Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 11 września 2025 21:34
Data zakończenia: 11 września 2025 21:48

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zajmując się dzieckiem, które ma niealergiczny nieżyt nosa, ale nie występują u niego inne objawy infekcji, należy pamiętać, aby

A. często podawać dziecku krople do nosa

B. regularnie wietrzyć pokój, w którym przebywa dziecko

C. w miejscu, gdzie przebywa dziecko, panowała wysoka temperatura

D. w tym okresie dziecko nie chodziło na spacery

Odpowiedzi, które sugerują, aby dziecko nie wychodziło na spacer, jest błędna, ponieważ nie wirusowy nieżyt nosa nie jest przeciwwskazaniem do aktywności na świeżym powietrzu, o ile pogoda na to pozwala. Ograniczanie ruchu na świeżym powietrzu może prowadzić do pogorszenia samopoczucia dziecka oraz sprzyjać problemom zdrowotnym. Kolejna odpowiedź, która sugeruje, że w pomieszczeniu, w którym przebywa dziecko, powinno być bardzo ciepło, również nie jest właściwa. Zbyt wysoka temperatura może prowadzić do przesuszenia błon śluzowych oraz utrudniać oddychanie, co jest niewskazane w przypadku dzieci z problemami oddechowymi. Aplikowanie kropli do nosa, a zwłaszcza zbyt częste, może prowadzić do uzależnienia, a także podrażnienia błon śluzowych. Warto stosować je z rozwagą oraz zgodnie z zaleceniami lekarza. Dlatego ważne jest, aby stosować się do zasad dotyczących zdrowia i komfortu dziecka, a także skonsultować się z pediatrą w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, aby unikać stosowania metod, które mogą być szkodliwe lub niewłaściwe.

Pytanie 2

Opiekunka zajmująca się dzieckiem, które ma bóle brzucha, wymioty oraz biegunkę, powinna zapewnić, by było ono

A. dokarmiane

B. cewnikowane

C. nawadniane

D. inhalowane

Odpowiedź 'nawadniane' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku dzieci z bólami brzucha, wymiotami i biegunką najważniejszym aspektem opieki jest zapobieganie odwodnieniu. Dzieci są znacznie bardziej narażone na odwodnienie niż dorośli, ponieważ ich ciała zawierają większy procent wody w stosunku do masy ciała. Wymioty i biegunka prowadzą do szybkiej utraty płynów oraz elektrolitów. W takich sytuacjach należy zapewnić dziecku regularne nawadnianie, najlepiej za pomocą roztworów elektrolitowych dostępnych w aptekach, które pozwalają na szybsze uzupełnienie niedoborów. Warto również obserwować objawy odwodnienia, takie jak suchość w ustach, brak elastyczności skóry czy zmniejszenie ilości oddawanego moczu. Praktycznym przykładem wdrożenia zasad nawadniania może być podawanie małych ilości płynów co kilka minut, co jest bardziej skuteczne niż próba wypicia dużej ilości na raz. Standardy opieki zdrowotnej zalecają także, aby w przypadku nasilenia objawów lub pogorszenia stanu dziecka zasięgnąć porady specjalisty.

Pytanie 3

Jaką temperaturę powinna mieć woda do kąpieli zdrowego niemowlęcia w wanience, aby była odpowiednia?

A. 32°C

B. 37°C

C. 42°C

D. 27°C

Temperatura wody do kąpieli zdrowego niemowlęcia powinna wynosić około 37°C, co odpowiada temperaturze ciała, zapewniając komfort i bezpieczeństwo podczas kąpieli. Ta temperatura minimalizuje ryzyko wystąpienia szoku termicznego oraz zapewnia odpowiednią relaksację. Zaleca się, aby przed kąpielą zawsze sprawdzić temperaturę wody za pomocą termometru lub zgięcia łokcia, aby upewnić się, że woda nie jest zbyt gorąca ani zbyt zimna. Dobre praktyki wskazują, że woda powinna być ciepła, ale nie gorąca, co dodatkowo podkreśla znaczenie unikania poparzeń lub dyskomfortu dla delikatnej skóry niemowlęcia. Ważne jest, aby podczas kąpieli zwrócić uwagę na komfort dziecka, a także na odpowiednie wsparcie, aby zabezpieczyć niemowlę przed poślizgnięciem się. Po kąpieli dobrym rozwiązaniem jest osuchanie ciała dziecka ciepłym ręcznikiem, aby utrzymać stałą temperaturę ciała. Każda kąpiel powinna być także krótka, aby nie narażać dziecka na długotrwałe moczenie w wodzie.

Pytanie 4

Zabawy takie jak w sklep oraz w dom zaliczają się do kategorii zabaw

A. bieżnych

B. porządkowych

C. tematycznych

D. konstrukcyjnych

Zabawy takie jak 'w sklep' czy 'w dom' to świetne przykłady gier tematycznych, które fajnie odzwierciedlają sytuacje z życia codziennego i role, jakie odgrywają ludzie w społeczeństwie. Tego typu zabawy naprawdę rozwijają dziecięcą wyobraźnię, bo pozwalają na wcielenie się w dorosłych i interakcję w różnych kontekstach społecznych. W edukacji uznaje się, że zabawy tematyczne są zalecane przez specjalistów, bo pomagają w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i społecznych u dzieci. Na przykład, gra w sklep uczy maluchy, jak liczyć pieniądze i wydawać resztę, a jednocześnie rozwija ich zdolności do negocjacji. Przez naśladowanie dorosłych, dzieci uczą się też ważnych norm społecznych i wartości, co jest zgodne z dobrymi praktykami w wychowaniu. Widać więc, że zabawy tematyczne są kluczowe dla rozwoju poznawczego i społecznego dzieci, a to ważny krok, by mogły lepiej funkcjonować w przyszłości.

Pytanie 5

Wyrazem zdrowego rozwoju społecznego u pięciomiesięcznego niemowlęcia jest

A. pojawienie się głużenia

B. niezidentyfikowanie bliskich osób

C. rozróżnianie obcych ludzi od tych znanych

D. zabawa własnymi rączkami

Jak się pomylisz w odpowiedzi o rozwoju społecznym pięciomiesięcznego dziecka, mogą się pojawić jakieś nieporozumienia na temat tego, co jest normą w tym wieku. Oczywiście, naturalne jest, że dzieci bawią się rączkami, ale to jest bardziej związane z ich rozwojem ruchowym i sensorycznym, a nie tak bardzo z umiejętnościami społecznymi. To trochę jak odkrywanie świata przez dotyk, ale nie znaczy, że to oznacza, że umieją rozróżniać ludzi. Kiedy maluch nie rozpoznaje bliskich, to może być znak, że coś jest nie tak w rozwoju, bo dzieciaki w tym wieku zaczynają już łapać, kto jest dla nich ważny, i powinny jakoś reagować na obcych. Wydawanie dźwięków to też jest ważny krok w komunikacji, ale to nie jest do końca o rozróżnianiu ludzi, co jest kluczowe dla relacji społecznych. Tragiczne błędne wnioski mogą prowadzić do złego postrzegania rozwoju dziecka, co nie jest fajne. Lepiej jest zrozumieć te różnice, bo to naprawdę ważne dla wspierania zdrowego rozwoju i nauki na podstawie badań rozwojowych w psychologii i pedagogice.

Pytanie 6

Jaką umiejętność w zakresie samodzielnego jedzenia powinno posiadać 2-letnie dziecko?

A. Jedzenia przy pomocy widelca oraz picia z kubka trzymanego jedną ręką

B. Jedzenia z wykorzystaniem widelca oraz noża

C. Nabierania i przynoszenia do ust łyżki z potrawą płynną

D. Wykorzystywanie noża do rozsmarowania masła lub dżemu

Wybór odpowiedzi związanej z jedzeniem widelcem i piciem z kubka trzymanego jedną ręką może wydawać się logiczny, jednak w kontekście rozwoju dziecka w wieku dwóch lat jest to niewłaściwe podejście. Pomimo że dzieci w tym wieku często zaczynają eksperymentować z jedzeniem przy użyciu sztućców, używanie widelca jako podstawowego narzędzia do jedzenia nie jest jeszcze odpowiednie dla większości maluchów. Używanie noża do rozsmarowywania masła czy dżemu oraz jedzenie z użyciem widelca i noża to umiejętności, które zwykle rozwijają się w późniejszym okresie, zazwyczaj między 3 a 5 rokiem życia. W tym czasie dzieci uczą się bardziej skomplikowanych ruchów motorycznych oraz koordynacji, które są niezbędne do bezpiecznego posługiwania się tymi narzędziami. Typowym błędem jest zakładanie, że umiejętności te są naturalnie nabywane przez każde dziecko w tym samym wieku. Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, a kluczowym elementem dla prawidłowego rozwoju jest zapewnienie im odpowiednich narzędzi i warunków do nauki, takich jak łyżki do płynnych potraw, które będą łatwiejsze do uchwycenia i używania. Wprowadzenie bardziej skomplikowanych narzędzi może prowadzić do frustracji i zniechęcenia, co jest niekorzystne dla ich motywacji do samodzielnego jedzenia.

Pytanie 7

Jakim roztworem należy kąpać dziecko zarażone ospą wietrzną?

A. fizjologicznym roztworem soli kuchennej

B. roztworem nadmanganianu potasu

C. naparem z rumianku

D. krochmalem

Roztwór nadmanganianu potasu jest najczęściej stosowanym środkiem dezynfekującym i łagodzącym objawy chorób skóry, w tym ospy wietrznej. Przygotowany roztwór działa przeciwzapalnie, co może pomóc w złagodzeniu swędzenia oraz podrażnienia skóry wywołanego przez pęcherzyki. Nadmanganian potasu ma właściwości antyseptyczne, które są niezbędne w leczeniu infekcji skórnych, ponieważ zmniejsza ryzyko wtórnych zakażeń. W praktyce, dodając niewielką ilość nadmanganianu potasu do kąpieli, rodzice mogą nie tylko łagodzić dolegliwości dziecka, ale także wspierać proces gojenia się zmian skórnych. To podejście jest zgodne z wytycznymi medycznymi, które zalecają stosowanie takich roztworów w celu poprawy komfortu pacjenta. Ponadto, nadmanganian potasu jest również używany w terapii wielu innych schorzeń dermatologicznych, co czyni go uniwersalnym narzędziem w pediatrii.

Pytanie 8

Dobrze rozwijające się dziecko zaczyna wydawać dźwięki około

A. 4. miesiąca życia

B. 8. miesiąca życia

C. 6. miesiąca życia

D. 2. miesiąca życia

Wybór odpowiedzi sugerujących wcześniejsze etapy rozwoju, takie jak 2. lub 4. miesiąc życia, jest niepoprawny, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistych norm rozwoju mowy dziecka. W ciągu pierwszych kilku miesięcy życia, dzieci skupiają się głównie na rozwoju umiejętności motorycznych oraz na nawiązywaniu więzi z opiekunami, a także na odbieraniu bodźców zewnętrznych. W tym czasie wydawane dźwięki, takie jak krzyki czy płacze, są bardziej związane z wyrażaniem potrzeb niż z komunikacją. Na etapie 4. miesiąca życia, chociaż dzieci mogą zacząć wydawać pewne dźwięki, to nie są one jeszcze zorganizowane w formie gaworzenia. Wiele rodziców błędnie interpretuje pierwsze dźwięki dziecka jako gaworzenie, co może prowadzić do mylnych wniosków. Normy rozwoju mowy wskazują, że prawdziwe gaworzenie, które obejmuje łączenie dźwięków i sylab, rozpoczyna się dopiero około 6. miesiąca życia. Zrozumienie tego procesu jest istotne, ponieważ pozwala rodzicom na lepsze wspieranie rozwoju językowego dziecka oraz na identyfikowanie ewentualnych opóźnień rozwojowych. Wczesne interwencje w przypadku zauważenia braku postępu mogą być kluczowe dla późniejszego rozwoju umiejętności komunikacyjnych dziecka.

Pytanie 9

Opiekunka może stworzyć stemple do działalności plastycznej z dziećmi, wycinając wzory nożykiem.

A. w masie solnej

B. w surowym ziemniaku

C. w suchym chlebie

D. w talerzyku jednorazowym

Wybór surowego ziemniaka jako materiału do wykonania stempli do prac plastycznych jest uzasadniony jego strukturą i łatwością obróbki. Ziemniak, dzięki swojej mięsistej konsystencji, umożliwia precyzyjne wycinanie wzorów, a jego gładka powierzchnia zapewnia dobre odbicie dla farb czy tuszy. Jest to materiał naturalny, łatwo dostępny i bezpieczny w użyciu dla dzieci, co sprawia, że idealnie nadaje się do edukacyjnych zajęć plastycznych. Zastosowanie stempli z ziemniaka w pracach twórczych rozwija motorykę małą u dzieci, pozwala na eksperymentowanie z kolorami oraz kształtami, a także wprowadza element zabawy w naukę. Dodatkowo, technika ta jest szeroko stosowana w wielu metodach edukacyjnych, takich jak Montessori, gdzie podkreśla się znaczenie nauki przez doświadczenie. Warto również zaznaczyć, że stemplowanie to nie tylko zabawa, ale również doskonały sposób na rozwijanie wyobraźni i kreatywności dzieci.

Pytanie 10

Według aktualnych wytycznych dotyczących diety zdrowych niemowląt, zalecanych przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, gluten można zacząć dodawać do diety dziecka najwcześniej

A. w 10-11 miesiącu życia

B. w 5-6 miesiącu życia

C. w 8-9 miesiącu życia

D. w 12-15 miesiącu życia

Nieprawidłowe podejście do wprowadzania glutenu do diety niemowląt może wynikać z niepełnego zrozumienia aktualnych wytycznych oraz badania dotyczące alergii pokarmowych. Odpowiedzi sugerujące wprowadzenie glutenu w późniejszym okresie, takim jak 8-9 czy 12-15 miesiąc życia, opierają się na przekonaniu, że opóźnianie wprowadzenia tego składnika może zapobiec alergiom. Jednakże dowody naukowe wskazują, że wczesne wprowadzenie glutenu, w odpowiednich ilościach i pod odpowiednim nadzorem, może zmniejszać ryzyko rozwoju celiakii oraz innych alergii. Oczekiwanie do 10-11 miesiąca życia lub dłużej może w rzeczywistości zwiększać ryzyko nietolerancji lub alergii, ponieważ organizm niemowlęcia, przy braku ekspozycji, może zareagować silniej na gluten. Warto zauważyć, że każda decyzja dotycząca wprowadzenia nowych pokarmów powinna być konsultowana z pediatrą, który może ocenić indywidualne potrzeby dziecka. Zrozumienie mechanizmów immunologicznych oraz rozwoju układu pokarmowego jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji żywieniowych, dlatego ignorowanie aktualnych wytycznych może prowadzić do niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych dla dziecka.

Pytanie 11

Aby obliczyć ilość pokarmu na jednorazowe karmienie noworodka w pierwszym tygodniu życia, należy zastosować wzór: (dzień życia-1)x10. Ile mleka należy przygotować dla dziecka w piątej dobie życia na jedno karmienie?

A. 60 ml mleka

B. 70 ml mleka

C. 40 ml mleka

D. 80 ml mleka

Wzór do obliczenia objętości pokarmu dla noworodka w pierwszym tygodniu życia to (dzień życia-1)x10. W przypadku dziecka w piątej dobie życia, obliczenia będą następujące: (5-1) x 10 = 4 x 10 = 40 ml. Jest to zalecana ilość pokarmu, która odpowiada na potrzeby żywieniowe noworodka, który w tym etapie życia intensywnie rośnie i rozwija się. Ustalając odpowiednią ilość pokarmu na jedno karmienie, należy również brać pod uwagę, że noworodki mają małe żołądki, co oznacza, że nie są w stanie przyjąć dużych ilości pokarmu za jednym razem. Wartości te są zgodne z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Pediatrii, która podkreśla znaczenie dostosowania ilości pokarmu do indywidualnych potrzeb dziecka. Ponadto, nauka o żywieniu noworodków zaleca, aby karmienie odbywało się co 2-3 godziny, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych. W praktyce oznacza to, że w ciągu doby noworodek może potrzebować 8-12 karmień, a obliczona ilość pokarmu powinna być dostosowywana w miarę jak dziecko rośnie i jego potrzeby się zmieniają.

Pytanie 12

Osoba opiekująca się dziećmi, która angażuje je w pantomimiczne historie, umożliwia przedstawienie zadania przy użyciu

A. krzyku

B. ruchu

C. recytacji

D. śpiewu

Chociaż śpiew, recytacja i krzyk mogą być formami ekspresji, nie są one odpowiednie w kontekście pantomimy. Śpiew, mimo że często wykorzystuje się w zabawach z dziećmi, polega na wydawaniu dźwięków i słów, co stoi w sprzeczności z ideą pantomimy, która ma na celu przekazywanie treści bez użycia słów. Recytacja również nie wpisuje się w koncepcję pantomimy, gdyż wymaga werbalnego przedstawienia tekstu, co z kolei ogranicza kreatywność dzieci w wyrażaniu emocji i narracji poprzez ruch. Krzyk, z drugiej strony, jest formą wyrazu emocjonalnego, ale może być postrzegany jako negatywny sposób komunikacji, który nie sprzyja rozwijaniu umiejętności społecznych. Zamiast tego, pantomima wykorzystuje subtelne gesty i mimikę, co pozwala dzieciom na lepsze zrozumienie języka ciała i poprawę ich zdolności do wyrażania się w bezsłowny sposób. Zrozumienie i stosowanie pantomimy jako metody nauczania wspiera rozwój emocjonalny i społeczny dzieci, co jest istotnym elementem w ich edukacji. Warto zwrócić uwagę, że stosowanie niewłaściwych form komunikacji może prowadzić do zaburzeń w relacjach międzyludzkich oraz ograniczenia w kreatywnym myśleniu.

Pytanie 13

Do symptomów dziecka doświadczającego przemocy zaliczają się między innymi fizyczne objawy zaburzeń lękowych, które obejmują

A. unikanie interakcji społecznych

B. moczenie nocne oraz problemy ze snem

C. trudności w nauce oraz kłopoty z pamięcią

D. zaburzony obraz samego siebie

Odpowiedzi, które wskazują na unikanie kontaktów społecznych, trudności w nauce oraz zaburzony obraz własnego ciała, choć również mogą być związane z doświadczeniami traumy, nie są bezpośrednimi somatycznymi objawami zaburzeń lękowych. Unikanie kontaktów społecznych jest bardziej psychospołecznym objawem, który może świadczyć o lęku społecznym, ale nie o somatycznym aspekcie. Należy zauważyć, że dzieci, które przeżywają przemoc, mogą rzeczywiście mieć trudności w interakcjach z rówieśnikami, jednak te problemy są często wynikiem lęku i niepokoju, a nie bezpośrednich objawów fizycznych. Podobnie, trudności w nauce i problemy z pamięcią są związane z funkcjonowaniem poznawczym, a nie somatycznym. Dzieci, które doświadczają nadmiernego stresu, mogą mieć obniżoną zdolność do koncentracji, co wpływa na ich wyniki w nauce, ale znów, nie jest to symptom somatyczny. Zaburzony obraz własnego ciała, choć istotny w kontekście zaburzeń odżywiania i samooceny, nie jest bezpośrednio związany z lękiem, który manifestuje się poprzez objawy somatyczne. W praktyce, należy zrozumieć, że objawy somatyczne, takie jak moczenie nocne czy problemy ze snem, są bardziej bezpośrednim odzwierciedleniem wewnętrznego stanu emocjonalnego dziecka, co powinno być centralnym punktem w diagnozowaniu i terapii.

Pytanie 14

Według Programu Szczepień Ochronnych na rok 2015, szczepienia przeciwko pneumokokom są wymagane dla

A. wszystkich dzieci, od urodzenia do zakończenia drugiego miesiąca życia

B. dzieci z grupy ryzyka, od drugiego miesiąca życia do ukończenia piątego roku życia

C. dzieci z grupy ryzyka, od urodzenia do zakończenia drugiego roku życia

D. wszystkich dzieci, od drugiego miesiąca życia do ukończenia piątego roku życia

Myślę, że wybór odpowiedzi, że szczepienia przeciwko pneumokokom są dla wszystkich dzieci do drugiego miesiąca życia, jest niepoprawny. Nie można tak traktować wszystkich dzieci, bo niektóre są w grupie ryzyka i potrzebują tych szczepień od początku. Wiele osób myśli, że dzieci powinny być szczepione w tym samym czasie, ale w rzeczywistości program skupia się głównie na dzieciach z problemami zdrowotnymi. Fajnie byłoby też zauważyć, że dzieci w tym wieku są stale monitorowane, więc ich zdrowie jest na pewno pod kontrolą. Odpowiedź, która mówi o szczepionkach do piątego roku tylko dla dzieci z grupy ryzyka, pomija fakt, że powinny być one szczepione już od drugiego miesiąca, żeby mogły zbudować tę odporność. Ostatecznie, podejście do szczepień powinno być zindywidualizowane według stanu zdrowia dzieci, bo to pomaga w efektywności szczepień i zmniejsza ryzyko skutków ubocznych.

Pytanie 15

Jakie symptomy mogą wskazywać na odwodnienie u niemowlęcia?

A. Czerwona skóra, zapadnięte ciemiączko, nadmierne pobudzenie psychoruchowe

B. Sucha skóra, większy apetyt, błyszczące oczy

C. Sucha skóra, zwiększona objętość oddawanego moczu, intensywne pragnienie

D. Zapadnięte ciemiączko, spierzchnięte usta, niewielka ilość oddawanego moczu

Wskazałeś na zapadnięte ciemiączko, spierzchnięte usta i małą ilość moczu, co jest całkiem trafne. Te objawy są typowe dla odwodnienia u maluszków. Gdy ciemiączko się zapada, to znak, że organizm traci wodę, a ciśnienie w czaszce spada, co może być groźne. Spierzchnięte usta to kolejny sygnał, bo to oznacza, że błony śluzowe nie mają wystarczająco płynów. Mała ilość moczu mówi nam, jak działa organizm i co z nawodnieniem. Jak maluch jest odwodniony, to może być mniej aktywny, a jego dieta powinna być tak skomponowana, żeby uzupełnić płyny. Według Światowej Organizacji Zdrowia ważne jest, by monitorować te objawy, bo inaczej mogą się pojawić poważne problemy zdrowotne, więc rodzice powinni być czujni, szczególnie w upalne dni czy w trakcie chorób.

Pytanie 16

Ćwiczenie fizyczne, które polega na przechodzeniu po ławeczce szwedzkiej z ramionami wyciągniętymi na boki oraz z plastikowymi kręglami w rękach, można realizować z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się

A. w II półroczu 3. roku życia

B. w I półroczu 3. roku życia

C. w I półroczu 2. roku życia

D. w II półroczu 2. roku życia

Jak się przyjrzysz innym odpowiedziom, to widać, że wybór I i II półrocza 2. roku życia się nie sprawdza, bo nie bierze pod uwagę jak dzieci rozwijają się w tym czasie. Wtedy są dopiero w trakcie uczenia się chodzenia i biegania, ale brakuje im stabilności i koordynacji, żeby przechodzić bezpiecznie po ławeczce. I wybór I półrocza 3. roku życia też nie jest dobry, bo dzieci jeszcze nie potrafią dobrze utrzymać równowagi na tak wąskim profilu jak ławeczka. Ważne jest, żeby rozumieć, że rozwój fizyczny dziecka to proces, a niektóre umiejętności, jak zgrane ruchy rąk i nóg, wymagają czasu i praktyki, którą zdobywają w późniejszym etapie. Dodatkowo, ćwiczenia, które wymagają większej precyzji i równowagi, mogą frustrować dzieci, a nawet powodować kontuzje. Dlatego trzeba dostosowywać aktywności do rzeczywistych możliwości dzieci, co pokazuje, jak istotne są normy w edukacji fizycznej i przedszkolnej.

Pytanie 17

Jak powinni postępować opiekunowie 3-letniego dziecka, które odczuwa lęk przed zasypianiem w ciemności?

A. Zostawić w pokoju dziecka zapalone główne światło

B. Pozostać w zasięgu wzroku dziecka do chwili zaśnięcia

C. Trzymać dziecko za rękę aż do momentu zaśnięcia

D. Zostawić w pokoju dziecka lampkę, która nie rzuca cienia

Zostawienie w pokoju dziecka lampki, która świeci, ale nie rzuca cienia, to naprawdę świetny sposób na walkę z lękiem przed ciemnością. Takie delikatne światło, które nie jest zbyt intensywne, pomaga dzieciom poczuć się bezpieczniej i jednocześnie nie przeszkadza im w zasypianiu. Ciepła barwa światła działa uspokajająco. Wspomnę, że w przedszkolach często używają lampek, które można przyciemnić, co jest super, bo można dostosować jasność do tego, co dziecko akurat potrzebuje. Dobrze jest stosować lampy LED, są oszczędne i nie grzeją się za mocno. Dzięki takim lampkom można stworzyć fajne i komfortowe miejsce do spania, co wspiera rozwój dzieci.

Pytanie 18

W którym etapie rozwoju myślenia dziecka zaczyna się kształtować pojęcie stałości przedmiotu, czyli zdolność do dostrzegania, że obiekty znikające z pola widzenia nadal istnieją?

A. W drugim kwartale pierwszego roku życia

B. W czwartym kwartale drugiego roku życia

C. W drugim kwartale drugiego roku życia

D. W czwartym kwartale pierwszego roku życia

Stałość przedmiotu, czyli świadomość, że obiekty istnieją nawet wtedy, gdy nie są widoczne, kształtuje się w czwartym kwartale pierwszego roku życia. Jest to kluczowy etap w rozwoju poznawczym dziecka, który potwierdza jego zdolność do myślenia i rozumienia świata w sposób bardziej złożony. W tym okresie dziecko zaczyna eksplorować otoczenie i rozumie, że przedmioty, które znikają z pola widzenia, wciąż istnieją. Przykładem tego może być gra w chowanego, w której dziecko zaczyna rozumieć, że rodzic, który schował się za zasłoną, nadal jest obecny. Badania psychologiczne, takie jak te prowadzone przez Jeana Piageta, wskazują, że rozwój stałości przedmiotu jest istotnym krokiem w procesie poznawczym, który prowadzi do dalszych umiejętności, takich jak planowanie i myślenie abstrakcyjne. W praktyce, umiejętność ta jest fundamentalna dla rozwoju umiejętności społecznych oraz interakcji z otoczeniem. Rozumienie stałości przedmiotu wpływa na to, jak dziecko postrzega relacje między przedmiotami, co ma ogromne znaczenie w późniejszym rozwoju poznawczym i emocjonalnym.

Pytanie 19

Kluczowym elementem Koncepcji Marii Montessori w pracy z dziećmi w wieku trzech lat jest

A. umożliwienie dziecku osiągnięcia samodzielności

B. uczenie się liczenia

C. przygotowywanie do edukacji w szkole

D. uczenie się czytania

Koncepcja Marii Montessori kładzie ogromny nacisk na rozwój samodzielności dzieci, co jest kluczowe w edukacji przedszkolnej, szczególnie w przypadku trzyletnich maluchów. W metodzie Montessori, dzieci są zachęcane do działania samodzielnie, co sprzyja ich rozwojowi emocjonalnemu, społecznemu oraz intelektualnemu. Przykładem może być wyposażenie przedszkola w różnorodne materiały edukacyjne, które dzieci mogą samodzielnie wybierać i używać, co pozwala im uczyć się przez doświadczenie. Umożliwienie dzieciom podejmowania decyzji oraz rozwiązywania problemów w kontrolowanym środowisku sprzyja ich autonomii i pewności siebie. Takie podejście jest zgodne z najnowszymi standardami w pedagogice, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa ucznia w procesie uczenia się oraz personalizacji edukacji. W praktyce, prowadzenie zajęć w duchu Montessori polega na tworzeniu przestrzeni, w której dzieci mogą eksplorować otoczenie, co jest fundamentem dla ich przyszłej niezależności oraz umiejętności życiowych.

Pytanie 20

Według wytycznych żywieniowych Instytutu Matki i Dziecka, do diety niemowlęcia rozwijającego się prawidłowo można wprowadzić drobno posiekane potrawy oraz miękkie produkty do samodzielnego jedzenia w wieku

A. 6 miesięcy

B. 10 miesięcy

C. 7 miesięcy

D. 11 miesięcy

Wprowadzenie drobno posiekanych pokarmów oraz miękkich produktów do rączki w wieku 7 miesięcy jest zgodne z zaleceniami Instytutu Matki i Dziecka oraz innymi międzynarodowymi wytycznymi dotyczącymi żywienia niemowląt. W tym okresie dziecko zaczyna rozwijać umiejętności motoryczne i manualne, co umożliwia mu samodzielne jedzenie oraz eksplorację różnych smaków i tekstur. Oferowanie miękkich pokarmów, takich jak gotowane warzywa, owoce i drobno posiekane mięso, sprzyja nie tylko rozwijaniu umiejętności gryzienia i żucia, ale także przyczynia się do wzmocnienia więzi rodzinnych podczas wspólnych posiłków. Ponadto wprowadzenie tych pokarmów w odpowiednim czasie może mieć pozytywny wpływ na rozwój sensoryczny oraz zdrowe nawyki żywieniowe w przyszłości. Ważne jest, aby rodzice monitorowali reakcje dziecka na nowe pokarmy, wprowadzając je stopniowo i w niewielkich ilościach, co jest zgodne z zasadami rozszerzania diety niemowlęcia.

Pytanie 21

Umiejętności opisane powyżej są typowe dla prawidłowo rozwijającego się dziecka w wieku

Dziecko zaczyna stać samodzielnie, opierając się o szczebelki łóżeczka, zrzuca przedmioty i obserwuje ich upadek, zaczyna wymawiać pierwsze dwusylabowe słowa, takie jak ma-ma, oraz bawi się w a-kuku.

A. siedmiu miesiącach

B. sześciu miesiącach

C. dwunastu miesiącach

D. dziewięciu miesiącach

Odpowiedź "dziewięciu miesięcy" jest poprawna, ponieważ w tym wieku dzieci zazwyczaj osiągają ważne kamienie milowe w swoim rozwoju fizycznym i poznawczym. Dziecko w tym wieku potrafi często stać samodzielnie, opierając się na meblach, co świadczy o rozwoju mięśni i koordynacji. Wyrzucanie przedmiotów jest również istotnym elementem nauki przyczyny i skutku, co jest kluczowe dla rozwoju poznawczego. Ponadto, wydawanie dźwięków i wymawianie pierwszych słów, mimo że często są to niepełne sylaby, odzwierciedla rozwój mowy oraz umiejętności komunikacyjnych. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie wspierali dzieci w tych aktywnościach, na przykład poprzez zabawy angażujące ruch oraz wspólne zabawy słowne, co przyczynia się do dalszego rozwoju umiejętności językowych oraz motorycznych. Standardy rozwoju dzieci wskazują na te umiejętności jako typowe dla dziewięciomiesięcznych dzieci, co powinno być brane pod uwagę w kontekście monitorowania postępów rozwojowych.

Pytanie 22

Podczas wykonywania masażu serca u ośmiomiesięcznego dziecka, opiekunka powinna zastosować

A. jeden palec

B. złożone dłonie

C. nasadę dłoni

D. dwa palce

Wykonując masaż serca u ośmiomiesięcznego niemowlęcia, użycie dwóch palców jest odpowiednią techniką, ponieważ pozwala na precyzyjne i kontrolowane wywieranie nacisku na klatkę piersiową w sposób, który jest bezpieczny i skuteczny. Ta metoda jest zgodna z wytycznymi amerykańskiego towarzystwa kardiologicznego (AHA) oraz innymi standardami dotyczącymi resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dzieci. W przypadku niemowląt, klatka piersiowa jest stosunkowo mała i delikatna, dlatego ważne jest, aby stosować minimalną siłę, aby nie uszkodzić narządów wewnętrznych. Użycie dwóch palców, umieszczonych w dolnej części mostka, umożliwia właściwe prowadzenie masażu serca, co ma kluczowe znaczenie w sytuacji nagłego zatrzymania krążenia. Przykładem zastosowania tej techniki jest sytuacja, w której niemowlę nie reaguje i nie oddycha, a szybkie rozpoczęcie masażu serca znacznie zwiększa szanse na przeżycie i powrót do normalnego funkcjonowania. Dodatkowo, w przypadku braku pierwszej pomocy, obok masażu serca, należy również wezwać pomoc medyczną, co jest zgodne z zasadą „wezwij pomoc, zanim zaczniesz działać”.

Pytanie 23

Dziecko może otrzymać orzeczenie o niepełnosprawności, jeśli zdiagnozowano u niego upośledzenie umysłowe, zaczynając od upośledzenia w stopniu

A. znacznym

B. głębokim

C. lekkim

D. umiarkowanym

Wybór głębokiego, znaczącego lub lekkiego stopnia upośledzenia umysłowego jako podstawy do uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności jest błędny, ponieważ te kategorie nie spełniają wymogów formalnych, które określają, że orzeczenie może być wydane dopiero od umiarkowanego stopnia. Upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim wiąże się z poważnymi i trwałymi ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu oraz wymaga stałej opieki, co sprawia, że dzieci z takim stopniem niepełnosprawności są często kwalifikowane do innych form wsparcia niż orzeczenie o niepełnosprawności. W przypadku znaczącego stopnia upośledzenia, choć dzieci mogą mieć potrzebę wsparcia w edukacji, to nie spełniają kryteriów potrzebnych do uzyskania orzeczenia, które jest ściśle regulowane przez odpowiednie przepisy prawne. Wybór lekkiego stopnia upośledzenia umysłowego również jest nietrafny, ponieważ dzieci z tym stopniem mogą rozwijać się w standardowych szkołach, doświadczając jedynie niewielkich trudności. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują generalizowanie doświadczeń osób z niepełnosprawnościami lub niewłaściwe interpretowanie wytycznych dotyczących klasyfikacji. Zrozumienie pełnego zakresu definicji oraz klasyfikacji upośledzenia umysłowego jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do tematu niepełnosprawności oraz dla skutecznego wsparcia dzieci w ich rozwoju.

Pytanie 24

Jakie postępowanie opiekunki jest odpowiednie wobec dziecka z ADHD?

A. Dostarczanie dziecku nowych bodźców, aby ciągle miało coś do zrobienia

B. Przyzwyczajanie dziecka do kończenia każdej rozpoczętej czynności

C. Przypominanie dziecku, aby zachowywało się spokojnie i cicho

D. Karanie dziecka za niewłaściwe zachowania

Przypominanie dziecku, by zachowywało się spokojnie i cicho, może być postrzegane jako metoda zarządzania zachowaniem, jednak w przypadku dzieci z ADHD takie podejście często przynosi więcej szkody niż pożytku. Dzieci te nie zawsze mają kontrolę nad swoim zachowaniem i ciągłe przypominanie o konieczności zachowania ciszy może wywoływać w nich poczucie frustracji oraz bezsilności. To prowadzi do negatywnego postrzegania samego siebie i może pogłębiać problem, zamiast go rozwiązywać. Dostarczanie dziecku nowych bodźców, by było cały czas czymś zajęte, może z kolei przyczynić się do jeszcze większego rozproszenia uwagi, a nie do skupienia się na zadaniach. Ważne jest, aby zamiast stymulować, nauczyć dziecko umiejętności zarządzania swoją uwagą i zadaniami. Karanie dziecka za niepożądane zachowania to podejście, które często prowadzi do lęku i oporu, a nie do pozytywnej zmiany zachowań. Zamiast tego skuteczniejsze są metody pozytywnego wzmocnienia oraz rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów. Kluczowe w pracy z dziećmi z ADHD jest zrozumienie, że ich zachowania są często wynikiem zaburzeń neurologicznych, które nie można po prostu kontrolować poprzez przypomnienia czy kary. Wspieranie ich w nauce odpowiednich zachowań wymaga cierpliwości, empatii oraz zastosowania sprawdzonych strategii edukacyjnych, które promują rozwój samodyscypliny i umiejętności społecznych.

Pytanie 25

Jakie są kolejne etapy faz choroby sierocej?

A. protestu, wyparcia, rozpaczy

B. protestu, rozpaczy, wyparcia

C. rozpaczy, protestu, wyparcia

D. wyparcia, rozpaczy, protestu

Odpowiedź 'protestu, rozpaczy, wyparcia' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla ustalony w literaturze model faz przeżywania straty, szczególnie w kontekście żalu i reakcji na utratę bliskiej osoby. Faza protestu oznacza początkowy, intensywny odruch oporu wobec zaistniałej straty, często manifestujący się w postaci gniewu lub buntu. Przykładami mogą być sytuacje, w których osoba zmarła nagle, a bliscy wyrażają swoje niezrozumienie oraz frustrację. Następnie, w fazie rozpaczy, dochodzi do głębszej refleksji i akceptacji rzeczywistości, co może prowadzić do emocjonalnego wyczerpania. W tej fazie osoby często odczuwają żal, smutek i obawę przed przyszłością. W końcu, w fazie wyparcia, osoba może z początku unikać myślenia o stracie, co jest mechanizmem obronnym mającym na celu przetrwanie trudnych emocji. Zrozumienie tych faz jest kluczowe w pracy psychologicznej, ponieważ pozwala specjalistom wspierać osoby w przeżywaniu żalu zgodnie z ich indywidualnym tempem i stylem. Model ten jest szeroko stosowany w praktykach terapeutycznych, pomagając w prowadzeniu skutecznych interwencji wsparcia emocjonalnego.

Pytanie 26

Dziecko zaczyna wykazywać wyjątkową determinację oraz samodzielność, a dodatkowo może być niecierpliwe, drażliwe, szybko wpadać w złość oraz stawiać opór.

Wspomniany zestaw zachowań u dziecka jest zazwyczaj postrzegany jako etap rozwoju, który występuje u dziecka prawidłowo rozwijającego się

A. pod koniec II półrocza 2. roku życia

B. pod koniec I półrocza 1. roku życia

C. pod koniec II półrocza 1. roku życia

D. pod koniec I półrocza 2. roku życia

Poprawna odpowiedź to pod koniec II półrocza 2. roku życia, co jest zgodne z etapami rozwoju dzieci określonymi w literaturze psychologicznej. W tym okresie dzieci zaczynają intensyfikować swoje zachowania związane z niezależnością oraz próbują wyrażać swoje potrzeby i pragnienia w bardziej zdecydowany sposób. To naturalny etap rozwoju, związany z rozwojem tożsamości oraz umiejętności społecznych. Przykładem może być sytuacja, gdy dziecko odmawia jedzenia czegoś, co mu proponujemy, lub stara się wykonać czynności samodzielnie, mimo że nie zawsze mu to wychodzi. Psycholodzy zalecają, aby rodzice w tym okresie byli cierpliwi i wspierali dzieci w odkrywaniu własnych granic, co pozwala na rozwój ich pewności siebie oraz umiejętności rozwiązywania konfliktów. Wspieranie samodzielności dzieci jest zgodne z dobrymi praktykami wychowawczymi, które podkreślają znaczenie niezależności w rozwoju dziecka.

Pytanie 27

Jakiego środka należy użyć do mycia oczu i twarzy niemowlęcia?

A. gazika nasączonego przegotowaną wodą

B. gazika zwilżonego tonikiem bezzapachowym

C. sterylnego gazika w wersji suchej

D. gazika nasączonego wodą z mydłem

Użycie gazika zwilżonego w przegotowanej wodzie do mycia oczu i twarzy niemowlęcia jest zgodne z zaleceniami pediatrów i standardami higieny. Przegotowana woda jest wolna od zanieczyszczeń oraz mikroorganizmów, co zmniejsza ryzyko infekcji, które mogą być szczególnie niebezpieczne dla niemowląt o wrażliwej skórze. Gazik, który powinien być jednorazowy i sterylny, pozwala na delikatne oczyszczenie skóry wokół oczu i twarzy bez podrażnień. W praktyce stosowanie przegotowanej wody zamiast mydła lub innych substancji chemicznych zapobiega wystąpieniu alergii oraz podrażnień skórnych. Ponadto, używanie gazika po każdej zmianie pieluszki lub po jedzeniu jest dobrym nawykiem, który wspiera ogólną higienę i zdrowie dziecka. W związku z tym, stosowanie przegotowanej wody z gazikiem jest najlepszym rozwiązaniem w codziennej pielęgnacji niemowlęcia, zgodnie z zaleceniami ekspertów w dziedzinie pediatrii oraz dermatologii.

Pytanie 28

Jakie osiągnięcie rozwojowe występuje u dziecka w wieku 3 miesięcy, które prawidłowo się rozwija?

A. rozróżnianie osób znajomych od obcych

B. uśmiechanie się na widok drugiej osoby

C. gaworzenie na zasadzie naśladowania

D. wyciąganie rąk do dobrze znanych dorosłych

Uśmiechanie się na widok drugiej osoby jest kluczowym osiągnięciem rozwojowym dla 3-miesięcznego dziecka, ponieważ świadczy o rozwoju społeczno-emocjonalnym oraz nawiązywaniu więzi z otoczeniem. W tym etapie życia, dzieci zaczynają rozwijać umiejętności interakcji z innymi, co jest fundamentalne dla ich przyszłego rozwoju społecznego. Uśmiech jest nie tylko formą mimiki, ale także pierwszym krokiem do nawiązywania relacji. Badania dowodzą, że dzieci, które regularnie uśmiechają się w odpowiedzi na widok znanych osób, lepiej radzą sobie w późniejszych interakcjach społecznych. W praktyce, rodzice mogą wspierać ten proces poprzez częste interakcje z dzieckiem, odpowiadając na jego uśmiechy i wprowadzając zabawy, które angażują twarz oraz wzrok. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami psychologów dziecięcych, którzy podkreślają znaczenie pozytywnych emocji w rozwoju dziecka, a także wspierają tworzenie bezpiecznych relacji w pierwszych miesiącach życia.

Pytanie 29

Pracując z dzieckiem w wieku dwunastu miesięcy, warto wykorzystać książeczki, które mają

A. dokładne opisy obrazków.

B. jeden element na jednolitym tle.

C. kolorowe ilustracje składające się z wielu elementów.

D. dużo miejsca do rysowania.

Wybór książeczek dla dwunastomiesięcznego dziecka powinien być przemyślany w kontekście jego rozwoju poznawczego. Odpowiedzi, które sugerują dużą ilość miejsca do kolorowania, mogą wydawać się atrakcyjne, jednak w praktyce nie odpowiadają na potrzeby dziecka. W tym wieku, dzieci nie są jeszcze gotowe do wykonywania skomplikowanych zadań, takich jak kolorowanie, które wymaga precyzyjnej koordynacji ręcznej i skupienia uwagi. Wybór książeczek z dokładnymi opisami ilustracji również nie przynosi korzyści, ponieważ dzieci w tym wieku są bardziej zainteresowane prostymi obrazami, które mogą łatwo rozpoznać, niż skomplikowanymi tekstami. Co więcej, kolorowe, wieloelementowe ilustracje mogą wprowadzać chaos i rozpraszać uwagę malucha, co utrudnia skupienie się na jednym temacie. Prawidłowe podejście do nauki i zabawy przez obraz wymaga uwzględnienia etapu rozwoju dziecka. Książeczki powinny być dostosowane do jego możliwości percepcyjnych, co oznacza, że należy unikać skomplikowanych obrazów, które mogą zniechęcić do interakcji. To ważne, aby materiały edukacyjne były zgodne z zasadami rozwoju dzieci i wspierały ich naturalną ciekawość oraz chęć eksploracji otaczającego świata.

Pytanie 30

Jakie mleko powinno być podawane dzieciom, które mają kolki lub trudności z trawieniem laktozy?

A. O podwyższonym pH

B. Następne

C. O obniżonym pH

D. Początkowe

Odpowiedź 'O obniżonym pH' jest całkiem na miejscu. Mleko o niższym pH jest często polecane dla maluchów, które miewają kolki albo mają problem z trawieniem laktozy. Takie mleko jest mniej kwaśne, co może pomagać w łagodzeniu różnych dolegliwości, jak wzdęcia czy bóle brzuszka. Warto wspomnieć, że są mieszanki mleczne, które są specjalnie dostosowane do potrzeb niemowląt z kolką, mające zredukowaną kwasowość. Dzięki temu lepiej się wchłaniają składniki odżywcze, a ryzyko podrażnienia układu pokarmowego znika. To, co mówi się o pH w mleku, jest zgodne z dobrymi praktykami żywieniowymi, które uwzględniają indywidualne potrzeby dzieci. Lekarze i dietetycy często polecają te produkty mleczne, bo mają pozytywny wpływ na trawienie, co naprawdę może poprawić komfort życia maluszków z problemami trawiennymi.

Pytanie 31

Jaką aktywność należy wykorzystać do rozwijania u dziecka chwytu szczypcowego?

A. Dobieranie nakrętki do butelki

B. Otwieranie i zamykanie pudełka

C. Zbieranie okruszków chleba z talerzyka

D. Budowanie i niszczenie wieży z drewnianych klocków

Budowanie i burzenie wieży z drewnianych klocków, dobieranie nakrętki do butelki oraz otwieranie i zamykanie pudełka, mimo że są to również aktywności stymulujące rozwój manualny, nie są tak efektywne w kontekście kształtowania chwytu szczypcowego. W przypadku budowania wieży z klocków, dziecko przede wszystkim angażuje większe grupy mięśniowe, co sprzyja rozwijaniu ogólnej motoryki, ale nie koncentruje się na precyzyjnym uchwycie wymaganym do chwytu szczypcowego. Celem tej aktywności jest bardziej rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz umiejętności planowania przestrzennego niż doskonalenie techniki chwytu. Dobieranie nakrętki do butelki również nie angażuje w takim stopniu palców, jak to ma miejsce w przypadku zbierania okruszków, ponieważ zadanie to można wykonać również z użyciem całej dłoni, co nie pozwala na aktywne ćwiczenie chwytu szczypcowego. Otwieranie i zamykanie pudełka, choć rozwija zdolności manualne, nie stawia wystarczających wymagań w zakresie precyzji chwytu, ponieważ czynność ta często wiąże się z używaniem całej dłoni, co nie sprzyja wyodrębnieniu ruchów palców. Stąd wynika, że te alternatywne aktywności, mimo że wspierają rozwój motoryki, nie są odpowiednie do kształtowania chwytu szczypcowego w sposób optymalny.

Pytanie 32

Integracja pojedynczych wypowiedzi z kontekstem sytuacyjnym oraz wskazówkami pozawerbalnymi w rozwoju języka dziecka oznacza etap

A. holofrazy

B. echolalii

C. głużenia

D. gaworzenia

Holofrazy to forma wypowiedzi, w której dziecko używa jednego słowa do przekazania całego zdania lub myśli, co jest charakterystyczne dla rozwoju mowy w wieku przedszkolnym. W tym etapie rozwoju, dzieci potrafią łączyć swoje pojedyncze słowa z kontekstem sytuacyjnym oraz wskaźnikami pozawerbalnymi, takimi jak gesty, mimika czy intonacja. Przykładem holofrazy może być sytuacja, gdy dziecko mówi 'mama' z uniesionymi rękami, co w kontekście wyraża chęć przytulenia się do matki. Tego rodzaju komunikacja jest kluczowa, ponieważ pozwala dzieciom na wyrażanie swoich potrzeb i emocji w sposób zrozumiały dla otoczenia. W praktyce, nauczyciele i rodzice mogą wspierać rozwój holofraz wprowadzając bogaty kontekst sytuacyjny, angażując dzieci w zabawy językowe, czy też wykorzystując ilustracje, które stymulują mówienie. Zrozumienie holofraz jest niezbędne w kontekście pedagofii wczesnoszkolnej oraz logopedii, jako że umiejętność ta stanowi fundament późniejszej, bardziej złożonej komunikacji werbalnej.

Pytanie 33

Podczas edukacyjnej zabawy "worek czarodziejski", prowadzonej z dziećmi, które prawidłowo się rozwijają w dwunastym miesiącu życia, co należy włożyć do worka?

A. wyłącznie znane dziecku przedmioty

B. wyłącznie nowe, nieznane dziecku przedmioty

C. wielobarwne obrazki

D. narzędzia muzyczne

Odpowiedzi sugerujące umieszczenie w worku czarodziejskiym wielokolorowych obrazków, instrumentów muzycznych lub wyłącznie nowych, nieznanych przedmiotów opierają się na błędnym założeniu, że nowość sama w sobie stymuluje rozwój dziecka. Chociaż wprowadzanie nowych elementów do zabawy ma swoje miejsce, kluczowym aspektem w tym wieku jest zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i komfortu, które płynie z interakcji z przedmiotami, które zna i z którymi jest zaznajomione. Sugerowanie, że znane przedmioty mogą być zastąpione przez nowe, może prowadzić do frustracji oraz braku zainteresowania zabawą, co jest niepożądane w procesie edukacyjnym. Ponadto, w przypadku instrumentów muzycznych, dzieci mogą nie mieć jeszcze wykształconych umiejętności do korzystania z nich, co może skutkować zniechęceniem. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że nowość i różnorodność są jedynym czynnikiem wpływającym na rozwój. W rzeczywistości, wczesny rozwój oparty na znajomości i zrozumieniu obiektów jest fundamentalny dla nauki i eksploracji, co jest zgodne z teorią rozwoju wczesnodziecięcego, która podkreśla znaczenie dotychczasowych doświadczeń w procesie zdobywania wiedzy.

Pytanie 34

Zgodnie z normami rozwojowymi, 6-miesięczne niemowlę, które rozwija się prawidłowo, jest w stanie

A. siedzieć bez pomocy z pozycji leżącej

B. stać przy wsparciu

C. stać samodzielnie

D. przekręcić się z brzucha na plecy

Prawidłowa odpowiedź to przekręcanie się z brzuszka na plecy, co jest jednym z kluczowych kamieni milowych w rozwoju ruchowym niemowląt w wieku 6 miesięcy. W tym okresie niemowlęta zazwyczaj rozwijają swoje umiejętności motoryczne, co pozwala im na większą swobodę ruchu. Przekręcanie się jest ważnym krokiem w rozwijaniu siły mięśniowej oraz koordynacji. Pomaga to także w rozwijaniu umiejętności percepcyjnych, takich jak orientacja w przestrzeni. W praktyce, rodzice mogą wspierać ten rozwój, stawiając niemowlęta na brzuszku i zachęcając je do przewracania się na plecy, na przykład, poprzez umieszczanie zabawek w zasięgu ich rąk. Przy odpowiednim wsparciu, niemowlęta będą miały możliwość eksplorowania swojego otoczenia, co jest kluczowe dla ich rozwoju. Warto również pamiętać, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, jednak umiejętność przewracania się w tym wieku jest standardem rozwojowym, podkreślanym przez specjalistów w dziedzinie pediatrii i rozwoju dziecięcego.

Pytanie 35

Typowe symptomy cukrzycy u dzieci to:

A. niski poziom glukozy, niewielkie oddawanie moczu, przyrost masy ciała

B. wysoki poziom glukozy, częste oddawanie moczu, spadek masy ciała

C. niedobór apetytu, wzdęcia w brzuchu, problemy ze wzrokiem

D. zwiększony apetyt, bóle w brzuchu, uczucie osłabienia

W przypadku cukrzycy dziecięcej, znanej również jako cukrzyca typu 1, charakterystycznymi objawami są hiperglikemia, częstomocz oraz zmniejszenie masy ciała. Hiperglikemia odnosi się do podwyższonego poziomu glukozy we krwi, co jest wynikiem braku produkcji insuliny przez trzustkę. Częstomocz jest wynikiem osłabionej zdolności organizmu do regulacji poziomu cukru, co prowadzi do zwiększonego wydalania glukozy z moczem, a co za tym idzie, zwiększonej objętości moczu. Zmniejszenie masy ciała występuje, ponieważ organizm, nie mogąc wykorzystać glukozy jako źródła energii, zaczyna spalać tłuszcze i białka. W praktyce, wczesne rozpoznanie tych objawów pozwala na szybsze wdrożenie leczenia, co jest kluczowe dla zapobiegania powikłaniom. Zgodnie z wytycznymi American Diabetes Association, monitorowanie poziomu glukozy we krwi oraz szybka interwencja są standardami w opiece nad pacjentami z cukrzycą dziecięcą, co podkreśla znaczenie edukacji zarówno dzieci, jak i ich rodziców w zakresie rozpoznawania objawów i zarządzania chorobą.

Pytanie 36

Rozwijaniu zdolności manualnych u dziecka w dwunastym miesiącu życia sprzyja

A. przyklejanie elementów do obrazka

B. tworzenie mozaiki z małych części

C. wycinanie elementów z obrazka

D. budowanie wieży z 2-3 klocków

Odpowiedź 'układanie wieży z 2-3 klocków' jest poprawna, ponieważ w wieku dwunastu miesięcy dziecko rozwija swoje umiejętności manualne poprzez działania wymagające precyzyjnych ruchów rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Układanie wieży z klocków angażuje zarówno zdolności motoryczne, jak i poznawcze, ponieważ dziecko musi zrozumieć, jak ustawić klocki w odpowiedni sposób, aby wieża była stabilna. Ta aktywność wspiera rozwój siły chwytu, koordynacji oraz zdolności do rozwiązywania problemów. Ponadto, zabawa klockami rozwija także umiejętności społeczne podczas interakcji z rówieśnikami lub opiekunami, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w zakresie wczesnego rozwoju. Warto również zauważyć, że takie zajęcia są rekomendowane przez specjalistów w dziedzinie pedagogiki wczesnoszkolnej, którzy podkreślają ich znaczenie w kontekście rozwijania sprawności manualnej i poznawczej dzieci.

Pytanie 37

W jakim okresie prawidłowo rozwijające się dziecko nabywa umiejętność chodzenia, gdy jest trzymane za jedną rękę?

A. W przybliżeniu w 16. miesiącu życia

B. W przybliżeniu w 12. miesiącu życia

C. W przybliżeniu w 5. miesiącu życia

D. W przybliżeniu w 8. miesiącu życia

Odpowiedź dotycząca opanowania umiejętności chodzenia trzymane za jedną rękę w okolicach 12. miesiąca życia jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie większość dzieci osiąga kluczowe etapy rozwoju motorycznego. W wieku około roku dziecko potrafi już samodzielnie stać, a także podejmować próby chodzenia, często wspierane przez dorosłych. Chodzenie przytrzymywane za rękę to naturalny sposób na zwiększenie pewności siebie oraz równowagi, co jest niezbędne do dalszego rozwoju umiejętności motorycznych. Warto zauważyć, że umiejętność ta jest powiązana z innymi aspektami rozwoju, takimi jak koordynacja ruchowa, siła mięśniowa oraz zdolności poznawcze, które są stymulowane przez interakcje z opiekunami. Wspieranie dziecka w tym procesie poprzez zabawy, które angażują ruch, jest kluczowe dla jego prawidłowego rozwoju. Dobre praktyki wskazują na znaczenie motywacji do samodzielnego poruszania się oraz na potrzebę zapewnienia dzieciom bezpiecznego i stymulującego środowiska, które będzie sprzyjać ich rozwojowi motorycznemu.

Pytanie 38

W jakim czasie dziecko, które rozwija się prawidłowo, zaczyna wydawać dźwięki dwusylabowe, takie jak "ma-ma", "pa-pa", "ta-ta"?

A. Zazwyczaj w okolicach 5-6 miesiąca życia

B. Około 9-10 miesiąca życia

C. Przeważnie w okolicach 7-8 miesiąca życia

D. Zwykle w okolicach 3-4 miesiąca życia

Wybór innej odpowiedzi niż "około 5-6 miesiąca życia" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego rozwoju mowy i dźwięków wydawanych przez niemowlęta. Odpowiedzi sugerujące, że dzieci zaczynają wydawać dwusylabowe dźwięki wcześniej, na przykład w wieku 3-4 miesięcy, są nieprawidłowe, ponieważ w tym czasie dzieci głównie skupiają się na wydawaniu pojedynczych dźwięków, takich jak 'a', 'e' czy 'u'. W wieku 5-6 miesięcy dziecko jest w stanie kontrolować ruchy języka i warg, co pozwala na tworzenie bardziej złożonych dźwięków. Odpowiedzi, które wskazują na późniejsze okresy, takie jak 7-8 miesięcy lub 9-10 miesięcy, również są mylące, ponieważ w tym czasie dzieci nie tylko wydają dźwięki, ale zaczynają je łączyć w bardziej zaawansowane sekwencje, co może prowadzić do rozwinięcia ich umiejętności mowy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, a ogólne normy rozwojowe są jedynie wytycznymi. Jednakże, wystąpienie dwusylabowych dźwięków zazwyczaj następuje pomiędzy 5 a 6 miesiącem życia, gdyż jest to wynik połączenia rozwoju neurologicznego i fizycznego, które umożliwia dziecku eksperymentowanie z dźwiękami oraz naśladowanie otoczenia. Zrozumienie tego etapu rozwoju jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, którzy mogą wspierać dzieci w nabywaniu umiejętności komunikacyjnych poprzez zabawę dźwiękami oraz interakcję. Znajomość tych norm daje również podstawy do efektywnej współpracy z terapeutami zajęciowymi czy logopedami, gdyby istniały jakiekolwiek opóźnienia w rozwoju mowy.

Pytanie 39

Zasada rozszerzenia diety małego dziecka, które nie akceptuje pokarmu o nowym smaku, powinna opierać się na

A. podawaniu pokarmu o nowym smaku jako ostatniej potrawy danego dnia.

B. jednoznacznym podaniu pokarmu o nowym smaku i wycofaniu się.

C. dwa razy podaniu pokarmu o nowym smaku i wycofaniu się.

D. wielokrotnym serwowaniu pokarmu o nowym smaku bez wycofywania się.

Wielokrotne podawanie pokarmu o nowym smaku bez wycofywania się jest kluczowe w procesie rozszerzania diety, ponieważ dzieci zwykle potrzebują wielu prób, aby zaakceptować nowe smaki. Propozycje ograniczenia lub wycofania się po jednorazowym podaniu (jak w przypadku podawania pokarmu jako ostatniego posiłku dnia czy też wycofania się po drugiej próbie) mogą w rzeczywistości przynieść odwrotny skutek. Taki sposób może powodować, że dziecko zaczyna kojarzyć nowe smaki z negatywnymi doświadczeniami, co utrudnia dalsze wprowadzanie różnorodnych produktów. Wycofywanie się po nieudanej próbie sprawia, że dziecko może uznać, że dany smak jest niepożądany, co podtrzymuje jego opór wobec eksperymentowania z nowymi potrawami. Zamiast tego, należy stosować podejście, które promuje otwartość na różnorodność i ekscytację związaną z nowymi smakami. Warto również zwrócić uwagę, że niektóre smaki wymagają multikrotnej ekspozycji, aby dziecko mogło je zaakceptować. W praktyce, korzystne może być wprowadzenie nowych smaków podczas posiłków, w których dziecko jest w dobrym nastroju, co ułatwia eksperymentowanie z jedzeniem. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi wprowadzania pokarmów stałych, które zalecają stopniowe wprowadzanie nowych smaków w atmosferze komfortu i zabawy.

Pytanie 40

Niemowlę zaczyna z entuzjazmem naśladować proste gesty takie jak pa-pa, swobodnie przekładać zabawkę z jednej ręki do drugiej oraz siedzieć z podparciem. Te rozwijające się umiejętności sugerują, że dziecko ma

A. pięciu-sześciu miesięcy

B. trzech-czterech miesięcy

C. dziewięciu-dziesięciu miesięcy

D. siedmiu-ośmiu miesięcy

Zdecydowanie źle, jeśli wybrałeś inną odpowiedź. Wybór, który sugeruje inne przedziały wiekowe, nie bierze pod uwagę tych specyficznych umiejętności, które są typowe dla pięcio- i sześciomiesięcznych dzieci. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że dziewięcio- lub dziesięciomiesięczne dziecko może pokazać te same umiejętności, są mylące. Bo w tym okresie maluchy zwykle rozwijają bardziej zaawansowane umiejętności jak pełzanie czy stawianie swoich pierwszych kroków. Właściwie umiejętności takie jak przekładanie zabawek czy naśladowanie ruchów, są bardziej charakterystyczne dla młodszych niemowlaków. W wieku trzech-czterech miesięcy maluchy dopiero zaczynają kontrolować ruchy, ale głównie obserwują otoczenie, a nie naśladują. Odpowiedzi o siedmiu-ośmiu miesiącach mogą być mylące, bo wtedy dzieci zazwyczaj już samodzielnie siedzą i zaczynają badać świat poprzez ruch. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków, dlatego warto znać te konteksty i normy rozwojowe w różnych okresach życia dzieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej