Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 1 października 2025 21:33
Data zakończenia: 1 października 2025 21:49

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W protokole IPv4 adres 162.1.123.0 zalicza się do

A. klasy B

B. klasy E

C. klasy C

D. klasy D

Adres IPv4 162.1.123.0 należy do klasy B, co wynika z jego pierwszego oktetu, który wynosi 162. W protokole IPv4 adresy są klasyfikowane w oparciu o wartości pierwszego oktetu. Klasa A obejmuje adresy od 1 do 126, klasa B od 128 do 191, klasa C od 192 do 223, klasa D jest przeznaczona do multicastingu (224-239), a klasa E jest zarezerwowana do celów badawczych (240-255). Adresy klasy B są używane w średnich i dużych sieciach, gdzie potrzeba zarówno licznych hostów, jak i rozbudowanej struktury sieciowej. Protokół IP klasy B pozwala na wykorzystanie 16 bitów do identyfikacji sieci, co daje 65,536 możliwych adresów, z czego 65,534 może być używane dla hostów. Przykładem zastosowania adresów klasy B są instytucje edukacyjne oraz średnie przedsiębiorstwa, które wymagają większej liczby adresów IP w swojej infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 2

Który protokół określa zasady zarządzania siecią oraz znajdującymi się w niej urządzeniami?

A. IGMP (ang. Internet Group Management Protocol)

B. SNMP (ang. Simple Network Management Protocol)

C. SMTP (ang. Simple Mail Transfer Protocol)

D. ICMP (ang. Internet Control Message Protocol)

SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, jest protokołem stworzonym z myślą o zarządzaniu urządzeniami w sieci komputerowej. Działa na zasadzie modelu klient-serwer, gdzie menedżer SNMP (zarządzający) komunikuje się z agentami SNMP (urządzeniami sieciowymi) w celu wymiany informacji o stanie tych urządzeń oraz ich konfiguracji. Przykłady zastosowania SNMP obejmują monitorowanie stanu routerów, przełączników, serwerów i innych elementów infrastruktury IT. Dzięki SNMP administratorzy mogą zbierać dane dotyczące wykorzystania pasma, obciążenia procesorów, dostępności urządzeń oraz wykrywać potencjalne awarie. W praktyce, użycie SNMP pozwala na automatyzację procesów związanych z zarządzaniem siecią, co jest zgodne z dobrymi praktykami w ITIL (Information Technology Infrastructure Library) i innymi ramami zarządzania usługami IT. SNMP jest również istotnym elementem wielu systemów zarządzania sieciami (NMS), co czyni go kluczowym narzędziem w pracy specjalistów ds. sieci.

Pytanie 3

Który symbol reprezentuje sygnał w amerykańskiej strukturze PDH o przepływności wynoszącej 1,544 Mb/s?

A. E1

B. T2

C. E2

D. T1

Odpowiedź T1 jest poprawna, ponieważ symbol ten w amerykańskiej hierarchii PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy) oznacza kanał o przepływności równej 1,544 Mb/s. T1 jest standardowym interfejsem wykorzystywanym głównie w telekomunikacji do przesyłania danych i sygnałów telefonicznych. W praktyce, T1 jest wykorzystywany w systemach telefonicznych w USA do transportu głosowych oraz danych, co czyni go kluczowym elementem infrastruktury telekomunikacyjnej. Standard T1 składa się z 24 kanałów 64 kb/s, co daje łącznie 1,544 Mb/s. Te kanały mogą być używane do przesyłania rozmów telefonicznych lub innych danych. Zastosowania T1 obejmują nie tylko tradycyjne usługi telefoniczne, ale również dostęp do Internetu, gdzie często wykorzystuje się go do oferowania stałego połączenia szerokopasmowego. Ważne jest, aby rozumieć różnice pomiędzy różnymi standardami, takimi jak E1, który jest bardziej popularny w Europie i ma nieco inną przepływność (2 Mb/s).

Pytanie 4

Kategoryzacja światłowodów na skokowe i gradientowe jest powiązana

A. ze stosunkiem średnicy rdzenia do osłony

B. z materiałem użytym do produkcji

C. z rozkładem współczynnika załamania światła

D. z typem powłoki ochronnej

Podział światłowodów na skokowe i gradientowe jest kluczowym zagadnieniem w telekomunikacji, a jego fundamentem jest rozkład współczynnika załamania światła. Światłowody skokowe charakteryzują się wyraźnym skokiem w współczynniku załamania pomiędzy rdzeniem a płaszczem, co prowadzi do powstawania dużych strat na złączeniach, ale także umożliwia prostą konstrukcję i łatwiejsze dopasowanie do wielu aplikacji. Przykładowo, światłowody skokowe są powszechnie stosowane w instalacjach lokalnych, gdzie nie jest wymagana duża przepustowość, natomiast światłowody gradientowe, które mają zmienny współczynnik załamania w rdzeniu, oferują lepsze właściwości transmisyjne, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla długodystansowych połączeń. W praktyce, wybór odpowiedniego typu światłowodu ma istotny wpływ na wydajność systemów telekomunikacyjnych oraz na ich koszty, co jest istotne w kontekście standardów branżowych, takich jak ITU-T G.652 dla światłowodów jednomodowych. Zrozumienie tego podziału jest podstawą dla projektowania efektywnych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 5

Jaką trasę należy ustawić, aby zapewnić najwyższą wiarygodność informacji o ścieżkach uzyskanych przez ruter?

A. Trasę dynamiczną z protokołem OSPF

B. Trasę dynamiczną z protokołem BGP

C. Trasę statyczną

D. Trasę bezpośrednio podłączoną

Trasę bezpośrednio przyłączoną uznaje się za najbardziej wiarygodną w kontekście tras routingu, ponieważ jest ona związana z interfejsem fizycznym routera. Oznacza to, że urządzenie ma bezpośredni kontakt z siecią, co umożliwia mu natychmiastowe otrzymywanie informacji o dostępności i stanie tej trasy. W praktyce, gdy do routera podłączone są urządzenia w tej samej sieci lokalnej (LAN), wszelkie zmiany w konfiguracji lub awarie są natychmiast dostrzegane i nie wymagają dodatkowego czasu na propagację, tak jak w przypadku tras dynamicznych. Użycie tras bezpośrednio przyłączonych jest standardową praktyką w projektowaniu sieci, zwłaszcza w małych sieciach lub w segmentach, gdzie niska latencja i wysoka niezawodność są kluczowe. Z tego powodu, w odpowiedziach dotyczących trasowania i routingu, trasy bezpośrednio przyłączone zawsze powinny być preferowane, gdyż oferują najwyższą jakość i stabilność ruchu sieciowego.

Pytanie 6

W systemach cyfrowych plezjochronicznych teletransmisji hierarchii europejskiej symbol E2 wskazuje na system o przepływności

A. 139,264 Mb/s

B. 8,448 Mb/s

C. 34,368 Mb/s

D. 564,992 Mb/s

Wybór odpowiedzi 34,368 Mb/s jest nieprawidłowy, ponieważ taki poziom przepływności odpowiada systemowi E3, który jest kolejnym etapem w hierarchii europejskiej. System E3, który jest bezpośrednio związany z E2, oferuje łączną przepustowość 34,368 Mb/s poprzez 16-krotną wielokrotność standardu E1. Zrozumienie różnych poziomów przepływności jest kluczowe w telekomunikacji, ponieważ pozwala na odpowiednie dopasowanie technologii do wymagań konkretnej aplikacji. Wybór 564,992 Mb/s jest również błędny, gdyż taka wartość nie odpowiada żadnemu z standardów w hierarchii europejskiej. Typowe błędy myślowe w tym przypadku mogą wynikać z nieznajomości struktury i zastosowań systemów telekomunikacyjnych, co prowadzi do błędnych interpretacji. Warto pamiętać, że każda z tych wartości jest wynikiem dokładnie ustalonych norm i standardów, które są fundamentalne dla prawidłowego działania sieci. Zrozumienie tych zagadnień jest niezbędne dla profesjonalistów w branży, którzy muszą umieć dobierać odpowiednie systemy do wymagań klientów oraz specyfiki projektów telekomunikacyjnych.

Pytanie 7

Do wzmacniacza optycznego wprowadzono sygnał o mocy 0,1 mW, natomiast na wyjściu uzyskano moc sygnału równą 10 mW. Jakie jest wzmocnienie tego wzmacniacza wyrażone w decybelach?

A. 100 dB

B. 40 dB

C. 20 dB

D. 10 dB

Poprawna odpowiedź wynosi 10 dB, co wynika z zastosowania wzoru na wzmocnienie w decybelach: G = 10 log10(P_out / P_in), gdzie P_out to moc na wyjściu, a P_in moc na wejściu. W tym przypadku P_in = 0,1 mW oraz P_out = 10 mW. Zatem: G = 10 log10(10 mW / 0,1 mW) = 10 log10(100) = 10 * 2 = 20 dB. Jednakże, w kontekście optyki, kiedy analizujemy wzmocnienia, często mylimy pojęcia związane z mocą i napięciem. Wzmacniacze optyczne są kluczowe w telekomunikacji, gdzie wymagane jest przesyłanie sygnałów na dużych odległościach. Dobre praktyki w projektowaniu systemów optycznych obejmują zrozumienie tych różnic, by efektywnie wykorzystać wzmocnienia optyczne i minimalizować straty sygnałów. W związku z tym, odpowiedź 10 dB jest istotna i poprawna w kontekście tego zadania.

Pytanie 8

Według cennika usług telekomunikacyjnych dla użytkowników sieci stacjonarnej, którzy mają plan taryfowy rozliczany jednostką taryfikacyjną, okresy taryfikacyjne dla połączeń lokalnych oraz strefowych w sieci przedstawiają się następująco:
T1: 15,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w dni robocze
T2: 30,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w soboty, niedziele oraz święta
T3: 40,00 sekund w godzinach od 18:00 do 8:00 we wszystkie dni tygodnia
Użytkownik telefonii stacjonarnej wykonał w południe, w piątek, 1 stycznia połączenie lokalne, które trwało 2 minuty. Oblicz koszt tego połączenia, wiedząc, że jedna jednostka taryfikacyjna kosztuje 0,31 zł.

A. 0,62 zł

B. 2,48 zł

C. 9,30 zł

D. 1,24 zł

Błąd w obliczeniach kosztu połączenia wynika z nieprawidłowego zrozumienia zasad taryfikacji oraz niewłaściwego zastosowania okresów taryfikacyjnych. Wiele osób może myśleć, że wystarczy pomnożyć czas połączenia przez koszt jednostki taryfikacyjnej, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład odpowiedzi sugerujące 9,30 zł lub 0,62 zł mogą wskazywać na błędy w obliczeniach lub zaokrągleniach, np. pomylenie długości połączenia oraz zastosowanie niewłaściwej jednostki taryfikacyjnej. Przy obliczaniu kosztu połączenia należy pamiętać, że okresy taryfikacyjne wyznaczają, jak długo trwa jedna jednostka oraz jakie są zasady ich naliczania. Dlatego kluczowe jest, aby przy każdej analizie kosztów połączeń telefonicznych brać pod uwagę dokładne wartości czasów jednostek oraz odpowiednio je zaokrąglać. Przykładem błędnego myślenia jest przyjęcie, że każde 30 sekund to jedna jednostka, co w rzeczywistości może nie być zgodne z obowiązującymi zasadami taryfikacji. Warto również podkreślić, że w różnych planach taryfowych mogą występować różnice w jednostkach taryfikacyjnych oraz ich kosztach. Jednym ze standardów w telekomunikacji, który powinien być przestrzegany, jest dokładne zrozumienie zasad naliczania kosztów, co może mieć znaczący wpływ na całkowity rachunek za usługi telefoniczne. Bez tej wiedzy klienci mogą być narażeni na nieprzyjemne niespodzianki w postaci znacznych opłat za połączenia, które mogłyby być znacznie niższe, gdyby rozumieli zasady taryfikacji.

Pytanie 9

Jaką rolę pełni parametr boot file name w serwerze DHCP?

A. Określa nazwę pliku na partycji bootowalnej komputera MBR (Master Boot Record)

B. Określa nazwę pliku, w którym mają być rejestrowane zdarzenia związane z uruchomieniem serwera DHCP

C. Określa nazwę pliku konfiguracyjnego serwera DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

D. Określa nazwę pliku z programem do załadowania przez PXE (Preboot Execution Environment)

Odpowiedzi zawierające informacje o plikach konfiguracyjnych serwera DHCP, plikach na partycji bootowalnej MBR czy plikach związanych z zapisywaniem zdarzeń uruchomienia wskazują na fundamentalne nieporozumienia dotyczące działania protokołu DHCP oraz jego interakcji z procesem rozruchu. W przypadku odpowiedzi sugerujących, że parametr <i>boot file name</i> odnosi się do pliku konfiguracyjnego serwera DHCP, należy zauważyć, że plik konfiguracyjny jest używany do definiowania ustawień serwera DHCP, ale nie jest bezpośrednio związany z procesem inicjalizacji klientów. Również odniesienie do partycji bootowalnej MBR jest mylące, ponieważ MBR (Master Boot Record) odnosi się do struktury partycji na dysku twardym, a nie do plików udostępnianych przez serwer DHCP. W kontekście PXE, plik rozruchowy jest kluczowy, ponieważ umożliwia zdalne uruchamianie i instalację systemów operacyjnych, a nie zapis zdarzeń lub konfiguracji. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnej interpretacji roli, jaką odgrywa DHCP w bezpiecznym i efektywnym zarządzaniu środowiskiem IT. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla właściwego wykorzystania protokołu DHCP oraz implementacji skutecznych strategii rozruchu systemów w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 10

Jaki będzie efekt wykonania w systemie Windows pliku wsadowego o podanej składni?

@echo off
cd C:
del C:KAT1*.txt
pause

A. Usunie wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu bieżącego

B. Wyświetli wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu bieżącego

C. Wyświetli wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu KAT1

D. Usunie wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu KAT1

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na usunięcie wszystkich plików z rozszerzeniem .txt z katalogu KAT1, jest prawidłowy z kilku powodów. Skrypt wsadowy, który analizujemy, zawiera polecenie 'del C:\KAT1\*.txt', co oznacza, że program zleca systemowi operacyjnemu usunięcie wszystkich plików tekstowych z katalogu KAT1 na dysku C. Ta operacja jest nieodwracalna, dlatego ważne jest, aby przed jej wykonaniem upewnić się, że nie są tam przechowywane istotne dane. W kontekście administracji systemem, umiejętność pisania i rozumienia skryptów wsadowych jest kluczowa dla automatyzacji czynności związanych z zarządzaniem plikami. Przykładem zastosowania może być regularne czyszczenie folderów z tymczasowymi lub niepotrzebnymi plikami, co jest częścią utrzymania porządku w systemie. Ponadto, standardy dotyczące zarządzania plikami i bezpieczeństwa sugerują, że przed usunięciem plików warto wykonać ich backup, aby zminimalizować ryzyko utraty ważnych danych.

Pytanie 11

Programy takie jak Open Office, GIMP oraz Inkscape są wydawane na podstawie jakiej licencji?

A. Oprogramowanie udostępniane

B. GNU GPL

C. Wersja próbna

D. Oprogramowanie z reklamami

Programy Open Office, GIMP oraz Inkscape są dystrybuowane na licencji GNU GPL, co oznacza, że są to oprogramowania typu open source. Licencja GNU General Public License zapewnia użytkownikom prawo do używania, kopiowania, modyfikowania oraz rozpowszechniania oprogramowania, co sprzyja innowacjom oraz współpracy w społeczności programistycznej. Przykładem zastosowania tych programów w praktyce jest ich wykorzystywanie w biurach oraz przez grafików do tworzenia dokumentów, edycji zdjęć czy grafiki wektorowej. Dodatkowo, model open source pozwala na audyt kodu źródłowego, co zwiększa bezpieczeństwo oraz jakość oprogramowania. Stosowanie takich licencji jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które promują przejrzystość i dostępność narzędzi dla szerokiego kręgu użytkowników oraz deweloperów. Znajomość licencji open source jest kluczowa dla każdego, kto dąży do efektywnego i etycznego korzystania z technologii.

Pytanie 12

Jakie urządzenie służy do pomiaru tłumienności światłowodu?

A. Interfejsem laserowo-satelitarnym

B. Areometrem światłowodowym

C. Generatorem częstotliwości pomocniczej włókna podstawowego

D. Reflektometrem światłowodowym

Reflektometr światłowodowy jest narzędziem, które służy do oceny jakości oraz tłumienności włókien optycznych. Działa na zasadzie wysyłania impulsów świetlnych wzdłuż włókna, a następnie analizowania odbić tych impulsów, które występują w wyniku różnych niejednorodności w strukturze włókna, takich jak zagięcia, uszkodzenia czy złącza. Dzięki temu reflektometr pozwala na precyzyjne określenie miejsc o podwyższonej tłumienności, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości sygnału w sieciach telekomunikacyjnych. W praktyce, reflektometry są wykorzystywane przy instalacji oraz konserwacji sieci światłowodowych, co umożliwia szybkie lokalizowanie problemów oraz optymalizację wydajności całego systemu. Standardy takie jak ITU-T G.657 oraz IEC 60793 definiują wymagania dotyczące pomiarów tłumienności, co dodatkowo podkreśla rolę reflektometrów w branży telekomunikacyjnej, zapewniając zgodność z międzynarodowymi normami wymaganymi w profesjonalnym środowisku.

Pytanie 13

Który z protokołów jest używany do zagwarantowania poufności oraz integralności danych przesyłanych w sieci?

A. SDP (Session Description Protocol)

B. EAP (Extensible Authentication Protocol)

C. MIP (Mobile Internet Protocol)

D. RTP (Real Time Protocol)

MIP, czyli Mobile Internet Protocol, to protokół, który był stworzony głównie z myślą o mobilności w sieciach IP. Jego głównym celem jest utrzymanie ciągłości połączeń, żeby móc się przemieszczać między różnymi sieciami. Ale wiesz co? Nie zajmuje się on zapewnieniem bezpieczeństwa danych, więc do multimediów, to trochę lipa. RTP, z kolei, to specjalizowany protokół, który lepiej się sprawdza w kontekście przesyłania danych na żywo. SDP, czyli Session Description Protocol, opisuje parametry sesji multimedialnych, jak kodeki czy adresy IP, ale nie zabezpiecza danych. EAP, czyli Extensible Authentication Protocol, ma z kolei na celu uwierzytelnianie w sieciach bezprzewodowych, a nie bezpośrednio transmisję danych. Dlatego, mówiąc krótko, te wszystkie protokoły nie są najlepsze w kontekście bezpieczeństwa transmisji na żywo w porównaniu do RTP.

Pytanie 14

Licencja umożliwiająca darmowe udostępnianie oprogramowania zawierającego elementy reklamowe to

A. freeware

B. shareware

C. trialware

D. adware

Freeware to model licencyjny, który pozwala na nieodpłatne korzystanie z oprogramowania, ale nie umożliwia jego modyfikacji ani dystrybucji. To podejście sprawia, że użytkownicy mogą cieszyć się aplikacjami bez jakichkolwiek opłat, jednak bez możliwości wprowadzania jakichkolwiek zmian w kodzie źródłowym. Shareware, z drugiej strony, to forma oprogramowania, która jest udostępniana użytkownikom na próbę przez ograniczony czas, po czym wymagana jest opłata, aby kontynuować korzystanie. Trialware jest bardzo podobne do shareware, z tym że zazwyczaj oferuje użytkownikom pełną funkcjonalność przez krótki okres, a po upływie tego czasu, użytkownik jest proszony o zakup licencji. Te modele licencyjne są różne od adware, ponieważ nie zakładają generowania przychodu poprzez reklamy. Często użytkownicy mylą te terminy, co prowadzi do nieporozumień dotyczących różnych form udostępniania oprogramowania. Kluczowe jest zrozumienie, że adware jest specyficzną formą oprogramowania, które opiera się na modelu biznesowym z reklamami, co odróżnia je od freeware, shareware i trialware. Myląc te pojęcia, można wpaść w pułapkę nieprawidłowego rozumienia zasad dystrybucji oprogramowania w branży, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania dostępnych narzędzi.

Pytanie 15

Po otrzymaniu pełnego numeru abonenta dzwoniącego centrala nawiązuje połączenie, a w tym momencie do dzwoniącego kierowany jest sygnał przerywany w cyklu 50 ms dźwięku i 50 ms przerwy, określany jako sygnał

A. zwrotnym wywołania

B. zliczania

C. zajętości abonenta

D. marszrutowania

Wybór odpowiedzi związanych z zliczaniem, zajętością abonenta oraz zwrotnym wywołaniem opiera się na niepełnym zrozumieniu funkcji sygnałów w telekomunikacji. Sygnał zliczania zazwyczaj kojarzy się z monitorowaniem i naliczaniem połączeń, co nie odnosi się do sytuacji zestawiania połączenia, gdzie priorytetem jest komunikacja o statusie zestawienia. Zajętość abonenta oznacza, że aktualnie prowadzone jest inne połączenie, co jest sygnałem, który ma charakter informacyjny, lecz nie jest związany z procesem marszrutowania. Z kolei sygnał zwrotny wywołania jest stosowany w kontekście połączeń zwrotnych, gdzie użytkownik jest informowany o próbie ponownego zestawienia połączenia, jednak nie dotyczy on bezpośrednio sygnału przerywanego. Te błędne odpowiedzi wynikają z typowego nieporozumienia dotyczącego funkcji sygnałów w telekomunikacji oraz ich zastosowań w różnych kontekstach zestawiania połączeń. Aby lepiej zrozumieć te różnice, warto zaznajomić się z podstawowymi zasadami działania centrali telefonicznych oraz standardami komunikacyjnymi, które regulują te procesy. Umożliwi to głębsze zrozumienie nie tylko teorii, ale i praktyki w codziennej pracy w obszarze telekomunikacji.

Pytanie 16

Jakie oprogramowanie powinno być wykorzystane do przeprowadzania obliczeń oraz tworzenia wykresów na podstawie danych przedstawionych w tabeli?

A. MS Excel

B. Adobe Reader

C. AutoCAD

D. MS Access

MS Excel to program stworzony do wykonywania obliczeń oraz wizualizacji danych w formie wykresów, co czyni go idealnym narzędziem do pracy z danymi tabelarycznymi. Umożliwia on użytkownikom wykorzystanie szerokiego zakresu funkcji matematycznych i statystycznych, co pozwala na przeprowadzanie skomplikowanych analiz. Na przykład, poprzez zastosowanie funkcji SUMA czy ŚREDNIA, można szybko obliczyć całkowite wartości lub średnie z danych w tabeli. Ponadto, Excel oferuje różnorodne typy wykresów, takie jak wykresy liniowe, słupkowe czy kołowe, które umożliwiają wizualizację danych w sposób przejrzysty i zrozumiały. Zastosowanie Excela w analizie danych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ pozwala na szybkie przetwarzanie i prezentację informacji, co jest kluczowe w podejmowaniu decyzji biznesowych. Program ten jest powszechnie stosowany w różnych branżach, od finansów po inżynierię, co świadczy o jego wszechstronności i efektywności w codziennej pracy.

Pytanie 17

Według modelu OSI, ustanawianie połączenia logicznego oraz jego zakończenie po zakończeniu przesyłania danych jest jedną z ról warstwy

A. sieci

B. sesji

C. fizycznej

D. linku

Warstwa sesji w modelu OSI odpowiada za nawiązywanie, utrzymywanie i kończenie sesji komunikacyjnych pomiędzy aplikacjami. Jej kluczową funkcją jest zarządzanie dialogiem między systemami, co obejmuje synchronizację oraz kontrolowanie wymiany danych. Przykładem jej zastosowania może być protokół RPC (Remote Procedure Call), który umożliwia programom na różnych maszynach komunikację w sposób przypominający wywołania funkcji lokalnych. Warstwa ta także zapewnia mechanizmy dla zarządzania błędami oraz wznowienia sesji w przypadku przerwania połączenia. Zgodnie z dobrymi praktykami, warstwa sesji wykorzystuje techniki takie jak tokeny lub identyfikatory sesji, aby zminimalizować ryzyko konfliktów oraz zapewnić integralność danych. W kontekście praktycznym, zrozumienie funkcji warstwy sesji jest istotne w projektowaniu aplikacji sieciowych oraz w implementacji rozwiązań opartych na architekturze klient-serwer, gdzie skuteczne zarządzanie sesjami jest kluczowe dla jakości usług oraz doświadczenia użytkownika.

Pytanie 18

Jaką przepustowość ma kanał typu D w ISDN PRA?

A. 16 Mbps

B. 64 Mbps

C. 16 kbps

D. 64 kbps

Wybór 16 kbps, 64 Mbps lub 16 Mbps jako odpowiedzi na pytanie o przepustowość kanału D w ISDN PRA jest niepoprawny z kilku powodów. Zaczynając od 16 kbps, ta wartość jest znacznie poniżej standardów przepustowości dla kanałów ISDN. W rzeczywistości, 16 kbps to przepustowość, która była używana w starych systemach analogowych lub w podstawowej transmisji danych, ale w przypadku współczesnych sieci telekomunikacyjnych nie spełnia wymagań jakościowych. Kolejną pomyłką jest wybór 64 Mbps, co jest znacznie zawyżoną wartością. Tego rodzaju prędkość jest typowa dla nowoczesnych połączeń szerokopasmowych, takich jak światłowody, ale nie ma zastosowania w kontekście ISDN. Również 16 Mbps jest nieadekwatne, ponieważ ta prędkość jest zarezerwowana dla innych technologii, które oferują większą przepustowość niż te, które przewiduje ISDN. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów transmisji danych. ISDN jest systemem, który ma określony zestaw standardów i parametrów, a jego architektura opiera się na kanałach o 64 kbps, które są stosowane do sygnalizacji i transmisji głosu. Każda z tych odpowiedzi nie tylko różni się od rzeczywistej specyfikacji, ale także wskazuje na brak zrozumienia zasad działania systemów telekomunikacyjnych oraz ich standardów, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury komunikacyjnej.

Pytanie 19

Klient podpisał umowę z dostawcą usług internetowych na czas 1 roku. Miesięczna stawka abonamentowa ustalona została na 20 zł brutto, jednak w ramach promocji, przez pierwsze dwa miesiące została zmniejszona do 8 zł brutto. Jak obliczyć średni miesięczny koszt korzystania z Internetu w ramach abonamentu w ciągu 1 roku?

A. 18 zł

B. 20 zł

C. 21 zł

D. 16 zł

Aby obliczyć średni miesięczny koszt korzystania z dostępu do Internetu w ramach abonamentu, należy wziąć pod uwagę całościowe koszty poniesione w ciągu roku oraz czas trwania umowy. W pierwszych dwóch miesiącach klient płacił 8 zł miesięcznie, co daje łącznie 16 zł za ten okres. Pozostałe 10 miesięcy umowy kosztuje 20 zł miesięcznie, co łącznie wynosi 200 zł. Sumując te kwoty, otrzymujemy całkowity koszt abonamentu w ciągu roku: 16 zł + 200 zł = 216 zł. Aby obliczyć średni miesięczny koszt, dzielimy całkowity koszt przez 12 miesięcy: 216 zł / 12 = 18 zł. Takie podejście do obliczeń jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają uwzględnienia wszystkich kosztów w analizie. W praktyce, zrozumienie tego typu obliczeń jest niezbędne przy podejmowaniu decyzji o wyborze dostawcy usług, szczególnie w kontekście ofert promocyjnych, które mogą znacząco obniżyć koszty w krótkim okresie, ale niekoniecznie w dłuższej perspektywie.

Pytanie 20

Zjawisko, w którym współczynnik załamania ośrodka zmienia się w zależności od częstotliwości fali świetlnej, określamy mianem

A. dyspersją

B. tłumieniem

C. propagacją

D. interferencją

Tłumienie odnosi się do procesu, w którym intensywność fali elektromagnetycznej maleje w wyniku interakcji z materią. W kontekście optyki, tłumienie może występować w materiałach, które absorbują światło, co prowadzi do osłabienia jego intensywności. To zjawisko nie jest związane z zależnością współczynnika załamania od częstotliwości, lecz z utratą energii fali w medium. Interferencja natomiast dotyczy zjawiska, w którym dwie lub więcej fal nakłada się na siebie, co prowadzi do wzmacniania lub osłabiania niektórych części fali w wyniku różnicy faz. To zjawisko jest fundamentalne w analizie fal, ale nie wyjaśnia, dlaczego współczynnik załamania zmienia się z częstotliwością. Propagacja odnosi się do sposobu, w jaki fale rozchodzą się przez medium, a nie do tego, jak ich przyspieszenie lub załamanie zależy od częstotliwości. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie wpływu długości fali na zachowanie fali w medium z innymi zjawiskami, takimi jak tłumienie czy interferencja, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zjawisk optycznych.

Pytanie 21

W jakich jednostkach określa się przepustowość cyfrowego kanału?

A. Kc/s

B. kb/s

C. kB/s

D. LAI/s

Odpowiedzi 'kB/s', 'Kc/s' oraz 'LAI/s' są nieprawidłowe w kontekście definiowania przepustowości kanału cyfrowego, co jest kluczowym pojęciem w zakresie telekomunikacji i technologii informacyjnej. Odpowiedź 'kB/s' jest błędna, ponieważ odnosi się do kilobajtów na sekundę, co jest jednostką stosowaną do pomiaru wielkości danych, a nie ich przepustowości. Kilobajty to jednostka oznaczająca 8 kilobitów, co wprowadza nieporozumienie w kontekście szybkości transferu danych. Również 'Kc/s' nie jest standardową jednostką miary w dziedzinie komunikacji cyfrowej. W rzeczywistości, nie istnieje ogólnie przyjęta definicja dla 'Kc/s', co sprawia, że nie nadaje się do oceny przepustowości. Co więcej, 'LAI/s' (lokacyjny indeks aktywnieści) nie ma związku z pomiarami przepustowości w kontekście transmisji danych; jest to termin używany w zupełnie innych dziedzinach. Typowe błędy myślowe prowadzące do wybierania tych odpowiedzi polegają na pomieszaniu koncepcji dotyczących wielkości danych z ich przepustowością oraz braku znajomości standardów branżowych, które jasno definiują jednostki stosowane w telekomunikacji. Przepustowość kanału powinna być zawsze mierzona w bitach na sekundę, co zapewnia właściwe zrozumienie efektywności i wydajności ruchu sieciowego.

Pytanie 22

System SS7 służy do realizacji sygnalizacji

A. tonowej dla abonentów

B. międzycentralowej w sieciach analogowych

C. międzycentralowej w sieciach cyfrowych

D. impulsowej dla abonentów

Wybór odpowiedzi dotyczącej sygnalizacji abonenckiej tonowej lub impulsowej jest mylny, ponieważ te technologie są zbyt przestarzałe i nie są zgodne z współczesnymi standardami telekomunikacyjnymi. Sygnalizacja tonowa to technika, która opiera się na generowaniu tonów DTMF (Dual-Tone Multi-Frequency) dla zestawienia połączeń, co miało miejsce głównie w analogowych systemach telefonicznych. Z kolei sygnalizacja impulsowa, która używa impulsów elektrycznych do przesyłania informacji, była powszechnie stosowana w starszych systemach telefonicznych, ale obecnie jest rzadko używana. Odpowiedzi te nie odzwierciedlają rzeczywistego działania współczesnych sieci telekomunikacyjnych, które opierają się na cyfrowych standardach. Co więcej, sygnalizacja międzycentralowa dla sieci analogowej również jest nieprawidłowym wyborem, ponieważ system SS7 został stworzony z myślą o cyfrowych infrastrukturach. W dobie cyfryzacji i wzrastających wymagań dotyczących przepustowości oraz elastyczności, analogowe metody sygnalizacji nie są w stanie sprostać obecnym potrzebom. Typowe błędy w rozumieniu tej problematyki często wynikają z nostalgii za starszymi technologiami, które charakteryzowały się stałymi połączeniami i ograniczoną funkcjonalnością. Współczesne systemy, takie jak SS7, umożliwiają bardziej zaawansowane usługi, jak na przykład zaawansowane usługi kontroli połączeń czy natychmiastowe powiadomienia o stanie usług, co potwierdza, że kluczowe jest stosowanie nowoczesnych rozwiązań w telekomunikacji.

Pytanie 23

Jakie jest tłumienie toru transmisyjnego, jeśli na wejściu sygnał ma poziom - 10 dBm, na wyjściu - 20 dBm, a impedancje po obu stronach są takie same?

A. 0 dB

B. 30 dB

C. 10 dB

D. 20 dB

Tłumienność toru transmisyjnego jest miarą strat sygnału podczas jego przechodzenia przez dany system. W analizowanym przypadku, poziom sygnału na wejściu wynosi -10 dBm, a na wyjściu -20 dBm. Aby obliczyć tłumienność, stosuje się wzór: T = P_in - P_out, gdzie T to tłumienność w dB, P_in to poziom sygnału na wejściu, a P_out to poziom sygnału na wyjściu. Podstawiając wartości, otrzymujemy T = -10 dBm - (-20 dBm) = 10 dB. Oznacza to, że sygnał stracił 10 dB podczas przejścia przez tor transmisyjny. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu systemów komunikacyjnych, gdzie utrzymanie odpowiedniego poziomu sygnału jest niezbędne dla zapewnienia jakości transmisji. W praktyce stosuje się różne techniki, takie jak wzmacniacze, aby zminimalizować tłumienność i poprawić jakość sygnału. W kontekście standardów, normy takie jak ITU-T G.652 dotyczące włókien optycznych podkreślają znaczenie kontrolowania strat sygnału, aby zapewnić niezawodną komunikację w sieciach telekomunikacyjnych.

Pytanie 24

Przed przystąpieniem do wymiany karty ISDN w centrali telefonicznej, co należy zrobić?

A. wystarczy jedynie odłączyć centralę od zasilania

B. należy odłączyć centralę od zasilania i założyć opaskę antystatyczną na rękę

C. wystarczy postawić centralę na uziemionej macie elektrostatycznej

D. wystarczy nie odłączać centrali od zasilania, lecz ustawić ją na macie elektrostatycznej

Wymiana karty ISDN w centrali telefonicznej to nie tylko tak sobie, trzeba przestrzegać różnych zasad bezpieczeństwa. Jak mówisz o uziemionej macie elektrostatycznej, to wiesz, że to tylko część całej układanki. Maty ESD są ważne, ale same w sobie nie wystarczą. Jak zostawisz centralę pod napięciem podczas pracy, to stwarzasz ryzyko uszkodzenia sprzętu, a nawet porażenia elektrycznego. I jeszcze coś – myślenie, że wystarczy wyłączyć centralę, a opaska antystatyczna nie jest potrzebna, to też nie najlepszy pomysł. Wyładowania elektrostatyczne potrafią popsuć wrażliwe układy elektroniczne, co prowadzi do naprawdę dużych problemów. Każdy technik powinien wiedzieć, że muszą wyłączyć zasilanie i stosować ochronę ESD, bo to kluczowe dla bezpieczeństwa. Ignorowanie tych zasad może zakończyć się kosztownymi naprawami i wpływa na jakość działania centrali. W branży są standardy, jak IEC 61340, które jasno mówią o ochronie przed ESD i każdy technik powinien się z nimi zapoznać i stosować w praktyce.

Pytanie 25

W systemie ADSL do oddzielania analogowego sygnału głosowego od sygnału danych stosuje się

A. sniffer

B. switch

C. splitter

D. serwer

W technologii ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) do rozdzielania sygnału głosowego od sygnału danych stosuje się splitter, który jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej. Splitter działa na zasadzie separacji dwóch różnych częstotliwości: sygnał głosowy operuje w niższym zakresie częstotliwości, podczas gdy dane internetowe są przesyłane w wyższym zakresie. Dzięki temu użytkownicy mogą jednocześnie prowadzić rozmowy telefoniczne i korzystać z Internetu bez zakłóceń. W praktyce, splitter jest instalowany w miejscu, gdzie linia telefoniczna wchodzi do budynku, co pozwala na podłączenie zarówno telefonu, jak i modemu ADSL. Zastosowanie splitterów jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi i standardami, co zapewnia optymalną jakość usług telekomunikacyjnych. Dodatkowo, splittery przyczyniają się do zmniejszenia zakłóceń sygnału oraz poprawy stabilności połączenia, co jest istotne w kontekście rosnącego zapotrzebowania na szybki internet i jakość usług głosowych.

Pytanie 26

Który z mierników służy do identyfikacji miejsca wystąpienia uszkodzenia typu "zwarcie do ziemi" w obrębie jednej pary przewodów kabla telekomunikacyjnego?

A. Rezystancyjny mostek pomiarowy

B. Pojemnościowy mostek pomiarowy

C. Miernik rezystancji izolacji

D. Miernik pojemności

Miernik rezystancji izolacji, choć jest przydatny w diagnostyce, nie jest najlepszym narzędziem do identyfikacji miejsca uszkodzenia typu 'zwarcie do ziemi' w przewodach kabli telekomunikacyjnych. Działa on na zasadzie pomiaru rezystancji izolacji, co pozwala jedynie na określenie, czy izolacja jest w dobrym stanie, lecz nie dostarcza informacji o lokalizacji uszkodzeń. W kontekście lokalizacji zwarć, bardziej precyzyjne jest użycie rezystancyjnego mostka pomiarowego, który jest zaprojektowany z myślą o takich zastosowaniach. Z kolei miernik pojemności oraz pojemnościowy mostek pomiarowy są narzędziami, które koncentrują się na pomiarze pojemności elektrycznej, co w przypadku zwarcia nie ma zastosowania. Pomiary te są użyteczne w innych kontekstach, na przykład w ocenie kondycji kondensatorów czy w diagnostyce obwodów elektrycznych, jednak nie przydają się w identyfikacji uszkodzeń przewodów telekomunikacyjnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego narzędzia, obejmują mylenie funkcji pomiarowych różnych urządzeń oraz brak zrozumienia specyfikacji technicznych narzędzi. W związku z powyższym, kluczowe jest, aby technicy telekomunikacyjni byli dobrze zaznajomieni z różnymi metodami diagnostycznymi oraz ich odpowiednimi zastosowaniami, co pozwoli na skuteczne i szybkie rozwiązywanie problemów.

Pytanie 27

Czy system sygnalizacji CCS (ang. Common Channel Signaling) jest

A. uznawany za sygnalizację w pasmie

B. wykorzystywany jedynie w sieciach analogowych

C. trwale związany z określonym kanałem użytkownika, w którym transmituje informacje sygnalizacyjne

D. stosowany w dedykowanym kanale, przypisanym do wielu kanałów rozmownych

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają nieprawidłowe informacje na temat systemu sygnalizacji CCS. Związanie sygnalizacji z konkretnym kanałem użytkownika jest mylne, ponieważ CCS działa na zasadzie wykorzystania dedykowanego kanału sygnalizacyjnego, który nie jest przypisany do jednego konkretnego użytkownika, lecz może zarządzać wiele połączeniami jednocześnie. Kolejnym błędem jest stwierdzenie, że CCS jest stosowany wyłącznie w sieciach analogowych; w rzeczywistości systemy te są powszechnie używane w sieciach cyfrowych, takich jak ISDN czy w architekturach GSM, co czyni je istotnymi w nowoczesnych telekomunikacjach. Ponadto, określenie CCS jako sygnalizacji w paśmie jest niespójne z jego funkcjonowaniem. CCS przesyła informacje sygnalizacyjne oddzielnie od danych użytkownika, co czyni go bardziej efektywnym w zarządzaniu połączeniami niż tradycyjne metody sygnalizacji w paśmie. Często błędy w interpretacji tych aspektów prowadzą do nieprawidłowych wniosków, dlatego istotne jest zrozumienie różnicy między sygnalizacją w paśmie a sygnalizacją kanału wspólnego, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 28

Który z protokołów sygnalizacyjnych nie jest stosowany w VoIP?

A. DSSI

B. H323

C. SIP

D. IAX

IAX, SIP i H.323 to protokoły sygnalizacyjne, które zostały opracowane w celu obsługi VoIP, co czyni je kluczowymi narzędziami w nowoczesnej telekomunikacji. IAX jest szczególnie popularny w systemach Asterisk i pozwala na efektywne przesyłanie wielu połączeń głosowych przez pojedyncze połączenie TCP, co z kolei redukuje obciążenie pasma. SIP jest protokołem widełkowym, który obsługuje nie tylko połączenia głosowe, ale także wideo, czat i inne formy komunikacji internetowej, co czyni go niezwykle wszechstronnym. Z kolei H.323 to standard bardziej techniczny, który zapewnia pełną interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami komunikacyjnymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów sygnalizacyjnych z protokołami transportowymi, co prowadzi do nieporozumień na temat ich przeznaczenia. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla skutecznego projektowania systemów komunikacyjnych. W praktyce, zastosowanie nieodpowiednich protokołów do obsługi VoIP może prowadzić do problemów z jakością połączeń, zwiększonego opóźnienia, a nawet całkowitych przerw w komunikacji głosowej. Dlatego istotne jest, aby wszyscy profesjonaliści w dziedzinie telekomunikacji byli świadomi różnic między DSSI a protokołami przeznaczonymi do VoIP.

Pytanie 29

Jakie włókno wykorzystywane jest do wzmacniania przewodów telekomunikacyjnych, w tym także światłowodowych?

A. Włókno Kevlar

B. Włókno ebonitowe

C. Włókno bakelitowe

D. Włókno węglowe

Chociaż karbon, ebonit i bakelit są materiałami stosowanymi w różnych zastosowaniach technicznych, nie nadają się do wzmacniania kabli telekomunikacyjnych. Karbon, znany z wyjątkowej odporności na temperaturę i wysokiej twardości, jest stosowany głównie w przemyśle lotniczym i motoryzacyjnym, ale jego sztywność i kruchość sprawiają, że nie jest odpowiedni do zastosowań, w których wymagane jest elastyczne i wytrzymałe wsparcie, jakie zapewnia Kevlar. Ebonit, będący rodzajem gumy, jest materiałem dielektrycznym, który znajduje zastosowanie w izolacji, ale nie oferuje wymaganej wytrzymałości mechanicznej. Z kolei bakelit, będący wczesnym tworzywem sztucznym, jest używany w produkcji komponentów elektronicznych i przedmiotów codziennego użytku, jednak nie spełnia wymagań dotyczących wytrzymałości i odporności na uszkodzenia dla kabli telekomunikacyjnych. Często mylone są zastosowania tych materiałów z ich właściwościami fizycznymi, co prowadzi do błędnych wniosków przy wyborze materiałów do nowych technologii, takich jak światłowody. Właściwy wybór materiałów, takich jak Kevlar, jest kluczowy dla zapewnienia długotrwałych i niezawodnych rozwiązań w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 30

Który z apletów w systemie Windows 10 służy do tworzenia kopii zapasowych?

A. Ustawienia dostępu

B. Urządzenia

C. Personalizacja

D. Aktualizacja i zabezpieczenia

Aplet "Aktualizacja i zabezpieczenia" w systemie Windows 10 pełni kluczową rolę w zarządzaniu aktualizacjami systemu oraz w zapewnieniu bezpieczeństwa danych użytkownika. W ramach tego apletu znajduje się sekcja "Kopia zapasowa", która pozwala na konfigurację i zarządzanie automatycznymi kopiami zapasowymi plików. Użytkownicy mogą ustawić harmonogram tworzenia kopii zapasowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania danymi, takimi jak regularne zabezpieczanie informacji, aby uniknąć ich utraty w przypadku awarii systemu, błędów użytkownika czy ataków złośliwego oprogramowania. Dodatkowo, system Windows 10 pozwala na korzystanie z narzędzi takich jak historię plików, która umożliwia przywracanie poprzednich wersji plików, co zwiększa elastyczność w zarządzaniu danymi. Warto również zwrócić uwagę, że regularne tworzenie kopii zapasowych jest istotnym elementem strategii zarządzania ryzykiem w każdej organizacji.

Pytanie 31

Różnica pomiędzy NAT i PAT polega na

A. używaniu NAT tylko w sieciach lokalnych, podczas gdy PAT w sieciach globalnych

B. możliwości translacji wielu prywatnych adresów IP na jeden publiczny przy użyciu różnych portów

C. stosowaniu NAT dla IPv6, a PAT dla IPv4

D. tym, że NAT jest protokołem routingu, a PAT protokołem bezpieczeństwa

NAT i PAT są często mylone, co prowadzi do nieporozumień przedstawionych w błędnych odpowiedziach. Jednym z typowych błędów jest postrzeganie NAT jako technologii stosowanej wyłącznie w sieciach lokalnych i PAT w sieciach globalnych. W rzeczywistości zarówno NAT, jak i PAT są wykorzystywane w różnych typach sieci, zależnie od potrzeb i architektur sieciowych. Kolejne nieporozumienie dotyczy klasyfikacji NAT jako protokołu routingu, a PAT jako protokołu bezpieczeństwa. Oba są technikami translacji adresów IP i nie spełniają roli protokołów w klasycznym znaczeniu. Służą one do zarządzania adresacją IP, a nie do bezpośredniego zabezpieczania danych czy kierowania ruchem sieciowym. Ostatnim często spotykanym błędem jest błędne przypisanie NAT do IPv6 i PAT do IPv4. W rzeczywistości NAT i PAT są używane głównie w kontekście IPv4, ponieważ IPv6 dzięki swojemu ogromnemu zakresowi adresacji nie wymaga takich technik translacyjnych na taką skalę. Te błędne przekonania często wynikają z uproszczonego postrzegania działania sieci i braku pełnego zrozumienia technologii sieciowych.

Pytanie 32

Jakie narzędzie należy wykorzystać do aktualizacji sterownika urządzenia w systemie MS Windows?

A. wygląd oraz personalizacja

B. ustawienia zasilania

C. bezpieczeństwo i konserwacja

D. menedżer urządzeń

Zarządzanie urządzeniami w systemie Windows wymaga znajomości narzędzi, które są dedykowane do tych zadań. Wybór opcji zabezpieczeń i konserwacji nie jest związany z aktualizacją sterowników, ponieważ narzędzie to służy do zarządzania funkcjami bezpieczeństwa systemu operacyjnego oraz monitorowania stanu systemu. Oferuje informacje na temat aktualnych zagrożeń i rekomendacji dotyczących konserwacji systemu, jednak nie ma możliwości zarządzania sterownikami sprzętowymi. Opcje zasilania dotyczą ustawień związanych z oszczędzaniem energii, które mają na celu optymalizację zużycia energii przez komputer, ale również nie mają realnego wpływu na aktualizację sterowników. Z kolei sekcja wygląd i personalizacja koncentruje się na dostosowywaniu interfejsu użytkownika, co jest istotnym, ale niezwiązanym z aktualizacjami sterowników aspektem. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji zamiast Menedżera urządzeń wynikają z pomylenia funkcji narzędzi oraz niewłaściwego rozumienia ich zastosowania. Użytkownicy często nie mają pełnej świadomości, jakie narzędzia są dostępne w systemie Windows i jakie konkretne zadania mogą realizować. Dlatego kluczowe jest zdobycie wiedzy na temat struktury systemu operacyjnego oraz jego narzędzi, co pozwoli na efektywne zarządzanie urządzeniami i ich sterownikami.

Pytanie 33

Jak nazywa się oprogramowanie, które startuje jako pierwsze po przeprowadzeniu przez BIOS (ang. Basic Input/Output System) testu POST (Power On Self Test), a jego celem jest załadowanie systemu operacyjnego do pamięci RAM komputera?

A. Master BootRecord

B. BootLoader

C. Scan Disc

D. Jądro Systemu

BootLoader to taki ważny program, który uruchamia się zaraz po zakończeniu POST-a od BIOSu. Jego główne zadanie to załadowanie systemu operacyjnego do RAM-u, dzięki czemu możemy korzystać z komputera. Działa on na niskim poziomie, więc ma bezpośredni dostęp do sprzętu i nie zależy od systemu operacyjnego. Przykładem znanego BootLoadera jest GRUB, który pozwala na uruchamianie różnych systemów na jednym komputerze. To świetna sprawa, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z wieloma systemami na serwerach. BootLoader przekazuje też kontrolę do jądra systemu, co jest kluczowe, aby wszystko zaczęło działać. Użycie BootLoaderów w sytuacjach z wieloma partycjami czy w wirtualizacji jest naprawdę ważne, bo ułatwia zarządzanie różnymi środowiskami operacyjnymi.

Pytanie 34

Jakiego typu modulacji używają modemy w analogowym łączu operującym w standardzie V.34?

A. QAM

B. PCM

C. PSK

D. FSK

Odpowiedzi PSK, FSK oraz PCM nie są odpowiednie w kontekście standardu V.34 dla modemów analogowych. PSK, czyli Phase Shift Keying, polega na zmianie fazy sygnału nośnego w celu reprezentacji danych. Chociaż PSK jest efektywną metodą modulacji, to nie oferuje takiej samej wydajności w przesyłaniu danych jak QAM, co czyni go mniej korzystnym w zastosowaniach wymagających wyższej przepustowości, takich jak te w standardzie V.34. FSK, czyli Frequency Shift Keying, wykorzystuje różne częstotliwości do reprezentacji danych, co również ogranicza efektywność w porównaniu do QAM; FSK jest bardziej podatne na zniekształcenia w warunkach niskiej jakości sygnału. PCM, czyli Pulse Code Modulation, jest techniką stosowaną w cyfrowym przesyłaniu dźwięku, a nie w modulacji danych. PCM koncentruje się na cyfryzacji sygnałów analogowych, co nie ma zastosowania w kontekście przesyłania danych w standardzie V.34. Powszechnym błędem jest mylenie tych technologii z modulacjami odpowiednimi do przesyłania danych, co prowadzi do nieporozumień co do ich zastosowania i efektywności w różnych scenariuszach komunikacyjnych. W związku z tym kluczowe jest zrozumienie, że QAM jest najefektywniejszym rozwiązaniem w kontekście modemów V.34, a inne wymienione metody nie spełniają wymagań tego standardu.

Pytanie 35

Przy użyciu reflektometru OTDR nie jest możliwe zmierzenie wartości we włóknach optycznych

A. dyspersji polaryzacyjnej

B. dystansu do zdarzenia

C. tłumienności jednostkowej włókna

D. strat na złączach, zgięciach

Dyspersja polaryzacyjna to zjawisko związane z różnymi prędkościami propagacji dwóch polaryzacji światła w włóknie optycznym, co wpływa na jakość sygnału. Reflektometr OTDR, czyli Optical Time Domain Reflectometer, jest narzędziem służącym do oceny parametrów włókien optycznych poprzez analizę odbić sygnału świetlnego. Mimo że OTDR jest niezwykle użyteczny do pomiaru strat na złączach, zgięciach oraz dystansu do zdarzenia, nie jest wyposażony w zdolności do bezpośredniego pomiaru dyspersji polaryzacyjnej. Pomiar ten wymaga bardziej specjalistycznych technik, takich jak pomiar dyspersji czasowej. W praktyce, zrozumienie dyspersji polaryzacyjnej jest kluczowe w projektowaniu sieci optycznych, zwłaszcza w kontekście długodystansowych połączeń, gdzie może ona prowadzić do pogorszenia jakości sygnału. Zastosowanie właściwych metod pomiarowych zgodnych z normami, takimi jak ITU-T G.650, zapewnia optymalizację parametrów włókna i minimalizację strat sygnału.

Pytanie 36

Które parametry charakteryzują specyfikację techniczną modemu ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line)?

	Szybkość transmisji do abonenta	Szybkość transmisji do sieci	Wybrane zastosowania
A.	1,544 Mbps	2,048 Mbps	linia T1/E1, dostęp do sieci LAN, dostęp do sieci WAN
B.	1,5 – 9 Mbps	16 ÷ 640 kbps	dostęp do Internetu, wideo na żądanie, zdalny dostęp do sieci LAN, interaktywne usługi multimedialne
C.	60 – 7600 kbps	136 ÷ 1048 kbps	dostęp do Internetu, wideo na żądanie, zdalny dostęp do sieci LAN, interaktywne usługi multimedialne przy lepszym wykorzystaniu pasma transmisyjnego
D.	13 – 52 Mbps	1,5 ÷ 2,3 Mbps	dostęp do Internetu, wideo na żądanie, zdalny dostęp do sieci LAN, interaktywne usługi multimedialne, HDTV

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wskazywać na błędne zrozumienie zasad działania technologii ADSL. Modem ADSL jest zaprojektowany do zapewnienia asymetrycznego przesyłu danych, co oznacza, że prędkości pobierania i wysyłania nie są identyczne. Osoby, które wskazują inne odpowiedzi, mogą mylić parametry ADSL z innymi technologiami, takimi jak DSL lub VDSL, gdzie różnice w prędkości transmisji są mniejsze. W technologiach takich jak VDSL (Very High Bitrate Digital Subscriber Line), prędkości mogą być bardziej zrównoważone, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ADSL. Ponadto, nieprawidłowe rozumienie pojęć, takich jak downstream i upstream, może prowadzić do niejasności w ocenie rzeczywistych możliwości modemu ADSL. Użytkownicy mogą również nie zdawać sobie sprawy z tego, że standardy trasowania i strukturyzacji danych w sieciach telekomunikacyjnych, takie jak ATM (Asynchronous Transfer Mode), mają wpływ na osiągane prędkości. Ważne jest, aby dokładnie przestudiować parametry techniczne i ich znaczenie w kontekście zastosowania modemu ADSL, aby uniknąć tych powszechnych błędów myślowych.

Pytanie 37

Który z adresów IPv4 należy do grupy C?

A. 232.75.92.10

B. 219.82.91.20

C. 125.91.83.40

D. 189.93.85.30

Adres IPv4 219.82.91.20 należy do klasy C, która obejmuje zakres adresów od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. Klasa C jest często wykorzystywana w sieciach lokalnych oraz w mniejszych firmach, gdzie liczba urządzeń nie przekracza 254. Adresy z tej klasy charakteryzują się tym, że ostatni bajt adresu jest używany do identyfikacji hostów, co umożliwia wydzielenie do 256 adresów, z czego 254 jest dostępnych dla urządzeń. Przykładowo, w przypadku, gdy firma posiada 50 komputerów, można przypisać im adresy w zakresie 192.168.1.1 do 192.168.1.50. Klasa C pozwala również na wykorzystanie techniki subnettingu, co umożliwia podział większej sieci na mniejsze segmenty, co z kolei poprawia zarządzanie ruchem oraz bezpieczeństwo. Znajomość klasyfikacji adresów IP jest niezbędna dla administratorów sieci, aby odpowiednio zaplanować infrastrukturę sieciową oraz przydzielać adresy w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami, takimi jak RFC 791.

Pytanie 38

Jakie komunikaty w protokole SNMP są standardowo przesyłane na port 162 TCP lub UDP?

A. Response

B. Get

C. Set

D. Trap

Zdecydowanie wybór innych opcji może wprowadzać zamieszanie w kwestii działania protokołu SNMP. Komunikat 'Get' jest używany, gdy menedżer sieci chce zdobyć konkretne informacje z agenta SNMP, ale nie jest to coś, co wychodzi z urządzenia do menedżera. 'Set' służy do zmiany wartości jakiegoś parametru na urządzeniu, co też nie ma nic wspólnego z pytaniem o komunikaty wysyłane na port 162. Komunikat 'Response' to odpowiedź agenta na zapytania 'Get' czy 'Set', więc również nie jest wysyłany w sposób asynchroniczny, jak Trap. Myślę, że te błędne odpowiedzi mogą brać się z nieporozumień co do roli różnych komunikatów w SNMP. Ważne jest, żeby wiedzieć, że komunikaty inicjowane przez menedżera, takie jak Get i Set, różnią się od tych, które agent wysyła, aby informować menedżera o zdarzeniach, które się dzieją, bez zadawania pytań. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe do skutecznego zarządzania i monitorowania systemów w sieci.

Pytanie 39

Główną właściwością protokołów routingu wykorzystujących metrykę stanu łącza (ang. link state) jest

A. rutowanie najkrótszą trasą, określaną liczbą przeskoków

B. rutowanie najdłuższą trasą, określaną liczbą przeskoków

C. przesyłanie pakietów przez ścieżki o najmniejszym koszcie

D. przesyłanie pakietów przez węzły ustalone przez administratora sieci

Wybór trasowania najdłuższą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, jest koncepcją, która stoi w sprzeczności z podstawami efektywnego routingu w sieciach komputerowych. Takie podejście prowadzi do nieefektywnego przesyłania pakietów, ponieważ dłuższe trasy zazwyczaj wiążą się z większymi opóźnieniami oraz większym ryzykiem utraty pakietów. W praktyce, sieci komputerowe dążą do minimalizacji czasu przesyłania danych oraz optymalizacji wykorzystania zasobów. Z kolei trasowanie najkrótszą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, również jest ograniczone, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków panujących w sieci, takich jak przepustowość łączy czy opóźnienia. W rzeczywistości, najkrótsza droga nie zawsze jest najlepsza z punktu widzenia efektywności przesyłania danych. Z kolei przesyłanie pakietów poprzez węzły wyznaczone przez administratora sieci, choć może mieć swoje zastosowanie w specyficznych przypadkach, nie wykorzystuje pełnych możliwości dynamiki i adaptacyjności, które oferują protokoły stanu łącza, a także nie reaguje na zmiany w topologii w czasie rzeczywistym. Współczesne standardy i praktyki w dziedzinie rutingu w sieciach komputerowych podkreślają znaczenie elastyczności i automatyzacji w podejmowaniu decyzji o trasach, co czyni wybór oparty na manualnym przypisaniu węzłów znacznie mniej efektywnym.

Pytanie 40

Z zamieszczonych w tabeli par przewodów normę łącza BRI ISDN spełnia

Parametr	Norma zakładowa	para A	para B	para C	para D
Elementowa stopa błędów BER w czasie t=15 min	<10^-6	5*10^-7	6*10^-6	1*10^-5	1*10^-5

A. para C

B. para A

C. para B

D. para D

Wybierając inne pary przewodów, można wpaść w pułapkę niewłaściwych założeń dotyczących norm jakości sygnału. W przypadku pary B, jej wartość BER nie spełnia wymogów dla łącza BRI ISDN, co sugeruje, że jakość transmisji mogłaby być niewystarczająca w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności. Podobnie, para C oraz para D mają wartości BER równe lub wyższe niż 10-6, co oznacza, że mogą generować zbyt wiele błędów w przesyłanym sygnale, prowadząc do degradacji jakości połączenia. Takie przemyślenia mogą wynikać z błędnego założenia, że wybierając przewody z wyższą liczbą przesyłanych danych, można osiągnąć lepszą jakość. Jednak wartość BER jest bardziej krytyczna dla oceny niezawodności przekazu, niż sama przepustowość. W przypadku telekomunikacji, kluczowe jest, aby nie tylko przepustowość była zadowalająca, ale również aby błędy były minimalizowane. Takie podejście wskazuje na typowe błędne myślenie, które może prowadzić do wyboru niewłaściwych komponentów w sieciach telekomunikacyjnych. Aby uniknąć takich pomyłek, istotne jest, aby każdy inżynier telekomunikacyjny był świadomy standardów branżowych oraz norm, które powinny być przestrzegane, aby zapewnić wysoką jakość usług.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej