Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 12 marca 2025 19:39
  • Data zakończenia: 12 marca 2025 19:54

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie cechy jaj są wykorzystywane w procesie tworzenia mięsnej masy mielonej?

A. Wiążące
B. Zagęszczające
C. Spulchniające
D. Emulgujące
Jajka, a szczególnie ich białka, pełnią kluczową rolę w procesie produkcji mięsnej masy mielonej jako składnik wiążący. Ich właściwości koagulacyjne sprawiają, że są one niezastąpione w formułowaniu produktów mięsnych, które wymagają jednorodności oraz spójności. Białka jajka po podgrzaniu denaturują i tworzą sieć, która zatrzymuje wilgoć oraz inne składniki, co przyczynia się do poprawy tekstury i smaku gotowego produktu. W praktyce, dodanie jajek do mas mielonych zwiększa ich stabilność podczas obróbki termicznej, co jest szczególnie ważne w produkcji kiełbas czy kotletów. Dodatkowo, użycie jajek w takich produktach może wpływać pozytywnie na ich wartość odżywczą, dostarczając białka oraz witamin. Stosując dobrą praktykę, należy jednak pamiętać o zapewnieniu odpowiednich warunków przechowywania oraz obróbki jajek, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji mikrobiologicznej, co jest zgodne z normami HACCP.
Pytanie 2

Koncentrat z pomidorów uzyskuje się poprzez procesy

A. suszenia i marynowania
B. suszenia i pasteryzacji
C. zagęszczania i pasteryzacji
D. zagęszczania i marynowania
Odpowiedź 'zagęszczania i pasteryzacji' jest prawidłowa, ponieważ koncentrat pomidorowy powstaje poprzez usunięcie nadmiaru wody z pomidorów, co jest osiągane dzięki procesowi zagęszczania. W trakcie zagęszczania pomidory są poddawane podgrzewaniu, co powoduje odparowanie wody, a następnie uzyskuje się gęstszą substancję. Pastryzacja natomiast jest kluczowym procesem, który zapewnia bezpieczeństwo mikrobiologiczne gotowego produktu, zabijając potencjalnie szkodliwe mikroorganizmy, a także przedłużając trwałość koncentratu. Przykładem zastosowania tych procesów w praktyce jest produkcja koncentratu pomidorowego w przemyśle spożywczym, gdzie zgodnie z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) kontroluje się każdy etap produkcji, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo finalnego produktu. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również stosowanie odpowiednich temperatur i czasów pasteryzacji, aby zachować cenne składniki odżywcze pomidorów, jednocześnie eliminując ryzyko związane z mikroorganizmami.
Pytanie 3

Jaką potrawę można przygotować, wykorzystując wszystkie podane surowce?

Normatyw surowcowy na 5 porcji
kurczęta patroszone1750 gsól10 g
woda1500 cm3masło30 g
marchew100 gmąka30 g
pietruszka50 gżółtko (1 szt.)20 g
seler50 gmasło20 g
cebula50 gzielona pietruszka
A. Paprykarz z kurcząt.
B. Potrawka z kurcząt.
C. Kurczęta po polsku.
D. Kurczęta w rosole.
W przypadku pozostałych odpowiedzi, które nie zostały zakwalifikowane jako poprawne, można zauważyć istotne różnice w składnikach oraz technikach przygotowania, co ogranicza ich adekwatność do tematu potrawki z kurcząt. Wybór rosołu jako dania bazowego zakłada gotowanie mięsa w wodzie, co nie wymaga użycia mąki ani masła, a zatem nie współgra z dostarczonymi składnikami. To podejście prowadzi do pominięcia kluczowych elementów, które definiują potrawkę, takich jak zasmażka, co jest typowym błędem myślowym w kulinariach, gdzie mieszanie pojęć może prowadzić do nieporozumień. Kurczęta po polsku, które z reguły serwowane są w sosie pomidorowym, również nie pasują do kontekstu, ponieważ nie uwzględniają wymaganych składników. Podobnie, paprykarz z kurcząt, który opiera się na obecności papryki i pomidorów, nie może być przygotowany z użyciem przedstawionych składników. Takie błędne wybory mogą wynikać z braku zrozumienia różnicy między różnymi technikami kulinarnymi oraz ich zastosowaniem w praktyce. Kluczowym błędem jest zatem niewłaściwe przypisanie składników do dania, co może prowadzić do wykluczenia równie ważnych elementów, które są istotne dla osiągnięcia pożądanej konsystencji oraz smaku potrawy. W edukacji kulinarnej ważne jest, aby zwracać uwagę na każdy element przepisu oraz zrozumieć, jak poszczególne składniki wpływają na końcowy rezultat, co jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości dań.
Pytanie 4

Według zamieszczonego sposobu wykonania, z mleka, jaj, cukru i cukru waniliowego należy sporządzić

Sposób wykonania
  • Wymieszać różga jaja z cukrem, cukrem waniliowym, mlekiem na jednolitą masę.
  • Foremki napełnić mieszaniną mleczno - jajową.
  • Foremki przykryć folią aluminiową, wstawić do kąpieli wodnej i ogrzewać w piekarniku w temperaturze 180°C około 1 godz.
A. suflet karmelowy.
B. sorbet waniliowy.
C. budyń karmelowy.
D. mleczko waniliowe.
Mleczko waniliowe to deser, który łączy w sobie mleko, jajka, cukier oraz wanilię, co idealnie odpowiada składnikom podanym w pytaniu. Proces jego przygotowania polega na pieczeniu w kąpieli wodnej, co pozwala na uzyskanie jedwabistej konsystencji i delikatnego smaku. Kąpiel wodna stanowi efektywną metodę, która zapobiega przypaleniu masy oraz zapewnia równomierne pieczenie. W praktyce mleczko waniliowe może być podawane na różne sposoby, na przykład jako samodzielny deser lub z dodatkiem owoców i sosów. Warto zwrócić uwagę na jakość użytej wanilii, ponieważ naturalna wanilia znacząco podnosi walory smakowe potrawy, a jej aromat jest znacznie intensywniejszy niż w przypadku sztucznych aromatów. Przygotowując mleczko waniliowe, warto również pamiętać o odpowiednim czasie pieczenia, aby osiągnąć idealną konsystencję - zbyt długie pieczenie może prowadzić do wysuszenia deseru.
Pytanie 5

Na podstawie przedstawionego w tabeli składu chemicznego mąki pszennej wskaż jej typ.

Składnik mąkiZawartość w %
Woda13,5
Białko8,7
Tłuszcz1,9
Węglowodany75,0
Błonnik0,4
Popiół0,5
A. 650
B. 750
C. 870
D. 500
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie zasad klasyfikacji mąki pszennej. Typ mąki nie jest przypadkowy i opiera się na precyzyjnych pomiarach zawartości popiołu, które jest wskaźnikiem czystości i zawartości minerałów w surowcu. Niezrozumienie tego procesu może prowadzić do mylnych wniosków, takich jak przypuszczanie, że inne wartości typów mąki (np. 650, 750 czy 870) mogą być poprawne w kontekście podanego składu chemicznego. Odpowiedzi te bazują na błędnych założeniach dotyczących proporcji i funkcji popiołu, co może sugerować, że niektórzy uczniowie mylnie łączą typ mąki z jej przeznaczeniem w kuchni, a nie z zawartością popiołu. Zrozumienie, że każdy typ mąki ma przypisaną określoną wartość na podstawie rzeczywistych analiz, jest kluczowe w kontekście przemysłowym. Praktyka pokazuje, że nieodpowiednie dobranie typu mąki do konkretnej receptury może prowadzić do nieudanych wypieków, co jest nie tylko kosztowne, ale także frustrujące dla kucharzy i piekarzy. W związku z tym, ważne jest, aby zawsze odnosić się do tabeli typów mąki i zawartości popiołu oraz znać zastosowanie każdego z nich. Tylko wtedy można osiągnąć pożądane rezultaty w pieczeniu oraz produkcji potraw.
Pytanie 6

Peklowanie jest techniką, która służy do konserwacji

A. warzyw
B. mięs
C. mleka
D. jaj
Prawidłowa odpowiedź to mięsa, ponieważ technika peklowania jest kluczowym procesem w przemysłowej i domowej obróbce mięsa, który służy do jego konserwacji oraz poprawy smaku. Peklowanie polega na wprowadzeniu soli, a często również innych składników, takich jak azotany czy przyprawy, do mięsa. Sól działa antybakteryjnie, wpływając na osmotyczne właściwości bakterii, co hamuje ich wzrost i w ten sposób zapobiega psuciu się produktu. Przykładem zastosowania peklowania jest przygotowanie szynki, kiełbas czy bekonu, gdzie tradycyjne metody peklowania, takie jak peklowanie na sucho lub w zalewie, są powszechnie stosowane. Dodatkowo, technika ta pozwala na uzyskanie charakterystycznego koloru oraz aromatu, co jest istotne w produkcji wędlin. Peklowanie jest częścią większego procesu, który może obejmować także wędzenie lub suszenie, a standardy dotyczące bezpieczeństwa żywności, takie jak HACCP, wskazują na konieczność prawidłowego przeprowadzania tego procesu w celu minimalizacji ryzyka mikrobiologicznego.
Pytanie 7

Elementami konstrukcji są podajnik ślimakowy, nóż czteroskrzydłowy oraz szarpak

A. krajalnicy
B. kotleciarki
C. wilka
D. kutra
Wybór odpowiedzi dotyczących krajalnicy, kutra lub kotleciarki, które również są maszynami w przemyśle spożywczym, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania. Krajalnica jest urządzeniem przeznaczonym do krojenia produktów na równe plastry, co jest przydatne w przypadku serów, wędlin czy warzyw, ale nie jest wyposażona w mechanizmy służące do mielenia mięsa. Kiedy mówimy o kutrze, mamy na myśli sprzęt wykorzystywany głównie do emulsji i mieszania, który z kolei nie posiada charakterystycznych elementów jak podajnik ślimakowy i nóż czteroskrzydłowy. Natomiast kotleciarka jest maszyną stosowaną do formowania kotletów, co również różni się od procesu mielenia. Wybór niewłaściwej maszyny może prowadzić do nieefektywnego przetwarzania surowców, a w efekcie do obniżenia jakości produktów końcowych. Ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi urządzeniami, aby skutecznie zaplanować procesy produkcyjne oraz zapewnić zgodność z normami branżowymi, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności oraz efektywności operacyjnej zakładów przetwórczych.
Pytanie 8

Właściciel lokalu gastronomicznego, analizując popularność oferowanych potraw według macierzy BCG, zakwalifikował dania charakteryzujące się wysoką marżą oraz rosnącym udziałem w sprzedaży jako

A. dojne krowy
B. psy
C. znaki zapytania
D. gwiazdy
Odpowiedzi 'dojne krowy', 'znaki zapytania' i 'psy' są nie do końca dobre w kontekście BCG. 'Dojne krowy' to produkty, które mają wysoką sprzedaż, ale ich wzrost jest niski, więc przynoszą stabilne przychody, ale już nie są zbyt przyszłościowe. Klasyfikowanie dań o wysokiej marży jako 'dojne krowy' nie ma sensu, bo one właśnie powinny być traktowane jako 'gwiazdy'. Z kolei 'znaki zapytania' to te produkty, które mają mały udział w rynku, ale ich wzrost jest na fali. Więc nazywanie popularnych dań 'znakami zapytania' to pomyłka – to wręcz odrzuca ich aktualną sprzedaż. A jeszcze 'psy' to produkty, które nie tylko mają niski udział, ale i mały wzrost, co oznacza, że nie przynoszą nic ekstra. Dlatego właściciele powinni unikać inwestycji w takie dania, bo to się mija z celem rozwoju menu. Kluczowe jest zrozumienie dynamiki rynkowej oraz potencjału wzrostu, a tu to zostało źle zrozumiane.
Pytanie 9

Wykorzystując dane zawarte w tabeli oblicz wartość energetyczną 1 porcji fasolki po bretońsku (1 porcja = 200 g fasolki).

Składnik odżywczyBiałkoTłuszczeWęglowodany
Zawartość składników odżywczych
w 100 g fasolki po bretońsku		91118
Współczynnik
energetyczny Atwotera		494
A. 414 kcal
B. 138 kcal
C. 66 kcal
D. 207 kcal
Wyniki takich obliczeń, jak wartość energetyczna 1 porcji fasolki po bretońsku, mogą być trudne do prawidłowego oszacowania bez właściwego zrozumienia zasad obliczeń energetycznych. Często pojawiają się błędy wynikające z nieprawidłowego stosowania współczynników energetycznych Atwatera lub z braku informacji na temat rzeczywistej zawartości składników odżywczych w danym produkcie. Na przykład, błędne odpowiedzi mogą wynikać z założenia, że 200 g fasolki ma dwukrotnie mniejszą wartość energetyczną niż wskazuje to kalkulacja dla 100 g. Takie myślenie jest nieprawidłowe, ponieważ całkowita wartość energetyczna powinna być obliczana na podstawie masy i odpowiednich współczynników dla każdego składnika. Kolejnym typowym błędem jest zaniżanie wartości energetycznej, co może prowadzić do niepełnych informacji na temat diety. Wartości takie jak 138 kcal czy 66 kcal mogą sugerować, że nie uwzględniono pełnej zawartości białka, tłuszczu i węglowodanów, co prowadzi do błędnych wniosków o niskiej kaloryczności dania. Przy planowaniu posiłków i diecie ważne jest, aby korzystać z wiarygodnych źródeł danych oraz zrozumieć, jak obliczać wartości energetyczne, aby wspierać zdrowy styl życia i unikać pułapek dietetycznych.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jak należy serwować herbatę dla pojedynczego gościa?

A. w termosie, wcześniej zaparzoną
B. w filiżance, wcześniej zaparzoną
C. w filiżance, do zaparzania przy stole
D. w szklance, do zaparzania przy stole
Podanie herbaty w filiżance, do zaparzania przy stole, to podejście zgodne z zasadami etykiety oraz dobrymi praktykami serwowania napojów. Taki sposób serwowania nie tylko podkreśla elegancję momentu, ale także umożliwia gościowi bezpośrednie kontrolowanie procesu parzenia, co może wpłynąć na smak herbaty. Zaparzanie herbaty przy stole pozwala dostosować czas zaparzania do indywidualnych preferencji, co jest szczególnie istotne w przypadku herbat liściastych, gdzie czas zaparzania ma kluczowe znaczenie dla uzyskania właściwego smaku i aromatu. Dodatkowo, serwując herbatę w filiżance, można zwrócić uwagę na estetykę podania, co ma znaczenie w kontekście doświadczenia gościa. Warto również pamiętać, że filiżanki są zazwyczaj dostosowane do serwowania herbaty, co wspiera jej odpowiednie schłodzenie i podkreślenie aromatów. Taki sposób serwowania jest zgodny z międzynarodowymi standardami obsługi gastronomicznej oraz z praktykami w wysokiej jakości lokalach gastronomicznych.
Pytanie 12

Mruganie stanowi metodę kulinarną

A. szpinaku
B. szparagów
C. rosoju
D. kompotu
Mruganie to technika kulinarna, która polega na szybkim gotowaniu produktów w gorącej wodzie, co jest szczególnie istotne w przypadku rosołu. Rosół, jako podstawa wielu zup i dań, wymaga delikatnego podejścia do składników, aby uzyskać klarowny wywar o intensywnym smaku. Proces mrugania polega na tym, że składniki, takie jak mięso czy warzywa, są na krótko zanurzone w wrzącej wodzie, co pozwala na ich szybkie zblanszowanie. Taki zabieg nie tylko poprawia smak i aromat rosołu, ale także zachowuje cenne wartości odżywcze. Przykładowo, podczas przygotowywania rosołu z kurczaka, szybkie mruganie warzyw, takich jak marchewka i cebula, sprawia, że stają się one bardziej aromatyczne, a jednocześnie zachowują swoją chrupkość. Technika ta jest często stosowana w profesjonalnych kuchniach, gdzie ważna jest jakość przygotowywanego jedzenia oraz estetyka serwowanych potraw.
Pytanie 13

Jaką ilość ziemniaków należy zastosować do przygotowania 2 porcji placków ziemniaczanych, jeżeli na 10 porcji potrzeba 3,5 kg tego składnika?

A. 1,05 kg
B. 1,40 kg
C. 35 dag
D. 70 dag
Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne, warto przyjrzeć się pojęciom związanym z przeliczaniem jednostek masy oraz logiką obliczeń. Na przykład, odpowiedź sugerująca 35 dag wskazuje na zrozumienie, że potrzebna jest tylko część wymaganej ilości, co nie jest prawidłowe w kontekście zadania. Użytkownik mógł błędnie zinterpretować proporcje lub nie zrozumieć, że każde przeliczenie powinno być oparte na pełnych danych wejściowych. Z kolei 1,05 kg to wartość, która mogła zostać wyliczona przez pomnożenie niepoprawnych jednostek, co prowadzi do zgubienia kontekstu. Najprawdopodobniej wynika to z nieprawidłowego podziału ilości ziemniaków oraz błędu w stosunku do liczby porcji. Z kolei 1,40 kg to wynik, który nie ma podstaw w danych zadania, co może sugerować, że użytkownik nie zrozumiał, iż podana ilość surowca jest już na 10 porcji. Typowe błędy myślowe polegają na nieporozumieniu w przeliczaniu jednostek, co jest kluczowe w gastronomii, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie. Przygotowując potrawy, ważne jest, aby znać zasady dotyczące przeliczania jednostek oraz postępować zgodnie z ustanowionymi normami, aby uzyskać optymalne wyniki.
Pytanie 14

Zagęszczenie sosu potrawkowego jest konieczne

A. mąką ziemniaczaną
B. tłustą śmietanką
C. podprawą zacieraną
D. zasmażką II-go stopnia
Mąka ziemniaczana, zasmażka II-go stopnia oraz tłusta śmietanka to metody zagęszczania sosów, które jednak nie są najlepszym wyborem w przypadku potrawkowego sosu. Mąka ziemniaczana, choć efektywnie zagęszcza, często nadaje sosom szklistość, co może wpływać na estetykę i teksturę potrawy. Mąka ta nie jest też odporna na długotrwałe gotowanie, co może prowadzić do utraty jej właściwości zagęszczających. Z kolei zasmażka II-go stopnia, która jest bardziej zaawansowaną formą zasmażki, z reguły nadaje się bardziej do sosów cięższych, a w przypadku delikatnych potrawkowych sosów może zdominować ich smak. Tłusta śmietanka, choć dodaje kremowości, nie jest klasycznym sposobem zagęszczania, ale raczej wzbogacania smaku i konsystencji, co w niektórych przypadkach może prowadzić do nadmiaru tłuszczu w potrawie. Stosowanie tych składników w nieodpowiednich sytuacjach może prowadzić do błędnych wniosków kulinarnych i nieadekwatnych smaków, co jest typowym błędem w podejściu do przygotowywania potraw. Zrozumienie różnic między tymi technikami zagęszczania jest kluczowe dla uzyskania idealnych wyników w kuchni.
Pytanie 15

Gazpacho to zimna zupa warzywna, która jest typowa dla kuchni

A. hiszpańskiej
B. włoskiej
C. francuskiej
D. rosyjskiej
Kuchnia francuska, rosyjska i włoska mają swoje specyficzne potrawy, które mogą być mylone z gazpacho ze względu na zróżnicowanie smaków i technik kulinarnych, jednak żadna z nich nie ma z nim nic wspólnego. Francuska kuchnia jest znana z bogatych zup, takich jak bouillabaisse, która jest zupą rybną, a nie warzywną, co kontrastuje z charakterem gazpacho. W rosyjskiej tradycji popularna jest zupa chłodnik, ale jej skład i sposób podania różnią się znacznie od hiszpańskiego gazpacho. Z kolei kuchnia włoska słynie z takich potraw jak minestrone, ale również nie jest to zimna zupa. Typowe błędy myślowe, jakie mogą prowadzić do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, obejmują generalizację lub skojarzenie zimnych potraw z określonymi kuchniami bez uwzględniania ich specyfiki. Ponadto, fakt, że wiele kuchni europejskich korzysta z podobnych składników, może prowadzić do pomyłek. Kluczowe jest, aby przy wyborze odpowiedzi na pytania kulinarne, zwracać uwagę na kontekst kulturowy i regionalny, co pozwoli uniknąć błędnych założeń i lepiej zrozumieć różnorodność światowej gastronomii.
Pytanie 16

Warzywa powinno się kroić na desce

A. czerwonej
B. zielonej
C. brązowej
D. żółtej
Rozdrabnianie warzyw na desce w kolorze zielonym jest praktyką zgodną z zaleceniami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Deski w kolorze zielonym są przeznaczone do przygotowywania warzyw i owoców, co minimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej. Rozdrabniając warzywa na dedykowanej desce, można oddzielić je od surowego mięsa czy ryb, co jest istotne dla zachowania higieny w kuchni. Przykładem może być krojenie sałaty, pomidorów czy papryki na desce zielonej, co pozwala na zachowanie świeżości i smaku składników. Przy wyborze deski warto zwrócić uwagę na materiały, z których są wykonane, preferowane są deski drewniane lub plastikowe, które łatwo można dezynfekować bez uszkadzania powierzchni. Stosowanie deski w odpowiednim kolorze nie tylko wspiera praktyki kulinarne, ale także wpisuje się w normy HACCP, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 17

Wskaż właściwą metodę serwowania kawy po turecku?

A. Przed gościem stawia się kawę zaparzoną w szklance oraz śmietankę w dzbanuszku
B. Mieszaną w shakerze kawę z ginem wlewa się do szklanek i ozdabia bitą śmietaną
C. Schłodzoną kawę wlewa się do wysokich szklanek i podaje ze słomką do picia
D. Zaparzoną w tygielku kawę serwuje się z filiżanką oraz szklanką zimnej wody
Podawanie kawy w shakerze z dodatkiem ginu oraz dekorowanie jej bitą śmietaną to technika, która całkowicie odbiega od tradycyjnego sposobu serwowania kawy po turecku. Wprowadzenie alkoholu, jak gin, zmienia charakter napoju, co sprawia, że przestaje on być klasyczną kawą po turecku, a staje się bardziej koktajlem, co jest zupełnie inną kategorią napojów. W przypadku oziębionej kawy podawanej w wysokich szklankach i z wykorzystaniem słomki, należy zauważyć, że klasyczna kawa po turecku serwowana jest w małych filiżankach, co ma na celu skupienie uwagi na mocnym smaku i aromacie kawy, a nie na jej schłodzeniu. Zimna woda w szklance to istotny element tradycji, który dopełnia doznania smakowe. Przedstawienie kawy w szklance z osobno podaną śmietanką zakłóca autentyczność przygotowania kawy, ponieważ tradycyjna kawa po turecku powinna być podawana jako całość, co podkreśla jej bogactwo smaku. Błędem jest również pomijanie tradycyjnego aspektu parzenia kawy, który w kulturach, gdzie kawa po turecku jest popularna, jest rytuałem i przyjemnością. Warto zwrócić uwagę, że takie nieprawidłowe techniki mogą prowadzić do niezrozumienia prawdziwej wartości tej tradycji kulinarnej oraz mogą wpływać na postrzeganie jakości oferowanych napojów.
Pytanie 18

Jaka jest wartość kosztu jednostkowego obiadu, jeśli całkowity wydatek na wyżywienie 100 kuracjuszy w sanatorium wynosi 4500 zł, a suma kosztów pozostałych posiłków (śniadanie, podwieczorek i kolacja) dla jednego kuracjusza to 25 zł?

A. 45 zł
B. 15 zł
C. 20 zł
D. 25 zł
Podczas rozwiązywania tego problemu pojawiają się pułapki związane z myleniem kosztów różnych posiłków oraz błędnym rozumieniem całkowitego kosztu wyżywienia. Odpowiedzi, które sugerują, że koszt jednostkowy obiadu wynosi 25 zł, 45 zł lub 15 zł, ignorują kluczowe informacje dotyczące całkowitego kosztu wyżywienia i struktury kosztów różnych posiłków. Odpowiedź 25 zł może sugerować, że całkowity koszt obiadu jest równy kosztowi innych posiłków, co jest nieprawidłowe, ponieważ całodzienny koszt wyżywienia obejmuje wszystkie posiłki, a nie tylko obiad. Z kolei odpowiedź 45 zł opiera się na mylnym założeniu, że koszt obiadu jest równy całkowitemu kosztowi wyżywienia dla jednego kuracjusza, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia kosztów innych posiłków. Wreszcie, odpowiedź 15 zł wychodzi z założenia, które nie znajduje uzasadnienia w danych; aby ustalić koszt obiadu, należy zrozumieć, że jest to różnica między całkowitym kosztem wyżywienia a kosztami innych posiłków. Kluczowym elementem tego problemu jest umiejętność analizy kosztów jednostkowych oraz zrozumienie, jak poszczególne składniki wpływają na całkowity budżet, co jest niezwykle istotne w zarządzaniu finansami w branży gastronomicznej. Ignorowanie tych zasad prowadzi do błędnych wniosków i może wpływać na podejmowanie decyzji biznesowych w kontekście planowania menu oraz zarządzania kosztami w obiektach świadczących usługi żywieniowe.
Pytanie 19

Który z wymienionych kanałów dystrybucji powinien wykorzystywać właściciel lokalu gastronomicznego, jako najbardziej opłacalny z perspektywy ekonomicznej?

A. Producent -> lokal gastronomiczny
B. Producent -> handel hurtowy -> lokal gastronomiczny
C. Producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> lokal gastronomiczny
D. Producent -> pośrednik -> lokal gastronomiczny
Wybór kanałów dystrybucji, które uwzględniają pośredników w procesie dostaw, może prowadzić do szeregu niekorzystnych konsekwencji dla właściciela zakładu gastronomicznego. Na przykład, kanał prowadzący przez handel hurtowy i następnie do zakładu gastronomicznego generuje dodatkowe koszty związane z marżą pośredników, co bezpośrednio wpływa na ceny surowców i potencjalnie obniża rentowność działalności. W przypadku korzystania z pośredników, jakość produktów również może ulegać pogorszeniu, ponieważ nie ma bezpośredniej kontroli nad procesem dostawy. Pośrednicy mogą mieć różne standardy jakości, co może skutkować otrzymywaniem surowców gorszej jakości. Co więcej, wybór kanału „producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> zakład gastronomiczny” wprowadza dodatkowe ogniwo w procesie, co zwiększa czas oczekiwania na dostawy oraz komplikacje logistyczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do stosowania takich kanałów dystrybucji obejmują myślenie, że posiadanie pośredników zawsze zwiększa bezpieczeństwo i różnorodność oferty. W rzeczywistości, bezpośrednia współpraca z producentem zapewnia większą kontrolę nad jakością, czasem dostaw oraz kosztami, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zakładem gastronomicznym. Stosowanie bardziej złożonych kanałów dystrybucji może zatem w dłuższej perspektywie nie przynieść oczekiwanych korzyści, a wręcz przeciwnie – prowadzić do wzrostu kosztów i obniżenia jakości oferowanych usług.
Pytanie 20

Który system zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego żywności bada możliwości wystąpienia zagrożeń oraz określa metody ich kontrolowania?

A. GHP
B. GMP
C. HACCP
D. TQM
System HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli, to super ważne podejście, które pomaga nam ogarniać ryzyko związane z bezpieczeństwem żywności. To coś jak detektyw, który analizuje różne zagrożenia, czy to biologiczne, chemiczne, czy jakieś fizyczne, które mogą pojawić się na każdym etapie produkcji. Dzięki HACCP można szybciej wyłapać problemy i wdrożyć działania, które zwiększają bezpieczeństwo jedzenia. Na przykład, w produkcji mięsa zwraca się uwagę na krytyczne punkty, jak obróbka termiczna, i wtedy monitoruje się temperaturę oraz czas gotowania – to naprawdę zwiększa pewność, że jedzenie jest bezpieczne. Co więcej, HACCP jest zgodny z międzynarodowymi standardami, jak ISO 22000 i normami FDA, przez co jest szeroko uznawany w branży przetwórstwa żywności. Wydaje mi się, że to świetne narzędzie, które każdy producent powinien znać.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Przy przygotowywaniu kremu beżowego, białka powinno się

A. zagotować.
B. zaparzyć.
C. zmrozić.
D. schłodzić.
Zaparzenie białek w procesie sporządzania kremu beżowego to kluczowy krok, który ma na celu ich denaturację, co wpływa na stabilność i teksturę końcowego produktu. Zaparzanie białek polega na podgrzewaniu ich w gorącej wodzie lub nad parą, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji. Ta technika nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, eliminując ryzyko obecności bakterii, ale również poprawia ich właściwości emulgujące. Krem beżowy, ze względu na swoją gładką i lekką strukturę, znajduje szerokie zastosowanie w cukiernictwie, na przykład jako nadzienie do ciast, tarty lub jako baza do innych deserów. Przy zaparzaniu białek ważne jest, aby nie przekroczyć odpowiedniej temperatury, ponieważ może to prowadzić do ich ścięcia. Używając tej techniki, warto również pamiętać o stosowaniu wysokiej jakości białek, aby uzyskać najlepsze efekty. Zastosowanie metody zaparzania białek jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi oraz standardami gastronomicznymi, które kładą nacisk na jakość i bezpieczeństwo żywności.
Pytanie 23

Do przygotowania klusek potrzebne są składniki takie jak mąka krupczatka, masło, jaja oraz sól?

A. półfrancuskich
B. lanych
C. kładzionych
D. francuskich
Odpowiedzi dotyczące klusek lanych, półfrancuskich oraz kładzionych są błędne, ponieważ różnią się one od klasycznych klusek francuskich zarówno w składzie, jak i w technice przygotowania. Kluski lane, na przykład, tworzy się z ciasta dość płynnego, co sprawia, że nie wymagają one użycia mąki krupczatki, a zwykle są przyrządzane na bazie mleka, mąki pszennej i jaj. To podejście prowadzi do uzyskania innej konsystencji, bardziej przypominającej naleśniki lub placki. Kluski półfrancuskie, z kolei, są mieszanką ciasta kluskowego i ciasta naleśnikowego, co powoduje ich specyficzną formę i strukturę. Wreszcie, kluski kładzione przygotowuje się z ciasta gęstszego, które jest kładzione łyżką na wrzątek, co wprowadza dodatkową różnorodność w formowaniu klusków, jednakże nie bazują one na mące krupczatce w takim sensie jak kluski francuskie. Warto zrozumieć, że różnorodność klusków w kuchni wynika z różnych technik i składników, co może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie jest się zaznajomionym z ich specyfiką. Dlatego istotne jest, aby pamiętać, że każdy rodzaj klusek ma swoje unikalne cechy i zastosowania kulinarne, a ich przygotowanie opiera się na różnych zasadach i technikach.
Pytanie 24

Kawę po turecku przygotowuje się i serwuje

A. w maszynce próżniowej
B. w tygielku
C. w urządzeniu filtracyjnym
D. w ekspresie
Kawa po turecku to tradycyjny sposób parzenia kawy, który polega na wykorzystaniu tygielka, znanego również jako cezve lub ibrik. W tym procesie drobno mielona kawa jest mieszana z wodą i cukrem (opcjonalnie) i następnie powoli podgrzewana na ogniu. Tygielek ma charakterystyczny kształt, który sprzyja równomiernemu podgrzewaniu i pozwala na uzyskanie intensywnego smaku kawy. Po zagotowaniu kawy, ważne jest, aby nie doprowadzić jej do wrzenia, co pozwala na uzyskanie delikatnej pianki zwanej 'krema'. Kawa po turecku jest podawana w małych filiżankach, a osad opada na dno, co jest typowe dla tej metody. Przygotowując kawę w tygielku, możemy eksperymentować z różnymi proporcjami składników, co daje możliwość dostosowania smaku do indywidualnych preferencji. Ten sposób parzenia kawy jest nie tylko popularny w Turcji, ale również zyskuje uznanie w wielu krajach na świecie, co podkreśla jego znaczenie kulturowe oraz kulinarne.
Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Usługa a'la carte polega na wyborze dań

A. zwózka
B. z bufetu
C. z półmiska
D. z karty
Wybór potraw z półmiska, zwózka czy bufetu to metody, które nie są zgodne z charakterystyką serwisu a'la carte. Serwis z półmiska polega na serwowaniu potraw na wspólnym naczyniu, co ogranicza indywidualne wybory gości i nie pozwala na personalizację zamówienia. Jest to podejście typowe dla bardziej formalnych kolacji, gdzie jeden lub kilka potraw serwuje się dla całej grupy, a nie indywidualnie. Z kolei zwózka jest terminem, który odnosi się do dostarczania jedzenia, najczęściej w kontekście cateringu, ale nie uwzględnia wyboru potraw przez gościa. Podejście to nie pozwala na swobodne komponowanie posiłków, co jest kluczowe w serwisie a'la carte. Z kolei bufet to forma samodzielnego serwowania, w której goście mają dostęp do różnych potraw i mogą je wybierać według własnego uznania, jednak nie daje to takiej elastyczności, jak zamawianie z karty. Typowym błędem jest niezrozumienie różnicy między tymi metodami serwowania, co prowadzi do mylnych wniosków. Serwis a'la carte kładzie nacisk na indywidualne doświadczenie kulinarne, co jest istotnym elementem nowoczesnej gastronomii, a inne metody nie są w stanie tego w pełni oddać.
Pytanie 27

W przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie, która oparzyła dłoń, jak należy postąpić z oparzoną skórą ręki?

A. natrzeć spirytusem
B. polewać zimną wodą
C. natrzeć jodyną
D. polewać letnią wodą
Odpowiedź polewająca oparzoną skórę dłoni zimną wodą jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi pierwszej pomocy w przypadku oparzeń. Chłodzenie oparzonego miejsca zimną wodą (najlepiej w temperaturze pokojowej lub lekko chłodnej) powinno trwać co najmniej 10-20 minut. Taki zabieg ma na celu zmniejszenie temperatury skóry, co może zminimalizować rozległość i głębokość oparzenia. Zimna woda działa także jako środek przeciwbólowy, łagodząc dolegliwości związane z bólem. Należy unikać lodu lub bardzo zimnej wody, ponieważ może to prowadzić do dodatkowych uszkodzeń tkanki. Pamiętajmy, że oparzenia pierwszego stopnia, które obejmują jedynie naskórek, można leczyć samodzielnie, jednak w przypadku bardziej zaawansowanych oparzeń zawsze należy skontaktować się z lekarzem. Istotne jest również, by unikać stosowania substancji drażniących, jak spirytus czy jodyna, które mogą pogorszyć stan rany.
Pytanie 28

W jakiej temperaturze powinno odbywać się kąpanie noworodka w pomieszczeniu?

A. od 15 °C do 17 °C
B. od 20 °C do 25 °C
C. od 30 °C do 35 °C
D. od 17 °C do 20 °C
Kąpiel noworodka najlepiej, żeby odbywała się w pomieszczeniu, gdzie temperatura wynosi pomiędzy 20 a 25 °C. To jest idealny zakres, bo noworodki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury. Jak będzie za ciepło, to mogą się przegrzać, a jak za zimno, to może dojść do hipotermii. Warto pamiętać, że maluszki nie potrafią jeszcze dobrze regulować temperatury swojego ciała, więc odpowiednie warunki otoczenia są super ważne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Zanim zrobimy kąpiel, dobrze sprawdzić temperaturę w pomieszczeniu za pomocą termometru, a woda powinna mieć około 37 °C. Z tych powodów warto, aby rodzice stworzyli jak najlepsze warunki do kąpieli, bo to wpływa na zdrowie i samopoczucie dziecka. Fajnym pomysłem jest też, żeby zapewnić wsparcie podczas kąpieli, żeby zbytnio nie stresować ani dziecka, ani siebie.
Pytanie 29

Potrawy takie jak zupa żółwiowa, ogonowa, pudding oraz zapiekanka "pie" są typowe dla kuchni

A. chińskiej
B. arabskiej
C. greckiej
D. angielskiej
Odpowiedzi wskazujące na kuchnię grecką, chińską oraz arabską są niepoprawne, ponieważ potrawy wymienione w pytaniu mają głęboko zakorzenioną tradycję w kuchni angielskiej. Kuchnia grecka jest znana z dań takich jak souvlaki czy tzatziki, które opierają się na świeżych składnikach, ziołach i oliwie z oliwek, a nie na potrawach takich jak zupa żółwiowa czy zapiekanka 'pie'. Podobnie, kuchnia chińska charakteryzuje się różnorodnością składników oraz technik, takich jak smażenie czy gotowanie na parze, z potrawami jak dim sum czy kurczak w sosie słodko-kwaśnym, które są całkowicie odmienne od angielskich specjałów. Z kolei kuchnia arabska, bogata w przyprawy i techniki grillowania, oferuje potrawy takie jak kebab czy hummus. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że potrawy z jednej kultury mogą być łatwo przypisane do innej na podstawie jedynie ich nazwy czy wyglądu. Ważne jest, aby przy ocenie kuchni uwzględniać kontekst kulturowy, historyczny oraz regionalny, co pozwala na lepsze zrozumienie różnorodności i unikalności każdej z nich.
Pytanie 30

Który typ przetworów owocowych uzyskuje się poprzez konserwację surowca techniką zagęszczania?

A. Galaretki
B. Dżemy
C. Powidła
D. Syropy
Syropy, dżemy i galaretki to różne rodzaje przetworów owocowych, które są produkowane w odmienny sposób niż powidła. Syropy to płynne przetwory, które powstają poprzez rozpuszczenie cukru w soku owocowym lub poprzez macerację owoców z dodatkiem syropu cukrowego. Proces ten nie polega na zagęszczaniu surowca w taki sposób, jaki ma miejsce w przypadku powideł. Ponadto, powidła charakteryzują się dużą zawartością owoców i wysoką gęstością, co czyni je odmiennymi od syropów, które są znacznie rzadsze. Dżemy, z kolei, są przetworem, w którym owoce są gotowane z cukrem oraz pektynami, co nadaje im charakterystyczną konsystencję i ułatwia ich rozprowadzenie. Galaretki są przetworami, które zawierają sok owocowy oraz substancje żelujące, takie jak pektyny lub żelatyna, co sprawia, że mają one zupełnie inną strukturę niż powidła. Te różnice w metodzie produkcji i właściwościach końcowego produktu często prowadzą do mylnego rozumienia tych przetworów. Warto zatem zwracać uwagę na skład i proces produkcji, aby móc prawidłowo klasyfikować różne rodzaje przetworów owocowych.
Pytanie 31

Jaką grupę dań przygotowuje się przy użyciu metody smażenia?

A. Jaja nadziewane, filet saute
B. Jaja po wiedeńsku, kotlet pożarski
C. Jaja poszetowe, kotlet de volaille
D. Jaja faszerowane, sznycel ministerski
Wybór odpowiedzi, które nie obejmują potraw smażonych, prowadzi do nieporozumień w zakresie technik kulinarnych. Jaja poszetowe, będące potrawą przygotowywaną przez gotowanie w wodzie, są całkowicie sprzeczne z techniką smażenia, co czyni je niewłaściwym wyborem. Kotlet de volaille, który z reguły jest pieczony lub smażony, w kontekście podanych opcji nie powinien być łączony z jajkami poszetowymi, gdyż obie potrawy wymagają różnych metod przygotowania. Jaja nadziewane i filet sauté również nie są związane ze smażeniem w tradycyjnym sensie; filet sauté jest techniką, która oznacza szybkie smażenie w niewielkiej ilości tłuszczu, ale nie odnosi się bezpośrednio do potraw z jaj. Jaja po wiedeńsku, natomiast, są smażone, ale ich zestawienie z kotletem pożarskim, który zazwyczaj jest pieczony, wprowadza zamieszanie. Wiele z tych błędnych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji metod kulinarnych. Smażenie, pieczenie, gotowanie w wodzie czy technika sauté to różne podejścia, które wymagają specyficznego doboru odpowiednich potraw. Kluczowe jest zrozumienie, które techniki kulinarne pasują do określonych potraw, aby móc skutecznie je przygotować zgodnie z przyjętymi standardami kulinarnymi.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Bulion wołowy powinien być przygotowywany

A. z udźca
B. z łopatki
C. z pręgi
D. z ligawy
Sporządzanie bulionu wołowego z ligawy, udźca czy łopatki może wydawać się logiczne, jednak te rodzaje mięsa nie są optymalne do tego celu. Ligawa, będąca mięsem z tylnej części wołu, jest stosunkowo chuda i mało elastyczna, co skutkuje wywarem o mniejszej intensywności smaku oraz bardziej wodnistej konsystencji. Z kolei udziec, który również charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu, może przekazać do bulionu zbyt mało kolagenu, co wpływa negatywnie na jego gęstość i aromat. Łopatka, mimo że jest mięsem tłustym, ma tendencję do oddawania zbyt intensywnego smaku, co może zdominować delikatniejszy profil bulionu. W praktyce, wykorzystując te kawałki mięsa, możemy uzyskać bulion, który może być zbyt mdły lub wręcz przeciwnie – zbyt intensywny. Często błędnie zakłada się, że każdy kawałek mięsa nada się do przygotowania bulionu, jednak kluczem do sukcesu jest zrozumienie, jakie właściwości ma dane mięso oraz jak wpływa to na finalny produkt. Chociaż można eksperymentować z różnymi częściami wołowiny, ekspert kulinarny zawsze zaleciłby stosowanie pręgi jako najlepszego wyboru, aby uzyskać wywar o doskonałej głębi smaku i pełni wartości odżywczych.
Pytanie 34

Jaką metodę obróbki termicznej powinno się zastosować do przygotowania "pstrąga na niebiesko"?

A. Pieczenie
B. Zapiekanie
C. Smażenie
D. Gotowanie
Wybór pieczenia, zapiekania lub smażenia w kontekście przygotowania 'pstrąga na niebiesko' oparty jest na błędnym zrozumieniu technik obróbki cieplnej. Pieczenie polega na obróbce cieplnej w piekarniku, co prowadzi do innego efektu – skórka ryby staje się chrupiąca, a wnętrze wysuszone, co nie jest pożądane w tej potrawie. Zapiekanie, podobnie jak pieczenie, również prowadzi do utraty naturalnej wilgotności ryby i zmiany struktury, co całkowicie odbiega od charakteru tradycyjnego przygotowania pstrąga na niebiesko. Smażenie zaś, polegające na obróbce w tłuszczu, także zniekształca naturalny smak i teksturę pstrąga, a dodatkowo zwiększa zawartość kaloryczną potrawy. Kluczowym błędem jest mylenie technik, które mają swoje specyficzne zastosowanie w innych potrawach, a nie w kontekście delikatnych ryb. Gotowanie pozwala zachować naturalny smak oraz konsystencję ryby, co jest podstawą tradycyjnego przepisu na pstrąga na niebiesko. Warto zrozumieć, że każda technika obróbki cieplnej ma swoje unikalne cechy i zastosowanie, co wpływa na finalny efekt kulinarny.
Pytanie 35

Jak powinien być podany kompot francuski?

A. w kryształowych kompotierkach
B. w nelsonkach
C. w porcelanowych salaterkach
D. w pucharkach
Podanie kompotu francuskiego w kryształowych kompotierkach jest naprawdę fajnym pomysłem. Po pierwsze, wygląda to świetnie, a po drugie, to tradycja, która dodaje uroku temu deserowi. Kryształowe naczynia ładnie odbijają światło, więc kompot z owocami i syropem wygląda dużo bardziej apetycznie. W gastronomii ważne jest, aby właściwie dobierać naczynia do potraw, bo to wpływa na to, jak goście odbierają całe doświadczenie kulinarne. Wiele fajnych restauracji woli serwować desery w kryształowych naczyniach, co pokazuje, że naprawdę dbają o detale. To nie tylko pięknie wygląda, ale też sprawia, że jedzenie smakuje lepiej. No i warto pamiętać, że ważne jest, aby dobierać naczynia do rodzaju potrawy, bo to jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Zjedzenie kremu russel może prowadzić do zatrucia

A. askarydozą
B. pestycydami
C. salmonellą
D. herbicydami
Wybór askarydozy, herbicydów czy pestycydów jako przyczyny zatrucia naprawdę nie był najlepszy. Te rzeczy nie mają bezpośredniego związku z kremami spożywczymi. Askarydoza to choroba spowodowana przez pasożyty, głównie glisty, które mogą się dostać do organizmu przez jedzenie lub picie zainfekowanych rzeczy. Ale nie ma nic wspólnego z nabiałem albo kremami. Z drugiej strony herbicydy to chemikalia używane w rolnictwie, żeby zwalczać chwasty, co też ma swoje konsekwencje w żywności, ale nie odnosi się bezpośrednio do naszych kremów. Pestycydy z kolei chronią rośliny i mogą wpadać do łańcucha pokarmowego, ale ryzyko bakterii jak salmonella jest znacznie większe w tym kontekście. Może pomyliłeś te terminy, myśląc, że wszystko to jest związane z zatruciami, ale w przypadku kremu najczęściej chodzi właśnie o salmonellę. Warto zrozumieć, że każde zagrożenie zdrowotne ma swoje konkretne źródło i sposób działania.
Pytanie 38

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile wynosi koszt produkcji 10 porcji bitej śmietany z jagodami.

Nazwa potrawy: Bita śmietana z jagodami
LpNazwa produktuIlość na 5 porcji [g]Cena 1kg [zł]
1.Śmietanka 30%25010,00
2.Cukier puder502,00
3.Jagody30015,00
A. 14,20 zł
B. 27,00 zł
C. 54,00 zł
D. 10,20 zł
Często spotykanym błędem w obliczeniach kosztów produkcji jest nieprawidłowe przeliczenie ilości składników na większą ilość porcji. W przypadku tego pytania, niektórzy mogą mylnie założyć, że wystarczy pomnożyć koszty składników na 5 porcji przez 2, co może prowadzić do nieprawidłowego rezultatu. Na przykład, przyjmując, że koszt śmietanki wynosi 5 zł, błędnie można przyjąć, iż koszt na 10 porcji to 10 zł bez uwzględnienia odpowiedniej ilości. Kolejnym powszechnym błędem jest nieuwzględnienie wszystkich składników, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Cukier puder i jagody są równie ważnymi składnikami, a ich koszty muszą być dokładnie obliczone. Warto również pamiętać, że składniki mogą przychodzić w różnych opakowaniach, co wymaga umiejętności przeliczenia ich na odpowiednie proporcje. Niewłaściwe podejście do przeliczania ilości składników albo pomijanie niektórych z nich może prowadzić do poważnych błędów w kalkulacji całkowitego kosztu produkcji, co w kontekście działalności gastronomicznej może skutkować nieopłacalnością potraw i straty dla przedsiębiorstwa. Dlatego tak istotne jest dokładne zwracanie uwagi na proporcje oraz umiejętność przeliczania kosztów, co jest kluczowe w codziennym zarządzaniu kuchnią.
Pytanie 39

Temperatura wnętrza upieczonej szynki mierzona przez 2 minuty powinna osiągać co najmniej

A. 75°C
B. 85°C
C. 95°C
D. 65°C
Odpowiedzi 65°C, 85°C oraz 95°C opierają się na błędnych założeniach co do bezpieczeństwa obróbki termicznej mięsa. Temperatura 65°C, chociaż wydaje się być wystarczająca w kontekście niektórych rodzajów potraw, nie jest wystarczająca dla szynki, aby skutecznie zabić wszelkie patogeny. W przypadku produktów mięsnych, takich jak szynka, nie tylko osiągnięcie odpowiedniej temperatury jest kluczowe, ale także czas, przez który mięso jest trzymane w tej temperaturze. Odpowiedzi 85°C oraz 95°C wskazują na przegrzanie, które może prowadzić do wysuszenia mięsa i pogorszenia jego walorów smakowych oraz teksturalnych. Wysokie temperatury mogą eliminować bakterie, ale mogą również zniszczyć korzystne składniki odżywcze oraz wpłynąć na jakość produktu końcowego. Aby uniknąć tych problemów, istotne jest, aby nie tylko mierzyć temperaturę, ale także stosować się do zaleceń dotyczących czasu obróbki. Właściwe zrozumienie procesów obróbczych oraz ich wpływu na jakość mięsa potrafi znacząco poprawić efekty końcowe podczas gotowania.
Pytanie 40

W przechowalni o wilgotności 56-60% oraz z dozwolonym pośrednim dostępem naturalnego światła można składować

A. sery
B. tłuszcze
C. jaja
D. kasze
Przechowywanie tłuszczów, serów i jaj w wilgotności od 56% do 60% może spowodować różne problemy z jakością. Tłuszcze są szczególnie wrażliwe na utlenianie, a w takich warunkach mogą się psuć i rozwijać pleśń, co nie jest dobre. Najlepiej trzymać je w suchym i chłodnym miejscu, w szczelnych pojemnikach, żeby nie straciły swoich wartości odżywczych. Co do serów, to potrzebują one konkretnych warunków przechowywania, a poziom wilgotności też ma tu ogromne znaczenie, w zależności od rodzaju sera. Jak jest zbyt wilgotno, to mogą się pojawić bakterie i pleśń, a to już może być groźne dla zdrowia. Jaja też są wrażliwe na wilgotność i jeśli się je trzyma w zbyt wilgotnym miejscu, mogą stracić swoje właściwości i krócej nadawać się do jedzenia. Dlatego ważne jest, żeby dobrze przechowywać te produkty. Kasze są lepszym wyborem, bo mają niską aktywność enzymatyczną i radzą sobie w trudniejszych warunkach.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej