Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 2 lipca 2025 19:18
Data zakończenia: 2 lipca 2025 19:37

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oświetlenie na różnych stanowiskach powinno być dopasowane do rodzaju realizowanych zadań oraz musi spełniać wymagania ustalone

A. w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy

B. w Regulaminie pracy

C. w Kodeksie pracy

D. w przepisach Polskich Norm dotyczących oświetlenia

Odpowiedź dotycząca przepisów Polskich Norm dotyczących oświetlenia jest poprawna, ponieważ wskazuje na szczegółowe normy, które regulują wymagania dotyczące oświetlenia w miejscach pracy. Polskie Normy, takie jak PN-EN 12464-1, określają minimalne poziomy oświetlenia oraz kryteria jakościowe, które powinny być spełnione w zależności od rodzaju wykonywanych zadań. Na przykład, w biurach zaleca się poziom oświetlenia nie mniejszy niż 300 luksów, natomiast w pomieszczeniach, gdzie wykonuje się precyzyjne prace, poziom ten powinien być znacznie wyższy. Ponadto, odpowiednie oświetlenie zmniejsza ryzyko wystąpienia zmęczenia wzroku oraz poprawia komfort pracy, co przekłada się na efektywność i bezpieczeństwo pracowników. W praktyce, wdrożenie tych norm wiąże się z analizą potrzeb oświetleniowych w danym miejscu pracy oraz regularnym audytem stanu oświetlenia, co pozwala na dostosowanie warunków do dynamicznie zmieniających się wymagań.

Pytanie 2

Jakie koszty wchodzą w skład układu rodzajowego?

A. Wynagrodzenia, podatki i opłaty, zużycie materiałów i energii

B. Amortyzacja, koszty zakupu, koszty sprzedaży

C. Koszty sprzedaży, koszty zakupu, usługi zewnętrzne

D. Koszty ogólnego zarządzania, koszty sprzedaży, koszty zakupu

Odpowiedź "Wynagrodzenia, podatki i opłaty, zużycie materiałów i energii" jest strzałem w dziesiątkę, bo te koszty pasują do układu rodzajowego w rachunkowości. W tym układzie chodzi o to, żeby klasyfikować wydatki według ich rodzaju, co daje lepszy wgląd w to, co się dzieje z kosztami w firmie. Wynagrodzenia to ważny element kosztów operacyjnych, a jak się je dokładnie przeanalizuje, to można ocenić, jak efektywnie zatrudniamy ludzi. Podatki i opłaty to też nieodłączna część finansowania firmy, więc ich zrozumienie jest kluczowe. Zużycie materiałów i energii to kolejne ważne wydatki, które mocno wpływają na całość kosztów operacyjnych. Dzięki takiemu układowi menedżerowie mogą zdobyć cenne informacje o kosztach, co przydaje się przy podejmowaniu decyzji o tym, jak zoptymalizować procesy produkcyjne i obniżyć wydatki. Przykładowo, analizując koszty produkcji, sprawdzamy, jakie części wydatków są najważniejsze, a to pomaga zwiększać rentowność.

Pytanie 3

W aktualnym okresie Zakład Odzieżowy Dalia wykonał i przekazał do magazynu 200 sztuk płaszczy damskich po rzeczywistym koszcie produkcji. Całkowity koszt ich wytworzenia wyniósł 120 000 zł. Sprzedaż obejmowała 90 sztuk płaszczy damskich, które sprzedano po 800 zł za sztukę. Wyroby te zostały wydane odbiorcy na podstawie dokumentu księgowego Wz. Jaką wartość mają pozostałe w magazynie wyroby gotowe?

A. 88 000 zł

B. 88 560 zł

C. 66 000 zł

D. 72 000 zł

Wartość zapasu wyrobów gotowych pozostałych w magazynie można obliczyć na podstawie rzeczywistych kosztów wytworzenia i ilości wyrobów, które zostały sprzedane. Wiele osób może się pomylić, stosując niewłaściwe przeliczenia lub nie uwzględniając wszystkich istotnych danych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogłyby opierać się na częściowym uwzględnieniu kosztów lub na domniemaniach dotyczących ilości sprzedanych wyrobów. Często pojawia się również błąd w założeniu, że pozostała wartość zapasu można obliczyć w sposób bezpośredni z przychodu ze sprzedaży, co jest błędne, ponieważ przychód ze sprzedaży nie odzwierciedla kosztów wytworzenia. Kluczowe jest, aby nie mylić wartości przychodów z wartością zapasu, w sytuacji, gdy koszty wytworzenia wyrobów są różne od przychodów ze sprzedaży. W praktyce biznesowej należy zawsze dokonywać analizy kosztów oraz utrzymywać dokładne rejestry, aby móc prawidłowo wyliczyć wartość zapasów, co ma kluczowe znaczenie dla analizy rentowności firmy oraz podejmowania decyzji zarządczych.

Pytanie 4

W jednostce handlowej obroty wybranych kont na dzień 31.12.2021 r. przedstawiały się następująco:

Oblicz wynik na sprzedaży.

– Przychody ze sprzedaży towarów	580 000,00 zł
– Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu	310 000,00 zł
– Koszty handlowe	100 000,00 zł
– Pozostałe koszty operacyjne	40 000,00 zł
– Przychody finansowe	25 000,00 zł
– Koszty finansowe	5 000,00 zł

A. 170 000,00 zł

B. 150 000,00 zł

C. 130 000,00 zł

D. 270 000,00 zł

Wyniki 130 000,00 zł, 150 000,00 zł oraz 270 000,00 zł są błędne i wynikają z różnych nieporozumień związanych z zasadami obliczania wyniku na sprzedaży. Obliczanie wyniku na sprzedaży wymaga zrozumienia, jakie elementy należy uwzględnić w obliczeniach. W przypadku błędnych odpowiedzi, możliwe jest, że nie uwzględniono wszystkich kosztów, takich jak koszty zakupu sprzedanych towarów oraz koszty handlowe. Na przykład, odpowiedź 130 000,00 zł mogła zostać uzyskana poprzez błędne odjęcie tylko wartości sprzedanych towarów bez uwzględnienia kosztów handlowych. Z kolei odpowiedź 150 000,00 zł mogła powstać w wyniku niepełnych obliczeń, które nie uwzględniły pełnych danych o kosztach. Z kolei 270 000,00 zł jest wynikiem, który może sugerować, że zamiast odjąć koszty od przychodów, zostały one dodane, co jest całkowicie nieprawidłowe. W praktyce, kluczowe jest, aby dokładnie analizować wszystkie składniki kosztów, ponieważ pominięcie któregokolwiek z nich może prowadzić do znaczących błędów w ocenie wyników finansowych. Kluczowym błędem myślowym przy takich obliczeniach jest nieprzestrzeganie zasad księgowości, które nakazują uwzględnienie zarówno przychodów, jak i kosztów w odpowiednich kategoriach, co jest fundamentalne dla oceny rentowności działalności. Dobrą praktyką jest także prowadzenie szczegółowych rejestrów wszystkich kosztów oraz regularne przeglądanie raportów finansowych, co pozwala na unikanie takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 5

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

Lp.	Nazwa towaru	Cena zakupu	Stan według
Lp.	Nazwa towaru	Cena zakupu	spisu z natury	zapisów księgowych
1.	Banany	4,00 zł/kg	120 kg	110 kg
2.	Winogrona	3,00 zł/kg	35 kg	40 kg

A. Nadwyżka winogron w ilości 10 kg oraz niedobór bananów w ilości 5 kg.

B. Niedobór winogron w ilości 10 kg oraz nadwyżka bananów w ilości 5 kg.

C. Niedobór bananów na kwotę 40,00 zł oraz nadwyżka winogron na kwotę 15,00 zł.

D. Nadwyżka bananów na kwotę 40,00 zł oraz niedobór winogron na kwotę 15,00 zł.

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują błędne zrozumienie zasad dotyczących różnic inwentaryzacyjnych. W przypadku pierwszej z nich, zakłada się, że istnieje niedobór winogron oraz nadwyżka bananów, co jest sprzeczne z danymi przedstawionymi w pytaniu. Ponadto, błędne jest założenie, że niedobór bananów może być przedstawiony w formie wartości, gdyż w rzeczywistości chodzi o ilościowe różnice. Kolejna odpowiedź wprowadza zamieszanie, mnożąc ilość niedoboru bananów przez wartość bezpośrednio, co nie jest standardową praktyką. Istotne jest, aby zrozumieć, że różnice inwentaryzacyjne są obliczane na podstawie ilości i przypisanej wartości jednostkowej, a nie na podstawie błędnych założeń o stanach magazynowych. Ostatnia odpowiedź myli pojęcia nadwyżki i niedoboru, co skutkuje niewłaściwą wyceną. Te pomyłki pokazują, jak łatwo można wprowadzić się w błąd, jeśli nie stosuje się odpowiednich procedur księgowych i nie opiera się na rzetelnych danych. Ważne jest, aby podczas analizy różnic inwentaryzacyjnych korzystać z precyzyjnych danych oraz dobrze zrozumieć podstawowe pojęcia, takie jak różnica ilościowa i jej wartość monetarna, co jest kluczowe dla prawidłowego raportowania finansowego.

Pytanie 6

Dźwignia finansowa wskazuje

A. na możliwość spłaty odsetek

B. na zdolność do pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej

C. na efektywność wykorzystania kapitałów obcych

D. na rentowność kapitałów własnych

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale nie odnoszą się bezpośrednio do definicji dźwigni finansowej. Mówiąc o możliwości spłaty odsetek, trzeba zrozumieć, że dźwignia finansowa nie dotyczy jedynie zdolności do regulowania odsetek, ale głównie strategii wykorzystania kapitałów obcych do generowania wyższych zysków. Ponadto, zyskowność kapitałów własnych jest efektem zastosowania dźwigni finansowej, ale sama dźwignia nie informuje bezpośrednio o tej zyskowności. Z kolei stwierdzenie, że dźwignia finansowa dotyczy pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej, jest mylące, ponieważ dźwignia odnosi się do struktury finansowania, a nie do zdolności spłaty zobowiązań. Ważne jest także, aby uniknąć mylenia pojęć związanych z ryzykiem i rentownością. Właściwe zrozumienie dźwigni finansowej jest kluczowe dla analizy finansowej, a błędne interpretacje mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji inwestycyjnych oraz zarządzania finansami w firmie. Dlatego warto przyjąć holistyczne podejście do analizy finansowej, które uwzględnia nie tylko koszty, ale i ryzyko związane z dźwignią finansową.

Pytanie 7

Które konta w żadnym wypadku nie pokazują sald na początek roku finansowego?

A. Wynikowe

B. Bilansowe

C. Pozabilansowe

D. Analityczne

Konta wynikowe, które odpowiadają za ewidencję przychodów i kosztów, nie wykazują sald na początek roku obrotowego, ponieważ są zamykane na koniec każdego okresu rozrachunkowego. Po zamknięciu roku obrotowego, salda kont wynikowych są przenoszone na konto zysków i strat, co skutkuje brakiem otwarcia salda na nowy rok. W praktyce oznacza to, że konta te są używane do bieżącego monitorowania wyników finansowych przedsiębiorstwa, a ich saldo na koniec roku obrotowego jest zerowe. Przykładem kont wynikowych mogą być konta przychodów ze sprzedaży, kosztów operacyjnych oraz różnorodne konta dotyczące wydatków. W wielu organizacjach stosuje się standardy rachunkowości, takie jak MSSF, które podkreślają znaczenie dokładności w ewidencji przychodów i kosztów, co jest kluczowe dla rzetelnego przedstawienia sytuacji finansowej firmy. Warto zatem pamiętać, że konta wynikowe pełnią kluczową rolę w analizie efektywności finansowej przedsiębiorstwa, a ich struktura jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie rachunkowości.

Pytanie 8

Jakie jest znaczenie zasady podwójnego zapisu?

A. Każdą operację gospodarczą należy zarejestrować na dwóch kontach.

B. Każdą operację gospodarczą należy zarejestrować w takich samych kwotach, na dwóch kontach.

C. Każdą operację gospodarczą należy zarejestrować w tych samych kwotach, na dwóch kontach, po obu stronach.

D. Każdą operację gospodarczą należy zarejestrować w takich samych kwotach, na dwóch różnych kontach, jednym z aktywów, drugim z pasywów.

Zasada podwójnego zapisu jest fundamentalnym elementem rachunkowości, który polega na tym, że każda operacja gospodarcza musi być zapisana w równych kwotach na dwóch kontach, umieszczając jednocześnie jedną transakcję po stronie debetowej, a drugą po stronie kredytowej. Taki sposób prowadzenia ksiąg pozwala na zachowanie równowagi w bilansie, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego przedsiębiorstwa. Przykładem zastosowania tej zasady może być zakup towarów na kwotę 1000 zł. W tym przypadku należy zarejestrować wzrost aktywów (towary) na koncie debetowym oraz zmniejszenie środków pieniężnych na koncie kredytowym. Taka metoda ułatwia weryfikację danych finansowych oraz ich analizę, umożliwiając szybkie wykrywanie błędów i nieprawidłowości. Zasada podwójnego zapisu jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSFI), które promują przejrzystość i dokładność w raportowaniu finansowym.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ rodzaj i wartość różnic inwentaryzacyjnych materiału A

Rodzaj materiału	Cena jednostkowa	Stan wg zapisów księgowych	Stan wg spisu z natury
Materiał A	10,00 zł/szt.	50 szt.	45 szt.

A. Niedobór 50,00 zł

B. Niedobór 45,00 zł

C. Nadwyżka 45,00 zł

D. Nadwyżka 50,00 zł

Poprawna odpowiedź to niedobór materiału A o wartości 50,00 zł. Na podstawie danych z tabeli, stan materiału według księgowości wynosi 50 sztuk, natomiast stan rzeczywisty to 45 sztuk. Oznacza to, że brak nam 5 sztuk, co przy jednostkowej cenie 10,00 zł za sztukę daje 50,00 zł niedoboru. W praktyce, właściwe monitorowanie stanów magazynowych jest kluczowe dla efektywności zarządzania zasobami w firmie. Utrzymanie dokładnych danych o stanie zapasów nie tylko wpływa na planowanie zakupów, ale również na odpowiednie zarządzanie finansami. Różnice inwentaryzacyjne mogą być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak błędy w księgowości, kradzieże lub uszkodzenia materiałów. Regularne przeprowadzanie inwentaryzacji oraz stosowanie systemów ERP (Enterprise Resource Planning) mogą pomóc w minimalizacji ryzyka wystąpienia takich różnic. Dobrą praktyką jest także wdrożenie procedur kontrolnych, które umożliwią szybką identyfikację i reakcję na wszelkie niezgodności.

Pytanie 10

Uczeń technikum staje przed możliwością podjęcia studiów dziennych albo rozpoczęcia pracy. Wybór ten skutkuje

A. użytecznością krańcową

B. kosztem zależnym

C. kosztem alternatywnym

D. użytecznością całkowitą

Koszt alternatywny to wartość utraconych możliwości związanych z dokonaniem wyboru. W przypadku absolwenta technikum, który stoi przed decyzją o rozpoczęciu studiów dziennych lub podjęciu pracy, koszt alternatywny odnosi się do potencjalnych korzyści, jakie mógłby osiągnąć w sytuacji, w której wybrałby drugą opcję. Na przykład, jeśli absolwent zdecyduje się na studia, koszt alternatywny to wynagrodzenie, które mógłby zarobić podczas pracy w tym samym okresie. W ekonomii, analiza kosztów alternatywnych jest kluczowa dla podejmowania racjonalnych decyzji, ponieważ pozwala ocenić nie tylko bezpośrednie koszty związane z danym wyborem, ale także potencjalne zyski, które wiążą się z alternatywnymi możliwościami. Zrozumienie koncepcji kosztu alternatywnego jest istotne dla planowania kariery i zarządzania finansami osobistymi, ponieważ pomaga w podejmowaniu wyborów, które maksymalizują wartość uzyskanych korzyści. W praktyce, umiejętność identyfikacji kosztów alternatywnych pozwala jednostkom na lepsze zrozumienie, jakie konsekwencje niosą za sobą ich decyzje.

Pytanie 11

Podział pionowy skutkuje utworzeniem kont

A. aktywnych

B. korygujących

C. pasywnych

D. analitycznych

Odpowiedzi aktywne, pasywne i analityczne wcale nie pasują do pytania o pionowy podział kont. Konta aktywne reprezentują zasoby, jak kasę czy należności, a one nie mają związku z korygowaniem zapisów. Pasywne konta to z kolei źródła finansowania, takie jak zobowiązania, więc to też nie jest to, czego szukasz. Konta analityczne służą do dokładnej analizy kont głównych, ale znów – nie o to chodzi w tym pytaniu. Często ludzie mieszają funkcje korygujące z ewidencyjnymi, co wprowadza zamieszanie. Tak naprawdę każde z tych kont ma swoją rolę w księgowości, ale korygujące to jedyne, które powstają z powodu pionowego podziału.

Pytanie 12

Akcje obce nabyte w celu inwestycji kapitałowej klasyfikowane są w bilansie firmy jako

A. kapitały własne

B. wartości niematerialne i prawne

C. inwestycje długoterminowe

D. środki trwałe

Kapitały własne to głównie to, co właściciele włożyli do firmy, więc nie mają za bardzo wspólnego z kupowaniem akcji innych firm. Kupując akcje obce, tak naprawdę nie zwiększasz swojego kapitału własnego, tylko zdobywasz aktywa finansowe, które idą w inwestycje długoterminowe. Jeśli chodzi o wartości niematerialne, to takie rzeczy jak patenty czy znaki towarowe, a to nie to samo co akcje, bo nie jesteś właścicielem udziałów w innych firmach. Środki trwałe to z kolei rzeczy, które używasz na co dzień w produkcji czy świadczeniu usług, więc to też nie ma związku z inwestowaniem w akcje. Niektórzy mylą te różne kategorie aktywów i myślą, że wszystko jest takie samo, ale w rzeczywistości można się w tym pogubić. Ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to ma duże znaczenie dla bilansu i ogólnej sytuacji finansowej firmy. Właściwe zakwalifikowanie akcji jako inwestycji długoterminowych jest naprawdę ważne w rachunkowości.

Pytanie 13

W Zespole 4 Koszty według klasyfikacji zakładowego planu kont wchodzą konta:

A. Amortyzacja, Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

B. Podatki i opłaty, Koszty wydziałowe

C. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, Koszty zakupu

D. Wynagrodzenia, Zużycie materiałów i energii

Inne odpowiedzi, które zaznaczyłeś, nie są tak naprawdę dobrze dopasowane do kosztów według rodzaju w naszym planie kont. Podatki i opłaty to coś, co raczej nie jest bezpośrednio związane z produkcją. To zobowiązania, które mogą się zmieniać w zależności od różnych okoliczności. Koszty wydziałowe też są ważne, ale nie wpadają w te kluczowe kategorie kosztów, o których mówimy w kontekście działalności operacyjnej. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia to z kolei koszty pośrednie, a nie te, które bezpośrednio wynikają z codziennej pracy firmy. Amortyzacja i rozrachunki też nie są bezpośrednie, bo amortyzacja dotyczy kosztów długoterminowych, a rozrachunki to raczej terminy płatności. Takie błędne klasyfikacje mogą wprowadzać zamieszanie w sytuacji finansowej firmy, co potem może mieć wpływ na decyzje zarządcze.

Pytanie 14

Zestawienie obrotów oraz sald nie pozwala na identyfikację błędów związanych z

A. ewidencją operacji niezgodną z zasadą podwójnego zapisu

B. zaksięgowaniem operacji na jednym koncie

C. błędną kwotą operacji gospodarczej

D. zaksięgowaniem salda początkowego po niewłaściwej stronie

Wybór tej odpowiedzi dotyczącej ewidencji operacji niezgodnie z zasadą podwójnego zapisu albo zaksięgowania operacji na jednym koncie, no cóż, nie oddaje pełni tego, jak działa zestawienie obrotów i sald. Zasada podwójnego zapisu jest fundamentalna w rachunkowości – każda operacja musi być rejestrowana na co najmniej dwóch kontach, dzięki temu wszystko się bilansuje. Zestawienie obrotów i sald może pomóc w identyfikacji błędów, które łamią tę zasadę. Każda różnica między obrotami a saldami powinna wskazywać na jakieś niezgodności. Zresztą, zaksięgowanie operacji na jednym koncie też można analizować w kontekście zestawienia, bo każdy zapis powinien być powiązany z innymi zapisami, żeby wszystko miało sens finansowy. Co do błędnej kwoty operacji gospodarczej, to jak już mówiłem, mogłaby nie zostać dostrzegnięta przez zestawienie, bo obroty i salda mogą być poprawnie zbilansowane, nawet jeśli operacje mają błędy. Wydaje mi się, że kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że zestawienie obrotów i sald wykryje wszystkie błędy. Audyty i dokładne przeglądy są wręcz niezbędne, żeby zauważyć błędy w kwotach, co pokazuje ograniczenia samego zestawienia.

Pytanie 15

Po odkryciu pomyłki w fakturze VAT, dotyczącej zastosowania stawki 8% zamiast 23%, sprzedający towar powinien wystawić

A. fakturę VAT korygującą - zwiększającą

B. notę księgową

C. fakturę VAT korygującą - zmniejszającą

D. notę korygującą

Odpowiedź 'faktura VAT korygująca - zwiększająca' jest w porządku. Kiedy na fakturze VAT wkradł się błąd i zastosowano niższą stawkę podatku, to trzeba wystawić fakturę korygującą, żeby podnieść wartość podatku. Zasadniczo, faktura korygująca służy do naprawy błędów w dokumentach podatkowych, a jej celem jest upewnienie się, że prawidłowa kwota podatku trafi do urzędów. Przykład: jeżeli sprzedawca ma fakturę na 1000 zł z 8% VAT, to VAT wynosi 80 zł. Po korekcie na 23% wyjdzie 230 zł, a więc trzeba wydać fakturę korygującą, żeby zwiększyć VAT o 150 zł. To podejście jest całkiem dobre i pozwala uniknąć kłopotów z przepisami podatkowymi, co jest bardzo ważne dla każdej firmy.

Pytanie 16

Operację gospodarczą o treści WB - prowizja bankowa pobrana za przelew z tytułu spłaty zobowiązania wobec dostawcy należy zaksięgować na kontach

	Konto Wn	Konto Ma
A.	Rachunek bieżący	Koszty finansowe
B.	Usługi obce	Rachunek bieżący
C.	Rozrachunki z dostawcami	Rachunek bieżący
D.	Koszty finansowe	Rachunek bieżący

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Prawidłowa odpowiedź to B, ponieważ prowizja bankowa za przelew, szczególnie w kontekście spłaty zobowiązań, stanowi koszt finansowy dla przedsiębiorstwa. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz polskimi przepisami prawa bilansowego, koszty te powinny być ewidencjonowane na odpowiednich kontach kosztowych. W tym przypadku używamy konta 'Usługi obce' dla zapisu kosztów związanych z korzystaniem z usług bankowych. W zapisach księgowych, po stronie Wn rejestrujemy wartość prowizji, co zwiększa nasz koszt, a po stronie Ma zmniejszamy saldo rachunku bieżącego, z którego ta prowizja jest pobierana. Przykładowo, jeśli kwota prowizji wynosi 100 zł, zapis księgowy będzie wyglądał następująco: Wn 'Usługi obce' 100 zł / Ma 'Rachunek bieżący' 100 zł. Taki sposób ewidencji jest zgodny z zasadami rachunkowości i pozwala na prawidłowe odzwierciedlenie kosztów finansowych w sprawozdaniu finansowym przedsiębiorstwa.

Pytanie 17

Do pasywów rozliczeń międzyokresowych zaliczamy

A. opłaconą prenumeratę czasopism na 3 kolejne miesiące

B. naliczony podatek od nieruchomości za aktualny miesiąc

C. opłacony czynsz za aktualny miesiąc

D. rezerwę utworzoną na przyszłe odprawy emerytalne

W przypadku opłaconego czynszu za bieżący miesiąc oraz naliczonego podatku od nieruchomości za bieżący miesiąc, oba te wydatki są klasyfikowane jako rozliczenia międzyokresowe czynne, a nie bierne. Opłacony czynsz jest wydatkiem, który wpływa na koszty danego okresu rozrachunkowego, ponieważ został już uregulowany i odnosi się do bieżącego miesiąca. Podobnie, naliczony podatek od nieruchomości dotyczy bieżącego okresu rozrachunkowego i nie stanowi zobowiązania w przyszłości – jest to koszt, który już powstał, co sprawia, że nie spełnia kryteriów dla rozliczeń międzyokresowych biernych. Opłacona prenumerata czasopism za następne trzy miesiące również nie kwalifikuje się jako rozliczenie międzyokresowe bierne, ponieważ dotyczy przyszłego okresu, a wydatki zostały już poniesione. Takie podejście polega na pomyleniu kategorii rozliczeń międzyokresowych, co może prowadzić do błędnych interpretacji w księgowości. W rachunkowości kluczowe jest prawidłowe klasyfikowanie wydatków w czasie, co jest istotne dla tworzenia dokładnych sprawozdań finansowych. Zastosowanie tych zasad pozwala na lepsze zarządzanie finansami przedsiębiorstwa oraz zapewnia zgodność z przepisami prawa i standardami rachunkowości.

Pytanie 18

Wskaźnik rentowności netto aktywów wynosi 30%. Co to oznacza?

A. przedsiębiorstwo uzyskało 30 groszy zysku netto z 1 złotówki zaangażowanych w działalność aktywów trwałych

B. aktywa są wykorzystywane przez jednostkę w 30%

C. przedsiębiorstwo uzyskało 30 groszy zysku netto z 1 złotówki zaangażowanych w działalność aktywów ogółem

D. przedsiębiorstwo uzyskało z 1 złotówki sprzedaży zysk netto w wysokości 30 groszy

Analizując inne podejścia w kontekście rentowności netto aktywów, można zauważyć, że niektóre odpowiedzi wprowadzają w błąd poprzez nieprecyzyjne zrozumienie wskaźnika ROA. Stwierdzenie, że przedsiębiorstwo osiągnęło zysk netto w wysokości 30 groszy z 1 złotówki sprzedaży, nie uwzględnia faktu, że wskaźnik ROA odnosi się do całkowitych aktywów, a nie bezpośrednio do przychodów ze sprzedaży. To prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ rentowność może być wysoka, mimo że zysk netto jest niewielki w stosunku do przychodów. Ponadto, stwierdzenie, że 30 groszy zysku netto jest przypisane do aktywów trwałych, jest mylące, ponieważ ROA dotyczy wszystkich aktywów, a nie tylko trwałych. Wartości takie jak aktywa obrotowe również mają istotny wpływ na zysk netto. Ostatecznie, sugestia, że aktywa są wykorzystywane przez jednostkę w 30%, nie ma związku z wskaźnikiem ROA i prowadzi do nieporozumień w zakresie efektywności wykorzystania zasobów. Właściwe zrozumienie wskaźników finansowych jest niezbędne dla skutecznego zarządzania przedsiębiorstwem oraz podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 19

Firma spłaciła zobowiązanie wobec dostawcy przy użyciu kredytu bankowego zaciągniętego w tym celu. Jakie zmiany nastąpiły w ewidencji tej operacji gospodarczej?

A. w elementach aktywów i pasywów, redukując sumę bilansową

B. w elementach aktywów i pasywów, zwiększając sumę bilansową

C. tylko w elementach pasywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej

D. tylko w elementach aktywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej

Odpowiedź wskazująca na zmiany tylko w składnikach pasywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej jest prawidłowa, ponieważ uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy przy użyciu kredytu bankowego skutkuje obniżeniem stanu zobowiązań (pasywa) oraz jednoczesnym zmniejszeniem stanu należności bankowej (aktywa). Wartość bilansowa jednostki gospodarczej pozostaje niezmieniona, gdyż każda transakcja wpływająca na aktywa i pasywa w równym stopniu neutralizuje się, co jest zgodne z zasadą równowagi bilansowej. Przykładem tego może być sytuacja, w której firma zaciąga kredyt na 10 000 zł, a następnie używa tych środków do spłaty zobowiązania wobec dostawcy. W tym przypadku, kredyt zwiększa zobowiązania bankowe, a spłata dostawcy zmniejsza zobowiązania handlowe. To prowadzi do tego, że suma aktywów i pasywów pozostaje taka sama, co jest spójne z obowiązującymi standardami rachunkowości, takimi jak MSSF czy KSR, które akcentują znaczenie właściwego prowadzenia ewidencji finansowej.

Pytanie 20

Jakie znaczenie ma saldo konta Wynik finansowy na zakończenie roku obrotowego?

A. zysk brutto

B. strata

C. zyski nadzwyczajne

D. zysk netto

Wybór zysku brutto jako odpowiedzi pokazuje, że może jest jakieś nieporozumienie w podstawowych pojęciach dotyczących rachunkowości. Zysk brutto to tak naprawdę przychody ze sprzedaży minus koszty sprzedaży, a to nie uwzględnia wszystkich wydatków, jak koszty administracyjne czy podatki. W praktyce, zysk brutto nie jest najlepszym wskaźnikiem efektywności finansowej firmy, bo nie pokazuje jej prawdziwej rentowności. Strata to już w ogóle inna bajka, bo oznacza, że wydatki przewyższają przychody, co jest zdecydowanie złym sygnałem. A jeśli chodzi o zyski nadzwyczajne, to one dotyczą sytuacji jednorazowych, więc to też nie to. Kluczowe jest to, żeby zrozumieć, że zysk netto, będący ostatecznym wynikiem finansowym, pokazuje, jak firma umie generować wartość dla swoich właścicieli. Ignorowanie tego prowadzi do błędnych wniosków o finansach firmy. Warto naprawdę zrozumieć, co oznaczają te pojęcia, bo mają spory wpływ na decyzje strategiczne.

Pytanie 21

Operację gospodarczą "PK - przeksięgowanie rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego" należy zarejestrować na kontach?

A. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Koszty działalności podstawowej

B. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności

C. Wn Koszty działalności podstawowej, Ma Rozliczenie kosztów działalności

D. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Wyroby gotowe

Wybór innych odpowiedzi opiera się na błędnych założeniach dotyczących ewidencjonowania kosztów. W przypadku pierwszej propozycji, 'Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności', pojawia się mylne założenie, że w momencie przeksięgowania kosztów, należy zwiększać wartość wyrobów gotowych, co nie ma sensu, gdyż już są one gotowe do sprzedaży. Druga odpowiedź sugeruje, iż przeksięgowanie powinno odbywać się z uwzględnieniem zmniejszenia wartości wyrobów gotowych, co jest niezgodne z zasadą, że rzeczywiste koszty powinny być przenoszone na odpowiednie konta rozliczeniowe. Ostatnie dwie odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie relacji między kosztami działalności podstawowej a kosztami rozliczeń, ponieważ operacja przeksięgowania ma na celu przeniesienie kosztów na konto, które odzwierciedla ich faktyczne wykorzystanie w działalności, a nie na konta związane z ogólnymi kosztami. Typowym błędem myślowym jest tu pomieszanie pojęć związanych z różnymi etapami cyklu produkcyjnego oraz niewłaściwe przypisanie kosztów do kont, co może prowadzić do zniekształcenia wyników finansowych i wprowadzenia w błąd w raportowanie finansowe. Właściwe zrozumienie struktury ewidencji kosztów jest kluczowe dla każdej organizacji, by mogła ona rzetelnie oceniać swoją efektywność finansową.

Pytanie 22

Formularz magazynowy oznaczony jako Zw służy do dokumentowania

A. zwrotu materiałów reklamowanych do magazynu dostawcy

B. przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji do magazynu, które są przeznaczone na sprzedaż

C. zwrotu nadmiarowych materiałów z produkcji do magazynu

D. przyjęcia wyrobów gotowych do magazynu, które zostały zwrócone przez klienta

Wybór odpowiedzi związanej z przyjęciem do magazynu wyrobów gotowych zwróconych przez odbiorcę jest mylny, ponieważ formularz Zw nie dotyczy procesu zwrotu wyrobów gotowych, lecz odnosi się do materiałów zwracanych z produkcji. Z kolei pojęcie przyjęcia z produkcji wyrobów gotowych przeznaczonych do sprzedaży nie ma również związku z formularzem o symbolu Zw, gdyż ten dokument koncentruje się na materiałach, a nie na gotowych produktach. Warto zwrócić uwagę, że błędne podejście do kwestii ewidencjonowania zwrotów może prowadzić do problemów z inwentaryzacją oraz nieprawidłowym monitorowaniem stanów magazynowych. W praktyce, każdy dokument magazynowy ma swoje specyficzne zastosowanie oraz kontekst, który musi być jasno zrozumiany przez pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie zapasami. Nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do błędów w księgowości oraz nieefektywnego zarządzania zasobami, co z kolei wpływa na całą działalność przedsiębiorstwa. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik był dokładnie przeszkolony w zakresie użycia odpowiednich formularzy oraz dokumentów magazynowych, co pozwoli na uniknięcie typowych pułapek myślowych związanych z interpretacją przepisów i procedur.

Pytanie 23

Hurtownia nabyła towary od dostawcy na podstawie wystawionej faktury. Do końca okresu sprawozdawczego towary od dostawcy nie zostały dostarczone. Konto Rozliczenie zakupu towarów posiada saldo

A. debetowe, co oznacza towary w drodze

B. kredytowe, co oznacza towary w drodze

C. debetowe, co wskazuje na dostawy niefakturowane

D. kredytowe, co wskazuje na dostawy niefakturowane

Odpowiedzi kredytowe, oznaczające towary w drodze lub dostawy niefakturowane, są nieprawidłowe, ponieważ błędnie interpretują rolę konta Rozliczenie zakupu towarów w kontekście stanów magazynowych i zobowiązań. W przypadku, gdy towary nie zostały jeszcze dostarczone, ale faktura została wystawiona, nie powinno się uznawać tej sytuacji za kredytową. Saldo kredytowe na koncie oznaczałoby, że firma ma do czynienia z nadwyżką, co jest sprzeczne z rzeczywistym stanem. Kluczowym błędem w myśleniu jest utożsamianie statusu zamówienia i faktury z rzeczywistym przyjęciem towarów do magazynu. Rachunkowość opiera się na koncepcji, że aktywa muszą być dokumentowane w momencie, gdy stają się własnością przedsiębiorstwa, co w przypadku towarów w drodze oznacza, że powinny być one ujęte jako debetowe na koncie. Księgowanie towarów w drodze jako kredytowych może prowadzić do zafałszowania stanu aktywów w bilansie oraz zaburzenia analizy płynności finansowej. Dobre praktyki rachunkowe wskazują na konieczność dokładnego śledzenia towarów, które są w trakcie transportu, aby zapewnić transparentność oraz rzetelność sprawozdań finansowych.

Pytanie 24

Który element aktywów powinien być inwentaryzowany przy użyciu metody potwierdzenia salda?

A. Środki pieniężne na rachunku bankowym ZFŚS

B. Wartości niematerialne i prawne

C. Środki trwałe w budowie

D. Materiały w drodze

Wybierając inne składniki majątku, widać, że coś jest nie tak z rozumieniem metod inwentaryzacji. Środki trwałe w budowie, materiały w drodze, czy wartości niematerialne nie podlegają potwierdzeniu salda, to zupełnie inna bajka. Środki trwałe w budowie to aktywa, które jeszcze nie są gotowe do użytku, a ich inwentaryzacja opiera się głównie na pomiarze fizycznym i dokumentach budowlanych. Materiały w drodze to rzeczy, które jeszcze nie dotarły do magazynu, więc weryfikacja wymaga czegoś innego, jak sprawdzenie faktur. Wartości niematerialne, jak patenty, to z kolei temat, który wymaga analizy dokumentów, a nie tylko potwierdzeń sald. Czasami mylimy różne metody inwentaryzacji, a to prowadzi do nieporozumień. Każdy składnik majątku ma swoje specyficzne wymagania, które trzeba ogarnąć, żeby wszystko grało w sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 25

W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością kapitałem, który został powierzony, jest kapitał

A. rezerwowy

B. zasobowy

C. zakładowy

D. zapasowy

Kapitał zakładowy w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) jest podstawowym składnikiem finansowym, który stanowi gwarancję wierzycieli i oznacza środki finansowe wniesione przez wspólników na pokrycie zobowiązań spółki. Zgodnie z Kodeksem spółek handlowych, wysokość kapitału zakładowego powinna wynosić co najmniej 5 000 zł. Kapitał zakładowy jest także istotnym elementem struktury finansowej spółki, ponieważ przyczynia się do jej stabilności i zdolności kredytowej. Przykładem praktycznego zastosowania kapitału zakładowego jest jego wykorzystanie na pokrycie kosztów uruchomienia działalności, takich jak zakup towarów, zatrudnienie pracowników czy wynajem lokalu. Warto także zauważyć, że zmiany w wysokości kapitału zakładowego powinny być odpowiednio udokumentowane i zgłoszone w Krajowym Rejestrze Sądowym, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania spółkami. Dodatkowo, kapitał zakładowy może być zwiększany poprzez emisję nowych udziałów lub wkładów, co wzmacnia pozycję finansową spółki i daje możliwość pozyskania nowych inwestorów.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż przedsiębiorstwo, które osiągnęło najlepszą rentowność kapitału własnego

Przedsiębiorstwo	Wskaźnik rentowności kapitału własnego
A	0,32
B	0,34
C	0,35
D	0,37

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Rentowność kapitału własnego (ROE) jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który ocenia efektywność zarządzania kapitałem własnym przedsiębiorstwa. W przedstawionej tabeli przedsiębiorstwo D osiągnęło najwyższą wartość tego wskaźnika, co wskazuje na umiejętność generowania zysków na poziomie kapitału, który jest w posiadaniu firmy. W praktyce oznacza to, że każde zainwestowane przez właścicieli pieniądze przynoszą wysokie zyski, a przedsiębiorstwo jest w stanie efektywnie wykorzystać swoje zasoby finansowe. Wartości ROE powinny być porównywane w kontekście branży, aby zrozumieć, czy dany wskaźnik jest konkurencyjny. Na przykład, w branży technologicznej, gdzie innowacje i rozwój są kluczowe, wyższy ROE może świadczyć o lepszej strategii inwestycyjnej i zdolności do adaptacji na zmieniającym się rynku. Przedsiębiorstwa z wysokim ROE często przyciągają uwagę inwestorów, co może wpłynąć na wzrost wartości akcji.

Pytanie 27

Dla środka trwałego o początkowej wartości 24 000,00 zł oraz przy stawce amortyzacji wynoszącej 20%, ustalono miesięczny odpis amortyzacyjny na poziomie 400,00 zł. Jaką metodę amortyzacji zastosowano w tej sytuacji?

A. Jednorazową

B. Progresywną

C. Degresywną

D. Liniową

Wybór metody liniowej dla amortyzacji środka trwałego oznacza, że odpisy amortyzacyjne są dokonywane równomiernie przez cały okres użytkowania aktywu. W tym przypadku, mając wartość początkową środka trwałego wynoszącą 24 000,00 zł oraz stawkę amortyzacyjną 20%, obliczenia wskazują na miesięczny odpis w wysokości 400,00 zł. To wynika z podziału wartości początkowej przez czas życia aktywu, co odpowiada praktyce branżowej, w której często wybiera się metodę liniową z uwagi na jej prostotę i przewidywalność. Warto również zwrócić uwagę, że metoda ta jest szczególnie korzystna dla przedsiębiorstw, które preferują stabilne obciążenia finansowe w postaci amortyzacji, co ułatwia planowanie budżetu. W praktyce, metoda liniowa jest obserwowana w wielu branżach, jako najpopularniejszy sposób amortyzacji, co potwierdza jej zgodność z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF).

Pytanie 28

Firma produkująca ceramikę budowlaną wytwarza jeden typ dachówki. W celu obliczenia jednostkowego kosztu wytwarzania wykorzysta kalkulację

A. podziałową współczynnikową

B. doliczeniową asortymentową

C. podziałową prostą

D. doliczeniową zleceniową

Kalkulacja podziałowa prosta jest najodpowiedniejszą metodą w przypadku przedsiębiorstwa produkującego jeden rodzaj produktu, takiego jak dachówki ceramiczne. W tej metodzie koszty są dzielone na jednostkowe dla całej produkcji, co umożliwia łatwe ustalenie kosztu jednostkowego wytworzenia. Dzięki temu przedsiębiorstwo może efektywnie zarządzać kosztami oraz analizować wydajność produkcji. Przykładowo, jeśli całkowite koszty produkcji wynoszą 100 000 zł, a wyprodukowano 10 000 dachówek, to jednostkowy koszt produkcji wynosi 10 zł na sztukę. Ta metoda jest często stosowana w branżach, gdzie produkcja jest masowa, a asortyment jednorodny, co sprzyja ułatwieniu analizy finansowej. Warto podkreślić, że kalkulacja podziałowa prosta odpowiada na potrzebę systematyzacji kosztów i umożliwia przedsiębiorstwom podejmowanie lepszych decyzji strategicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu kosztami w przemyśle budowlanym.

Pytanie 29

Wskaźniki płynności finansowej wskazują na umiejętność firmy do

A. uzyskiwania długoterminowych kredytów.

B. osiągania dodatniego wyniku finansowego.

C. finansowania działalności inwestycyjnej z kapitału własnego.

D. spłacania zobowiązań krótkoterminowych.

Wskaźniki płynności finansowej są często mylone z innymi miarami finansowymi, co prowadzi do nieporozumień w analizie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Odpowiedź dotycząca zaciągania kredytów długoterminowych jest myląca, ponieważ wskazuje na inne aspekty finansowania, a nie na zdolność do regulowania bieżących zobowiązań. Kredyty długoterminowe są zazwyczaj przeznaczone na inwestycje w rozwój firmy, a nie na bieżące wydatki. Z kolei generowanie dodatniego wyniku finansowego, choć istotne dla ogólnej rentowności, nie jest bezpośrednio związane z płynnością. Przedsiębiorstwo może osiągać zyski, jednakże jeśli nie zarządza swoimi zobowiązaniami, może napotkać trudności w regulowaniu bieżących zobowiązań. Wreszcie, finansowanie działalności inwestycyjnej kapitałem własnym odnosi się do długoterminowego planowania i strategii finansowej, a nie do bieżącej płynności finansowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie płynności z rentownością, co prowadzi do suboptymalnych decyzji finansowych. Właściwe zarządzanie płynnością wymaga zrozumienia, jak różne wskaźniki finansowe współdziałają i wpływają na krótkoterminową zdolność przedsiębiorstwa do regulowania zobowiązań.

Pytanie 30

Księgowanie darowizn pieniężnych, które zostały przekazane przez biuro rachunkowe innej firmie, powinno być dokonane na koncie

A. Koszty finansowe

B. Pozostałe koszty operacyjne

C. Koszty działalności podstawowej

D. Straty nadzwyczajne

Darowizna środków pieniężnych, przekazana przez biuro rachunkowe innej jednostce, powinna być zaksięgowana na koncie "Pozostałe koszty operacyjne". Taka klasyfikacja jest zgodna z zasadami rachunkowości, które wskazują, że koszty związane z darowiznami, które nie są związane z działalnością podstawową przedsiębiorstwa, powinny być traktowane jako koszty operacyjne. Przykładem może być sytuacja, gdy biuro rachunkowe decyduje się wspierać lokalne organizacje charytatywne, co jest formą społecznej odpowiedzialności biznesu. Takie wydatki, choć nie generują bezpośrednich przychodów, są częścią strategii marketingowej oraz budowania wizerunku firmy, co podkreśla ich operacyjny charakter. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), koszty te powinny być ujmowane w rachunku zysków i strat, co wpływa na obliczenie wyniku finansowego. Właściwe zaksięgowanie kosztów operacyjnych jest kluczowe dla przejrzystości finansowej jednostki oraz zgodności z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 31

Aby poprawić błąd w fakturze, dotyczący nieprawidłowego numeru NIP, konieczne jest wystawienie

A. faktury korygującej

B. nowej faktury

C. noty korygującej

D. noty księgowej

Noty korygujące są dokumentami stosowanymi do wprowadzania poprawek do już wystawionych faktur, szczególnie w przypadkach, gdy zachodzi konieczność skorygowania danych, takich jak błędnie wpisany numer NIP. Zgodnie z przepisami prawa, nota korygująca może być stosowana do eliminacji formalnych błędów, które nie wpływają na wartość transakcji, czyli na jej kwotę. W praktyce, taka nota jest wystawiana w celu potwierdzenia wprowadzenia poprawek oraz jako dokument potwierdzający uzgodnienia między stronami. Przykładowo, jeżeli faktura była wystawiona z błędnym numerem NIP, zamiast wystawiać nową fakturę, co mogłoby prowadzić do zamieszania w dokumentacji księgowej, przedsiębiorca powinien wystawić notę korygującą, co jest zgodne z zasadami uproszczonej dokumentacji oraz dobrymi praktykami w księgowości. Warto również pamiętać, że nota korygująca powinna być przechowywana w aktach razem z pierwotną fakturą, aby zapewnić pełną dokumentację transakcji.

Pytanie 32

Tabela przedstawia wartościowe wyniki inwentaryzacji w hurtowni spożywczej. Limit na ubytki naturalne dla towarów wynosi 50,00 zł. Jaka będzie wartość niedoboru towarów przekraczającego limit na ubytki naturalne?

Nazwa towaru	Stan według
Nazwa towaru	spisu natury w zł	zapisów księgowych w zł
Olej lniany	7 800,00	8 300,00
Olej rzepakowy	3 500,00	4 000,00

A. 3 500,00 zł

B. 950,00 zł

C. 7 800,00 zł

D. 1 000,00 zł

Odpowiedź 950,00 zł jest jak najbardziej trafna, bo świetnie pokazuje, ile mamy do czynienia z niedoborami, które przekraczają ustalony limit na straty naturalne. Żeby to obliczyć, najpierw trzeba spojrzeć na stany magazynowe z dwóch perspektyw: księgowej i z wyników spisu towaru. Jeżeli policzysz różnicę między tymi wartościami dla każdego towaru, to dostaniesz konkretną kwotę niedoborów. Potem, sumując wszystkie te straty, uzyskujesz całkowitą wartość ubytków. Odliczasz od tego limit na straty, który wynosi 50,00 zł, i wychodzi Ci 950,00 zł, co pokazuje, że ta kwota to niedobór, który naprawdę przekracza ustalony pułap. Warto pamiętać, że każda hurtownia powinna robić dokładną inwentaryzację zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania zapasami. Dzięki temu można na bieżąco śledzić stan towarów i minimalizować straty. Dobrze sprawdzają się w tym systemy ERP, które ułatwiają inwentaryzację i raportowanie, co przekłada się na lepszą efektywność działania.

Pytanie 33

Pani Anna Maj prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą i rozlicza się z fiskusem z tytułu uzyskiwanych przychodów w formie podatku liniowego. W bieżącym miesiącu jej podstawa do obliczenia podatku wynosi 10 000,00 zł. Zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy założeniu, że pani Anna nie ma żadnych odliczeń, wynosi?

A. 3 200,00 zł

B. 1 800,00 zł

C. 1 900,00 zł

D. 2 000,00 zł

Odpowiedź 1 900,00 zł jest poprawna, ponieważ podatek liniowy dla osób fizycznych w Polsce wynosi 19% od dochodu. W przypadku Pani Anny Maj, która osiągnęła przychód w wysokości 10 000,00 zł, obliczenie podatku wygląda następująco: 10 000,00 zł * 19% = 1 900,00 zł. Podatek liniowy jest atrakcyjną formą rozliczenia, ponieważ nie uwzględnia progów dochodowych, co oznacza, że niezależnie od wysokości dochodu, stawka podatku pozostaje stała. Warto również zauważyć, że brak możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu w tym przypadku wpływa na wysokość zaliczki na podatek. Przykładem zastosowania wiedzy w praktyce może być prowadzenie dokładnej dokumentacji przychodów i ewentualnych kosztów, co pozwoli na bieżące monitorowanie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa i właściwe planowanie podatków.

Pytanie 34

Dokumenty związane z księgowością i inwentaryzacją powinny być przechowywane po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczą?

A. przez 5 lat

B. przez 1 rok

C. na stałe

D. przez 3 lata

Dokumenty księgowe i inwentaryzacyjne należy przechowywać przez okres 5 lat po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczą. Taki wymóg wynika z przepisów prawa podatkowego oraz zasad rachunkowości, które określają minimalny czas archiwizacji dokumentacji finansowej. Przechowywanie dokumentów przez ten czas pozwala na ich wykorzystanie w przypadku kontroli skarbowych czy audytów, co jest niezwykle istotne dla zapewnienia transparentności i zgodności działań firmy z obowiązującymi normami prawnymi. Przykładowo, w przypadku kontroli podatkowej, urzędnicy mają prawo żądania dostępu do dokumentacji z lat wcześniejszych, by weryfikować poprawność rozliczeń. Przy stosowaniu zasad dobrej praktyki, przedsiębiorstwa powinny również dbać o odpowiednią organizację archiwum, aby w razie potrzeby szybko zlokalizować i udostępnić wymagane dokumenty. Archiwizowanie dokumentów przez 5 lat to nie tylko obowiązek prawny, ale także element zarządzania ryzykiem, który chroni przedsiębiorstwo przed ewentualnymi stratami finansowymi wynikającymi z nieprawidłowości w dokumentacji.

Pytanie 35

Transakcja gospodarcza o treści "Wb - uregulowanie zobowiązań z konta bieżącego" spowoduje modyfikację dwóch elementów

A. w aktywach i pasywach zwiększające

B. w aktywach i pasywach zmniejszająco

C. w aktywach bilansu

D. w pasywach bilansu

Operacja gospodarcza oznaczająca "Wb - spłata zobowiązań z rachunku bieżącego" rzeczywiście powoduje zmiany zarówno w aktywach, jak i pasywach bilansu, przy czym obie te zmiany są zmniejszające. W chwili dokonywania spłaty, przedsiębiorstwo dokonuje wypłaty środków finansowych, co prowadzi do zmniejszenia stanu środków pieniężnych (aktywa). Z drugiej strony, spłata zobowiązań związanych z kredytami lub innymi formami finansowania powoduje zmniejszenie zobowiązań (pasywa). Przykładowo, jeśli firma spłaca część kredytu bankowego, to jej saldo na rachunku bieżącym również maleje, a równocześnie zmniejsza się jej zobowiązanie wobec banku. Tego typu operacje są codziennością w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa i ilustrują, jak ważne jest utrzymanie równowagi finansowej oraz monitorowanie zarówno aktywów, jak i pasywów, zgodnie z zasadami rachunkowości i dobrych praktyk w zarządzaniu finansami.

Pytanie 36

Firma produkująca w dużej skali jeden typ prostych wyrobów gotowych do obliczenia kosztu jednostkowego wytworzenia stosuje kalkulację

A. współczynnikową

B. doliczeniową asortymentową

C. podziałową prostą

D. doliczeniową zleceniową

Wybór kalkulacji podziałowej prostej jako metody obliczenia jednostkowego kosztu wytworzenia jest uzasadniony w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo produkuje masowo jeden rodzaj nieskomplikowanych wyrobów gotowych. Ta metoda polega na podziale całkowitych kosztów wytworzenia przez liczbę wyprodukowanych jednostek, co pozwala na uzyskanie prostego i efektywnego obrazu kosztów jednostkowych. Przykładowo, w zakładzie produkującym jednorodne produkty, takie jak napoje czy opakowania, całkowite koszty (materiałów, robocizny, ogólnych kosztów produkcji) dzielone są przez liczbę wyprodukowanych sztuk, co upraszcza proces kalkulacji. Metoda ta jest szczególnie przydatna w przemyśle, gdzie procesy są powtarzalne i standardowe, co pozwala na skuteczne monitorowanie wydajności i kosztów. W standardach branżowych metoda ta jest uznawana za efektywną w przypadku produkcji seryjnej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu kosztami wytwarzania.

Pytanie 37

Cena nabycia różni się od ceny zakupu?

A. marżą

B. odchyleniami od cen księgowych

C. kosztami zakupu

D. podatkiem VAT

Cena zakupu różni się od ceny nabycia przede wszystkim poprzez uwzględnienie kosztów zakupu. Koszt zakupu to całkowity wydatek ponoszony przez przedsiębiorstwo w celu nabycia towaru lub usługi, który obejmuje nie tylko cenę zakupu, ale także dodatkowe wydatki takie jak transport, ubezpieczenie, czy inne opłaty związane z nabyciem. Zgodnie z polskimi standardami rachunkowości, wszystkie koszty związane z nabyciem powinny być uwzględnione przy ustalaniu wartości początkowej aktywów, co wpływa na późniejsze obliczenia kosztów sprzedaży i marży. Przykładowo, jeśli firma kupuje artykuły biurowe za 1000 zł, ale dodatkowo ponosi koszt transportu w wysokości 200 zł oraz ubezpieczenia 50 zł, to całkowity koszt zakupu wynosi 1250 zł. W rezultacie cena nabycia w księgach rachunkowych będzie odzwierciedlać te dodatkowe wydatki, co jest istotne dla prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych oraz analizy rentowności przedsiębiorstwa.

Pytanie 38

Ile wyniesie całkowity koszt zakupu 100 akcji, jeśli cena jednej akcji to 30 zł, a prowizja maklera to 5%?

A. 150 zł

B. 3 150 zł

C. 3 000 zł

D. 4 500 zł

Cena nabycia akcji to całkowity koszt zakupu akcji, który obejmuje nie tylko ich wartość nominalną, ale także wszelkie dodatkowe opłaty związane z transakcją, takie jak prowizja maklera. W tym przypadku zakupiono 100 sztuk akcji po 30 zł, co daje łączną wartość akcji równą 3000 zł (100 szt. x 30 zł/szt.). Z kolei prowizja maklera wynosi 5% od tej kwoty, co można obliczyć jako 0,05 x 3000 zł = 150 zł. Zatem całkowity koszt nabycia akcji wynosi 3000 zł + 150 zł = 3150 zł. W praktyce, przy inwestycjach na giełdzie, uwzględnienie prowizji jest kluczowe, ponieważ wpływa na rentowność inwestycji. Standardy branżowe zalecają zawsze kalkulowanie całkowitych kosztów transakcji, aby uzyskać pełny obraz rentowności inwestycji.

Pytanie 39

Konto Środki trwałe w likwidacji zalicza się do rodzajów konta

A. wynikowego

B. korygującego

C. bilansowego

D. pozabilansowego

Postrzeganie konta Środki trwałe w likwidacji jako konta wynikowego to dość mylące podejście, bo konta wynikowe służą do ewidencji przychodów i kosztów, a nie zarządzania aktywami, które już nie są używane. Wyniki finansowe wynikają z działalności operacyjnej firmy, a nie z tego, co z aktywami się dzieje. Klasyfikowanie tego konta jako korygującego też jest złe, bo konta korygujące służą do dostosowywania wartości innych kont. Środki trwałe w likwidacji nie dostosowują wartości, tylko dokumentują status tych aktywów w likwidacji. Również klasyfikacja jako bilansowe jest nietrafiona, bo konta bilansowe pokazują aktywa i pasywa związane z firmą, a konto w likwidacji to już nie aktywo operacyjne, tylko rejestracja wartości, która nie wpływa na bilans aktywów. Jest typowym błędem myślowym łączenie likwidacji aktywów z ich wpływem na wyniki finansowe, bo likwidacja zmienia tylko ewidencję, a nie bilans wyniku. Takie myślenie może prowadzić do nieporozumień w raportowaniu i analizie finansowej.

Pytanie 40

Podczas inwentaryzacji w hurtowni zauważono:
-brak towaru "A" w ilości 7 sztuk po 20 zł,
-nadmiar towaru "B" w liczbie 5 sztuk po 15 zł.
Brak towaru "A" oraz nadmiar towaru "B" mogą być skompensowane. Kwota kompensacji wynikających z różnic inwentaryzacyjnych wyniesie

A. 75 zł

B. 65 zł

C. 140 zł

D. 105 zł

W analizowanej sytuacji pojawiają się różne błędy w podejściu do obliczenia kompensaty różnic inwentaryzacyjnych. Warto zwrócić uwagę, że mylenie wartości niedoborów z nadwyżkami jest jednym z kluczowych błędów. Nie można po prostu zsumować wartości niedoboru i nadwyżki, traktując je jako równoważne, ponieważ dotyczą one różnych kategorii towarów. Na przykład, jeżeli ktoś stwierdzi, że kompensata wynosi 105 zł, mógłby pomylić wartości, nie uwzględniając, że nadwyżka towaru "B" powinna być odjęta od niedoboru towaru "A", co prowadzi do błędnych wniosków i nieprawidłowych wyników. Z kolei przy odpowiedzi 65 zł nie dostrzega się różnicy wynikającej z kompensacji, gdyż biorąc pod uwagę wartości towarów, rzeczywista kompensata nie powinna być traktowana jako różnica bezpośrednia, a raczej jako suma wartości niedoboru i nadwyżki. Takie podejście kłóci się z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zapasami i ewidencji finansowej, które wymagają dokładności i precyzyjności w obliczeniach. Aby uniknąć podobnych pomyłek, niezwykle istotne jest zrozumienie zasadniczej różnicy między towarami w niedoborze a tymi w nadwyżce oraz umiejętność poprawnego ich klasyfikowania i kalkulowania wartości w ramach inwentaryzacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej