Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 11 października 2025 22:33
Data zakończenia: 11 października 2025 22:57

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na schemacie przedstawiającym sposób pobierania hodowli do badań ze skosu agarowego, literą A oznaczono

A. zamykanie probówki.

B. opalanie brzegu probówki.

C. pobieranie materiału.

D. jałowienie ezy w płomieniu.

Odpowiedź "jałowienie ezy w płomieniu" jest okej, bo to naprawdę ważny krok w aseptycznych procedurach w laboratoriach mikrobiologicznych. Jałowienie, czyli pozbywanie się mikroorganizmów z narzędzi, jest kluczowe, żeby uniknąć kontaminacji próbek. Jak mamy ezy, musimy je wystawić na płomień przed użyciem, żeby zniszczyć potencjalne patogeny i inne niechciane mikroby. Różne standardy, jak te normy ISO, przypominają nam o tym, jak istotne jest utrzymanie aseptycznych warunków w pracy. Dobrze jest obracać ezy w płomieniu, bo wtedy równomiernie się nagrzewają i skutecznie pozbywają się zanieczyszczeń. Przykładem, kiedy stosujemy tę metodę, jest przenoszenie kultur bakterii, które muszą być czyste, by nie były zanieczyszczone przez florę bakteryjną otoczenia. To naprawdę ma znaczenie w diagnostyce mikrobiologicznej i badaniach naukowych.

Pytanie 2

W literaturze chromatografię określa się skrótem GC

A. bibułową

B. gazową

C. cienkowarstwową

D. jonowymienną

Odpowiedź "gazową" jest prawidłowa, ponieważ skrót GC w kontekście chromatografii odnosi się do chromatografii gazowej. Jest to technika analityczna, która wykorzystuje różnice w lotności substancji do ich separacji i identyfikacji. Chromatografia gazowa jest powszechnie stosowana w laboratoriach analitycznych, zwłaszcza w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym, do analizy lotnych związków organicznych w próbkach. Na przykład, w badaniach środowiskowych, chromatografia gazowa może być używana do wykrywania zanieczyszczeń w wodzie lub powietrzu. Zgodnie z normami ISO i ASTM, chromatografia gazowa jest często stosowana jako metoda referencyjna, co podkreśla jej znaczenie w analizach jakościowych i ilościowych. Dobre praktyki laboratoryjne w zakresie chromatografii gazowej obejmują kalibrację sprzętu, właściwe przygotowanie próbki oraz zastosowanie odpowiednich kolumn chromatograficznych, co wpływa na dokładność i powtarzalność wyników.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Na rysunkach przedstawiono serie pomiarów o różnej dokładności i precyzji (środek najmniejszego okręgu oznacza wartość prawdziwą). Serię pomiarów precyzyjnych, ale niedokładnych przedstawiono na rysunku

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Seria pomiarów precyzyjnych, ale niedokładnych, charakteryzuje się tym, że wyniki są ze sobą blisko skupione, jednak nie zbliżają się do wartości prawdziwej. W przypadku rysunku C, punkty pomiarowe są gęsto rozmieszczone, co wskazuje na wysoką precyzję, ale ich położenie daleko od środka najmniejszego okręgu oznacza, że brak jest dokładności. W praktyce takie sytuacje mogą występować np. w laboratoriach, gdzie urządzenia są skalibrowane, ale z jakiegoś powodu podają błędne wartości. Dobrym przykładem jest pomiar temperatury, gdzie czujnik jest umiejscowiony w złym miejscu, co powoduje, że wszystkie pomiary są podobne, ale zniekształcone. Zrozumienie różnicy między precyzją a dokładnością jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, metrologia czy badania naukowe, gdzie stosowanie standardów ISO dotyczących pomiarów może pomóc w poprawie jakości wyników.

Pytanie 5

Rysunek przedstawia poszczególne etapy wykonania preparatu mikroskopowego utrwalonego. Cyfrą 3 oznaczono

A. barwienie preparatu.

B. naniesienie kropli wody.

C. wykonanie rozmazu.

D. suszenie rozmazu.

Wykonanie rozmazu, oznaczone cyfrą 3 na przedstawionym rysunku, jest kluczowym etapem w przygotowywaniu preparatu mikroskopowego. Proces ten polega na równomiernym rozprowadzeniu próbki na szkiełku mikroskopowym, co umożliwia uzyskanie cienkiej warstwy materiału do dalszej analizy. Przygotowanie rozmazu wymaga precyzyjnego użycia szkiełka nakrywkowego lub krawędzi innego szkiełka, które pozwala na uzyskanie pożądanej grubości warstwy. Dobrze wykonany rozmaz zapewnia optymalne warunki obserwacji, co jest istotne dla uzyskania wyraźnych i czytelnych wyników badań mikroskopowych. Warto też pamiętać, że wykonanie rozmazu ma zastosowanie nie tylko w biologii, ale również w diagnostyce medycznej, gdzie umożliwia ocenę komórek krwi czy mikroorganizmów. W standardach przygotowania preparatów mikroskopowych, takich jak te zalecane przez Międzynarodowe Towarzystwo Mikroskopowe, wskazuje się na znaczenie tego etapu w kontekście uzyskiwania wiarygodnych wyników.

Pytanie 6

W tabeli przedstawiono gęstość wodnych roztworów gliceryny w temperaturze 20°C w zależności od jej stężenia wyrażonego w % wagowych.
Z informacji zawartych w tabeli wynika, że stężenie gliceryny o gęstości 1,10 g/cm³ wynosi

% wagowy gliceryny	10	20	30	40	50	60	70	80	90	100
[g/cm³] gęstość	1,022	1,047	1,072	1,099	1,126	1,153	1,180	1,208	1,235	1,261

A. ok. 40%

B. ok. 50%

C. ok. 60%

D. ok. 30%

Odpowiedź "ok. 40%" jest poprawna, ponieważ analiza tabeli gęstości roztworów gliceryny jednoznacznie wskazuje, że stężenie 40% odpowiada gęstości zbliżonej do 1,10 g/cm³ (konkretnie 1,099 g/cm³). Gęstość roztworów jest kluczowym parametrem w wielu procesach przemysłowych, w tym w produkcji kosmetyków, farmaceutyków czy żywności, gdzie precyzyjne stężenie składników jest istotne dla uzyskania oczekiwanych właściwości fizykochemicznych. Warto pamiętać, że gęstość roztworów zmienia się w zależności od temperatury i stężenia, co jest zgodne z zasadami chemii analitycznej. W praktycznych zastosowaniach, takich jak obliczanie ilości potrzebnych reagentów czy ocena właściwości roztworów, wiedza o gęstości i stężeniu jest niezwykle istotna. Dobrą praktyką jest bowiem posługiwanie się tabelami gęstości, które mogą wspierać procesy decyzyjne w laboratoriach oraz w przemyśle.

Pytanie 7

W wyniku pomiaru wagowego uzyskano 0,2451 g tlenku żelaza(III). Jaką masę żelaza zawierała badana próbka? M_Fe = 55,845 g/mol, M_O = 15,999 g/mol?

A. 0,1714 g

B. 0,0857 g

C. 0,1905 g

D. 0,0491 g

Żeby policzyć ile żelaza jest w tlenku żelaza(III), najpierw musimy ustalić jego masę molową. Tlenek żelaza(III) to Fe2O3. Masa molowa tego związku oblicza się tak: M(Fe2O3) = 2 * M(Fe) + 3 * M(O) = 2 * 55,845 g/mol + 3 * 15,999 g/mol = 159,688 g/mol. Mając masę tlenku, czyli 0,2451 g, możemy obliczyć liczbę moli: n(Fe2O3) = masa / masa molowa = 0,2451 g / 159,688 g/mol = 0,001535 mol. Pamiętaj, że w jednym molu tlenku żelaza(III są dwa mole żelaza, więc mnożymy przez dwa, żeby otrzymać n(Fe): n(Fe) = 2 * n(Fe2O3) = 2 * 0,001535 mol = 0,003070 mol. Na koniec, żeby znaleźć masę żelaza, używamy wzoru: masa = n * M(Fe) = 0,003070 mol * 55,845 g/mol = 0,1714 g. Takie obliczenia to standard w chemii, bo precyzyjne wyznaczanie masy składników jest naprawdę ważne w laboratoriach.

Pytanie 8

Do czego służy aparat Soxhleta w kontekście ekstrakcji składnika?

A. trudnego do ekstrakcji z fazy ciekłej

B. trudnego do wyizolowania z fazy stałej

C. łatwego do ekstrahowania z fazy gazowej

D. łatwego do ekstrakcji z fazy ciekłej

Wybór odpowiedzi dotyczącej łatwo ekstrahowalnego składnika z fazy ciekłej lub gazowej jest nieprawidłowy, ponieważ metody ekstrakcji takie jak Soxhleta są zaprojektowane z myślą o składnikach, które są trudne do wydobycia z matrycy stałej, a nie tych łatwo ekstrahowalnych. Ekstrakcja łatwo ekstrahowalnych substancji z fazy ciekłej zazwyczaj nie wymaga zastosowania skomplikowanych aparatów, a często można ją przeprowadzić za pomocą prostszych metod, takich jak ekstrakcja maceracyjna czy też metoda Soxhleta w przypadku, gdy substancja jest łatwo rozpuszczalna w używanym rozpuszczalniku. Podobnie, ekstrakcja z fazy gazowej wymaga innych podejść, jak na przykład techniki adsorpcji lub destylacji, a nie wykorzystania aparatu Soxhleta, który jest zoptymalizowany do pracy z materiałami stałymi. Istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących zastosowań różnych metod analitycznych. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że narzędzie to nadaje się do każdego rodzaju ekstrakcji, co jest dalekie od prawdy. Właściwe zrozumienie, jakie substancje wymagają jakiej metody ekstrakcji, jest kluczowe w pracy laboratoryjnej. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o użyciu konkretnego aparatu lub metody, przeanalizować charakterystykę badanych substancji oraz ich interakcje z rozpuszczalnikami, co pozwoli uniknąć nieefektywnych lub wręcz błędnych procedur.

Pytanie 9

Stosunek masy proszku luźno nasypanego do objętości, którą ten proszek zajmuje, definiuje gęstość

A. pozorna

B. nasypowa

C. względna

D. bezwzględna

Gęstość nasypowa to wartość, która opisuje stosunek masy proszku do objętości, którą zajmuje on po nasypaniu. Jest to istotne pojęcie w wielu branżach, takich jak farmacja, chemia czy budownictwo, ponieważ pozwala określić, jak wiele materiału zmieści się w danej przestrzeni. Można to zaobserwować w przypadku materiałów sypkich, gdzie ich gęstość nasypowa jest kluczowa dla obliczeń dotyczących transportu, magazynowania oraz aplikacji. Na przykład, w przemyśle budowlanym, znajomość gęstości nasypowej piasku czy żwiru jest niezbędna przy projektowaniu fundamentów czy innych konstrukcji. Warto również zauważyć, że gęstość nasypowa może różnić się w zależności od sposobu pakowania materiału oraz od wilgotności, co czyni to pojęcie niezwykle praktycznym i istotnym w codziennym zastosowaniu. Wiedza ta jest zgodna z praktykami zawartymi w normach, takich jak ASTM D1895, które definiują metody pomiaru gęstości nasypowej materiałów sypkich.

Pytanie 10

Rozpraszanie promieniowania świetlnego przez cząstki koloidalne, które mają wymiary mniejsze od długości fali światła, to zjawisko

A. Zeemana

B. Kerra

C. Ramana

D. Tyndalla

Efekt Tyndalla to naprawdę ciekawe zjawisko, które można zaobserwować, gdy światło przechodzi przez cząstki zawieszone w cieczy lub gazie. Te cząstki są mniejsze niż długość fali świetlnej, co sprawia, że światło się rozprasza. Wiesz, jak w mgłę czy dymie widać promienie słońca? To właśnie efekt Tyndalla. Jest to ważne zjawisko w biologii, bo pomaga nam analizować koloidy, ale też w medycynie, na przykład przy ocenie jakości płynów, które podajemy pacjentom. W technologii również ma swoje zastosowania, jak w spektroskopii, gdzie pozwala nam badać rozmiar cząstek i ich interakcje z promieniowaniem. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe także w przemyśle chemicznym, szczególnie przy pracy nad zawiesinami i emulsjami. Jak dla mnie, im lepiej opanujemy ten temat, tym łatwiej będzie projektować różne procesy technologiczne i kontrolować jakość produktów.

Pytanie 11

Aby określić wartość absorbancji substancji X, zmierzono, przy tych samych długościach fali, absorbancję mieszaniny X i Y oraz osobno substancji Y.
Jeśli A_X+Y = 0,84, a A_Y = 0,56, to jaka jest wartość A_X?

A. 0,56

B. 1,40

C. 0,84

D. 0,28

Aby wyznaczyć wartość absorbancji substancji X, wykorzystujemy prawo Lamberta-Beera, które opisuje zależność między stężeniem substancji a jej absorbancją. Wzór ten można zapisać jako A = ε * c * l, gdzie A to absorbancja, ε to molowa absorpcyjność, c to stężenie, a l to długość drogi optycznej. W przypadku mieszanki substancji X i Y, całkowita absorbancja A_X+Y jest sumą absorbancji obu substancji. Z tytułu tego, możemy zapisać równanie: A_X+Y = A_X + A_Y. Znamy wartości A_X+Y = 0,84 oraz A_Y = 0,56. Przy użyciu tego równania obliczamy A_X: A_X = A_X+Y - A_Y = 0,84 - 0,56 = 0,28. W praktyce, takie obliczenia są powszechnie stosowane w laboratoriach chemicznych i biochemicznych do analizy składu mieszanin, co pozwala na określenie stężenia substancji w próbkach. Znajomość prawa Lamberta-Beera jest kluczowa w takich analizach, a także w zgodności z normami jakości, które wymagają precyzyjnych pomiarów absorbancji.

Pytanie 12

Który z parametrów jakości wody jest nieprawidłowo opisany?

Mętność	0,19 NTU
Barwa	Akceptowalna - 10 mg Pt/dm³
Jon amonowy	0,15 mg NH₄⁺/dm³
Twardość	Węglanowa	Stopnie niemieckie
	8,01°dH	140 mg/dm³

A. Barwa.

B. Twardość.

C. Jon amonowy.

D. Mętność.

Twardość wody to ważny temat, który mówi o tym, ile soli mineralnych mamy w wodzie, głównie wapnia i magnezu. Jeśli mówimy o twardości węglanowej na poziomie 8,01°dH, to przeliczenie pokazuje, że to około 143 mg CaCO3 na dm3, a nie całe 140 mg, jak niektórzy mogą myśleć. Trochę matematyki, ale to ważne, bo twardość wody wpływa na różne sprawy, jak na przykład w przemyśle, gdzie za twarda woda może powodować kłopoty z kamieniem kotłowym w maszynach. W normach jakości wody, jak te z ISO, określenie twardości jest kluczowe, żeby wiedzieć, czy woda pitna jest zdatna do picia. W skrócie, znajomość twardości wody jest super ważna, żeby dobrze ją wykorzystać i dbać o środowisko.

Pytanie 13

W Polsce ustalono normy dla pyłów PM10 na trzech poziomach (dobowych):
- poziom dopuszczalny 50 ug/m3 - oznacza, że jakość powietrza jest niezadowalająca, jednak nie powoduje poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego.
- poziom informowania 200 ug/m3 - wskazuje, że jakość powietrza jest zła i konieczne jest ograniczenie aktywności na świeżym powietrzu, ponieważ norma została przekroczona czterokrotnie.
- poziom alarmowy 300 ug/m3 - wskazuje, że jakość powietrza jest bardzo zła, norma została przekroczona sześciokrotnie i należy zdecydowanie ograniczyć przebywanie na zewnątrz, a najlepiej pozostać w domu, zwłaszcza osoby z chorobami.

Na stacji Monitoringu Środowiska dokonano pomiarów zanieczyszczenia powietrza pyłem PM10, uzyskując średnią dobową 0,25 mg/m3. Z przeprowadzonej analizy wynika, że

A. stężenie pyłów znajduje się na akceptowalnym poziomie

B. poziom dopuszczalny został przekroczony pięciokrotnie

C. konieczne jest zdecydowane ograniczenie przebywania na świeżym powietrzu

D. jakość powietrza jest w porządku

Odpowiedź wskazująca, że poziom dopuszczalny został przekroczony pięciokrotnie, jest poprawna, ponieważ średni wynik dobowy 0,25 mg/m3 (co odpowiada 250 µg/m3) jest znacznie wyższy niż ustalony poziom dopuszczalny wynoszący 50 µg/m3. To oznacza, że faktycznie stężenie pyłów PM10 w powietrzu przekracza normy, co może negatywnie wpływać na zdrowie osób, w szczególności tych z problemami układu oddechowego. Zgodnie z normami jakości powietrza, w sytuacji, gdy stężenie pyłu jest tak wysokie, zaleca się podejmowanie działań mających na celu ochronę zdrowia, takie jak unikanie długotrwałego przebywania na zewnątrz, szczególnie w godzinach szczytu. Takie sytuacje są ściśle monitorowane przez stacje pomiarowe, które są kluczowe w zarządzaniu jakością powietrza, a ich wyniki są podstawą dla lokalnych władz do podejmowania odpowiednich działań. Dobre praktyki w zakresie ochrony zdrowia publicznego obejmują również informowanie społeczności o stanie powietrza i konieczności przestrzegania zaleceń w czasie występowania wysokich stężeń zanieczyszczeń.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Wyznaczanie punktu końcowego (PK) miareczkowania przy użyciu metod: graficznej, pierwszej pochodnej oraz Halina jest stosowane w

A. konduktometrii

B. grawimetrii

C. spektrofotometrii

D. potencjometrii

Metody oparte na konduktometrii, grawimetrii i spektrofotometrii nie są najlepsze, jeśli chodzi o ustalanie punktu końcowego w miareczkowaniu za pomocą analizy graficznej czy pochodnych. Konduktometria, chociaż przydatna, ma swoje ograniczenia. Zmiany przewodności nie zawsze są wyraźne, więc interpretacja może prowadzić do pomyłek, zwłaszcza przy bardziej złożonych reakcjach chemicznych. Grawimetria z kolei koncentruje się na pomiarach masy substancji, co też nie pasuje do elektrochemicznych metod wyznaczania punktu końcowego. A spektrofotometria, chociaż też interesująca, bazuje bardziej na pomiarze absorbcji światła niż na elektrochemii. Dobrze jest znać różnice między tymi podejściami i wiedzieć, kiedy je stosować, bo to pomaga w unikaniu błędów myślowych, które mogą prowadzić do złych wniosków.

Pytanie 18

Określ typ pożywki, która składa się z agarów zwykłych (1000 ml) oraz 5% baraniej krwi (50-100 ml)?

A. Specjalistyczna.

B. Selektywna.

C. Wzbogacona.

D. Prosta.

Odpowiedź 'wzbogacona' jest prawidłowa, ponieważ pożywka wzbogacona jest definiowana jako taka, która zawiera dodatkowe składniki, które umożliwiają wzrost bardziej wymagających mikroorganizmów. W przypadku pożywki na bazie agaru, dodatek 5% baraniej krwi dostarcza nie tylko substancji odżywczych, ale także czynników wzrostowych, takich jak hemoglobina, które są niezbędne dla wielu bakterii, zwłaszcza tych patogennych. Pożywki wzbogacone są szeroko stosowane w badaniach mikrobiologicznych, na przykład w identyfikacji bakterii z rodzaju Streptococcus czy Staphylococcus, które wymagają bardziej specyficznych warunków do wzrostu. Standardy laboratoryjne, takie jak ISO 11133, wskazują na znaczenie stosowania pożywek wzbogaconych w diagnostyce mikrobiologicznej, co zapewnia nie tylko skuteczność, ale i dokładność w analizach. W praktyce, pożywka wzbogacona pozwala na lepsze odzwierciedlenie rzeczywistych warunków, w jakich mikroorganizmy mogą się rozwijać, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia infekcji.

Pytanie 19

Jakie właściwości cieczy określa areometr?

A. twardości

B. temperatury

C. lepkości

D. gęstości

Areometr jest przyrządem pomiarowym, który służy do określenia gęstości cieczy. Działa na zasadzie zasady Archimedes'a, która mówi, że na ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu równa ciężarowi cieczy wypartej przez to ciało. Areometry są szeroko stosowane w różnych dziedzinach, takich jak chemia, biotechnologia oraz przemysł spożywczy. Na przykład, w produkcji piwa i wina, areometr jest wykorzystywany do pomiaru gęstości brzeczki, co pozwala na określenie zawartości cukru i potencjalnej wydajności alkoholowej. W standardach branżowych, takich jak ASTM D4052, określono szczegółowe metody pomiaru gęstości cieczy przy użyciu areometrów. Dodatkowo, interpretacja wyników pomiarów gęstości jest kluczowa dla wielu procesów technologicznych, w tym kontroli jakości oraz optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 20

Wśród wskaźników stosowanych w analizach kompleksometrycznych znajdują się

A. błękit bromotymolowy

B. skrobia

C. czerwień metylowa

D. kalces

Kalces, czyli ten znany również jako EDTA, to naprawdę ważny składnik w chemii, szczególnie przy oznaczaniu różnych metali. Jego główną rolą jest to, że potrafi tworzyć stabilne kompleksy z jonami metali, co jest super istotne w analizach chemicznych. Kalces umie chelatować metale, co oznacza, że jego cząsteczki mogą otaczać i skutecznie wiązać te jony metali, co przydaje się przy ich usuwaniu z różnych roztworów. W praktyce, używa się kalcesu w titracji kompleksometrycznej, co pozwala na precyzyjne określenie stężenia takich metali jak wapń czy magnez w próbkach. To z kolei jest mega ważne w wielu dziedzinach, od chemii analitycznej po badania środowiskowe. Warto pamiętać, żeby stosować kalces w połączeniu z odpowiednimi buforami, żeby utrzymać stabilne pH, co z kolei zwiększa dokładność pomiarów. Dodatkowo, EDTA jest szeroko wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym, bo kontrola stężenia metali ciężkich jest wręcz niezbędna.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jaką metodę analizy ilościowej wykorzystuje się do oznaczania stężenia nadtlenku wodoru w 3% roztworze wody utlenionej?

A. Redoksymetrię

B. Alkacymetrię

C. Kompleksometrię

D. Argentometrię

Redoksymetria to dość popularna metoda w chemii, zwłaszcza gdy chodzi o określanie substancji utleniających i redukujących. Gdy mówimy o nadtlenku wodoru, który jest mocnym utleniaczem, to ta technika polega na reakcji redoks. Po prostu nadtlenek wodoru reaguje z odpowiednim reduktorem. W laboratoriach chemicznych często robi się titracje redoksowe, używając na przykład roztworu srebra(I) albo manganianu(VII) potasu, który fajnie działa z nadtlenkiem wodoru. Standardy analityczne, takie jak ISO 8456, pokazują, jak przeprowadzać te analizy, co jest naprawdę ważne, bo zapewnia wiarygodność wyników. Myślę, że zrozumienie, jak działają reakcje redoks i umiejętność ich wykorzystania w laboratorium, to kluczowe umiejętności dla chemików, zwłaszcza w firmach zajmujących się kontrolą jakości i badaniami środowiskowymi.

Pytanie 23

W celu oceny jakości masła wykonano oznaczenie liczby kwasowej LK, liczby zmydlania LZ i liczby nadtlenkowej LOO. Wyniki zapisano w tabeli. Wartość liczby estrowej LE dla badanego masła wynosi

Rodzaj liczby	Wartość zmierzona
LZ	196,8 mg KOH/1g
LK	1,2 mg KOH/1g
LE	?
LOO	4,25 milirównoważnika aktywnego tlenu/ kg

A. 164,0 mg KOH/1g

B. 195,6 mg KOH/1g

C. 234,7 mg KOH/1g

D. 198,0 mg KOH/1g

Wartość liczby estrowej LE dla badanego masła została obliczona poprawnie, ponieważ kluczowym krokiem w tym procesie jest zrozumienie relacji między liczba kwasową LK, liczba zmydlania LZ oraz liczba estrową LE. Liczba estrowa jest określana jako różnica pomiędzy liczbą zmydlania a liczbą kwasową, co w praktyce wskazuje na ilość estrów obecnych w badanym tłuszczu. W przypadku masła, którego analiza wykazała wartość LZ równą 196,8 mg KOH/g oraz LK równą 1,2 mg KOH/g, obliczenie LE poprzez odjęcie wartości LK od LZ daje nam wynik 195,6 mg KOH/g. Zrozumienie i umiejętność obliczania liczby estrowej jest istotne w wielu zastosowaniach przemysłowych, w tym w kontroli jakości tłuszczów i olejów, co jest kluczowe dla zapewnienia ich stabilności oraz trwałości. Dobrze przeprowadzona analiza chemiczna pozwala nie tylko na określenie wartości estrowej, ale również na ocenę jakości końcowego produktu, co jest zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 660 dla olejów roślinnych.

Pytanie 24

Aby uzyskać gaz w wyniku działania cieczy na ciało stałe, konieczne jest zastosowanie aparatu

A. Westphala-Mohra

B. Höplera

C. Kippa

D. Orsata

Aparat Kippa jest używany do otrzymywania gazów w wyniku reakcji chemicznych, w których ciecz działa na ciało stałe. Działa na zasadzie generowania gazu na skutek reakcji chemicznej, co czyni go idealnym narzędziem w laboratoriach chemicznych. W praktyce, Kippa jest często wykorzystywana do produkcji gazu wodoru z reakcji kwasu solnego z metalem, takim jak cynk, co jest powszechnie stosowane w edukacji chemicznej. Aparat ten charakteryzuje się prostą konstrukcją, co ułatwia jego użycie, a także kontrolę procesu wytwarzania gazu. Umożliwia to nie tylko prowadzenie eksperymentów, ale również naukę o właściwościach gazów oraz ich zastosowaniach w różnych procesach chemicznych. Z uwagi na jego funkcjonalność, Kippa jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa chemicznego, co czyni ją popularnym wyborem w laboratoriach edukacyjnych oraz przemysłowych.

Pytanie 25

Do zmiareczkowania próbki roztworu NaOH wykorzystano 10 cm3 roztworu HCl o stężeniu 0,1 mol/dm3. Ile NaOH (M = 40 g/mol) znajdowało się w próbce?

A. 4,00 g

B. 0,40 g

C. 40,00 g

D. 0,04 g

Poprawna odpowiedź wynika z obliczenia masy NaOH w próbce roztworu, korzystając z reakcji neutralizacji między NaOH a HCl. W tej reakcji stosunek molowy wynosi 1:1. Zaczynamy od obliczenia ilości moli HCl użytych w procesie miareczkowania. Mamy 10 cm³ roztworu HCl o stężeniu 0,1 mol/dm³, co przelicza się na 0,01 dm³. Ilość moli HCl wynosi: 0,1 mol/dm³ * 0,01 dm³ = 0,001 mol. Ponieważ w reakcji neutralizacji 1 mol HCl reaguje z 1 molem NaOH, ilość moli NaOH będzie również wynosić 0,001 mol. Aby obliczyć masę NaOH, korzystamy ze wzoru: masa = ilość moli * masa molowa. W naszym przypadku: masa NaOH = 0,001 mol * 40 g/mol = 0,04 g. Takie obliczenia są kluczowe w chemii analitycznej, szczególnie przy doborze odpowiednich technik miareczkowania oraz w laboratoriach zajmujących się kontrolą jakości substancji chemicznych. Zrozumienie tej procedury jest niezbędne dla zapewnienia precyzyjnych wyników w analizach chemicznych.

Pytanie 26

Proces strącania osadu, który polega na wiązaniu na nim jonów lub cząsteczek, które w roztworze nie wytrąciłyby się samodzielnie, określa się mianem

A. strącaniem równoczesnym

B. współstrącaniem

C. strącaniem następczym

D. adsorpcji

Współstrącanie to proces, w którym jony lub cząsteczki, które normalnie nie wytrąciłyby się w roztworze, zostają zatrzymane przez osad, który powstaje. W praktyce oznacza to, że podczas strącania jednej substancji, inne substancje mogą być 'wciągnięte' w osad, co prowadzi do ich usunięcia z roztworu. To zjawisko jest szczególnie ważne w chemii analitycznej, na przykład podczas oczyszczania gazów lub wody. W procesach takich jak oczyszczanie ścieków, współstrącanie może być używane do usuwania metali ciężkich, które są szkodliwe dla środowiska. W standardach branżowych, takich jak ISO 14001 dotyczących zarządzania środowiskowego, istotne jest stosowanie efektywnych metod usuwania zanieczyszczeń. Współstrącanie może również przyczynić się do recyklingu surowców, co wspiera zrównoważony rozwój. Dzięki tej metodzie można osiągnąć lepsze wyniki w usuwaniu zanieczyszczeń, a także zwiększyć efektywność procesów chemicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży chemicznej.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

W ramce przedstawiono równania reakcji zachodzące podczas oznaczania chlorków metodą

Ag⁺ + Cl^- → AgCl ↓

Ag⁺ + SCN^- → AgSCN ↓

Fe³⁺ + SCN^- → Fe(SCN)²⁺

A. grawimetryczną.

B. strąceniową Volharda.

C. strąceniową Mohra.

D. kompleksometryczną.

Odpowiedź strąceniowa Volharda jest prawidłowa, ponieważ wprowadza istotne elementy w procesie oznaczania chlorków. Metoda ta polega na strąceniu chlorków w obecności jonów srebra, co jest zgodne z równaniami reakcji zawartymi w ramce. Po strąceniu chlorków, nadmiar jonów srebra jest titrowany tiocyjanianem potasu, a punkty końcowe tytracji są wyznaczane na podstawie zmiany zabarwienia związanej z jasnoczerwonym kompleksem, który tworzy się z jonami żelaza(III). Stosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami analitycznymi, które podkreślają precyzję i dokładność w określaniu stężenia jonów w roztworach. Na przykład, metoda Volharda jest często wykorzystywana w laboratoriach analitycznych do oznaczania stężenia chlorków w próbkach wody, co ma znaczenie w kontekście monitorowania jakości wód i ochrony środowiska. Dodatkowo, znajomość i umiejętność stosowania tej metody są kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych, gdzie kontrola jakości surowców i produktów gotowych jest niezbędna.

Pytanie 29

Sekcja analizy objętościowej dotycząca reakcji zobojętniania nosi nazwę

A. argentometrią

B. precypitometrią

C. alkacymetrią

D. grawimetrią

Alkacymetria jest działem analizy objętościowej, który koncentruje się na reakcjach zobojętniania, a jej głównym celem jest określenie stężenia substancji na podstawie pomiaru objętości roztworu titranta potrzebnego do całkowitego zobojętnienia analizowanej próbki. Metoda ta jest szczególnie przydatna w badaniach jakościowych i ilościowych w chemii analitycznej, gdzie dokładność i precyzja pomiarów są kluczowe. Przykładowo, alkacymetria znajduje zastosowanie w analizach chemicznych dotyczących kwasów i zasad w roztworach wodnych, co jest istotne w takich dziedzinach jak farmacja czy biochemia. Ważnym aspektem alkacymetrii jest stosowanie wskaźników pH, które pozwalają na wizualizację punktu końcowego reakcji. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie analiz w kontrolowanych warunkach, aby zminimalizować wpływ czynników zewnętrznych na wyniki. Standardy metodologiczne, takie jak ISO 8655, dostarczają wytycznych dotyczących dokładności pomiarów w alkacymetrii, co ma kluczowe znaczenie dla uzyskiwania wiarygodnych wyników.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Lepkość oleju napędowego w temperaturze 40°C wynosi 3 mm2/s. Jaką lepkość to określa?

A. względną

B. bezwzględną

C. dynamiczną

D. kinematryczną

Lepkość dynamiczna, kinematyczna, bezwzględna i względna to różne sposoby na opisywanie tego, jak ciecz się zachowuje w różnych warunkach. Tylko, że lepkość dynamiczna, nazywana też lepkością absolutną, to miara oporu cieczy, ale nie bierze pod uwagę gęstości. Zwykle wyrażamy ją w Pascalach na sekundę. Kiedy podajemy lepkość dynamiczną oleju napędowego, nie mówiąc o gęstości, to może się to źle odbić na analizach, bo nie pokazuje pełnego obrazu. Lepkość bezwzględna jest często mylona z dynamiczną, co też może wprowadzać zamieszanie, bo w inżynierii płynów nie stosuje się tego pojęcia standardowo. A jeszcze lepkość względna to porównanie lepkości dwóch cieczy, co w kontekście pytania może być trochę mylące. Jak używasz złego rodzaju lepkości w obliczeniach, to może to prowadzić do słabych rozwiązań w inżynierii, a to z kolei przekłada się na wydajność i bezpieczeństwo systemów. Dlatego warto zrozumieć różnice między tymi pojęciami i stosować je właściwie w praktyce inżynierskiej, bo to klucz do dobrych wyników w przemyśle energetycznym i motoryzacyjnym.

Pytanie 32

Wśród substancji konserwujących stosowanych w żywności występują CH₃COONH₄ (E 264) oraz C₆H₅COONa (E 211). Związki te można określić jako

A. bezwodniki kwasów organicznych

B. sole kwasów organicznych

C. estry kwasów organicznych

D. kwasy organiczne

CH3COONH4 (E 264) oraz C6H5COONa (E 211) są klasyfikowane jako sole kwasów organicznych, co można wyjaśnić poprzez ich strukturę chemiczną oraz sposób działania w przemyśle spożywczym. CH3COONH4 jest solą amonową kwasu octowego, który jest powszechnie stosowany jako konserwant w różnych produktach spożywczych, natomiast C6H5COONa jest solą sodową kwasu benzoesowego, znanego ze swoich właściwości przeciwbakteryjnych. Konserwanty te są dodawane do żywności w celu wydłużenia trwałości produktów oraz zapobiegania rozwojowi mikroorganizmów. W praktyce, ich zastosowanie opiera się na ścisłych regulacjach prawnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1333/2008, które określa maksymalne dopuszczalne ich stężenia w różnych typach żywności. Wiedza na temat właściwości tych substancji jest niezbędna w pracy technologów żywności oraz specjalistów ds. jakości, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość produktów spożywczych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Metoda analityczna, która polega na wyznaczaniu masy osadzonej substancji z roztworu z wykorzystaniem azotanu(V) srebra, to

A. kompleksometria

B. alkacymetria

C. argentometria

D. jodometria

Argentometria to metoda analityczna, która polega na oznaczaniu masy substancji wytrąconej z roztworu w wyniku reakcji z azotanem(V) srebra, co jest kluczowe w analizach chemicznych. Ta technika jest szczególnie przydatna w oznaczaniu halogenków, takich jak chlorki, bromki i jodki, które reagują z jonami srebra, prowadząc do wytrącania się charakterystycznych osadów, takich jak AgCl. Przykładowo, w analizie jakościowej stosuje się argentometrię do wykrywania i ilościowego oznaczania chloru w próbkach wody, co jest zgodne z normami jakości wody pitnej. W kontekście praktycznym, argentometria jest również wykorzystywana w przemyśle fotograficznym oraz w produkcji srebra, gdzie dokładność pomiaru jest kluczowa dla jakości końcowego produktu. Standardowe metody w argentometrii, takie jak metoda Mohr'a czy metoda Fajans'a, są szeroko uznawane i stosowane, co potwierdza ich niezawodność i precyzję w analizach chemicznych.

Pytanie 35

W dwóch niezidentyfikowanych probówkach znajdują się roztwory: w jednej - glukozy, a w drugiej - sacharozy. Jakiego odczynnika należy użyć, aby rozpoznać glukozę?

A. Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II)

B. Stężony kwas azotowy(V)

C. Roztwór jodu w jodku potasu

D. Roztwór chlorku żelaza(III)

Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II) jest specyficznym odczynnikiem do wykrywania monosacharydów, takich jak glukoza. W reakcji tej, glukoza redukuje miedź(II) do miedzi(I), co skutkuje powstaniem charakterystycznego ceglasto-czerwonego osadu tlenku miedzi(I). Jest to przykład reakcji redoks, w której glukoza działa jako reduktor, a miedź(II) jako utleniacz. Metoda ta jest szeroko stosowana w laboratoriach analitycznych do oznaczania cukrów prostych, a także w diagnostyce medycznej, na przykład w badaniu poziomu glukozy we krwi. Standardem w tej metodzie jest stosowanie świeżo strąconego wodorotlenku miedzi(II), ponieważ tylko wtedy można uzyskać pożądane efekty reakcji. W praktyce, ta metoda jest nie tylko skuteczna, ale również relatywnie prosta i tania, co czyni ją preferowaną w wielu laboratoriach.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Sporządzono wykres potencjometrycznego miareczkowania alkacymetrycznego. W jaki sposób należy opisać oś Y?

A.	ΔpH/ΔVtitranta
B.	ΔSEM/ΔVtitranta
C.	pH/ΔVtitranta
D.	SEM/ΔVtitranta

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Poprawna odpowiedź to "B", ponieważ na osi Y wykresu potencjometrycznego miareczkowania alkacymetrycznego przedstawia się zmianę siły elektromotorycznej (SEM) lub pH w odpowiedzi na dodawaną objętość titranta. Zmiana SEM jest kluczowa w analizie chemicznej, ponieważ pozwala na monitorowanie reakcji chemicznej oraz określenie punktu równoważności, co jest niezbędne w miareczkowaniu. Użycie wykresu ΔSEM/ΔVtitranta jest standardem w chemii analitycznej, który zapewnia jasny obraz dynamiki reakcji. Na przykład, w przypadku miareczkowania kwasu z zasadą, zmiana pH lub SEM może wskazywać na moment, w którym następuje całkowite zneutralizowanie kwasu, co jest krytyczne dla uzyskania dokładnych wyników. Zrozumienie tego aspektu jest niezbędne dla chemików zajmujących się analityką chemiczną, aby skutecznie interpretować wyniki miareczkowania oraz przeprowadzać analizy zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Przy separacji osadu z roztworu za pomocą wirówki laboratoryjnej istotne jest, aby rotor wirówki

A. był maksymalnie obciążony

B. zawierał jedną probówkę z badaną próbką

C. zawierał jedynie dwie probówki z badaną próbką

D. był równomiernie obciążony

Odpowiedź, że rotor wirówki powinien być obciążony równomiernie, jest kluczowa dla uzyskania prawidłowych wyników podczas procesu wirowania. Równomierne obciążenie rotora pozwala na zminimalizowanie drgań i wibracji, co wpływa na stabilność działania wirówki oraz zapobiega uszkodzeniom sprzętu. Dobre praktyki w laboratoriach zalecają, aby wirówki były zawsze załadowane w sposób zbalansowany, co oznacza, że ciężar powinien być równomiernie rozmieszczony w komorze wirówki. Przykładem może być umieszczenie dwóch probówek z próbkami po przeciwnych stronach rotora, co zapewnia równowagę. Nierównomierne obciążenie może prowadzić do nieprawidłowych wyników, takich jak nieefektywne oddzielanie osadu od cieczy. Dodatkowo, zgodnie z normami ISO dla laboratoriów, nieprzestrzeganie zasad równowagi obciążenia rotora może skutkować również zwiększonym zużyciem wirówki oraz ryzykiem uszkodzenia elementów mechanicznych. Utrzymywanie równowagi w wirówkach to zatem nie tylko kwestia dokładności, ale także bezpieczeństwa i trwałości urządzenia.

Pytanie 40

Ebuliometr to przyrząd używany do pomiaru temperatury

A. krzepnięcia

B. topnienia

C. wrzenia

D. zapłonu

Ebuliometr to specjalistyczne urządzenie używane do pomiaru temperatury wrzenia cieczy, co jest kluczowe w różnych dziedzinach chemii i inżynierii. Proces ten polega na określeniu punktu wrzenia substancji, co jest istotne w analizach jakościowych i ilościowych. Przy pomocy ebuliometru można również określać stężenie roztworów i ich właściwości fizykochemiczne, co jest niezbędne w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle. Na przykład, w przypadku roztworów soli, pomiar temperatury wrzenia może dostarczyć informacji o ich stężeniu i czystości. Warto zaznaczyć, że standardy takie jak ASTM D 1120 wprowadzają normy dotyczące pomiarów, co podnosi wiarygodność uzyskiwanych wyników. Dzięki zastosowaniu ebuliometru można także monitorować procesy chemiczne, co przyczynia się do optymalizacji produkcji w przemyśle chemicznym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej