Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 27 września 2025 23:00
Data zakończenia: 27 września 2025 23:15

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zanim umieścimy łodygi roślin w zielonej gąbce florystycznej, należy ich końcówki

A. przyciąć na ukos

B. przyciąć pod kątem prostym

C. owinąć watą

D. nałożyć wosk

Przycinanie końcówek łodyg roślin na ukos jest kluczowym zabiegiem, który zwiększa powierzchnię wchłaniania wody oraz substancji odżywczych. Dzięki takiemu cięciu, łodygi lepiej przylegają do gąbki florystycznej, co zapobiega powstawaniu pustych przestrzeni, w których mogłaby gromadzić się powietrze. W praktyce florystycznej, zabieg ten ma na celu zapewnienie dłuższej trwałości kwiatów ciętych oraz ich lepszego nawodnienia. W standardach florystycznych zaleca się przycinanie pod kątem 45 stopni, co zapewnia optymalne warunki dla transportu wody do rośliny. Dodatkowo, warto stosować narzędzia, które nie uszkadzają tkanek roślinnych, takie jak ostre nożyczki lub sekatory. Innym istotnym aspektem jest to, że po przycięciu warto umieścić łodygi w wodzie na kilka godzin przed aranżacją, co pozwoli na ich odpowiednie nawodnienie. Tego rodzaju praktyki są powszechnie stosowane w branży florystycznej, aby zapewnić maksymalną świeżość i wygląd kompozycji kwiatowych.

Pytanie 2

Którą z roślin wieloletnich warto zasugerować do ogrodu skalnego?

A. Aster alpejski (Aster alpinus)

B. Ostróżkę ogrodową (Delphinium ajacis)

C. Nagietek lekarski (Calendula officinalis)

D. Paciorecznik ogrodowy (Canna x generalis)

Paciorecznik ogrodowy (Canna x generalis) nie jest polecany do ogrodów skalnych, ponieważ preferuje wilgotne, żyzne gleby i ciepłe, słoneczne miejsca. Jego duże liście i kwiaty, aczkolwiek niezwykle dekoracyjne, są mało odporne na suszę oraz trudne warunki glebowe, które dominują w ogrodach skalnych. Użytkownicy często mylnie przypisują mu zdolności przystosowawcze do mniej sprzyjających warunków, co prowadzi do błędnych decyzji w zakresie aranżacji ogrodów. Ostróżka ogrodowa (Delphinium ajacis) również nie jest najlepszym wyborem, ponieważ wymaga bogatych, dobrze nawadnianych gleb oraz może być wrażliwa na choroby grzybowe w stresujących warunkach, co jest typowe dla ogrodów skalnych. Nagietek lekarski (Calendula officinalis) jest rośliną jednoroczną, a nie byliną, co neguje jego zastosowanie w długoterminowym projektowaniu ogrodów skalnych. Wiele osób może zakładać, że nagietek dobrze zniesie trudne warunki, jednak jego cykl życia oraz preferencje glebowe znacząco różnią się od bylin, które mogą przetrwać w takich ekosystemach. Zrozumienie, jakie rośliny są odpowiednie do określonych warunków glebowych i środowiskowych, jest kluczowe dla skutecznego projektowania ogrodów i uniknięcia rozczarowań związanych z ich pielęgnacją.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Celem dodania piasku do podłoża jest

A. zmniejszenie pH podłoża

B. rozluźnienie podłoża

C. zwiększenie wilgotności podłoża

D. podniesienie zawartości makroelementów w podłożu

Dodanie piasku do podłoża ma na celu przede wszystkim rozluźnienie struktury gleby, co prowadzi do poprawy jej przepuszczalności oraz aeracji. Piasek, jako materiał o większych granulach, tworzy przestrzenie między cząstkami, co ułatwia cyrkulację powietrza oraz wody. To zjawisko jest niezwykle istotne dla zdrowia roślin, które potrzebują odpowiedniej ilości tlenu do prawidłowego wzrostu. W praktyce stosowanie piasku jest szeroko zalecane w uprawach roślin wymagających dobrze drenowanych podłoży, takich jak sukulenty czy niektóre rodzaje traw. Ponadto, dodanie piasku może pomóc w zmniejszeniu zagęszczenia gleby, co jest szczególnie istotne w przypadku gleb gliniastych, które mają tendencję do zbrylania się i zatrzymywania wody. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, stosowanie piasku powinno być przemyślane i dostosowane do specyficznych potrzeb danego gatunku rośliny oraz warunków glebowych, aby uzyskać optymalne rezultaty w uprawach.

Pytanie 7

Jakim symbolem oznacza się formę pienną drzewa o wysokości pnia 150 cm, które było jednokrotnie szkółkowane?

A. Pa 150

B. N 150 x 1

C. Pa 120 x 1

D. N 150

Odpowiedź 'Pa 150' jest poprawna, ponieważ symbol ten odnosi się do formy piennej drzew, które zostały jednokrotnie szkółkowane i osiągnęły wysokość pnia 150 cm. W praktyce oznaczenie 'Pa' wskazuje na to, że drzewo ma pełną formę pnia, co jest istotne w kontekście uprawy roślin. W przypadku szkółkowania, drzewo jest najpierw uprawiane w szkółce, gdzie uzyskuje odpowiednią wysokość i strukturę, zanim zostanie przesadzone do docelowej lokalizacji. Wysokość pnia ma kluczowe znaczenie w procesie wyboru drzew do nasadzeń, ponieważ determinuje późniejsze możliwości aranżacji terenu zielonego. Przykładowo, drzewa formy piennej są często wykorzystywane w parkach oraz ogrodach, gdzie ich wysoka, wyeksponowana forma pnia przyczynia się do estetyki przestrzeni. Dobre praktyki w zakresie doboru i oznaczania drzew uwzględniają również ich potencjalny wzrost oraz wymagania dotyczące środowiska, dlatego istotne jest, aby wybierać odpowiednie formy na podstawie ich symboliki i specyfikacji. W związku z tym, zrozumienie tych oznaczeń przyczynia się do lepszego zarządzania terenami zielonymi oraz ich estetyki.

Pytanie 8

Aby zwiększyć zdolność zatrzymywania wody w glebie piaszczystej, powinno się wprowadzić do niej

A. substrat torfowy

B. mielony dolomit

C. zmieloną korę

D. żwir gruboziarnisty

Mielona kora, gruboziarnisty żwir oraz mielony dolomit nie są odpowiednimi dodatkami do poprawy pojemności wodnej gleby piaszczystej, ponieważ każdy z tych materiałów pełni inną rolę w glebie. Mielona kora, choć może poprawiać strukturę i napowietrzanie gleby, nie ma zdolności zatrzymywania wody, co czyni ją mało skuteczną w kontekście zwiększania wilgotności w glebie piaszczystej. Z kolei gruboziarnisty żwir, ze względu na swoją dużą średnicę cząstek, działa wręcz odwrotnie, bowiem zwiększa drenaż, co może prowadzić do szybkiego odparowywania wody i pogłębiania problemu z jej dostępnością dla roślin. Mielony dolomit, będący źródłem wapnia i magnezu, ma zastosowanie w poprawie pH gleby, ale nie przyczynia się w znaczący sposób do zatrzymywania wody. Typowym błędem przy wyborze dodatków do gleby jest opieranie się na niepełnych informacjach o ich właściwościach. Należy pamiętać, że poprawa pojemności wodnej wymaga użycia materiałów, które mają zdolność do wiązania wody, co nie dotyczy wymienionych substancji. Dlatego tak ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o modyfikacji gleby zasięgnąć wiedzy na temat jej właściwości i potrzeb roślin, aby uniknąć nieefektywnych rozwiązań w uprawach.

Pytanie 9

Który z wymienionych instrumentów nie służy do pomiaru kątów w terenie?

A. Teodolit

B. Niwelator

C. Tachimetr

D. Planimetr

Wybór niwelatora, teodolitu lub tachimetru jako urządzenia, które nie jest przystosowane do pomiaru kątów, może wynikać z nieporozumienia co do funkcji i zastosowania tych przyrządów. Niwelator jest narzędziem, które, choć głównie służy do pomiaru różnic w wysokości, może również pośrednio wpływać na pomiary kątów poprzez ustalanie poziomu odniesienia. Teodolit, z kolei, jest klasycznym urządzeniem geodezyjnym, które umożliwia bezpośrednie pomiary kątów zarówno poziomych, jak i pionowych, co czyni go jednym z podstawowych narzędzi w geodezji. Tachimetr łączy w sobie funkcje teodolitu oraz pomiaru odległości, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronny w terenie. Typowym błędem w myśleniu o tych przyrządach jest pomijanie ich złożonych funkcji pomiarowych i ich zastosowań w różnych kontekstach. Warto zrozumieć, że każdy z tych przyrządów ma swoje wyspecjalizowane zastosowania i odpowiednio dobrane metody pomiaru, co jest kluczowe w geodezyjnych i budowlanych projektach. Ignorowanie ich funkcji kątowych prowadzi do mylnych wniosków i może wpłynąć na jakość wykonywanych pomiarów w praktyce.

Pytanie 10

Jaką nawierzchnię warto zalecić do użycia na ścieżkach dla pieszych w miejskich lasach?

A. Żwirową

B. Bitumiczną

C. Betonową

D. Tłuczniową

Żwirowa nawierzchnia jest najwłaściwszym rozwiązaniem dla dróg pieszych w lasach miejskich, ponieważ zapewnia ona naturalny, ekologiczny wygląd, który harmonizuje z otoczeniem. Jest to materiał przepuszczalny, co oznacza, że woda deszczowa może swobodnie przenikać w głąb, co redukuje ryzyko powstawania kałuż oraz wspomaga naturalny cykl wody w ekosystemie leśnym. Żwirowe nawierzchnie są również elastyczne, co sprawia, że są wygodne dla pieszych, a ich struktura minimalizuje ryzyko poślizgnięcia się lub upadków. Ponadto, żwir ma zdolność do osłaniania korzeni drzew, co jest istotne dla ich zdrowia. Wybór żwirowej nawierzchni jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz zaleceniami dotyczącymi małej architektury w przestrzeni publicznej, co czyni ją doskonałą opcją w kontekście miejskich terenów zielonych. Przykładem może być wiele parków w miastach, które wykorzystują żwirowe ścieżki, aby promować rekreację na świeżym powietrzu oraz zachować naturalny charakter otoczenia.

Pytanie 11

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-21 oblicz nakłady robocizny związane z przygotowaniem 50 m² terenu pod obsadzenia kwiatowe w gruncie kategorii IV, z wymianą gleby rodzimej warstwą ziemi kompostowej grubości 15 cm.

Nakłady na 100 m² terenu pod obsadzenia								Tablica 0412
Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary, oznaczenia		Przygotowanie terenu pod obsadzenia kwiatowe w gruncie kategorii IV z wymianą gleby rodzimej warstwą ziemi o grubości
Lp.	symbole eto	rodzaje zawodów, materiałów i maszyn	cyfrowe	literowe	10 cm	15 cm	20 cm	25 cm
a	b	c	d	e	01	02	03	04
01	761	Ogrodniczy gr. I	149	r-g	57,59	71,15	86,81	92,35
		Razem	149	r-g	57,59	71,15	86,81	92,35
20	3990400	Ziemia urodzajna (humus)	060	m³	10,30	15,40	20,60	25,70
21	3990401	Ziemia żyzna lub kompostowa	060	m³	10,30	15,40	20,60	25,70

A. 35,575 r-g

B. 71,15 r-g

C. 28,795 r-g

D. 57,59 r-g

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych obliczeń lub złej interpretacji danych zawartych w tabeli KNR 2-21. W przypadku pierwszej z nieprawidłowych opcji, 57,59 r-g, możliwe, że osoba udzielająca odpowiedzi nie uwzględniła właściwego przeliczenia dla 50 m², a zatem oszacowała koszt na podstawie wartości dla większej powierzchni bez odpowiedniej proporcji. Odpowiedź 28,795 r-g może sugerować, że obliczenia oparte były na założeniu mniejszej grubości ziemi kompostowej, co jest niezgodne z wymaganiami pytania. Z kolei odpowiedź 71,15 r-g, choć zgodna z wartością dla 100 m², nie uwzględnia redukcji powierzchni, co jest krytycznym błędem w wycenie robocizny. Często podczas takich obliczeń popełnia się błąd w założeniu, że stawki jednostkowe można stosować bez zmian dla różnych powierzchni, co jest nieprawidłowe, ponieważ nakłady robocizny powinny być proporcjonalne do rzeczywistej powierzchni wykonywanej pracy. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie przygotowania gleby dla przyszłych nasadzeń, co wymaga rzetelnej oceny pracy oraz materiałów, które będą użyte. Dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z normami i wytycznymi w zakresie robót ziemnych oraz ich wpływu na długoterminową jakość upraw.

Pytanie 12

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do pomiaru odległości na terenie płaskim?

A. libellę

B. węgielnicę

C. niwelator

D. taśmę mierniczą

Taśma miernicza jest podstawowym narzędziem stosowanym do pomiaru odległości w terenie płaskim. Charakteryzuje się dużą dokładnością, łatwością w użyciu oraz przenośnością, co czyni ją idealnym wyborem do różnorodnych prac geodezyjnych, budowlanych oraz inżynieryjnych. W praktyce, taśmy miernicze mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak metal, włókno szklane czy tworzywa sztuczne, co wpływa na ich trwałość oraz zastosowanie. Standardowe długości taśm mierniczych to zazwyczaj 20, 30 lub 50 metrów, co umożliwia pomiar odległości zarówno w małych, jak i dużych projektach. Przy pomiarze odległości ważne jest, aby taśma była napięta i ułożona w linii prostej, co zapewnia dokładność. Dodatkowo, zastosowanie taśmy mierniczej w terenie płaskim jest zgodne z ogólnymi standardami pomiarowymi, co zapewnia spójność i wiarygodność wyników. Warto również wspomnieć, że taśma miernicza może być używana w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak teodolit czy niwelator, co zwiększa jej funkcjonalność. Na przykład, w geodezji taśma może być używana do wyznaczania punktów kontrolnych lub do określania odległości między punktami referencyjnymi.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Do zakupu kwietników sezonowych z roślinami jednorocznymi wykorzystuje się

A. ukorzenione sadzonki tych gatunków

B. dobrze rozwiniętą rozsadę z pąkami i pierwszymi kwiatami

C. dobrze rozwinięte siewki

D. rozsadę w doniczkach w fazie kilku liści właściwych

Dobrze wykształcona rozsadą z pąkami i pierwszymi kwiatami jest kluczowym elementem przy zakładaniu kwietników sezonowych. Tego typu rozsadę charakteryzuje nie tylko odpowiedni rozwój wegetatywny, ale również zapowiedź kwitnienia, co sprawia, że od razu po posadzeniu rośliny prezentują się estetycznie. W praktyce, stosowanie takiej rozsadzy zapewnia szybsze osiągnięcie efektu wizualnego, co jest istotne w kontekście kompozycji ogrodowych. Ponadto, dobrze rozwinięte pąki zwiększają prawdopodobieństwo udanego rozkwitu w krótkim czasie, co jest szczególnie ważne w przypadku roślin jednorocznych. Warto również pamiętać, że takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w ogrodnictwie, które sugerują, aby dobierać rośliny o odpowiednim stadium rozwoju, co sprzyja ich dalszemu wzrostowi i zdrowotności. Umiejętność wyboru odpowiedniej rozsadzy jest niezbędna dla każdego ogrodnika, który chce osiągnąć sukces w uprawach sezonowych.

Pytanie 15

Aktinidia oraz glicynia to gatunki roślin wykorzystywane do aranżacji

A. pergoli i trejaży

B. kwietników sezonowych

C. zbiorników wodnych

D. ogródków skalnych

Obsadzanie ogródków skalnych i zbiorników wodnych roślinami takimi jak aktinidia czy glicynia jest podejściem, które nie uwzględnia specyfiki tych środowisk. Ogród skalny to przestrzeń, która wymaga roślin preferujących dobrze przepuszczalne podłoże oraz umiarkowane nawadnianie, a aktinidia i glicynia to rośliny pnące, które potrzebują znacznie więcej miejsca i wsparcia, co sprawia, że nie są one idealnym wyborem w tego typu aranżacjach. Podobnie, zbiorniki wodne powinny być otaczane roślinami akwaterystycznymi, które adaptują się do warunków wilgotnych i nie wymagają strukturalnego wsparcia, co czyni obsadzanie ich pnączami pomyłką. Kwietniki sezonowe natomiast, które są zazwyczaj zaaranżowane w oparciu o rośliny jednoroczne, również nie stanowią odpowiedniego miejsca dla roślin wieloletnich takich jak aktinidia czy glicynia, które w pełni wykorzystują swoje walory dekoracyjne i użytkowe w kontekście pionowych struktur, jak pergole czy trejaże. Właściwe zrozumienie wymagań roślinnych oraz ich środowiska wzrostu jest kluczowe dla skutecznej i estetycznej aranżacji ogrodu. Zastosowanie niewłaściwych roślin w danym kontekście może prowadzić do problemów z ich wzrostem, a także do uszczerbku na estetyce całej przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Z uwagi na znaczne ryzyko zatrucia się pestycydem podczas przygotowywania cieczy roboczej, jej przygotowanie powinno być realizowane

A. pod wiatami w przestrzeni otwartej

B. w szczelnie zamkniętych, suchych pomieszczeniach

C. na całkowicie otwartej przestrzeni

D. w wentylowanych, osłoniętych od wiatru pomieszczeniach

Przygotowywanie cieczy roboczej w całkowicie odsłoniętej przestrzeni jest niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, taka lokalizacja naraża osobę pracującą na bezpośredni kontakt z niebezpiecznymi oparami pestycydów, co zwiększa ryzyko zatrucia. Eksponowanie chemikaliów na działanie wiatru powoduje ich niekontrolowane rozprzestrzenienie, co nie tylko stwarza zagrożenie dla zdrowia osoby preparującej ciecz, ale również dla otoczenia i innych osób znajdujących się w pobliżu. Ponadto, praca w nieosłoniętej przestrzeni może prowadzić do nieprzewidzianych reakcji chemicznych, jeśli pestycydy przypadkowo zostaną zmieszane z innymi substancjami w środowisku. Dodatkowo, stosowanie zamkniętych pomieszczeń, które nie są wentylowane, również nie stanowi bezpiecznej opcji. Brak jakiejkolwiek wentylacji sprawia, że opary kumulują się, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Pomieszczenia szczelnie zamknięte mogą stworzyć sytuacje związane z wybuchem lub innymi niebezpiecznymi reakcjami chemicznymi. Z kolei przygotowywanie cieczy pod wiatami na wolnym powietrzu, choć wydaje się być lepszą opcją, również nie zapewnia wystarczającej kontroli nad warunkami atmosferycznymi i nie gwarantuje odpowiedniej wentylacji, co ponownie może prowadzić do zagrożeń związanych z bezpieczeństwem. Dlatego kluczowe jest podejście do przygotowywania cieczy roboczej w sposób zgodny z najlepszymi praktykami, które uwzględniają zarówno ochronę zdrowia pracowników, jak i ochronę środowiska.

Pytanie 18

Układ przestrzenny, tworzony wokół działki z głogów, tarniny lub dzikich róż, to

A. grupa krzewów.

B. szpaler gęsty.

C. żywopłot obronny.

D. zespół zwarty.

Grupa zwarta oraz szpaler pełny to terminy z zakresu architektury krajobrazu, które odnoszą się do układów roślinnych różniących się od żywopłotu obronnego. Grupa zwarta to zazwyczaj skupienie roślin, które mają na celu stworzenie jednolitego, gęstego zasłonięcia, ale niekoniecznie pełni funkcję ochronną. Jej celem jest raczej estetyka i wzbogacenie przestrzeni, a nie zabezpieczenie posesji. Szpaler pełny natomiast to układ roślin, który tworzy klasyczny aleję, przy czym rośliny są sadzone w regularnych odstępach, co również nie spełnia funkcji obronnych. Istnieje często mylone postrzeganie tych form z żywopłotem obronnym, który z założenia jest gęsty, trudny do przebycia i charakteryzuje się ostrymi krawędziami, co czyni go skuteczniejszym w roli bariery. Błąd ten może wynikać z braku znajomości specyfiki różnych typów roślinności oraz ich funkcji w architekturze krajobrazu. Ważne jest, aby podczas planowania przestrzeni z zielenią zrozumieć różnice między tymi pojęciami oraz ich odpowiednie zastosowanie w praktyce, co jest kluczowe w kontekście dobrego projektowania przestrzeni zewnętrznych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Do czego służy wertykulator?

A. do podlewania trawnika

B. do nawożenia trawnika

C. do odfilcowania trawnika

D. do koszenia trawnika

Warto zauważyć, że odpowiedzi związane z nawożeniem, koszeniem i podlewaniem trawnika nie są zgodne z funkcją wertykulatora. Nawożenie trawnika polega na dostarczaniu składników odżywczych, co jest istotne, ale nie jest bezpośrednio związane z mechanizmem działania wertykulatora. Niekiedy można spotkać się z błędnym przekonaniem, że nawożenie i wertykulacja są tym samym, podczas gdy właściwe odżywienie oraz dbałość o gleby są osobnymi procesami. Koszenie trawnika to zupełnie inny proces, który ma na celu utrzymanie odpowiedniej wysokości trawy, co również jest ważne, ale nie eliminuje problemu filcu. Podlewanie zaś dotyczy nawadniania trawnika, co jest niezbędne, zwłaszcza w okresach suszy, ale tak samo nie ma bezpośredniego związku z wertykulacją. Wiele osób może mylić te pojęcia, uważając, że wystarczy kosić trawnik, aby utrzymać go w dobrej kondycji, zapominając o innych zabiegach pielęgnacyjnych. W praktyce, aby zapewnić zdrowy i estetyczny trawnika, należy stosować zrównoważoną strategię, łącząc wertykulację z innymi metodami pielęgnacji. Warto także pamiętać, że wertykulacja jest uzupełniającym zabiegiem, który powinien być częścią kompleksowego planu zarządzania trawnikiem, odpowiadającego na specyfikę gleby, klimatu oraz rodzaju trawy.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Aeratory, używane do pielęgnacji terenów zielonych, służą do

A. czyszczenia ścieżek z liści oraz ściętej trawy

B. ugniatania oraz poziomowania trawników

C. napowietrzania darni i usuwania mchu oraz chwastów z trawnika

D. przycinania żywopłotów oraz formowania koron drzew i krzewów

Wykorzystanie aeratorów do oczyszczania alejek z liści i ściętej trawy jest błędnym podejściem, ponieważ aeratory nie są narzędziami przeznaczonymi do zbierania detrytusu. Liście i ścięta trawa wymagają raczej użycia dmuchaw lub kosiarek, które skutecznie usuwają zanieczyszczenia z nawierzchni. Ugniatanie i wyrównywanie trawników to procesy, które również nie są związane z funkcją aeratorów. Takie zadania wykonuje się za pomocą walców lub grabi, które równają powierzchnię gleby, ale nie poprawiają jej struktury ani nie wpływają na jej napowietrzenie. W przypadku cięcia żywopłotów oraz formowania koron drzew i krzewów, również nie można zastosować aeratorów, ponieważ są to urządzenia dedykowane wyłącznie do pracy z trawnikiem. Te czynności są realizowane za pomocą sekatorów, nożyc do żywopłotów czy pił, co wskazuje na całkowicie odmienny cel i charakter pracy. Zrozumienie właściwego zastosowania aeratorów jest kluczowe dla skutecznej pielęgnacji terenów zieleni, a błędne przypisanie ich roli do innych zadań może prowadzić do braku efektów w utrzymaniu zdrowego trawnika.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Aby odwrócić, rozdrobnić i wymieszać skiby, należy użyć

A. plug

B. aeratora

C. brony

D. kultywatora

Kultywator to narzędzie, które służy do spulchniania gleby, ale jego funkcja znacznie odbiega od zadania, które wymaga odwrócenia i wymieszania skiby. Choć kultywatory są użyteczne w późniejszych etapach uprawy, ich zastosowanie ogranicza się głównie do przygotowania gleby w okresie wzrostu roślin, a nie do głębokiej orki, jak ma to miejsce w przypadku pługa. Bronę wykorzystuje się do wykańczania gleby oraz do jej spulchniania, ale nie jest w stanie skutecznie odwrócić skiby w sposób, w jaki wykonuje to pług. Bronowanie to proces, który najczęściej odbywa się po orce i ma na celu wyrównanie i rozluźnienie gleby, co nie odpowiada na potrzeby głębokiego przygotowania podłoża. Aerator, z kolei, jest narzędziem przeznaczonym do napowietrzania gleby, co jest istotne dla zdrowego rozwoju roślin, ale nie ma zastosowania w kontekście łamania i mieszania skiby. Błędem w myśleniu jest założenie, że te narzędzia mogą zastąpić pługa, gdyż każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Właściwe rozumienie funkcji poszczególnych narzędzi agrarnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami i uzyskiwania wysokich plonów. Dlatego też, aby skutecznie przygotować glebę do siewu, należy zawsze stosować pług, który jest dedykowany do głębokiej orki i zmiany struktury gleby.

Pytanie 26

Który z podanych gatunków roślin posiada liście w odcieniu szarości?

A. Piwonia chińska (Paeonia lactiflora)

B. Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia)

C. Smagliczka skalna (Alyssum saxatile)

D. Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis x hybrida)

Smagliczka skalna, czyli Alyssum saxatile, to taka ciekawa roślinka. Jej liście są szare, bo mają na sobie małe włoski, które pomagają jej przetrwać w trudnych warunkach. Dzięki nim, liście odbijają słońce, co zmniejsza utratę wody, co jest super ważne. Często wykorzystuje się ją w ogrodach, zwłaszcza w skalniakach, bo dobrze radzi sobie na ubogich glebach i jest łatwa w pielęgnacji. A kwitnie na żółto, więc fajnie wygląda w rabatach! Dodatkowo przyciąga owady zapylające, co jest ważne dla bioróżnorodności. Moim zdaniem, warto sadzić ją z innymi roślinami, które mają podobne wymagania glebowe, wtedy ogród wygląda naprawdę zjawiskowo.

Pytanie 27

Kiedy powinno się zbierać pędy roślin ozdobnych w celu wykonania sadzonek zdrewniałych?

A. Od czerwca do sierpnia, w pełni fazy wegetacyjnej

B. Od października do listopada, przed opadnięciem liści

C. Od kwietnia do maja, po pojawieniu się oznak wegetacji

D. Od stycznia do marca, w fazie bezlistnej

Wybór terminu pozyskiwania pędów roślin ozdobnych do wykonania sadzonek zdrewniałych w pełni wegetacji, tj. od czerwca do sierpnia, jest nieodpowiedni z kilku powodów. W tym okresie rośliny intensywnie rosną, co sprzyja marnowaniu zasobów na produkcję nowych liści i pędów, a nie na ukorzenianie się sadzonek. Ponadto, pozyskiwanie pędów w pełni wegetacji zwiększa ryzyko uszkodzeń roślin i ich osłabienia, ponieważ rośliny są bardziej wrażliwe na stres po cięciu, co może prowadzić do ich obumierania. Kolejnym błędnym podejściem jest pozyskiwanie pędów od października do listopada, przed zrzuceniem liści. W tym czasie wiele roślin przechodzi w stan spoczynku, a ich pędy, chociaż zdrewniałe, mogą nie być wystarczająco przygotowane do ukorzenienia, co znacząco obniża efektywność procesu rozmnażania. Również okres od kwietnia do maja, po wystąpieniu oznak wegetacji, nie jest optymalny. W tym czasie rośliny zaczynają intensywnie pobierać składniki odżywcze i wodę, co również niekorzystnie wpływa na możliwość ukorzenienia pędów. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest przyjęcie, że pędy w pełni wegetacji będą łatwiejsze do ukorzenienia, podczas gdy w rzeczywistości stan spoczynku sprzyja lepszemu rozwojowi korzeni. Dlatego kluczowe jest zrozumienie cykli wzrostu roślin oraz optymalnych warunków do ich rozmnażania.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jaki element wyposażenia jest kluczowy w ogrodzie zoologicznym?

A. Rzeźba do ogrodu

B. Tablica informacyjna

C. Wieszak na rowery

D. Fontanna

Tablica informacyjna jest kluczowym elementem wyposażenia w ogrodzie zoologicznym, ponieważ odgrywa istotną rolę w edukacji odwiedzających oraz w poprawie ich doświadczeń. Informacje zamieszczone na tablicach, takie jak dane o gatunkach zwierząt, ich naturalnym środowisku oraz zagrożeniach, z jakimi się borykają, pomagają w zwiększeniu świadomości ekologicznej. Tablice informacyjne są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie edukacji w zakresie ochrony przyrody. Przykładowo, dobrze zaprojektowana tablica może zawierać interaktywne elementy, takie jak kody QR, które prowadzą do materiałów multimedialnych, co dodatkowo angażuje odwiedzających. Zastosowanie tablic informacyjnych jest również kluczowe w kontekście zachowania bezpieczeństwa, gdyż informują o zasadach zachowania w pobliżu zwierząt oraz o regulaminie obiektu. To wszystko sprawia, że tablice są nie tylko estetycznym, ale głównie funkcjonalnym elementem każdego zoo.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Jakie obiekty zaliczają się do kategorii zieleni?

A. terenów zieleni otwartych

B. muraw stadionów

C. leśnych szlaków turystycznych

D. ogrodów botanicznych

Zieleńce to tereny zieleni otwartej, które pełnią istotną rolę w poprawie jakości życia mieszkańców miast i wsi. Są to obszary, które są przeznaczone do rekreacji, relaksu oraz kontaktu z naturą. Zieleńce często są wypełnione różnorodnymi roślinami, co wpływa na bioróżnorodność oraz estetykę przestrzeni publicznych. Przykładami zastosowania zielence są parki, skwery oraz tereny przy budynkach użyteczności publicznej, które spełniają funkcje ekologiczne, społeczne i rekreacyjne. W kontekście zarządzania przestrzenią miejską, zielence są kluczowe dla zrównoważonego rozwoju, przyczyniając się do zmniejszenia zanieczyszczeń powietrza, poprawy mikroklimatu i zwiększenia retencji wody. Standardy dotyczące projektowania terenów zieleni, takie jak te zawarte w dokumentach dotyczących planowania przestrzennego, podkreślają znaczenie zielenców w kontekście rozwoju urbanistycznego.

Pytanie 32

Aby obniżyć pH gleby przeznaczonej do uprawy roślin preferujących kwaśne środowisko, należy wykorzystać

A. torf wysoki

B. kompost z resztek roślinnych

C. nawóz wapniowy

D. ziemię liściową

Ziemia liściowa, choć może być używana jako składnik podłoża, nie jest skuteczna w obniżaniu pH gleby. Zwykle ma ona pH zbliżone do neutralnego lub lekko zasadowego, co może nie tylko nie pomóc w uzyskaniu optymalnych warunków dla roślin kwasolubnych, ale wręcz zaszkodzić ich rozwojowi. Kompost z resztek roślinnych jest cennym nawozem organicznym, ale jego wpływ na pH gleby jest znikomy i zależy od źródła materiału kompostowego. W przypadku gleby wymagającej zakwaszenia, kompost może nie dostarczyć odpowiednich właściwości, jakich potrzebują rośliny kwasolubne. Nawóz wapniowy, z kolei, powszechnie stosowany do podnoszenia pH gleby, działa odwrotnie do zamierzonego celu. Wprowadzenie wapnia do gleby skutkuje jej alkalizacją, co jest niepożądane dla roślin rosnących w kwaśnym środowisku. W praktyce, ważne jest, aby przed podjęciem działań związanych z modyfikacją gleby, dokładnie poznać wymagania uprawianych roślin oraz właściwości używanych materiałów. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych problemów w uprawie i negatywnie wpływać na zdrowie roślin.

Pytanie 33

Róże czepne powinny być hodowane na glebach piaszczysto-gliniastych, w lokalizacjach

A. zacienionych i spokojnych.

B. słonecznych i lekko wentylowanych.

C. półcienistych i spokojnych.

D. zacienionych i dobrze wentylowanych.

Wybór stanowiska dla róż czepnych jest kluczowym aspektem ich uprawy, a nieprawidłowe decyzje mogą prowadzić do wielu problemów. Stanowiska półcieniste i zaciszne mogą wydawać się atrakcyjne, ale w rzeczywistości ograniczają dostęp do światła, co wpływa negatywnie na procesy fotosyntezy. Brak słońca może skutkować osłabieniem roślin oraz ich skłonnością do chorób, takich jak czarna plamistość czy mączniak. Z kolei stanowiska zacienione i przewiewne, mimo że zapewniają lepszą cyrkulację powietrza, również nie dostarczają wymaganej ilości światła słonecznego, co prowadzi do spadku jakości kwiatów oraz ogólnego osłabienia roślin. Warto również zwrócić uwagę na błędne przekonanie, że przewiewność gleby jest wystarczająca dla prawidłowego wzrostu róż czepnych. Gleba powinna nie tylko dobrze przepuszczać wodę, ale również zatrzymywać odpowiednią ilość wilgoci i składników odżywczych. Zastosowanie takich stanowisk, jak te proponowane w odpowiedziach, jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki ogrodniczej i może prowadzić do nieefektywnej uprawy oraz słabej jakości kwiatów. Ostatecznie, skutki niewłaściwego wyboru stanowiska mogą być widoczne w postaci niewielkiej liczby kwiatów, ich mizernej jakości oraz większej podatności na choroby i szkodniki.

Pytanie 34

Jaki sposób przygotowania roślin do sadzenia jest odpowiedni dla rozsady pelargonii ogrodowej uprawianej w pojemnikach?

A. Zredukowanie pędów o połowę oraz podlanie

B. Przycięcie korzeni oraz pędów

C. Skrócenie korzeni o 50% oraz pozbycie się suchych liści

D. Usunięcie uszkodzonych części rośliny i podlanie

Przycinanie korzeni i pędów przed sadzeniem nie jest zalecaną praktyką, ponieważ może prowadzić do nadmiernego stresu roślin, co negatywnie wpływa na ich zdolność do przetrwania po przesadzeniu. Skrócenie korzeni o połowę oraz usunięcie suchych liści to podejście, które z jednej strony może wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości stwarza ryzyko osłabienia rośliny. Korzenie pełnią kluczową rolę w pobieraniu wody i składników odżywczych, a ich drastyczne skracanie może prowadzić do zahamowania wzrostu i osłabienia struktury rośliny. Ponadto, skracanie pędów o połowę może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju rośliny, ponieważ pędy są odpowiedzialne za fotosyntezę oraz transport substancji odżywczych. Takie praktyki mogą wynikać z błędnego przekonania, że agresywne przycinanie sprzyja lepszemu wzrostowi, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w uprawie roślin. Ważne jest zrozumienie, że zdrowe rośliny powinny być przesadzane z jak najmniejszymi uszkodzeniami korzeni, co zapewni im stabilność i lepsze warunki do dalszego rozwoju.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Głównym powodem żółknięcia liści oraz spowolnienia wzrostu roślin drzewnych latem jest

A. zbyt intensywne nawadnianie

B. niska temperatura otoczenia

C. niedobór azotu w glebie

D. zbyt duża ilość potasu w glebie

W przypadku nadmiaru potasu w glebie, rzeczywiście może dojść do zakłóceń w pobieraniu innych składników odżywczych, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna żółknięcia liści. Potas jest elementem niezbędnym do wielu procesów metabolicznych, ale jego nadmiar nie powoduje bezpośrednio niedoboru azotu, który jest kluczowy dla zieleni liści. Zbyt obfite podlewanie z kolei może prowadzić do problemów z drenażem gleby i ograniczenia dostępu powietrza do systemu korzeniowego, co może skutkować anemią korzeni. Jednak nie jest to główny powód żółknięcia liści w kontekście braku azotu. Niska temperatura powietrza również wpływa na spowolnienie wzrostu roślin, lecz nie wywołuje żółknięcia liści bezpośrednio związane z niedoborem azotu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie objawy problemów z roślinami są spowodowane nieprawidłowym dostarczeniem jednego składnika odżywczego, podczas gdy rzeczywistość jest bardziej złożona. Zarządzanie nawożeniem wymaga zrozumienia równowagi pomiędzy różnymi składnikami odżywczymi oraz ich interakcjami. Właściwe podejście to monitorowanie i dostosowywanie składników odżywczych w zależności od specyfikacji poszczególnych gatunków roślin oraz warunków glebowych.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Element budowlany w kształcie prostokątnego filaru, który zwęża się ku dolnej części i jest zakończony rzeźbą głowy lub popiersia, to

A. herma

B. attyka

C. atrium

D. cynek

Cynek, atrium oraz attyka są terminami związanymi z architekturą, ale każdy z nich odnosi się do zupełnie innych elementów. Cynek to forma architektoniczna, która zazwyczaj odnosi się do małych, dwu- lub trzypiętrowych budowli, często spotykanych w klasycznej architekturze, ale nie ma on nic wspólnego z charakterystyką hermy. Atrium z kolei to przestrzeń wewnętrzna, najczęściej w formie otwartego dziedzińca, która była popularna w rzymskich domach, stanowiąc centrum życia rodzinnego, a także element wentylacji. Z perspektywy architektonicznej atrium jest miejscem, które łączy różne pomieszczenia, ale nie ma żadnego związku z formą czworokątnego słupa. Attyka to z kolei element architektoniczny umieszczony na dachu budynku, stanowiący jego zwieńczenie. Attyki mogą być ozdobne i pełnić funkcje estetyczne, ale nie mają nic wspólnego z ideą hermy, która koncentruje się na postaciach ludzkich. Zupełnie różne formy architektoniczne mogą prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza jeśli nie są kontekstualizowane w ramach szerszej wiedzy o architekturze klasycznej i jej zastosowaniach. Zrozumienie tego kontekstu jest kluczowe dla właściwego rozpoznawania terminów architektonicznych oraz ich funkcji.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej