Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 16:21
Data zakończenia: 25 maja 2025 16:41

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku dłuższych przestojów drukarki atramentowej, pojemniki z tuszem powinny

A. pozostać w drukarce, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań

B. zostać wyjęte z drukarki i umieszczone w szafie, bez dodatkowych zabezpieczeń

C. być zabezpieczone w specjalnych pudełkach, które zapobiegają zasychaniu dysz

D. pozostać w drukarce, którą należy osłonić folią

Zabezpieczenie pojemników z tuszem w specjalnych pudełkach uniemożliwiających zasychanie dysz jest kluczowym krokiem w utrzymaniu prawidłowej funkcjonalności drukarki atramentowej. Przy dłuższych przestojach tusz może wysychać, co prowadzi do zatykania dysz głowicy drukującej, a w konsekwencji do obniżenia jakości druku. Przykładem skutecznego rozwiązania jest stosowanie pojemników z tuszem, które są zaprojektowane z myślą o minimalizacji kontaktu z powietrzem. Dobre praktyki wskazują również, że należy unikać pozostawiania tuszu w otwartych opakowaniach, gdyż ekspozycja na wilgoć i zanieczyszczenia może znacznie obniżyć jego jakość. Ponadto, warto regularnie przeprowadzać czyszczenie głowicy drukującej, aby zapobiegać osadzaniu się tuszu w dyszach, zwłaszcza po dłuższych przerwach w użytkowaniu. Właściwe przechowywanie tuszu przyczynia się do wydłużenia jego trwałości i poprawy efektywności drukowania, co jest zgodne z rekomendacjami producentów sprzętu biurowego.

Pytanie 2

Aby kontrolować ilość transferu w sieci, administrator powinien zastosować program rodzaju

A. task manager

B. bandwidth manager

C. package manager

D. quality manager

Wybrane odpowiedzi, takie jak "task manager", "quality manager" czy "package manager", sugerują pewne nieporozumienia co do ról tych narzędzi w zarządzaniu siecią. Na przykład task manager to przecież narzędzie, które monitoruje i zarządza zadaniami w systemie operacyjnym. Może pokazywać wykorzystywanie zasobów, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem ruchu w sieci czy zarządzaniem przepustowością. Z kolei quality manager w zasadzie dotyczy poprawy jakości usług, a nie zarządzania pasmem. Używanie tych narzędzi bez odpowiednich rozwiązań do zarządzania ruchem danych może prowadzić do problemów, jak przeciążenia i spowolnienie usług. Co do package managera, to jest to narzędzie do zarządzania oprogramowaniem i jego pakietami, więc też nie ma związku z transferem danych w sieci. Zdecydowanie, żeby dobrze zarządzać szerokością pasma, potrzebujemy dedykowanych narzędzi, takich jak bandwidth manager, które monitorują i regulują przepustowość na bieżąco, co jest kluczowe w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 3

Wyznacz całkowity koszt brutto materiałów potrzebnych do stworzenia sieci w topologii gwiazdowej dla 3 komputerów z kartami sieciowymi, używając przewodów o długości 2m. Ceny poszczególnych elementów przedstawiono w tabeli.

A. 92 zł

B. 252 zł

C. 89 zł

D. 249 zł

Błędne odpowiedzi na pytanie dotyczące obliczenia kosztów materiałów do połączenia komputerów w topologii gwiazdy mogą wynikać z kilku typowych nieporozumień. Warto zaznaczyć, że kluczowym aspektem jest prawidłowe zrozumienie, jakie elementy są potrzebne do stworzenia sieci. Uczestnicy mogą pomylić całkowity koszt brutto z sumą jedynie kosztów pojedynczych elementów, co prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia całkowitych wydatków. Na przykład, odpowiedź 249 zł lub 252 zł może sugerować, że osoba dodaje koszty komponentów w sposób nieadekwatny do rzeczywistości, być może uwzględniając zbyt dużą ilość wtyków lub przewodów. Ponadto, niektórzy mogą nie wziąć pod uwagę, że w topologii gwiazdy każdy komputer łączy się bezpośrednio z centralnym przełącznikiem, a zatem potrzebne są tylko trzy przewody, a nie większa ich ilość. W kontekście praktycznym, przy planowaniu sieci lokalnej, zrozumienie schematu połączeń i dokładne obliczenia kosztów pozwalają nie tylko na optymalizację wydatków, ale także na uniknięcie sytuacji, w której brakuje materiałów do zrealizowania projektu. Kluczowe jest również zrozumienie, że ceny materiałów mogą się różnić w zależności od dostawcy, co powinno być brane pod uwagę w budżetowaniu. Nawet niewielkie różnice w cenach jednostkowych mogą prowadzić do dużych rozbieżności w ostatecznych kosztach, dlatego zawsze warto przed dokonaniem zakupu dokładnie sprawdzić wszystkie oferty na rynku.

Pytanie 4

Graficzny symbol odnosi się do standardów sprzętowych

A. FireWire

B. SCSI-12

C. USB

D. LPT

USB Universal Serial Bus to standard interfejsu komunikacyjnego który od lat 90 stał się dominującym sposobem łączenia większości urządzeń peryferyjnych z komputerami USB jest elastycznym i tanim rozwiązaniem umożliwiającym ładowanie i przesył danych między urządzeniami jednak jego wczesne wersje były wolniejsze od FireWire co czyniło go mniej odpowiednim do zastosowań związanego z obróbką wideo FireWire natomiast był preferowany w środowiskach wymagających niskich opóźnień i wysokiej przepustowości takich jak edycja wideo w czasie rzeczywistym LPT czyli port równoległy to starsza technologia używana głównie do podłączania drukarek oraz innych urządzeń peryferyjnych w latach 80 i 90 XX wieku ze znacznie wolniejszym transferem danych w porównaniu do FireWire czy USB co czyni go nieodpowiednim dla współczesnych zastosowań wymagających dużej przepustowości Z kolei SCSI-12 to teoretycznie odniesienie do technologii SCSI Small Computer System Interface która była używana w serwerach i komputerach o wysokiej wydajności do podłączania dysków twardych i innych urządzeń jednak oznaczenie SCSI-12 jest nieprecyzyjne ponieważ standardy SCSI są oznaczane w inny sposób np SCSI-1 SCSI-2 i nie bezpośrednio konkurują z FireWire w kontekście zastosowań konsumenckich i multimedialnych Analiza tych technologii pokazuje że FireWire był najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla wymagających profesjonalnych zastosowań co czyni go poprawną odpowiedzią na pytanie

Pytanie 5

Ile sieci obejmują komputery z adresami IP przedstawionymi w tabeli oraz standardową maską sieci?

Komputer 1	172.16.15.5
Komputer 2	172.18.15.6
Komputer 3	172.18.16.7
Komputer 4	172.20.16.8
Komputer 5	172.20.16.9
Komputer 6	172.21.15.10

A. Dwóch

B. Jednej

C. Sześciu

D. Czterech

Adresy IP należą do klasy B oznacza to że standardowa maska sieci to 255.255.0.0. W tej klasie dwie pierwsze części adresu określają sieć a dwie ostatnie hosta. Adresy które zaczynają się od 172.16 172.18 172.20 i 172.21 należą do różnych sieci. Dlatego też te sześć adresów reprezentuje cztery różne sieci. Przy przydzielaniu adresów IP ważne jest zrozumienie jak maska podsieci wpływa na klasyfikację sieci co jest kluczowe w projektowaniu skalowalnych i wydajnych sieci. W praktyce administracja sieci musi często implementować strategie takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking) aby zoptymalizować wykorzystanie adresów IP. Wiedza o podziałach na podsieci jest niezbędna do zarządzania dużymi sieciami z wieloma segmentami co pozwala na efektywne użycie przestrzeni adresowej oraz poprawę bezpieczeństwa i wydajności sieci. Zrozumienie tej koncepcji jest nieodzowne dla profesjonalistów zajmujących się projektowaniem i zarządzaniem sieciami komputerowymi.

Pytanie 6

W systemie Linux polecenie chmod służy do

A. określenia praw dostępu do pliku

B. przywracania poprawności systemu plików

C. pokazywania danych o ostatniej modyfikacji pliku

D. zmiany właściciela pliku

Polecenie chmod w systemie Linux jest kluczowym narzędziem służącym do zarządzania prawami dostępu do plików i katalogów. Umożliwia administratorom i użytkownikom systemu określenie, kto może odczytywać, zapisywać lub wykonywać dany plik. Prawa dostępu są reprezentowane przez trzy główne kategorie: właściciela pliku, grupy, do której należy plik, oraz pozostałych użytkowników. Przykładowo, komenda 'chmod 755 plik.txt' ustawia pełne prawa (czytanie, pisanie, wykonywanie) dla właściciela oraz prawa do czytania i wykonywania dla grupy i innych. Ważne jest, aby świadome zarządzanie prawami dostępu przyczyniło się do ochrony danych, a także do zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi do wrażliwych informacji. Dobrym nawykiem jest regularne audytowanie praw dostępu i dostosowywanie ich zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień, co jest praktyką rekomendowaną w bezpieczeństwie informatycznym.

Pytanie 7

Zarządzaniem czasem procesora dla różnych zadań zajmuje się

A. pamięć RAM.

B. chipset.

C. system operacyjny.

D. cache procesora.

Przydzielanie czasu procesora nie jest zadaniem chipsetu, pamięci RAM ani cache procesora. Chipset, będący złożonym układem scalonym, pełni rolę pośrednika między procesorem a innymi komponentami systemu, ale nie zajmuje się bezpośrednim zarządzaniem czasem procesora. Pamięć RAM, z kolei, służy jako miejsce przechowywania danych i programów, które są aktualnie używane przez procesor, a nie jako mechanizm zarządzający ich przydziałem. Cache procesora, będący szybkim rodzajem pamięci, ma na celu zwiększenie wydajności poprzez przechowywanie najczęściej używanych danych, jednak nie jest odpowiedzialny za alokację czasu procesora. Powoduje to częste nieporozumienia związane z rolą tych komponentów, co może prowadzić do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Zrozumienie, że to system operacyjny zarządza przydzielaniem czasu procesora, jest kluczowe dla prawidłowego pojęcia architektury komputerowej. Często mylone jest również pojęcie wielozadaniowości, co prowadzi do niezrozumienia, jak system operacyjny organizuje procesy i zasoby. Przykładowo, użytkownicy mogą błędnie sądzić, że to sprzęt odpowiada za efektywność działania aplikacji, podczas gdy w rzeczywistości kluczowym elementem jest oprogramowanie, które zarządza tymi zasobami.

Pytanie 8

Programem, który pozwala na zdalne monitorowanie działań użytkownika w sieci lokalnej lub przejęcie pełnej kontroli nad zdalnym komputerem, jest

A. NSlookup

B. Recuva

C. CPU-Z

D. RealVNC

RealVNC to oprogramowanie umożliwiające zdalny dostęp do komputerów w sieci lokalnej oraz na całym świecie. Działa na zasadzie protokołu VNC (Virtual Network Computing), który pozwala na wizualizację pulpitu zdalnej maszyny oraz interakcję z nią w czasie rzeczywistym. Narzędzie to jest powszechnie wykorzystywane w środowiskach korporacyjnych do zdalnego wsparcia technicznego, zdalnej administracji oraz do współpracy zespołowej. Przykładowo, administrator systemu może zdalnie zalogować się na komputer pracownika, aby rozwiązać problem techniczny, co znacząco podnosi efektywność wsparcia IT. RealVNC umożliwia także zabezpieczenie połączeń za pomocą szyfrowania oraz autoryzacji użytkowników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji. Warto również dodać, że RealVNC jest zgodne z różnymi systemami operacyjnymi, co czyni je uniwersalnym narzędziem do zarządzania zdalnymi urządzeniami.

Pytanie 9

Administrator sieci komputerowej pragnie zweryfikować na urządzeniu z systemem Windows, które połączenia są aktualnie ustanawiane oraz na jakich portach komputer prowadzi nasłuch. W tym celu powinien użyć polecenia

A. ping

B. tracert

C. netstat

D. arp

Polecenie 'netstat' jest narzędziem diagnostycznym w systemie Windows, które umożliwia administratorom sieci komputerowych monitorowanie aktualnych połączeń sieciowych, otwartych portów oraz statystyk protokołów TCP/IP. Użycie tego polecenia pozwala na uzyskanie informacji o tym, które aplikacje nasłuchują na określonych portach oraz jakie połączenia są aktywne, co jest kluczowe w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sieci. Na przykład, aby zobaczyć wszystkie aktywne połączenia TCP oraz porty, na których komputer nasłuchuje, można wykorzystać polecenie 'netstat -a'. W praktyce, administratorzy używają tego narzędzia do szybkiego identyfikowania nieautoryzowanych połączeń, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń. Ponadto, 'netstat' jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie monitorowania sieci, co czyni je niezbędnym elementem zestawu narzędzi każdego specjalisty IT.

Pytanie 10

Na zamieszczonym zdjęciu widać

A. tusz

B. kartridż

C. tuner

D. taśmę barwiącą

Taśma barwiąca, często stosowana w drukarkach igłowych oraz maszynach do pisania, pełni kluczową rolę w procesie druku. Jest to materiał eksploatacyjny, który przenosi tusz na papier za pomocą igieł drukarki lub uderzeń maszyny do pisania. W odróżnieniu od tuszów i kartridżów używanych w drukarkach atramentowych i laserowych, taśma barwiąca wykorzystuje fizyczny mechanizm transferu tuszu. Typowy przykład zastosowania to drukarki igłowe używane w miejscach, gdzie wymagane są trwałe i wielowarstwowe wydruki, takie jak faktury czy paragony. Przemysłowe standardy dotyczące taśm barwiących obejmują aspekt ich wytrzymałości i wydajności, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości druku i minimalizacji kosztów operacyjnych. Przy wybieraniu taśmy barwiącej, warto zwracać uwagę na jej zgodność z urządzeniem oraz na jakość wydruku, jaką zapewnia. Prawidłowe stosowanie taśm barwiących wymaga również znajomości ich montażu oraz regularnej konserwacji sprzętu, co jest dobrym przykładem praktyki zgodnej z zasadami utrzymania technicznego urządzeń biurowych.

Pytanie 11

W złączu zasilania SATA uszkodzeniu uległ żółty kabel. Jakie to ma konsekwencje dla napięcia, które nie jest przesyłane?

A. 5V

B. 8,5V

C. 3,3V

D. 12V

Odpowiedzi 5V, 8,5V oraz 3,3V są niepoprawne w kontekście pytania o uszkodzony żółty przewód w wtyczce SATA. Wtyczki SATA są zdefiniowane przez standardy ATX, w których przewód żółty jest jednoznacznie przypisany do napięcia 12V, co oznacza, że awaria tego przewodu uniemożliwia dostarczenie tego napięcia do urządzeń, które go wymagają. Odpowiedź 5V odnosi się do przewodu czerwonego, który jest używany do zasilania komponentów, ale nie dotyczy problemu z żółtym przewodem. Z kolei 8,5V to wartość, która nie jest standardowo wykorzystywana w systemach zasilania komputerowego, co czyni ją całkowicie nieadekwatną w tym kontekście. Przewód pomarańczowy dostarcza 3,3V, które również nie jest związane z napięciem 12V. Często popełnianym błędem jest mylenie napięć oraz przypisywanie ich do niewłaściwych przewodów, co może wynikać z braku znajomości zasad działania zasilaczy oraz ich standardów. W praktyce, niedopatrzenie podczas podłączania lub diagnozowania problemów z zasilaniem może prowadzić do poważnych uszkodzeń sprzętu, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie napięcia są dostarczane przez konkretne przewody w złączach zasilających.

Pytanie 12

W której warstwie modelu ISO/OSI odbywa się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem UDP?

A. Łącza danych

B. Fizycznej

C. Sieciowej

D. Transportowej

Warstwa transportowa modelu ISO/OSI odpowiada za segmentowanie danych oraz zapewnienie komunikacji między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. W ramach tej warstwy mamy do czynienia z protokołami TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol). TCP to protokół, który zapewnia połączenie, co oznacza, że dostarcza gwarancję dostarczenia danych oraz ich kolejności. Jest to przydatne w aplikacjach, gdzie integralność danych jest kluczowa, na przykład w przesyłaniu plików czy komunikacji z bazami danych. Przykładem wykorzystania TCP może być protokół HTTP, który używany jest do przesyłania stron internetowych. Z kolei UDP działa w trybie bezpołączeniowym, co skutkuje mniejszym opóźnieniem, ale nie gwarantuje dostarczenia pakietów ani ich kolejności. To sprawia, że jest idealny do aplikacji wymagających szybkości, jak transmisje wideo na żywo czy gry online. Wiedza o tym, jak działają te protokoły w kontekście modelu OSI, jest kluczowa dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami, ponieważ pozwala na dobór odpowiednich rozwiązań w zależności od potrzeb aplikacji.

Pytanie 13

Organizacja zajmująca się normalizacją na świecie, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Otwartej Architektury Systemowej, to

A. ISO (International Organization for Standarization)

B. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Enginieers)

C. EN (European Norm)

D. TIA/EIA (Telecommunicatons Industry Association/ Electronics Industries Association)

Wybór odpowiedzi niezwiązanej z ISO wskazuje na nieporozumienie dotyczące roli, jaką różne organizacje odgrywają w tworzeniu standardów oraz ich zastosowania w praktyce. EN, czyli European Norm, jest normą stosowaną w Europie, ale nie zajmuje się opracowywaniem globalnych standardów, jak ma to miejsce w przypadku ISO. Odpowiedź nawiązująca do IEEE dotyczy organizacji, która koncentruje się głównie na standardach dla elektroniki i technologii informacyjnych, lecz nie jest odpowiedzialna za globalny model referencyjny, takim jak OSI. Z kolei TIA/EIA, chociaż ma swoje znaczenie w zakresie norm dla infrastruktury telekomunikacyjnej, również nie odpowiada za stworzenie modelu OSI. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie zakresu działania tych organizacji z ich realnym wpływem na standardy komunikacyjne. Niewłaściwe zrozumienie hierarchii i funkcji tych instytucji prowadzi do błędnych konkluzji, które osłabiają zdolność do efektywnego wykorzystania standardów w praktycznych zastosowaniach technologicznych.

Pytanie 14

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue, press Del to setup) naciśnięcie klawisza Del skutkuje

A. przejściem do konfiguracji systemu Windows

B. skasowaniem zawartości pamięci CMOS

C. usunięciem pliku setup

D. wejściem do BIOSu komputera

Wciśnięcie klawisza Del przy komunikacie 'CMOS checksum error' umożliwia użytkownikowi dostęp do BIOS-u komputera. BIOS, czyli Basic Input/Output System, jest podstawowym oprogramowaniem, które uruchamia się przy starcie komputera. Zarządza on najważniejszymi ustawieniami systemu, takimi jak kolejność bootowania, konfiguracja pamięci, czy ustawienia urządzeń peryferyjnych. W przypadku komunikatu o błędzie CMOS, oznacza to, że wartości zapisane w pamięci CMOS (Complementary Metal-Oxide-Semiconductor) są nieprawidłowe, co może skutkować problemami ze startem systemu. Wejście do BIOS-u pozwala na przywrócenie domyślnych ustawień, co najczęściej rozwiązuje problem. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie ustawień BIOS-u, zwłaszcza po zainstalowaniu nowego sprzętu lub aktualizacji systemu. Użytkownicy powinni również pamiętać o dokumentowaniu zmian dokonanych w BIOS-ie oraz zrozumieć wpływ tych zmian na funkcjonowanie systemu.

Pytanie 15

Do jakich celów powinno się aktywować funkcję RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku?

A. Ograniczenia w rozsyłaniu transmisji rozgłoszeniowych

B. Obsługi zaawansowanych standardów monitorowania i raportowania

C. Automatyczne przydzielanie VLAN’ów oraz uczenie się

D. Automatyczne rozpoznawanie rodzaju kabla podłączonego do portu

Uaktywnienie funkcji RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku ma na celu wsparcie zaawansowanego monitorowania i raportowania ruchu sieciowego. RMON jest protokołem, który umożliwia zbieranie danych o stanie sieci w czasie rzeczywistym, co pozwala administratorom na dokładne analizowanie i diagnostykowanie potencjalnych problemów. Dzięki RMON, można skutecznie monitorować wydajność poszczególnych portów, analizować ruch w sieci oraz identyfikować źródła problemów, takie jak kolizje czy przeciążenia. Przykładowo, RMON może zbierać dane o czasie opóźnienia pakietów, ich utracie lub o rozkładzie protokołów w sieci. W praktyce, wdrożenie RMON w infrastrukturze sieciowej pozwala na proaktywne zarządzanie i optymalizację sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. RMON wspiera również standardy takie jak RFC 2819, które definiują protokół dla zbierania danych monitorujących w sieciach Ethernet.

Pytanie 16

Jakim protokołem połączeniowym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność dostarczania pakietów, jest protokół

A. ARP (Address Resolution Protocol)

B. IP (Internet Protocol)

C. TCP (Transmission Control Protocol)

D. UDP (User Datagram Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez wprowadzenie mechanizmów kontroli błędów, retransmisji oraz kontroli przepływu. TCP ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą przed przesłaniem danych, co pozwala na zapewnienie, że wszystkie pakiety dotrą do celu w odpowiedniej kolejności i bez błędów. Przykłady zastosowania protokołu TCP obejmują transmisję stron internetowych, pocztę elektroniczną oraz protokoły transferu plików, takie jak FTP. Standardy związane z TCP są ustalone przez IETF i są częścią większej specyfikacji, znanej jako suite protokołów internetowych (Internet Protocol Suite), która definiuje, jak dane są przesyłane przez sieci. Dobre praktyki obejmują monitorowanie wydajności TCP, aby zminimalizować opóźnienia i utratę pakietów, co jest szczególnie istotne w aplikacjach o wysokich wymaganiach, takich jak transmisje wideo na żywo.

Pytanie 17

Komputery K1, K2, K3, K4 są podłączone do interfejsów przełącznika, które są przypisane do VLAN-ów wymienionych w tabeli. Które z tych komputerów mają możliwość komunikacji ze sobą?

Nazwa komputera	Adres IP	Nazwa interfejsu	VLAN
K1	10.10.10.1/24	F1	VLAN 10
K2	10.10.10.2/24	F2	VLAN 11
K3	10.10.10.3/24	F3	VLAN 10
K4	10.10.11.4/24	F4	VLAN 11

A. K1 i K4

B. K1 z K3

C. K1 i K2

D. K2 i K4

Komputery K1 i K3 mogą się ze sobą komunikować, ponieważ są przypisane do tego samego VLAN-u, czyli VLAN 10. W sieciach komputerowych VLAN (Virtual Local Area Network) to logiczna sieć, która pozwala na oddzielenie ruchu sieciowego w ramach wspólnej infrastruktury fizycznej. Przypisanie urządzeń do tego samego VLAN-u umożliwia im komunikację tak, jakby znajdowały się w tej samej sieci fizycznej, mimo że mogą być podłączone do różnych portów przełącznika. Jest to podstawowa praktyka w zarządzaniu sieciami, szczególnie w dużych infrastrukturach, gdzie organizacja sieci w różne VLAN-y poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Komputery w różnych VLAN-ach domyślnie nie mogą się komunikować, chyba że zostaną skonfigurowane odpowiednie reguły routingu lub zastosowane mechanizmy takie jak routery między VLAN-ami. Praktyczne zastosowanie VLAN-ów obejmuje segmentację sieci dla różnych działów w firmie lub rozgraniczenie ruchu danych i głosu w sieciach VoIP. Zrozumienie działania VLAN-ów jest kluczowe dla zarządzania nowoczesnymi sieciami, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizowanie ryzyka związanego z bezpieczeństwem danych.

Pytanie 18

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach transmisyjnych 1310nm oraz 1550nm, powinno się zastosować

A. miernika mocy optycznej

B. reflektometru TDR

C. testera UTP

D. rejestratora cyfrowego

Użycie reflektometru TDR (Time Domain Reflectometer) w kontekście pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych jest błędne, ponieważ to urządzenie jest dedykowane głównie do analizy kabli miedzianych. Reflektometr działa na zasadzie wysyłania krótkich impulsów sygnału i mierzenia odbić, co w przypadku kabli optycznych nie dostarcza informacji o tłumieniu. Tak samo rejestrator cyfrowy, choć przydatny w różnych zastosowaniach pomiarowych, nie jest przeznaczony do oceny tłumienia w światłowodach, ponieważ nie dokonuje analiz optycznych. Z kolei tester UTP, który jest narzędziem do diagnozowania i testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku technologii optycznych, ponieważ operuje na zupełnie innych zasadach. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu technologii światłowodowej z miedzianą, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi. Aby prawidłowo ocenić jakość łącza światłowodowego, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich przyrządów, takich jak miernik mocy optycznej, który zapewnia wiarygodne dane i pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie konserwacji i modernizacji infrastruktury.

Pytanie 19

W dokumentacji przedstawiono typ systemu plików

„Zaawansowany system plików zapewniający wydajność, bezpieczeństwo, niezawodność i zaawansowane funkcje niespotykane w żadnej wersji systemu FAT. Na przykład dzięki standardowemu rejestrowaniu transakcji i technikom odzyskiwania danych system gwarantuje spójność woluminów. W przypadku awarii system wykorzystuje plik dziennika i informacje kontrolne do przywrócenia spójności systemu plików."

A. EXT4

B. NTFS

C. FAT

D. FAT32

NTFS czyli New Technology File System to zaawansowany system plików stworzony przez Microsoft charakteryzujący się wysoką wydajnością niezawodnością i bezpieczeństwem danych. NTFS wspiera zaawansowane funkcje takie jak rejestrowanie transakcji co oznacza że wszystkie operacje na plikach są rejestrowane w logu dzięki czemu w przypadku awarii systemu można przywrócić spójność danych. Ponadto NTFS obsługuje uprawnienia do plików i katalogów co pozwala na precyzyjne zarządzanie dostępem użytkowników co jest kluczowe w dużych środowiskach sieciowych. System ten wspiera również kompresję plików szyfrowanie oraz przydział miejsca na dysku co zwiększa efektywność wykorzystania przestrzeni dyskowej. Dodatkowym atutem NTFS jest obsługa struktur danych takich jak bitmowy przydział miejsca co umożliwia szybkie wyszukiwanie i przydzielanie wolnego miejsca na dysku. W kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa i niezawodności NTFS jest preferowanym wyborem do zarządzania danymi w środowiskach opartych na systemach Windows co czyni go fundamentalnym elementem infrastruktury IT w wielu organizacjach

Pytanie 20

Litera S w protokole FTPS odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych poprzez

A. logowanie

B. uwierzytelnianie

C. autoryzację

D. szyfrowanie

Litera S w protokole FTPS oznacza szyfrowanie, co jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo danych przesyłanych przez sieci. Protokół FTPS, będący rozszerzeniem FTP, wprowadza mechanizmy szyfrowania za pomocą SSL/TLS, które chronią dane przed nieautoryzowanym dostępem oraz przechwyceniem w trakcie transmisji. Przykładem zastosowania FTPS może być przesyłanie wrażliwych danych, takich jak dane osobowe czy informacje finansowe, w środowisku, które wymaga zgodności z regulacjami prawnymi, na przykład RODO. Szyfrowanie nie tylko zapewnia poufność danych, ale także ich integralność, co oznacza, że przesyłane informacje nie zostały zmienione w trakcie transmisji. Dobrą praktyką jest stosowanie protokołów szyfrowania, takich jak TLS 1.2 czy TLS 1.3, które oferują wyższy poziom zabezpieczeń i są zalecane przez organizacje takie jak Internet Engineering Task Force (IETF). Wiedza na temat szyfrowania w FTPS i innych protokołach jest istotna dla specjalistów IT, ponieważ umożliwia skuteczne zabezpieczanie komunikacji w sieci.

Pytanie 21

Komputer uzyskuje dostęp do Internetu za pośrednictwem sieci lokalnej. Gdy użytkownik wpisuje w przeglądarkę internetową adres www.wp.pl, nie może otworzyć strony WWW, natomiast podanie adresu IP, przykładowo 212.77.100.101, umożliwia otwarcie tej strony. Jakie mogą być tego powody?

A. Brak adresu bramy

B. Brak serwera WINS

C. Brak serwera DNS

D. Brak serwera PROXY

Brak serwera DNS jest kluczowym problemem w tej sytuacji, ponieważ DNS (Domain Name System) odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Kiedy użytkownik wpisuje adres strony, np. www.wp.pl, system operacyjny żąda od serwera DNS przetłumaczenia tej nazwy na odpowiadający jej adres IP. Jeśli serwer DNS nie działa lub jest niedostępny, komputer nie jest w stanie nawiązać połączenia z odpowiednim serwerem, co skutkuje brakiem dostępu do strony. W przypadku wpisania bezpośredniego adresu IP, system omija proces DNS, co pozwala na nawiązanie połączenia z serwerem. W praktyce, aby zapewnić prawidłowe działanie aplikacji internetowych i dostęp do zasobów w sieci, ważne jest, aby konfiguracja serwera DNS była poprawna oraz aby urządzenia w sieci miały odpowiednie ustawienia DNS. Standardy branżowe, takie jak RFC 1035, definiują mechanizmy działania DNS, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania internetu.

Pytanie 22

Narzędzie pokazane na ilustracji służy do

A. zaciskania wtyków RJ45

B. weryfikacji poprawności połączenia

C. instalacji przewodów w złączach LSA

D. ściągania izolacji z kabla

Narzędzie przedstawione na rysunku to tzw. punch down tool, które jest niezbędnym wyposażeniem każdego technika zajmującego się instalacjami telekomunikacyjnymi i sieciowymi. Służy ono do montażu przewodów w złączach typu LSA, które są standardem w gniazdach sieciowych i panelach krosowych. Złącza LSA, nazywane również złączami IDC (Insulation Displacement Connector), umożliwiają szybkie i pewne połączenie przewodów bez konieczności zdejmowania izolacji. Punch down tool umożliwia wciśnięcie przewodu w złącze, zapewniając trwały i niezawodny kontakt. Narzędzie to jest wyposażone w ostrze, które automatycznie przycina nadmiar przewodu, co minimalizuje ryzyko zwarć i zapewnia estetykę instalacji. Zastosowanie punch down tool jest zgodne ze standardami telekomunikacji, takimi jak TIA/EIA-568, które określają zasady poprawnej instalacji kabli i urządzeń sieciowych. Dzięki temu narzędziu można szybko skalibrować i zoptymalizować działanie sieci, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT, gdzie niezawodność połączeń jest priorytetem. Stosowanie punch down tool jest zalecane szczególnie w miejscach o dużym natężeniu ruchu sieciowego, gdzie jakość połączeń ma bezpośredni wpływ na wydajność całego systemu.

Pytanie 23

Który z poniższych zapisów stanowi właściwy adres w wersji IPv6?

A. 2001:DB8::BAF:FE94

B. 2001-DB8-BAF-FE94

C. 2001.DB8.BAF.FE94

D. 2001:DB8::BAF::FE94

Adres IPv6, który wybrałeś, 2001:DB8::BAF:FE94, jest poprawnym zapisem, ponieważ spełnia wszystkie normy określone w standardzie RFC 4291. Adresy IPv6 są reprezentowane jako osiem bloków szesnastkowych oddzielonych dwukropkami, przy czym każdy blok może mieć od 1 do 4 cyfr szesnastkowych. W tym przypadku użycie podwójnego dwukropka (::) do reprezentowania sekwencji zer jest poprawne, co pozwala na skrócenie adresu i uczynienie go bardziej zwięzłym. Warto zauważyć, że adresy IPv6 są kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu, gdzie adresacja IPv4 staje się niewystarczająca. Użycie poprawnych adresów IPv6 jest istotne dla prawidłowej komunikacji w sieci i zgodności z nowoczesnymi standardami sieciowymi, co jest szczególnie ważne w kontekście rozwoju Internetu rzeczy (IoT) oraz zastosowań w chmurze. Przykładem zastosowania adresów IPv6 są usługi hostingowe, które wymagają unikalnych adresów IP dla każdego z hostów, co pozwala na efektywne zarządzanie i kierowanie ruchem w sieci.

Pytanie 24

Który protokół przesyła datagramy bez gwarancji ich dostarczenia?

A. TCP

B. ICMP

C. UDP

D. HTTP

UDP (User Datagram Protocol) to protokół komunikacyjny, który charakteryzuje się brakiem gwarancji dostarczenia przesyłanych datagramów. Oznacza to, że nie zapewnia on mechanizmów kontroli błędów ani retransmisji, co prowadzi do sytuacji, w których datagramy mogą zostać zgubione, zduplikowane lub dotrzeć w niewłaściwej kolejności. Taki model jest szczególnie przydatny w aplikacjach, gdzie szybkość przesyłania danych jest kluczowa, a małe opóźnienia są akceptowalne. Przykładem zastosowania UDP jest transmisja strumieniowa audio i wideo, gdzie utrata kilku pakietów nie wpływa znacząco na jakość odbioru. Inne zastosowania to gry online i protokoły takie jak DNS (Domain Name System), które wymagają szybkiego przesyłania niewielkich ilości danych. Warto pamiętać, że dzięki swojej prostocie i wydajności, UDP jest często wybierany w sytuacjach, gdzie priorytetem jest czas, a nie niezawodność dostarczenia.

Pytanie 25

Klient dostarczył wadliwy sprzęt komputerowy do serwisu. W trakcie procedury przyjmowania sprzętu, ale przed rozpoczęciem jego naprawy, serwisant powinien

A. wykonać ogólny przegląd sprzętu oraz przeprowadzić rozmowę z klientem

B. przygotować rewers serwisowy i opieczętowany przedłożyć do podpisu

C. sporządzić rachunek z naprawy w dwóch kopiach

D. przeprowadzić testy powykonawcze sprzętu

Wykonanie przeglądu ogólnego sprzętu oraz przeprowadzenie wywiadu z klientem to kluczowe kroki w procesie serwisowym. Przegląd ogólny pozwala na wstępne zidentyfikowanie widocznych uszkodzeń czy nieprawidłowości, które mogą wpływać na funkcjonowanie urządzenia. Dodatkowo, przeprowadzenie wywiadu z klientem umożliwia uzyskanie informacji o objawach usterki, okolicznościach jej wystąpienia oraz ewentualnych wcześniejszych naprawach. Te informacje są niezwykle cenne, ponieważ mogą naprowadzić serwisanta na konkretne problemy, które mogą być trudne do zdiagnozowania w trakcie samego przeglądu. Przykładowo, klient może zauważyć, że sprzęt wydaje nietypowe dźwięki w określonych warunkach, co może sugerować problem z wentylacją lub zasilaczem. W branży serwisowej kierowanie się najlepszymi praktykami, takimi jak podejście oparte na badaniach oraz komunikacja z klientem, zwiększa efektywność napraw i zadowolenie klientów. Standardy ISO 9001 sugerują, że proces przyjmowania reklamacji powinien być systematyczny i oparty na szczegółowej dokumentacji, co obejmuje m.in. sporządzenie notatek z wywiadu i przeglądu.

Pytanie 26

Każdy następny router IP na drodze pakietu

A. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden

B. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

C. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden

D. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ każdy router, który przetwarza pakiet IP, zmniejsza wartość pola Time to Live (TTL) o jeden. TTL to liczba, która jest używana do określenia maksymalnego czasu życia pakietu w sieci i zapobiega jego nieskończonemu krążeniu w przypadku błędów trasowania. Kiedy pakiet osiąga router, jego TTL jest zmniejszane o jeden, a gdy wartość TTL osiągnie zero, pakiet jest odrzucany. W praktyce pozwala to na zarządzanie ruchem sieciowym oraz na identyfikację i eliminację potencjalnych pętli w sieci. Warto pamiętać, że standardy takie jak RFC 791 definiują tę funkcjonalność, a jej poprawne działanie jest kluczowe dla stabilności i wydajności sieci. Przykładem zastosowania tej zasady może być analiza trasowania pakietów w protokołach takich jak traceroute, które umożliwiają administracji sieciowej monitorowanie i diagnozowanie problemów z routowaniem.

Pytanie 27

Najczęściej używany kodek audio przy ustawianiu bramki VoIP to

A. GSM

B. G.711

C. A.512

D. AC3

Kodek G.711 jest jednym z najczęściej stosowanych kodeków w systemach VoIP, ponieważ oferuje wysoką jakość dźwięku przy zachowaniu niskiej latencji. Jest to kodek nieskompresowany, co oznacza, że przesyła sygnał audio bez straty jakości, co czyni go idealnym dla zastosowań, gdzie jakość dźwięku jest kluczowa, takich jak rozmowy telefoniczne czy wideokonferencje. G.711 obsługuje dwa główne warianty: A-law i μ-law, które są stosowane w różnych regionach świata. W praktyce, G.711 jest standardem w telekomunikacji i jest często wykorzystywany w PBXach oraz bramkach VoIP do integracji z sieciami PSTN. Zastosowanie tego kodeka jest zgodne z rekomendacjami ITU-T, co czyni go powszechnie akceptowanym rozwiązaniem w branży telekomunikacyjnej. Warto zaznaczyć, że chociaż G.711 zużywa więcej pasma (około 64 kbps), jego niezrównana jakość sprawia, że jest to najczęściej wybierany kodek w profesjonalnych aplikacjach VoIP.

Pytanie 28

Rozmiar pliku wynosi 2kB. Jaką wartość to reprezentuje?

A. 2000 bitów

B. 16000 bitów

C. 2048 bitów

D. 16384 bity

Odpowiedzi 2000 bitów oraz 2048 bitów są nieprawidłowe, ponieważ nie opierają się na standardowym przeliczeniu jednostek danych. Odpowiedź 2000 bitów wynika z błędnego zrozumienia koncepcji kilobajta, ponieważ ktoś może błędnie przyjąć, że 1 kB to 1000 bajtów zamiast właściwych 1024 bajtów. Z kolei 2048 bitów wynika z mylenia przeliczenia bajtów z bitami, gdyż nie uwzględnia się, że 1 kB to 1024 bajty, a każdy bajt to 8 bitów. Zatem tak naprawdę 2048 bitów odpowiada 256 bajtom, co nie ma związku z podanym rozmiarem 2 kB. Odpowiedź 16000 bitów również jest błędna, gdyż nie uwzględnia poprawnych przeliczeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Błędy te mogą wynikać z nieaktualnej wiedzy na temat jednostek miary, które są kluczowe w informatyce i technologii komputerowej. Właściwe zrozumienie i przeliczenie bajtów i bitów jest niezbędne do efektywnej pracy z danymi, a także do zrozumienia, jak różne jednostki wpływają na wydajność systemów komputerowych. W praktyce, programiści i inżynierowie IT muszą być świadomi tych przeliczeń, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące architektury systemów oraz optymalizacji transferów danych.

Pytanie 29

Który z przyrządów służy do usuwania izolacji?

A. D

B. C

C. B

D. A

Narzędzie oznaczone jako C jest profesjonalnym przyrządem do ściągania izolacji z przewodów. Jest to narzędzie precyzyjne, często nazywane ściągaczem izolacji lub stripperem. Umożliwia ono bezpieczne i efektywne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkadzania samego przewodu. Takie narzędzia są powszechnie stosowane w branży elektrotechnicznej i telekomunikacyjnej do przygotowywania przewodów do łączenia, lutowania lub montażu złącz. Standardy branżowe, takie jak IEC 60364, wskazują na konieczność właściwego przygotowania przewodów elektrycznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności połączeń. Ściągacze izolacji wyposażone są w regulowane ostrza, co pozwala na dostosowanie ich do różnej grubości izolacji, co z kolei minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodnika. Praktyczne zastosowanie tego narzędzia obejmuje prace instalacyjne, serwisowe oraz produkcyjne, gdzie szybkość i precyzja są kluczowe. Używanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest podstawą profesjonalizmu w pracy z instalacjami elektrycznymi.

Pytanie 30

IMAP to protokół

A. odbierania wiadomości e-mail

B. synchronizowania czasu z serwerami

C. nadzoru nad urządzeniami sieciowymi

D. wysyłania wiadomości e-mail

IMAP, czyli Internet Message Access Protocol, jest protokołem, który umożliwia dostęp do poczty elektronicznej przechowywanej na serwerze. Kluczową cechą IMAP jest to, że umożliwia użytkownikom zarządzanie wiadomościami e-mail w sposób, który synchronizuje zmiany dokonywane na różnych urządzeniach. Oznacza to, że jeśli użytkownik odczyta lub usunie wiadomość na jednym urządzeniu, zmiany te będą widoczne na wszystkich innych urządzeniach połączonych z tym samym kontem. IMAP wspiera również foldery, co pozwala na organizację wiadomości w sposób bardziej zorganizowany. W praktyce IMAP jest powszechnie wykorzystywany w aplikacjach pocztowych takich jak Microsoft Outlook, Apple Mail czy Thunderbird, a także w mobilnych aplikacjach pocztowych. Dobrą praktyką jest korzystanie z IMAP, gdyż zapewnia większą elastyczność i umożliwia łatwiejszy dostęp do poczty z różnych lokalizacji oraz urządzeń.

Pytanie 31

Jaką maksymalną liczbę kanałów z dostępnego pasma kanałów standardu 802.11b można stosować w Polsce?

A. 13 kanałów

B. 9 kanałów

C. 11 kanałów

D. 10 kanałów

Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak 9, 10 czy 11 kanałów, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad funkcjonowania sieci bezprzewodowych oraz przepisów regulujących ich użycie. W przypadku odpowiedzi mówiącej o 11 kanałach można zauważyć, że jest to liczba kanałów dostępnych w niektórych innych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, gdzie obowiązują inne regulacje. Z kolei 10 czy 9 kanałów są jeszcze bardziej nieprecyzyjne i nie mają oparcia w rzeczywistych regulacjach obowiązujących w Polsce. Warto również zauważyć, że ograniczenie liczby kanałów może prowadzić do zwiększonej konkurencji o dostępne pasmo, co negatywnie wpływa na jakość sygnału i stabilność połączenia. Przy projektowaniu sieci bezprzewodowej istotne jest, aby uwzględnić lokalne przepisy oraz możliwości techniczne sprzętu, a także znać zasady planowania kanałów, aby uniknąć nakładania się sygnałów i zakłóceń. Dlatego zrozumienie pełnego zakresu dostępnych kanałów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami Wi-Fi oraz optymalizacji ich wydajności.

Pytanie 32

Jaką prędkość przesyłu danych określa standard sieci Ethernet IEEE 802.3z?

A. 10 Mb/s

B. 1 Gb/s

C. 100 Gb/s

D. 100 Mb/s

Standard Ethernet IEEE 802.3z, czyli Gigabit Ethernet, to coś, co naprawdę wprowadziło niezły zamach w sieciach lokalnych, bo pozwala na przesyłanie danych z prędkością 1 Gb/s, co, przyznasz, jest sporym krokiem do przodu. Dzięki temu standardowi biura i centra danych mogą działać sprawniej, bo aplikacje, które potrzebują szybkiego przesyłania danych, takie jak te do strumieniowania wideo w HD czy różne chmurowe rozwiązania, mogą działać bez zacięć. Co fajne, ten standard współpracuje z różnymi rodzajami mediów, jak światłowody, co oznacza, że można go używać na dłuższych dystansach. Wprowadzenie Gigabit Ethernetu naprawdę wpłynęło na rozwój technologii sieciowych, a jego zastosowanie odpowiada współczesnym wymaganiom w projektowaniu sieci. To wszystko jest zgodne z tym, co w branży uważamy za najlepsze praktyki, jeśli chodzi o wydajność i niezawodność.

Pytanie 33

Jaką maksymalną ilość rzeczywistych danych można przesłać w ciągu 1 sekundy przez łącze synchroniczne o wydajności 512 kbps, bez użycia sprzętowej i programowej kompresji?

A. W przybliżeniu 55 kB

B. Ponad 64 kB

C. W przybliżeniu 5 kB

D. Więcej niż 500 kB

Odpowiedź "Około 55 kB" jest prawidłowa, ponieważ łącze synchroniczne o przepustowości 512 kbps oznacza, że w ciągu jednej sekundy możemy przesłać 512 kilobitów danych. Aby przekształcić kilobity na kilobajty, należy podzielić tę wartość przez 8, ponieważ 1 bajt to 8 bitów. Wykonując obliczenia: 512 kbps / 8 = 64 kB. Jednakże, ze względu na protokoły przesyłania danych, rzeczywista ilość danych, która może być skutecznie przesyłana, jest nieco niższa. Przy uwzględnieniu strat i overheadu, można oszacować, że rzeczywista ilość danych wynosi około 55 kB na sekundę. To zrozumienie jest istotne w kontekście projektowania systemów komunikacyjnych, gdzie należny jest dobór odpowiednich parametrów do przewidywania efektywności przesyłu danych. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w planowaniu infrastruktury sieciowej, gdzie należy zapewnić odpowiednią przepustowość dla różnych aplikacji, takich jak transmisja wideo, VoIP czy przesyłanie dużych plików. Warto również zwrócić uwagę na standardy, takie jak ITU-T G.1020, które dostarczają wytycznych dotyczących obliczeń przepustowości w różnych scenariuszach przesyłania danych.

Pytanie 34

Który protokół należy do bezpołączeniowych protokołów warstwy transportowej?

A. TCP

B. ARP

C. UDP

D. FTP

UDP, czyli User Datagram Protocol, to taki protokół transportowy, który nie wymaga nawiązywania połączenia. To sprawia, że jest super szybki w przesyłaniu danych. Właściwie, to jest kluczowy element w sieciach, zwłaszcza gdy mówimy o aplikacjach, które potrzebują błyskawicznej transmisji, na przykład w grach online czy podczas strumieniowania wideo. W przeciwieństwie do TCP, które najpierw nawiązuje sesję, UDP po prostu wysyła pakiety, co oznacza, że nie możemy liczyć na to, że wszystkie dotrą na miejsce, ani w jakiej kolejności. To dlatego świetnie działa tam, gdzie szybkość ma znaczenie. Na przykład, protokół DHCP korzysta z UDP do przydzielania adresów IP bez zbędnych formalności. Jeśli więc zależy ci na prędkości i efektywności, UDP jest na pewno lepszym wyborem. W branży wiadomo, że tam, gdzie liczy się czas, UDP jest na czołowej pozycji.

Pytanie 35

Jaką maksymalną długość kabla typu skrętka pomiędzy panelem krosowniczym a gniazdem abonenckim przewiduje norma PN-EN 50174-2?

A. 10 m

B. 50 m

C. 90 m

D. 100 m

Długości 10 m i 50 m są znacznie poniżej wymagań określonych w normach dla kabli skrętkowych, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń dotyczących instalacji sieciowych. Krótsze kable mogą wydawać się bardziej efektywne, jednak w praktyce mogą ograniczać elastyczność układu sieci. Na przykład, w biurze zaprojektowanym na 10 m długości kabli, może być trudno dostosować rozmieszczenie stanowisk pracy, co prowadzi do zwiększenia kosztów związanych z rozbudową lub przelokowaniem instalacji. Z drugiej strony, długość 100 m przekracza dopuszczalne limity określone przez normę PN-EN 50174-2, co może skutkować degradacją sygnału i obniżeniem wydajności sieci. Długie kable mogą generować większe straty sygnału, co jest szczególnie zauważalne w sieciach działających na wyższych prędkościach, takich jak 1 Gbps czy nawet 10 Gbps. Przekroczenie dopuszczalnej długości może prowadzić do błędów w transmisji danych, co w wielu sytuacjach kończy się koniecznością przeprowadzenia kosztownych napraw lub modyfikacji instalacji. Właściwe zrozumienie długości segmentów kabli i ich wpływu na jakość sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 36

Interfejs UDMA to typ interfejsu

A. szeregowy, stosowany do łączenia urządzeń wejściowych

B. szeregowy, który służy do transferu danych między pamięcią RAM a dyskami twardymi

C. równoległy, używany m.in. do połączenia kina domowego z komputerem

D. równoległy, który został zastąpiony przez interfejs SATA

Wybór odpowiedzi, która opisuje interfejs UDMA jako szeregowy, używany do podłączania urządzeń wejścia, jest błędny z kilku powodów. Interfejs UDMA jest technologią równoległą, co oznacza, że wykorzystuje wiele linii danych do jednoczesnej transmisji informacji, co znacznie zwiększa przepustowość w porównaniu do interfejsów szeregowych, które przesyłają dane bit po bicie. Stąd pierwsza niepoprawna koncepcja związana z tą odpowiedzią to mylenie typów interfejsów. Ponadto, UDMA nie jest używany do podłączania urządzeń wejścia, lecz raczej do komunikacji z pamięcią masową, jak dyski twarde. W odniesieniu do drugiej nieprawidłowej odpowiedzi, UDMA nie został całkowicie zastąpiony przez SATA, lecz raczej ewoluował wraz z postępem technologii. Mimo że SATA jest obecnie preferowanym standardem transferu danych do dysków twardych ze względu na swoje zalety, wciąż istnieje wiele sprzętu, który wykorzystuje UDMA. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do błędnych wniosków przy projektowaniu lub modernizacji systemów komputerowych, dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć różnice między tymi technologiami oraz ich odpowiednie zastosowania. Ostatecznie, wybór odpowiedniego interfejsu powinien być oparty na aktualnych potrzebach wydajnościowych i kompatybilności z istniejącym sprzętem.

Pytanie 37

Urządzenie, które pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z siecią komputerową przewodową, to

A. punkt dostępowy

B. regenerator

C. modem

D. koncentrator

Punkt dostępowy (ang. access point) to urządzenie, które pełni kluczową rolę w tworzeniu bezprzewodowych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie komputerom, laptopom i innym urządzeniom mobilnym łączności z przewodową siecią lokalną (LAN). Działa on jako przekaźnik, który konwertuje sygnały radiowe na sygnał sieciowy i odwrotnie. Dzięki temu, urządzenia bezprzewodowe mogą korzystać z zasobów i usług dostępnych w sieci przewodowej. Typowym zastosowaniem punktów dostępowych jest ich umieszczanie w biurach, uczelniach czy miejscach publicznych, gdzie zapewniają dostęp do Internetu. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady komunikacji w sieciach WLAN, punkty dostępowe są niezbędne do zapewnienia stabilnej i wydajnej komunikacji bezprzewodowej. Warto także wspomnieć o technikach zarządzania, takich jak WDS (Wireless Distribution System), które pozwalają na rozbudowę sieci i zwiększenie jej zasięgu poprzez integrację wielu punktów dostępowych.

Pytanie 38

W protokole IPv4 adres broadcastowy, zapisany w formacie binarnym, bez podziału na podsieci, w sekcji przeznaczonej dla hosta zawiera

A. sekwencję zer z jedynką na końcu

B. wyłącznie jedynki

C. naprzemiennie jedynki oraz zera

D. tylko zera

Adres broadcast w IPv4 służy do wysyłania informacji do wszystkich urządzeń w danej podsieci. Wiesz, jak to działa? W części adresu przeznaczonej dla hosta zawsze mamy same jedynki, co pokazuje, że wszystkie bity są na '1'. Na przykład, gdy mamy adres 192.168.1.255, to zapiszemy go w binarnie jako 11000000.10101000.00000001.11111111. Zauważ, że ostatni oktet to właśnie 255, czyli same jedynki. W praktyce wykorzystujemy adresy broadcast, gdy chcemy, żeby wszystkie urządzenia w lokalnej sieci dostały jakieś dane. Dobrym przykładem jest protokół ARP, który używa adresu broadcast, żeby znaleźć adresy MAC wszystkich urządzeń w sieci. Adresy broadcast są mega ważne dla tego, żeby sieci lokalne działały sprawnie.

Pytanie 39

Urządzenie ADSL wykorzystuje się do nawiązania połączenia

A. satelitarnego

B. cyfrowego symetrycznego

C. cyfrowego asymetrycznego

D. radiowego

Urządzenie ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) służy do uzyskania cyfrowego asymetrycznego połączenia internetowego, co oznacza, że prędkość pobierania danych jest wyższa niż prędkość ich wysyłania. Jest to szczególnie korzystne w zastosowaniach domowych i biurowych, gdzie użytkownicy często pobierają więcej danych (np. strumieniowanie wideo, przeglądanie stron internetowych) niż wysyłają. ADSL wykorzystuje istniejącą infrastrukturę telefoniczną, co sprawia, że jest stosunkowo łatwe do wdrożenia i ekonomiczne. Dzięki technologii ADSL, użytkownicy mogą jednocześnie korzystać z telefonu i internetu, co jest możliwe dzięki zastosowaniu filtrów, które oddzielają sygnał telefoniczny od internetowego. ADSL spełnia standardy ITU-T G.992.1 oraz G.992.3, co zapewnia zgodność z międzynarodowymi normami. W praktyce, ADSL jest szeroko stosowane w domach oraz małych i średnich przedsiębiorstwach, ponieważ oferuje wystarczającą prędkość dla wielu aplikacji bez konieczności dużych inwestycji w infrastrukturę.

Pytanie 40

Wydanie komendy chmod 400 nazwa_pliku w systemie Linux spowoduje, że właściciel pliku

A. będzie miał możliwość jego odczytu

B. będzie miał możliwość usunięcia go

C. nie będzie mógł uzyskać do niego dostępu

D. będzie miał możliwość jego uruchomienia

Wykonanie polecenia chmod 400 nazwa_pliku ustawia uprawnienia pliku w systemie Linux w taki sposób, że właściciel pliku ma pełne prawo do jego odczytywania, ale nie ma możliwości jego zapisu ani wykonywania. Wartość 400 oznacza, że właściciel ma prawo do odczytu (4), natomiast grupa i inni użytkownicy nie mają żadnych uprawnień (00). Jest to często stosowane w kontekście plików konfiguracyjnych lub skryptów, które nie powinny być modyfikowane przez innych użytkowników systemu, co zwiększa bezpieczeństwo systemu. Przykładem może być plik klucza SSH, który powinien być dostępny tylko dla jego właściciela, aby zapewnić autoryzację przy połączeniach zdalnych. Dobrą praktyką jest stosowanie ograniczonych uprawnień, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych. Warto również pamiętać, że ustawienie uprawnień w ten sposób jest zgodne z zasadą najmniejszych uprawnień, która jest kluczowa w zarządzaniu bezpieczeństwem w systemach operacyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej