Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
- Data rozpoczęcia: 11 września 2025 18:36
- Data zakończenia: 11 września 2025 19:16
Egzamin zdany!
Wynik: 23/40 punktów (57,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jaką minimalną grubość powinny mieć przegródki międzykanałowe w kominach murowanych z cegły?
A. 1/2 cegły
B. 1/3 cegły
C. 1/4 cegły
D. 3/4 cegły
No więc, jeśli chodzi o grubość przegród w kominach murowanych z cegły, to ta wynosząca 1/2 cegły jest zgodna z normami budowlanymi, które mówią o tym, jak powinno być. Przegrody te mają naprawdę dużą rolę w wentylacji i w oddzielaniu kanałów dymowych. Ta grubość 1/2 cegły gwarantuje, że komin jest mocny i dobrze izolowany, co jest bardzo ważne, żeby gazy spalinowe nie dostawały się tam, gdzie nie powinny. Z doświadczenia wiem, że odpowiednie przestrzeganie norm podczas budowy kominów pomaga uniknąć problemów z korozją czy nieszczelnościami, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Trzeba też pamiętać, że lokalne przepisy budowlane mają znaczenie, w końcu są różne standardy, jak PN-EN 13084, które muszą zostać uwzględnione. Przykładowo, w kominach z cegły ceramicznej o standardowych wymiarach, grubość 1/2 cegły pozwala na bezpieczne odprowadzanie spalin przy zachowaniu dobrych parametrów eksploatacyjnych.
Pytanie 3
Jakie metody należy zastosować, aby zabezpieczyć metalowe elementy przed korozją podczas wznoszenia ścian z bloczków gipsowych?
A. Zastosować pokost lniany
B. Nałożyć farbę olejną
C. Aplikować mleczko cementowe
D. Pokryć lakierem asfaltowym
Pokrycie elementów metalowych lakierem asfaltowym to skuteczny sposób na ich zabezpieczenie przed korozją, szczególnie w kontekście murowania ścian z bloczków gipsowych. Lakier asfaltowy tworzy elastyczną, wodoodporną powłokę, która izoluje metal od wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych, co jest kluczowe w zapobieganiu korozji. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być zbrojenia w konstrukcjach betonowych, które są często narażone na działanie wody i innych substancji chemicznych. Stosowanie takiego zabezpieczenia jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które zalecają stosowanie odpowiednich powłok ochronnych na metalowych elementach konstrukcyjnych. Powłoka asfaltowa nie tylko chroni przed korozją, ale również przed działaniem substancji chemicznych, co czyni ją odpowiednim wyborem w różnych warunkach budowlanych. Warto również zauważyć, że prawidłowe przygotowanie powierzchni metalu przed nałożeniem lakieru asfaltowego, takie jak odtłuszczenie i oczyszczenie, jest kluczowe dla zapewnienia trwałości ochrony. W kontekście przepisów budowlanych, użycie lakierów asfaltowych jest często zalecane w standardach dotyczących ochrony przed korozją w obiektach budowlanych.
Pytanie 4
Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji betonów klasycznych?
A. Łupkoporyt
B. Keramzyt
C. Żwir
D. Baryt
Żwir jest kruszywem naturalnym, które jest powszechnie stosowane do produkcji betonów zwykłych. Jego zastosowanie wynika z korzystnych właściwości, takich jak odpowiednia granulacja, która zapewnia dobrą przepuszczalność oraz przyczepność z cementem. Żwir charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na czynniki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do budowy infrastruktury, jak drogi, mosty czy budynki. W procesie produkcji betonu, żwir stanowi kluczowy składnik, który, w połączeniu z cementem, wodą i ewentualnymi dodatkami, tworzy trwałą i wytrzymałą mieszankę. W normach branżowych, takich jak PN-EN 12620, określono wymagania dotyczące jakości kruszyw, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich materiałów. Przykładem zastosowania żwiru w praktyce może być beton używany do budowy fundamentów, gdzie jego właściwości mechaniczne są kluczowe dla stabilności całej konstrukcji.
Pytanie 5
Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?
A. wiertarki obrotowe
B. piły tarczowe
C. młoty udarowe
D. wkrętarki
Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."
Pytanie 6
Jakie narzędzie wykorzystuje się do określenia zewnętrznych krawędzi układanych warstw muru?
A. kątownik murarski
B. pion murarski
C. sznur murarski
D. poziomica murarska
Pion murarski, poziomica murarska oraz kątownik murarski to narzędzia, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są one odpowiednie do wyznaczania zewnętrznych krawędzi układanych warstw muru. Pion murarski służy głównie do sprawdzania pionowości elementów budowlanych, co jest istotne w kontekście zapewnienia, że mury są proste w pionie, ale nie wyznacza on krawędzi w poziomie. Poziomica murarska natomiast ma na celu sprawdzanie poziomu powierzchni, co jest istotne dla równości poszczególnych warstw, ale nie pozwala na wytyczenie linii odniesienia wzdłuż całego muru. Kątownik murarski jest używany do tworzenia kątów prostych oraz do sprawdzania równoległości, lecz również nie nadaje się do wyznaczania długich linii poziomych, jak to robi sznur murarski. Często można spotkać błędne myślenie, że te narzędzia mogą zastąpić sznur murarski, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników i w konsekwencji do problemów w dalszym etapie budowy. W każdym przypadku, stosowanie narzędzi do ich przeznaczenia jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości wykonania prac budowlanych. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć, że każde z tych narzędzi pełni swoją unikalną rolę, a ich umiejętne wykorzystanie w odpowiednich momentach jest kluczowe dla sukcesu projektu budowlanego.
Pytanie 7
Ile pojemników zawierających 25 kg tynku cienkowarstwowego akrylowego będzie potrzebnych do pokrycia dwóch ścian osłonowych budynku o wymiarach 12 m × 8 m każda, jeżeli zużycie wynosi 3,5 kg na 1 m2 powierzchni ściany?
A. 42 pojemniki
B. 14 pojemników
C. 28 pojemników
D. 27 pojemników
Aby obliczyć liczbę wiader tynku cienkowarstwowego potrzebną do otynkowania dwóch ścian osłonowych o wymiarach 12 m × 8 m każda, najpierw należy obliczyć całkowitą powierzchnię tych ścian. Powierzchnia jednej ściany wynosi 12 m × 8 m = 96 m², więc dla dwóch ścian powierzchnia wynosi 2 × 96 m² = 192 m². Następnie, biorąc pod uwagę zużycie tynku wynoszące 3,5 kg na 1 m², obliczamy całkowite zużycie tynku: 192 m² × 3,5 kg/m² = 672 kg tynku. Tynk dostępny jest w wiaderkach po 25 kg, więc obliczając ilość wiader, dzielimy całkowitą wagę przez wagę jednego wiadra: 672 kg ÷ 25 kg/wiadro = 26,88 wiader. Ponieważ nie możemy mieć ułamkowej ilości wiadra, zaokrąglamy w górę do 27 wiader. W praktyce, przy takich obliczeniach zaleca się zawsze uwzględnić dodatkowy margines na straty materiałowe, które mogą wystąpić podczas pracy, jednak w tym przypadku 27 wiader jest dokładnie obliczoną wartością. Warto również zwrócić uwagę na różne rodzaje tynków i ich właściwości, co może wpłynąć na końcowy efekt estetyczny oraz trwałość powłoki.
Pytanie 8
Do budowy ścian fundamentowych, które są narażone na wilgoć, należy używać zaprawy
A. wapiennej
B. gipsowej
C. wapienno-gipsowej
D. cementowej
Zaprawa cementowa jest najczęściej stosowanym materiałem do wykonywania ścian fundamentowych oraz elementów narażonych na zawilgocenie, ze względu na swoje właściwości mechaniczne i odporność na wodę. Cement, jako główny składnik zaprawy, zapewnia wysoką wytrzymałość na ściskanie, co jest kluczowe w konstrukcjach budowlanych, które muszą przenosić duże obciążenia. Ponadto, zaprawa cementowa jest odporna na działanie czynników atmosferycznych oraz wilgoci, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku fundamentów, które są bezpośrednio narażone na wodę gruntową. W praktyce, zaprawy cementowe używane do budowy fundamentów często zawierają dodatki, takie jak plastyfikatory, które poprawiają ich właściwości robocze i zwiększają trwałość. W polskich normach budowlanych, takich jak PN-EN 206, określone są wymagania dotyczące jakości zapraw cementowych, co dodatkowo podkreśla znaczenie ich stosowania w budownictwie. Przykładem praktycznego zastosowania może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja i użycie zaprawy cementowej są kluczowe dla zapewnienia długotrwałej funkcjonalności struktury.
Pytanie 9
Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?
A. gips budowlany
B. cement portlandzki
C. cement hutniczy
D. wapno hydrauliczne
Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.
Pytanie 10
Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.
| Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment) |
|---|
| Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m2 tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m2 powierzchni otynkowanej. |
A. Dla tynku kategorii II
B. Dla tynku kategorii IV
C. Dla tynku kategorii III
D. Dla tynku kategorii I
Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.
Pytanie 11
Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości
A. od 5,5 do 6,5 mm
B. do 0,5 mm
C. od 1,0 do 3,0 mm
D. od 3,5 do 5,0 mm
Odpowiedzi sugerujące spoiny 'od 3,5 do 5,0 mm', 'do 0,5 mm' oraz 'od 5,5 do 6,5 mm' są nieprawidłowe z różnych powodów. Spoina o grubości 'od 3,5 do 5,0 mm' jest zbyt gruba dla zastosowań z betonu komórkowego, co może prowadzić do efektu mostków termicznych. Grube spoiny zwiększają ryzyko utraty ciepła, co w efekcie prowadzi do wyższych kosztów ogrzewania. Z kolei odpowiedź 'do 0,5 mm' jest niepraktyczna, ponieważ zbyt cienkie spoiny mogą nie zapewnić odpowiedniej przyczepności zaprawy do bloczków, co z kolei może wpłynąć na stabilność muru. Takie podejście może prowadzić do osłabienia struktury, a w konsekwencji do pęknięć i innych uszkodzeń budynku. Natomiast spoiny o grubości 'od 5,5 do 6,5 mm' znacznie zwiększają ryzyko powstawania mostków termicznych oraz obniżają właściwości izolacyjne całej ściany. W praktyce, stosowanie odpowiednich grubości spoin jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków, a nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie eksploatacji. Dlatego istotne jest, aby studenci i praktycy budownictwa byli świadomi znaczenia odpowiednich grubości spoin przy użyciu betonu komórkowego i zapraw ciepłochronnych.
Pytanie 12
Jaką ilość kg suchej mieszanki trzeba zakupić do realizacji tynku gipsowego o grubości 10 mm na powierzchni 15 m2, jeżeli zużycie wynosi 1 kg na m2 przy grubości 1 cm?
A. 2,5 kg
B. 15,0 kg
C. 1,5 kg
D. 25,0 kg
W przypadku podawania błędnych odpowiedzi w odniesieniu do zapotrzebowania na suchą mieszankę tynkarską ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób konstruuje się obliczenia. Wiele osób może błędnie przyjąć, że zużycie materiału jest zależne tylko od powierzchni, a nie od grubości tynku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 25,0 kg mogą wynikać z niepoprawnego przeliczenia lub założenia, że grubość tynku jest większa niż 10 mm, co prowadzi do nadmiernego oszacowania potrzebnej ilości materiału. Inna możliwość to mylne obliczenia, w których ktoś może przyjąć, że zużycie wynosi 2 kg/m2 zamiast właściwego 1 kg/m2, co także prowadzi do błędnych wyników. Z kolei odpowiedzi, które sugerują ilości takie jak 2,5 kg czy 1,5 kg, mogą wynikać z pomyłki w obliczeniach lub nieznajomości podstawowych zasad obliczania zapotrzebowania na materiały budowlane. Kluczowym elementem w takich obliczeniach jest zawsze dokładne określenie wszystkich parametrów, takich jak powierzchnia, grubość oraz właściwości samego materiału. Ważne jest, aby dokładnie znać standardowe wartości zużycia materiałów budowlanych, które są określone przez producentów i branżowe wytyczne. Zachęcam do zapoznania się z tymi danymi, co pozwoli uniknąć nieporozumień oraz błędnych oszacowań w przyszłych projektach budowlanych.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Tynk wewnętrzny, który odznacza się twardą i gładką powierzchnią przypominającą polerowany marmur, to
A. stiuk
B. sztablatura
C. sztukateria
D. sgraffito
Stiuk to technika wykończeniowa, która charakteryzuje się twardą i gładką powierzchnią, często stosowaną w architekturze wnętrz, aby naśladować wygląd polerowanego marmuru. Wykonanie stiuku polega na aplikacji specjalnych mieszanek gipsowych lub wapiennych, a następnie ich szlifowaniu oraz polerowaniu, co nadaje im charakterystyczny blask. Stiuk jest szczególnie popularny w stylu klasycznym, ale również w nowoczesnych aranżacjach, gdzie estetyka i elegancja odgrywają kluczową rolę. Przykłady zastosowania stiuku można znaleźć w luksusowych hotelach, rezydencjach oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie wymagany jest efektowne wykończenie wnętrz. W kontekście branżowych standardów, stosowanie stiuku często związane jest z praktykami konserwatorskimi, gdzie przywraca się dawne techniki wykończeniowe, zachowując historyczny charakter obiektów. Warto również podkreślić, że stiuk jest materiałem o dobrych właściwościach akustycznych i termoizolacyjnych, co czyni go funkcjonalnym wyborem w projektowaniu wnętrz.
Pytanie 15
Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 4 m.
| Fragment instrukcji producenta Zużycie zaprawy murarskiej | |
|---|---|
| Grubość ściany z cegły pełnej | Zużycie suchej zaprawy [kg/m²] |
| ½ cegły | ok. 40 |
| 1 cegła | ok. 100 |
A. ok. 4800 kg
B. ok. 1920 kg
C. ok. 1200 kg
D. ok. 400 kg
Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania jednej ściany, należy najpierw określić jej powierzchnię. W tym przypadku ściana ma wymiary: długość 12 m, wysokość 4 m oraz grubość 25 cm. Powierzchnia ściany wynosi 12 m * 4 m = 48 m². Kolejnym krokiem jest określenie zużycia zaprawy na metr kwadratowy. Zgodnie z tabelami producentów, średnie zużycie zaprawy murarskiej przy budowie ścian z cegły pełnej wynosi około 100 kg na metr kwadratowy. Dlatego całkowita ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany wynosi 48 m² * 100 kg/m² = 4800 kg. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałowych oraz uniknięcie strat materiałów podczas budowy. Wiedza ta jest istotna dla każdego wykonawcy, aby móc planować i wdrażać projekty budowlane zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami branżowymi.
Pytanie 16
Betonowe podłoże, które ma być tynkowane, powinno charakteryzować się równą powierzchnią oraz
A. suche i gładkie
B. suche i chropowate
C. zwilżone i chropowate
D. zwilżone i gładkie
Odpowiedzi, które sugerują, że podłoże powinno być suche, są nieprawidłowe, ponieważ sucha powierzchnia nie zapewnia odpowiedniego przyczepności tynku. W przypadku podłoża suchego, tynk może nie przywierać właściwie, co prowadzi do jego odspajania się z powierzchni betonu. To zjawisko jest szczególnie widoczne w warunkach, gdy wykończenie jest narażone na zmienne warunki atmosferyczne, takie jak wilgoć czy zmiany temperatury. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na gładkie podłoże mogą prowadzić do błędnego wniosku, że tynk nie wymaga chropowatej struktury dla dobrej przyczepności. Gładkie podłoża nie stwarzają odpowiednich warunków dla mechanicznego wiązania, co może skutkować powstawaniem pęknięć i deformacji w wyniku obciążeń mechanicznych. W praktyce, tynkowanie na gładkich powierzchniach wymaga zastosowania dodatkowych metod zapewniających przyczepność, co zwiększa koszty i czas pracy. Zrozumienie znaczenia przygotowania podłoża betonowego jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów pracy, w oparciu o zasady zawarte w normach budowlanych, takich jak PN-EN 13914, które podkreślają rolę chropowatości i wilgotności w kontekście aplikacji tynków.
Pytanie 17
Jaką pacą powinno się nałożyć tynk wypalany klasy IVw?
A. Poliuretanową
B. Styropianową
C. Drewnianą
D. Stalową
Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia specyfiki narzędzi do aplikacji tynków wypalanych. Paca styropianowa, zaprojektowana głównie do tynków gipsowych, nie zapewnia wystarczającej sztywności i kontroli nad aplikacją tynku mineralnego. Dodatkowo, styropian nie ma odpowiednich właściwości do pracy z materiałami, które wymagają precyzyjnego wykończenia. Z kolei paca poliuretanowa, mimo że elastyczna, nie jest przeznaczona do tynków wypalanych, ponieważ nie daje odpowiedniej powierzchni gładkiej, co może prowadzić do nierównomiernego wykończenia. Wreszcie, paca drewniana, choć może być używana w niektórych zastosowaniach, nie jest odpowiednia do tynków mineralnych, ponieważ drewno pochłania wilgoć i może zniekształcać strukturę tynku podczas aplikacji. W każdym przypadku, wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do problemów takich jak pęknięcia, łuszczenie się i nierówności, co w konsekwencji wpływa na trwałość i estetykę całej powierzchni. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z zaleceniami producentów i standardami branżowymi.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką
A. mrozoodpornością
B. nasiąkliwością
C. kapilarnością
D. higroskopijnością
Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."
Pytanie 23
Do prac zanikających oraz tych, które zostają zakryte i wymagają odbioru, zalicza się
A. uzupełnianie tynku
B. przygotowanie podłoża
C. malowanie
D. układanie podłogi
Przygotowanie podłoża jest kluczowym etapem w procesie budowlanym, który ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla dalszych prac wykończeniowych. Podłoże musi być solidne, równe i suche, aby materiały takie jak płytki, podłogi czy tynki mogły prawidłowo związać i funkcjonować bez ryzyka uszkodzeń. Niezbędne jest przeprowadzenie odpowiednich badań, takich jak ocena nośności podłoża oraz sprawdzenie poziomu wilgotności. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie wytycznych zawartych w normach budowlanych, które wskazują na konieczność przygotowania podłoża poprzez jego oczyszczenie, zagruntowanie oraz wyrównanie. Należy również wziąć pod uwagę rodzaj materiałów, które będą aplikowane na podłoże, ponieważ różne systemy wymagają specyficznych przygotowań. Odpowiednio przygotowane podłoże zapewnia trwałość i estetykę wykończenia, co jest kluczowe w kontekście przyszłych prac konserwacyjnych i użytkowania przestrzeni.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
W hurtowni "Bud-kom" sprzedaż bloczków z betonu komórkowego odbywa się wyłącznie w pełnych paletach. Zgodnie z potrzebami do budowy ścian budynku wymagane jest 375 sztuk bloczków o wymiarach 480×199×599 mm. Na jednej palecie mieści się 24 bloczki o tych rozmiarach. Cena tych bloczków wynosi 631,00 zł za paletę. Jakie będą całkowite koszty zakupu bloczków w tej hurtowni zgodnie z wymaganiami?
A. 10 125,00 zł
B. 9 465,00 zł
C. 9 750,00 zł
D. 10 096,00 zł
Aby obliczyć koszty zakupu bloczków z betonu komórkowego w hurtowni 'Bud-kom', musimy najpierw ustalić, ile palet bloczków jest potrzebnych do zaspokojenia zapotrzebowania. Potrzebujemy 375 bloczków, a na jednej palecie mieszczą się 24 bloczki. Dlatego liczba potrzebnych palet wynosi: 375 podzielić przez 24, co daje 15,625. Ponieważ sprzedaż w hurtowni jest realizowana wyłącznie w pełnych paletach, zaokrąglamy tę liczbę w górę do 16 palet. Koszt jednej palety wynosi 631,00 zł, więc całkowity koszt zakupu będzie wynosił 16 palet pomnożone przez 631,00 zł, co daje 10 096,00 zł. Dzięki tej metodzie można szybko ocenić koszty materiałów budowlanych, co jest kluczowe dla harmonogramu i budżetu projektu budowlanego. W praktyce wiedza ta jest niezbędna do planowania zakupów i zarządzania finansami projektu budowlanego, a także do wspierania negocjacji z dostawcami, co może pozwolić na uzyskanie korzystniejszych warunków handlowych.
Pytanie 27
Czas pracy potrzebny do wykonania tynku o powierzchni 100 m2 wynosi 42 r-g. Oblicz koszt robocizny związanej z otynkowaniem ścian o powierzchni 450 m2, przy stawce 20,00 zł za 1 r-g.
A. 840,00 zł
B. 2 000,00 zł
C. 3 780,00 zł
D. 9 000,00 zł
Prawidłowa odpowiedź wynika z precyzyjnego obliczenia kosztów robocizny związanej z otynkowaniem większej powierzchni. Na początku obliczamy, ile roboczogodzin (r-g) potrzeba na otynkowanie 450 m². Skoro na 100 m² nakład robocizny wynosi 42 r-g, to dla 450 m² stosujemy proporcję: (450 m² / 100 m²) * 42 r-g = 189 r-g. Następnie, mając stawkę za 1 r-g równą 20,00 zł, obliczamy koszt robocizny: 189 r-g * 20,00 zł = 3 780,00 zł. Praktyczne zastosowanie tego obliczenia jest kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów wpływają na efektywność budżetowania i planowania projektów. Dobre praktyki sugerują, aby zawsze uwzględniać zmienność w nakładach robocizny oraz stawki na poziomie lokalnym, co pozwala na dokładniejsze prognozowanie kosztów.
Pytanie 28
Wymiary pomieszczenia przedstawionego na rysunku w skali 1:100 wynoszą 8x10 cm. Jaką objętość ma to pomieszczenie, jeżeli jego rzeczywista wysokość to 2,5 m?
A. 50 m3
B. 100 m3
C. 200 m3
D. 800 m3
Wybór niewłaściwej odpowiedzi na pytanie dotyczące kubatury pomieszczenia może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które są powszechne wśród osób nieposiadających odpowiedniego doświadczenia w zakresie obliczeń architektonicznych. Często mylnie zakłada się, że kubatura pomieszczenia jest równa powierzchni jego podstawy pomnożonej przez wysokość. Jeśli jednak błędnie przeliczymy wymiary z planu, prowadzi to do znacznych rozbieżności w obliczeniach. Na przykład, jeżeli ktoś zinterpretowałby 8 cm x 10 cm jako rzeczywiste wymiary, zamiast uwzględnić skalę, otrzymałby błędne wyniki. Z kolei obliczenie kubatury jako 100 m3 lub 800 m3 może wynikać z pomyłek w działaniach arytmetycznych, takich jak błędne dodawanie lub mnożenie. To pokazuje, jak ważne jest zrozumienie koncepcji skali w rysunkach technicznych oraz umiejętność przeliczania wymiarów z zachowaniem właściwych jednostek. W praktyce architektonicznej każdy metr sześcienny ma znaczenie dla późniejszych etapów projektu, takich jak instalacje HVAC czy planowanie użycia materiałów budowlanych, co tylko podkreśla konieczność precyzyjnych obliczeń.
Pytanie 29
Na podstawie fragmentu specyfikacji technicznej określ, w których miejscach na elewacji budynku, nie należy wykonywać przerw technologicznych podczas wykonywania tynków mozaikowych.
| n Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych n Wykonanie tynków mozaikowych n (fragment)n | n
| n „(...) Materiał należy nakładać metodą „mokre na mokre", nie dopuszczając do zaschnięcia zatartej partii przed nałożeniem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego połączenia będzie widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry zaplanować na przykład: w narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów itp. Czas wysychania tynku zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej powietrza wynosi od ok. 12 do 48 godzin. W warunkach podwyższonej wilgotności i temperatury około +5°C czas wiązania tynku może być wydłużony. Podczas wykonywania i wysychania tynku min. temperatura otoczenia powinna wynosić +5°C, a max. +25°C.(...)" | n
A. W załamaniach budynku.
B. Na styku kolorów.
C. W narożnikach budynku.
D. Na środku ściany.
Odpowiedź "Na środku ściany" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z fragmentem specyfikacji technicznej, przerwy technologiczne powinny być planowane w miejscach, które są naturalnymi punktami podziału tynku, takimi jak narożniki budynków, załamania, odprowadzanie wody czy styki kolorów. Przerwy te są niezbędne, aby uniknąć pęknięć i deformacji, które mogą pojawić się w wyniku różnic w rozszerzalności termicznej oraz osiadania budynku. Na środku ściany, tworzenie przerw technologicznych może prowadzić do nieestetycznych połączeń i widocznych linii, które negatywnie wpływają na estetykę elewacji. W praktyce architektonicznej i budowlanej, ważne jest, aby przerwy były umieszczane w tak zwanych punktach krytycznych, które mogą zminimalizować ryzyko uszkodzeń tynku. Warto również zwrócić uwagę na zalecane praktyki, takie jak stosowanie odpowiednich materiałów do wypełnienia przerw, co zapewnia długowieczność i odporność na czynniki atmosferyczne.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania
A. na kozłach
B. na wysuwnicach
C. drabinowe
D. stojakowe
Tynki wewnętrzne wymagają odpowiedniej wysokości roboczej oraz stabilności, co czyni rusztowania na kozłach najczęściej stosowanym rozwiązaniem w tej dziedzinie. Kozły tynkarskie zapewniają solidne wsparcie dla platformy roboczej, umożliwiając jednocześnie łatwą regulację wysokości, co jest kluczowe w przypadku nierównych powierzchni. Dzięki swojej konstrukcji, kozły pozwalają na równomierne rozłożenie obciążenia, co jest istotne dla bezpieczeństwa i komfortu pracy. W praktyce, aplikatorzy tynku mogą swobodnie poruszać się w obrębie rusztowania, co ułatwia dostęp do trudno dostępnych miejsc. W kontekście norm BHP, użycie kozłów tynkarskich zapewnia minimalizację ryzyka upadków oraz kontuzji, co jest zgodne ze standardami bezpieczeństwa pracy. Dodatkowo, kozły są często wykorzystywane w połączeniu z deskami roboczymi, co zwiększa skuteczność i komfort pracy w porównaniu do innych rozwiązań, takich jak drabiny czy rusztowania na wysuwnicach, które mogą być mniej stabilne podczas aplikacji tynku.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?
A. jednej warstwy emulsji asfaltowej
B. dwóch warstw lepiku asfaltowego
C. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym
D. jednej warstwy folii polietylenowej
Jedna warstwa folii polietylenowej jest niewystarczająca do zabezpieczenia ścian podziemia przed wilgocią. Choć folia polietylenowa jest popularnym materiałem izolacyjnym, jej zastosowanie w pojedynczej warstwie nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony. Folia może ulegać uszkodzeniom mechanicznym i łatwo przerywać się w wyniku ruchów podłoża, co prowadzi do powstawania mostków wilgotnościowych. Z kolei jedna warstwa emulsji asfaltowej, mimo iż jest to produkt wodochronny, również nie jest wystarczająca. Emulsje asfaltowe są stosowane zazwyczaj jako podkład lub preparat gruntujący, ale ich jednowarstwowe nałożenie nie oferuje odpowiedniej barierowości, ponieważ są bardziej podatne na uszkodzenia i mogą łatwiej ulegać degradacji na skutek działania wody i zmiennych warunków atmosferycznych. Dwie warstwy lepiku asfaltowego zapewniają lepszą szczelność oraz trwałość, gdyż ich struktura jest bardziej odporna na działanie ciśnienia hydrostatycznego oraz zmiany temperatury. Podczas wykonywania izolacji budynków warto kierować się zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i degradacją budynku. Wykonywanie izolacji w sposób niewłaściwy może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także wystąpieniem pleśni i grzybów, które negatywnie wpływają na zdrowie mieszkańców.
Pytanie 34
Aby mechanicznie przygotować zaprawę murarską z objętościowym dozowaniem składników na budowie, jakie narzędzia są konieczne?
A. betoniarka, taczka, sito
B. wiadro, kasta na zaprawę, łopata
C. wiadro, betoniarka, łopata
D. betoniarka, łopata, sito
Odpowiedź 'wiadro, betoniarka, łopata' jest prawidłowa, ponieważ każda z tych trzech pozycji odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania zaprawy murarskiej na placu budowy. Betoniarka służy do mechanicznego mieszania zaprawy, co zapewnia jednorodność i odpowiednią konsystencję mieszanki. Użycie betoniarki jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ ręczne mieszanie często prowadzi do nierównomiernego rozkładu składników. Wiadro jest niezbędne do pomiaru objętości składników, co umożliwia precyzyjne dozowanie materiałów, takich jak cement, piasek i woda. Łopata natomiast jest używana do transportu oraz rozkładania zaprawy, co jest istotne w procesie budowy. Przy odpowiednim użyciu tych narzędzi można znacznie zwiększyć efektywność i jakość wykonania prac murarskich, a także zminimalizować ryzyko błędów związanych z proporcjami składników. W praktyce, na budowie, niezwykle istotne jest również przestrzeganie standardów jakości i bezpieczeństwa, co wymaga odpowiedniego wyposażenia w niezbędne narzędzia.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Jakie materiały budowlane mogą być użyte do tworzenia murowanych ścian fundamentowych?
A. bloczki z betonu komórkowego
B. pustaki typu Max
C. bloczki z betonu zwykłego
D. cegły silikatowe
Pustaki typu Max, cegły silikatowe oraz bloczki z betonu komórkowego są często stosowanymi materiałami budowlanymi, jednakże nie są one najlepszym wyborem do konstrukcji ścian fundamentowych. Pustaki typu Max, mimo swojej popularności w budownictwie jednorodzinnym, nie oferują wystarczającej wytrzymałości na ściskanie wymaganej w fundamentach. Ich zastosowanie w warunkach gruntowych może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, jak zniekształcenia lub pęknięcia ścian w wyniku osiadania. Cegły silikatowe, które są cenione za swoje właściwości izolacyjne oraz estetyczne, również nie nadają się do fundamentów, głównie z powodu ich wrażliwości na wilgoć, co w dłuższej perspektywie prowadzi do degradacji materiału. Z kolei bloczki z betonu komórkowego, chociaż lekkie i dobrze izolujące, mają ograniczoną nośność, co czyni je niewłaściwymi do zastosowania w miejscach narażonych na duże obciążenia. Kluczowym błędem jest zatem nieodpowiednie rozumienie, że materiały, które dobrze sprawdzają się w konstrukcjach ścian działowych, mogą być również właściwe do fundamentów. Każdy materiał budowlany powinien być dobierany w oparciu o jego parametry techniczne i odpowiednie normy, co jest podstawą zrównoważonego podejścia do budowy.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy
A. zagęścić
B. przykryć matami lub folią
C. nawilżyć mleczkiem cementowym
D. zwilżyć wodą
Zastosowanie mleczka cementowego, zwilżanie wodą czy przykrywanie matami lub folią to takie rzeczy, które nie przynoszą oczekiwanych efektów, jeśli chodzi o przygotowanie betonu po jego ułożeniu. Mleczko cementowe, choć może poprawić wygląd powierzchni, nie ma wpływu na to, żeby beton był gęstszy czy miał lepsze właściwości mechaniczne. W rzeczywistości, to może wręcz zaszkodzić przyczepności kolejnych warstw, co prowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Zwilżanie wodą to ważna rzecz, ale ono nie zastępuje zagęszczania. Kiedy jest za dużo wody, może dość do segregacji składników mieszanki, a to naprawdę negatywnie odbija się na wytrzymałości betonu. Osłanianie betonu matami czy folią jest ważne, żeby chronić przed warunkami atmosferycznymi, ale to wciąż nie rozwiązuje problemu zagęszczenia, które jest kluczowe, żeby beton miał jednorodną strukturę. W budowlance często można usłyszeć błędne przekonania, że te metody mogą jakoś naprawić brak zagęszczenia, a to nieprawda i może prowadzić do poważnych defektów potem.
Pytanie 40
Wzmocnienie budowlanych ław fundamentowych wykonanych z cegły poprzez podmurowanie oraz zwiększenie ich szerokości powinno się przeprowadzać w odcinkach o długości
A. 1,0 m
B. 2,5 m
C. 2,0 m
D. 3,0 m
Wzmocnienie istniejących ław fundamentowych z cegły przez podmurowanie i zwiększenie ich szerokości powinno być przeprowadzane w odcinkach o długości 1,0 m. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które wskazują na konieczność stopniowego i kontrolowanego zwiększania fundamentów, aby uniknąć powstawania lokalnych naprężeń. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na tym, że podczas podmurowania zbyt długie odcinki mogą prowadzić do nierównomiernego osiadania, co zwiększa ryzyko pęknięć i uszkodzeń konstrukcji. Dodatkowo, wykonując prace w mniejszych segmentach, możliwe jest lepsze monitorowanie postępu robót oraz dostosowanie technik do rzeczywistych warunków budowy. Zastosowanie takich standardów zapewnia również, że proces wzmocnienia będzie bardziej efektywny i zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, co w dłuższym okresie przyczynia się do trwałości i stabilności budowli.