Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 3 lipca 2025 00:47
Data zakończenia: 3 lipca 2025 01:47

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę rozwiązania konfliktów wykorzystał terapeuta, zmieniając temat dyskusji i przechodząc do analizy problemu, w którym łatwiej można uzyskać porozumienie z uczestnikiem zajęć, aby odroczyć rozwiązanie konkretnego zagadnienia?

A. Unikanie

B. Dominację

C. Kompromis

D. Uleganie

Styl unikania, który używa terapeuta, to tak naprawdę sposób na odłożenie rozwiązania problemu, zmieniając temat na coś bardziej przyjemnego i łatwiejszego do zaakceptowania. W takich momentach, gdy emocje są na wysokim poziomie, a ludzie za bardzo się angażują, żeby spojrzeć na wszystko z dystansem, ta strategia może się naprawdę przydać. Przykładowo, jeśli ktoś na zajęciach jest zniechęcony do danego tematu, terapeuta może przejść do czegoś, co bardziej interesuje uczestnika. To może pomóc w odbudowie zaufania i stworzeniu lepszej atmosfery. W terapii często korzysta się z tej metody, żeby zmniejszyć napięcia i dać szansę na powrót do trudnych tematów później, co może prowadzić do lepszej dyskusji. Ważne, żeby wiedzieć, kiedy stosować unikanie, bo nie może to stać się wiecznym rozwiązaniem, ale raczej narzędziem do budowania relacji i osiągania porozumienia.

Pytanie 2

Fundacja Radosny człowiek, która organizuje warsztat terapii zajęciowej, jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji dotyczącej swojej działalności rehabilitacyjnej, w zgodzie

A. z rozporządzeniem w sprawie domów pomocy społecznej

B. z rozporządzeniem w sprawie warsztatów terapii zajęciowej

C. z ustawą o fundacjach

D. z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego

Odpowiedź wskazująca na rozporządzenie w sprawie warsztatów terapii zajęciowej jest poprawna, ponieważ to właśnie to rozporządzenie określa szczegółowe zasady funkcjonowania warsztatów terapii zajęciowej oraz wymogi dotyczące prowadzenia dokumentacji rehabilitacyjnej. W kontekście jednostek świadczących usługi rehabilitacyjne, kluczowe jest przestrzeganie przepisów, które regulują organizację i działalność takich warsztatów. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być konieczność regularnego dokumentowania postępów uczestników terapii, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką pozwalającą na skuteczną ocenę efektywności terapii. Odpowiednia dokumentacja powinna zawierać informacje o celach, metodach oraz wynikach terapii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie rehabilitacji. Wdrażając te standardy, fundacje takie jak Radosny człowiek mogą zapewnić wysoką jakość świadczonych usług oraz efektywność swoich działań, co przekłada się na lepsze wyniki w rehabilitacji ich podopiecznych.

Pytanie 3

Podczas komunikacji z pacjentem w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera, terapeutę należy

A. wykorzystać metodę Blissa

B. gestykulować jak najwięcej oraz mówić głośno

C. formułować krótkie i jasne zdania

D. nawiązywać do wspomnień z młodości pacjenta

Właściwe komunikowanie się z podopiecznym w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera polega na używaniu krótkich i jednoznacznych zdań. Osoby z tą chorobą często mają trudności ze zrozumieniem skomplikowanych struktur językowych oraz nadmiaru informacji. Używając prostego i klarownego języka, terapeuta ułatwia podopiecznemu zrozumienie przekazu, co jest kluczowe dla wzmocnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. Przykładem może być stwierdzenie "Chodźmy na spacer" zamiast "Czy chciałbyś wyjść na świeżym powietrzu i popatrzeć na drzewa?". Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Stowarzyszenia Alzheimer’s Association, które sugeruje stosowanie prostego języka oraz unikanie wielokrotnych pytań. Dodatkowo, terapeuci powinni być cierpliwi, dając podopiecznemu czas na zrozumienie i odpowiedź, co wspiera jego samodzielność i aktywność.

Pytanie 4

Uczestnik warsztatów w środowiskowym domu samopomocy wyraził zamiar uczestniczenia w zajęciach w pracowni stolarskiej. Terapeuta powinien zacząć współpracę od

A. zapoznania z regulaminem oraz zasadami bhp obowiązującymi w pracowni

B. nauki obsługi narzędzi ręcznych, takich jak dłuto czy piła

C. przedstawienia listy materiałów i narzędzi używanych w pracowni

D. nauki projektowania prostych wzorów na drewnie

Zgłębienie regulaminu i zasad BHP w pracowni stolarskiej to absolutny must-have na początku nauki. Bezpieczeństwo i higiena pracy to podstawa, na której trzeba budować wszystko inne, szczególnie w obróbce drewna. Znajomość zasad BHP nie tylko pomaga dostrzegać zagrożenia, ale i zmniejszać ryzyko jakichkolwiek wypadków. Na przykład, każdy powinien mieć na uwadze, że noszenie odpowiednich środków ochrony, takich jak okulary, rękawice i dobrze dopasowane buty, jest kluczowe. To dbanie o zdrowie, ale też o komfort w pracy. Fajnie jest, gdy zajęcia praktyczne zaczynają się od teoretycznego wprowadzenia, które daje znać o potencjalnych niebezpieczeństwach i obowiązkach. Zasady te są zgodne z tym, co mówi Kodeks Pracy i regulacje BHP. Dzięki temu uczniowie uczą się myśleć o bezpieczeństwie, co na pewno przyda im się w przyszłej pracy. Przykładając wagę do odpowiedniego przygotowania przed pracą w warsztacie, zyskują pewność siebie i umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

Pytanie 5

Jakiego typu biblioterapię zastosował terapeuta, który w domu pomocy społecznej korzystał z kroniki, aby wspomnieć przeszłość mieszkańców?

A. Reedukacyjną

B. Reminescencyjną

C. Resocjalizacyjną

D. Relaksacyjną

Reminescencyjna biblioterapia jest techniką, która ma na celu wspomaganie osób w przypominaniu sobie ważnych wydarzeń z przeszłości, co może przyczynić się do poprawy ich samopoczucia psychicznego. W kontekście terapeutycznym, wykorzystanie kroniki do wspomnień pozwala mieszkańcom domu pomocy społecznej na odnowienie relacji z własną tożsamością oraz historią. Tego rodzaju działania są szczególnie istotne w pracy z osobami starszymi, które mogą zmagać się z problemami związanymi z pamięcią lub poczuciem zagubienia. Przykładem praktycznego zastosowania reminescencyjnej biblioterapii może być organizowanie sesji, w trakcie których uczestnicy wspólnie przeglądają zdjęcia i dokumenty, a następnie dzielą się własnymi wspomnieniami. Takie zajęcia nie tylko stymulują aktywność umysłową, ale także sprzyjają integracji społecznej i budowaniu relacji między uczestnikami. Warto zaznaczyć, że reminescencyjna biblioterapia wpisuje się w standardy pracy z osobami w podeszłym wieku, akcentując znaczenie pamięci i doświadczenia życiowego jako cennych zasobów.

Pytanie 6

Nieodzownym składnikiem dokumentacji indywidualnej lub grupowej używanej w każdej placówce dziennego pobytu są zapisy odnoszące się do

A. poniesionych kosztów

B. realizowanych zadań

C. uczestnictwa w zajęciach

D. rodzajów terapii zajęciowej

Twoja odpowiedź na to, że obecność na zajęciach jest ważna w dokumentacji, jest całkiem trafna. Obecność uczestników rzeczywiście ma duże znaczenie, bo pokazuje, jak dobrze terapia działa i ile w tym zaangażowania ze strony beneficjentów. Z tego, co wiem, różne instytucje zajmujące się opieką społeczną i terapią zajęciową kładą duży nacisk na to, żeby śledzić frekwencję. Dzięki temu można sprawdzić, czy terapia przynosi efekty, a także zauważyć, kto może potrzebować dodatkowej pomocy. Często zdarza się, że na podstawie analiz frekwencji programy terapeutyczne dostosowują swoje metody do potrzeb uczestników. Takie podejście pomaga lepiej zrozumieć, co jest potrzebne, a efekty są zazwyczaj lepsze. Zresztą, monitorowanie obecności to także sposób na to, żeby być w zgodzie z zasadami przejrzystości i odpowiedzialności w placówkach. W skrócie, dobrze, że dostrzegasz te aspekty w swojej odpowiedzi.

Pytanie 7

Aby ocenić postępy podopiecznego na podstawie standaryzowanej obserwacji, terapeuta powinien skorzystać z narzędzia, którym jest

A. arkusza obserwacyjnego

B. zeszytu obserwacyjnego

C. plan obserwacyjny

D. formularza obserwacyjnego

Stosowanie planu obserwacji, dzienniczka obserwacyjnego czy karty obserwacyjnej może wydawać się użyteczne, jednak każdy z tych dokumentów ma swoje ograniczenia, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość oceny postępów podopiecznego. Plan obserwacji często przyjmuje formę ogólnego zarysu działań, co może prowadzić do subiektywnej interpretacji sytuacji, a tym samym do zniekształcenia wyników. Dzienniczek obserwacyjny, chociaż przydatny w codziennym rejestrowaniu działań, nie zapewnia standaryzacji, co w efekcie może skutkować niespójnością w rejestrowaniu postępów. Karta obserwacyjna również może być ograniczona w kontekście szczegółowości i elastyczności potrzebnej do dokładnego uchwycenia zmieniających się dynamik w terapiach. Te narzędzia nie uwzględniają również aspektu analizy danych w szerszym kontekście, co jest kluczowe w profesjonalnej ocenie postępów. Właściwe podejście do dokumentacji i oceny postępów powinno opierać się na narzędziach, które są przeznaczone do tego celu, jak arkusze obserwacyjne, które promują obiektywność i systematyczność w gromadzeniu i analizowaniu danych terapeutycznych.

Pytanie 8

Który z podanych zestawów materiałów edukacyjnych jest najbardziej użyteczny w przeprowadzaniu zajęć aktywizujących pamięć u seniorów?

A. Telewizor, komputer, projektor

B. Gry planszowe, masy plastyczne, bierki

C. Płyty CD, radioodtwarzacz, mikrofon

D. Kalendarze, zegary, listy, krzyżówki

Wybór zestawu kalendarzy, zegarów, list oraz krzyżówek jako najbardziej przydatnych narzędzi do realizacji treningów pamięci z seniorami jest trafny z kilku powodów. Przede wszystkim, te pomoce dydaktyczne są skoncentrowane na codziennych umiejętnościach oraz aktywności intelektualnej, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania sprawności umysłowej osób starszych. Kalendarze i zegary pomagają seniorom w orientacji w czasie, co jest kluczowe dla zachowania poczucia kontroli nad własnym życiem. Ponadto, listy oraz krzyżówki pobudzają myślenie analityczne oraz kreatywność, co sprzyja aktywizacji neuronów oraz stymulowaniu pamięci. Wykorzystanie takich materiałów wspiera również integrację społeczną, gdyż seniorzy mogą pracować w grupach, co sprzyja wymianie doświadczeń oraz emocjonalnemu wsparciu. Zastosowanie tych narzędzi w praktyce może obejmować organizowanie sesji edukacyjnych w domach seniora, gdzie uczestnicy mogą ćwiczyć czytanie kalendarzy, organizować quizy związane z datami czy rozwiązywać krzyżówki, co w naturalny sposób umacnia umiejętności pamięciowe oraz interakcyjne. Dobrze zaplanowane treningi pamięci oparte na tych pomocy dydaktycznych są zgodne z obecnymi standardami w pracy z seniorami, które kładą nacisk na holistyczne podejście do zdrowia, w tym zdrowia psychicznego.

Pytanie 9

Jakie jest zastosowanie parafraz w pracy terapeuty zajęciowego?

A. sprawdzenia, czy właściwie zrozumiał podopiecznego

B. uznania wysiłku rozmówcy

C. sprecyzowania wypowiedzi podopiecznego

D. łączenia istotnych treści oraz faktów

Parafraza w pracy terapeuty zajęciowego jest kluczowym narzędziem, które pozwala upewnić się, że terapeuta właściwie zrozumiał intencje i emocje wyrażane przez podopiecznego. Głównym celem parafrazowania jest potwierdzenie, że odbiorca komunikacji uchwycił sens rozmowy, co umożliwia wyjaśnienie ewentualnych nieporozumień. Przykładowo, terapeuta może powiedzieć: 'Rozumiem, że czujesz się przytłoczony sytuacją, w której się znajdujesz.' Tego rodzaju działalność nie tylko pokazuje empatię terapeuty, ale również zachęca podopiecznego do dalszej eksploracji swoich myśli i uczuć. W kontekście standardów profesji, parafrazowanie wspiera budowanie zaufania i bezpieczeństwa w relacji terapeutycznej, co jest zgodne z zasadami etyki i praktyki w terapii zajęciowej. Używanie parafraz w praktyce może również pomóc w identyfikacji kluczowych obszarów, które wymagają dalszej interwencji lub wsparcia, co jest fundamentem skutecznego procesu terapeutycznego.

Pytanie 10

Terapia reminiscencyjna polega na

A. wywoływaniu wspomnień za pomocą stymulujących materiałów

B. tworzeniu przyjaznego środowiska poprzez usunięcie barier architektonicznych

C. ćwiczeniu orientacji w przestrzeni

D. stymulowaniu właściwych zachowań społecznych

Terapia reminiscencyjna jest techniką terapeutyczną, która wykorzystuje wspomnienia pacjentów w celu poprawy ich samopoczucia psychicznego oraz społecznego. Poprawna odpowiedź, dotycząca wywoływania wspomnień dzięki stymulującym materiałom, odnosi się do kluczowego aspektu tej terapii. Praktyczne zastosowanie terapii reminiscencyjnej polega na użyciu różnych materiałów, takich jak zdjęcia, muzyka, czy przedmioty z przeszłości, które mogą pobudzić pacjentów do dzielenia się swoimi wspomnieniami. Zastosowanie tej metody jest szczególnie istotne w pracy z osobami starszymi, w tym z pacjentami cierpiącymi na demencję. Badania pokazują, że aktywacja wspomnień może prowadzić do poprawy jakości życia, zwiększenia poczucia tożsamości oraz zmniejszenia objawów depresyjnych. Standardy dobrych praktyk w terapii reminiscencyjnej zalecają indywidualne podejście do pacjenta oraz uwzględnianie jego unikalnych doświadczeń życiowych, co wpływa na efektywność terapii.

Pytanie 11

Zadaniem zespołu jest stworzenie i wdrożenie indywidualnego planu wsparcia dla mieszkańca placówki pomocy społecznej

A. leczniczo-usprawniającego

B. wspierająco-aktywizującego

C. rehabilitacyjno-pielęgnacyjnego

D. terapeutyczno-opiekuńczego

Odpowiedź terapeutyczno-opiekuńcze jest prawidłowa, ponieważ zespół terapeutyczno-opiekuńczy w domach pomocy społecznej odpowiada za opracowanie i realizację indywidualnych planów wsparcia dla mieszkańców. Plan ten powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb i możliwości każdego mieszkańca, uwzględniając zarówno aspekty zdrowotne, jak i społeczne. Dobre praktyki wskazują, że efektywność takich planów opiera się na ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także na regularnym monitorowaniu i ewaluacji postępów. Na przykład, w ramach takiego planu mogą być zorganizowane terapie zajęciowe, które nie tylko wspierają rehabilitację fizyczną, ale także poprawiają samopoczucie psychiczne mieszkańców. Celem jest nie tylko opieka, ale również aktywizacja mieszkańców, co prowadzi do poprawy jakości ich życia oraz integracji społecznej.

Pytanie 12

W klasyfikacji terapii zajęciowej do socjoterapii wlicza się

A. animaloterapię

B. ludoterapię

C. biblioterapię

D. hortiterapię

Ludoterapia jest formą socjoterapii, która wykorzystuje zabawę jako narzędzie terapeutyczne w pracy z dziećmi i młodzieżą. Jest to metoda, która umożliwia uczestnikom eksplorację swoich emocji, interakcje społeczne oraz rozwijanie umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. W ludoterapii wykorzystuje się różnorodne formy zabawy, w tym gry planszowe, zabawy ruchowe oraz sztukę, co pozwala na kreatywne wyrażanie siebie. Ta forma terapii jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie angażowania pacjenta w aktywności, które są zarówno edukacyjne, jak i terapeutyczne. Ludoterapia sprzyja także tworzeniu więzi między terapeutą a uczestnikiem, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. W kontekście dzieci z problemami emocjonalnymi lub społecznymi, zastosowanie ludoterapii może prowadzić do znaczącej poprawy w ich codziennym funkcjonowaniu oraz w relacjach z rówieśnikami. Warto również wspomnieć, że ludoterapia jest często stosowana jako część szerszego programu terapeutycznego, w którym mogą być uwzględnione inne podejścia, takie jak terapia zajęciowa czy terapia poznawczo-behawioralna.

Pytanie 13

Podopieczna z entuzjazmem bierze udział w zajęciach manualnych w pracowni terapii zajęciowej i pragnie nauczyć się szyć. Terapeuta zajęciowy powinien rozpocząć z nią współpracę od nauki

A. użytkowania maszyny oraz overlocka

B. haftowania oraz nauki ściegów maszynowych

C. wszywania zamka i obróbki dziurek

D. podstawowych ściegów ręcznych oraz fastrygowania

Wybór nauki prostych ściegów ręcznych i fastrygowania jako pierwszego etapu nauki szycia jest zgodny z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej. Proste ściegi, takie jak ścieg do szycia, są fundamentem, na którym można zbudować bardziej zaawansowane umiejętności szycia. Nauka tych podstawowych technik pozwala podopiecznej zrozumieć, jak materiał zachowuje się podczas szycia oraz jak działa igła i nitka. Fastrygowanie, czyli tymczasowe łączenie materiałów, to kluczowy element w procesie szycia, który ułatwia późniejsze wykonanie bardziej skomplikowanych projektów. Przykładem może być przygotowanie tkaniny do szycia przymiaru lub szwu, co zwiększa precyzję i jakość wykonania pracy. W terapii zajęciowej istotne jest także to, że uczenie się podstawowych technik szycia może wpływać pozytywnie na rozwój motoryki małej, poprawiając zdolności manualne uczestnika oraz zwiększając jego pewność siebie. Dostosowanie stopnia trudności do umiejętności podopiecznej jest kluczowe dla jej motywacji i sukcesu w nauce.

Pytanie 14

Dla każdej osoby przyjętej do ośrodka wsparcia społecznego tworzony jest indywidualny program działania

A. rewalidacyjno-wychowawczego

B. wspierająco-aktywizującego

C. terapeutyczno-leczniczego

D. pielęgnacyjno-opiekuńczego

Odpowiedź "wspierająco-aktywizującego" jest poprawna, ponieważ indywidualne plany postępowania w środowiskowych domach samopomocy są zaprojektowane w celu wsparcia osób z różnymi potrzebami, umożliwiając im aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i codziennym. Takie plany uwzględniają nie tylko aspekty zdrowotne i rehabilitacyjne, ale również rozwój umiejętności życiowych oraz integrację z otoczeniem. Na przykład, osoba z niepełnosprawnością intelektualną może potrzebować wsparcia w nauce umiejętności interpersonalnych lub organizacyjnych, co jest kluczowe dla jej samodzielności. Wspierająco-aktywizujący plan postępowania powinien być elastyczny i dostosowywany do zmieniających się potrzeb uczestników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rehabilitacji i wsparcia społecznego. Standardy dotyczące jakości usług w takich domach wymagają, aby plany były współtworzone z samymi uczestnikami oraz ich rodzinami, co zwiększa ich efektywność i zaangażowanie. To holistyczne podejście nie tylko wspiera rozwój osobisty, ale również przyczynia się do poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami, co jest kluczowe w pracy w sektorze pomocy społecznej.

Pytanie 15

Podstawowym celem terapii zajęciowej dla osoby z niepełnosprawnością intelektualną w znacznym stopniu jest

A. usprawnianie manualne

B. przygotowanie do podjęcia zatrudnienia

C. rozwijanie umiejętności plastycznych

D. uczenie samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu

Uczenie samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym jest kluczowym celem terapii zajęciowej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym. Terapeuci zajęciowi koncentrują się na rozwijaniu umiejętności, które umożliwiają osobom z takimi wyzwaniami pełniejsze uczestnictwo w społeczeństwie i codziennym życiu. Przykłady działań obejmują naukę podstawowych czynności, takich jak higiena osobista, przygotowywanie posiłków, czy zarządzanie czasem. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami w terapii zajęciowej, takie umiejętności są fundamentem dla budowania niezależności. W praktyce terapeuci często wykorzystują metody oparte na analizie zadań, co pozwala dostosować intensywność i zakres nauki do indywidualnych możliwości uczestników. Dobrą praktyką jest również włączanie rodziny w proces terapeutyczny, co wspiera rozwój umiejętności w naturalnym środowisku.

Pytanie 16

Metoda, która opiera się na odwzorowywaniu rzeczywistości oraz przyjmowaniu określonych ról zgodnie z zasadami panującymi w rzeczywistym życiu, to gra

A. symulacyjna

B. sytuacyjna

C. towarzyska

D. konstrukcyjna

Odpowiedzi "towarzyska", "sytuacyjna" oraz "konstrukcyjna" nie są właściwymi terminami do opisania metody edukacyjnej, która polega na symulowaniu rzeczywistości. Odpowiedź "towarzyska" może sugerować formę gry lub interakcji, jednak nie oddaje istoty symulacji, która skupia się na odwzorowywaniu rzeczywistych sytuacji i ról. W grach towarzyskich celem jest zazwyczaj zabawa i rozrywka, a nie nauka praktycznych umiejętności przez naśladowanie realnych scenariuszy. Odpowiedź "sytuacyjna" również jest myląca, gdyż sugeruje, że metoda ta dotyczy tylko określonych sytuacji bez odniesienia do systematycznego odwzorowywania rzeczywistości. Tymczasem symulacje są znacznie bardziej złożone i mają na celu nie tylko reagowanie w danej sytuacji, ale także naukę poprzez doświadczenie. Wreszcie, odpowiedź "konstrukcyjna" odnosi się do podejścia, które skupia się na budowaniu wiedzy przez aktywne uczestnictwo w procesie twórczym. Chociaż podejście konstrukcyjne ma swoje miejsce w edukacji, nie jest tożsame z metodą symulacyjną, która polega na realistycznym odzwierciedlaniu sytuacji życiowych. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, często spowodowane są myleniem celów i kontekstów różnych metod edukacyjnych oraz brakiem zrozumienia, w jaki sposób symulacje mogą być wykorzystywane do budowania kompetencji praktycznych w bezpiecznym środowisku.

Pytanie 17

Jakie jest główne założenie burzy mózgów jako formy pracy zespołowej?

A. wykonanie wspólnego collage’u

B. wytworzenie dużej liczby pomysłów

C. praktykowanie umiejętności potrzebnych w codziennym życiu

D. zdobycie umiejętności udziału w moderowanej dyskusji

Wybór nielicznych odpowiedzi, które nie są zgodne z celem burzy mózgów, pokazuje nieporozumienie w zakresie jej podstawowych założeń. Uczestnictwo w kierowanej dyskusji, choć istotne, nie jest główną funkcją burzy mózgów. W rzeczywistości, burza mózgów ma na celu otwartą wymianę pomysłów bez z góry ustalonych reguł czy hierarchii, co różni ją od bardziej formalnych dyskusji. Kolejnym błędnym podejściem jest przekonanie, że burza mózgów służy do stworzenia wspólnego collage’u; w rzeczywistości jest to technika mająca na celu wydobycie kreatywności, a nie tworzenie konkretnych dóbr wizualnych. Co więcej, wyćwiczenie praktycznych umiejętności życia codziennego nie jest celem burzy mózgów, ponieważ jej głównym zadaniem jest generowanie pomysłów i rozwiązań. Właściwe zrozumienie celu burzy mózgów jest kluczowe dla efektywności tej metody – opiera się ona na swobodnym dzieleniu się ideami w celu znalezienia innowacyjnych rozwiązań. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywności w pracy zespołowej i zmniejsza potencjał innowacyjny, co jest sprzeczne z założeniami nowoczesnych metod pracy grupowej.

Pytanie 18

W ramach komunikacji interpersonalnej, reakcja odbiorcy na przyjęty komunikat określana jest jako

A. dekodowaniem

B. kodowaniem

C. sprzężeniem zwrotnym

D. szumem komunikacyjnym

Sprzężenie zwrotne to kluczowy element procesu komunikacji interpersonalnej, który obejmuje reakcję odbiorcy na przekaz zrozumiany z komunikatu nadawcy. W kontekście komunikacji, sprzężenie zwrotne może przybierać różne formy, takie jak werbalne potwierdzenie, gesty czy mimika, które sygnalizują nadawcy, jak jego komunikat został odebrany. Przykładem może być sytuacja w zespole roboczym, gdzie podczas prezentacji członek zespołu kiwa głową na znak zrozumienia, co informuje prezentera, że jego argumenty są jasne. W praktyce, efektywne wykorzystanie sprzężenia zwrotnego przyczynia się do lepszego zrozumienia i budowania relacji w komunikacji. Odpowiednie udzielanie i interpretowanie feedbacku jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które podkreślają znaczenie otwartości w komunikacji, aby tworzyć środowisko sprzyjające współpracy. Sprzężenie zwrotne nie tylko wzmacnia relacje interpersonalne, lecz także przyczynia się do efektywności w pracy zespołowej, dlatego warto zwracać na nie szczególną uwagę w każdej formie interakcji.

Pytanie 19

Osłabienie ruchu, chód z drobnymi krokami, skłonność postawy do przodu oraz drżenie w stanie spoczynku to symptomy, które mogą wskazywać na obecność schorzenia

A. Alzheimera

B. Parkinsona

C. nowotworowego

D. metabolicznego

Objawy takie jak spowolnienie ruchowe, chód szorujący drobnymi krokami, pochylenie sylwetki ku przodowi oraz drżenie spoczynkowe są charakterystyczne dla choroby Parkinsona, która jest jednym z najczęstszych zaburzeń neurologicznych. Parkinsonizm związany jest z degeneracją neuronów dopaminergicznych w mózgu, co prowadzi do zakłócenia równowagi neuroprzekaźników. Kluczowe jest zrozumienie, że te objawy wpływają na jakość życia pacjenta, a ich wczesne rozpoznanie ma ogromne znaczenie dla wdrożenia odpowiedniego leczenia, które może obejmować leki, rehabilitację oraz terapie wspomagające. W praktyce, do diagnostyki choroby Parkinsona stosuje się zarówno badania neurologiczne, jak i obrazowe, a także testy oceniające sprawność ruchową pacjenta. Zrozumienie symptomów i ich związku z patofizjologią choroby Parkinsona jest kluczowe dla skutecznego zarządzania terapią i poprawy jakości życia chorych, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki neurologicznej.

Pytanie 20

Specjalista, który zamierza zaprezentować uczestnikom nowo powstałej pracowni ich prawa i obowiązki oraz obowiązujące zasady bhp, powinien w tym celu skorzystać z

A. harmonogramu

B. regulaminu

C. kodeksu

D. statutu

Regulamin jest dokumentem, który precyzyjnie określa zasady funkcjonowania instytucji, w tym prawa i obowiązki jej uczestników oraz szczegółowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp). Jako narzędzie zarządzania, regulamin powinien być dostępny dla wszystkich pracowników oraz uczestników, co zapewnia przejrzystość i zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. Przykładowo, w regulaminie mogą być zawarte informacje dotyczące organizacji pracy, zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych czy wymagania dotyczące używania odzieży ochronnej. W kontekście nowo otwartej pracowni, dobrze sformułowany regulamin stanowi fundament dla budowania kultury bezpieczeństwa oraz odpowiedzialności w miejscu pracy. Warto również podkreślić, że regulamin powinien być zgodny z wewnętrznymi standardami oraz regulacjami krajowymi, co podnosi jego wiarygodność i skuteczność jako narzędzia komunikacji z pracownikami.

Pytanie 21

Dzieląc się z podopiecznym swoimi obserwacjami w słowach: "Nie podoba mi się to, że się spóźniasz, jeśli będziesz punktualny, łatwiej będzie nam zrealizować plan zajęć", terapeuta zastosował

A. ocenianie

B. odzwierciedlanie zachowań

C. informację zwrotną

D. blokadę komunikacyjną

Alternatywne odpowiedzi odzwierciedlają błędne koncepcje, które mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat praktyk terapeutycznych. Osądzanie, jako pierwsza z błędnych opcji, odnosi się do sytuacji, w której terapeuta wyraża swoje negatywne opinie w sposób, który może być odbierany jako krytyka, a nie konstruktywna informacja. Tego rodzaju podejście może zrazić podopiecznego i zablokować efektywną komunikację. Kluczowe w terapii jest budowanie relacji opartych na zaufaniu, co jest niemożliwe, gdy terapeuta stosuje osądzanie. Kolejna opcja, blokada językowa, odnosi się do sytuacji, w której terapeuta nie pozwala podopiecznemu na wyrażanie swoich myśli i uczuć, co jest sprzeczne z ideą otwartej komunikacji, która jest fundamentem skutecznej terapii. Odzwierciedlanie zachowań, ostatnia z odpowiedzi, polega na powtarzaniu lub naśladowaniu zachowań podopiecznego, co w tym kontekście, nie odnosi się do wyrażania spostrzeżeń w konstruktywny sposób. Takie podejście może być pomocne w niektórych sytuacjach, jednak nie przyczynia się do rozwoju świadomości u podopiecznego w kontekście jego spóźnień. Zrozumienie różnicy między tymi podejściami jest kluczowe dla efektywności pracy terapeutycznej oraz dla budowania pozytywnych relacji z podopiecznymi.

Pytanie 22

Toczki, klepaczki, wałki, cykliny, wybieraki oraz angoby stanowią materiały i narzędzia wykorzystywane w warsztacie

A. stolarskiej

B. kulinarnej

C. ceramicznej

D. rękodzielniczej

Wybór odpowiedzi dotyczących pracowni stolarskiej, kulinarnej lub rękodzielniczej pokazuje nieporozumienie w zakresie zastosowania wymienionych narzędzi i materiałów. Pracownia stolarska wykorzystuje zupełnie inne narzędzia, takie jak piły, młotki czy wkrętarki, które są przeznaczone do obróbki drewna. Toczki i klepaczki, narzędzia ceramiczne, nie mają zastosowania w stolarstwie, a ich użycie w tej dziedzinie byłoby nieefektywne. W kontekście pracowni kulinarnej, argumenty są równie nieadekwatne. Narzędzia wykorzystywane w kuchni skupiają się na przygotowywaniu żywności i nie obejmują narzędzi ceramicznych, które są używane do formowania gliny, a nie do gotowania. Wreszcie, odpowiedź odwołująca się do pracowni rękodzielniczej, choć może wydawać się zbliżona, również jest myląca. Rękodzieło obejmuje wiele różnych technik, ale w kontekście ceramiki, istotne jest zrozumienie, że specjalistyczne narzędzia ceramiczne są kluczowe dla prawidłowego wykonania produktów. Wybór tych narzędzi jest ściśle związany z materiałem, jakim jest glina, oraz procesami związanymi z jej obróbką, co stawia je w opozycji do narzędzi używanych w innych dziedzinach rzemiosła.

Pytanie 23

Osoba zajmująca się terapią zajęciową, planując multimedialną prezentację na lekcje edukacji zdrowotnej, powinna skorzystać z programu

A. Word Pad

B. Action

C. Access

D. Power Point

PowerPoint to jeden z najczęściej wykorzystywanych programów do tworzenia prezentacji multimedialnych, szczególnie w kontekście edukacji zdrowotnej. Jego funkcje umożliwiają tworzenie atrakcyjnych wizualnie slajdów, które mogą zawierać tekst, obrazy, filmy oraz elementy interaktywne. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi użytkownika i szerokiemu zakresie szablonów, terapeuta zajęciowy może łatwo dostosować prezentację do specyficznych potrzeb grupy docelowej. Na przykład, przygotowując zajęcia na temat zdrowego stylu życia, można wykorzystać diagramy ilustrujące piramidę żywieniową lub animacje pokazujące skutki niezdrowych nawyków. PowerPoint wspiera również funkcje współpracy, co umożliwia zespołowe tworzenie materiałów edukacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji. Warto także dodać, że prezentacje multimedialne są skuteczne w angażowaniu uczniów, co zwiększa ich motywację do nauki oraz poprawia przyswajanie wiedzy.

Pytanie 24

Osoba biorąca udział w warsztacie terapii zajęciowej w ramach własnego programu uczestniczy w treningu finansowym, którego celem jest

A. zarządzanie pozyskanymi funduszami

B. opracowywanie zróżnicowanego jadłospisu

C. zachowanie higieny osobistej

D. uczenie się czynności porządkowych

Trening ekonomiczny w terapii zajęciowej ma na celu nauczenie uczestników skutecznego zarządzania swoimi finansami, co jest kluczowym aspektem samodzielnego życia. Dysponowanie otrzymanymi środkami finansowymi obejmuje umiejętność planowania wydatków, oszczędzania oraz podejmowania świadomych decyzji zakupowych. W kontekście terapii zajęciowej, uczestnicy mogą uczyć się, jak tworzyć budżet, co pozwala im lepiej zrozumieć swoje możliwości finansowe. Praktyczne przykłady to np. stworzenie listy zakupów i porównanie cen w różnych sklepach, co rozwija umiejętność negocjacji i krytycznego myślenia. Dobre praktyki w tym zakresie wskazują, że uczestnicy powinni mieć możliwość przeprowadzania symulacji zakupów oraz rozumienia wartości pieniądza w codziennym życiu. Wspieranie umiejętności ekonomicznych jest szczególnie ważne dla osób z ograniczeniami, które mogą mieć trudności w samodzielnym podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 25

Terapeuta, który w trakcie rozmowy z pacjentem utrzymywał kontakt wzrokowy oraz stosował techniki klaryfikacji, zrealizował wymagania

A. aktywnego słuchania

B. konstruktywnego udzielania informacji zwrotnej

C. asertywnego zachowania

D. motywacji o charakterze wewnętrznym

Aktywne słuchanie to kluczowa umiejętność w terapii, polegająca na pełnym zaangażowaniu w rozmowę z podopiecznym. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego jest jednym z najważniejszych elementów aktywnego słuchania, ponieważ sygnalizuje, że terapeuta jest zainteresowany i skoncentrowany na rozmówcy. Klaryfikacja, czyli proces dopytywania się o szczegóły i wyjaśniania wątpliwości, pozwala na lepsze zrozumienie emocji i myśli podopiecznego. W praktyce, terapeuta może na przykład powtórzyć lub sparafrazować to, co powiedział podopieczny, aby upewnić się, że obie strony mają tę samą perspektywę. Takie zachowanie wspiera budowanie zaufania oraz otwartej komunikacji, co jest fundamentalne w efektywnej terapii. Standardy etyczne w psychoterapii, takie jak te opracowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA), podkreślają znaczenie aktywnego słuchania jako kluczowego elementu skutecznej praktyki terapeutycznej. Poprzez aktywne słuchanie terapeuta nie tylko odkrywa głębsze potrzeby klienta, ale również wspiera jego proces samopoznania i refleksji.

Pytanie 26

Jednym z zamierzeń terapeutycznych w obszarze kinezyterapii jest

A. osiągnięcie umiejętności tworzenia curriculum vitae

B. wydłużenie czasu skupienia na zadaniu

C. zwiększenie efektywności wentylacji płuc

D. zmniejszenie liczby sporów z innymi uczestnikami zajęć

Wzrost sprawności wentylacji płuc jest kluczowym celem terapeutycznym w kinezyterapii, ponieważ prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego ma istotny wpływ na ogólną kondycję fizyczną pacjenta. W ramach kinezyterapii stosuje się różne techniki, takie jak ćwiczenia oddechowe, które pomagają w poprawie wydolności płuc oraz zwiększeniu objętości oddechowej. Przykładem może być metoda kontrolowanego oddechu, polegająca na nauce pacjentów, jak prawidłowo oddychać, co jest szczególnie istotne u osób z przewlekłymi schorzeniami układu oddechowego. Takie podejście jest zgodne z dokumentami takim jak „Standardy rehabilitacji w chorobach płuc”, które podkreślają znaczenie terapii oddechowej w procesie rehabilitacji. Dobrze przeprowadzona kinezyterapia nie tylko podnosi sprawność wentylacyjną, ale również wpływa na poprawę jakości życia pacjentów, co czyni ją niezbędnym elementem w planie terapeutycznym.

Pytanie 27

Czym jest przeciwwskazanie do uczestnictwa w hipoterapii?

A. zespół Downa

B. mózgowe porażenie dziecięce

C. zwichnięcie stawu biodrowego

D. niepełnosprawność intelektualna

Zwichnięcie stawu biodrowego jest przeciwwskazaniem do udziału w hipoterapii, ponieważ może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych związanych z mobilnością pacjenta oraz stabilnością podczas zajęć. Hipoterapia, wykorzystująca konie do terapii, wymaga od uczestników odpowiedniej sprawności fizycznej. Zwichnięcie stawu biodrowego może powodować ból, ograniczenie ruchomości oraz niestabilność, co stwarza ryzyko kontuzji zarówno dla pacjenta, jak i dla konia. W przypadku osób z urazami stawu biodrowego należy wziąć pod uwagę ich zdolność do utrzymywania równowagi i angażowania się w interakcję z koniem. W praktyce terapeutycznej, standardy bezpieczeństwa oraz oceny ryzyka są kluczowe w doborze odpowiednich form terapii. Zawodowi terapeuci oceniają stan zdrowia pacjenta, aby zidentyfikować potencjalne zagrożenia. W przypadku zwichnięcia stawu biodrowego, zaleca się unikanie hipoterapii na rzecz innych form rehabilitacji, które będą bardziej odpowiednie i bezpieczne dla danej osoby.

Pytanie 28

Rytowanie, trawienie, grawerowanie, tuszowanie oraz odciskanie to zestaw działań wykonywanych podczas zajęć w pracowni

A. ceramicznej

B. stolarskiej

C. kaletniczej

D. graficznej

Rytowanie, trawienie, grawerowanie, tuszowanie i odciskanie są technikami związanymi z pracą w pracowni graficznej, gdzie tworzenie różnorodnych form graficznych oraz reprodukcja obrazów na papierze lub innych materiałach jest kluczowym aspektem. W pracowni graficznej, rytowanie i grawerowanie polegają na tworzeniu wzorów i tekstów na powierzchniach takich jak metal, drewno czy linoleum, co pozwala na uzyskanie unikalnych odbitek. Techniki te są wykorzystywane w druku wypukłym oraz w procesach produkcji materiałów reklamowych. Tuszowanie to kolejny ważny krok, polegający na aplikacji tuszu na przygotowane formy, co umożliwia przeniesienie obrazu na papier. Odciskanie, w zależności od techniki, może obejmować zarówno zastosowania ręczne, jak i maszynowe, pozwalając na produkcję większej liczby kopii. Zastosowanie tych technik w projektowaniu graficznym, w tym tworzeniu plakatów, albumów artystycznych czy książek, jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki oraz designu, co podkreśla ich znaczenie w dzisiejszym przemyśle kreatywnym.

Pytanie 29

Osoba z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną najlepiej rozwija swoje umiejętności zawodowe poprzez

A. udział w teoretycznych wykładach

B. samodzielne próby na stanowisku pracy

C. czytanie podręczników akademickich

D. praktyczne treningi w kontrolowanym środowisku pracy

Praktyczne treningi w kontrolowanym środowisku pracy to najlepsza metoda rozwijania umiejętności zawodowych dla osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną. Tego typu podejście pozwala na naukę poprzez działanie, co jest szczególnie ważne dla osób, które mogą mieć trudności z przyswajaniem wiedzy teoretycznej. W kontrolowanym środowisku pracy uczestnicy mają możliwość bezpiecznego popełniania błędów i natychmiastowego otrzymywania informacji zwrotnej. To z kolei umożliwia lepsze zrozumienie procesów i mechanizmów wykonywania zadań zawodowych. Dodatkowo, praktyczne treningi mogą być indywidualnie dostosowane do potrzeb i umiejętności uczestnika, co jest kluczowe w przypadku osób z różnym poziomem sprawności. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii zajęciowej, gdzie kładzie się nacisk na praktyczne umiejętności i samodzielność uczestników. Praktyczne przykłady pokazują, że osoby, które uczą się w ten sposób, zyskują większą pewność siebie i są lepiej przygotowane do podjęcia pracy w rzeczywistych warunkach zawodowych.

Pytanie 30

Ergoterapia to forma terapii

A. za pomocą zabawy

B. poprzez pracę

C. przez ruch

D. poprzez śmiech

Ergoterapia to terapia, która koncentruje się na wykorzystaniu pracy w celu poprawy funkcjonowania osób w ich codziennym życiu. Głównym celem ergoterapii jest umożliwienie pacjentom angażowania się w czynności, które mają dla nich znaczenie, co sprzyja ich zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. Przykłady zastosowania ergoterapii obejmują pomoc osobom po udarach mózgu w odzyskaniu zdolności do wykonywania codziennych zadań, takich jak ubieranie się czy gotowanie, poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia i zadania. Ergoterapeuci stosują różnorodne metody, w tym techniki rehabilitacyjne oraz adaptacyjne, aby dostosować otoczenie pacjenta do jego potrzeb, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie zdrowia i jakości życia. Pracując z pacjentami, ergoterapeuci biorą pod uwagę aspekty psychologiczne, społeczne i fizyczne, które wpływają na ich codzienną aktywność, co czyni tę terapię holistycznym podejściem do rehabilitacji.

Pytanie 31

Podopieczny z zapałem uczestniczy w życiu DPS; wspiera organizację wydarzeń, interesuje się kwestiami mieszkańców DPS oraz problemami osób z niepełnosprawnością i ich codziennym funkcjonowaniem. Aby mógł wykorzystać swoje pasje, terapeuta powinien zaproponować mu udział

A. w biblioterapii biernej i aktywnej

B. w prowadzeniu klubu sportowego dla mieszkańców DPS

C. w redagowaniu gazetki informacyjnej DPS

D. w śpiewaniu na imprezach organizowanych w DPS

Udział podopiecznego w redagowaniu gazetki informacyjnej DPS jest bardzo wartościowym sposobem na wykorzystanie jego zainteresowań oraz zaangażowania w życie społeczności. Praca nad gazetką pozwala na rozwijanie umiejętności pisarskich, organizacyjnych oraz komunikacyjnych, a także daje możliwość wyrażenia swoich myśli i opinii. To zadanie nie tylko angażuje podopiecznego w bieżące sprawy mieszkańców, ale także stwarza platformę do dyskusji na temat problemów osób z niepełnosprawnością. W kontekście dobrych praktyk w pracy z osobami z niepełnosprawnościami, warto zwrócić uwagę na metodę aktywnej partycypacji, która polega na włączeniu podopiecznych w procesy decyzyjne oraz twórcze. Przykłady zastosowania tej metody obejmują organizację warsztatów, gdzie mieszkańcy mogą współtworzyć treści gazetki, co z kolei wpływa na ich poczucie wartości oraz przynależności społecznej. Wspieranie tak aktywnych form uczestnictwa jest kluczowe dla wzmacniania samodzielności oraz integracji społecznej osób z niepełnosprawnościami, co znajduje odzwierciedlenie w standardach pracy z tą grupą, takich jak model Holistic Care.

Pytanie 32

W pracowni rękodzielniczej powinny znajdować się między innymi:

A. kanwa, nożyczki, blejtramy, farby, nici

B. włóczka, druty, modelina, klej, szydełka

C. tamborki, kanwa, mulina, nici, sznurek

D. krosno, kordonek, młotki, bejca, mulina

Odpowiedź, która zawiera tamborki, kanwę, mulinę, nici i sznurek, jest jak najbardziej na miejscu. Te materiały są naprawdę kluczowe w rękodziele, zwłaszcza jeśli chodzi o haftowanie i szycie. Tamborek to świetne narzędzie, bo jak się go dobrze używa, to materiał jest w odpowiednim napięciu, co bardzo pomaga w dokładnym stawianiu ściegów. Kanwa, z kolei, to taka tkanina, która ma regularny splot, co ułatwia pracę i pozwala robić równomierne ściegi. Mulina jest super, bo ma wiele kolorów i po skręceniu świetnie nadaje się do haftu, a jej różnorodność daje możliwość tworzenia ciekawych wzorów. Nici są podstawą szycia i haftowania, ich wybór naprawdę wpływa na jakość i wygląd końcowego wyrobu. A sznurek jest wszechstronny – można go wykorzystać w różnych technikach. Te wszystkie elementy są zgodne z najlepszymi praktykami w rękodziele, gdzie różnorodność narzędzi to klucz do innowacyjnych projektów.

Pytanie 33

Na jakim etapie dokonuje się analizy wyników badań przeprowadzonych u osoby zamieszkującej dom pomocy społecznej w kontekście kompleksowej oceny geriatrycznej?

A. nawiązania kontaktu terapeutycznego z podopiecznym

B. uzyskania informacji o podopiecznym z wywiadów, obserwacji oraz dostępnej dokumentacji

C. określenia celów terapeutycznych dla podopiecznego

D. ustalenia problemów, potrzeb i możliwości podopiecznego

Odpowiedź "określenia problemów, potrzeb i możliwości podopiecznego" jest prawidłowa, ponieważ stanowi kluczowy etap w procesie całościowej oceny geriatrycznej. W tej fazie przeprowadzane jest systematyczne zidentyfikowanie i zrozumienie różnorodnych potrzeb zdrowotnych, psychospołecznych oraz funkcjonalnych osoby, co jest niezbędne do skutecznego planowania dalszej opieki. Analizując problemy oraz możliwości podopiecznego, opiekunowie i specjaliści mogą lepiej dostosować interwencje terapeutyczne do indywidualnych potrzeb, co jest zgodne z dotychczasowymi standardami opieki geriatrycznej. Przykładami zastosowania tej wiedzy mogą być działania takie jak dostosowanie programu rehabilitacyjnego do stanu zdrowia pacjenta lub zaplanowanie wsparcia w codziennych czynnościach, co może znacząco poprawić jakość życia podopiecznego. Zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi opieki nad osobami starszymi, holistyczne podejście, które uwzględnia zarówno aspekty fizyczne, jak i emocjonalne, jest kluczowe dla skutecznej interwencji.

Pytanie 34

Specjalista oddiagnozował u pacjenta na oddziale psychiatrycznym syndrom Otella. Co to oznacza dla pacjenta?

A. jest przekonany o kontroli innych nad jego myślami

B. wykazuje nieuzasadnioną, patologiczną zazdrość wobec partnerki

C. jest przekonany o deformacji swojej twarzy

D. prezentuje się jako znana postać

Syndrom Otella, znany również jako 'zazdrość Otella', jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się bezpodstawną, patologiczną zazdrością o partnera. Osoba cierpiąca na ten syndrom jest przekonana, że partnerka (lub partner) jest niewierny, co prowadzi do intensywnych emocji, stresu i często destrukcyjnych zachowań. Tego rodzaju zazdrość nie opiera się na faktach ani rzeczywistych dowodach, a jedynie na wewnętrznych przekonaniach. Syndrom ten ma swoje korzenie w problemach z zaufaniem oraz w niskiej samoocenie. W terapii psychologicznej kluczowe jest zrozumienie mechanizmów leżących u podstaw tej patologii. Praca z pacjentem obejmuje naukę zdrowych strategii radzenia sobie z emocjami, rozwijanie umiejętności interpersonalnych oraz techniki wzmacniające poczucie własnej wartości. W praktyce terapeuci mogą stosować podejścia takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga pacjentom identyfikować i modyfikować negatywne myśli, a także uczy ich, jak radzić sobie z lękiem i obawami związanymi z relacjami.

Pytanie 35

Jakie są zastosowania programu komputerowego Excel?

A. odtwarzania plików audio

B. tworzenia prezentacji multimedialnych

C. tworzenia obliczeń kosztów zużycia materiałów

D. poprawiania zdjęć

Odpowiedź, że program komputerowy Excel jest wykorzystywany do sporządzania kalkulacji kosztów zużycia materiałów, jest poprawna, ponieważ Excel jest zaawansowanym narzędziem arkusza kalkulacyjnego, które pozwala na analizę danych, tworzenie obliczeń oraz wizualizację wyników. Dzięki funkcjom matematycznym i statystycznym, użytkownicy mogą łatwo obliczać koszty, w tym analizować zużycie materiałów w ramach różnych projektów. Przykładem zastosowania może być firma budowlana, która korzysta z Excela do śledzenia kosztów materiałów budowlanych, co umożliwia precyzyjne planowanie budżetów i optymalizację zakupów. Excel wspiera także tworzenie wykresów i tabel przestawnych, co ułatwia prezentację danych w zrozumiały sposób. Dobre praktyki w branży zalecają korzystanie z Excela do zarządzania finansami, gdyż umożliwia on efektywne wprowadzanie danych, analizy oraz tworzenie raportów, co zdecydowanie zwiększa produktywność i przejrzystość procesów finansowych.

Pytanie 36

Jakie materiały i narzędzia powinien rozważyć terapeuta przy tworzeniu wyposażenia pracowni stolarskiej?

A. Czółenka, szydełka, snowalnie, przędze

B. Nożyczki, stemple, szablony, farby

C. Noże, cyrkle, szywnice, tekturę

D. Dłuta, przyrznice, ściski, bejce

Dłuta, przyrznice, ściski i bejce to naprawdę podstawowe narzędzia w stolarce. Dłuta są mega ważne, bo pozwalają na precyzyjne rzeźbienie i wycinanie szczegółów w drewnie. Dzięki nim można naprawdę wyczarować fajne detale. Przyrznice? No, to one pomagają w łączeniu elementów w konstrukcjach i to dosłownie zmienia całą jakość projektu. Ściski z kolei są super przydatne do trzymania wszystkiego w kupie, kiedy kleimy albo montujemy, więc to też niezbędnik. Bejce za to dodają pięknych kolorów do drewna i chronią je przed różnymi uszkodzeniami. Wybierając te narzędzia, robimy to, co najlepsi w stolarstwie robią od lat, bo precyzja i jakość to klucz do udanych projektów.

Pytanie 37

Uczeń ma problemy z płynnością mowy i wymawia słowa w sposób nieczytelny oraz bełkotliwy. Terapeuta zajęciowy powinien najpierw podjąć współpracę

A. z logopedą

B. z pedagogiem

C. z laryngologiem

D. z protetykiem słuchu

Wybór logopedy jako specjalisty współpracującego z terapeutą zajęciowym w przypadku podopiecznego z jąkaniem oraz bełkotliwą mową jest trafny, ponieważ logopeda zajmuje się diagnozowaniem oraz terapią zaburzeń mowy i komunikacji. Specjalista ten ma wiedzę i umiejętności do oceny stopnia nasilenia jąkania, analizy przyczyn problemów mowy oraz do wdrażania odpowiednich metod terapeutycznych, które mogą pomóc pacjentowi w poprawie jakości komunikacji. Przykłady zastosowania obejmują techniki relaksacyjne, ćwiczenia oddechowe oraz programy terapeutyczne oparte na m.in. modyfikacji zachowań mowy. Zgodnie z najlepszymi praktykami, terapeuta zajęciowy powinien współpracować z logopedą, aby całościowo wspierać rozwój podopiecznego, umożliwiając mu lepszą integrację społeczną i efektywniejsze funkcjonowanie w codziennym życiu.

Pytanie 38

Która z wypowiedzi terapeuty stanowi przykład konstruktywnej informacji zwrotnej w odniesieniu do podopiecznego, który używa wulgaryzmów wobec innych?

A. Obraża Pan innych ludzi, uważam, że to negatywnie wpływa na atmosferę zajęć. Proszę zaprzestać używania wulgarnych wyrażeń.

B. Jest Pan niegrzeczny wobec innych i przeszkadza Pan w prowadzeniu zajęć. Proszę więcej nie przychodzić.

C. Pan ciągle przeklina, co denerwuje pozostałych uczestników zajęć. Dlaczego Pan tak się zachowuje?

D. Proszę nie używać brzydkich słów. Jeśli nie zmieni Pan swojego zachowania, nie zapraszam na kolejne zajęcia.

Wypowiedź "Obraża Pan inne osoby, uważam, że to psuje atmosferę na zajęciach. Proszę przestać używać wulgarnych słów." spełnia warunki konstruktywnej informacji zwrotnej, ponieważ jasno wskazuje na problem, którym jest używanie wulgarnych słów, oraz jego negatywne konsekwencje dla grupy. Zastosowanie zwrotu "uważam, że to psuje atmosferę" dodaje osobistego wymiaru do feedbacku, co może zwiększyć empatię i zrozumienie sytuacji przez podopiecznego. Ważne jest, aby terapeuta nie tylko wskazywał na negatywne zachowania, ale także opisywał ich wpływ na innych, co jest kluczowym elementem budowania samoświadomości u osoby z problemami behawioralnymi. Przykładem zastosowania dobrych praktyk w interwencjach terapeutycznych jest technika „ja” komunikacji, która polega na formułowaniu zdań zaczynających się od „ja”, co minimalizuje defensywność odbiorcy i zachęca do refleksji nad własnym zachowaniem. Tego typu konstruktywna informacja zwrotna jest kluczowa w pracy z osobami, które mogą mieć trudności w rozumieniu społecznych norm i oczekiwań.

Pytanie 39

Rejestrowanie faktów oraz zdarzeń w zgodności z rzeczywistością, niezależnie od osobistych przekonań, opinii i oczekiwań, stanowi cechę właściwej obserwacji, którą określamy jako

A. intencjonalność

B. metodyczność

C. spostrzegawczość

D. obiektywność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obiektywność to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o obserwacje. Chodzi o to, żeby zauważyć fakty i zdarzenia takimi, jakie są, bez wpływu swoich emocji czy osobistych przekonań. W badaniach naukowych to szczególnie istotne, bo dzięki temu można uzyskać wiarygodne dane, które inni też mogą sprawdzić. Na przykład, w psychologii, jak chcemy obserwować, jak się ludzie zachowują, to musimy korzystać ze standaryzowanych metod, żeby uniknąć subiektywnych interpretacji. Dobrze jest pamiętać, że obiektywność pomaga w analizie danych, co sprawia, że wyniki są bardziej wiarygodne. Tak samo w dziennikarstwie, musimy przedstawiać fakty w sposób bezstronny, żeby ludzie mogli sami wyciągać wnioski i podejmować decyzje na podstawie przekazanych informacji.

Pytanie 40

Najważniejszym objawem choroby Alzheimera jest

A. ataksja

B. amnezja

C. alalia

D. afonia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Choroba Alzheimera jest neurodegeneracyjnym schorzeniem, które najczęściej prowadzi do postępującej utraty pamięci. Amnezja, czyli zaburzenie pamięci, jest jednym z dominujących objawów tej choroby. W początkowych stadiach pacjenci mogą doświadczać problemów z zapamiętywaniem niedawno uzyskanych informacji, co w miarę postępu choroby prowadzi do znacznego ograniczenia zdolności do przypominania sobie kluczowych zdarzeń z życia osobistego. Zauważalne są również trudności w uczeniu się nowych rzeczy oraz dezorientacja w codziennych sytuacjach. W praktyce potwierdzono, że wczesna diagnoza i wprowadzenie odpowiednich strategii terapeutycznych mogą wpłynąć na poprawę jakości życia pacjentów. Przykładem może być terapia poznawcza, która wspiera pacjentów w radzeniu sobie z ubytkami pamięci. Standardy opieki nad osobami z demencją podkreślają znaczenie wsparcia psychologicznego oraz angażowania pacjentów w aktywności stymulujące pamięć, co może opóźnić progresję objawów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej