Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik administracji
Kwalifikacja: EKA.01 - Obsługa klienta w jednostkach administracji
Data rozpoczęcia: 16 lipca 2025 06:37
Data zakończenia: 16 lipca 2025 07:15

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Głównym organem nadzorującym państwową kontrolę jest

A. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej

B. Regionalna Izba Obrachunkowa w Warszawie

C. Najwyższa Izba Kontroli

D. Urząd Kontroli Skarbowej w Warszawie

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest naczelnym organem kontroli państwowej w Polsce, odpowiedzialnym za sprawowanie kontroli nad działalnością organów władzy publicznej, a także nad działalnością podmiotów wykonujących zadania publiczne. NIK wykonuje swoje zadania w oparciu o ustawę o Najwyższej Izbie Kontroli oraz inne przepisy prawne. Do jej głównych zadań należy ocena legalności, gospodarności, rzetelności i celowości działalności administracji publicznej oraz wykorzystania środków publicznych. Przykłady zastosowania praktycznego działalności NIK obejmują audyty budżetowe, kontrole projektów unijnych oraz nadzór nad wydatkowaniem funduszy publicznych. NIK działa na rzecz transparentności i efektywności w sektorze publicznym, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami audytu i kontroli finansowej, takimi jak INTOSAI. Działalność NIK jest kluczowa dla budowy zaufania społecznego do instytucji publicznych oraz zapewnienia, że zasoby publiczne są wykorzystywane w sposób optymalny i zgodny z prawem.

Pytanie 2

Według Kodeksu spółek handlowych organem zajmującym się sprawami spółki akcyjnej oraz reprezentującym ją na zewnątrz jest

A. walne zgromadzenie

B. rada nadzorcza

C. zgromadzenie wspólników

D. zarząd

Zarząd spółki akcyjnej ma naprawdę ważną rolę w całym tym bizzie. Odpowiada za prowadzenie spraw firmy i reprezentowanie jej na zewnątrz, zgodnie z Kodeksem spółek handlowych. W praktyce, to oni podejmują codzienne decyzje, które mają wpływ na wszystko – od strategii po zarządzanie finansami. Na przykład, kiedy trzeba wymyślić nowy produkt albo ustalić, jak ogarnąć relacje z klientami, to zarząd staje na wysokości zadania. Często każdy członek zarządu zajmuje się inną dziedziną, jak marketing czy finanse, co jest całkiem sensowne, bo dzięki temu lepiej można ogarnąć całość. Ważne jest też, że muszą działać w interesie spółki i akcjonariuszy – ich decyzje powinny być dobrze przemyślane. No i współpraca z radą nadzorczą to kluczowa sprawa, bo razem mogą lepiej realizować cele strategiczne. Generalnie, to jak zarząd działa, ma wielkie znaczenie dla efektywności całej firmy, więc nie można tego lekceważyć.

Pytanie 3

Jak długo należy przechowywać dokumenty osobowe pracowników?

A. 25 lat

B. 75 lat

C. 100 lat

D. 50 lat

Wybór innych okresów przechowywania dokumentów osobowych, takich jak 25, 75 czy 100 lat, jest niezgodny z aktualnymi przepisami regulującymi zarządzanie dokumentacją pracowniczą. Przechowywanie dokumentów przez 25 lat jest zdecydowanie zbyt krótkim okresem, biorąc pod uwagę, że różne aspekty zatrudnienia mogą wymagać dłuższego dostępu do pełnej historii pracownika, np. rozliczenia emerytalne czy kontrole podatkowe. Z drugiej strony, przechowywanie dokumentów przez 75 czy 100 lat przekracza uzasadnione potrzeby administracyjne i prawne. Przepisy prawa wskazują na konkretne terminy, które powinny być przestrzegane, a ich naruszenie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla organizacji. Przykładowo, jeśli firma zdecyduje się na przechowywanie dokumentów dłużej niż to wymagane, może narazić się na niepotrzebne ryzyko związane z ochroną danych osobowych, co jest szczególnie istotne w kontekście RODO. Często popełnianym błędem jest także nieodróżnianie różnych typów dokumentacji, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i potencjalnych kosztów związanych z nieodpowiednim przechowywaniem danych. Dlatego tak istotne jest, aby organizacje stosowały się do jasno określonych regulacji oraz najnowszych standardów branżowych w zakresie zarządzania dokumentacją pracowniczą.

Pytanie 4

Adam i Anna udzielili w banku poręczenia dla kredytu wziętego przez Zofię. Od kogo bank ma prawo żądać spłaty tego kredytu?

A. Jedynie od Zofii oraz jednego z poręczycieli według decyzji banku.

B. Od obu poręczycieli, o ile egzekucja wobec Zofii okaże się bezskuteczna, a umowa nie zawiera takiego warunku.

C. Od Zofii, Adama i Anny łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna

D. Wyłącznie od Zofii.

Odpowiedzi, które sugerują, że bank może żądać spłaty tylko od Zofii lub jednego z poręczycieli, są oparte na błędnych przesłankach dotyczących natury poręczenia. Przede wszystkim, poręczenie jest instytucją prawną, która w polskim prawie cywilnym ma charakter solidarnościowy. Oznacza to, że wszyscy poręczyciele odpowiadają za dług w równym stopniu, a wierzyciel (w tym przypadku bank) ma prawo dochodzić całej należności od dowolnego z nich. Odpowiedzi, które ograniczają odpowiedzialność do Zofii lub jednego poręczyciela, ignorują tę fundamentalną zasadę. Tego typu myślenie może prowadzić do nieporozumień dotyczących obowiązków i praw związanych z poręczeniem. Ponadto, w praktyce banki często stosują solidarną odpowiedzialność, aby zminimalizować ryzyko niewypłacalności. Każdy z poręczycieli ma prawo dochodzić zwrotu od pozostałych, co jest kluczowe w przypadku, gdy jeden z nich pokryje cały dług. Dlatego należy zrozumieć, że poręczyciele są w pełni odpowiedzialni za dług, a ich zobowiązanie nie jest ograniczone tylko do Zofii, co czyni odpowiedzi, które nie uwzględniają tej zasady, niekompletnymi i błędnymi.

Pytanie 5

Który z poniższych środków dowodowych stanowi wsparcie i może być wykorzystany, gdy inne metody zostały wyczerpane, a sprawa nie może być rozwiązana?

A. Opinia biegłego.

B. Oględziny.

C. Przesłuchanie strony.

D. Dokumenty.

Przesłuchanie strony to środek dowodowy, który w polskim prawie procesowym ma charakter posiłkowy. Oznacza to, że jest stosowane w sytuacjach, gdy inne środki dowodowe zostały wyczerpane, a sprawa nie może być rozstrzygnięta na podstawie zebranych dowodów. Przesłuchanie stron ma na celu uzyskanie dodatkowych informacji, które mogą być istotne dla ustalenia stanu faktycznego. W praktyce, może to oznaczać sytuację, w której dokumenty lub inne dowody nie dostarczają wystarczającej podstawy do podjęcia decyzji. Na przykład, w sprawach cywilnych, gdy strony mają różne wersje zdarzeń, przesłuchanie ich może pomóc wyjaśnić niejasności i dostarczyć dodatkowego kontekstu. Umożliwia to sędziemu lepsze zrozumienie sytuacji oraz podjęcie bardziej świadomej decyzji. Ponadto, przesłuchanie stron jest zgodne z zasadą kontradyktoryjności, która podkreśla znaczenie aktywnego uczestnictwa stron w postępowaniu. W związku z tym, przesłuchanie jest nie tylko techniką dowodową, ale także ważnym elementem zapewniającym sprawiedliwość w procesie.

Pytanie 6

Na podstawie przedstawionych przepisów, ustal, jaki akt administracyjny powinien zostać wydany przez organ administracji, gdy w trakcie prowadzenia postępowania administracyjnego zmarł ustawowy reprezentant strony.

Wyciąg z Kodeksu postępowania administracyjnego
(...)
Art. 97. § 1. Organ administracji publicznej zawiesza postępowanie:
1) w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie spadkobierców zmarłej strony
albo zarządcy sukcesyjnego do udziału w postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 30 § 5, a postępowanie nie podlega umorzeniu jako
bezprzedmiotowe (...);
2) w razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony;
3) w razie utraty przez stronę lub przez jej ustawowego przedstawiciela zdolności do
czynności prawnych;
(...)
4) gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia
zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd;
(...)

A. Decyzję o zawieszeniu postępowania.

B. Postanowienie o zawieszeniu postępowania.

C. Postanowienie o umorzeniu postępowania.

D. Decyzję o umorzeniu postępowania.

Tak, postanowienie o zawieszeniu postępowania to jest właściwy wybór, kiedy w trakcie postępowania umiera przedstawiciel ustawowy. Zgodnie z przepisem, organ administracji ma obowiązek to zrobić. To ważne, żeby prawa i interesy strony były dobrze chronione, bo tak powinno być w administracji. W praktyce zawieszenie daje możliwość stronie na wskazanie kogoś nowego lub zrobienie innych potrzebnych rzeczy. Na przykład w sprawach spadkowych, super istotne jest, żeby nowe osoby mogły uczestniczyć w postępowaniu. Wydanie takiego postanowienia to więc dobre praktyki, które pomagają w zapewnieniu przejrzystości i sprawiedliwości w decyzjach administracyjnych.

Pytanie 7

Umowa dotycząca bezpłatnego przechowania płaszcza w szatni jest umową

A. realną

B. konsensualną

C. wzajemną

D. nienazwaną

Wybór odpowiedzi konsensualnej jest błędny, ponieważ umowa bezpłatnego przechowania płaszcza nie opiera się na samym uzgodnieniu stron, lecz na fizycznym przekazaniu przedmiotu umowy, co jest niezbędnym elementem umowy realnej. Umowy konsensualne są skuteczne już w momencie wyrażenia zgody na warunki umowy przez obie strony, niezależnie od wymogu przekazania rzeczy. Przykładem umowy konsensualnej mogą być umowy sprzedaży, w których do zrealizowania skutków prawnych wystarczy zgoda obu stron na warunki transakcji. Odpowiedzi wzajemna i nienazwana również nie są właściwe w tym kontekście. Umowa wzajemna to taka, w której obie strony mają wzajemne zobowiązania, co w przypadku przechowania nie jest do końca adekwatne, ponieważ jedna strona (przechowawca) podejmuje się jedynie przechowania rzeczy, a druga strona (klient) przekazuje ją do przechowania bez wzajemnych świadczeń. Umowa nienazwana odnosi się do umów, które nie są szczegółowo regulowane przez prawo, ale w tym przypadku umowę przechowania można zidentyfikować i opisać na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji umów cywilnoprawnych i ich zastosowania w praktyce. Często popełniane błędy polegają na myleniu definicji i założeń dotyczących umów, co może prowadzić do nieporozumień prawnych, zwłaszcza w kontekście odpowiedzialności i prawidłowego wykonywania umów.

Pytanie 8

25.04.2023 r. strona otrzymała decyzję administracyjną wydaną przez organ administracji w dniu 20.04.2023 r. Strona zrzekła się prawa do wniesienia odwołania i w dniu 02.05.2023 r. wysłała pismo w tej sprawie, które zostało doręczone organowi administracji w dniu 07.05.2023 r. W oparciu o przytoczony przepis ustal, kiedy decyzja stała się ostateczna i prawomocna.

Wyciąg z Kodeksu postępowania administracyjnego

(…)

Art.127a § 1. W trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może zrzec się prawa do wniesienia odwołania wobec organu administracji publicznej, który wydał decyzję.

§ 2. Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania, decyzja staje się ostateczna i prawomocna.

(…)

A. W dniu 02.05.2023 r.

B. W dniu 25.04.2023 r.

C. W dniu 20.04.2023 r.

D. W dniu 07.05.2023 r.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ decyzja administracyjna staje się ostateczna i prawomocna w momencie, gdy organ administracji publicznej otrzyma oświadczenie strony o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania. Zgodnie z art. 127a § 1 i § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, strona, która decyduje się na zrzeczenie się tego prawa, ma możliwość dokonania tego w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania. W omawianym przypadku, zrzeczenie się prawa nastąpiło w dniu 02.05.2023 r., jednakże kluczowym momentem jest doręczenie tego oświadczenia organowi. Dopiero w dniu 07.05.2023 r. organ administracji potwierdził otrzymanie tego oświadczenia, co oznacza, że decyzja nabrała mocy prawnej. W praktyce, taki mechanizm pozwala na szybsze zakończenie spraw administracyjnych i unikanie długotrwałych postępowań odwoławczych, co jest zgodne z zasadą szybkości postępowania administracyjnego w Polsce.

Pytanie 9

Jakie działanie należy podjąć, aby wszcząć procedurę mającą na celu weryfikację przez organ wyższej instancji zasadności decyzji wójta dotyczącej odmowy przywrócenia terminu?

A. skargę.

B. odwołanie.

C. zażalenie.

D. sprzeciw.

Sformułowania takie jak sprzeciw, skarga czy odwołanie mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zbliżone do pojęcia zażalenia, jednak w polskim systemie prawa administracyjnego mają one specyficzne znaczenie i zastosowanie. Sprzeciw odnosi się zazwyczaj do aktów normatywnych lub czynności, które mogą być poddane waloryzacji, jednak nie jest to właściwy środek na postanowienia organów administracyjnych, takich jak decyzje wójta. Z kolei skarga jest stosowana w kontekście postępowania przed sądami administracyjnymi, co oznacza, że odnosi się do sytuacji, gdy strona chce zaskarżyć przepis lub działanie organu administracji publicznej, a nie postanowienie o odmowie przywrócenia terminu. Odwołanie natomiast w polskim prawodawstwie odnosi się zazwyczaj do aktów decyzji, a nie postanowień, co czyni je niewłaściwym dla omawianego przypadku. Często występującym błędem jest mylenie tych pojęć oraz stosowanie ich zamiennie, co może prowadzić do nieprawidłowego dochodzenia swoich praw w postępowaniu administracyjnym. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć różnice pomiędzy tymi środkami odwoławczymi oraz znać ich zastosowanie w praktyce, co jest kluczowe dla skutecznego działania w obszarze administracji publicznej.

Pytanie 10

Z artykułu 143 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że jeśli ojcostwo mężczyzny, który nie jest małżonkiem matki, nie zostało potwierdzone, zarówno matka, jak i dziecko mogą ubiegać się o roszczenia majątkowe związane z ojcostwem tylko równocześnie z ustaleniem ojcostwa?

A. ustalenia ojcostwa

B. wyłącznie roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem

C. roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem

D. roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem tylko z jednoczesnym dochodzeniem ojcostwa

Odpowiedź wskazująca na to, że matka i dziecko mogą dochodzić roszczeń majątkowych związanych z ojcostwem tylko jednocześnie z dochodzeniem ojcostwa, jest poprawna, ponieważ wynika to bezpośrednio z treści artykułu 143 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z przepisami, aby uzyskać jakiekolwiek roszczenia majątkowe związane z ustaleniem ojcostwa, konieczne jest uprzednie ustalenie samego ojcostwa. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której matka ubiega się o alimenty dla swojego dziecka; w takim przypadku musi najpierw wystąpić do sądu o ustalenie ojcostwa mężczyzny, który nie jest jej mężem. Dopiero po potwierdzeniu ojcostwa, mogą być dochodzone alimenty, a także inne roszczenia majątkowe. To podejście zapewnia spójność prawną oraz ochronę interesów dziecka, a także matki. Umożliwia to również sądom właściwe rozpatrzenie sprawy, w której ustalenie ojcostwa jest kluczowe dla ustalenia obowiązków alimentacyjnych i innych prawnych zobowiązań.

Pytanie 11

Urząd marszałkowski pełni rolę wsparcia dla

A. zarządu województwa

B. wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego

C. wojewody

D. rady województwa

Wybór wojewody jako osoby, dla której urząd marszałkowski stanowi aparat pomocniczy, opiera się na niepoprawnym rozumieniu struktury administracji publicznej w Polsce. Wojewoda to przedstawiciel rządu w terenie i nie jest bezpośrednio związany z samorządem wojewódzkim, a jego zadania koncentrują się na nadzorze administracyjnym i zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego, co różni się od roli zarządu województwa. Z kolei rada województwa pełni funkcje legislacyjne, zatwierdzając uchwały i kierunki działania samorządu, nie angażując się w codzienne operacje, co również nie uzasadnia jej powiązania z urzędami marszałkowskimi w kwestiach administracyjnych. Jeżeli chodzi o wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, jego zadania są zdefiniowane w przepisach prawa budowlanego, składając się na odrębną strukturę, która ma na celu zapewnienie zgodności z regulacjami budowlanymi, co nie ma związku z funkcjami urzędu marszałkowskiego. Powszechnym błędem jest zatem mylenie kompetencji każdego z tych organów, co prowadzi do nieporozumień i utrudnia zrozumienie struktury administracji publicznej. Każdy z wymienionych organów pełni odrębne funkcje w ramach swojego zakresu odpowiedzialności, co podkreśla znaczenie znajomości zasad funkcjonowania administracji publicznej w Polsce.

Pytanie 12

Z każdej kluczowej czynności prowadzenia, mającej znaczenie dla rozstrzygania sprawy, w szczególności przesłuchania stron i świadków, oględzin oraz rozprawy, organ administracji publicznej sporządza

A. raport

B. metrykę sprawy

C. protokół

D. notatkę urzędową

Protokół jest dokumentem urzędowym, który ma kluczowe znaczenie w procesie administracyjnym, ponieważ rejestruje przebieg istotnych czynności, takich jak przesłuchania stron, świadków, oględziny czy posiedzenia. Protokół nie tylko dokumentuje zrealizowane czynności, ale także certyfikuje ich wiarygodność i legalność, stanowiąc ważny dowód w przypadku ewentualnych odwołań czy skarg. Zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego, protokoły powinny być sporządzane w sposób dokładny i rzetelny, co pozwala na transparentność postępowania administracyjnego. Przykładem zastosowania protokołu może być sytuacja, w której organ administracji publicznej przeprowadza przesłuchanie strony w sprawie udzielenia zezwolenia. Protokół z tego przesłuchania staje się częścią akt sprawy, co zapewnia, że wszystkie istotne informacje są zachowane i dostępne dla osób uprawnionych. Dobrą praktyką jest także archiwizacja protokołów, co umożliwia późniejsze odniesienie się do przebiegu postępowania, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Pytanie 13

Kto jest zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Pracy?

A. w pełni pracownicy

B. pracodawcy w 75%, a pracownicy w 25%

C. pracodawcy oraz pracownicy w równych częściach

D. wyłącznie pracodawcy

Odpowiedź, że obowiązkowe składki na Fundusz Pracy opłacają w całości pracodawcy, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, to pracodawcy są zobowiązani do regulowania tych składek. Fundusz Pracy został ustanowiony w celu wspierania aktywności zawodowej, a jego środki są przeznaczane m.in. na programy wspierające zatrudnienie oraz pomoc w sytuacjach kryzysowych na rynku pracy. Pracodawcy odprowadzają składki w wysokości 2,45% od wynagrodzeń swoich pracowników, co przyczynia się do stabilności funduszu. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy firma zatrudnia pracowników na umowę o pracę; wtedy to ona w pełni ponosi odpowiedzialność za opłacenie tych składek. Dobrą praktyką w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa jest regularne monitorowanie i planowanie wydatków związanych z składkami, co może wpłynąć na lepsze zarządzanie budżetem oraz możliwości inwestycji w rozwój pracowników.

Pytanie 14

Kto może prowadzić ogólne postępowanie administracyjne?

A. wyłącznie organy terenowe

B. upoważnione organy centralne oraz terenowe

C. wszystkie jednostki administracji publicznej

D. jedynie organy centralne

Postępowanie administracyjne ogólne prowadzą upoważnione organy centralne i terenowe, co jest zgodne z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. Oznacza to, że zarówno organy administracji rządowej, jak i samorządowej mają kompetencje do prowadzenia tego typu postępowań, co jest istotne dla zapewnienia efektywności i elastyczności w działaniach administracyjnych. Przykładem może być sytuacja, w której obywatel składa wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. W takim przypadku organ gminy, jako organ terenowy, prowadzi postępowanie administracyjne, analizując wszystkie aspekty związane z lokalnym planem zagospodarowania przestrzennego oraz przepisami prawa budowlanego. Z kolei organy centralne, takie jak ministerstwa, mogą być zaangażowane w procesy wymagające ich opinii lub zezwoleń, co podkreśla współpracę między różnymi szczeblami administracji publicznej. W praktyce, efektywna współpraca tych organów prowadzi do sprawniejszego załatwiania spraw obywateli, co jest kluczowe w kontekście zadowolenia społecznego oraz zaufania do instytucji publicznych.

Pytanie 15

Decyzja dotycząca zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia ugody w procedurze administracyjnej powinna zostać podjęta w ciągu

A. 30 dni od dnia zawarcia ugody

B. 21 dni od dnia zawarcia ugody

C. 7 dni od dnia zawarcia ugody

D. 14 dni od dnia zawarcia ugody

Postanowienie w sprawie zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia ugody w postępowaniu administracyjnym musi być wydane w ciągu 7 dni od dnia jej zawarcia, zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Czas ten jest kluczowy, gdyż pozwala na sprawne zarządzanie sprawami administracyjnymi oraz zapewnia strony o terminowym i przewidywalnym przebiegu postępowania. Przykładowo, w przypadku zawarcia ugody między stronami w sprawie administracyjnej, organ administracyjny jest zobowiązany do szybkiej analizy warunków ugody i wydania stosownego postanowienia. Umożliwia to zarówno realizację ugody, jak i ewentualne odwołanie się od decyzji, które mogą być podejmowane przez strony w przypadku odmowy jej zatwierdzenia. W praktyce, szybkie podejmowanie decyzji w takich sprawach jest niezbędne do utrzymania zaufania publicznego do instytucji administracyjnych oraz do zapewnienia efektywności postępowań administracyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania administracją publiczną.

Pytanie 16

Jeżeli wartość obrotów debetowych na koncie księgowym wynosi 1900 zł, a obroty kredytowe osiągają 500 zł, to jakie jest saldo końcowe?

A. 1 400 zł

B. 1 900 zł

C. 500 zł

D. 2 400 zł

Saldo końcowe na koncie księgowym ustalamy, odejmując obroty kredytowe od debetowych. W tym przypadku mamy 1900 zł po stronie debetowej i 500 zł po stronie kredytowej. Więc robimy prostą matematyczną operację: 1900 zł minus 500 zł to 1400 zł. Czyli saldo końcowe to 1400 zł. To jest ważna zasada w rachunkowości, żeby każda transakcja była dobrze zarejestrowana z obu stron - debetowej i kredytowej. W realnym świecie, szczególnie w dużych firmach, takie obliczenia mają znaczenie, bo pomagają utrzymać dobrą płynność finansową i podejmować lepsze decyzje o inwestycjach czy podziale zasobów. Poza tym, regularne sprawdzanie sald kont pomaga wyłapać jakieś błędy, co jest kluczowe dla jasności finansowej.

Pytanie 17

Co jest źródłem prawa, które jest powszechnie stosowane?

A. Rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dotyczące wysokości opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiowych i telewizyjnych

B. Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów dotyczące nadania statutu Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego

C. Uchwała Rady Ministrów - Regulamin pracy Rady Ministrów

D. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie powołania Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Zrozumienie źródeł powszechnie obowiązującego prawa wymaga znajomości hierarchii aktów prawnych oraz ich właściwości. Uchwała Rady Ministrów, jak i zarządzenie Prezesa Rady Ministrów, dotyczą regulacji wewnętrznych i nie mają charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Uchwały służą raczej do ustalania kierunków polityki rządu niż do wprowadzenia norm prawnych, które mogłyby być stosowane w codziennym życiu obywateli. Zarządzenia, z kolei, są aktami normatywnymi, które mają zastosowanie wyłącznie w obrębie danej instytucji i nie mogą być egzekwowane wobec innych podmiotów. Podobnie jak decyzje administracyjne, które są wydawane na podstawie przepisów prawa, postanowienie Prezydenta również nie kwalifikuje się jako powszechnie obowiązujące prawo, ponieważ jego zakres ogranicza się do konkretnej sytuacji i nie tworzy ogólnych norm prawnych obowiązujących w całym kraju. Z tych powodów, odpowiedzi oparte na uchwałach, zarządzeniach czy postanowieniach są typowymi przykładami błędnych koncepcji, ponieważ w kontekście prawa należy skupiać się na aktach, które mają charakter normatywny i są dostępne dla ogółu społeczeństwa, jak właśnie rozporządzenia. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania i stosowania prawa w praktyce.

Pytanie 18

Termin określający podział kompetencji organów administracji z hierarchiczną strukturą podporządkowania to

A. decentralizacja

B. koncentracja

C. centralizacja

D. dekoncentracja

Wybór odpowiedzi związanych z centralizacją, koncentracją czy dekoncentracją wskazuje na błędne zrozumienie dynamiki i struktury zarządzania w administracji. Centralizacja oznacza skupienie władzy i kompetencji w rękach centralnych organów, co prowadzi do ograniczenia lokalnej autonomii i może skutkować brakiem elastyczności w reagowaniu na potrzeby lokalnych społeczności. W praktyce, centralizacja może prowadzić do biurokratyzacji, gdzie wszystkie decyzje są podejmowane na najwyższym szczeblu, co ogranicza lokalne inicjatywy i sprawia, że administracja staje się bardziej odległa od obywateli. Koncentracja, z kolei, odnosi się do procesu łączenia kompetencji w wybranych obszarach, co również nie sprzyja zrównoważonemu rozwojowi lokalnym. Dekoncentracja zazwyczaj oznacza rozproszenie kompetencji w ramach tej samej organizacji, ale nie prowadzi do zwiększenia autonomii lokalnych jednostek, co jest kluczowe w kontekście decentralizacji. Wspólnym błędem jest więc mylenie tych terminów oraz ich implikacji dla efektywności administracyjnej i odpowiedzialności wobec obywateli. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest niezbędne, aby w pełni docenić korzyści płynące z decentralizacji w administracji publicznej.

Pytanie 19

W Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej publikowane są

A. uchwały Rady Ministrów

B. rozporządzenia wydawane przez ministrów

C. akty prawa miejscowego

D. decyzje Prezydenta RP

Zarządzenia Prezydenta RP, uchwały Rady Ministrów oraz akty prawa miejscowego są formami regulacji, które nie są publikowane w Dzienniku Ustaw, co jest kluczowym elementem ich funkcjonowania w polskim systemie prawnym. Zarządzenia Prezydenta mają charakter wewnętrzny i są stosowane do organizacji pracy w Kancelarii Prezydenta oraz w jednostkach podległych, co oznacza, że nie mają one bezpośredniego wpływu na ogół obywateli. Uchwały Rady Ministrów są aktami, które regulują kwestie dotyczące polityki rządowej, ale także nie są publikowane w Dzienniku Ustaw, a ich powszechność ogranicza się do jednostek administracji rządowej. Akty prawa miejscowego, z kolei, regulują zasady w obrębie lokalnych samorządów, lecz ich publikacja odbywa się w Dziennikach Urzędowych poszczególnych gmin lub województw, a nie w Dzienniku Ustaw. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków dotyczą nieznajomości hierarchii aktów prawnych i ich lokalizacji w systemie publikacji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej interpretacji i stosowania prawa w praktyce.

Pytanie 20

Dokument administracyjny, który odnosi się do zagadnień pojawiających się w trakcie postępowania administracyjnego i zasadniczo nie rozwiązuje sprawy w meritum, to

A. decyzja

B. rozporządzenie

C. zarządzenie

D. postanowienie

Zarządzenie, będące aktem wykonawczym, dotyczy wewnętrznych spraw organów administracji i nie ma charakteru rozstrzygającego w kontekście postępowania administracyjnego. Możliwe jest mylenie zarządzeń z postanowieniami, ponieważ oba te akty mogą być używane w kontekście organizacyjnym, jednak zarządzenia nie są stosowane do rozstrzygania spraw w toku postępowania. Rozporządzenie jest aktem normatywnym, który ma zastosowanie ogólne, regulując określone kwestie prawne, ale również nie odnosi się do sprawy konkretnego postępowania. Wreszcie decyzja, jako akt administracyjny, rzeczywiście rozstrzyga sprawy co do istoty, co jest fundamentalną różnicą w odniesieniu do postanowienia. Często błędnie interpretuje się pojęcia związane z aktami administracyjnymi przez niezrozumienie ich funkcji oraz zakresu. Zrozumienie różnicy między tymi aktami jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w praktyce administracyjnej i prawnej. Właściwe stosowanie postanowień w toku postępowania administracyjnego jest niezbędne do zapewnienia skuteczności, przejrzystości i ochrony praw obywateli.

Pytanie 21

Czym jest własność komunalna?

A. jednostkami gospodarki uspołecznionej

B. organami administracji rządowej

C. jednostkami samorządu terytorialnego

D. jednostkami gospodarki nieuspołecznionej

Własność komunalna, zdefiniowana jako majątek jednostek samorządu terytorialnego, pełni kluczową rolę w zarządzaniu lokalnymi zasobami oraz usługami publicznymi. Obejmuje ona wszystkie dobra, które są w posiadaniu gmin, powiatów oraz województw, a ich celem jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców. Przykłady własności komunalnej to tereny zielone, infrastruktura drogowa, obiekty sportowe oraz budynki użyteczności publicznej. Dzięki właściwemu zarządzaniu tymi zasobami, jednostki samorządu terytorialnego mogą efektywnie realizować polityki lokalne, wspierać rozwój społeczności oraz dbać o jakość życia mieszkańców. Własność komunalna jest regulowana przepisami prawa, które zapewniają przejrzystość i odpowiedzialność w gospodarowaniu tym majątkiem. Standardy zarządzania majątkiem komunalnym, takie jak zasady zrównoważonego rozwoju, również odgrywają ważną rolę w skutecznym administrowaniu tą formą własności.

Pytanie 22

Zgodnie z Art. 6, organy administracji publicznej funkcjonują na podstawie aktów prawnych (...) W przedstawionym fragmencie przepisu prawnego zawarta jest zasada

A. prawdy obiektywnej

B. praworządności

C. trwałości decyzji

D. udzielania informacji

Zasada praworządności, jako kluczowy element systemów demokratycznych, oznacza, że wszystkie działania organów administracji publicznej muszą być podejmowane na podstawie i w granicach przepisów prawa. Wskazany fragment przepisu prawnego podkreśla, że administracja publiczna działa nie według własnej uznania, ale w oparciu o ściśle określone normy prawne. Przykładem zastosowania tej zasady w praktyce jest konieczność przestrzegania procedur administracyjnych, które regulują sposób podejmowania decyzji przez administrację. Przykładowo, w przypadku wydawania decyzji administracyjnej, organ musi stosować się do określonych przepisów, co zapewnia obywatelom transparentność i przewidywalność działań administracji. Standardy związane z praworządnością są kluczowe w zapewnieniu ochrony praw obywateli oraz budowaniu zaufania do instytucji publicznych. W praktyce oznacza to również, że obywatele mają prawo do odwołania się od decyzji organów administracji, jeśli uważają, że zostały one wydane niezgodnie z prawem, co stanowi realizację zasady sprawiedliwości i równości w dostępie do prawa.

Pytanie 23

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania są

Wyciąg z Kodeksu cywilnego
(…)
Art. 47. § 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
§ 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.
Art. 48. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Art. 49. § 1. Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.
§ 2. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.
Art. 50. Za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.
Art. 51. § 1. Przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.
(…)
Art. 53. § 1. Pożytkami naturalnymi rzeczy są jej płody i inne odłączone od niej części składowe, o ile według zasad prawidłowej gospodarki stanowią normalny dochód z rzeczy.
§ 2. Pożytkami cywilnymi rzeczy są dochody, które rzecz przynosi na podstawie stosunku prawnego.
(…)

A. pożytkami naturalnymi.

B. częściami składowymi gruntu.

C. przynależnościami.

D. pożytkami cywilnymi.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania rzeczywiście traktowane są jako części składowe gruntu. Art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego podkreśla, że część składowa rzeczy nie może być przedmiotem odrębnego prawa własności. To oznacza, że właściciel gruntu automatycznie staje się właścicielem rosnących na nim drzew i roślin. W praktyce oznacza to, że wszelkie działania dotyczące tych roślin, takie jak ich sprzedaż, wycinka czy pielęgnacja, muszą być przeprowadzane przez właściciela gruntu. Zrozumienie tego przepisu jest kluczowe dla osób zajmujących się obrotem nieruchomościami, zarządzaniem gruntami rolnymi czy też planowaniem przestrzennym. Znajomość prawa cywilnego w tym zakresie wspiera nie tylko podejmowanie właściwych decyzji gospodarczych, ale również instytucjonalne działania w zakresie ochrony środowiska, które mogą obejmować wymogi dotyczące ochrony drzew i roślinności na gruntach. Dodatkowo, zwrócenie uwagi na przepisy dotyczące ochrony drzew i ich wpływu na środowisko naturalne stanowi ważny element odpowiedzialnego zarządzania przestrzenią.

Pytanie 24

Czas na złożenie zażalenia na postanowienie, liczony od dnia doręczenia postanowienia adresatowi lub jego ustnego ogłoszenia, wynosi

A. 7 dni

B. 14 dni

C. 30 dni

D. 21 dni

Zgadza się, odpowiedź z 7 dniami jest jak najbardziej trafna. Z Kodeksu postępowania cywilnego wynika, że na złożenie zażalenia mamy właśnie 7 dni od momentu, kiedy postanowienie dotrze do nas albo zostanie ogłoszone. To krótki czas, więc trzeba działać szybko, żeby nie przegapić tej szansy. Na przykład, jeśli dostaniesz postanowienie 1 marca, to na zażalenie masz czas do 8 marca. Dlatego dobrze jest być czujnym i śledzić takie terminy, żeby nie stracić możliwości odwołania się od decyzji sądu. Pamiętaj też, żeby zażalenie złożyć w odpowiednim sądzie i spełniało formalne wymagania – musi mieć uzasadnienie i wskazywać strony postępowania. Fajnie by było skonsultować się z prawnikiem, który pomoże napisać zażalenie i oceni, czy w danym przypadku warto się odwoływać. Zrozumienie tych rzeczy jest naprawdę ważne, bo chroni nasze prawa w postępowaniach cywilnych.

Pytanie 25

Określenie przez prawo struktur oraz form życia społecznego, definiuje rolę prawa

A. represyjną

B. organizacyjną

C. gwarancyjną

D. wychowawczą

Koncepcje wychowawczej, represyjnej oraz gwarancyjnej funkcji prawa, mimo że mają swoje uzasadnienie, nie wyjaśniają w pełni roli prawa w kontekście wyznaczania struktur życia zbiorowego. Funkcja wychowawcza koncentruje się na kształtowaniu postaw społecznych i promowaniu wartości, jednak sama w sobie nie tworzy ram organizacyjnych, które są niezbędne do efektywnego działania społeczeństwa. Przykładami mogą być kampanie edukacyjne dotyczące praw człowieka, które są istotne, ale nie definiują jednoznacznie, jak ma wyglądać życie zbiorowe. Funkcja represyjna z kolei dotyczy egzekwowania prawa i sankcjonowania jego złamania, co choć istotne, jest bardziej reakcją na naruszenia norm prawnych niż proaktywnym kształtowaniem struktury społecznej. Z kolei funkcja gwarancyjna odnosi się do zapewnienia ochrony prawnej jednostkom i ich interesom, co jest ważnym aspektem, ale nie wyznacza bezpośrednio organizacyjnych ram życia społecznego. Te błędne koncepcje prowadzą do mylnego przekonania, że sama edukacja czy ochrona prawna wystarczą do zapewnienia sprawnego funkcjonowania społeczeństwa, podczas gdy podstawą jest ustalenie jasnych norm i struktur, które organizują interakcje społeczne.

Pytanie 26

Ugoda administracyjna wywoła skutki tożsame z decyzją administracyjną, jeśli

A. zostanie zatwierdzona przez organ wyższej instancji w odniesieniu do organu rozpatrującego sprawę

B. zostanie zatwierdzona w drodze postanowienia przez organ, przed którym została zawarta

C. zostanie opracowana przez organ wyższej instancji niż ten, przed którym toczyło się postępowanie

D. zostanie sporządzona w formie protokołu podpisanego przez strony oraz pracownika organu

Ugoda administracyjna jest instytucją prawną, która ma na celu rozstrzyganie spraw administracyjnych w sposób szybki i efektywny. Odpowiedź, że ugoda administracyjna wywoła skutki równoważne decyzji administracyjnej, jeżeli zostanie zatwierdzona w drodze postanowienia przez organ, przed którym została zawarta, jest poprawna. Taki proces zatwierdzenia jest kluczowy, ponieważ formalizuje ugodę i nadaje jej moc prawną. Zatwierdzenie przez właściwy organ oznacza, że ugoda została oceniona pod kątem zgodności z prawem oraz interesem publicznym. W praktyce, w sytuacjach, gdy strony dochodzą do porozumienia, organy administracyjne mogą skorzystać z ugody, co pozwala na uniknięcie długotrwałego postępowania sądowego. Przykładem zastosowania może być sprawa dotycząca zezwoleń budowlanych, gdzie strony osiągają konsensus, a następnie organ administracyjny zatwierdza tę ugodę, co przyśpiesza realizację inwestycji. Takie podejście jest zgodne z nowoczesnymi trendami w administracji, które promują współpracę i mediację jako metody rozwiązywania sporów.

Pytanie 27

Na jakiej podstawie funkcjonuje system ewidencji ludności?

A. obowiązku zameldowania

B. zobowiązania do wykonywania pracy

C. obowiązku posiadania dowodu osobistego

D. uprawnienia do ubezpieczenia społecznego

Obowiązek meldunkowy jest kluczowym elementem systemu ewidencji ludności w Polsce. Wynika to z potrzeby posiadania aktualnych informacji о obywatelach, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania administracji publicznej. Meldunek umożliwia gromadzenie danych o miejscu zamieszkania oraz o osobach przebywających w danym miejscu. Praktycznie, ma to zastosowanie w wielu aspektach życia społecznego, takich jak organizacja wyborów, planowanie infrastruktury czy przydzielanie usług publicznych. Na przykład, w przypadku katastrof naturalnych, wiedza o rozmieszczeniu ludności pozwala na skuteczne planowanie ewakuacji i wsparcia. Zgodnie z ustawą o ewidencji ludności, każdy obywatel ma obowiązek zarejestrowania swojego miejsca zamieszkania, co z kolei wpływa na właściwe funkcjonowanie systemów informacji publicznej. Warto również zauważyć, że ewidencja ludności jest podstawowym dokumentem wykorzystywanym w wielu procedurach administracyjnych, takich jak uzyskiwanie dowodu osobistego czy rejestrowanie pojazdów.

Pytanie 28

Wniosek o wszczęcie postępowania nie jest wymagany do rozpoczęcia postępowania w sprawie

A. o uzyskanie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w dziedzinie usług ochrony osób i mienia

B. o nałożenie administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie przepisów dotyczących ochrony środowiska

C. o przyznanie licencji zawodowej doradcy zawodowego

D. o przyznanie dodatku na mieszkanie

Odpowiedzi dotyczące nadania licencji zawodowej doradcy zawodowego, wydania koncesji na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz przyznania dodatku mieszkaniowego są niepoprawne, ponieważ w każdym z tych przypadków żądanie strony jest warunkiem koniecznym do wszczęcia postępowania. W przypadku nadania licencji, tak jak w innych procedurach regulacyjnych, kluczowe jest złożenie wniosku przez osobę ubiegającą się o ten dokument. Tylko na podstawie tego wniosku organ administracji może rozpocząć postępowanie, analizując spełnienie wymogów formalnych oraz merytorycznych. Podobne zasady obowiązują w kontekście koncesji, gdzie przedsiębiorcy muszą wystąpić z wnioskiem, aby organ mógł ocenić ich zdolność do prowadzenia działalności w sposób zgodny z obowiązującymi normami prawnymi. W zakresie dodatku mieszkaniowego, również wymagane jest złożenie wniosku przez osobę, która chce uzyskać wsparcie finansowe w tej kwestii. Typowym błędem myślowym jest założenie, że postępowania administracyjne mogą być wszczynane z urzędu w każdej sytuacji, co jest tylko prawdziwe w wypadku niektórych administracyjnych kar pieniężnych, takich jak te związane z ochroną środowiska. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla wszystkich uczestników procesu administracyjnego, aby skutecznie poruszać się w ramach obowiązujących regulacji.

Pytanie 29

Zgodnie z zamieszczonym wyciągiem z ustawy, samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa w drodze

Wyciąg z ustawy o samorządzie województwa
(…)
Art. 12a 1. Sejmik województwa określa zasady, tryb i harmonogram opracowania strategii rozwoju województwa, uwzględniając w szczególności:
1)	zadania organów samorządu województwa przy określaniu strategii rozwoju województwa;
2)	tryb i zasady współpracy z podmiotami (…).
2. Uchwała sejmiku województwa dotycząca spraw wymienionych w ust. 1 podlega publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Projekt strategii rozwoju województwa podlega uzgodnieniu z dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią.

A. zarządzenia marszałka województwa.

B. uchwały Rady Ministrów.

C. uchwały sejmiku województwa.

D. zarządzenia wojewody.

Odpowiedź "uchwały sejmiku województwa" jest poprawna, ponieważ zgodnie z ustawą o samorządzie województwa, to sejmik województwa ma kompetencje do określania strategii rozwoju regionu. Strategia ta stanowi kluczowy dokument planistyczny, który wyznacza kierunki rozwoju i podejmuje decyzje dotyczące polityki regionalnej. Uchwały sejmiku są instrumentem legislacyjnym, który pozwala na formalne przyjęcie strategii, a ich proces uchwałodawczy obejmuje dyskusje, analizy oraz konsultacje społeczne, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania publicznego. Przykładowo, w ramach uchwały sejmiku mogą być zawarte cele dotyczące poprawy infrastruktury, ochrony środowiska czy rozwoju społeczno-gospodarczego, co ma znaczący wpływ na jakość życia mieszkańców. Odpowiedzialne podejście do tworzenia strategii rozwoju regionu jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i efektywności działań publicznych.

Pytanie 30

Między wojewodą a burmistrzem zaistniał konflikt kompetencyjny związany z rozstrzyganie indywidualnej sprawy w obszarze administracji publicznej. Który organ ma kompetencje do rozwiązania tego konfliktu?

A. Naczelny Sąd Administracyjny

B. Sąd Najwyższy

C. Minister odpowiedzialny za sprawy administracyjne

D. Prezes Rady Ministrów

Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) pełni kluczową rolę w systemie sądownictwa administracyjnego w Polsce. Jest to organ, który zajmuje się kontrolą działalności administracji publicznej, a także rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy organami administracyjnymi. W przypadku sporu pomiędzy wojewodą a burmistrzem, oba te organy działają na podstawie przepisów prawa administracyjnego, gdzie NSA jest właściwy do oceny, który organ powinien podjąć decyzję w danej sprawie. Przykładem zastosowania tej kompetencji mogą być sytuacje, w których decyzje administracyjne wydane przez jednego z tych organów są podważane przez drugiego, co wymaga oceny zgodności działania z przepisami prawa. Dobrą praktyką w takich przypadkach jest wskazanie NSA w celu wyjaśnienia zakresu kompetencji obu organów, co przyczynia się do stabilności i przewidywalności w działaniu administracji publicznej.

Pytanie 31

Czy w wyniku nagłych zmian technologicznych w sektorze przemysłowym dojdzie do zwiększenia bezrobocia?

A. strukturalnego

B. sezonowego

C. cyklicznego

D. frykcyjnego

Twoja odpowiedź na temat strukturalnego bezrobocia jest jak najbardziej trafna. Chodzi tu o długoterminowe zmiany w gospodarce, które mogą być spowodowane szybkim rozwojem nowych technologii w różnych branżach. Na przykład, kiedy wprowadzane są nowoczesne maszyny w produkcji, stare metody pracy mogą stać się przestarzałe. W efekcie, pracownicy, którzy nie mają umiejętności do obsługi tych nowych technologii, mogą mieć problemy ze znalezieniem pracy. Dla przykładu, w przemyśle motoryzacyjnym automatyzacja spowodowała, że teraz bardziej docenia się specjalistów z zakresu inżynierii i technologii. Ważne jest, żeby zrozumieć to zjawisko, bo ma wpływ na politykę zatrudnienia i programy przekwalifikowania, które są teraz bardzo potrzebne w zmieniającym się rynku pracy.

Pytanie 32

Przesłanką do wyłączenia pracownika organu administracji publicznej od udziału w postępowaniu administracyjnym nie jest okoliczność, że postępowanie dotyczy

A. krewnych i powinowatych pracownika trzeciego stopnia

B. w której był świadkiem

C. osoby związanej z pracownikiem z tytułu kurateli

D. w której był przedstawicielem strony

Odpowiedzi wskazujące na inne przesłanki wyłączenia pracownika organu administracji publicznej są nieprawidłowe, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących stronniczości i konfliktu interesów. W przypadku, gdy pracownik był przedstawicielem strony, jego uczestnictwo w postępowaniu jest niewłaściwe, ponieważ może to prowadzić do tendencyjnego rozpatrywania sprawy, co jest sprzeczne z zasadą bezstronności. Z kolei, sytuacja, w której pracownik był świadkiem, również rodzi podobne wątpliwości, gdyż mógłby on być subiektywny w ocenie faktów. Zasady przejrzystości w administracji wymagają, aby każda osoba, która mogłaby wprowadzić stronniczość do procesu decyzyjnego, była wyłączona z jego udziału. Ponadto, w kontekście kurateli, relacje pomiędzy pracownikiem a osobą, dla której pełni on rolę kuratora, mogą budzić wątpliwości co do obiektywności. Te niepoprawne odpowiedzi mogą prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie relacji rodzinnych z bezpośrednim wpływem na postępowanie, co w praktyce może skutkować naruszeniem zasad praworządności oraz zaufania publicznego do instytucji administracyjnych. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że nie każda relacja rodzinno-społeczna stwarza ryzyko stronniczości, co powinno być brane pod uwagę przy analizie przesłanek wyłączenia pracownika z postępowania administracyjnego.

Pytanie 33

Mobbing jest to działanie pracodawcy, które polega na

A. stanowczym egzekwowaniu poprawnego wykonywania przez pracownika jego zadań

B. częstym nakazywaniu pracownikowi realizacji zadań wykraczających poza jego kompetencje, aby udowodnić jego niekompetencję

C. wypowiedzeniu zatrudnionemu umowy o pracę bez podania przyczyny uzasadniającej to wypowiedzenie

D. krytycznej, aczkolwiek rzeczowej i sprawiedliwej ocenie realizacji przez pracownika mu powierzonych obowiązków

Mobbing to zjawisko, które polega na długotrwałym i systematycznym nękaniu pracownika przez pracodawcę lub inne osoby w miejscu pracy, co może prowadzić do poważnych konsekwencji psychicznych i zdrowotnych. Odpowiedź wskazująca na częste zlecanie zadań przekraczających kompetencje pracownika jest trafna, ponieważ takie działania mają na celu wykazanie jego nieudolności oraz mogą prowadzić do obniżenia jego samooceny i poczucia wartości. Przykładami mogą być sytuacje, w których pracownik jest nieustannie obciążany nadmierną pracą, zmuszany do realizacji zadań, które wymagają umiejętności, których nie posiada, co skutkuje frustracją i stresem. W kontekście dobrych praktyk w zarządzaniu zasobami ludzkimi, kluczowe jest, aby pracodawcy dbali o wsparcie swoich pracowników, oferując im odpowiednie szkolenia oraz jasno określając oczekiwania. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownicy muszą mieć zapewnione warunki do wykonywania swoich zadań oraz nie mogą być narażani na działania, które mogą prowadzić do mobbingu. Właściwe zarządzanie powinno promować zdrowe środowisko pracy, w którym każdy pracownik czuje się szanowany oraz doceniany.

Pytanie 34

Przepis ten wyraża konstytucyjną zasadę

Wyciąg z Konstytucji RP
Art. 10
1.	Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
2.	Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.

A. pluralizmu politycznego.

B. reprezentacji politycznej.

C. podziału władzy.

D. suwerenności narodu.

Odpowiedź "podziału władzy" jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla podstawową zasadę organizacji władzy w państwie, która jest kluczowa dla funkcjonowania demokratycznego systemu. Zgodnie z artykułem 10 Konstytucji RP, władza w państwie jest podzielona na trzy odrębne gałęzie: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ten podział ma na celu nie tylko zapobieganie nadużyciom władzy, ale również zapewnienie efektywnej kontroli i równowagi między poszczególnymi organami. Przykładem zastosowania tej zasady jest system checks and balances, w którym każda z gałęzi władzy ma swoje własne prerogatywy i możliwości wpływania na działania pozostałych, co ogranicza możliwość dominacji jednej z nich. Takie podejście jest uznawane za jedną z podstawowych praktyk w demokratycznych systemach politycznych, co potwierdzają zarówno doktryny prawa, jak i standardy międzynarodowe dotyczące demokracji i praw człowieka.

Pytanie 35

Koszty wytwarzania, które nie mają związku z poziomem produkcji, to koszty

A. zmiennymi

B. całkowitymi

C. krańcowymi

D. stałymi

Koszty stałe to takie wydatki, które nie zmieniają się w zależności od wielkości produkcji. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy firma produkuje 100 czy 1000 jednostek produktu, koszty te pozostają na tym samym poziomie. Przykładami kosztów stałych mogą być czynsz za wynajem biura, wynagrodzenia pracowników administracyjnych oraz amortyzacja sprzętu. Znajomość kosztów stałych jest kluczowa dla analizy rentowności przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala to na dokładne prognozowanie wydatków i planowanie budżetu. W praktyce wiele firm stosuje analizy kosztów stałych i zmiennych, aby zrozumieć, w jaki sposób zmiana poziomu produkcji wpłynie na ich rentowność. Dobrze zrozumiane koszty stałe pozwalają również na podejmowanie strategicznych decyzji dotyczących cen, co jest ważne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 36

Jakie analizy są wykorzystywane do badania zmian w procesach czy zjawiskach związanych z upływem czasu?

A. struktury

B. dynamiki

C. rozproszenia

D. natężenia

Analiza dynamiki odnosi się do badania zmian w zjawiskach lub procesach w czasie, co jest kluczowe w wielu dziedzinach nauki i technologii. Przykładem może być analiza dynamiki ruchu ciał niebieskich, gdzie badamy, jak ich pozycje i prędkości zmieniają się w zależności od czasu. W kontekście nauk społecznych, dynamika grupy może być analizowana w celu zrozumienia, jak zmieniają się interakcje i struktury społeczne na przestrzeni lat. W branżach inżynieryjnych, monitorowanie dynamiki procesów produkcyjnych pozwala na optymalizację wydajności i identyfikację wąskich gardeł w procesie. Dobre praktyki w analizie dynamiki obejmują stosowanie modelowania komputerowego i symulacji, które umożliwiają przewidywanie przyszłych stanów systemów. W ten sposób analiza dynamiki staje się niezbędnym narzędziem w podejmowaniu decyzji opartej na danych oraz w strategiach rozwoju produktów i usług.

Pytanie 37

Środkami przymusu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczącym zobowiązań finansowych są

A. grzywna mająca na celu przymuszenie

B. odzyskanie nieruchomości

C. odzyskanie rzeczy ruchomej

D. egzekucja z autorskich praw majątkowych

Wybór odpowiedzi związanej z odebraniem rzeczy ruchomej, odebraniem nieruchomości lub grzywną w celu przymuszenia, nie jest adekwatny do kontekstu postępowania egzekucyjnego w administracji dotyczącego należności pieniężnych. Odebranie rzeczy ruchomej oraz nieruchomości wiąże się z innymi procedurami i nie jest standardowym środkiem egzekucyjnym stosowanym przez organy administracji publicznej. Ustawodawstwo administracyjne przewiduje różne metody egzekucji, ale te szczególne przypadki są zarezerwowane dla sytuacji, w których konieczne jest zabezpieczenie mienia na podstawie innych podstaw prawnych. Ponadto, grzywna w celu przymuszenia, mimo że może być jednym z narzędzi egzekucyjnych, nie odnosi się bezpośrednio do dochodzenia należności pieniężnych. Grzywna ma na celu przede wszystkim wymuszenie określonych zachowań na dłużniku, a nie bezpośrednie odzyskiwanie długu. Ostatecznie, najczęściej stosowanymi środkami w postępowaniu egzekucyjnym w administracji są działania skoncentrowane na przymusowym ściąganiu należności, a egzekucja z autorskich praw majątkowych stanowi przykład takiego podejścia. W kontekście konkretnego zadania, kluczowe jest rozróżnienie między różnymi formami egzekucji oraz ich odpowiednią aplikacją w praktyce administracyjnej.

Pytanie 38

Na podstawie przytoczonego przepisu ustal, który z wymienionych organów może rozwiązać radę gminy w sytuacji naruszenia ustaw lub Konstytucji przy wykonywaniu przez nią zadań.

Wyciąg z Ustawy o samorządzie gminnym
(…)
Art. 96. 1. W razie powtarzającego się naruszenia przez radę gminy Konstytucji lub ustaw, Sejm, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, może w drodze uchwały rozwiązać radę gminy. W przypadku rozwiązania rady gminy Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej, wyznacza osobę, która do czasu wyboru rady gminy pełni jej funkcję.
(…)

A. Minister właściwy do spraw administracji.

B. Prezes Rady Ministrów.

C. Sejm.

D. Rada Ministrów.

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia kompetencji poszczególnych organów władzy w Polsce. Rada Ministrów nie ma uprawnień do rozwiązania rady gminy; jej rola koncentruje się na zarządzaniu administracją rządową i realizacji polityki państwowej, co jest odmiennym działaniem niż ingerencja w funkcjonowanie samorządów. Podobnie, Prezes Rady Ministrów, choć sprawuje wysoką funkcję w rządzie, nie ma kompetencji do jednostronnego rozwiązania rady gminy bez wniosku Sejmu. Minister właściwy do spraw administracji również nie może podejmować takich decyzji, ponieważ nie jest organem ustawodawczym, który mógłby wprowadzać zmiany w działaniach samorządów. Typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą obejmować mylenie uprawnień organów rządowych z kompetencjami legislatywy oraz niewłaściwe postrzeganie hierarchii władzy. Właściwe zrozumienie kompetencji tych organów jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania polityki lokalnej oraz dla prawidłowego zarządzania sprawami publicznymi na poziomie gminy.

Pytanie 39

Kto ma prawo do zainicjowania przygotowania projektu uchwały budżetowej województwa?

A. wojewody

B. sejmiku wojewódzkiego

C. zarządu województwa

D. marszałka województwa

Inicjatywa uchwałodawcza dotycząca budżetu województwa nie leży w zakresie kompetencji sejmiku wojewódzkiego, wojewody ani marszałka województwa, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Sejmik, jako organ stanowiący, zajmuje się zatwierdzaniem projektów uchwał przedłożonych przez zarząd, ale nie ma uprawnień do ich sporządzania. Wojewoda natomiast pełni rolę przedstawiciela rządu w terenie i jego zadania koncentrują się na nadzorze oraz koordynacji działań administracji rządowej w województwie. W związku z tym, nie ma on kompetencji do inicjowania budżetu wojewódzkiego. Marszałek województwa, choć jest przewodniczącym zarządu, nie realizuje tej funkcji samodzielnie; jego zadania są związane z kierowaniem pracami zarządu. Przykładowo, w praktyce, marszałek może występować jako rzecznik zarządu, ale to zarząd kolegialnie podejmuje decyzje budżetowe. Błędem myślowym jest zatem przyjmowanie, że inne organy mogą przejąć odpowiedzialność za opracowanie budżetu, co zaburza hierarchię kompetencji w samorządzie. Prawidłowe zrozumienie rozdziału ról i odpowiedzialności w tym kontekście jest kluczowe dla skutecznego funkcjonowania administracji publicznej.

Pytanie 40

W treści decyzji administracyjnej organ administracji powinien uwzględnić

A. tylko elementy uznane przez organ za konieczne do zamieszczenia w konkretnej decyzji

B. wszystkie elementy wymagane przez k.p.a.

C. jedynie niektóre elementy spośród wymienionych w k.p.a.

D. wyłącznie oznaczenie organu, datę wydania, oznaczenie strony, podstawę prawną, rozstrzygnięcie, uzasadnienie oraz podpis osoby uprawnionej do wydania decyzji

W decyzji administracyjnej organ administracji publicznej musi zawrzeć wszystkie elementy wymagane przez Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.), aby zapewnić jej ważność i zgodność z przepisami prawa. Zgodnie z art. 107 k.p.a., decyzja powinna zawierać m.in. oznaczenie organu, datę wydania, oznaczenie strony, podstawę prawną, rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie. Każdy z tych elementów pełni istotną rolę, nie tylko dla transparentności działania organu, ale również dla ochrony praw stron postępowania. Przykładowo, uzasadnienie decyzji jest kluczowe, ponieważ pozwala stronom zrozumieć, na jakiej podstawie organ podjął określone stanowisko. Dobre praktyki w zakresie wydawania decyzji administracyjnych sugerują, że organ powinien dążyć do pełnej klarowności w każdym dokumencie oraz stosować się do wzorców wynikających z przepisów, co przyczynia się do zwiększenia zaufania publicznego do instytucji administracyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej