Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik technologii chemicznej
  • Kwalifikacja: CHM.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu chemicznego
  • Data rozpoczęcia: 8 sierpnia 2025 01:12
  • Data zakończenia: 8 sierpnia 2025 01:21

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jak powinno się składować opakowania z saletrą amonową?

A. Umieszczając je w jasnych, nieprzewiewnych miejscach, ściśle upakowane
B. W ogrzewanych pomieszczeniach magazynowych obok gazów technicznych
C. W magazynach charakteryzujących się wysoką wilgotnością
D. Umieszczając je w bezpiecznej odległości od materiałów palnych i źródeł ciepła
Saletra amonowa jest substancją chemiczną, która w trakcie przechowywania wymaga szczególnej uwagi w odniesieniu do warunków otoczenia. Utrzymywanie opakowań z saletrą amonową z dala od materiałów łatwopalnych i źródeł ciepła jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko pożaru oraz zachować stabilność chemiczną substancji. W wysokich temperaturach i w obecności substancji łatwopalnych, saletra amonowa może stać się niebezpieczna, a nawet prowadzić do wybuchów. Dlatego zgodnie z zaleceniami norm takich jak NFPA (National Fire Protection Association) oraz OSHA (Occupational Safety and Health Administration), należy zapewnić odpowiednie odległości i warunki składowania. Przykładowo, w przemyśle chemicznym, opakowania z saletrą amonową powinny być przechowywane w specjalnie przystosowanych pomieszczeniach magazynowych, które posiadają odpowiednią wentylację oraz systemy przeciwpożarowe. Dodatkowo, ważne jest, aby opakowania były w odpowiednich, trwałych pojemnikach, które uniemożliwią ich uszkodzenie, co mogłoby prowadzić do uwolnienia substancji i zwiększenia ryzyka wystąpienia niebezpiecznych sytuacji.
Pytanie 2

Jakie działania należy podjąć, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie przenośnika taśmowego?

A. Na utrzymywaniu właściwego napięcia taśmy
B. Na wprowadzeniu strumienia suchego powietrza
C. Na ustawieniu maszyny pod kątem
D. Na regularnym nawadnianiu taśmy transportowej
Wiesz, zapewnienie dobrego działania przenośnika taśmowego nie powinno opierać się na pomysłach, które pomijają ważne aspekty. Na przykład nadmuch suchego powietrza ma pomóc w chłodzeniu taśmy, co jest istotne, jeśli pracuje się w wilgotnym środowisku. Tylko, że takie podejście może nie mieć dużego wpływu na stabilność transportu, co sprawia, że to niekoniecznie najlepszy sposób na zapewnienie odpowiedniej pracy przenośników. Co do zraszania taśmy, może to być dobre w pewnych aplikacjach, ale może też sprawić, że brud się nagromadzi, a przyczepność zmaleje, co nie jest zbyt dobre dla transportu. I jeszcze sprawa z pochylnymi przenośnikami – ustawienie ich pod skosem może być fajne, ale źle ustawiony kąt może powodować, że materiały będą spadać albo blokować przenośnik, co w ogóle nie jest ok. Wydaje mi się, że te błędne pomysły często wynikają z niezrozumienia podstaw działania przenośników taśmowych i ich technicznych szczegółów. Myślę, że w analizie efektywności przenośników warto uwzględnić wszystkie parametry, a nie tylko niektóre elementy, bo każdy z nich wpływa na całość procesu transportowego.
Pytanie 3

W przypadku, gdy podczas przeprowadzania przeglądu technicznego poziom drgań wentylatora przekracza wartości dopuszczalne określone przez producenta, zespół nadzorujący powinien zweryfikować

A. smarowanie wału
B. smarowanie łożysk
C. stan obudowy
D. współosiowość wałów na sprzęgle
Smarowanie łożysk, stan obudowy oraz smarowanie wału to aspekty, które mogą wpływać na wydajność wentylatora, jednak nie mają one bezpośredniego związku z problemem drgań spowodowanych niewłaściwą współosiowością wałów. Pomijając aspekt współosiowości, koncentrowanie się na smarowaniu łożysk lub wałów może prowadzić do nieprawidłowej diagnozy źródła problemu. Drgania, które są wynikiem niewłaściwego ustawienia osi, mogą występować mimo że łożyska są odpowiednio nasmarowane lub wał jest w dobrym stanie. Z kolei stan obudowy, choć ważny, jest jedynie elementem wspierającym, a nie kluczowym czynnikiem determinującym drgania. Typowym błędem myślowym jest założenie, że smarowanie lub stan komponentów zewnętrznych wystarczy do zminimalizowania problemów z drganiami. W praktyce, aby zapobiec negatywnym skutkom, konieczne jest kompleksowe podejście, które uwzględnia analizę współosiowości jako fundament dla utrzymania wydajności urządzeń. Standardy branżowe podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru i korekcji współosiowości, co pozwala na uniknięcie konsekwencji, takich jak zwiększone zużycie energii, uszkodzenia łożysk czy wibracje, które mogą prowadzić do awarii całego systemu.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Na rurociągu o długości 50 m, przeznaczonym do transportu pary wodnej o wysokim ciśnieniu, zainstalowano kilka kolan oraz zaworów. W jaki sposób zmienią się właściwości gazu na końcu rurociągu w porównaniu z jego parametrami na początku rurociągu?

A. Ciśnienie i temperatura będą wyższe
B. Ciśnienie spadnie, temperatura wzrośnie
C. Ciśnienie i temperatura będą niższe
D. Ciśnienie wzrośnie, temperatura spadnie
Wybór odpowiedzi, że ciśnienie wzrośnie, a temperatura spadnie, ignoruje fundamentalne zasady dotyczące przepływu gazów w rurociągach. W rzeczywistości, w miarę przesuwania się pary wodnej przez system rurociągowy, jej ciśnienie naturalnie maleje z powodu oporu, który napotyka w kolanach i zaworach. Przy każdym zakręcie oraz na zaworze, mamy do czynienia z dodatkowymi stratami ciśnienia, co jest zgodne z teorią hydrauliki. Podobnie, stwierdzenie, że ciśnienie wzrośnie, jest sprzeczne z prawem Bernoulliego, które wskazuje na to, że w zamkniętym układzie, w miarę wzrostu prędkości przepływu obserwuje się spadek ciśnienia. Odpowiedzi sugerujące, że ciśnienie i temperatura będą wyższe, również nie uwzględniają wpływu strat energii związanych z oporami wewnętrznymi. Temperatura pary wodnej nie może wzrosnąć w obecności takich strat, ponieważ energia cieplna jest wykorzystywana do pokonywania oporów, a nie do podgrzewania medium. W kontekście standardów branżowych, prawidłowe zarządzanie ruchem cieczy i gazów jest kluczowe dla efektywności systemów, a niewłaściwe przewidywanie parametrów prowadzi do nieefektywności i potencjalnych awarii systemu.
Pytanie 6

Roztwór do zasilania elektrolizera przeponowego powinien mieć stężenie 24%. Do elektrolizera wprowadza się jednorazowo 2 m3 roztworu o gęstości 1180 kg/m3. Jakie składniki należy przygotować do jednorazowego załadunku elektrolizera?

A. 480 kg NaCl i 1880 m3 H2O
B. 566 kg NaCl i 1434 m3 H2O
C. 480 kg NaCl i 1520 m3 H2O
D. 566 kg NaCl i 1794 m3 H2O
Wybór błędnych odpowiedzi kryje w sobie często wynik niedostatecznego zrozumienia obliczeń, które są kluczowe przy przygotowywaniu solanki. Przykładowo, jeśli ktoś zaznaczył 480 kg NaCl, to prawdopodobnie myślał, że tak mała ilość wystarczy, ale po obliczeniach wychodzi, że stężenie byłoby tylko 20,3%, a to zdecydowanie za mało. Z kolei odpowiedź 1880 m3 H2O także pokazuje, że ktoś nie ogarnął podstaw elektrolizera. Przy stężeniu 24% nie chodzi o dodawanie losowych ilości wody, ale o dokładne obliczenia, które muszą być zgodne z całkowitą masą roztworu. Ważne jest, żeby mieć na uwadze, że odpowiednie stężenie jest kluczowe do uzyskania dobrego produktu. Z mojego doświadczenia, w elektrolizie soli kuchennej, zbyt mała ilość NaCl może po prostu sprawić, że roztwór będzie mieć niską przewodność, co w konsekwencji obniża efektywność całego procesu i może prowadzić do różnych niepożądanych efektów. Dlatego tak istotne jest, żeby wszystkie obliczenia były robione zgodnie z normami przemysłowymi, które zapewniają efektywność i bezpieczeństwo podczas pracy z chemikaliami.
Pytanie 7

Roztwór nasycony określonej soli uzyskano poprzez dodanie 250 g tej soli do 1 000 g wody. Jakie jest stężenie procentowe tak przygotowanego roztworu?

A. 25%
B. 20%
C. 33%
D. 17%
W przypadku różnych niepoprawnych odpowiedzi często dochodzi do błędnych założeń dotyczących obliczeń stężenia procentowego. Niektóre osoby mogą błędnie obliczać stężenie, pomijając całkowitą masę roztworu, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wartości. Na przykład, mogą mylnie używać samej masy soli do obliczeń, co skutkuje stężeniem wynoszącym (250 g / 250 g) × 100% = 100%, co jest oczywiście niemożliwe w kontekście roztworu, gdzie zawsze musi być obecny rozpuszczalnik. Inni mogą odnosić się do błędnego przyjęcia, że stężenie procentowe powinno być bliskie masie soli do masy wody, co prowadzi do obliczenia (250 g / 1000 g) × 100% = 25%. Takie podejście pomija fakt, że stężenie procentowe odnosi się do całkowitej masy roztworu, a nie tylko do masy jednego z jego składników. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywne obliczenia stężenia procentowego wymagają uwzględnienia całkowitej masy roztworu, co często wymaga od ucznia staranności i precyzji w analizie danych. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie, czy do obliczeń włączono wszystkie istotne elementy, w tym masę rozpuszczalnika.
Pytanie 8

Którego z produktów ubocznych należy zastosować do eliminacji siarkowodoru z gazu syntezowego?

A. "Czerwony szlam" pozyskany w trakcie przerobu boksytów
B. Fosfogips pozyskiwany z procesu wytwarzania superfosfatu
C. Katolit otrzymywany podczas elektrolizy NaCl
D. Żużel uzyskany w procesie zgazowania węgla
Odpowiedzi, które wskazują na inne odpady, nie są właściwe z kilku powodów. Żużel pochodzący z procesu zgazowania węgla, choć może mieć pewne właściwości adsorpcyjne, nie jest odpowiedni do usuwania siarkowodoru, ponieważ nie zawiera wystarczającej ilości tlenków metali, które mogłyby reagować z tym gazem. Ponadto, jego zastosowanie w procesach chemicznych nie jest powszechnie akceptowane, co stawia go w opozycji do standardów branżowych. Fosfogips, będący produktem ubocznym produkcji superfosfatu, również nie ma zdolności do efektywnego usuwania siarkowodoru z gazu syntezowego, ponieważ jego skład chemiczny nie sprzyja takim reakcjom. Z kolei katolit pochodzący z procesu elektrolizy NaCl jest materiałem, który głównie służy do procesów elektrochemicznych i nie jest szczególnie efektywny w kontekście usuwania siarkowodoru. Stąd, wybór nieodpowiednich produktów odpadowych może prowadzić do nieefektywnych procesów technologicznych oraz zwiększonych kosztów operacyjnych, a także stanowić ryzyko dla ochrony środowiska, co jest sprzeczne z aktualnymi trendami w branży chemicznej i energetycznej. Dlatego kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu konkretnych materiałów odpadowych kierować się ich właściwościami chemicznymi i zgodnością ze standardami branżowymi.
Pytanie 9

Zidentyfikuj przyczynę dymienia z dławicy pompy wirowej, która występuje podczas usuwania wycieku z niej poprzez równomierne dociskanie nakrętek. Dymienie powstało na skutek

A. wzrostu ciśnienia pompowanego medium
B. przypalania uszczelki i uszkadzania tulei wału
C. wzrostu temperatury pompowanego medium
D. braku współosiowości wałów na sprzęgle
Wzrost ciśnienia pompowanego czynnika jest często postrzegany jako czynnik mogący prowadzić do uszkodzeń w układzie, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna dymienia z dławicy. W rzeczywistości, nawet przy zwiększonym ciśnieniu, jeśli dławica jest odpowiednio skonstruowana i zabezpieczona, nie powinno dochodzić do przypalania szczeliwa. Wzrost temperatury pompowanego czynnika, choć może wpływać na właściwości cieczy i używanych materiałów, również nie jest jedyną przyczyną dymienia. Istotne jest, że większość pomp wirowych jest zaprojektowana z myślą o pracy w określonym zakresie temperatur, a nieprzemyślane podejście do temperatury może prowadzić do uszkodzeń, lecz nie w sposób bezpośredni, jak przypalanie szczeliwa. Problemy z brakiem współosiowości wałów na sprzęgle mogą prowadzić do wibracji i dodatkowego zużycia, ale sama ich obecność nie powoduje dymienia. Niezrozumienie tych kwestii prowadzi do błędnych wniosków i niewłaściwych działań w celu naprawy systemu. Kluczowe jest zrozumienie, że dymienie jest efektem nie tylko jednego czynnika, ale wynika z synergii różnych elementów eksploatacji, co wymaga holistycznego podejścia w diagnostyce i utrzymaniu sprzętu.
Pytanie 10

Ruch materiałów w trybie przeciwprądowym jest najskuteczniejszy podczas suszenia gorącymi gazami, ale w sytuacji, gdy sucha substancja może ulegać rozkładowi, bezpieczniejsze jest zastosowanie ruchu współprądowego. W tym kontekście obowiązuje zasada

A. maksymalnego wykorzystania energii
B. umiarkowania technologicznego
C. maksymalnego wykorzystania surowców
D. maksymalnego wykorzystania sprzętu
Wybór odpowiedzi związanej z najlepszym wykorzystaniem energii lub surowców w kontekście suszenia materiałów nie uwzględnia kluczowego aspektu, jakim jest wpływ temperatury na jakość przetwarzanych substancji. Najlepsze wykorzystanie energii odnosi się do efektywności energetycznej procesów, ale nie zawsze przekłada się na ochronę integracji chemicznej materiałów. Zastosowanie gorących gazów w ruchu przeciwprądowym, mimo że optymalizuje zużycie energii, może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych w przypadku delikatnych substancji, takich jak enzymy czy witaminy, które łatwo ulegają rozkładowi. Z kolei najlepsze wykorzystanie surowców sugeruje maksymalizację ich wykorzystania bez odniesienia do metod obróbczych, co może prowadzić do strat jakości. W praktyce, ignorowanie umiary technologicznego w dążeniu do oszczędności i efektywności może prowadzić do pogorszenia jakości końcowego produktu oraz zwiększenia odpadów technologicznych, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności społecznej w przemyśle. W kontekście technologii, istotne jest dostosowanie parametrów procesów do właściwości przetwarzanych materiałów, co jest fundamentem współczesnych standardów produkcyjnych.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Podczas uruchamiania butli z gazami technicznymi, w pierwszej kolejności należy otworzyć zawór główny, a dopiero po ustabilizowaniu się ciśnienia można otworzyć zawór redukcyjny. Jakie mogą być skutki nieprzestrzegania tej reguły?

A. Zablokowanie zamknięcia zaworu bezpieczeństwa
B. Zniszczenie zaworu głównego
C. Zniszczenie zaworu redukcyjnego
D. Uszkodzenie całej instalacji gazów technicznych
Zastanawiając się nad innymi odpowiedziami, można śmiało powiedzieć, że zablokowanie zaworu bezpieczeństwa w ogóle nie ma związku z otwieraniem głównego zaworu bez ustalenia ciśnienia. Zawory bezpieczeństwa są tak skonstruowane, żeby działały, gdy jest jakaś awaria, więc ich zablokowanie to nie jest efekt złej procedury. Zniszczenie zaworu głównego to też mało prawdopodobne, bo zazwyczaj są one zrobione z materiałów, które dobrze znoszą wysokie ciśnienia, o ile korzysta się z nich zgodnie z zasadami. A jak mówimy o uszkodzeniu całej instalacji, to przypuszczam, że to jest zbyt duży zbiór skutków, które wynikają tylko z jednego błędu. Zazwyczaj problem z instalacją to efekt wielu różnych błędów, a nie tylko jednego działania. Bezpieczeństwo przy pracy z gazami powinno być oparte na dobrych praktykach i precyzyjnych normach, bo to ma ogromne znaczenie. Dlatego należy pilnować ustalonej kolejności przy otwieraniu zaworów, co pozwala unikać poważnych kłopotów i chroni zarówno użytkowników, jak i instalację.
Pytanie 13

Wsad do pieca szklarskiego składa się z CaCO3, Na2CO3 i piasku kwarcowego zmieszanych w proporcjach zapewniających stosunek wagowy tlenków CaO : Na2O : SiO2 = 15 : 15 : 70. Ile SiO2 należy odważyć, jeżeli w mieszaninie znajdzie się 53,6 kg CaCO3?

MCaO = 56 g / mol
MCaCO3 = 100 g / mol
A. 53,6 kg
B. 250 kg
C. 51,3 kg
D. 140 kg
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad chemii i obliczeń ilościowych. Na przykład, jeśli ktoś wskazałby 53,6 kg, może to sugerować, że myli przeliczenia mas molowych z masą surowca. Należy zauważyć, że masa CaCO3 nie jest bezpośrednio równoważna masie SiO2. W rzeczywistości, obliczając masę tlenków, ważne jest, aby zastosować poprawne proporcje wagowe. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 51,3 kg lub 250 kg, mogą występować problemy z interpretacją stosunków tlenków. Odpowiedź 51,3 kg może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia na masę SiO2, z kolei 250 kg wskazuje na znaczące nadmiarowe obliczenia, które nie są zgodne z przedstawionymi proporcjami. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest dobrze zrozumiane, jak masy molowe substancji wpływają na wynik końcowy, oraz umiejętność przeliczeń w kontekście proporcji wagowych. W przemyśle wszelkie nieścisłości mogą prowadzić do nieprawidłowości w produkcie końcowym, dlatego istotne jest stosowanie ścisłych norm i procedur, które zapewniają zgodność z wymaganiami jakościowymi i technologicznymi. Analizując problem, warto także uwzględnić, że związki chemiczne i ich właściwości muszą być zawsze brane pod uwagę przy opracowywaniu receptur materiałów.
Pytanie 14

Co należy zrobić w przypadku, gdy dojdzie do rozszczelnienia rurociągu, który przesyła medium technologiczne?
sprężone powietrze.

A. Zamknąć najbliższe zawory odcinające dopływ i odpływ przesyłanego medium
B. Przełączyć przepływ medium na rurociąg zapasowy
C. Zamknąć zawór odcinający odpływ przesyłanego medium i wtłoczyć do rurociągu
D. Opróżnić rurociąg z przesyłanego medium i przedmuchać gazem neutralnym
Przełączenie przepływu transportowanego medium na rurociąg zapasowy może wydawać się wygodnym rozwiązaniem, jednak w przypadku rozszczelnienia rurociągu, ta strategia może prowadzić do poważnych konsekwencji. Przede wszystkim, w momencie, gdy rurociąg jest uszkodzony, kontynuowanie przesyłu medium przez inny rurociąg może prowadzić do dalszych awarii oraz zwiększenia ryzyka dla personelu. Opróżnienie rurociągu z transportowanego medium i przedmuchiwanie gazem obojętnym również nie jest właściwym podejściem, ponieważ wymaga to wcześniejszego zamknięcia dopływu i odpływu, a także może stwarzać dodatkowe niebezpieczeństwo związane z manipulacją ciśnieniem. Wtłoczenie gazu obojętnego do rurociągu może spowodować przepływ medium, co w sytuacji rozszczelnienia jest niebezpieczne i niewłaściwe. Ponadto, zamykanie zaworu odcinającego odpływ transportowanego medium bez wcześniejszego zamknięcia dopływu może prowadzić do nagromadzenia ciśnienia, co może skutkować dalszymi uszkodzeniami rurociągu. Dlatego kluczowe jest, aby w sytuacjach awaryjnych stosować procedury, które zapewniają najpierw zabezpieczenie rurociągu przed dalszymi uszkodzeniami oraz ochronę osób pracujących w danym obszarze.
Pytanie 15

Który z materiałów jest wykorzystywany jako wykładzina aparatów pracujących w wysokich temperaturach i w kontakcie z agresywnymi środkami chemicznymi?

Temperatura mięknienia [°C]Temperatura degradacji [°C]Odporność chemicznaWłaściwości mechaniczne
polichlorek winylu80180odporny na działanie kwasu solnego, siarkowego i rozcieńczonego HNO₃, rozpuszcza się w ketonach, estrach i węglowodorach aromatycznychsztywny termoplast
polistyren100300odporny na działanie alkalików i kwasów, rozpuszcza się w ketonach i węglowodorach aromatycznychpółsztywny termoplast
polietylen150300w temperaturze < 60°C odporny na działanie rozpuszczalników, utleniaczy i kwasów, w temperaturze > 70°C rozpuszcza się w ksyleniepółsztywny termoplast
politetrafluoro-etylen260400praktycznie nie reaguje on z niczym ani w niczym się nie rozpuszczanietopliwy plastomer
A. Polistyren
B. Polietylen
C. Polichlorek winylu
D. Politetrafluoroetylen
Wybór materiału do zastosowań w wysokotemperaturowych i chemicznie agresywnych środowiskach jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności operacji. Polistyren, polietylen i polichlorek winylu to materiały, które wykazują znacznie niższą odporność termiczną i chemiczną w porównaniu do politetrafluoroetylenu. Polistyren ma ograniczoną odporność na wysokie temperatury - jego temperatura topnienia wynosi około 100°C, co czyni go nieodpowiednim w zastosowaniach wymagających pracy w wyższych temperaturach. Polietylen, mimo że jest bardziej odporny na niektóre chemikalia, również nie wytrzymuje wysokich temperatur, co ogranicza jego zastosowanie w przemyśle chemicznym. Polichlorek winylu, z drugiej strony, jest materiałem, który może rozkładać się w kontakcie z silnymi środkami chemicznymi oraz w wysokich temperaturach, co stwarza ryzyko w kontekście bezpieczeństwa i wydajności. Użytkownicy często mylą te materiały, nie zdając sobie sprawy z ich różnic w zakresie właściwości termicznych i chemicznych. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie tworzywa sztuczne mają podobne właściwości. W rzeczywistości, dobór materiału do specyficznych warunków pracy powinien opierać się na szczegółowej analizie ich właściwości. Właściwe zrozumienie i wybór odpowiednich materiałów jest niezwykle istotne w kontekście norm i standardów bezpieczeństwa w przemyśle.
Pytanie 16

Jaką maksymalną ilość surowca można jednorazowo umieścić w młynie kulowym o pojemności 6 m3, jeśli jego wskaźnik załadunku wynosi 0,3?

A. 4,2 m3
B. 4,0 m3
C. 1,8 m3
D. 2,0 m3
Wybór odpowiedzi 2,0 m3 jest błędny, ponieważ sugeruje, że maksymalna ilość surowca, którą można załadować do młyna kulowego, wynosi więcej niż wartość obliczona przy zastosowaniu współczynnika załadowania. W rzeczywistości, aby obliczyć maksymalne załadowanie, konieczne jest uwzględnienie objętości młyna oraz właściwego współczynnika. Zastosowanie współczynnika załadowania 0,3 w tym przypadku oznacza, że tylko 30% objętości młyna może być wykorzystane do załadunku surowca. Zatem, 30% z 6 m3 to 1,8 m3, a nie 2,0 m3. Wybór odpowiedzi 4,0 m3 i 4,2 m3 również jest błędny, ponieważ obie wartości przekraczają maksymalny poziom załadunku określony przez współczynnik. Użytkownik, wybierając te odpowiedzi, może mieć na myśli pojęcie pełnego załadunku młyna, ale zapomina, że rzeczywiste operacje przemysłowe wymagają określonych ograniczeń, aby chronić sprzęt i zapewnić odpowiednią jakość przetwarzanego materiału. Pominięcie współczynnika załadowania lub jego niewłaściwe zastosowanie prowadzi do wyzwań operacyjnych, takich jak przeładowanie czy przegrzanie sprzętu, co może z kolei skutkować kosztownymi naprawami i przestojami. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasad obliczeń i ich praktycznych zastosowań w procesach przemysłowych.
Pytanie 17

W magnetycie zawartość żelaza wynosi 70% masy. Jaką ilość żelaza teoretycznie można uzyskać z 500 kg rudy magnetytowej, która zawiera magnetyt oraz 20% masowych zanieczyszczeń?

A. 400 kg
B. 280 kg
C. 100 kg
D. 350 kg
Czasami jak wybierasz inną odpowiedź, to może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak liczyć masę surowca i co z tymi zanieczyszczeniami. Przykładowo, jak ktoś zaznacza 100 kg żelaza, to pewnie myśli, że trzeba brać całą masę rudy, a nie liczyć zanieczyszczenia. A to jest duży błąd, bo trzeba najpierw odjąć te zanieczyszczenia. Często też ludzie zapominają, że 70% dotyczy tylko czystego magnetytu, a nie całej rudy, co prowadzi do błędnych wyników. Zrozumienie, że liczymy żelazo tylko z czystej masy magnetytu, jest bardzo istotne, by dobrze podejść do takich zadań. To pokazuje, jak ważne jest precyzyjne rozumieć proporcje w obliczeniach inżynieryjnych i ich zastosowania w praktyce. Wydobycie surowców naturalnych i ich przetwarzanie wymaga znajomości i umiejętności liczenia zanieczyszczeń, bo to pomaga przy optymalizacji produkcji i zwiększa efektywność. Dlatego znajomość podstaw matematyki stosowanej w przemyśle może pomóc unikać typowych błędów w obliczeniach i poprawić wyniki w branży metalurgicznej.
Pytanie 18

Manometr zamontowany na reaktorze do polimeryzacji etylenu pokazuje ciśnienie 3,0 atm. Jakie ciśnienie byłoby odczytywane przez manometr w MPa?

A. Mniej więcej 0,3 MPa
B. Mniej więcej 0,03 MPa
C. Mniej więcej 3 MPa
D. Mniej więcej 30 MPa
Odpowiedź 'około 0,3 MPa' jest poprawna, ponieważ przeliczenie ciśnienia z atmosfer na megapaskale wymaga znajomości konwersji jednostek. 1 atm odpowiada około 0,101325 MPa. W przypadku podanego ciśnienia 3,0 atm, przeliczenie odbywa się według wzoru: 3,0 atm * 0,101325 MPa/atm = 0,303975 MPa, co w zaokrągleniu daje około 0,3 MPa. Rozumienie tych konwersji jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście przemysłowym, gdzie ciśnienie jest często monitorowane i regulowane w procesach chemicznych, takich jak polimeryzacja etylenu. W przemyśle petrochemicznym i chemicznym, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności procesów, znajomość jednostek ciśnienia oraz ich przeliczeń jest niezbędna. Warto zaznaczyć, że zgodnie z normami ISO i ANSI, właściwe przeliczanie jednostek oraz ich użycie w dokumentacji technicznej są kluczowe dla dokładności i jednoznaczności danych operacyjnych.
Pytanie 19

W jakiej formie acetylen jest przechowywany w stalowych butlach pod ciśnieniem?

A. Gazu rozpuszczonego w wodzie
B. Gazu sprężonego
C. Gazu skroplonego
D. Gazu rozpuszczonego w acetonie
Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące sposobu przechowywania acetylenu, da się zauważyć parę istotnych nieporozumień. Nazywanie acetylenu gazem sprężonym to trochę mylny trop, bo sprężanie czystego acetylenu pod wysokim ciśnieniem to spora bomba, w sensie dosłownym - jest niestabilny i może wybuchnąć. Te odpowiedzi, które mówią o skroplonym gazie, też są błędne, bo acetylen nie jest skraplany w butlach, tylko rozpuszczany w cieczy. A te, które sugerują, że acetylen da się rozpuścić w wodzie – to też nie jest prawda, bo nie rozpuszcza się tam za dobrze, więc to nie jest dobry pomysł. Często ludzie mylą różne formy gazów z ich stanami fizycznymi, co prowadzi do takich błędnych wniosków. W branży istotne jest, żeby znać właściwości chemiczne i fizyczne substancji, żeby używać ich bezpiecznie. W przypadku acetylenu trzeba zrozumieć, że dobre przechowywanie to korzystanie z odpowiednich rozpuszczalników, jak aceton, a nie próby trzymania go w formie sprężonej albo w innych cieczach.
Pytanie 20

Przeprowadzając okresowy przegląd filtra tarczowego w warunkach próżniowych, jakie czynności należy wykonać?

A. wymiana siatki filtracyjnej
B. sprawdzenie tkaniny filtracyjnej
C. kontrola odstępów pomiędzy tarczami
D. przedmuchanie przegrody porowatej
Kontrola tkaniny filtracyjnej jest kluczowym elementem okresowego przeglądu próżniowego filtra tarczowego, ponieważ tkanina filtracyjna odgrywa istotną rolę w efektywności procesu filtracji. Regularna inspekcja tej tkaniny pozwala na wykrycie uszkodzeń, zużycia lub zanieczyszczeń, które mogą znacznie obniżyć wydajność filtra. Przykładowo, w aplikacjach przemysłowych, gdzie filtracja ma kluczowe znaczenie dla jakości produktu końcowego, regularne sprawdzanie stanu tkaniny może zapobiec większym awariom systemu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, tkaniny filtracyjne powinny być kontrolowane pod kątem grubości, gęstości i rodzaju materiału, aby zapewnić ich odpowiednie parametry filtracyjne. Dobrze utrzymana tkanina filtracyjna jest nie tylko ważna dla efektywności filtracji, ale również dla wydajności energetycznej całego systemu. Właściwa kontrola tkaniny może przyczynić się do zmniejszenia kosztów operacyjnych i wydłużenia żywotności filtra, dlatego zaleca się prowadzenie dokumentacji dotyczącej stanu tkanin filtracyjnych oraz ich wymiany zgodnie z zaleceniami producenta.
Pytanie 21

W reaktorach, w których prowadzone są procesy chlorowania katalizowane promieniami UV, wykładzina nie może zawierać w swym składzie

A. selenu.
B. krzemu.
C. ołowiu.
D. żelaza.
Odpowiedź dotycząca wykładziny z żelaza w reaktorach chlorowania katalizowanego promieniami UV jest poprawna, ponieważ żelazo może wchodzić w reakcję z chlorem, co skutkuje korozją materiału wykładziny i zanieczyszczeniem produktu. W kontekście procesów przemysłowych, ważne jest stosowanie materiałów, które są odporne na działanie agresywnych substancji chemicznych, jak chlor, oraz które nie absorbują promieniowania UV. W praktyce, do budowy takich reaktorów wykorzystuje się materiały takie jak szkło kwarcowe czy specjalne tworzywa sztuczne, które zapewniają nie tylko trwałość, ale również efektywność procesu. Materiały te są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają unikanie metali w aplikacjach, gdzie mogą występować silne reaktywne chemikalia. Użycie odpowiednich materiałów wykładziny w reaktorach UV jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów oraz minimalizacji ryzyka awarii systemu, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.
Pytanie 22

Jakie środki ochrony osobistej powinien nosić pracownik podczas zbierania próbki roztworu z lasownika?

A. Butów, okularów i ubrania ochronnego
B. Rękawic gumowych, okularów i ubrania ochronnego
C. Rękawic bawełnianych, okularów i maski ochronnej
D. Rękawic gumowych, okularów i maski ochronnej
Kiedy pobierasz próbki roztworu z lasownika, naprawdę ważne jest, żebyś miał na sobie gumowe rękawice, okulary ochronne i odpowiednie ubranie. Rękawice gumowe są super, bo chronią przed chemikaliami, które mogą być szkodliwe dla skóry. A okulary? Też ważne, bo mogą uratować twoje oczy przed jakimiś nieprzyjemnymi rozpryskami. Ubranie ochronne to dodatkowa warstwa bezpieczeństwa, która chroni cię przed oparzeniami czy skaleczeniami. Generalnie, używanie tych wszystkich środków ochrony to coś, czego powinno się przestrzegać w laboratoriach. Tak po prostu, to norma w każdym miejscu, gdzie się pracuje z chemią. Bezpieczeństwo przede wszystkim!
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

W jaki sposób powinna być zapakowana soda kaustyczna w postaci stałej?

Rodzaj opakowaniaWybrane niezbędne informacje na etykiecie
A.Worek polietylenowyNazwa substancji, dane dostawcy, piktogramy określające rodzaj zagrożenia
B.Worek polietylenowyIlość substancji w opakowaniu, data produkcji, nazwisko technologa i telefon alarmowy
C.Wielowarstwowy worek papierowyIdentyfikator produktu, ilość substancji w opakowaniu, hasła ostrzegawcze
D.Wielowarstwowy worek papierowyNazwa substancji, numer partii, data produkcji, piktogramy określające rodzaj zagrożenia
A. C.
B. B.
C. D.
D. A.
Pakowanie sody kaustycznej w sposób, który nie zabezpiecza substancji przed działaniem czynników zewnętrznych, może prowadzić do poważnych zagrożeń. Wybór niewłaściwego opakowania, takiego jak karton czy materiały organiczne, nie tylko zwiększa ryzyko wycieku, ale także eksponuje substancję na działanie wilgoci, co może wpłynąć na jej właściwości chemiczne. Odpowiedzi, które sugerują użycie materiałów nieodpornych na działanie chemikaliów, są niezgodne z zasadami bezpieczeństwa i dobrymi praktykami branżowymi. Często błędne myślenie polega na założeniu, że tak zwane „dobre” opakowanie jest wystarczające, gdy w rzeczywistości, w przypadku substancji niebezpiecznych, każdy detal ma znaczenie. Zgodnie z przepisami, opakowania powinny być nie tylko szczelne, ale również muszą być oznakowane zgodnie z wymogami regulacyjnymi. Niewłaściwe podejście do pakowania może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak skażenie środowiska, straty finansowe oraz zagrożenie zdrowia ludzi, co podkreśla znaczenie stosowania się do standardów bezpieczeństwa w każdym aspekcie transportu i przechowywania substancji niebezpiecznych. Właściwe szkolenie pracowników w zakresie pakowania i oznakowania substancji chemicznych jest kluczowe dla zapobiegania wypadkom oraz zapewnienia zgodności z przepisami prawa.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Jakie jest stężenie roztworu uzyskanego przez zmieszanie 1250 kg NaCl z 3750 kg wody?

A. 50,5 % (m/m)
B. 25,0 % (m/m)
C. 12,5 % (m/m)
D. 75,0 % (m/m)
Wybór stężenia 12,5 % (m/m) może sugerować, że coś poszło nie tak w obliczeniach albo nie zrozumiałeś do końca, jak działa stężenie masowe. Kiedy wybierasz to stężenie, można pomyśleć, że za dużo oszacowałeś masy NaCl w odniesieniu do masy całego roztworu. Może być tak, że skupiłeś się na masie wody, a zapomniałeś dodać masę NaCl, co prowadzi do błędnej wartości stężenia. Jeśli chodzi o odpowiedzi 75,0 % (m/m) i 50,5 % (m/m), to też są nieprawidłowe, bo sugerują, że rozpuszczona substancja zajmuje większość masy roztworu. Przy 75,0 % (m/m) wychodzi, że NaCl miałby stanowić 75% masy, co jest niemożliwe – w końcu mamy 5000 kg roztworu, a masa soli to tylko 1250 kg. Podobnie w przypadku 50,5 % (m/m), gdzie też źle interpretujesz te proporcje. Takie błędy najczęściej zdarzają się przez nieuwzględnienie wszystkiego w obliczeniach lub przyjęcie błędnych założeń. Dlatego przy obliczaniu stężenia warto skorzystać z pewnych metod i procedur, żeby mieć pewność, że wyniki są dokładne, co jest istotne zarówno w laboratoriach, jak i w przemyśle.
Pytanie 29

Podaj właściwą sekwencję działań laboratoryjnych realizowanych podczas określania zawartości azotu w związkach organicznych za pomocą metody Kjeldahla.
miareczkowanie nadmiaru kwasu.

A. Alkalizacja próbki, mineralizacja próbki na mokro, oddestylowanie amoniaku
B. Mineralizacja próbki na mokro, oddestylowanie amoniaku, alkalizacja próbki, miareczkowanie nadmiaru kwasu
C. Alkalizacja próbki, oddestylowanie amoniaku, mineralizacja próbki na mokro, miareczkowanie nadmiaru kwasu
D. Mineralizacja próbki na mokro, alkalizacja próbki, oddestylowanie amoniaku, miareczkowanie nadmiaru kwasu
Niestety, twoje inne wybory pokazują, że nie do końca zrozumiałeś, jak są ułożone etapy w metodzie Kjeldahla. Niektóre opcje sugerują, że alkalizacja powinna być przed mineralizacją, co zupełnie się nie zgadza. Mineralizacja jest kluczowa, bo musimy całkowicie rozłożyć związki organiczne, a reakcje związane z alkalizacją powinny się dziać dopiero po tym. Jeśli oddestylujesz amoniak przed alkalizacją, to nie dostaniesz dobrych wyników, bo amoniak nie wyjdzie bez wcześniejszej alkalizacji. Cała ta kolejność jest mega ważna, żeby mieć dokładne i powtarzalne wyniki. Myślenie o analizie chemicznej wymaga precyzji, a znajomość faz procesu i ich wzajemnych relacji jest niezbędna dla każdego chemika. Jeśli coś pójdzie nie tak w kolejności, to wyniki mogą być źle interpretowane, a to może mieć poważne konsekwencje w dalszych badaniach.
Pytanie 30

W jakim kontekście działają wymienniki ciepła?

A. maksymalnego wykorzystania surowców
B. odzyskiwania reagentów
C. efektywnego użycia aparatury
D. odzyskiwania ciepła
Wybór odpowiedzi dotyczącej najlepszego wykorzystania surowców, regeneracji reagentów czy też najlepszego wykorzystania aparatury wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji wymienników ciepła. Wymienniki ciepła nie są urządzeniami, które aktywnie regenerują reagentów ani nie służą bezpośrednio do optymalizacji wykorzystania surowców; ich główną rolą jest transfer energii poprzez odzyskiwanie ciepła. W kontekście najlepszych praktyk przemysłowych, choć efektywne wykorzystanie surowców jest ważne, to nie dotyczy to bezpośrednio mechanizmu działania wymienników ciepła. Regeneracja reagentów odnosi się do procesów chemicznych, w których substancje są odtwarzane do użycia, co nie jest funkcją wymienników ciepła. Z kolei najlepszego wykorzystania aparatury może odnosić się do różnych urządzeń w procesach przemysłowych, jednakże wymienniki ciepła są specjalistycznie zaprojektowane do operacji związanych z wymianą ciepła, a nie optymalizacją innych maszyn. Właściwe zrozumienie roli, jaką odgrywają wymienniki ciepła w systemach termicznych, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i eksploatacji procesów przemysłowych.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakie zbiorniki powinny być użyte do przechowywania cieczy łatwopalnych oraz wybuchowych?

A. Kriogeniczne
B. Podziemne
C. Membranowe
D. Naziemne
Zastosowanie zbiorników kriogenicznych do magazynowania cieczy łatwopalnych i wybuchowych jest niewłaściwe, ponieważ są one przeznaczone do przechowywania substancji w ekstremalnie niskich temperaturach, takich jak ciekły azot czy tlen. Te zbiorniki nie są projektowane z myślą o cieczy łatwopalnych, co powoduje potencjalne ryzyko w przypadku niewłaściwego użycia. Zbiorniki naziemne również nie są odpowiednie do tego celu, gdyż ich lokalizacja na powierzchni naraża je na ryzyko zewnętrznych uszkodzeń, co może prowadzić do wycieków i pożarów. Zbiorniki membranowe, chociaż mogą być stosowane do magazynowania różnych substancji, nie są zalecane dla cieczy łatwopalnych ze względu na ich elastyczność i potencjalne problemy z integralnością w warunkach wysokiego ciśnienia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to brak zrozumienia specyfikacji zbiorników oraz ich zastosowań. Właściwe dobieranie zbiorników do charakterystyki przechowywanych substancji jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa, dlatego warto zapoznać się z odpowiednimi standardami i regulacjami, które precyzują wymagania dotyczące przechowywania niebezpiecznych materiałów.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jak należy się zachować, jeśli podczas realizacji procesu krystalizacji w krystalizatorze próżniowym nastąpiła awaria pompy próżniowej?

A. Doprowadzić proces do końca, powiadomić brygadzistę o awarii oraz przystąpić do wymiany pompy
B. Przerwać pracę urządzenia, zgłosić awarię brygadziście i po jej usunięciu włączyć urządzenie
C. Zwiększyć temperaturę prowadzenia procesu dla następnych porcji roztworu
D. W czasie pracy krystalizatora podłączyć sprężarkę do układu cyrkulacyjnego
Przerwanie pracy urządzenia w przypadku awarii pompy próżniowej jest kluczowym działaniem, aby uniknąć potencjalnych uszkodzeń sprzętu oraz zapewnić bezpieczeństwo procesu. W krystalizatorze próżniowym, pompa próżniowa odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu odpowiedniego ciśnienia, które jest niezbędne do prawidłowego przebiegu krystalizacji. Jeśli pompa przestaje działać, ciśnienie w krystalizatorze może wzrosnąć, co prowadzi do niekontrolowanego przyrostu temperatury oraz obniżenia jakości kryształów. W takich sytuacjach, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, należy niezwłocznie zgłosić awarię brygadziście. Istotne jest, aby uniknąć dalszego prowadzenia procesu w uszkodzonym urządzeniu, ponieważ może to doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń i strat materiałowych. Po usunięciu usterki przez wykwalifikowany personel, urządzenie powinno być uruchomione zgodnie z ustalonymi procedurami, co zapewnia bezpieczeństwo oraz efektywność procesu krystalizacji.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Energia uwalniająca się w wyniku reakcji chemicznych jest zazwyczaj stosowana do wstępnego podgrzewania surowców wprowadzanych do reaktorów lub do wytwarzania pary wodnej w dedykowanych kotłach utylizacyjnych. Jaką zasadą technologiczną uzasadnia się takie podejście?

A. Optymalnego wykorzystania aparatury
B. Optymalnego wykorzystania energii
C. Optymalnego wykorzystania surowców
D. Optymalnego wykorzystania różnic potencjałów
W każdej z opcji, które nie zostały wybrane, występuje kluczowe zrozumienie pojęcia efektywności i racjonalnego wykorzystania zasobów, jednak nie odnoszą się one bezpośrednio do głównego celu, jakim jest oszczędność energii. Stwierdzenie "Najlepszego wykorzystania różnic potencjałów" wskazuje na chęć maksymalizacji różnic energetycznych, co w kontekście ciepła produktów reakcji nie jest właściwym podejściem. Potencjały energetyczne istnieją, ale kluczowe jest ich praktyczne zastosowanie w formie energii cieplnej, a nie tylko różnic potencjałów. Z kolei odpowiedź "Najlepszego wykorzystania surowców" koncentruje się na efektywności w zakresie surowców, co jest ważne, jednak nie ma bezpośredniego związku z celem optymalizacji procesów energetycznych. Efektywne zarządzanie surowcami powinno iść w parze z energetyką, a nie być traktowane jako samodzielny proces. Odpowiedź "Najlepszego wykorzystania aparatury" sugeruje, że maksymalne wykorzystanie sprzętu jest kluczem do sukcesu, co jest prawdą, ale nie odnosi się do odnawiania energii cieplnej z reakcji. W praktyce, nawet najlepsza aparatura nie zrekompensuje utraty energii, jeśli nie będzie wdrożona strategia jej efektywnego wykorzystania. Te typowe nieporozumienia mogą prowadzić do obniżonej efektywności procesów przemysłowych i marnotrawstwa zasobów, co bezpośrednio wpływa na efektywność energetyczną i zrównoważony rozwój całego sektora.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Aby precyzyjnie zmierzyć temperaturę topnienia i krzepnięcia substancji, należy użyć

A. ebuliometr.
B. bomba kalorymetryczna.
C. kriometr.
D. pirometr optyczny.
Ebuliometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru temperatury wrzenia ciekłych substancji, a nie ich temperatury topnienia czy krzepnięcia. Dlatego jego zastosowanie w kontekście oznaczania temperatury topnienia i krzepnięcia jest nieprawidłowe. Ponadto, bomba kalorymetryczna służy do pomiaru ilości ciepła wydzielającego się lub pochłanianego w procesach chemicznych i fizycznych, a nie do bezpośredniego pomiaru temperatury topnienia lub krzepnięcia substancji. Użytkownicy mogą mylić te urządzenia, co wynika z braku zrozumienia ich fundamentalnych funkcji. Pirometr optyczny, z kolei, jest narzędziem do pomiaru wysokich temperatur na podstawie promieniowania cieplnego emitowanego przez obiekt, co również nie ma zastosowania w kontekście topnienia lub krzepnięcia substancji stałych, które wymagają bardziej bezpośrednich metod pomiarowych jak kriometr. Kluczowym błędem myślowym jest przypisywanie ogólnych funkcji urządzeń do specyficznych procesów, które wymagają wyspecjalizowanych narzędzi, co może prowadzić do niewłaściwych wyników i nieefektywnych praktyk w laboratoriach oraz przemysłach zajmujących się substancjami chemicznymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej