Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ochrony środowiska
  • Kwalifikacja: CHM.05 - Ocena stanu środowiska, planowanie i realizacja zadań w ochronie środowiska
  • Data rozpoczęcia: 2 października 2025 22:24
  • Data zakończenia: 2 października 2025 22:38

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi zarządzania wodami, minimalny przepływ niezbędny do utrzymania życia biologicznego w cieku wodnym wynosi

A. gwarantowany
B. wyprzedzający
C. nienaruszalny
D. katastrofalny
Odpowiedzi 'gwarantowany', 'katastrofalny' oraz 'wyprzedzający' nie oddają istoty minimalnego przepływu niezbędnego do zachowania życia biologicznego w ciekach wodnych. Gwarantowany przepływ zazwyczaj odnosi się do ilości wody, która jest przewidywana w danym czasie, ale niekoniecznie zapewnia odpowiednie warunki dla ekosystemu. Woda może płynąć w ilości do określonej, co nie oznacza, że ta ilość jest wystarczająca dla organizmów wodnych i ich siedlisk. Katastrofalny przepływ jest terminem używanym w kontekście sytuacji ekstremalnych, takich jak powodzie, które z kolei mogą przynieść więcej szkód niż korzyści dla ekosystemu, prowadząc do zniszczenia siedlisk. Wyprzedzający natomiast sugeruje działania podejmowane z wyprzedzeniem, co jest istotne, ale nie odnosi się do koncepcji minimum przepływu, które jest niezbędne dla zachowania życia biologicznego. Ostatecznie, mylenie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji w zarządzaniu wodami, takich jak zbyt niskie ustalenie minimalnych przepływów, co negatywnie wpływa na biodiwersytet i zdrowie ekosystemów wodnych.
Pytanie 2

Ścieki zawierające 40% zanieczyszczeń nieorganicznych oraz 60% organicznych nazywają się ściekami

A. z rolnictwa
B. z przemysłu metalurgicznego
C. opadowe
D. bytowo-gospodarcze
Ścieki bytowo-gospodarcze to te, które pochodzą z codziennych aktywności mieszkańców, takich jak gotowanie, sprzątanie czy korzystanie z toalet. Charakteryzują się one zróżnicowanym składem, w tym wysoką zawartością zanieczyszczeń organicznych, takich jak resztki jedzenia, detergenty, a także substancje nieorganiczne, jak sole mineralne. W tym przypadku, 40% zanieczyszczeń nieorganicznych i 60% organicznych odpowiada typowemu składowi ścieków bytowych. Przykłady praktycznego zastosowania tej wiedzy obejmują procesy oczyszczania ścieków, w których stosuje się różne metody, takie jak biologiczne oczyszczanie przy pomocy osadów czynnych czy też komory anaerobowe, które pozwalają na efektywne usuwanie zanieczyszczeń organicznych. W kontekście standardów, np. normy PN-EN 12566 dotyczące małych oczyszczalni ścieków, podkreślają znaczenie odpowiedniej klasyfikacji i przetwarzania różnych typów ścieków, co jest kluczowe dla ochrony środowiska i zdrowia publicznego.
Pytanie 3

W skutek awarii w miejscowości X do rzeki przedostała się duża ilość oleistych ścieków. Po jakim czasie zanieczyszczenia dotrą do miejscowości Y, zakładając, że prędkość przepływu rzeki wynosi 5 m/s, a długość odcinka między miejscowościami to 6 km?

A. Po 15 minutach
B. Po 10 minutach
C. Po 30 minutach
D. Po 20 minutach
Podczas rozwiązywania tego zadania kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad związanych z prędkością i odległością. W przypadku błędnych odpowiedzi, można zauważyć, że wiele osób może błędnie interpretować dane liczbowe lub nie uwzględniać jednostek miary. Często popełnianym błędem jest mylenie sekund z minutami, co prowadzi do zafałszowania wyników. Na przykład, jeśli ktoś obliczy czas dotarcia zanieczyszczeń jako 15 minut, mógłby uznać, że 6000 m dzieli przez 4 m/s, co jest nieprawidłowe, ponieważ powinien skorzystać z rzeczywistej prędkości rzeki wynoszącej 5 m/s. Innym typowym błędem jest niedoprecyzowanie przeliczeń jednostek, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Ważne jest, aby zawsze sprawdzać, czy jednostki są zgodne, a obliczenia przeprowadzane w odpowiedni sposób. Ponadto, w kontekście ochrony środowiska, zrozumienie dynamiki przepływu rzek jest niezbędne do efektywnego zarządzania i przeciwdziałania skutkom zanieczyszczenia. Nieprawidłowe oszacowanie czasu dotarcia zanieczyszczeń może prowadzić do niewłaściwych decyzji w zakresie reakcji kryzysowych, co z kolei może wpłynąć na skuteczność działań mających na celu ochronę wód i zdrowia publicznego. W związku z tym, zrozumienie zagadnień związanych z prędkością wody oraz jej wpływu na transport zanieczyszczeń jest kluczowe w kontekście działań ochronnych.
Pytanie 4

Farby, lakiery, emulsje, żywice oraz zużyte baterie są klasyfikowane jako odpady

A. mineralne
B. przemysłowe
C. komunalne
D. niebezpieczne
Farby, lakiery, emulsje, żywice oraz zużyte baterie klasyfikuje się jako odpady niebezpieczne ze względu na ich właściwości chemiczne oraz potencjalne zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska. Odpady te często zawierają substancje toksyczne, które mogą powodować poważne skutki zdrowotne, w tym choroby nowotworowe, uszkodzenia układu nerwowego czy problemy z układem oddechowym. Przykładem mogą być farby zawierające ołów lub rozpuszczalniki organiczne, które przy nieodpowiednim składowaniu mogą zanieczyścić glebę i wody gruntowe. Właściwe zarządzanie tymi odpadami jest regulowane przez przepisy krajowe oraz unijne, takie jak Dyrektywa w sprawie odpadów z niebezpiecznych substancji. Firmy zajmujące się handlem produktami chemicznymi są zobowiązane do przestrzegania odpowiednich norm, takich jak GHS (Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów), co zapewnia bezpieczeństwo w obrocie i utylizacji tych materiałów. Dzięki tym regulacjom możliwe jest zminimalizowanie wpływu niebezpiecznych odpadów na środowisko oraz zdrowie ludzi.
Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Aby obliczyć NSO (Niezbędny Stopień Oczyszczenia), należy ustalić

A. liczbę ścieków podlegających kontroli
B. wymaganą strukturę oczyszczonych ścieków
C. metodę oczyszczania ścieków
D. stężenie CO2 w analizowanej próbce ścieków
Niezbędny Stopień Oczyszczenia (NSO) to kluczowy wskaźnik, który określa, jaki skład powinny mieć oczyszczone ścieki, aby spełniać normy ochrony środowiska. Właściwe określenie wymaganego składu ścieków oczyszczonych jest niezbędne do zapewnienia, że proces oczyszczania będzie skuteczny i zgodny z przepisami prawa. Na przykład, w ramach standardów unijnych, takich jak Dyrektywa w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych, szczegółowo opisano, jakie parametry jakościowe muszą być spełnione. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem jakiegokolwiek procesu oczyszczania, należy przeprowadzić analizę składu surowych ścieków oraz ustalić, jakie substancje i w jakich ilościach powinny być usunięte. Tylko w ten sposób można skutecznie zaplanować proces technologiczny, który pozwoli na osiągnięcie oczekiwanego poziomu oczyszczenia, zapewniając jednocześnie ochronę środowiska oraz zdrowia publicznego.
Pytanie 7

Jakie działanie zabezpiecza glebę przed erozją wodną?

A. stosowanie upraw bezorkowych
B. zakładanie pasów zakrzaczeń w polu
C. uprawa ziemi w kierunku prostopadłym do nachylenia stoku
D. używanie siewów bezpośrednich
Siewy bezpośrednie, pasy zakrzaczeń i uprawy bezorkowe to różne praktyki, które mogą coś tam dawać w ochronie gleby, ale wcale nie są najlepsze, jeśli chodzi o erozję wodną, szczególnie na nachylonych terenach. Siewy bezpośrednie zmniejszają zaburzenia wierzchniej warstwy gleby, ale nie zawsze są w stanie skutecznie zatrzymać wodę, co może prowadzić do erozji, zwłaszcza przy mocnych deszczach. Pasy zakrzaczeń, mimo że pomagają w bioróżnorodności i zatrzymywaniu wody, to czasem nie wystarczają, żeby poradzić sobie z siłą spływającej wody na stoku. Uprawy bezorkowe mogą poprawić strukturę gleby, ale nie zawsze rozwiązują problem erozji, szczególnie w trudnych warunkach terenowych, gdzie to, jak jest ukształtowana gleba, ma wielkie znaczenie. W rolnictwie trzeba nie tylko znać narzędzia, ale też umieć je dobrze zastosować do lokalnych warunków. Kiedy mówimy o erozji wodnej, prowadzenie upraw w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku jest kluczowe dla ochrony gleby, ale niestety często się to pomija w ogólnych strategiach rolniczych.
Pytanie 8

Ścieki, które zawierają znaczne ilości olejów, powinny przechodzić proces podczyszczania

A. w odtłuszczaczach
B. w komorach osadu czynnego
C. w komorach fermentacyjnych
D. w mieszaczach
Odtłuszczacze to urządzenia zaprojektowane w celu usuwania substancji tłuszczowych z cieczy, w tym ścieków przemysłowych, które mogą zawierać znaczne ilości olejów. Proces odtłuszczania jest kluczowy, ponieważ oleje i tłuszcze nie tylko zanieczyszczają wodę, ale także mogą powodować poważne problemy w systemach kanalizacyjnych oraz w oczyszczalniach ścieków. W zastosowaniach przemysłowych, takich jak przemysł spożywczy czy petrochemiczny, odpady mogą zawierać różne rodzaje olejów, które wymagają skutecznego odtłuszczania. W praktyce odtłuszczacze działają na zasadzie separacji, gdzie oleje zostają oddzielone od wody poprzez różnice w gęstości, a także poprzez zastosowanie środków chemicznych, które ułatwiają ten proces. W Polsce, zgodnie z normami dotyczącymi oczyszczania ścieków (np. PN-EN 858-1), odtłuszczacze są stosowane jako pierwszy krok w procesie oczyszczania, zanim ścieki trafią do bardziej zaawansowanych etapów oczyszczania, takich jak biologiczne usuwanie zanieczyszczeń. Zastosowanie odtłuszczaczy jest zatem niezbędne, aby zapewnić zgodność z przepisami ochrony środowiska oraz efektywne funkcjonowanie instalacji oczyszczalni.
Pytanie 9

Określ na podstawie powyższego tekstu, kto jest właściwym organem do wydawania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji.

Organem właściwym do wydawania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji jest starosta, za wyjątkiem instalacji na terenach zamkniętych, dla których organem właściwym jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.

Dla:
1) instalacji na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) oraz
2) instalacji mogącej zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.), realizowanego na terenach innych niż wymienione w pkt 1
organem właściwym jest marszałek województwa.

Przy ustalaniu właściwości organów ochrony środowiska instalacje powiązane technologicznie, eksploatowane przez różne podmioty, kwalifikuje się jako jedną instalację.
A. Starosta, wójt gminy.
B. Marszałek województwa, starosta.
C. Wójt gminy, burmistrz.
D. Wojewoda, starosta.
Odpowiedź 'Marszałek województwa, starosta.' jest zgodna z przepisami dotyczącymi ochrony środowiska, które jasno określają kompetencje organów administracji publicznej w zakresie wydawania pozwoleń na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza. W praktyce, starosta jest odpowiedzialny za większość instalacji, z wyjątkiem tych, które znajdą się na terenach zamkniętych, gdzie rolę tę przejmuje regionalny dyrektor ochrony środowiska. Z kolei marszałek województwa jest organem właściwym dla instalacji, które ze względu na swój charakter mogą znacząco oddziaływać na środowisko. Przykładowo, w przypadku dużych zakładów przemysłowych, które emitują znaczne ilości zanieczyszczeń, wymagane jest uzyskanie pozwolenia od marszałka, co daje możliwość weryfikacji i oceny wpływu tych instalacji na lokalne ekosystemy. Zrozumienie podziału kompetencji pomiędzy różnymi organami jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz ochrony zdrowia publicznego i środowiska.
Pytanie 10

Jakie z wymienionych działań należą do etapu biologicznego rekultywacji obszarów zniszczonych?

A. Nawożenie mineralne
B. Inwentaryzacja gleby
C. Niwelacja powierzchni gleby
D. Neutralizacja gruntów kwaśnych
Nawożenie mineralne jest kluczowym elementem fazy biologicznej rekultywacji terenów zdegradowanych, ponieważ wspiera procesy regeneracyjne ekosystemów poprzez dostarczenie niezbędnych składników odżywczych. W kontekście rekultywacji, nawozy mineralne mogą zawierać azot, fosfor oraz potas, które są fundamentalne dla wzrostu roślin i mikroorganizmów glebowych. Przykładowo, w przypadku terenów przemysłowych, gdzie gleba może być uboga w te składniki, wprowadzenie nawozów mineralnych przyspiesza odbudowę naturalnych procesów biologicznych. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie nawożenia powinno być poprzedzone analizą gleby, aby dostosować rodzaj i ilość nawozu do specyficznych potrzeb danego ekosystemu. Należy również zwrócić uwagę na metodę aplikacji nawozów, co może wpływać na ich efektywność i minimalizację negatywnych skutków dla środowiska, takich jak wypłukiwanie do wód gruntowych. Tym samym, nawożenie mineralne nie tylko przyczynia się do poprawy jakości gleby, ale również wspiera odbudowę bioróżnorodności oraz stabilizację ekosystemu.
Pytanie 11

Który z podanych kierunków rekultywacji nie jest uznawany za preferowany sposób końcowego zagospodarowania gleb, które uległy degradacji?

A. Przemysłowy
B. Wodny
C. Rolniczy
D. Leśny
Odpowiedź 'przemysłowy' jest prawidłowa, ponieważ rekultywacja gleb ma na celu przywrócenie ich funkcji ekologicznych oraz użyteczności dla społeczeństwa. Przemysłowy sposób zagospodarowania zdegradowanych gleb nie jest preferowany, ponieważ wiąże się z intensywnym użytkowaniem terenów, co może prowadzić do dalszej degradacji środowiska. Zamiast tego, preferowane kierunki to leśny czy wodny, które sprzyjają bioróżnorodności oraz poprawiają stan ekosystemów. Przykładem pozytywnej rekultywacji gleb leśnych może być sadzenie drzew na terenach nieużytkowanych, co nie tylko zwiększa powierzchnię lasów, ale również poprawia jakość gleby poprzez wzbogacenie jej w organiczne substancje. Standardy dotyczące rekultywacji, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska w procesach rekultywacyjnych, co czyni ich realizację kluczową dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 12

Na podstawie informacji zawartych w tabeli wybierz zalecaną metodę unieszkodliwiania zmieszanych odpadów z gospodarstw domowych.

Rodzaj odpadówMetoda przetwarzania
KompostowanieFermentacjaMechaniczno-biologiczne przetwarzanie MBP
Nieprzydatne do wykorzystania tłuszcze spożywcze+/-+-
Nie segregowane odpady komunalne--+
Surowce i produkty nie nadające się do spożycia++-
Odpadowa masa roślinna++-
A. Fermentacja i kompostowanie.
B. Fermentacja.
C. Mechaniczno-biologiczne przetwarzanie MBP.
D. Kompostowanie.
Metody unieszkodliwiania odpadów, takie jak kompostowanie, fermentacja i ich połączenia, choć mogą być skuteczne w odpowiednich warunkach, nie są zalecane dla zmieszanych odpadów komunalnych. Kompostowanie, polegające na przetwarzaniu organicznych składników w warunkach tlenowych, skutkuje uzyskaniem kompostu, ale nie radzi sobie z nieorganicznymi i zanieczyszczonymi elementami, co prowadzi do kontaminacji gotowego produktu. Fermentacja, z kolei, jest procesem beztlenowym, który także wymaga specyficznych warunków oraz odpowiedniej zawartości odpadów organicznych, a jej stosowanie w kontekście zmieszanych odpadów może prowadzić do nieprzewidywalnych wyników oraz emisji nieprzyjemnych zapachów. Odpowiedzi te są związane z powszechnym błędnym przekonaniem, że wszystkie odpady organiczne można efektywnie przetwarzać w tych metodach. W rzeczywistości, skuteczne zarządzanie zmieszanymi odpadami wymaga bardziej kompleksowego podejścia, jak mechaniczno-biologiczne przetwarzanie, które jest dostosowane do różnorodnych składników odpadowych i ich charakterystyki. Nieprawidłowe wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia procesu segregacji oraz specyfiki poszczególnych metod, co prowadzi do nieadekwatnych strategii zarządzania odpadami.
Pytanie 13

Jaką kwotę należy uiścić za przechowywanie 10 ton odpadów z tworzyw sztucznych, wiedząc, że koszt składowania 50 kg wynosi 7,50 zł?

A. 500 zł
B. 1500 zł
C. 750 zł
D. 150 zł
Jak dostajesz błędną odpowiedź, to często widać, że coś nie poszło tak, jak powinno. Na przykład to, że odpowiedzi takie jak 750 zł, 500 zł czy 150 zł mogą wynikać z pomylenia jednostek lub niezrozumienia, jak to wszystko działa. Dużo osób ma problem z przeliczeniem, ile razy jedna jednostka mieści się w drugiej, a w tym wypadku w tonach. Zamiast zmieniać 10 ton na kilogramy, mogą źle interpretować koszty. I wiecie, brak podstawowej wiedzy o tym, jak obliczać te koszty składowania może prowadzić do błędnych wartości. Dodatkowo, niektórzy nie myślą o tym, że koszty rosną liniowo, co znaczy, że wzrastają proporcjonalnie do ilości odpadów. W gospodarce odpadami trzeba dobrze analizować takie dane, bo złe przeliczenia mogą prowadzić do poważnych błędów w decyzjach finansowych i operacyjnych firm zajmujących się tym tematem.
Pytanie 14

W trakcie analizy bakteriologicznej wody z ujęcia głębinowego stwierdzono obecność bakterii Escherichia coli w liczbie 200 bakterii/100 ml. Na podstawie tej oceny można powiedzieć, że

A. woda jest zdatna do spożycia po jej przegotowaniu
B. woda nie jest odpowiednia do picia
C. obecność tych bakterii nie wpływa na jej przydatność do picia
D. woda nadaje się do spożycia
Fakt, że woda zawiera bakterie Escherichia coli, nie oznacza, że jest zdatna do spożycia. Uznawanie wody z zanieczyszczeniami bakteryjnymi za bezpieczną jest poważnym błędem, który może prowadzić do zagrożeń zdrowotnych. Wiele osób może sądzić, że przegotowanie wody lub filtracja wystarczy, aby usunąć wszystkie ewentualne patogeny. Jednak E. coli jest wskaźnikiem, że woda mogła być zanieczyszczona fekaliami, co sugeruje obecność innych, potencjalnie groźnych mikroorganizmów. Nawet jeśli niektóre bakterie mogą zostać zneutralizowane podczas gotowania, nie gwarantuje to eliminacji wszystkich toksycznych substancji, wirusów czy innych patogenów. Przykładowo, niektóre szczepy E. coli mogą być odporniejsze na wysoką temperaturę. Ponadto, przyjmowanie zanieczyszczonej wody, nawet po próbie jej oczyszczenia, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak zatrucia pokarmowe lub infekcje wirusowe. Ważne jest, aby przestrzegać standardów jakości wody pitnej oraz unikać spożywania wody, która wykazuje obecność jakichkolwiek patogenów. Działania takie jak chlorowanie, jeśli nie są przeprowadzone w odpowiednich warunkach, mogą nie wystarczyć do całkowitego oczyszczenia wody. Dlatego kluczowe jest, aby nie podejmować ryzyka i zawsze korzystać z wody, która została pozytywnie oceniona i spełnia normy sanitarno-epidemiologiczne.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Osoby zajmujące się konserwacją zbiornika wyrównawczego wody czystej, z powodów higienicznych, powinny wykonywać pracę w czystych, zdezynfekowanych butach, w odzieży bez zanieczyszczeń oraz

A. w półmasce filtrującej
B. w nausznikach przeciwhałasowych
C. w nakryciu głowy
D. w masce tlenowej
Odpowiedź 'w nakryciu głowy' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście konserwacji zbiornika wyrównawczego wody czystej, pracownicy są zobowiązani do przestrzegania rygorystycznych norm higieny. Nakrycie głowy, takie jak czapka lub chusta, zapobiega wpadaniu zanieczyszczeń, takich jak włosy, do obszaru pracy, co jest kluczowe dla utrzymania czystości i bezpieczeństwa wody. Dobre praktyki w branży zarządzania wodami obejmują noszenie odpowiednich ubrań i akcesoriów, co ma na celu minimalizację ryzyka kontaminacji. W sytuacjach, gdy istnieje ryzyko kontaktu z substancjami chemicznymi lub mikroorganizmami, stosowanie nakrycia głowy jest również zgodne z wymogami BHP, które mają na celu ochronę zdrowia pracowników oraz jakości obsługiwanych obiektów. Ponadto, zgodność z tymi standardami wspiera ogólną kulturę bezpieczeństwa w miejscu pracy, co jest niezbędne w obiektach związanych z zarządzaniem wodami.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Rumień na skórze, oparzenia oraz czerniak złośliwy - to potencjalne efekty wynikające z emisji do atmosfery głównie

A. tlenków azotu
B. freonów
C. furanów i dioksyn
D. dwutlenku węgla
Zarówno tlenki azotu, dwutlenek węgla, jak i furanów oraz dioksyny, są związkami chemicznymi, które mogą wpływać na zdrowie i środowisko, jednak ich mechanizmy oddziaływania są zupełnie inne niż w przypadku freonów. Tlenki azotu, na przykład, są głównie emitowane przez pojazdy spalinowe i przemysł, a ich działanie jest związane z powstawaniem smogu i problemami z układem oddechowym, a nie z uszkodzeniem warstwy ozonowej. Dwutlenek węgla, choć istotny w kontekście zmian klimatycznych, nie wpływa bezpośrednio na występowanie rumienia skóry czy oparzeń, lecz raczej przyczynia się do globalnego ocieplenia, co może pośrednio wpływać na zdrowie ludzi. Furan i dioksyny to substancje organiczne, które są toksyczne, lecz ich głównym źródłem są procesy spalania, a nie emisja związana z warstwą ozonową. Używanie nieodpowiednich związków chemicznych i brak zrozumienia ich wpływu na zdrowie może prowadzić do błędnych wniosków i podejmowania niewłaściwych decyzji w zakresie ochrony środowiska i zdrowia publicznego. Kluczowe jest zatem, aby dokładnie rozumieć wpływ różnych substancji na zdrowie i środowisko, a także być świadomym aktualnych regulacji i praktyk, które mają na celu minimalizowanie tych negatywnych skutków.
Pytanie 19

Do źródeł zjawisk antropogenicznych wpływających na zanieczyszczenie powietrza należy

A. pożary lasów
B. ruchy geologiczne
C. erupcje wulkaniczne
D. emisję z domowych kotłowni
Emisja z przydomowych kotłowni jest przykładem antropogenicznego źródła zanieczyszczenia powietrza, ponieważ jej przyczyna leży w działalności człowieka. Kotłownie te, często opalane węglem lub innymi paliwami kopalnymi, emitują szereg zanieczyszczeń, takich jak dwutlenek węgla, tlenki azotu oraz cząstki stałe, które mają negatywny wpływ na jakość powietrza. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zanieczyszczenia powietrza związane z systemami grzewczymi są jednym z głównych czynników ryzyka zdrowotnego, prowadzących do chorób układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego. Przykładem dobrych praktyk są instalacje kotłów gazowych lub pomp ciepła, które znacząco redukują emisję zanieczyszczeń. W wielu krajach wprowadzane są regulacje prawne, które ograniczają użycie paliw stałych w kotłowniach przydomowych, co przyczynia się do poprawy jakości powietrza. Zmiana na bardziej ekologiczne źródła energii jest zatem kluczowa w walce ze smogiem i zanieczyszczeniem atmosfery.
Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, który ze wskaźników zdecydował o tym, że woda nie nadaje się do picia.

Wskaźnik jakości wodyWartość zmierzonaDopuszczalna wartość
Magnez45 mg/l50 mg/l
Żelazo0,4 mg/l0,2 mg/l
Chlor wolny0,3 mg/l0,3 mg/l
Twardość300 mg CaCO3/l60-500 mg CaCO3/l
A. Twardość.
B. Żelazo.
C. Chlor.
D. Magnez.
Wybór twardości jako wskaźnika, który decyduje o tym, że woda nie nadaje się do picia, jest błędny, ponieważ twardość wody, mierzona w mg CaCO3/l, nie jest jedynym ani głównym czynnikiem określającym jej bezpieczeństwo. Wartość twardości 300 mg CaCO3/l mieści się w akceptowalnym zakresie, który wynosi od 60 do 500 mg CaCO3/l. Wysoka twardość wody nie jest szkodliwa sama w sobie, chociaż może prowadzić do osadów i wpływać na smak napojów. Twardość wody jest związana z obecnością minerałów, takich jak wapń i magnez, które są niezbędne dla organizmu, o ile ich ilość nie jest przesadna. W kontekście magnezu, jego wartość 45 mg/l również nie przekracza dopuszczalnych norm, co oznacza, że nie stanowi zagrożenia. Z kolei chlor, mimo że pełni ważną rolę w dezynfekcji wody, w przedstawionym przypadku również nie przekracza normy i właściwie jest w akceptowalnym poziomie. Zrozumienie specyfiki poszczególnych wskaźników jakości wody jest kluczowe dla dokonania prawidłowej oceny jej przydatności do picia. Analizując wyniki, istotne jest, aby skupić się na wskaźnikach, które bezpośrednio wpływają na zdrowie konsumentów, takich jak żelazo, a nie na tych, które w akceptowalnym zakresie są nieszkodliwe.
Pytanie 21

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ częstotliwość kontroli składu wód odciekowych i emisji gazu składowiskowego z eksploatowanego składowiska.

Lp.Kontrolowany parametrCzęstotliwość badań
Faza przedeksploatacyjnaFaza eksploatacjiFaza poeksploatacyjna
1.Objętość wód odciekowychbrakco 1 miesiącco 6 miesięcy
2.Skład wód odciekowychbrakco 3 miesiąceco 6 miesięcy
3.Poziom wód podziemnychjednorazowoco 3 miesiąceco 6 miesięcy
4.Skład wód podziemnychjednorazowoco 3 miesiąceco 6 miesięcy
5.Emisja gazu składowiskowegobrakco 1 miesiącco 6 miesięcy
6.Skład gazu składowiskowegobrakco 1 miesiącco 6 miesięcy
A. Skład wód co 1 miesiąc, emisja gazu co 3 miesiące.
B. Skład wód co 3 miesiące, emisja gazu co 3 miesiące.
C. Skład wód co 3 miesiące, emisja gazu co 1 miesiąc.
D. Skład wód co 6 miesięcy, emisja gazu co 6 miesięcy.
Wybór odpowiedzi, w której skład wód odciekowych kontrolowany jest co 1 miesiąc lub co 6 miesięcy, jest błędny, ponieważ pomija kluczowe aspekty związane z efektywnością monitorowania i regulacjami prawnymi. Kontrola składu wód co 1 miesiąc może prowadzić do niepotrzebnych obciążeń finansowych oraz zasobowych, gdyż z danych wynika, że ich skład w stabilnych warunkach nie zmienia się na tyle często, aby uzasadnić taką częstotliwość. Z kolei kontrola co 6 miesięcy jest zbyt rzadką praktyką, co może prowadzić do opóźnień w identyfikacji potencjalnych zagrożeń dla środowiska, zwłaszcza w przypadku nagłych zmian, które mogą nastąpić w wyniku nieprzewidzianych okoliczności. Ponadto, odpowiedzi sugerujące, że emisja gazu składowiskowego może być monitorowana co 3 miesiące lub co 6 miesięcy, także są niewłaściwe. Współczesne standardy i dobre praktyki branżowe, takie jak te rekomendowane przez Europejską Agencję Środowiska, podkreślają, że emisje gazu powinny być kontrolowane z większą częstotliwością, aby szybko reagować na ewentualne wycieki metanu, który jest silnym gazem cieplarnianym. Niezrozumienie tych standardów wskazuje na typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie zarządzania składowiskami odpadów.
Pytanie 22

Czym jest element antropogenicznej formy terenu?

A. jaskinia krasowa
B. nasyp kolejowy
C. pasmo górskie
D. głaz narzutowy
Głaz narzutowy, jaskinia krasowa oraz pasmo górskie to naturalne formy rzeźby terenu, które nie są rezultatem działalności ludzkiej. Głazy narzutowe to duże kamienie przetransportowane przez lodowce, które osiadają w miejscach, gdzie lód się topnieje. Ich obecność świadczy o procesach geologicznych, które miały miejsce w przeszłości, a nie o ingerencji człowieka. Jaskinie krasowe powstają w wyniku erozji chemicznej skał węglanowych, co jest procesem naturalnym związanym z działaniem wody i dwutlenku węgla w atmosferze. Pasma górskie, jak Karpaty czy Alpy, są wynikiem długotrwałych procesów tektonicznych i erozji, które kształtowały powierzchnię ziemi przez miliony lat. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszelkich form terenu z działalnością człowieka, co prowadzi do niewłaściwego rozumienia pojęcia antropogenicznych rzeźb terenu. Kluczowe dla właściwego rozróżnienia jest zrozumienie, że antropogeniczna rzeźba terenu to wszelkie zmiany w krajobrazie wynikające z działań ludzkich, takie jak budowle, nasypy czy wykopy, które są całkowicie odmienne od form naturalnych. W kontekście nauk geograficznych, fuzja tych pojęć może prowadzić do nieporozumień i błędnych interpretacji w badaniach nad rzeźbą terenu oraz w praktycznych zastosowaniach inżynieryjnych.
Pytanie 23

Największym źródłem biogenów wprowadzanych do jezior w oparciu o dane zawarte w tabeli są

Zestawienie źródeł i ilości biogenów wprowadzanych do jezior.
źródłoazot organiczny [kg/h]fosfor całkowity [kg/h]
lasy6,80,25
łąki i pastwiska6,00,30
pola orne110,38
zabudowania gospodarcze9,60,28
A. zabudowania gospodarcze.
B. łąki i pastwiska.
C. lasy.
D. pola orne.
Zabudowania gospodarcze, lasy, łąki i pastwiska raczej nie są głównym źródłem biogenów w jeziorach, co pokazuje analiza danych z tabeli. Często ludzie myślą, że lasy, przez swoją powierzchnię i naturalne procesy, mogą być poważnym źródłem zanieczyszczeń biogennych. Ale tak naprawdę, lasy zatrzymują składniki odżywcze i działają jak filtry, co ogranicza ich spływanie do wód. Tak samo łąki i pastwiska mogą wprowadzać biogeny przez wypas zwierząt i nawożenie, ale nie ma tam tak dużych wartości jak w polach ornych. Ludzie często mylą sprawę, przypisując całą odpowiedzialność za eutrofizację różnym źródłom, zamiast skupiać się na tym, co ma największy wpływ, czyli na intensywnym rolnictwie. Dobre zarządzanie wodami wymaga analizy konkretnych źródeł zanieczyszczeń i ich wpływu na ekosystem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ochrony środowiska.
Pytanie 24

Który z wymienionych opisów dotyczy górnego odcinka rzeki?

A. Dno kamieniste lub żwirowe
B. Cichy i powolny przepływ wody
C. Dno piaszczyste lub mułowate
D. Brzeg porośnięty roślinnością nasienną
Górny bieg rzeki charakteryzuje się dnem kamienistym lub żwirowym, co wynika z intensywnej erozji oraz dynamicznych warunków hydrologicznych. W tej części rzeki woda płynie szybciej, co sprzyja transportowi osadów o większej wielkości, takich jak kamienie i żwir. Praktyczne przykłady to rzeki górskie, które podczas swojego przepływu przez tereny górskie, często mają silne prądy, które modelują dno rzeki, tworząc charakterystyczne formy, takie jak koryta z ławicami kamieni. Zrozumienie tych warunków jest kluczowe w kontekście ochrony środowiska naturalnego, projektowania infrastruktury, a także aktywności rekreacyjnych, takich jak spływy kajakowe. Analizując te cechy, można dostrzec, jak różnice w ukształtowaniu dna wpływają na bioróżnorodność oraz rozmieszczenie gatunków wzdłuż rzeki, co jest istotne dla zarządzania ekosystemami wodnymi oraz ich ochrony.
Pytanie 25

Wskaż, która lokalizacja punktu pomiarowego jest zgodna z przepisami, jeżeli pomiar ma być reprezentatywny dla jakości powietrza badanej przy linii zabudowy.

KRYTERIA LOKALIZACJI PUNKTÓW POMIAROWYCH POWIETRZA
rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 czerwca 2018 r.
w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu
1) wyboru lokalizacji punktów pomiarowych należy dokonać w taki sposób, aby:

a) wlot czerpni był zlokalizowany w odległości kilku metrów od budynków, balkonów, drzew i innych przeszkód oraz co najmniej 0,5 m od najbliższego budynku w przypadku punktów pobierania próbek reprezentatywnych dla jakości powietrza przy linii zabudowy,

b) czerpnia znajdowała się na wysokości od 1,5 m (strefa oddychania) do 4 m powyżej poziomu gruntu; dopuszcza się wyższe usytuowanie czerpni w przypadkach, gdy punkt pomiarowy ma być reprezentatywny dla większego obszaru,

c) punkty pomiarowe substancji przy prowadzeniu pomiarów ze względu na oddziaływanie transportu były lokalizowane w odległości co najmniej 25 m od granicy głównych skrzyżowań, na których krzyżują się drogi o największym natężeniu ruchu i które przerywają przepływ ruchu drogowego oraz powodują emisje (zatrzymywanie i ruszanie z miejsca) inne niż pozostała część drogi; punkty te nie mogą być jednak zlokalizowane w odległości większej niż 10 m od krawężnika,

d) czerpnia, w przypadku pomiarów ozonu, znajdowała się w odległości co najmniej 10 m od najbliższej drogi, ale tym większej, im większe jest natężenie ruchu drogowego, oraz z dala od takich źródeł emisji substancji do powietrza, jak paleniska i kominy.
A. Odległość 25 m od najbliższego skrzyżowania; wysokość 30 cm powyżej poziomu gruntu.
B. Odległość 10 m od najbliższej drogi; wysokość 4 m powyżej poziomu gruntu.
C. Odległość 30 cm od najbliższego budynku; wysokość 1 m powyżej poziomu gruntu.
D. Odległość 1 m od najbliższego budynku; wysokość 2 m powyżej poziomu gruntu.
Wybór miejsca do pomiaru jakości powietrza jest kluczowy dla tego, jak wiarygodne będą wyniki. Niestety, niektóre odpowiedzi, które podałeś, mają spore błędy. Na przykład, wskazanie 10 m od najbliższej drogi i na wysokości 4 m to złe podejście, bo takie ustawienie nie bierze pod uwagę, że bliskość obiektów może zmieniać jakość powietrza. Ta wysokość też jest wyższa niż zazwyczaj zaleca się, co może trochę zniekształcić wyniki. Z kolei wskazanie 25 m od skrzyżowania to przesada – taka odległość sprawia, że pomiary mogą być mało precyzyjne, bo źródła zanieczyszczeń typowo są znacznie bliżej. A opcja 30 cm od budynku to już kompletnie nietrafiony wybór, bo narusza podstawowe zasady odległości i naraża pomiary na zanieczyszczenia dobywające się z budynku. Takie błędne miejsca do pomiaru po prostu dają dane, które mogą być mało użyteczne, a to sprzeczne z rzetelnością, której potrzebujemy w monitorowaniu jakości powietrza.
Pytanie 26

W procesie oczyszczania ścieków pochodzących z zakładów mięsnych, które mają dużą zawartość tłuszczów lżejszych od wody, powinno się zastosować metodę

A. flotacji
B. odżelaziania
C. sedymentacji
D. odmanganiania
Flotacja jest procesem, który pozwala na skuteczne usunięcie substancji lżejszych od wody, takich jak tłuszcze, które występują w dużych ilościach w ściekach z zakładów mięsnych. Podczas flotacji, drobne pęcherzyki powietrza są wprowadzane do ścieków, co powoduje, że lżejsze cząstki, w tym tłuszcze, przyczepiają się do tych pęcherzyków i unosi się na powierzchnię w formie piany. Proces ten jest szczególnie efektywny w przypadku ścieków zawierających tłuszcze, ponieważ ich gęstość jest mniejsza niż gęstość wody, co sprawia, że są one doskonale separowane od innych zanieczyszczeń. Flotacja jest często stosowana w różnych branżach, w tym w przemyśle spożywczym i oczyszczalniach ścieków. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, flotację można łączyć z innymi procesami oczyszczania, takimi jak sedymentacja, aby uzyskać jeszcze lepsze wyniki usuwania zanieczyszczeń. Dodatkowo, flotacja jest również stosowana w recyklingu wód, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ochrony zasobów wodnych.
Pytanie 27

Określ na podstawie danych w tabeli, o ile procent zostało przekroczone dopuszczalne stężenie pyłu zawieszonego PM10 w sezonie grzewczym.

WskaźnikOkres uśrednieniaDopuszczalny poziom w powietrzu [μg/m3]Wyniki pomiarów w sezonie [μg/m3]
grzewczympozagrzewczym
SO224 godziny125128117
NO2rok kalendarzowy404037
CO8 godzin10 00010 0209 985
Pył zawieszony PM10rok kalendarzowy404841
A. 8%
B. 20%
C. 40%
D. 10%
Odpowiedzi, które są inne niż 20%, wynikają z niepoprawnego rozumienia metody obliczeń stężenia pyłów zawieszonych PM10. Należy zrozumieć, że każda z błędnych odpowiedzi opiera się na nieprawidłowej interpretacji danych. W przypadku 40% mogłoby to sugerować, że stężenie zanieczyszczeń jest znacznie wyższe od dopuszczalnego, co może być efektem skrajnie niskiej wartości dopuszczalnej lub błędów pomiarowych. Z kolei odpowiedzi 10% i 8% mogą wynikać z niedoszacowania rzeczywistego stężenia, co często ma miejsce, gdy nie uwzględnia się wszystkich zmiennych wpływających na jakość powietrza, takich jak warunki atmosferyczne czy lokalne źródła emisji. Warto również zauważyć, że takie obliczenia powinny być oparte na solidnych danych pomiarowych oraz analizie trendów, aby uniknąć mylnych konkluzji. Często w praktyce operacyjnej istnieje tendencja do niedoceniania wpływu pyłów na zdrowie, co prowadzi do niewłaściwych decyzji w zakresie zarządzania jakością powietrza, a to może wpłynąć na zdrowie publiczne oraz środowisko. Kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji uwzględniać zarówno dane techniczne, jak i kontekst zdrowotny, co pomoże w bardziej świadomej interpretacji wyników i podejmowaniu działań zaradczych.
Pytanie 28

Badanie sitowe wykonywane w laboratorium ma na celu ustalenie w glebie

A. sorpcji
B. pH
C. składu granulometrycznego
D. plastyczności
Odpowiedzi dotyczące sorpcji, pH oraz plastyczności, mimo że są istotnymi parametrami gleby, nie są bezpośrednio związane z analizą sitową. Sorpcja dotyczy zdolności gleby do zatrzymywania wody i substancji chemicznych na jej cząstkach. Jest to zjawisko fizykochemiczne, które nie ma bezpośredniego związku z wielkością cząstek, a raczej z ich powierzchnią oraz ładunkiem elektrycznym. Z kolei pH gleby jest miarą kwasowości lub zasadowości, co ma znaczenie dla przyswajalności składników odżywczych przez rośliny, ale nie jest określane za pomocą analizy sitowej. Plastyczność natomiast odnosi się do zdolności gleby do deformacji pod wpływem sił mechanicznych, co jest związane z jej zawartością wody oraz składem mineralnym, a nie z rozkładem cząstek. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, często wynikają z mylenia różnych właściwości gleby i ich metod pomiaru. Choć wszystkie te parametry są związane z charakterystyką gleby, analiza sitowa koncentruje się wyłącznie na klasyfikacji cząstek, co czyni je narzędziem służącym do określenia składu granulometrycznego, a nie innych właściwości fizykochemicznych.
Pytanie 29

Twardość ogólna wody wynosi 20 stopni n. Wartość ta przeliczona na jednostkę mg [CaCO3] wynosi

Jednostkamg [CaCO3]°n
mg [CaCO3]15,59 · 10-1
°n1,791
A. 35,8 mg [CaCO3]
B. 115,7 mg [CaCO3]
C. 200,0 mg [CaCO3]
D. 318,3 mg [CaCO3]
Odpowiedź 35,8 mg [CaCO3] jest poprawna, ponieważ do przeliczenia twardości wody z jednostek stopni niemieckich na miligramy węglanu wapnia stosuje się przelicznik wynoszący 1,79 mg [CaCO3] na 1°n. W przypadku twardości ogólnej wynoszącej 20°n, mnożymy wartość twardości przez ten przelicznik, co daje 20°n * 1,79 mg [CaCO3] = 35,8 mg [CaCO3]. Zrozumienie tej konwersji jest kluczowe w praktyce, zwłaszcza w branżach związanych z uzdatnianiem wody, gdzie twardość wody może wpływać na procesy technologiczne i jakość wody. Wysoka twardość wody może prowadzić do osadzania się kamienia kotłowego w urządzeniach grzewczych, co zwiększa koszty eksploatacji oraz może uszkadzać sprzęt. Zastosowanie odpowiednich wartości przelicznika jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie analizy chemicznej wody, co pozwala na podejmowanie właściwych decyzji dotyczących metod uzdatniania i monitorowania jakości wody.
Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Wymień dolegliwości, które nie są wywołane przez hałas związany z komunikacją?

A. Problemy z ciśnieniem krwi
B. Ból głowy oraz zawroty
C. Problemy z układem mięśniowym
D. Czasowe lub trwałe uszkodzenie słuchu
Musisz pamiętać, że uszkodzenie słuchu, problemy z ciśnieniem i bóle głowy mogą być wynikiem hałasu, ale nie do końca tak prosto. Wiesz, uszkodzenia słuchu są często zgłaszane przy głośnych dźwiękach, a WHO mówi, że hałas powyżej 85 decybeli przez dłuższy czas to ryzyko. Czasami też stres, który powstaje w głośnym otoczeniu, przyczynia się do problemów z ciśnieniem. Warto wiedzieć, że długotrwałe narażenie na hałas może wpływać na serce. A bóle głowy i zawroty też mogą być symptomami, ale czasami mylimy je z innymi dolegliwościami. Ogólnie, problemy z mięśniami często są spowodowane stresem, a nie hałasem, co jest ważne, żeby mieć na uwadze. Dlatego dobrze zrozumieć te zależności, żeby wprowadzać lepsze strategie w pracy.
Pytanie 32

Podczas podgrzewania substancji w probówce w trakcie oznaczania azotu należy zwrócić uwagę na to, aby

A. probówka była całkowicie wypełniona
B. nie poruszać probówką
C. stosować probówki o grubych ściankach
D. trzymać probówkę w uchwycie pod kątem 45o-60o
Wybór innych odpowiedzi odzwierciedla szereg nieprawidłowych założeń dotyczących procedur bezpieczeństwa oraz efektywności w trakcie ogrzewania substancji w probówkach. Użycie grubościennych probówek z pewnością jest zalecane w laboratoriach, jednak nie jest wystarczające, by zapewnić bezpieczeństwo podczas ogrzewania. Grubość ścianki probówki nie eliminuje ryzyka miejscowego przegrzewania, które może wystąpić, gdy probówka jest trzymana w niewłaściwej pozycji. Co więcej, nieporuszanie probówką, choć może wydawać się rozsądne, w praktyce może prowadzić do niepożądanych efektów. Zatrzymanie cieczy w jednym miejscu może powodować, że niektóre jej części będą znacznie cieplejsze niż inne, co w rezultacie może prowadzić do niespodziewanego wrzenia i wyrzutu cieczy. Wypełnienie probówki w całości również jest błędnym podejściem. Powinno się zawsze zostawiać pewną ilość przestrzeni, aby umożliwić swobodne rozszerzanie się pary. Wypełnienie probówki do samego brzegu może prowadzić do niekontrolowanego przelewania się substancji, co jest niebezpieczne zarówno dla eksperymentu, jak i dla osoby przeprowadzającej badania. W praktyce laboratoryjnej kluczowe jest zachowanie odpowiednich protokołów, które zapewniają bezpieczeństwo i efektywność w trakcie przeprowadzania doświadczeń chemicznych.
Pytanie 33

Zatwierdzenie instrukcji dotyczącej gospodarowania wodami znajduje się w pozwoleniu

A. emisyjnym
B. regionalnego zarządu gospodarki wodnej
C. wodnoprawnym
D. wojewody
Pozwolenie emisyjne, wojewoda i regionalny zarząd gospodarki wodnej – to pojęcia, które często mogą być mylone. Ale tak naprawdę każde z nich ma na celu coś innego. Pozwolenie emisyjne zajmuje się głównie ochroną powietrza i chodzi o kontrolowanie, co dostaje się do atmosfery. Wydaje się je na podstawie przepisów odnośnie ochrony środowiska, więc nie ma nic wspólnego z wodą. Jeśli chodzi o wojewodę, to jest to organ, który w wielu sprawach podejmuje decyzje, ale nie bezpośrednio dotyczy to gospodarowania wodami. Regionalny zarząd gospodarki wodnej zajmuje się wodami w danym regionie, ale też nie ma wiele do powiedzenia na temat tych instrukcji. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia co do tego, jakie są obowiązki różnych organów. Z mojego doświadczenia, w ochronie środowiska ważne jest, żeby dokładnie wiedzieć, co w danej chwili nam się przydaje, a co nie.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Zanieczyszczenia gazowe wpływające na atmosferę w skali globalnej to

A. tlenki węgla i azotu
B. zw. ołowiu i kadmu
C. aerozole oraz pestycydy
D. cząstki pyłów i sadzy
Wybór innych odpowiedzi sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji zanieczyszczeń powietrza. Związki ołowiu i kadmu, mimo że są toksycznymi metalami, często są emitowane w niewielkich ilościach w porównaniu z gazami, a ich wpływ na atmosferę jest bardziej lokalny niż globalny. Ołów, na przykład, głównie pochodzi z emisji przemysłowych i związków stosowanych w paliwach, jednak jego obecność w atmosferze maleje dzięki regulacjom prawnym, takim jak zakaz stosowania ołowiu w benzynie. Aerozole i pestycydy, chociaż również mają znaczenie dla jakości powietrza, głównie działają w kontekście lokalnym i ich wpływ na zdrowie i środowisko jest bardziej związany z ich bezpośrednim zastosowaniem w rolnictwie i przemysłowych procesach produkcyjnych. Cząsteczki pyłów i sadzy, chociaż są istotnymi zanieczyszczeniami, to są bardziej określonymi rodzajami substancji stałych niż gazów i ich wpływ na atmosferę związany jest z problemem smogu i jakości powietrza, a nie globalnymi skutkami, jak to ma miejsce w przypadku tlenków węgla i azotu. Zrozumienie różnicy między tymi typami zanieczyszczeń oraz ich źródłami jest kluczowe dla skutecznej polityki ochrony środowiska, co podkreślają standardy takie jak Europejskie Prawo o Ochronie Powietrza.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi normami, w trakcie funkcjonowania elektrofiltru należy przeprowadzać kontrolę przynajmniej raz na zmianę roboczą?

A. wielkość ziaren osadzanego pyłu
B. ilość osadzanego pyłu
C. intensywność przeskoków ładunków elektrycznych
D. zanieczyszczenie elektrod
Kontrola zanieczyszczenia elektrod, ilości osadzanego pyłu, czy wielkości ziaren osadzanego pyłu są ważnymi aspektami w eksploatacji elektrofiltrów, jednak nie są kluczowymi parametrami, które powinny być monitorowane w każdym cyklu roboczym. Zanieczyszczenie elektrod może wpływać na ich wydajność, ale nie jest to parametr, który powinien być sprawdzany co zmianę roboczą. W praktyce, elektrody powinny być czyszczone i konserwowane na podstawie analizy ich stanu oraz zanieczyszczenia, co może odbywać się w dłuższych interwałach czasowych, w zależności od warunków pracy instalacji. Z kolei ilość osadzanego pyłu jest wynikiem działania elektrofiltru, a nie jego parametrem operacyjnym, co oznacza, że monitorowanie tego aspektu nie dostarcza bezpośrednich informacji o stanie urządzenia. Ponadto, wielkość ziaren osadzanego pyłu jest istotna w kontekście wydajności oczyszczania, ale także nie powinna być kontrolowana na każdej zmianie roboczej. Prowadzi to do mylnego wrażenia, że te parametry mają taką samą wagę operacyjną jak intensywność przeskoków ładunków elektrycznych, co może prowadzić do niedoszacowania ich rzeczywistego wpływu na efektywność całego procesu oczyszczania. Dlatego kluczowe jest skupienie się na najważniejszych parametrach, które bezpośrednio decydują o prawidłowym działaniu elektrofiltru.
Pytanie 38

W wodach gruntowych na obszarach mocno eksploatowanych przez jaki sektor występuje nadmiar azotanów(V)?

A. rolnictwo
B. górnictwo węgla kamiennego
C. sektor paliwowy
D. przemysł szklarski
Hutnictwo szkła, przemysł paliwowy oraz górnictwo węgla kamiennego są branżami, które w swoim działaniu nie generują istotnych ilości azotanów(V) w wodach gruntowych, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat źródeł ich obecności w tym środowisku. Hutnictwo szkła opiera się głównie na surowcach mineralnych, takich jak piasek, a proces produkcji nie wymaga stosowania nawozów azotowych, które są odpowiedzialne za zanieczyszczenie wód. W przypadku przemysłu paliwowego, chociaż procesy wydobycia i przetwarzania surowców mogą wpływać na jakość wód, dominującymi zanieczyszczeniami są zwykle węglowodory oraz metale ciężkie, a nie azotany. Górnictwo węgla kamiennego koncentruje się na wydobyciu surowca, co również nie wiąże się z użyciem nawozów azotowych. Warto podkreślić, że w kontekście ochrony środowiska, często popełnia się błąd utożsamiania różnych źródeł zanieczyszczeń z tymi samymi substancjami. Dlatego istotne jest zrozumienie specyfiki różnych gałęzi przemysłu oraz ich wpływu na jakość wód. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ryzykiem zanieczyszczenia wód, co w dłuższej perspektywie może skutkować poważnymi konsekwencjami dla ekosystemów oraz zdrowia publicznego.
Pytanie 39

Na wysypisku śmieci nie powinno się gromadzić odpadów

A. plastikowych
B. medycznych
C. organiczych
D. metalowych
Odpady medyczne to takie, które są uznawane za niebezpieczne i trzeba je traktować z wielką ostrożnością. W Polsce mamy przepisy, które jasno mówią, jak z nimi postępować. Muszą być one odpowiednio segregowane i przekazywane do punktów, które potrafią je zutylizować w bezpieczny sposób. Na przykład po operacjach zostają odpady jak igły czy różne zanieczyszczone materiały, które mogą być groźne dla zdrowia. Wysypiska to nie jest dobre miejsce dla takich rzeczy, bo mogą zanieczyścić środowisko i zaszkodzić ludziom, którzy tam pracują, dlatego jest to zabronione. Ważne jest więc, żeby znaleźć właściwe metody utylizacji, na przykład poprzez spalenie w piecach przemysłowych, bo to naprawdę ważne dla naszego bezpieczeństwa.
Pytanie 40

Najwyższe wartości temperatury pojawiają się w trakcie kompostowania w fazie

A. przemian
B. dojrzewania
C. intensywnego rozkładu
D. wstępnego rozkładu
Wstępny rozkład to początkowy etap kompostowania, w którym zachodzi proces hydrolizy i rozkładu prostych związków organicznych, takich jak cukry i białka. Chociaż temperatura może być podwyższona, nie osiąga ona jeszcze maksymalnych wartości, które występują dopiero w fazie intensywnego rozkładu. Dlatego odpowiedź wskazująca na wstępny rozkład jako moment największej temperatury jest niepoprawna. Faza dojrzewania, z kolei, to etap, w którym kompost staje się bardziej stabilny i mniej aktywny biologicznie, co prowadzi do obniżenia temperatury. Na tym etapie dominują procesy tlenowe, ale temperatura z reguły spada, co nie sprzyja eliminacji patogenów. Z kolei odpowiedź dotycząca przemian odnosi się do procesów zachodzących w kompoście, ale nie definiuje konkretnych faz, co wprowadza w błąd. Dlatego też, nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z braku zrozumienia różnic między poszczególnymi etapami kompostowania oraz ich wpływu na temperaturę i jakość końcowego produktu. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych faz ma swoje specyficzne cechy, które muszą być brane pod uwagę w praktyce kompostowania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej