Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 2 lipca 2025 23:20
Data zakończenia: 2 lipca 2025 23:21

Egzamin niezdany

Wynik: 2/40 punktów (5,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zespół uczestników z domu samopomocy przygotowuje zupę jarzynową w kuchni. W jaki sposób terapeuta powinien zachęcić ich do pracy w trakcie zajęć?

A. W nagrodę otrzymacie dokładkę zupy po zakończeniu pracy.

B. Bardzo podoba mi się wasza staranność, sądzę, że wszyscy docenią smak zupy

C. Na waszym miejscu bardziej bym się postarał, aby uniknąć wyśmiania.

D. Będzie wam wstyd, jeśli nie zdążycie przygotować posiłku dla wszystkich.

Odpowiedź, która stwierdza, że terapeuta podziwia dokładność uczestników i sugeruje, że smak zupy zostanie doceniony, jest trafna ponieważ opiera się na pozytywnym wzmocnieniu. Tego typu motywacja jest zgodna z założeniami terapii zajęciowej, gdzie kluczowe jest budowanie poczucia własnej wartości i umiejętności współpracy w grupie. Pozytywne wzmocnienia, takie jak uznanie i docenienie postępów, mogą znacząco wpłynąć na zaangażowanie i chęć do pracy uczestników. W praktyce, terapeuci często stosują techniki oparte na pozytywnej psychologii, co zwiększa motywację do działania. Przykłady zastosowań obejmują pochwały za staranność przy krojeniu warzyw lub komplementowanie smaku zupy na etapie prób smakowych. Takie podejście nie tylko wzmacnia zaangażowanie, ale także sprzyja tworzeniu pozytywnej atmosfery, co jest niezbędne w środowisku terapeutycznym.

Pytanie 2

W pracy z osobą starszą, która ma trudności z pamięcią, terapeuta zajęciowy powinien skupić się na:

A. ćwiczeniach przypominających i ukierunkowanych na wspomnienia

B. nauczaniu nowych umiejętności

C. kompleksowych testach pamięciowych

D. intensywnych ćwiczeniach fizycznych

Podejście polegające na nauczaniu nowych umiejętności może być wyzwaniem dla osób starszych z problemami z pamięcią. W szczególności, gdy mowa o osobach z zaburzeniami poznawczymi, przyswajanie nowych informacji może być trudne i frustrujące. Zamiast wprowadzać nowe umiejętności, terapia zajęciowa często koncentruje się na wzmacnianiu istniejących zdolności i przypominaniu o umiejętnościach, które były wcześniej znane. Kompleksowe testy pamięciowe, chociaż mogą dostarczyć cennych informacji diagnostycznych, nie są celem samym w sobie w kontekście terapii zajęciowej. Terapia ta ma na celu wspieranie codziennego funkcjonowania i poprawę jakości życia, a testy są jedynie narzędziem oceny. Skupienie się na testach mogłoby potencjalnie stresować pacjenta i nie wnosić bezpośrednich korzyści terapeutycznych. Intensywne ćwiczenia fizyczne, choć korzystne dla ogólnego zdrowia, nie są głównym celem w kontekście pracy nad pamięcią. Dla osób starszych, szczególnie tych z problemami poznawczymi, istotniejsze jest angażowanie się w aktywności, które bezpośrednio wspierają funkcje poznawcze. Intensywny wysiłek fizyczny mógłby być zbyt męczący i nie przynosić korzyści w zakresie poprawy pamięci. Terapia zajęciowa koncentruje się raczej na holistycznym podejściu, uwzględniającym zarówno aspekty fizyczne, jak i emocjonalne oraz poznawcze pacjenta.

Pytanie 3

Terapeuta, który w trakcie rozmowy z pacjentem utrzymywał kontakt wzrokowy oraz stosował techniki klaryfikacji, zrealizował wymagania

A. asertywnego zachowania

B. motywacji o charakterze wewnętrznym

C. aktywnego słuchania

D. konstruktywnego udzielania informacji zwrotnej

Wybór odpowiedzi związanej z motywowaniem o charakterze wewnętrznym może sugerować, że terapeuta powinien skupić się na inspirowaniu klienta do działania na podstawie jego własnych wartości i przekonań. Chociaż motywacja wewnętrzna jest ważna w procesie terapeutycznym, sama forma kontaktu wzrokowego i klaryfikacji nie wystarcza, by mówić o tym podejściu. Motywacja wewnętrzna odnosi się do głębszych procesów psychologicznych, które są mniej związane z zewnętrznymi sygnałami, jak kontakt wzrokowy. Odpowiedź związana z asertywnym zachowaniem odnosi się do umiejętności komunikacyjnych, które pozwalają na wyrażanie własnych potrzeb i praw w sposób bezpośredni i szanujący drugą stronę. Chociaż asertywność jest niezbędna w interakcji terapeutycznej, nie jest to główny cel klaryfikacji i utrzymywania kontaktu wzrokowego. Z kolei konstruktywne udzielanie informacji zwrotnej dotyczy sposobu, w jaki terapeuta może przekazać opinie o postępach klienta. To podejście bazuje na umiejętności udzielania informacji w sposób, który jest pomocny i wspierający, ale nie odnosi się bezpośrednio do aktywnego słuchania. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe, ponieważ może pomóc w unikaniu pomyłek w ocenie technik terapeutycznych. W praktyce terapeutycznej, aby być skutecznym, należy łączyć różne umiejętności, ale kluczowym elementem jest zawsze aktywne słuchanie, które stanowi fundament dla wszystkich interakcji.

Pytanie 4

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku dotyczącym warsztatów zajęciowych, rada programowa ocenia indywidualne rezultaty rehabilitacji przy udziale uczestnika warsztatu co najmniej

A. raz na rok

B. raz na pół roku

C. raz na kwartał

D. raz na dwa miesiące

Poprawna odpowiedź, czyli ocena indywidualnych efektów rehabilitacji uczestnika warsztatu raz na pół roku, jest zgodna z zasadami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku. Regularna ocena co sześć miesięcy umożliwia odpowiednie monitorowanie postępów uczestnika oraz dostosowywanie programów rehabilitacyjnych do jego indywidualnych potrzeb. Taki system oceniania sprzyja efektywnej rehabilitacji, ponieważ pozwala na identyfikację obszarów wymagających większej uwagi oraz daje możliwość wprowadzenia zmian w programie, jeśli aktualne działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. W praktyce, półroczna ocena może obejmować różnorodne formy analizy, od testów psychologicznych po wywiady z uczestnikiem i jego rodziną, co pozwala na kompleksowe podejście do rehabilitacji. Wprowadzenie takiego systemu oceniania jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie kluczowe jest nie tylko wsparcie, ale również regularna ewaluacja efektów działań.

Pytanie 5

Grawerowanie, inkrustacja, lutowanie oraz nitowanie stanowią zestaw działań realizowanych podczas pracy w warsztacie

A. kaletniczej

B. metaloplastycznej

C. stolarskiej

D. krawieckiej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Grawerowanie, inkrustowanie, lutowanie i nitowanie to techniki charakterystyczne dla pracowni metaloplastycznej, w której obróbka metali zajmuje centralne miejsce. Grawerowanie polega na wycinaniu lub ryciu wzorów na powierzchni metalu, co umożliwia tworzenie dekoracyjnych elementów, takich jak biżuteria czy elementy użytkowe. Inkrustowanie to technika wkładania innych materiałów, np. kamieni szlachetnych, w powierzchnię metalu w celu uzyskania efektownego wzoru. Lutowanie jest procesem łączenia metali za pomocą stopu o niższej temperaturze topnienia, co jest niezbędne w produkcji skomplikowanych konstrukcji metalowych. Nitowanie to metoda trwałego łączenia dwóch lub więcej elementów poprzez wprowadzenie nitu, co znajduje zastosowanie w budownictwie, motoryzacji oraz w produkcji sprzętu. Te umiejętności są kluczowe wśród metaloplastyków, a ich znajomość pozwala na realizację złożonych projektów zgodnych z normami jakości branżowej, takimi jak ISO 9001, co zapewnia wysoką jakość wykonania i trwałość końcowych produktów.

Pytanie 6

Aby omówić realizację indywidualnych planów, zespół wspierająco-aktywizujący w środowiskowym domu samopomocy spotyka się

A. w zależności od potrzeb, jednak przynajmniej raz na 3 miesiące

B. tylko w przypadku konieczności

C. nie częściej niż raz na rok

D. w zależności od potrzeb, jednak przynajmniej raz na 6 miesięcy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca, że zespół wspierająco-aktywizujący w środowiskowym domu samopomocy zbiera się w zależności od potrzeb, jednak co najmniej raz na 6 miesięcy, jest poprawna zgodnie z dobrymi praktykami w obszarze wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Takie podejście umożliwia elastyczne dostosowanie działań zespołu do zmieniających się potrzeb uczestników, co jest kluczowe w kontekście indywidualizacji wsparcia. Regularne spotkania, przynajmniej co pół roku, pozwalają na bieżącą ocenę postępów w realizacji planów, a także na omawianie ewentualnych trudności czy zmian w sytuacji osobistej uczestników. Taki systematyczny przegląd umożliwia również aktualizację indywidualnych planów wsparcia, co jest istotnym wymogiem zgodnym z wytycznymi krajowymi i międzynarodowymi, takimi jak Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Przykład praktyczny: jeśli uczestnik wymaga dodatkowego wsparcia w obszarze zawodowym, zespół może zwołać nadzwyczajne spotkanie, aby omówić i dostosować plan działania do jego aktualnych potrzeb.

Pytanie 7

Po etapie zbierania informacji o pacjencie oraz jego rodzinie w diagnozie terapeutycznej następuje

A. ich analizowanie

B. etap terapii zajęciowej

C. faza ewaluacji

D. sformułowanie diagnozy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'ich analizowanie' jest poprawna, ponieważ na etapie diagnozy terapeutycznej kluczowym zadaniem po zebraniu danych jest ich szczegółowa analiza. Proces ten pozwala terapeucie na zrozumienie potrzeb pacjenta oraz identyfikację potencjalnych problemów, które mogą wymagać interwencji. Analiza danych obejmuje przegląd informacji uzyskanych z wywiadów, obserwacji oraz testów diagnostycznych, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w praktyce terapeutycznej. W praktyce terapeutycznej analiza danych prowadzi do formułowania wniosków, które są podstawą do dalszych działań, takich jak opracowanie planu terapeutycznego. Na przykład, w terapii zajęciowej analiza danych dotyczących umiejętności i ograniczeń pacjenta pozwala na dostosowanie programów zajęciowych do indywidualnych potrzeb, co zwiększa efektywność terapii. Warto również dodać, że zgodnie z zasadami evidence-based practice, analiza danych powinna być systematyczna i oparta na dowodach, co przyczynia się do podniesienia jakości świadczonych usług.

Pytanie 8

Jaką metodę zasugerował terapeuta, rekomendując podopiecznej po mastektomii uczestnictwo w terapii poprzez pracę, aby przywrócić sprawność funkcjonalną ramienia oraz stawu barkowego?

A. Arteterapię

B. Socjoterapię

C. Ergoterapię

D. Ludoterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ergoterapia jest metodą terapeutyczną, która koncentruje się na przywracaniu sprawności czynnościowej oraz poprawie jakości życia pacjentów, poprzez angażowanie ich w różne formy aktywności. W przypadku podopiecznej po mastektomii, ergoterapia może obejmować szereg ćwiczeń i działań mających na celu poprawę funkcji ramienia i stawu barkowego. Przykładowo, terapeuta może zaplanować program ćwiczeń, który będzie obejmował mobilizację stawów, ćwiczenia wzmacniające oraz zadania związane z codziennymi czynnościami, takimi jak ubieranie się czy przygotowywanie posiłków. Ergoterapia ma na celu nie tylko rehabilitację fizyczną, ale również wsparcie psychiczne, co jest niezwykle istotne w procesie pooperacyjnym. W standardach opieki nad pacjentami onkologicznymi, ergoterapia jest uznawana za kluczowy element rehabilitacji, a jej efektywność potwierdzają liczne badania kliniczne. Dzięki zastosowaniu ergoterapii, pacjenci mogą szybciej wrócić do aktywności, które są dla nich istotne, co znacząco wpływa na ich samopoczucie i jakość życia.

Pytanie 9

Jakie metody powinien zastosować terapeuta w choreoterapii?

A. Taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, improwizacje ruchowe do muzyki

B. Głośne odczytywanie tekstu, inscenizacje słowne, recytacje

C. Zabawy na świeżym powietrzu oraz wspólny śpiew

D. Malowanie używając różnych kolorów na płótnie, szkle oraz papierze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe i improwizacje ruchowe przy muzyce są kluczowymi technikami stosowanymi w choreoterapii, ponieważ aktywność fizyczna w połączeniu z muzyką sprzyja rozwojowi emocjonalnemu oraz społecznemu uczestników terapii. Ta forma terapii wykorzystuje ruch jako narzędzie do wyrażania uczuć, co jest szczególnie ważne dla osób z trudnościami w komunikacji werbalnej. Przykłady zastosowania obejmują sesje, w których uczestnicy mają za zadanie wyrazić swoje emocje poprzez taniec, co może prowadzić do lepszego zrozumienia samego siebie oraz swoich relacji z innymi. Takie podejście jest zgodne z podejściem holistycznym w terapii, które uznaje, że ciało i umysł są ze sobą nierozerwalnie związane. Ponadto, badania wykazują, że ruch w połączeniu z muzyką może zmniejszać objawy lękowe i depresyjne, zwiększając jednocześnie poziom endorfin, co tworzy pozytywne doświadczenie terapeutyczne. Choreoterapia znajduje zastosowanie nie tylko w pracy z dziećmi, ale również z dorosłymi, w różnych kontekstach, takich jak rehabilitacja psychiczna czy wsparcie w kryzysach emocjonalnych.

Pytanie 10

W pierwszej kolejności dokumentacja działań w zakresie terapii zajęciowej w warsztacie terapii zajęciowej ma na celu

A. prowadzenie działań kontrolnych dotyczących realizacji programu ośrodka

B. przygotowanie informacji zwrotnej dla osób bliskich uczestnika procesu terapeutycznego

C. przygotowanie informacji zwrotnej dla uczestnika procesu terapeutycznego

D. ocenę kompetencji terapeutów zajęciowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokumentowanie działań w ramach terapii zajęciowej ma na celu przede wszystkim zapewnienie uczestnikom procesu terapeutycznego informacji zwrotnej, która jest kluczowa dla ich postępów i motywacji. Uczestnicy potrzebują regularnych i konstruktywnych informacji na temat swoich osiągnięć, co pozwala im zrozumieć, jakie umiejętności rozwijają, jakie cele osiągają oraz jakie obszary wymagają dalszej pracy. Na przykład, terapeuta może wykorzystać dokumentację, aby przedstawić uczestnikowi konkretne przykłady jego postępów, takie jak poprawa w zakresie umiejętności manualnych lub lepsze radzenie sobie w sytuacjach społecznych. Tego rodzaju feedback opiera się na zasadach terapii zorientowanej na klienta, gdzie uczestnik jest aktywnym podmiotem swojego procesu terapeutycznego. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują regularne spotkania, na których omawia się wyniki pracy, a także plany na przyszłość, co sprzyja budowaniu zaufania i zaangażowania w terapię.

Pytanie 11

Podopieczna z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, która niedawno zaczęła być kłótliwa, oddała swoją biżuterię w lombardzie i wzięła kredyt w banku. Śpi zaledwie 2-3 godziny każdej nocy, a w godzinach nocnych przegląda portale społecznościowe, uruchomiła również internetowy biznes "Kobieta sukcesu". Przedstawione zachowania mogą sugerować, że doszło do

A. paratymii

B. dystymii

C. dysforii

D. manii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zachowania opisanej podopiecznej są charakterystyczne dla manii, która jest jednym z epizodów w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Mania objawia się podwyższonym nastrojem, zwiększoną aktywnością, impulsywnością oraz obniżoną potrzebą snu, co jest doskonale widoczne w przypadku tej pacjentki, która śpi jedynie 2-3 godziny na dobę oraz intensywnie angażuje się w działania takie jak otwieranie nowego biznesu. Zwiększone wydatki, jak oddanie biżuterii pod zastaw oraz zaciągnięcie kredytu, mogą świadczyć o braku rozsądku i myśleniu o wysokim ryzyku, co jest typowe dla fazy manii. W praktyce klinicznej, istotne jest monitorowanie takich objawów, aby wdrożyć odpowiednią interwencję terapeutyczną, która może obejmować farmakoterapię i psychoterapię. Efektywne leczenie manii polega na stabilizacji nastroju i przywróceniu pacjenta do funkcjonowania w codziennym życiu, co może zostać osiągnięte m.in. poprzez leki stabilizujące nastrój oraz wsparcie psychologiczne.

Pytanie 12

Aby wspierać terapię mowy oraz stymulować procesy poznawcze u osoby po udarze mózgu, specjalista w indywidualnym planie terapii zajęciowej powinien uwzględnić

A. pantomimę

B. choreoterapię

C. hipoterapię

D. biblioterapię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biblioterapia to naprawdę fajna metoda, która może pomóc w terapii mowy i stymulować myślenie, zwłaszcza u osób po udarze mózgu. Kiedy używamy książek w terapii, to może to realnie poprawić umiejętności komunikacyjne i językowe. Na przykład terapeuta może zaproponować pacjentowi czytanie tekstów, które są dostosowane do jego możliwości. To pomaga w ćwiczeniu artykulacji i rozumienia, a nawet interpretacji tekstów. Dodatkowo, rozmowy o książkach czy wierszach mogą rozwijać krytyczne myślenie i pamięć, co jest mega ważne w rehabilitacji po udarze. Biblioterapia to też część terapii zajęciowej, gdzie ważne jest całościowe podejście do pacjenta, uwzględniające fizyczne i psychiczne aspekty. Terapeuci mają sporo materiałów literackich, które mogą używać, aby zaangażować pacjentów w działania, co pomaga im się motywować do rehabilitacji i budować poczucie własnej wartości.

Pytanie 13

Jaką metodę komunikacji alternatywnej może wykorzystać terapeuta zajęciowy, aby porozumieć się z dzieckiem, które nie mówi i ma zdiagnozowany autyzm wczesnodziecięcy?

A. Fonogesty

B. Piktogramy

C. Alfabet Lorma

D. Znaki daktylograficzne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Piktogramy to graficzne przedstawienia obiektów, działań lub idei, które mogą być używane do wspierania komunikacji w przypadku dzieci z trudnościami w mówieniu, takich jak te zdiagnozowane z autyzmem wczesnodziecięcym. Użycie piktogramów w terapii zajęciowej ma na celu ułatwienie dziecku wyrażania potrzeb, emocji i myśli w sposób, który jest dla niego bardziej przystępny. Przykładowo, dziecko może użyć piktogramu przedstawiającego jedzenie, aby zakomunikować pragnienie posiłku. Takie podejście zmniejsza frustrację, która może wystąpić, gdy dziecko nie może się porozumieć werbalnie. Piktogramy są również zgodne z teorią komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC), która zaleca stosowanie obrazów, symboli i innych narzędzi wizualnych dla osób, które mają trudności w komunikacji mówionej. Standardy i dobre praktyki w terapii zajęciowej często wskazują na wykorzystanie wizualnych form komunikacji, co czyni piktogramy skutecznym narzędziem w pracy z dziećmi z autyzmem.

Pytanie 14

Terapeuta zauważył u pacjenta w domu pomocy społecznej trudności w zapinaniu guzików, wynikające z dołokciowego skrzywienia palców oraz ich deformacji w formie łabędziej szyi, co sugeruje zmiany charakterystyczne dla

A. reumatoidalnego zapalenia stawów

B. choroby Parkinsona

C. dystrofii mięśniowej Duchenne'a

D. stwardnienia rozsianego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reumatoidalne zapalenie stawów, to poważna sprawa. To choroba, która nie tylko atakuje stawy, ale też może skutkować ich deformacjami. Objawy, takie jak dołokciowe odchylenie palców czy zniekształcenie w postaci 'łabędziej szyi', są naprawdę charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce, to niestety może utrudniać codzienne życie – nawet zapinanie guzików staje się wyzwaniem. Dlatego tak ważne jest, by jak najszybciej zauważyć te objawy i zacząć działać, np. przez odpowiednią rehabilitację czy leczenie. Myślę, że projektowanie terapii zajęciowej, która bierze pod uwagę ograniczenia pacjentów, ma sens. Dzięki temu mogą oni lepiej funkcjonować na co dzień. Właściwe rozpoznanie i postępowanie według standardów, jak wytyczne EULAR, naprawdę mogą poprawić jakość życia osób z RZS.

Pytanie 15

Aby obserwować zachowanie uczestnika podczas cotygodniowej sesji treningowej umiejętności społecznych, terapeutą zajęciowym powinien zastosować metodę obserwacji

A. częściową i pośrednią

B. fragmentaryczną i indywidualną

C. sporadyczną i grupową

D. całościową i ciągłą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obserwacja całościowa i ciągła to metoda, która pozwala na uzyskanie pełnego obrazu zachowań podopiecznego w kontekście społecznych interakcji podczas treningu umiejętności społecznych. Dzięki ciągłemu monitorowaniu, terapeuta zajęciowy może dostrzegać zmiany w zachowaniu uczestnika, analizować jego reakcje w różnych sytuacjach i ocenę dynamiki grupy. Przykładem zastosowania tej metody może być obserwacja podopiecznego podczas zadania grupowego, gdzie terapeuta notuje nie tylko bezpośrednie interakcje, ale również obserwuje zachowania w obliczu różnych wyzwań społecznych. Całościowe podejście pozwala na identyfikację pozytywnych i negatywnych wzorców zachowań, co jest kluczowe dla dalszej pracy terapeutycznej oraz dostosowania programów do indywidualnych potrzeb podopiecznych. W praktyce zastosowanie obserwacji całościowej i ciągłej wspiera standardy oparte na dowodach, które wskazują na potrzebę holistycznego podejścia w pracy z osobami wymagającymi wsparcia społecznego.

Pytanie 16

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, dobór aktywności zależy głównie od

A. poziomu sprawności fizycznej uczestnika

B. poziomu zdolności intelektualnych uczestnika

C. etapu choroby oraz zainteresowań uczestnika

D. wsparcia społecznego, jakie ma uczestnik

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiednich zajęć w terapii zajęciowej dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową powinien być ściśle związany z fazą choroby oraz zainteresowaniami uczestnika. W fazie manii, osoba może wykazywać wysoki poziom energii i kreatywności, co może wpływać na dobór aktywności bardziej stymulujących, takich jak sztuka czy zajęcia ruchowe. Z kolei w fazie depresyjnej, kluczowe może być wprowadzenie zadań, które wspierają motywację i stopniowo zwiększają aktywność, jak czytanie czy proste zadania manualne. Zainteresowania uczestnika są równie istotne, ponieważ angażujące zajęcia mogą zwiększyć poczucie satysfakcji, co pozytywnie wpływa na samopoczucie i może prowadzić do lepszych wyników terapeutycznych. Warto również pamiętać o zastosowaniu podejścia opartego na zasobach, które skupia się na mocnych stronach uczestnika oraz ich doświadczeniach życiowych. Przykładowo, jeśli uczestnik interesuje się muzyką, włączenie terapii muzycznej w plan zajęć może przynieść wymierne korzyści. Ustalenie indywidualnego planu terapeutycznego, który uwzględnia te aspekty, jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i psychologii klinicznej.

Pytanie 17

Jaką metodę pracy zastosował terapeuta, sugerując seniorom z dziennego domu pomocy społecznej formowanie kształtów przedmiotów stworzonych z papieru poprzez nacinanie podczas ich składania?

A. Quilling

B. Kirigami

C. Frotaż

D. Sutasz

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kirigami to technika wycinania papieru, która pozwala na tworzenie trójwymiarowych form i kształtów poprzez nacinanie i składanie papieru. W kontekście pracy z seniorami w dziennym domu pomocy społecznej, kirigami jest szczególnie wartościowe, ponieważ nie tylko rozwija zdolności manualne, ale także stymuluje kreatywność, co jest istotne w procesie rehabilitacji i aktywizacji osób starszych. Umożliwia tworzenie efektownych dekoracji, które mogą być wykorzystywane w różnych kontekstach, od ozdób świątecznych po elementy wystroju wnętrz. Dzięki kirigami, seniorzy mogą także doskonalić swoje umiejętności motoryczne, co jest kluczowe dla ich codziennej samodzielności. Technika ta jest zgodna z rekomendacjami terapeutycznymi, które podkreślają znaczenie zajęć plastycznych w pracy z osobami starszymi, a także z metodą arteterapii, która promuje zdrowie psychiczne i emocjonalne poprzez twórczość. Dodatkowo, kirigami może być łatwo dostosowane do różnych poziomów umiejętności, co sprawia, że jest dostępne dla szerokiego grona odbiorców.

Pytanie 18

Dla każdej osoby przyjętej do ośrodka wsparcia społecznego tworzony jest indywidualny program działania

A. pielęgnacyjno-opiekuńczego

B. rewalidacyjno-wychowawczego

C. wspierająco-aktywizującego

D. terapeutyczno-leczniczego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "wspierająco-aktywizującego" jest poprawna, ponieważ indywidualne plany postępowania w środowiskowych domach samopomocy są zaprojektowane w celu wsparcia osób z różnymi potrzebami, umożliwiając im aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i codziennym. Takie plany uwzględniają nie tylko aspekty zdrowotne i rehabilitacyjne, ale również rozwój umiejętności życiowych oraz integrację z otoczeniem. Na przykład, osoba z niepełnosprawnością intelektualną może potrzebować wsparcia w nauce umiejętności interpersonalnych lub organizacyjnych, co jest kluczowe dla jej samodzielności. Wspierająco-aktywizujący plan postępowania powinien być elastyczny i dostosowywany do zmieniających się potrzeb uczestników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rehabilitacji i wsparcia społecznego. Standardy dotyczące jakości usług w takich domach wymagają, aby plany były współtworzone z samymi uczestnikami oraz ich rodzinami, co zwiększa ich efektywność i zaangażowanie. To holistyczne podejście nie tylko wspiera rozwój osobisty, ale również przyczynia się do poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami, co jest kluczowe w pracy w sektorze pomocy społecznej.

Pytanie 19

Aby zmotywować osoby z problemami emocjonalnymi do wyrażania swoich emocji oraz do angażowania się w aktywność poznawczą i fizyczną, powinno się im zapewnić możliwość uczestnictwa w zajęciach

A. z wizualizacji

B. z medytacji

C. z psychoedukacji

D. z dramy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drama jako metoda terapeutyczna jest niezwykle skuteczna w pracy z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi, ponieważ angażuje uczestników w proces twórczy, który umożliwia im wyrażanie swoich uczuć w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Przez działania dramatyczne, takie jak odgrywanie ról, uczestnicy mogą eksplorować swoje emocje, przeżywać je na nowo, a także nauczyć się sposobów radzenia sobie z nimi. Na przykład, w trakcie zajęć z dramy, osoby mogą wcielać się w różne postacie, co pozwala im na dystans do swoich problemów, a tym samym na lepsze zrozumienie swoich emocji. Ponadto, takie zajęcia sprzyjają rozwojowi umiejętności społecznych, komunikacyjnych oraz zdolności do pracy w grupie, co jest kluczowe w procesie zdrowienia. Uznaje się, że terapia dramą może być zgodna z najlepszymi praktykami w psychoterapii, gdzie kreatywne podejście do emocji i ekspresji służy jako fundament skutecznej interwencji. To podejście nie tylko wpływa na poprawę stanu psychicznego uczestników, ale również buduje ich pewność siebie i umiejętności interpersonalne.

Pytanie 20

Jakie z poniższych źródeł informacji umożliwiają terapeucie zrozumienie sytuacji rodzinnej jego pacjenta?

A. Dokument o wysokości dochodów

B. Zaświadczenie z ZUS

C. Historia medyczna

D. Wywiad środowiskowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wywiad środowiskowy to kluczowe narzędzie w pracy terapeutycznej, które umożliwia zrozumienie sytuacji rodzinnej podopiecznego w kontekście jego problemów. Dzięki temu procesowi terapeuta ma możliwość zbadania relacji między członkami rodziny, dynamiki interakcji oraz różnych czynników społecznych, które mogą wpływać na funkcjonowanie jednostki. Wywiad środowiskowy może obejmować rozmowy z członkami rodziny, sąsiadami, nauczycielami, a także z samym podopiecznym. Przykładowo, w sytuacji, gdy klient zmaga się z problemami emocjonalnymi, terapeuta może dowiedzieć się o trudnościach w relacjach rodzinnych, co może być istotnym elementem w terapii. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych jest niezbędne do uzyskania pełnego obrazu sytuacji życiowej pacjenta, a także do formułowania odpowiednich interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie holistycznego podejścia w terapii.

Pytanie 21

Planając zajęcia z muzykoterapii aktywnej dla pacjenta z chorobą Parkinsona, terapeuta powinien wybrać płytę

A. z muzyką o charakterze rytmicznym

B. z nagraniem audiobooka

C. z muzyką do relaksacji

D. z przyrodniczymi dźwiękami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Muzyka rytmiczna jest kluczowym elementem w terapii pacjentów z chorobą Parkinsona, szczególnie w kontekście muzykoterapii aktywnej, która ma na celu poprawę funkcji motorycznych, w tym chodu. Rytmiczne dźwięki mają zdolność do synchronizacji ruchów, co jest istotne w przypadku pacjentów z zaburzeniami równowagi oraz sztywnością mięśni. Przykładem zastosowania mogą być zajęcia, w których terapeuta wykorzystuje muzykę o stałym i wyraźnym rytmie, aby zachęcić pacjenta do poruszania się w takt muzyki, co może prowadzić do poprawy koordynacji i płynności chodu. Badania pokazują, że rytmiczne bodźce dźwiękowe mogą także pobudzać obszary mózgu odpowiedzialne za kontrolę ruchów, co jest szczególnie korzystne dla pacjentów z Parkinsonem. Wobec tego, wybór muzyki rytmicznej jest zgodny z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej, gdzie celem jest nie tylko rehabilitacja fizyczna, ale również wsparcie psychiczne poprzez stymulację sensoryczną.

Pytanie 22

Do naturalnych form komunikacji niewerbalnej zaliczają się

A. teksty

B. obrazy

C. nagrania

D. gesty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gesty są kluczowym elementem niewerbalnej komunikacji, odgrywając znaczącą rolę w interakcji międzyludzkiej. Stanowią one formę wyrażania emocji, intencji oraz informacji bez użycia słów. Gesty mogą być zarówno kulturowo specyficzne, jak i uniwersalne, co umożliwia ich szerokie zastosowanie w różnych kontekstach, takich jak biznes, edukacja czy terapia. Przykładem mogą być gesty powitalne, na przykład podanie ręki, które w wielu kulturach oznacza otwartość oraz chęć nawiązania relacji. W zastosowaniach profesjonalnych, umiejętność interpretacji gestów innych osób może znacznie poprawić efektywność komunikacji. Warto zwrócić uwagę na normy dotyczące niewerbalnej komunikacji, takie jak zasady etykiety, które mogą się różnić w zależności od kultury. Przykładowo, w niektórych krajach bezpośredni kontakt wzrokowy może być oznaką pewności siebie, podczas gdy w innych może być odbierany jako oznaka braku szacunku. Właściwe zrozumienie gestów i ich znaczenia wspiera budowanie relacji opartych na zaufaniu oraz współpracy.

Pytanie 23

Terapeuta zajęciowy zastosował zmysł węchu oraz zapach olejku eterycznego z lawendy, aby uspokoić uczestników po intensywnym wysiłku fizycznym i emocjonalnym w czasie zajęć dramowych. Zaproponował im udział

A. w silwoterapii

B. w talasoterapii

C. w chromoterapii

D. w aromaterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aromaterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje naturalne olejki eteryczne w celu poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego. W przypadku wykorzystania lawendowego olejku eterycznego, jego działanie relaksacyjne jest dobrze udokumentowane, co czyni go idealnym narzędziem do wyciszenia uczestników po intensywnym wysiłku. Lawenda ma właściwości łagodzące napięcie, redukujące stres oraz wspomagające zasypianie, co jest niezwykle istotne w kontekście terapii zajęciowej. Przykłady zastosowania aromaterapii obejmują sesje, w których uczestnicy są zachęcani do głębokiego oddychania, co pozwala na lepsze wchłanianie aromatów olejków eterycznych. Warto również wspomnieć o standardach praktyki aromaterapeutycznej, które podkreślają znaczenie dobrego jakościowo olejku oraz odpowiednich technik aplikacji, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność terapii.

Pytanie 24

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym od dwóch tygodni regularnie informuje terapeutę, że odczuwa ulatniający się gaz, mimo że w budynku nie ma instalacji gazowej. U niego występuje zaburzenie o charakterze

A. urojeń.

B. konfabulacji.

C. halucynacji.

D. amnezji.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Halucynacje to zjawiska percepcyjne, które występują w przypadku, gdy osoba doświadcza zmysłowych wrażeń, które nie mają podstaw w rzeczywistości. W przypadku pacjenta zgłaszającego uczucie ulatniającego się gazu, mimo braku instalacji gazowej, mówimy o halucynacjach węchowych. Halucynacje te mogą być wynikiem różnych stanów psychicznych, takich jak psychozy, zaburzenia afektywne czy schizofrenia. Ważne jest, aby w diagnostyce i terapii halucynacji uwzględniać kontekst medyczny oraz psychospołeczny pacjenta. W praktyce terapeutycznej, rozpoznanie halucynacji węchowych wymaga przeprowadzenia dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta, w tym wywiadu psychiatrycznego oraz obserwacji jego zachowań. Znajomość halucynacji, ich rodzajów i mechanizmów działania jest kluczowa w pracy terapeutycznej, ponieważ może wpłynąć na dobór odpowiednich strategii terapeutycznych, takich jak psychoterapia lub farmakoterapia, zgodnie z obowiązującymi standardami leczenia zaburzeń psychicznych. Warto także pamiętać, że halucynacje mogą być różnie postrzegane w różnych kulturach, co wymaga empatii i zrozumienia w pracy z pacjentami.

Pytanie 25

W jaki sposób terapeuta zajęciowy może wspierać osoby z chorobą Parkinsona?

A. Stosując diety odchudzające

B. Ucząc technik relaksacyjnych, takich jak joga

C. Poprzez ćwiczenia poprawiające koordynację i równowagę

D. Poprzez włączanie umiarkowanej aktywności fizycznej, dostosowanej do możliwości pacjenta

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Terapeuta zajęciowy odgrywa kluczową rolę w wspieraniu osób z chorobą Parkinsona poprzez prowadzenie ćwiczeń poprawiających koordynację i równowagę. Choroba Parkinsona często prowadzi do problemów z równowagą i koordynacją ruchową, co może znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie. Ćwiczenia ukierunkowane na te obszary pomagają pacjentom lepiej kontrolować swoje ciało, co ma bezpośredni wpływ na ich jakość życia. Praktyczne podejścia mogą obejmować ćwiczenia stabilizacji postawy, które pomagają poprawić propriocepcję oraz ćwiczenia wspomagające utrzymanie równowagi podczas ruchu. Dodatkowo, regularne wykonywanie takich ćwiczeń może opóźniać postęp choroby i przyczyniać się do utrzymania większej niezależności pacjentów. Warto również uwzględnić indywidualne potrzeby i możliwości pacjenta, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii zajęciowej, gdzie personalizacja planu terapeutycznego jest kluczowa. Moim zdaniem, terapeuta zajęciowy powinien także stale monitorować postępy pacjenta i dostosowywać ćwiczenia w zależności od zmieniających się potrzeb i możliwości, co jest istotnym elementem efektywnej terapii.

Pytanie 26

Jaki styl komunikacji opiera się na wspólnej współpracy oraz szacunku dla opinii, potrzeb i oczekiwań pomiędzy terapeutą, podopiecznym a jego rodziną?

A. Autorytarny

B. Uległy

C. Paternalistyczny

D. Partnerski

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Styl komunikacji partnerskiej opiera się na wzajemnej współpracy, otwartości i poszanowaniu dla wszystkich stron zaangażowanych w proces terapeutyczny. W tym modelu terapeuta traktuje podopiecznego oraz jego rodzinę jako równorzędnych partnerów, co sprzyja budowaniu zaufania i efektywnej współpracy. Przykładem może być wspólne ustalanie celów terapeutycznych, gdzie każdy członek zespołu ma możliwość wyrażenia swoich opinii i potrzeb. W praktyce terapeuci stosują różne techniki, takie jak aktywne słuchanie czy techniki wspierające, aby zaangażować podopiecznego w proces decyzyjny. Współpraca w zespole interdyscyplinarnym, w skład którego wchodzą specjaliści z różnych dziedzin, również jest kluczowa i opiera się na zasadzie partnerskiego podejścia. Takie działania są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym, które podkreślają znaczenie holistycznego i zindywidualizowanego podejścia do terapii, uwzględniającego cały kontekst życia pacjenta.

Pytanie 27

Projektując wyposażenie sali doświadczania świata w urządzenia wspierające zmysły wzroku oraz słuchu, terapeuta zajęciowy powinien podkreślić potrzebę zakupu:

A. tapczanów, projektora

B. materaców, instrumentów muzycznych

C. światłowodów, tablic świetlno-dźwiękowych

D. koców, olejków zapachowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na zakup światłowodów oraz tablic świetlno-dźwiękowych jest poprawna, ponieważ oba te urządzenia skutecznie stymulują zmysły wzroku i słuchu, co jest kluczowe w terapii sensorycznej. Światłowody są doskonałym narzędziem do wytwarzania efektów świetlnych, które mogą wpłynąć na nastrój i zachowanie osób z różnymi potrzebami. Użycie kolorowych świateł, które zmieniają się w rytm muzyki, prowadzi do interakcji i zaangażowania użytkowników, co jest szczególnie istotne w terapii zajęciowej. Tablice świetlno-dźwiękowe, z kolei, oferują różnorodne dźwięki i wizualizacje, które mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów. Dają one możliwość eksploracji zmysłowej, co wspiera rozwój umiejętności komunikacyjnych i sensorycznych. Wybór tych urządzeń jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie terapii zajęciowej oraz standardami dotyczącymi wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 28

Jakie materiały oraz narzędzia powinien uwzględnić terapeuta, planując scenariusz zajęć z klasycznego decoupage'u?

A. papier ozdobny, lakier, klej w sztyfcie

B. papier czerpany, podkładówkę, klajster

C. serwetki papierowe, werniks, klej wodny

D. bibułę pergaminową, temperę, wikol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Serwetki papierowe, werniks i klej wodny to podstawowe materiały, które powinien wykorzystać terapeuta w scenariuszu zajęć z decoupage klasycznego. Serwetki papierowe oferują dużą różnorodność wzorów i kolorów, co umożliwia uczestnikom rozwijanie kreatywności i wyrażanie siebie. Werniks jest kluczowym składnikiem, który nie tylko zabezpiecza gotowy projekt, ale także nadaje mu estetyczny wygląd, podkreślając kolory i wzory. Klej wodny, najczęściej stosowany w decoupage, jest idealny do łączenia serwetek z różnymi powierzchniami, ponieważ jest łatwy w użyciu i zapewnia dobrą przyczepność. Przykładem praktycznego zastosowania może być tworzenie ozdobnych pudełek czy ram na zdjęcia, gdzie te materiały pozwalają na uzyskanie trwałych i estetycznych efektów. Wystąpienie tych materiałów w zajęciach terapeutycznych wspiera nie tylko rozwój umiejętności manualnych, ale również pozytywnie wpływa na samopoczucie uczestników, angażując ich w proces twórczy. Dobrze dobrane materiały zgodne z zaleceniami branżowymi zapewniają bezpieczeństwo i komfort pracy, co jest niezbędne w kontekście terapeutów zajęciowych.

Pytanie 29

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym jest przekonany, że inni wpływają na niego za pomocą Internetu. U niego występują zaburzenia

A. uwagi

B. spostrzegania

C. myślenia

D. pamięci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pacjent, który jest przekonany, że inni oddziałują na niego za pomocą Internetu, wykazuje zaburzenia myślenia, które są kluczowym elementem w diagnostyce zaburzeń psychicznych. W przypadku tego pacjenta można zauważyć objawy, które mieszczą się w zakresie myślenia paranoidalnego, charakterystycznego dla niektórych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia. Myślenie to jest zniekształcone, co prowadzi do fałszywych przekonań o prześladowaniach lub manipulacji przez inne osoby. W praktyce klinicznej, rozpoznanie zaburzeń myślenia jest istotne, ponieważ na ich podstawie można opracować odpowiedni plan terapeutyczny. W terapii pacjentów z tego typu zaburzeniami stosuje się różne metody, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga w identyfikacji i modyfikacji negatywnych wzorców myślenia. Zrozumienie i adresowanie tych zaburzeń jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz ich funkcjonowania w społeczeństwie.

Pytanie 30

Zamknięta postawa ciała, która nie sprzyja komunikacji interpersonalnej, objawia się

A. w utrzymywaniu kontaktu wzrokowego z osobą rozmawiającą

B. w skrzyżowaniu ramion na klatce piersiowej, w sposób zasłaniający dłonie

C. w ustawieniu nóg w delikatnym rozkroku, z palcami stóp lekko skierowanymi na zewnątrz

D. w pokazywaniu osobie rozmawiającej wnętrza rozluźnionych dłoni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zamknięta postawa ciała, wyrażająca się poprzez splecenie ramion na piersiach i ukrywanie dłoni, jest powszechnie interpretowana jako oznaka defensywności oraz braku otwartości na komunikację. Taka postawa może sygnalizować opór wobec rozmowy lub chęć uniknięcia interakcji, co jest niekorzystne w sytuacjach wymagających efektywnej wymiany informacji. W praktyce, liderzy i specjaliści ds. komunikacji interpersonalnej często zachęcają do przyjmowania otwartej postawy, która sprzyja budowaniu zaufania i pozytywnej atmosfery w rozmowie. Przykładem może być prowadzenie spotkań, w których uczestnicy są zachęcani do siedzenia w otwartych pozycjach ciała oraz unikania zamkniętych gestów. Zastosowanie tej wiedzy w codziennej praktyce, np. na szkoleniach z komunikacji, może znacząco poprawić efektywność interakcji międzyludzkich.

Pytanie 31

Głównym zadaniem terapeuty zajęciowego, który planuje scenariusz zajęć, jest ustalenie

A. sposobów oceny zajęć

B. technik realizacji zajęć

C. metod przeprowadzania zajęć

D. celów terapeutycznych zajęć

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pierwszoplanowym zadaniem terapeuty zajęciowego przy opracowywaniu scenariusza zajęć jest wyznaczenie celów terapeutycznych, które stanowią fundament wszystkich działań i interwencji podejmowanych w procesie rehabilitacji. Cele te powinny być zgodne z indywidualnymi potrzebami pacjenta oraz jego możliwościami, co podkreśla znaczenie podejścia opartego na kliencie. Przykładem może być ustalenie celu poprawy umiejętności komunikacyjnych u osoby z afazją, co może prowadzić do zwiększenia jej niezależności w codziennym życiu. Ustalenie celów terapeutycznych umożliwia terapeutom zajęciowym dobór odpowiednich metod i technik oraz ich późniejszą ewaluację. W ten sposób terapeuci mogą monitorować postępy pacjentów i dostosowywać plany terapeutyczne zgodnie z ich osiągnięciami. Dobre praktyki w terapii zajęciowej, takie jak SMART (konkretne, mierzalne, osiągalne, realistyczne i związane z czasem cele), są niezbędne, aby zapewnić skuteczność i efektywność działań terapeutycznych.

Pytanie 32

Kluczowym dokumentem tworzonym dla każdego mieszkańca domu pomocy społecznej jest indywidualny plan

A. ewaluacyjno-terapeutyczny

B. socjalizacyjny

C. adaptacyjno-mobilizacyjny

D. wsparcia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny plan wsparcia jest kluczowym dokumentem w pracy instytucji takich jak domy pomocy społecznej, który ma na celu dostosowanie się do unikalnych potrzeb każdego mieszkańca. Plan ten powinien być opracowany w ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także zespołem terapeutycznym, co zapewnia holistyczne podejście do opieki. W ramach indywidualnego planu wsparcia definiuje się konkretne cele, działania oraz metody oceny ich realizacji. Na przykład, jeśli mieszkaniec wymaga wsparcia w zakresie umiejętności życiowych, plan może obejmować zajęcia z zakresu gotowania czy zarządzania budżetem. Praktyczne zastosowanie takiego planu pozwala na systematyczne monitorowanie postępów i dostosowywanie działań do zmieniających się potrzeb. W kontekście standardów, indywidualny plan wsparcia jest zgodny z zasadami person-centered care, które kładą nacisk na indywidualizację i aktywne uczestnictwo mieszkańców w procesie decyzyjnym.

Pytanie 33

Która z metod stosowanych w rehabilitacji niemowląt z mózgowym porażeniem dziecięcym opiera się na stymulacji receptorów proprioceptywnych w celu pobudzenia mózgu do realizacji konkretnego wzorca ruchowego?

A. Metoda M. Montessori

B. Metoda kinesiotapingu

C. Metoda V. Vojty

D. Metoda NDT Bobath

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda V. Vojty, znana również jako metoda refleksów ruchowych, koncentruje się na aktywacji receptorów czucia głębokiego w celu stymulacji mózgu do realizacji określonych wzorców ruchowych. W terapii niemowląt z mózgowym porażeniem dziecięcym, metoda ta wykorzystuje naturalne odruchy i reakcje ciała, aby wspierać rozwój motoryczny i poprawiać koordynację. Przykładowo, fizjoterapeuta może wywołać specyficzny odruch, wpływając na odpowiednią część ciała, co prowadzi do zainicjowania ruchu w określonym kierunku. Ta metoda jest szczególnie skuteczna, ponieważ bazuje na innym podejściu do rehabilitacji, koncentrując się na naturalnych wzorcach ruchowych i ich odtworzeniu. Standardy terapeutyczne opierają się na holistycznym traktowaniu pacjenta, gdzie każdy element terapii ma na celu aktywację układu nerwowego, co sprzyja adaptacji i rewitalizacji funkcji ruchowych. Zastosowanie tej metody w praktyce często przynosi widoczne efekty, co potwierdzają liczne badania kliniczne oraz doświadczenia terapeutów pracujących z dziećmi z MPDz.

Pytanie 34

W interakcji z podopiecznym terapeuta zajęciowy powinien

A. ulegać żądaniom podopiecznego

B. akceptować podopiecznego

C. zawsze podejmować decyzje za podopiecznego

D. oceniać podopiecznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Akceptowanie podopiecznego w pracy terapeuty zajęciowego jest kluczowym elementem skutecznego wsparcia. Terapeuta, akceptując podopiecznego, tworzy bezpieczne środowisko, w którym osoba może wyrażać swoje myśli, emocje oraz potrzeby. Przykładowo, podczas sesji terapeutycznych, terapeuta może zachęcać podopiecznego do dzielenia się swoimi obawami i aspiracjami, co sprzyja budowaniu zaufania. Akceptacja nie tylko wzmacnia relację między terapeutą a podopiecznym, ale także umożliwia lepsze zrozumienie jego indywidualnych potrzeb, co jest zgodne z zasadami person-centered care (opieka skoncentrowana na pacjencie). Ponadto, akceptacja podopiecznego odzwierciedla podejście oparte na empatii i zrozumieniu, co jest niezbędne w każdej formie terapii. W kontekście standardów etycznych w zawodzie terapeutycznym, akceptacja podopiecznego jest również zgodna z obowiązującymi kodeksami etyki, które promują poszanowanie godności i autonomii jednostki, co jest fundamentalne dla efektywnego procesu terapeutycznego.

Pytanie 35

Społeczność środowiskowego domu samopomocy ma podjąć decyzję o przeznaczeniu środków pieniężnych z wygranej w konkursie. W którym wierszu prawidłowo opisano etapy podejmowania decyzji, stosując burzę mózgów?

	Etap I	Etap II	Etap III	Etap IV
A.	Przedstawienie sytuacji do rozwiązania	Przedstawienie kandydatów do zespołu zadaniowego	Wybór członków zespołu zadaniowego	Liczenie głosów i ogłoszenie wyników
B.	Analiza wszystkich za i przeciw	Zaproponowanie możliwych rozwiązań	Głosowanie nad najlepszym rozwiązaniem	Ogłoszenie wyniku głosowania
C.	Przedstawienie sytuacji problemowej	Generowanie jak największej liczby pomysłów	Ocena zaproponowanych rozwiązań	Wybór najlepszego rozwiązania
D.	Ustalenie przeznaczenia środków pieniężnych	Otwarcie dyskusji nad podjętą decyzją	Zaopiniowanie przedsięwzięcia, podpisanie się	Dopuszczenie do udziału w planowanym przedsięwzięciu

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ opisuje wszystkie kluczowe etapy procesu burzy mózgów, który jest uznawany za jedną z najskuteczniejszych technik wspomagających kreatywność w grupach. Na początku, w Etapie I, zespół identyfikuje problem, co jest niezbędne, aby wszyscy uczestnicy mieli wspólne zrozumienie sytuacji. Następnie, w Etapie II, następuje generowanie pomysłów bez oceniania ich jakości, co sprzyja otwartości i innowacyjności. W Etapie III, zespół analizuje zebrane pomysły, co pozwala na wyłonienie tych najbardziej obiecujących. Na koniec, w Etapie IV, podejmowana jest decyzja o wyborze najlepszego rozwiązania. Taki proces nie tylko angażuje członków zespołu, ale również zwiększa szanse na osiągnięcie kreatywnych rozwiązań, które mogą być bardziej efektywne. Przykładem zastosowania burzy mózgów może być projektowanie nowych usług w organizacji, gdzie różnorodność pomysłów może prowadzić do innowacyjnych rozwiązań odpowiadających na potrzeby społeczności.

Pytanie 36

Zmęczenie jest przyczyną zakłóceń w komunikacji o typie

A. wewnętrznym

B. kulturowym

C. zewnętrznym

D. społecznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zmęczenie, które często występuje w kontekście komunikacji, jest źródłem zakłóceń o charakterze wewnętrznym. Oznacza to, że wpływa na sposób, w jaki jednostka przetwarza informacje, interpretuje komunikaty oraz reaguje na nie. W kontekście psychologii komunikacji, zrozumienie wpływu zmęczenia na zdolność koncentracji i pamięci jest kluczowe. Na przykład, pracownik zmęczony po długim dniu ma trudności z przetwarzaniem skomplikowanych informacji, co może prowadzić do nieporozumień podczas spotkań lub rozmów. Dobre praktyki w środowisku zawodowym sugerują, aby zapewnić regularne przerwy oraz stosować techniki zarządzania stresem, co może pomóc w minimalizacji negatywnych efektów zmęczenia. Warto także zwrócić uwagę na ergonomię miejsca pracy oraz na organizację zadań, aby zminimalizować zmęczenie i poprawić efektywność komunikacji.

Pytanie 37

Osobie, która z powodu urazu czaszkowo-mózgowego ma problemy z zapamiętywaniem i przywoływaniem informacji, powinno się zorganizować udział w treningu

A. mowy

B. pamięci

C. uwagi

D. myślenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział w treningu pamięci jest kluczowy dla podopiecznego, który doświadcza trudności w przechowywaniu i odtwarzaniu informacji w wyniku urazu czaszkowo-mózgowego. Trening pamięci ma na celu poprawę zdolności zapamiętywania, co jest niezbędne w codziennym funkcjonowaniu oraz w rehabilitacji. W praktyce, techniki takie jak mnemotechniki, ćwiczenia związane z przypominaniem sobie informacji oraz strategie organizacyjne (np. tworzenie list, używanie kalendarzy) mogą znacząco wspierać procesy pamięciowe. Dobre praktyki w terapii pamięci obejmują również dostosowanie ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz systematyczne monitorowanie postępów. W kontekście neurorehabilitacji, istotne jest również włączenie elementów multisensorycznych, co może zwiększać zaangażowanie pacjenta oraz efektywność treningu. Warto również podkreślić, że wiele badań wskazuje na pozytywne efekty neuroplastyczności w treningu pamięci, co oznacza, że odpowiednie podejście może prowadzić do rzeczywistych zmian w strukturze i funkcji mózgu.

Pytanie 38

Jakie podejście powinien wybrać terapeuta zajęciowy, pracując z osobą z zaawansowaną chorobą Alzheimera?

A. Planować ambitne cele długoterminowe

B. Zastosować techniki reminiscencyjne

C. Wprowadzać skomplikowane procedury

D. Skupić się na nauce nowych umiejętności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Techniki reminiscencyjne są skuteczne i często stosowane w pracy z osobami cierpiącymi na zaawansowaną chorobę Alzheimera. Polegają one na stymulacji pamięci poprzez przywoływanie wspomnień z przeszłości. To podejście wykorzystuje zachowane wspomnienia, które mogą być bardziej dostępne niż świeże informacje, co z kolei wspiera komunikację i interakcje społeczne. Stosowanie reminiscencji pomaga również w budowaniu poczucia tożsamości i wartości osobistej pacjenta, co pozytywnie wpływa na jego samopoczucie. W praktyce terapeuta zajęciowy może używać zdjęć, muzyki czy przedmiotów związanych z przeszłością pacjenta, aby wywołać pozytywne emocje i wspomnienia. Takie podejście sprzyja również redukcji niepokoju i dezorientacji, które często towarzyszą chorobie Alzheimera. Moim zdaniem, techniki reminiscencyjne są kluczowe, ponieważ koncentrują się na zasobach pacjenta, a nie na jego ograniczeniach, co jest zgodne z podejściem skoncentrowanym na osobie. Dobre praktyki wskazują na ich wysoką efektywność w poprawie jakości życia pacjentów z otępieniem.

Pytanie 39

Głównym narzędziem wykorzystywanym w ludoterapii jest

A. film

B. zabawa

C. kontakt z przyrodą

D. działalność artystyczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podstawowym środkiem oddziaływania ludoterapii jest zabawa, która ma fundamentalne znaczenie w procesie terapeutycznym. Zabawa jest naturalnym sposobem wyrażania siebie, eksploracji emocji oraz rozwijania umiejętności społecznych i komunikacyjnych. W kontekście ludoterapii, terapia poprzez zabawę wykorzystuje różnorodne techniki, takie jak gry, zabawy ruchowe czy twórcze działania, które angażują uczestników i pozwalają im na przeżywanie i przetwarzanie swoich emocji w bezpiecznym środowisku. Przykłady zastosowania obejmują zajęcia w grupach dziecięcych, gdzie poprzez zabawę dzieci uczą się współpracy, rozwiązywania konfliktów oraz wyrażania swoich potrzeb. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, zabawa sprzyja także rozwojowi umiejętności poznawczych, motorycznych oraz emocjonalnych. W literaturze przedmiotu, zabawa uznawana jest za kluczowy element w modelach terapeutycznych, takich jak model zabawy w psychoterapii dziecięcej. Warto również zauważyć, że zabawa jest nie tylko istotna dla dzieci, ale także dla dorosłych, jako forma relaksu i redukcji stresu.

Pytanie 40

Kiedy zaleca się przeprowadzanie ćwiczeń grafomotorycznych, które mają na celu poprawę zdolności manualnych dłoni?

A. gastrostomia

B. depresja

C. uszkodzenie widzenia peryferyjnego

D. stan po udarze mózgowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stan po udarze mózgowym często prowadzi do osłabienia zdolności manipulacyjnych ręki, co może znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie pacjenta. Ćwiczenia grafomotoryczne, które obejmują różnorodne działania związane z pisaniem, rysowaniem czy manipulowaniem przedmiotami, są kluczowe w procesie rehabilitacji. Takie ćwiczenia pomagają w poprawie koordynacji wzrokowo-ruchowej, co jest niezbędne do odzyskania sprawności manualnej. W terapii często stosuje się różne przybory, takie jak specjalne długopisy, kolorowe pisaki czy nawet materiały o różnej teksturze, aby zachęcić pacjenta do ćwiczeń. Dobre praktyki rehabilitacyjne wskazują na systematyczność i progresywność tych ćwiczeń, co pozwala na stopniowe zwiększanie ich trudności, a tym samym efektywności. Warto również uwzględnić w ćwiczeniach elementy zabawy oraz motywacji, aby pacjent miał większą chęć do aktywności, co jest niezbędne dla osiągnięcia pozytywnych rezultatów w terapii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej