Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 24 czerwca 2025 23:34
Data zakończenia: 24 czerwca 2025 23:52

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Często pierwszym sygnałem infekcji organizmu bywa wysypka plamisto-grudkowa, która najpierw występuje za uszami, później na twarzy, a następnie rozprzestrzenia się na tułów i kończyny. Zmniejsza się ona w ciągu 3-5 dni. U dzieci ta wysypka nie wywołuje świądu. W przypadku tej choroby można odczuć powiększenie węzłów chłonnych.

Podany opis zespołu objawów jest typowy dla przebiegu

A. różyczki

B. łupieżu różowego

C. łuszczycy

D. trądziku różowatego

Opis objawów wskazuje na różyczkę, znaną również jako rubella, która charakteryzuje się specyficzną plamisto-grudkową wysypką. Wysypka ta pojawia się najpierw za uszami, a następnie na twarzy oraz ciele, co jest typowym przebiegiem tej choroby. Czas trwania wysypki, która z reguły zanika w ciągu 3-5 dni, jest także charakterystyczny dla różyczki. U dzieci wysypka nie wywołuje świądu, co różni ją od innych chorób skórnych. Powiększenie węzłów chłonnych jest kolejnym istotnym objawem, co może sugerować, że organizm stara się zwalczyć zakażenie wirusowe. Różyczka jest chorobą wirusową, która może prowadzić do poważnych powikłań, zwłaszcza w czasie ciąży, dlatego profilaktyka i szczepienia są kluczowe. Znajomość objawów oraz ich interpretacja pozwalają na szybszą diagnostykę oraz skuteczniejsze leczenie, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz innych instytucji zdrowotnych.

Pytanie 2

Do zabaw konstrukcyjno-manipulacyjnych, rozwijających zdolność dopasowywania u prawidłowo rozwijających się dzieci w IV kwartale pierwszego roku życia, można zastosować

A. butelki z nakrętkami

B. grzechotki

C. woreczki z grochem

D. duże piłki

Butelki z nakrętkami to naprawdę świetny materiał do zabaw dla małych dzieci, zwłaszcza w czwartym kwartale pierwszego roku życia. W tym wieku dzieciaki rozwijają swoje zdolności manualne, a zabawa w otwieranie i zamykanie butelek świetnie angażuje ich paluszki. To pomaga poprawić chwyt i precyzję ruchów, co jest ważne na tym etapie. Dodatkowo, różne kolory i rozmiary nakrętek sprawiają, że jest to atrakcyjne wizualnie. W praktyce, nauczyciele i rodzice mogą wymyślać różne aktywności, na przykład sortować nakrętki według kolorów czy rozmiarów, co rozwija umiejętności poznawcze, jak klasyfikacja. Psycholodzy dziecięcy zazwyczaj podkreślają, jak ważna jest manipulacja obiektami, żeby wspierać rozwój motoryczny i poznawczy. No i butelki z nakrętkami są bezpieczne i łatwo dostępne, więc można je wykorzystać w wielu różnych sytuacjach edukacyjnych.

Pytanie 3

Opiekunka pracująca w ośrodku dla dzieci przywiozła do pracowni radiologicznej 3-latka z urazem głowy. Dziecko jest niespokojne i nie chce poddać się badaniu. W tej sytuacji opiekunka powinna

A. zastosować lek uspokajający i trzymać dziecko za rękę w trakcie badania

B. uspokoić dziecko, wytłumaczyć mu znaczenie badania i poczekać za drzwiami

C. zostawić dziecko z personelem i opuścić pomieszczenie

D. trzymać dziecko na rękach podczas przeprowadzenia badania

Odpowiedź, w której uspokajasz dziecko i tłumaczysz mu, co będzie się działo podczas badania, to naprawdę świetny pomysł. Wiesz, dzieciaki w przedszkolu często nie wiedzą, co się dzieje, i mogą się bać różnych rzeczy związanych z wizytami u lekarza. Kluczowe jest, żeby mówić do nich w sposób, który jest dla nich zrozumiały. Kiedy wyjaśnisz, co się stanie, to może mocno zmniejszyć ich stres. Fajnie jest też rozmawiać z dzieckiem w miły sposób i zapewnić je, że wszystko będzie w porządku. Czekając za drzwiami, dajesz personelowi przestrzeń na spokojne przeprowadzenie badania, co zazwyczaj wychodzi wszystkim na dobre. To podejście jest zgodne z tym, co polecają najlepsi specjaliści w pediatrii, bo naprawdę chodzi o to, żeby dzieci czuły się komfortowo i bezpiecznie w trudnych momentach.

Pytanie 4

Która z technik artystycznych dostarczy dwuletniemu dziecku wielu bodźców dotykowych?

A. Malowanie farbami.

B. Wyklejanie plasteliną.

C. Wycinanki witrażowe.

D. Malowanie wałkiem.

Wyklejanie plasteliną jest techniką, która dostarcza dwuletniemu dziecku szeroką gamę bodźców dotykowych, co jest kluczowe dla ich rozwoju sensorycznego. Plastelina, jako materiał plastyczny, ma wyjątkową teksturę, która zachęca dzieci do eksploracji i manipulacji. Dzieci w tym wieku uczą się poprzez dotyk, a modelowanie plasteliny angażuje ich zmysły, rozwija motorykę małą oraz koordynację ręka-oko. Przy użyciu plasteliny, dziecko może formować różne kształty, co sprzyja kreatywności i wyobraźni. Ta technika jest również zgodna z założeniami pedagogiki wczesnoszkolnej, które podkreślają znaczenie zabawy w nauce. W praktyce, wyklejanie plasteliną można łączyć z różnymi tematami edukacyjnymi, jak np. tworzenie zwierząt, przedmiotów codziennego użytku czy postaci z bajek, co dodatkowo angażuje dzieci w proces twórczy. Tego rodzaju aktywności sprzyjają nie tylko rozwojowi zdolności manualnych, ale także kształtowaniu wrażliwości artystycznej u najmłodszych.

Pytanie 5

Podstawowe czynności resuscytacyjne u dziecka powinny rozpocząć się od wykonania

A. uciśnięć mostka

B. pięciu oddechów ratowniczych

C. uderzenia przedsercowego

D. dwóch oddechów ratowniczych

Rozpoczęcie resuscytacji od dwóch oddechów ratowniczych jest niewłaściwe, gdyż nie dostarcza wystarczającej ilości tlenu do organizmu, co jest kluczowe w sytuacji zatrzymania oddechu u dziecka. Dwa oddechy nie zaspokajają potrzeby na natychmiastowe uzupełnienie niedoborów tlenowych, które mogą prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu w krótkim czasie. Propozycja wykonania uciśnięć mostka jako pierwszego kroku również jest błędna, ponieważ u dzieci, zwłaszcza tych małych, pierwszeństwo należy nadać wentylacji. Uciskanie mostka przed zapewnieniem oddechu może skutkować dalszym pogorszeniem stanu, ponieważ serce potrzebuje tlenu do efektywnego pompowania krwi. Uderzenie przedsercowe jest stosowane w bardzo specyficznych warunkach klinicznych i nie jest standardową praktyką w resuscytacji dzieci. Użycie tej metody mogłoby być skuteczne w przypadku dorosłych z zagrażającym życiu arytmią, jednak u dzieci może prowadzić do poważnych kontuzji lub pogorszenia stanu. Właściwe podejście do resuscytacji pediatrycznej jest kluczowe dla zapewnienia maksymalnych szans na przeżycie i minimalizację długoterminowych następstw. Dlatego tak ważne jest, aby znać i stosować aktualne wytyczne oraz standardy dotyczące resuscytacji dzieci, które jednoznacznie wskazują na konieczność rozpoczęcia od wentylacji.

Pytanie 6

Uszereguj etapy rozwoju mowy u dziecka od najbardziej wczesnego do najpóźniejszego
1. okres swoistej mowy dziecięcej
2. okres melodii
3. okres wyrazu
4. okres zdania

A. 3, 4, 1, 2

B. 2, 3, 4, 1

C. 2, 1, 3, 4

D. 1, 3, 2, 4

Wybór tej sekwencji wskazuje na nieporozumienie dotyczące etapów rozwoju mowy dziecka. Należy zauważyć, że sekwencja, w której okres wyrazu następuje przed okresem melodii, jest niepoprawna, ponieważ dzieci najpierw uczą się rozumieć i naśladować dźwięki oraz rytmy mowy, zanim przejdą do używania pojedynczych słów. Podobnie, umieszczając okres zdania przed okresem swoistej mowy, można mylnie ocenić, że dzieci już w młodszym wieku mają pełne zdolności językowe, co nie jest zgodne z rozwojem typowym dla dzieci. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają często z mylenia rozwoju mowy z ogólnym rozwojem poznawczym. W rzeczywistości rozwój mowy to proces składający się z jasno określonych etapów, które są analizowane przez specjalistów w zakresie pedagogiki i logopedii. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe dla skutecznej pracy z dziećmi, ponieważ każdy z tych okresów wymaga odmiennych metod wsparcia i interwencji. Dobrym przykładem mogą być techniki zabawowe, które są stosowane w okresie melodii, a które wspierają rozwój umiejętności językowych w sposób naturalny i przyjazny dla dziecka.

Pytanie 7

Botulizm u niemowląt może wystąpić w przypadku, gdy dziecko spożyje pokarm zanieczyszczony toksyną botulinową

A. kaszy manny

B. miodu

C. kleiku ryżowego

D. jogurtu

Choć kleik ryżowy, kasza manna i jogurt są ogólnie uważane za bezpieczne pokarmy dla niemowląt, istotne jest zrozumienie kontekstu, w jakim podawane są te produkty. Kleik ryżowy i kasza manna są gorącym tematem, ponieważ można je wprowadzać do diety niemowląt jako pokarmy stałe, jednak nie są one źródłem toksyny botulinowej. Podobnie jogurt, który jest fermentowanym produktem mlecznym, jest zazwyczaj bezpieczny dla dzieci, o ile nie zawiera dodatków mogących wywołać alergie. Kluczowym błędem jest mylenie zagrożeń związanych z różnymi pokarmami; miód jest jedynym z wymienionych produktów, który naprawdę niesie ryzyko botulizmu, co wynika z obecności spor Clostridium botulinum. Właściwe zrozumienie tego zagrożenia jest kluczowe dla zdrowia niemowląt. Powszechnie występujące myślenie, że wszystkie naturalne produkty są bezpieczne, może prowadzić do niebezpiecznych konsekwencji. Z tego powodu rodzice powinni szczególnie zwracać uwagę na to, co podają swoim dzieciom, a także być świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z jedzeniem, które może wydawać się niewinne, a w rzeczywistości może być niebezpieczne dla ich zdrowia. Edukacja na temat żywienia niemowląt jest niezwykle ważna i powinna obejmować zarówno wiedzę o składnikach, jak i ich potencjalnym wpływie na zdrowie dzieci.

Pytanie 8

Nabycie wymienionych umiejętności jest typowe dla prawidłowo rozwijającego się dziecka w wieku

A. 9 miesięcy

B. 6 miesięcy

C. 3 miesięcy

D. 12 miesięcy

Wybór odpowiedzi na 3, 6 czy 9 miesięcy nie jest zbyt dobry, bo to nie tędy droga do zrozumienia, jak rozwijają się dzieci. Na przykład w wieku 3 miesięcy maluchy dopiero zaczynają opanowywać ruchy głowy i są ciekawe świata, ale do samodzielnego siedzenia czy raczkowania to jeszcze daleko. W tym czasie ich umiejętności to raczej podstawowe reakcje, jak uśmiechanie się czy gaworzenie. Z kolei 6 miesięczne dziecko może już siedzieć z podparciem, a niektóre nawet zaczynają raczkować, jednak do swobodnego poruszania się i interakcji społecznych, które widzimy u rocznych, to jeszcze sporo czasu. W wieku 9 miesięcy dzieci są już bardziej ruchliwe, mogą pełzać i siadać bez wsparcia, ale nadal nie osiągają pełnej sprawności. Rozumienie tych etapów rozwoju jest ważne, żeby dobrze ocenić, na jakim etapie jest dziecko. Warto pamiętać, że źle interpretując te standardy, rodzice mogą niepotrzebnie się martwić, bo wszystko może być w normie.

Pytanie 9

Jakie działania powinni podejmować rodzice 3,5-letniego malucha, u którego występuje jąkanie w nowych sytuacjach?

A. Powinni pozwolić dziecku na dokończenie zdania

B. Powinni cicho dokończyć wypowiedź za dziecko

C. Powinni poprawiać wypowiedzi dziecka

D. Powinni zmniejszyć liczbę interakcji społecznych dziecka

Pozwolenie dziecku na dokończenie wypowiedzi jest kluczowe w procesie wspierania go w sytuacjach jąkania. Takie podejście pomaga dziecku poczuć się akceptowanym i zrozumianym, co może znacznie zmniejszyć stres związany z mową. W praktyce, rodzice powinni unikać przerywania dziecka, nawet gdy jego wypowiedź trwa dłużej lub jest mniej płynna. Ważne jest, aby stworzyć środowisko sprzyjające swobodnej ekspresji, co pomoże w budowaniu pewności siebie dziecka. Dobre praktyki wskazują, że rodzice powinni okazywać cierpliwość i zainteresowanie tym, co dziecko ma do powiedzenia. Warto również wprowadzać regularne ćwiczenia mowy, które pomogą w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych. Na przykład, zachęcanie dziecka do opowiadania krótkich historyjek lub wspólne czytanie książek może być skuteczne w rozwijaniu płynności mowy. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami specjalistów w dziedzinie logopedii, którzy podkreślają znaczenie wspierającego środowiska w przezwyciężaniu trudności w mówieniu.

Pytanie 10

Zaburzenia dotyczące mowy, które objawiają się nieprawidłowym wypowiadaniem jednej lub więcej głosk, nazywają się

A. dysgrafia

B. dyskalkulia

C. dyslalia

D. dysfagia

Dyslalia to termin odnoszący się do zaburzeń mowy, które charakteryzują się nieprawidłową artykulacją dźwięków i głosek. Zaburzenia te mogą obejmować wiele aspektów, takich jak zniekształcenia, pominięcia czy zamiany głosek. Jest to stan, który może występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych, jednak najczęściej diagnozowany jest u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Praktyczne przykłady dyslalii obejmują sytuacje, w których dziecko zamiast powiedzieć „krowa” mówi „kłowa”, co może być wynikiem trudności w produkcji dźwięku „r”. W terapii mowy, która jest kluczowym elementem w pracy z osobami z dyslalią, stosuje się różnorodne techniki, takie jak ćwiczenia artykulacyjne czy terapia fonologiczna. Standardy branżowe w logopedii zalecają indywidualne podejście do pacjenta, co pozwala na dostosowanie terapii do specyficznych potrzeb i trudności każdej osoby, co zwiększa efektywność leczenia.

Pytanie 11

Według teorii Erika Eriksona, trwałe niezaspokajanie potrzeb w okresie niemowlęcym prowadzi do wykształcenia u dziecka poczucia

A. niepewności oraz braku zaufania

B. braku tożsamości

C. onieśmielenia

D. wstydu oraz zwątpienia

Stałe niezaspokajanie potrzeb w okresie niemowlęcym prowadzi do wykształcenia u dziecka poczucia niepewności i braku zaufania. W teorii psychospołecznej Erika Eriksona, pierwszy etap rozwoju, który obejmuje okres od narodzin do około 18. miesiąca życia, koncentruje się na budowaniu zaufania w oparciu o doświadczenia z opiekunami. Dzieci, które nie otrzymują odpowiedniej troski oraz bezpieczeństwa, mogą rozwijać lęk wobec otoczenia i brak poczucia bezpieczeństwa. Na przykład, niemowlęta, które regularnie doświadczają głodu lub są ignorowane, mogą stać się bardziej nieufne w interakcjach z innymi. W praktyce, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla specjalistów pracujących z dziećmi, takich jak pedagodzy czy psycholodzy, ponieważ wczesne interwencje mogą pomóc w budowaniu zdrowych relacji i wsparcia emocjonalnego. Zasady opieki nad dziećmi, takie jak konsekwencja, empatia oraz odpowiedź na potrzeby malucha, są kluczowe dla zapobiegania rozwojowi negatywnych schematów w przyszłości.

Pytanie 12

Prawidłowo rozwijające się dziecko pomiędzy siódmym a ósmym miesiącem życia zaczyna korzystać z chwytu

A. dłoniowym

B. szczypcowym

C. pęsetowym

D. nożycowym

Przyjrzyjmy się bliżej innym typom chwytów, które nie są odpowiednie dla niemowląt w tym okresie rozwojowym. Chwyt dłoniowy, choć często używany przez młodsze niemowlęta, polega na trzymaniu przedmiotów całą dłonią, co ogranicza precyzję ruchów. W miarę jak dzieci rozwijają swoje umiejętności manualne, przechodzą od chwytu dłoniowego do bardziej zaawansowanych technik, takich jak chwyt nożycowy. Z kolei chwyt pęsetowy, który polega na używaniu kciuka i palca wskazującego, może być mylony z chwytem nożycowym, ale zazwyczaj rozwija się znacznie później, w okolicach 9-12 miesiąca życia. Użycie tej techniki przed jej czasem może prowadzić do frustracji zarówno u dziecka, jak i u opiekunów. Chwyt nożycowy jest bardziej zaawansowany, ponieważ wymaga większej koordynacji i kontroli, które rozwijają się z czasem. Chwyt nożycowy jest również często mylony z chwytem szczypcowym, który jest techniką używaną w starszym wieku, gdy dziecko zyskuje jeszcze więcej precyzji i umiejętności. Włączenie tych niepoprawnych chwytów do rozwoju motorycznego niemowląt może wprowadzać w błąd i utrudniać prawidłową ocenę ich umiejętności. Kluczowe jest, aby opiekunowie rozumieli etapy rozwoju dzieci i stosowali odpowiednie normy, aby wspierać ich postępy w sposób efektywny i zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie rozwoju dzieci.

Pytanie 13

Dominacja prawej dłoni, prawej stopy oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje prawdopodobieństwo określenia lateralizacji

A. nieustalonej

B. prawostronnej

C. skrzyżowanej

D. lewostronnej

Odpowiedź "skrzyżowanej" jest poprawna, ponieważ lateralizacja odnosi się do preferencji jednej strony ciała do wykonywania określonych zadań, co jest kluczowe w rozwoju motorycznym dzieci. Dominacja prawej ręki, prawej nogi oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje, że ich mózg wykazuje tendencję do wykorzystywania różnych półkul do różnych zadań. W przypadku dominacji prawej ręki, prawa noga również zwykle wykazuje podobną tendencję, jednak sytuacja z lewym okiem sugeruje, że funkcje wzrokowe mogą być bardziej skoncentrowane w półkulach, co jest charakterystyczne dla lateralizacji skrzyżowanej. Przykładem zastosowania wiedzy o lateralizacji w praktyce jest rozwój programów edukacyjnych, które pomagają dzieciom w nauce poprzez odpowiednie dopasowanie zadań do ich preferencji hemisferycznych. Zrozumienie lateralizacji jest kluczowe w kontekście terapii zajęciowej i rehabilitacji, gdzie dostosowanie ćwiczeń do dominujących stron ciała może znacznie zwiększyć efektywność procesu terapeutycznego.

Pytanie 14

Podczas tworzenia upominków dla dzieci z materiałów plastycznych na mikołajki, opiekunka szczególnie rozwija u dzieci umiejętności w obszarze

A. motoryki dużej

B. percepcji słuchowej

C. percepcji czuciowej

D. motoryki małej

Przy ocenie odpowiedzi dotyczącej umiejętności stymulowanych podczas tworzenia upominków z materiałów plastycznych, wiele osób może skupić się na błędnych aspektach związanych z różnymi formami percepcji czy motoryki. Motoryka dużej, chociaż ważna w ogólnym rozwoju dzieci, koncentruje się na dużych ruchach ciała, takich jak bieganie czy skakanie, które nie są dominującą formą aktywności podczas precyzyjnych działań artystycznych. Percepcja czuciowa odnosi się do zdolności rozpoznawania i interpretacji bodźców dotykowych, co również jest przydatne, ale nie jest głównym celem aktywności, jaką jest tworzenie upominków z materiałów plastycznych. Percepcja słuchowa, która jest kluczowa dla nauki mowy i języka, również nie ma bezpośredniego związku z manualnym tworzeniem przedmiotów. Pojawiające się błędy myślowe wynikają z mylenia różnych typów umiejętności oraz konsekwencji wynikających z aktywności manualnych. Przy tworzeniu upominków dzieci nie tylko uczą się używania narzędzi, ale także rozwijają koordynację ręka-oko, co jest fundamentalne w kontekście ich przyszłego rozwoju edukacyjnego. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że motoryka mała jest nie tylko podstawą wielu umiejętności praktycznych, ale także wpływa na rozwój poznawczy oraz emocjonalny dziecka.

Pytanie 15

Który z odruchów nie zalicza się do odruchów posturalnych u noworodków?

A. Bocznego podparcia

B. Spadochronowy

C. Asymetryczny toniczny szyjny

D. Błędnikowy

Odruch asymetrycznego tonicznego szyjnego (ATNR) jest uważany za odruch posturalny, jednak w kontekście noworodków nie jest to typowy odruch, który pojawia się w ich rozwoju. Odruch ten jest bardziej związany z rozwojem motorycznym i koordynacją ruchową niż z utrzymywaniem postawy. W przeciwieństwie do odruchów posturalnych, takich jak błędnikowy, boczne podparcie czy spadochronowy, ATNR nie jest kluczowy dla stabilizacji ciała w przestrzeni. Odruchy posturalne, które są istotne dla utrzymania równowagi i stabilności, zwykle rozwijają się i adaptują jako odpowiedź na bodźce zewnętrzne. Przykładem zastosowania wiedzy o ATNR jest terapia zajęciowa, gdzie terapeuci wykorzystują zrozumienie tych odruchów do wspierania dzieci w rozwoju ich zdolności motorycznych i koordynacyjnych. Znajomość tych odruchów jest istotna dla specjalistów pracujących z niemowlętami, aby skutecznie wspierać ich rozwój oraz monitorować ewentualne opóźnienia.

Pytanie 16

Czym jest spowodowane występowanie ciemieniuchy u dzieci?

A. zmniejszona aktywność gruczołów ślinowych

B. wzmożona aktywność gruczołów potowych

C. osłabiona aktywność gruczołów trawiennych

D. zbyt intensywna aktywność gruczołów łojowych

Ciemieniucha, znana także jako łojotokowe zapalenie skóry, jest schorzeniem dermatologicznym, które występuje u niemowląt na skutek nadmiernej aktywności gruczołów łojowych. Gruczoły te produkują sebum, naturalny olej, który ma za zadanie nawilżać skórę i chronić ją przed bakteriami. U niemowląt, które są w fazie intensywnego wzrostu, gruczoły te mogą działać nadmiernie, co prowadzi do gromadzenia się sebum na skórze głowy, a tym samym do powstawania charakterystycznych żółtawych łuszczyków. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie wiedzieli, że ciemieniucha nie jest zaraźliwa i nie wpływa na zdrowie dziecka w długoterminowej perspektywie. W praktyce, właściwe nawilżenie oraz regularne mycie głowy niemowlęcia mogą pomóc w złagodzeniu objawów. Stosowanie delikatnych szamponów oraz nawilżających olejków, zgodnych z zaleceniami pediatrów, może znacząco przyspieszyć proces zdrowienia. W przypadku bardziej nasilonych objawów, konsultacja z dermatologiem dziecięcym może być konieczna.

Pytanie 17

Podczas pielęgnacji skóry głowy niemowlęcia z ciemieniuchą, obszary pokryte łuskami powinny być

A. posmarowane oliwką

B. posmarowane Octeniseptem

C. natarte pioktaniną

D. zapudrowane talkiem

Niestety, natręcanie pioktaniną nie jest zalecaną metodą leczenia ciemieniuchy, ponieważ pioktanina, będąca środkiem dezynfekcyjnym, może podrażniać delikatną skórę głowy niemowlęcia. Skóra niemowląt jest bardzo wrażliwa i często nie reaguje dobrze na silne substancje chemiczne. Używanie takich substancji może prowadzić do dodatkowych stanów zapalnych, a także zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych. Z kolei zastosowanie Octeniseptu, który jest środkiem antyseptycznym, również nie jest odpowiednie. Choć jego działanie antybakteryjne może być korzystne w niektórych sytuacjach, w przypadku ciemieniuchy jego stosowanie może prowadzić do wysuszenia skóry oraz podrażnienia, co w efekcie może pogorszyć stan zapalny. Co więcej, zapudrowanie talkiem również nie jest wskazane, ponieważ talk może zatykać pory i sprzyjać namnażaniu się bakterii, co z kolei może pogorszyć stan skóry głowy. Przy pielęgnacji dzieci istotne jest stosowanie łagodnych, naturalnych metod, które nie wprowadzają dodatkowych chemikaliów mogących zaszkodzić ich delikatnej skórze. Zamiast tego, należy skupić się na nawilżaniu i łagodzeniu podrażnień przy pomocy oliwki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad niemowlętami.

Pytanie 18

W Książeczce Zdrowia Dziecka, którą każdy noworodek dostaje przy wyjściu ze szpitala, nie występują informacje dotyczące

A. stanu noworodka po narodzinach

B. szczepień ochronnych

C. danych opiekunów dziecka

D. wyników badań laboratoryjnych

Odpowiedzi wskazujące na obecność informacji w Książeczce Zdrowia Dziecka dotyczące stanu noworodka po urodzeniu, danych opiekunów oraz szczepień, są błędne, gdyż w rzeczywistości te elementy są kluczowymi składnikami dokumentacji medycznej każdego noworodka. Informacje te są niezbędne do zapewnienia ciągłości opieki oraz monitorowania zdrowia dziecka na różnych etapach rozwoju. Ocena stanu noworodka po urodzeniu, dokonywana za pomocą skali APGAR, jest fundamentem dla dalszej diagnostyki i leczenia, a jej brak w dokumentacji medycznej mógłby prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Ponadto, dane opiekunów dziecka są niezbędne nie tylko dla identyfikacji pacjenta, ale również dla zapewnienia kontaktu w przypadku nagłych sytuacji zdrowotnych. Szczepienia ochronne są kluczowym elementem profilaktyki i są dokumentowane, aby umożliwić monitorowanie postępów w immunizacji, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami zdrowia publicznego. Typowym błędem myślowym prowadzącym do niepoprawnych wniosków jest założenie, że wyniki badań laboratoryjnych są tak samo istotne jak te elementy. W rzeczywistości, chociaż wyniki badań są ważne, to ich miejsce w dokumentacji medycznej jest zarezerwowane dla bardziej szczegółowych akt, które dotyczą bieżącego stanu zdrowia oraz historii medycznej pacjenta.

Pytanie 19

Kiedy należy zacząć myć zęby dziecku?

A. Po wyrżnięciu się wszystkich zębów mlecznych

B. Po pojawieniu się pierwszego zęba mlecznego

C. Po wyrżnięciu wszystkich zębów stałych

D. Po wyrżnięciu się pierwszego zęba stałego

Odpowiedź, że mycie zębów należy rozpocząć po wyrżnięciu się pierwszego zęba mlecznego, jest zgodna z aktualnymi zaleceniami stomatologów i organizacji zajmujących się zdrowiem jamy ustnej, takich jak Amerykańska Akademia Stomatologii Dziecięcej (AAPD). W momencie, gdy u dziecka pojawia się pierwszy ząb mleczny, jest to sygnał, że należy rozpocząć rutynową higienę jamy ustnej. Mycie zębów zapobiega rozwojowi próchnicy, która może pojawić się już przy pierwszych ząbkach, ze względu na obecność bakterii w jamie ustnej. Warto dodać, że zaleca się używanie pasty do zębów z fluorem, dostosowanej do wieku dziecka, co dodatkowo wzmacnia szkliwo i chroni przed próchnicą. W praktyce, rodzice powinni myć zęby dziecka co najmniej dwa razy dziennie, a także nauczyć je samodzielnego mycia zębów, gdy będzie to możliwe. Wczesne i regularne dbanie o zęby kształtuje właściwe nawyki w zakresie higieny jamy ustnej na całe życie.

Pytanie 20

Jak opiekunka dba o psychiczne bezpieczeństwo dzieci?

A. poprzez izolację dzieci z chorobami

B. przez analizę otoczenia żłobka

C. poprzez nawiązywanie i umacnianie więzi emocjonalnej

D. dzięki podejmowaniu działań profilaktycznych i terapeutycznych

Analiza terenu wokół żłobka, odizolowanie dzieci chorych oraz profilaktyka i oddziaływania lecznicze są koncepcjami, które w pewnych kontekstach mogą mieć znaczenie, jednak nie odpowiadają na kluczowy aspekt zapewnienia bezpieczeństwa psychicznego dzieci. Analiza terenu jest istotna dla zapewnienia fizycznego bezpieczeństwa, ale nie ma bezpośredniego wpływu na psychikę dziecka. W kontekście psychologicznym, dzieci potrzebują przede wszystkim poczucia emocjonalnej bliskości i zaufania, które może być zagwarantowane przez odpowiednie nawiązywanie relacji, a nie przez czynniki zewnętrzne. Z kolei izolacja dzieci chorych, mimo że ma na celu ochronę zdrowia, może prowadzić do poczucia odrzucenia oraz izolacji społecznej, co jest szkodliwe dla ich rozwoju emocjonalnego. Wprowadzenie segregacji w tej formie może negatywnie wpłynąć na zdolność dzieci do nawiązywania relacji z rówieśnikami. Natomiast profilaktyka i oddziaływania lecznicze są ważne w kontekście zdrowia fizycznego i psychicznego, lecz nie zastąpią one konieczności budowania silnych więzi emocjonalnych. Takie podejścia, choć mają swoje miejsce w szerszym kontekście opieki nad dziećmi, nie mogą być stosowane jako główne metody zapewniania bezpieczeństwa psychicznego.

Pytanie 21

Typowe symptomy odry to:

A. wysoka temperatura ciała, światłowstręt, tzw. plamki Koplika na błonie śluzowej policzków, zlewająca się gruboplamista wysypka

B. wysoka temperatura ciała, czerwone plamy na skórze, powiększone węzły chłonne na szyi i karku

C. temperatura podgorączkowa, nieprzyjemny zapach z ust, szare ropne naloty na migdałkach, trudności w połykaniu, duszność

D. temperatura podgorączkowa, problemy z widzeniem, biegunka, zwiększone pragnienie

Pojawiające się w odpowiedziach błędne koncepcje dotyczą symptomów odry często wynikają z nieporozumień związanych z innymi chorobami wirusowymi. Wysoka gorączka jest rzeczywiście częstym objawem w różnych infekcjach wirusowych, jednak objawy takie jak stan podgorączkowy, zaburzenia widzenia, biegunka, czy wzmożone pragnienie nie są charakterystyczne dla odry. Stan podgorączkowy i nieprzyjemny zapach z ust mogą wskazywać na problemy z układem pokarmowym lub infekcje bakteryjne, podczas gdy szare ropne naloty na migdałkach oraz trudności z połykaniem są typowe dla anginy, a nie odry. Z kolei światłowstręt i plamki Koplika są objawami występującymi wyłącznie w przebiegu odry, co podkreśla ich unikalność w diagnostyce. Typowym błędem myślowym jest zatem mieszanie objawów różnych chorób wirusowych oraz bagatelizowanie znaczenia specyficznych, charakteryzujących objawów. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy objawami chorób jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i zapobiegania powikłaniom zdrowotnym. Dlatego istotne jest, aby osoby zajmujące się medycyną były dobrze zaznajomione z klasycznymi objawami odry, co pozwoli na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących leczenia.

Pytanie 22

Jakie z wymienionych działań zapobiegawczych w chorobach dziecięcych sprzyja stymulacji układu odpornościowego u dziecka?

A. Brak interakcji z innymi dziećmi

B. Dieta eliminacyjna

C. Zachowanie dziecka w czystości

D. Szczepienia ochronne

Szczepienia ochronne są kluczowym elementem profilaktyki zdrowotnej, szczególnie w chorobach wieku dziecięcego, ponieważ stymulują układ odpornościowy do produkcji przeciwciał przeciwko patogenom. Szczepienia działają na zasadzie wprowadzenia do organizmu osłabionych lub martwych form wirusów i bakterii, co pozwala układowi odpornościowemu na rozpoznanie zagrożeń oraz wykształcenie specyficznych przeciwciał. Przykładowo, szczepienie przeciwko odrze, śwince i różyczce (szczepionka MMR) znacząco obniża ryzyko zachorowania na te groźne choroby. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz krajowych programów szczepień, regularne immunizacje powinny być wprowadzane zgodnie z harmonogramem, co zapewnia nie tylko ochronę indywidualnego dziecka, ale także wspiera tzw. odporność zbiorowiskową, ograniczając rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych w społeczeństwie. Warto również podkreślić, że w kontekście globalnych działań zdrowotnych, szczepienia są jednymi z najskuteczniejszych interwencji, które przyczyniły się do znacznego spadku zachorowalności i umieralności wśród dzieci na całym świecie.

Pytanie 23

Aby zrozumieć nawyki oraz zwyczaje dziecka w czasie adaptacji, opiekunka dziecięca powinna w ramach współpracy z rodzicami

A. prowadzić rozmowy indywidualne i konsultacje

B. organizować dyskusje i pogadanki

C. informować o postępach dziecka

D. zachęcać do udziału w wydarzeniach okolicznościowych

Prowadzenie rozmów indywidualnych i konsultacji z rodzicami jest kluczowym elementem w procesie adaptacji dziecka do nowego środowiska. Takie podejście umożliwia opiekunce poznanie unikalnych potrzeb, oczekiwań oraz obaw rodziców, co jest fundamentem do budowania zaufania i efektywnej komunikacji. W ramach konsultacji można omówić, jak dziecko radzi sobie w grupie, jakie ma preferencje i z jakimi trudnościami się boryka. Przykładem zastosowania tej praktyki może być zorganizowanie spotkań raz w miesiącu, podczas których rodzice mogą dzielić się spostrzeżeniami i uzyskiwać informacje na temat rozwoju dziecka. Współpraca z rodzicami, oparta na otwartej komunikacji, jest zgodna z standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do każdego dziecka i jego rodziny. Dzięki takie rozmowy, opiekunka może lepiej dostosować metody pracy do potrzeb dziecka oraz stwarzać atmosferę wspierającą rozwój społeczny i emocjonalny malucha.

Pytanie 24

Przeciętne roczne przyrosty masy ciała zdrowego dziecka w wieku przedszkolnym wynoszą mniej więcej

A. 2-2,5 kg

B. 4-4,5 kg

C. 1-1,5 kg

D. 3-3,5 kg

Odpowiedzi sugerujące przyrosty masy ciała wynoszące 1-1,5 kg, 4-4,5 kg czy 3-3,5 kg są nieadekwatne w kontekście typowego rozwoju dzieci w wieku poniemowlęcym. Przyrost masy ciała na poziomie 1-1,5 kg jest zdecydowanie zbyt niski i nie odpowiada rzeczywistości, gdyż zdrowe dzieci w tym okresie życia przybierają na wadze w tempie znacznie szybszym. Zbyt niskie wartości mogą prowadzić do nieuzasadnionych obaw o rozwój dziecka oraz mogą być mylnie interpretowane jako oznaki niedożywienia lub problemów zdrowotnych, mimo że w rzeczywistości może to być normalny przebieg. Z kolei przyrosty wynoszące 4-4,5 kg czy 3-3,5 kg są zbyt wysokie i mogą wskazywać na nadmierny przyrost masy, co jest możliwe w przypadku dzieci z nadwagą lub otyłością. W takim przypadku istotne jest, aby rodzice i opiekunowie zwracali uwagę na odpowiednią dietę oraz aktywność fizyczną, aby uniknąć długofalowych konsekwencji zdrowotnych. Takie sytuacje mogą prowadzić do problemów metabolicznych i psychologicznych, dlatego ważne jest, aby stosować się do wytycznych pediatrycznych, które zalecają monitorowanie przyrostu masy ciała w granicach uznawanych za zdrowe i prawidłowe.

Pytanie 25

Opiekując się dzieckiem z niealergicznym nieżytem nosa, które nie ma innych objawów infekcji, powinno się zadbać o to, aby

A. w tym czasie dziecko nie wychodziło na spacery

B. powietrze w pomieszczeniu, w którym przebywa dziecko, było bardzo ciepłe

C. jak najczęściej stosować krople do nosa dla dziecka

D. regularnie wietrzyć pokój, w którym przebywa dziecko

Wietrzenie pokoju, gdzie przebywa dziecko, to super ważna sprawa, gdy mówimy o objawach niealergicznego nieżytu nosa. Dzięki temu powietrze krąży i pomagamy w usuwaniu alergenów oraz różnych zanieczyszczeń, które mogą nasilać objawy. Na przykład, świeże powietrze może złagodzić suchość błon śluzowych, a to istotne, bo suche powietrze zwykle pogarsza sytuację. Z doświadczenia wiem, że warto trzymać temperaturę w pomieszczeniu w okolicach 20-22°C, a wilgotność powinna być w granicach 40-60%. Można to osiągnąć przez wietrzenie i w razie potrzeby, używanie nawilżaczy. Poza tym, regularne wietrzenie pomaga też w pozbywaniu się różnych drobnoustrojów, co jest szczególnie ważne dla dzieci, które są bardziej podatne na infekcje. Te zalecenia są też zgodne z tym, co mówi Światowa Organizacja Zdrowia – poprawa jakości powietrza w pomieszczeniach to jeden ze sposobów na dbanie o zdrowie układu oddechowego.

Pytanie 26

W trakcie zabawy z dzieckiem przy użyciu paluszkowych pacynek, głównie wspierany jest rozwój mowy oraz

A. motoryka mała

B. motoryka duża

C. zachowanie równowagi ciała

D. percepcja słuchowa

Udzielone odpowiedzi, które wskazują na rozwój percepcji słuchowej, motoryki dużej oraz zachowania równowagi ciała, nie są właściwe w kontekście zabawy z paluszkowymi pacykami. Percepcja słuchowa odnosi się do zdolności rozpoznawania i interpretacji dźwięków, co nie jest bezpośrednio związane z fizycznym manipulowaniem przedmiotami. Chociaż zabawa może stymulować wrażenia słuchowe poprzez dźwięki wydawane przez pacynki, kluczowym celem jest rozwój umiejętności manualnych. Motoryka duża, związana z dużymi ruchami ciała, również nie jest głównym obszarem stymulacji w tym przypadku. Paluszkowe pacynki wymagają precyzyjnych ruchów dłoni, co nie angażuje dużych grup mięśniowych. Podobnie, równowaga ciała, chociaż istotna w ogólnym rozwoju motorycznym, nie jest bezpośrednio związana z zabawą polegającą na manipulacji pacynek. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, to zbytnie uproszczenie związku między aktywnością a wynikającymi z niej umiejętnościami. Ważne jest zrozumienie, że różne rodzaje aktywności stymulują różne aspekty rozwoju dziecka, a w przypadku pacynek kluczowe jest rozwijanie motoryki małej oraz koordynacji ruchowej.

Pytanie 27

Ciągłym objawem tej dolegliwości są zaburzenia w ruchu, które wynikają z niewłaściwego rozkładu i poziomu napięcia mięśniowego, paraliżu oraz osłabienia, a także dyskinezji.

A. zapalenia opon mózgowych

B. dystrofii mięśniowej

C. rdzeniowego zaniku mięśni

D. mózgowego porażenia dziecięcego

Zapalenie opon mózgowych to stan zapalny otoczek mózgowych, który może prowadzić do różnych objawów, w tym bólu głowy, sztywności karku i gorączki, ale nie jest bezpośrednio związane z długotrwałymi zaburzeniami ruchowymi. Objawy te mogą wynikać z uszkodzenia układu nerwowego, jednak nie są charakterystyczne dla zapalenia opon. Rdzeniowy zanik mięśni (SMA) to schorzenie genetyczne, które wpływa na neurony ruchowe w rdzeniu kręgowym, prowadząc do atrofii mięśni oraz osłabienia ich siły, jednak nie objawia się typowymi zaburzeniami napięcia mięśniowego, a raczej osłabieniem mięśni. Dystrofia mięśniowa, z kolei, to grupa chorób genetycznych, które prowadzą do postępującego osłabienia i zanik mięśni, co również nie odpowiada opisanym zaburzeniom ruchowym związanym z MPD. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych schorzeń neurologicznych, które mogą mieć podobne objawy, lecz różnią się przyczynami i mechanizmami. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych schorzeń wymaga innego podejścia terapeutycznego, co podkreśla znaczenie precyzyjnej diagnozy w neurologii. Znajomość różnic między tymi stanami jest istotna nie tylko dla lekarzy, ale również dla rodzin pacjentów, aby mogły prawidłowo wspierać ich w leczeniu.

Pytanie 28

Która z zabawek jest najbardziej odpowiednia dla ośmiomiesięcznego niemowlęcia w celu rozwijania umiejętności manualnych?

A. Lalka

B. Książka

C. Drewniane klocki

D. Klocki Lego

Drewniane klocki są idealnym narzędziem do kształtowania umiejętności manualnych u ośmiomiesięcznych dzieci. W tym wieku, dzieci zaczynają rozwijać zdolności motoryczne oraz koordynację ręka-oko, a klocki stanowią doskonały materiał do ćwiczeń. Wykonane z naturalnych materiałów, drewniane klocki są bezpieczne i trwałe, co jest kluczowe w przypadku małych dzieci, które często wkładają przedmioty do ust. Dzięki różnym kształtom i kolorom, klocki te stymulują rozwój poznawczy oraz kreatywność. Dziecko może bawić się w budowanie prostych konstrukcji, co uczy je zasad równowagi, a także rozwija wyobraźnię. Warto pamiętać, że zabawa klockami może być także okazją do interakcji z opiekunami, co wspiera rozwój społeczny i komunikacyjny. Badania pokazują, że zabawki konstrukcyjne, takie jak drewniane klocki, mają pozytywny wpływ na rozwój umiejętności motorycznych, dając dzieciom przestrzeń do eksploracji oraz zabawy w sposób bezpieczny i angażujący.

Pytanie 29

Opiekunka, zajmując się dzieckiem z anginą, powinna mieć na uwadze, żeby dostarczać mu

A. małą ilość płynów

B. dużą ilość jedzenia

C. małą ilość jedzenia

D. dużą ilość płynów

Podawanie dużej ilości płynów chorym na anginę jest kluczowe z kilku powodów. Angina, będąca zapaleniem migdałków, często wiąże się z bólem gardła, a odpowiednia hydratacja może znacznie złagodzić dyskomfort. Płyny pomagają również w rozrzedzeniu wydzieliny, co ułatwia oddychanie i połykanie. Warto zwrócić uwagę na rodzaj płynów – najlepiej sprawdzają się ciepłe napoje, takie jak herbata z miodem, które działają kojąco na podrażnione gardło. Zgodnie ze standardami opieki zdrowotnej, zaleca się, aby dzieci z infekcjami górnych dróg oddechowych piły co najmniej 1,5 do 2 litrów płynów dziennie, aby uniknąć odwodnienia. Dodatkowo, odpowiednie nawodnienie wspiera układ immunologiczny, co jest istotne w walce z infekcją. W praktyce opiekunowie powinni monitorować ilość płynów przyjmowanych przez dziecko, a w przypadku trudności w piciu warto rozważyć podawanie płynów przez słomkę lub w formie lodów, co może być bardziej atrakcyjne dla małych pacjentów.

Pytanie 30

Główne zamierzenie wykonywania obustronnych obrotów ciała noworodka w trakcie zabiegów pielęgnacyjnych to

A. wsparcie rozwoju mowy

B. wspieranie procesów emocjonalnych

C. eliminacja asymetrii pourodzeniowej

D. usunięcie uciążliwej czkawki

Niektóre z przedstawionych odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do głównego celu wykonywania obustronnych obrotów ciała noworodka. Stymulowanie rozwoju mowy jest procesem, który zachodzi w późniejszym etapie rozwoju dziecka, kiedy rozwija się zdolność do komunikacji werbalnej. W przypadku noworodków skupienie się na ruchach ciała jest bardziej istotne dla ich rozwoju fizycznego. Czynniki takie jak czkawka są naturalnym odruchem organizmu i związane z funkcjonowaniem układu oddechowego, natomiast techniki obrotów ciała nie mają na celu ich eliminacji, co czyni tę odpowiedź nietrafioną. Z kolei stymulowanie procesów emocjonalnych jest kluczowe w kontekście kontaktu z opiekunem, ale nie jest bezpośrednio związane z wykonywaniem obrotów ciała. Dzieci rozwijają swoje emocje poprzez interakcję, a nie przez mechaniczne ruchy. W związku z tym, poprawne podejście do pielęgnacji noworodka powinno opierać się na solidnej wiedzy na temat fizjologii i anatomii, a także na aktualnych standardach praktyki pielęgnacyjnej, które jasno określają, że celem obrotów jest przede wszystkim likwidowanie asymetrii pourodzeniowej.

Pytanie 31

Wprowadzanie innych niż mleko modyfikowane składników do diety niemowlęcia karmionego sztucznie powinno rozpocząć się po tym, jak maluch ukończy

A. czwarty miesiąc życia

B. szósty miesiąc życia

C. drugi miesiąc życia

D. pierwszy miesiąc życia

Podejście do rozszerzania diety niemowlęcia karmionego sztucznie w przypadku wyboru wcześniejszych terminów, takich jak pierwszy czy drugi miesiąc życia, jest niezgodne z aktualną wiedzą na temat rozwoju dziecka oraz jego potrzeb żywieniowych. Wprowadzenie pokarmów stałych zbyt wcześnie może prowadzić do wielu komplikacji zdrowotnych. Przede wszystkim, do ukończenia czwartego miesiąca życia, układ pokarmowy niemowlęcia nie jest w pełni rozwinięty, co może skutkować problemami z trawieniem i przyswajaniem pokarmów stałych. Dzieci w tym wieku powinny być karmione wyłącznie mlekiem modyfikowanym lub mlekiem matki, które dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Wybór niewłaściwych terminów na rozszerzenie diety, jak w przypadku wskazania drugiego miesiąca, może także prowadzić do alergii pokarmowych, ponieważ wczesne wprowadzenie nowych pokarmów do diety dziecka zwiększa ryzyko reakcji alergicznych. Przede wszystkim, rodzice powinni być świadomi, że wcześniejsze podawanie pokarmów stałych może zaburzać naturalną i niezbędną dla rozwoju niemowlęcia fazę karmienia wyłącznie mlekiem. Odpowiednia edukacja na temat czasu wprowadzenia pokarmów stałych jest kluczowa, aby zapewnić zdrowy rozwój dziecka, co popierają liczne badania i zalecenia instytucji zdrowotnych na całym świecie.

Pytanie 32

W jakim miesiącu życia zdrowego niemowlęcia karmionego piersią można wprowadzać dania z warzyw i mięsa lub warzyw i ryb?

A. W 11-12. miesiącu życia

B. W 5-6. miesiącu życia

C. W 9-10. miesiącu życia

D. W 7-8. miesiącu życia

Wybór wprowadzenia dań warzywno-mięsnych lub warzywno-rybnych w 9-10. miesiącu życia, 5-6. miesiącu życia lub 11-12. miesiącu życia nie jest zgodny z aktualnymi zaleceniami dotyczącymi żywienia niemowląt. W przypadku pierwszej z wymienionych opcji, zbyt późne wprowadzenie białka zwierzęcego może prowadzić do niedoborów składników odżywczych, takich jak żelazo, które jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju mózgu i układu odpornościowego. Przeciąganie momentu wprowadzenia mięsnych produktów do diety może skutkować problemami z adaptacją do różnorodnych pokarmów w późniejszym okresie. Z kolei wprowadzenie takich potraw w 5-6. miesiącu życia jest zbyt wczesne, ponieważ układ pokarmowy niemowlęcia nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, co może prowadzić do trudności w trawieniu oraz zwiększonego ryzyka alergii pokarmowych. Ponadto, wprowadzenie ryb czy mięsa w tym czasie wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ niektóre z tych produktów mogą być zbyt ciężkie dla młodego organizmu. Ostatnia opcja, sugerująca wprowadzenie tych potraw w 11-12. miesiącu, również nie jest zalecana, ponieważ niemowlęta w tym wieku powinny już być w stanie przyjmować zróżnicowaną dietę, w tym białko zwierzęce. Kluczowe jest, aby wprowadzać nowe pokarmy zgodnie z zaleceniami pediatrów oraz dietetyków dziecięcych, aby wspierać zdrowy rozwój dzieci oraz minimalizować ryzyko alergii i nietolerancji pokarmowych.

Pytanie 33

Z diety dziecka cierpiącego na celiakię należy usunąć pokarmy, które zawierają

A. ryż

B. mąkę pszenną

C. mleko

D. mięso kurczaka

Celiakia jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, w której organizm reaguje negatywnie na gluten, białko znajdujące się w pszenicy oraz innych zbożach, takich jak żyto i jęczmień. Dlatego też kluczowe jest wykluczenie mąki pszennej z diety osoby chorej na celiakię. Gluten obecny w mące pszennej może prowadzić do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego, co skutkuje problemami z wchłanianiem składników odżywczych oraz wywołuje objawy takie jak bóle brzucha, wzdęcia, biegunki czy zmęczenie. W praktyce, osoby z celiakią powinny stosować dietę bezglutenową, która opiera się na produktach naturalnych, takich jak ryż, kukurydza, quinoa, czy warzywa. Ważne jest również, aby zwracać uwagę na etykiety produktów, ponieważ wiele przetworzonych żywności może zawierać gluten jako dodatek. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, dietetycy zalecają regularne konsultacje z lekarzem oraz specjalistą ds. żywienia, aby monitorować postępy i zapewnić odpowiednią podaż składników odżywczych, co jest kluczowe w zarządzaniu celiakią.

Pytanie 34

U zdrowo rozwijającego się niemowlęcia odruch ssania ustępuje mniej więcej

A. 7-8 miesiąca życia

B. 5-6 miesiąca życia

C. 1-2 miesiąca życia

D. 3-4 miesiąca życia

Chociaż odpowiedzi wskazujące na 7-8 miesiąc życia, 1-2 miesiąc życia oraz 5-6 miesiąc życia mogą wydawać się logiczne, to jednak opierają się na niewłaściwych założeniach dotyczących rozwoju niemowlęcia. Odruch ssania, który jest kluczowy dla przetrwania noworodków, jest najbardziej aktywny w pierwszych tygodniach życia, gdyż to wtedy niemowlęta są całkowicie zależne od matki w kwestii odżywiania. Zanikanie tego odruchu w późniejszym wieku, jak w przypadku 5-6 miesiąca, sugeruje nieporozumienie co do etapu rozwoju dziecka i jego zdolności do przystosowywania się do różnych form karmienia. W rzeczywistości w tym okresie maluchy zaczynają być wprowadzane w stałe pokarmy, jednak odruch ssania jest już w znacznym stopniu zredukowany, a nie całkowicie zanikający. Odpowiedzi sugerujące, że odruch ssania utrzymuje się do 7-8 miesiąca są mylące, ponieważ w tym czasie dzieci rozwijają inne umiejętności żywieniowe, takie jak żucie i połykanie, które są kluczowe dla ich dalszego rozwoju. Ponadto, rozwój neurologiczny i motoryczny w pierwszych miesiącach życia kształtuje zdolności do samodzielnego jedzenia, co wpływa na zanik odruchu ssania. Dlatego ważne jest, aby mądrze interpretować etapy rozwoju dziecka i dostosować podejście do karmienia w miarę jak dziecko rośnie.

Pytanie 35

Opiekunka, która zauważyła, że dziecko z zapaleniem gardła ma problemy z przyjmowaniem leku w formie kapsułki, powinna

A. wysypać lek z kapsułki i rozpuścić w soku

B. poprosić lekarza o przepisanie leku w formie syropu

C. podać lek o podobnym działaniu drogą wziewną

D. wysypać lek z kapsułki i rozpuścić w wodzie

Mówienie o podawaniu leku w postaci wziewnej zamiast rozpuszczenia go w wodzie, gdy dziecko ma trudności z połykaniem, to nie najlepszy pomysł. Wziewne leki są głównie dla układu oddechowego i nie zawsze pasują do leczenia innych schorzeń. Poza tym, nie każdy lek można znaleźć w formie wziewnej, co ogranicza jego użycie. Zamiana leku doustnego na wziewny nie jest prosta, bo różnią się one w tym, jak działają w organizmie. Inna błędna opcja to rozpuszczenie leku w soku, szczególnie owocowym, bo to może wpłynąć na skuteczność leku. Zdarza się, że takie interakcje utrudniają wchłanianie leku. Prośba o syrop też nie jest najlepszym wyjściem, bo nie każdy lek występuje w tej formie. W pediatrii ważne jest, żeby leki były skuteczne i dostosowane do potrzeb dzieci. W tej sytuacji lepiej po prostu rozpuścić zawartość kapsułki w wodzie, żeby ułatwić dziecku przyjęcie leku.

Pytanie 36

Aby złagodzić bóle związane z wyrastaniem zębów, jak należy postępować z niemowlęciem?

A. ciepły smoczek

B. schłodzony gryzak

C. schłodzony w zamrażalniku sok

D. ciepły gryzak

Schłodzony gryzak to naprawdę świetny sposób na złagodzenie bólu podczas ząbkowania u niemowląt. Z tego, co zauważyłem, dzieci często miewają z tym problem, a chłodne rzeczy mogą przynieść im ulgę. Chłód pomaga opuchniętym dziąsłom, więc warto podać dziecku coś schłodzonego do żucia. Tylko pamiętaj, żeby wybierać gryzaki odpowiednie dla wieku malucha, z materiałów, które są bezpieczne, jak silikon czy tworzywa, które mają atesty. Najlepiej schłodzić gryzak w lodówce, a nie w zamrażalniku, żeby nie ryzykować poparzenia dziąseł. To, co mówią pediatrzy, to, że ta metoda naprawdę działa i jest bezpieczna. Czasem widać, jak dzieciaki się uspokajają, gdy mają coś zimnego w rączkach.

Pytanie 37

Krzyś, który ma 6 lat, stracił wzrok w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia. Krzyś jest osobą

A. niewidomą

B. ociemniałą

C. słabowidzącą

D. niedowidzącą

Wybór terminów takich jak "słabowidząca", "niewidoma" czy "niedowidząca" wskazuje na często spotykane nieporozumienia w zakresie klasyfikacji różnych rodzajów wad wzroku. Osoba słabowidząca ma ograniczoną zdolność widzenia, ale zachowuje pewien poziom widzenia, co nie ma zastosowania do Krzysia, który stracił wzrok całkowicie. Termin "niewidoma" jest często mylony z ociemniałością, jednak nie jest synonimem; niewidoma osoba może mieć pewne postrzeganie światła lub kształtów, co różni się od stanu ociemniałości. Z kolei "niedowidząca" odnosi się do osób, które również posiadają pewien poziom widzenia, ale jest on ograniczony, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w przypadku Krzysia. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do niewłaściwych założeń na temat potrzeb wsparcia osób z uszkodzeniem wzroku, co jest kluczowe w kontekście dostosowywania środowiska życia i nauki. Dlatego istotne jest, aby poprawnie używać terminologii dotyczącej osób z niepełnosprawnością wzrokową, aby zapewnić im odpowiednie wsparcie i zrozumienie ich sytuacji.

Pytanie 38

Pomieszczenie, w którym realizowany jest żłobek zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi do lat 3, powinno mieć przynajmniej

A. cztery pokoje, w tym dwa przystosowane do wypoczynku dzieci.

B. pięć pokoi, w tym dwa przystosowane do wypoczynku dzieci.

C. trzy pokoje, w tym jedno przystosowane do wypoczynku dzieci.

D. dwa pokoje, w tym jedno przystosowane do wypoczynku dzieci.

Zrozumienie wymogów dotyczących pomieszczeń w żłobku jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków dla dzieci. Wiele osób może popełnić błąd, zakładając, że liczba pomieszczeń powinna być większa niż dwa, co nie jest zgodne z rzeczywistością prawną. Na przykład, odpowiedzi sugerujące cztery, trzy lub pięć pomieszczeń mogą wynikać z mylnego przekonania, że większa liczba pomieszczeń automatycznie przekłada się na lepszą jakość opieki. W rzeczywistości, kluczowe jest, aby pomieszczenia były odpowiednio przystosowane, a nie tylko ich liczba. Dobrze zaprojektowany żłobek z dwoma pomieszczeniami, w tym jednym przeznaczonym na odpoczynek, może być znacznie bardziej funkcjonalny niż żłobek z większą liczbą pomieszczeń, które nie są prawidłowo zorganizowane. Przykładem błędnego podejścia jest przekonanie, że każde pomieszczenie musi spełniać inną funkcję, co prowadzi do nadmiernego skomplikowania układu i zmniejszenia efektywności w zarządzaniu przestrzenią. Zastosowanie zasady minimalizmu w projektowaniu przestrzeni dla najmłodszych nie tylko poprawia ich komfort, ale również zapewnia większe bezpieczeństwo. Ponadto, nieprzestrzeganie przepisów dotyczących liczby pomieszczeń może skutkować problemami prawnymi, co stawia pod znakiem zapytania zdolność do zapewnienia wysokiej jakości opieki. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z przepisami i zrozumieć ich praktyczne zastosowanie w codziennej działalności żłobka.

Pytanie 39

Najczęstszym powodem występowania drgawek u niemowląt są

A. zaburzenia wodno-elektrolitowe

B. stany alergiczne

C. gwałtowne wzrosty temperatury

D. czynniki zewnętrzne

Czynniki zewnętrzne, zaburzenia wodno-elektrolitowe oraz stany alergiczne nie są głównymi przyczynami drgawek u niemowląt, co może prowadzić do nieporozumień w diagnostyce i leczeniu. Czynniki zewnętrzne, takie jak hałas czy zmiany środowiskowe, mogą wpływać na samopoczucie dziecka, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za występowanie drgawek. Zaburzenia wodno-elektrolitowe, mimo że mogą wpływać na funkcjonowanie układu nerwowego, rzadziej są przyczyną drgawek u niemowląt w porównaniu do drgawek gorączkowych. W przypadku stanów alergicznych, chociaż mogą wywoływać różne reakcje w organizmie, ich związek z występowaniem drgawek jest znacznie słabszy i nie ma wyraźnych dowodów na to, że są one powszechną przyczyną tego zjawiska. Częstym błędem myślowym jest łączenie drgawek z różnymi dolegliwościami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków diagnostycznych. Dlatego ważne jest, aby w przypadku wystąpienia drgawek u niemowląt skupić się na ocenie temperatury i potencjalnych infekcji, które mogą być ich źródłem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pediatrii.

Pytanie 40

Utwór muzyczny o tytule "Idzie Staś, idzie Jaś" ("Marsz dzieci") powinna opiekunka wykorzystać do zabawy muzyczno-ruchowej z elementami marszu oraz nauki śpiewu najwcześniej u dzieci w drugim półroczu

A. trzeciego roku życia

B. czwartego roku życia

C. drugiego roku życia

D. pierwszego roku życia

Wybór odpowiedzi dotyczących pierwszego, drugiego lub czwartego roku życia jako odpowiedniego okresu do wprowadzenia utworu "Idzie Staś, idzie Jaś" zawiera szereg nieporozumień związanych z rozwojem dziecięcym. W pierwszym roku życia dzieci są w fazie intensywnego rozwoju sensorycznego i motorycznego, ale nie mają jeszcze zdolności do uczestniczenia w skomplikowanych zabawach muzycznych, które wymagają synchronizacji ruchów oraz zrozumienia elementów rytmu. Doskonalenie umiejętności ruchowych, takich jak chodzenie, bieganie czy skakanie, ma miejsce w drugim roku życia, lecz również w tym okresie dzieci mają ograniczone zdolności do skupienia uwagi i koordynacji, co utrudnia im uczestnictwo w zorganizowanych formach zabaw. Z kolei w czwartej dekadzie życia dzieci rozwijają bardziej złożone umiejętności społeczne i emocjonalne, które już pozwalają na bardziej wyrafinowane interakcje z muzyką, ale sugerowanie, że utwór ten może być wprowadzany wcześniej, ignoruje rozwój psychomotoryczny i wymagania dotyczące aktywności ruchowej, które są kluczowe dla efektywnej nauki i zabawy. W związku z tym, aby skutecznie wprowadzać muzykę do zajęć dziecięcych, należy brać pod uwagę ich rozwój na różnych etapach życia i dostosowywać formy aktywności do ich możliwości fizycznych i psychicznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej