Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
- Data rozpoczęcia: 3 sierpnia 2025 16:05
- Data zakończenia: 3 sierpnia 2025 16:43
Egzamin niezdany
Wynik: 10/40 punktów (25,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jaką minimalną grubość powinny mieć ścianki oddzielające kanały dymowe w kominach wykonanych z cegły?
A. 1/2 cegły
B. 1 cegła
C. 3/4 cegły
D. 1/4 cegły
Wybierając odpowiedź, która sugeruje, że grubość przegródek jest mniejsza niż 1/2 cegły, można się łatwo pomylić, jeśli nie zna się roli tych przegródek w kominach. One są naprawdę ważne dla utrzymania dobrej izolacji i oddzielania kanałów dymowych. Grubości 3/4 cegły, 1/4 cegły czy 1 cegła są po prostu niewłaściwe i nie spełniają wymogów bezpieczeństwa. Jeśli przegródki będą za cienkie, jak w przypadku 1/4 cegły, może to prowadzić do problemu z odprowadzaniem spalin, co jest niebezpieczne dla zdrowia. Z kolei 1 cegła to może być za dużo, jeśli chodzi o koszty budowy, a przy tym nie warto przesadzać z materiałami. W sumie, nieprzestrzeganie norm dotyczących grubości tych przegródek może prowadzić do poważnych problemów, jak zapchanie kanałów dymowych, co pokazuje, że warto trzymać się zasad budowlanych przy projektowaniu kominów.
Pytanie 3
Kiedy powinno się dokonać pomiaru robót rozbiórkowych ścian?
A. Po finalizacji rozbiórki ścian
B. W trakcie wykonywania robót rozbiórkowych
C. Przed przystąpieniem do robót rozbiórkowych
D. Po zakończeniu rozbiórki ścian oraz usunięciu gruzu
Przeprowadzenie obmiaru robót rozbiórkowych ścian przed rozpoczęciem prac jest kluczowym krokiem w procesie planowania i realizacji projektu budowlanego. Obmiar pozwala na dokładne określenie zakresu prac, co jest niezbędne do wyceny projektu oraz przygotowania odpowiednich zasobów. W praktyce, przed rozpoczęciem rozbiórki, należy zmierzyć nie tylko powierzchnię ścian, ale również uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak izolacje, rodzaj materiałów użytych w budowie oraz wszelkie elementy instalacyjne, które mogą wpłynąć na proces rozbiórki. Dobrą praktyką jest sporządzenie dokumentacji fotograficznej i rysunkowej stanu istniejącego, co pomoże w analizie i późniejszym rozliczeniu prac. Zgodnie z normami budowlanymi, obmiar powinien być przeprowadzany zgodnie z obowiązującymi przepisami, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również zgodność z projektem. Takie podejście pozwala na identyfikację potencjalnych problemów przed rozpoczęciem prac, co z kolei może prowadzić do ograniczenia kosztów i czasu realizacji projektu.
Pytanie 4
Rodzaj rusztowania wykorzystywanego w pomieszczeniach, zbudowanego z dwóch podpór oraz pomostu roboczego, to rusztowanie
A. wspornikowe
B. stojakowe
C. kozłowe
D. modułowe
Wydaje mi się, że wybór innych typów rusztowań, jak wspornikowe czy modułowe, może wynikać z braku zrozumienia, do czego się je używa. Na przykład, rusztowanie wspornikowe opiera się na punktach podporowych na wysokości, co sprawia, że jest dobre do pracy na fasadach budynków, ale nie za bardzo nadaje się do wnętrz. Jego konstrukcja nie jest zbyt stabilna w małych przestrzeniach, a prace wewnątrz to nie jego bajka. Z kolei stojakowe rusztowanie jest bardziej skomplikowane i wymaga więcej elementów, co sprawia, że jego montaż trwa dłużej, a tak naprawdę rusztowanie kozłowe to lepsza opcja, bo można je szybko przestawiać. Modułowe rusztowanie, chociaż bardzo uniwersalne, często wykracza poza potrzeby typowych prac wewnętrznych, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania czasu i zasobów. Ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to wpływa na bezpieczeństwo i efektywność pracy w budowlance.
Pytanie 5
Na podstawie tabeli oblicz ilości cementu portlandzkiego i piasku, potrzebne do wykonania 1,5 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M2.
| Orientacyjna ilość składników na 1 m³ zaprawy cementowo-wapiennej o konsystencji plastycznej | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Proporcje cement : wapno : piasek | Marka zaprawy | Cement portlandzki CEM I [kg] | Wapno hydratyzowane [kg] | Piasek [m³] | Woda [dm³] |
| 1 : 2,5 : 10,5 | M2 | 107 | 124 | 0,94 | 316 |
| 1 : 1,25 : 6,75 | M5 | 165 | 97 | 0,95 | 304 |
| 1 : 0,25 : 3,75 | M20 | 293 | 34 | 0,93 | 284 |
A. 160,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku
B. 107,0 kg cementu, 1,425 m3 piasku
C. 186,0 kg cementu, 1,425 m3 piasku
D. 145,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "160,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku" jest prawidłowa, ponieważ została obliczona zgodnie z proporcjami podanymi w tabeli dla zaprawy cementowo-wapiennej M2. W celu określenia ilości cementu i piasku potrzebnych do wykonania 1,5 m3 zaprawy, należy najpierw ustalić wartości dla 1 m3, a następnie przemnożyć je przez 1,5. Dla zaprawy M2 standardowe proporcje to 107 kg cementu na 1 m3 i 0,94 m3 piasku. Przemnażając te wartości przez 1,5, uzyskujemy 160,5 kg cementu oraz 1,410 m3 piasku. Tego typu obliczenia są fundamentalne w budownictwie, gdzie precyzyjne określenie proporcji materiałów ma kluczowe znaczenie dla jakości i trwałości konstrukcji. Stosowanie odpowiednich norm, takich jak PN-EN 197-1, gwarantuje, że zaprawa osiągnie wymagane właściwości mechaniczne i trwałość. W praktyce, dokładne obliczenia i właściwe proporcje składników wpływają na zachowanie zaprawy w różnych warunkach atmosferycznych oraz jej odporność na czynniki zewnętrzne. Istotne jest również, aby przed rozpoczęciem prac budowlanych zasięgnąć porady specjalistów, którzy mogą wskazać właściwe proporcje i metody mieszania.
Odpowiedź "160,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku" jest prawidłowa, ponieważ została obliczona zgodnie z proporcjami podanymi w tabeli dla zaprawy cementowo-wapiennej M2. W celu określenia ilości cementu i piasku potrzebnych do wykonania 1,5 m3 zaprawy, należy najpierw ustalić wartości dla 1 m3, a następnie przemnożyć je przez 1,5. Dla zaprawy M2 standardowe proporcje to 107 kg cementu na 1 m3 i 0,94 m3 piasku. Przemnażając te wartości przez 1,5, uzyskujemy 160,5 kg cementu oraz 1,410 m3 piasku. Tego typu obliczenia są fundamentalne w budownictwie, gdzie precyzyjne określenie proporcji materiałów ma kluczowe znaczenie dla jakości i trwałości konstrukcji. Stosowanie odpowiednich norm, takich jak PN-EN 197-1, gwarantuje, że zaprawa osiągnie wymagane właściwości mechaniczne i trwałość. W praktyce, dokładne obliczenia i właściwe proporcje składników wpływają na zachowanie zaprawy w różnych warunkach atmosferycznych oraz jej odporność na czynniki zewnętrzne. Istotne jest również, aby przed rozpoczęciem prac budowlanych zasięgnąć porady specjalistów, którzy mogą wskazać właściwe proporcje i metody mieszania.
Pytanie 6
Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m2 tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?
A. 10,5 r-g
B. 23,1 r-g
C. 31,5 r-g
D. 35,0 r-g
Odpowiedź 23,1 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny na otynkowanie ścian pokoju, należy najpierw określić powierzchnię tynku, którą trzeba pokryć. Pokój o wymiarach 5 m na 6 m i wysokości 3 m ma powierzchnię ścian równą: 2 * (5 m + 6 m) * 3 m = 66 m2. Następnie, mając informację, że nakład robocizny na 100 m2 tynku wynosi 35 r-g, możemy obliczyć czas potrzebny na pokrycie 66 m2 tynku. Proporcjonalnie, czas na 1 m2 wynosi 35 r-g / 100 m2 = 0,35 r-g. Dlatego czas na 66 m2 tynku to: 66 m2 * 0,35 r-g/m2 = 23,1 r-g. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie kosztów i czasu pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.
Pytanie 7
Określ właściwą sekwencję technologiczną działań związanych z obniżeniem poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych?
A. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → odciążenie ław → podbicie fundamentu
B. Podbicie fundamentu → odciążenie ław → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem
C. Odciążenie ław → podbicie fundamentu → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem
D. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → podbicie fundamentu → odciążenie ław
Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że pierwszym krokiem w procesie obniżania poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych jest wykonanie wykopu oraz zabezpieczenie go deskowaniem. To kluczowy etap, gdyż odpowiednie przygotowanie terenu pozwala na bezpieczne przeprowadzenie kolejnych prac. Następnie, po zabezpieczeniu wykopu, przystępuje się do odciążenia ław, co ma na celu zmniejszenie obciążenia na fundamenty, aby zapobiec ich uszkodzeniu. Odciążenie jest niezbędne, aby fundamenty mogły być podbite bez ryzyka ich zniszczenia. Na końcu wykonuje się podbicie fundamentu, które jest procesem, w którym stosuje się specjalne materiały, takie jak beton lub zaprawa, aby podnieść poziom fundamentów do wymaganej wysokości. Taka sekwencja zgodna jest z procedurami zalecanymi w normach budowlanych, co zwiększa bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy
A. zagruntować gruntownikiem
B. zgromadzić pod zadaszeniem
C. nakryć plandeką
D. zamoczyć w wodzie
Te alternatywy, które podałeś, nie są najlepsze, jeśli chodzi o przygotowanie cegły ceramicznej w upalne dni. Zagruntowanie jej gruntownikiem, choć może się zdarzyć, że niektórzy tak robią, to tak naprawdę nie jest dobry pomysł. Gruntowniki raczej poprawiają przyczepność, a nie nawilżają cegłę, co jest przecież kluczowe. Nakrywanie cegły plandeką może chronić przed słońcem, ale to nie rozwiązuje problemu z zaprawą i wciąż nie dostarcza wilgoci, której potrzebujemy. Trzymanie cegieł pod dachem to lepsza opcja, bo chroni je przed deszczem czy słońcem, ale znowu - to nie nawilża ich. Często ludzie myślą, że te metody zastąpią nawilżenie cegły, ale to nieprawda. Po prostu nie uwzględniają podstawowych zasad przygotowania materiałów budowlanych, co może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Kluczowy błąd to ignorowanie, że cegły wchłaniają wodę i jak to wpływa na jakość murowania.
Pytanie 10
Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?
A. Umyć wodą z detergentem
B. Zeszkrobać papierem ściernym
C. Nałożyć warstwę folii w płynie
D. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą
Odpowiedź 'Zmyć wodą z detergentem' jest prawidłowa, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia, takie jak sadza i tłuszcz, które mogą negatywnie wpływać na przyczepność tynku do podłoża. W procesie przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na jego czystość, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do odspajania się tynku w przyszłości. Użycie detergentów jest powszechną praktyką, ponieważ ich właściwości emulgujące pomagają w rozkładzie tłuszczu, co ułatwia usunięcie zabrudzeń. Po umyciu powierzchni za pomocą wody z detergentem, zaleca się spłukanie jej czystą wodą, aby usunąć wszelkie resztki chemikaliów. Warto również pamiętać, że niektóre standardy budowlane zalecają wykonanie testu przyczepności tynku na małym fragmencie podłoża po jego przygotowaniu. Takie podejście pomoże upewnić się, że powierzchnia jest odpowiednio przygotowana, co zapewni długotrwałość i estetykę wykonanego tynku.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Całkowita powierzchnia dwóch ścian o rozmiarach 4,0 x 2,5 x 0,25 m, wykonanych z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej, jest równa
A. 5,0 m2
B. 20,0 m2
C. 10,0 m2
D. 2,5 m2
Często pojawia się błąd, który może prowadzić do złych wyników, a mianowicie niewłaściwe zrozumienie tego, co to jest powierzchnia. Niektórzy użytkownicy mylą jednostki miary albo po prostu się gubią w obliczeniach, przez co wychodzą im nieprawidłowe wartości. Przykładowo odpowiedzi, które mówią, że łączna powierzchnia to 5,0 m2, 2,5 m2 czy 10,0 m2, mogą wynikać z błędów, jak np. liczenie tylko jednej ściany albo używanie złych wymiarów. Kiedy chcemy obliczyć całkowitą powierzchnię dwóch ścian, ważne jest, żeby pamiętać, że każda z nich ma swoje wymiary, które trzeba pomnożyć, a potem zsumować. Niektórzy mogą też nie zdawać sobie sprawy, że powierzchnie ścian liczymy w metrach kwadratowych, a nie w metrach, co prowadzi do pomyłek przy konwersji jednostek. Dodatkowo, warto mieć na uwadze kontekst, w jakim używamy tych obliczeń, bo w budownictwie precyzyjne wyliczenia są naprawdę istotne dla dalszego przebiegu projektu, jak dobór materiałów czy wycena kosztów budowy. Dlatego uczestnicy szkoleń i testów powinni szczególnie zwracać uwagę na praktyczne zastosowanie wzorów oraz na skutki błędnych obliczeń w całym procesie budowlanym.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył
A. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru
B. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku
C. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu
D. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku
Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.
Pytanie 15
Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być
A. gładka i sucha
B. gładka i nawilżona
C. porysowana i sucha
D. porysowana i nawilżona
Prawidłowe przygotowanie podłoża gipsowego do tynkowania jest kluczowym aspektem, który może zostać zignorowany przy błędnej interpretacji wymagań. Odpowiedzi, które sugerują gładkie i suche podłoże, opierają się na mylnym założeniu, że idealnie gładka powierzchnia zapewnia najlepszą adhezję. W rzeczywistości, brak jakiejkolwiek faktury na podłożu gipsowym skutkuje mniejszą powierzchnią styku, co może prowadzić do łatwego odrywania się tynku. Gdy podłoże jest suche, tynk może wchłonąć wilgoć z gipsu zbyt szybko, co może prowadzić do pęknięć i niestabilności. Porysowanie powierzchni gipsowej jest zatem fundamentalne, ponieważ zwiększa ona powierzchnię styku i poprawia właściwości klejące. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że podłoże powinno być porysowane i zwilżone, lecz przy jednoczesnym wskazaniu na jego porysowanie bez nawilżenia, również są błędne. Wysoka wilgotność jest kluczowa w procesie wiązania tynku. Zbyt duże wysuszenie podłoża przez porysowanie bez odpowiedniego nawilżenia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń tynku. Dlatego, aby zapewnić estetyczne i trwałe wykończenie, należy przestrzegać standardów budowlanych dotyczących przygotowania podłoża, które zalecają stosowanie nawilżania przed aplikacją tynku, co jest praktyką zgodną z normami branżowymi.
Pytanie 16
Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m3mieszanki betonowej klasy C 16/20.
| Receptury robocze na 1 m3 mieszanki betonowej | ||||
|---|---|---|---|---|
| klasa betonu | cement | żwir | piasek | woda |
| C 8/10 | 341 kg | 661 l | 367 l | 216 l |
| C 12/16 | 362 kg | 642 l | 351 l | 227 l |
| C 16/20 | 367 kg | 770 l | 426 l | 223 l |
A. 770 l
B. 385 l
C. 213 l
D. 642 l
Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z błędnego zrozumienia proporcji materiałów w mieszance betonowej. Na przykład, odpowiedzi, takie jak 770 l, 213 l czy 642 l, nie uwzględniają odpowiedniego przeliczenia objętości żwiru z 1 m³. W praktyce, stosując standardowe proporcje dla mieszanki betonowej klasy C 16/20, uzyskujemy właściwy stosunek składników. Typowe błędy, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują nieprawidłowe przeliczenie objętości, pominięcie istotnych informacji z tabeli lub niewłaściwe zastosowanie proporcji. Na przykład, obliczając ilość żwiru, nie można zapominać o podstawowych zasadach dotyczących mieszania składników. Zmniejszając objętość mieszanki betonowej, należy proporcjonalnie zmniejszyć ilości wszystkich składników, w tym żwiru, aby uzyskać mieszankę o pożądanych właściwościach. Zrozumienie materiału i jego proporcji jest kluczowe w inżynierii budowlanej, ponieważ nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do osłabienia konstrukcji, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu. Dlatego, aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby zawsze odnosić się do norm i zaleceń branżowych dotyczących proporcji materiałów w mieszankach betonowych.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.
| Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment) |
|---|
| Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m2 tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m2 powierzchni otynkowanej. |
A. Dla tynku kategorii III
B. Dla tynku kategorii IV
C. Dla tynku kategorii II
D. Dla tynku kategorii I
Poprawna odpowiedź to kategoria IV, ponieważ zgodnie z Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich, tynki doborowe charakteryzują się wysokimi wymaganiami estetycznymi, co oznacza, że wszelkie widoczne miejscowe nierówności, takie jak ślady wygładzania kielnią czy zacierania packą, są całkowicie niedopuszczalne. Praktycznie, oznacza to, że w przypadku tynków doborowych, wykonawcy muszą szczególnie dbać o precyzję wykonania i staranność, aby zapewnić jednolitą i gładką powierzchnię, co jest kluczowe w kontekście późniejszego malowania lub tapetowania. W branży budowlanej, tynki doborowe są często stosowane w obiektach o wysokich standardach wykończenia, takich jak budynki użyteczności publicznej czy ekskluzywne mieszkania. Nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do problemów estetycznych i funkcjonalnych, dlatego tak ważne jest stosowanie się do tych wytycznych.
Pytanie 20
Tynk klasy II to tynk
A. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej
B. pospolity o powierzchni równej i gładkiej
C. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej
D. doborowy o powierzchni równej i gładkiej
Odpowiedzi wskazujące na tynki doborowe o powierzchni gładkiej nie są właściwe, ponieważ tynki tej kategorii są zdefiniowane przez swoje cechy mechaniczne i estetyczne, które różnią się od tynków pospolitych. Tynki doborowe zazwyczaj charakteryzują się wyższą jakością oraz określonymi właściwościami, które nie są typowe dla tynków pospolitych. Odpowiedzi sugerujące gładką powierzchnię nie uwzględniają, że tynki doborowe są projektowane głównie do zastosowań wewnętrznych oraz wymagają precyzyjnego wykonania, co sprawia, że nie są one odpowiednie w kontekście tynków kategorii II. Ponadto tynki pospolite, ze względu na swoje cechy, są bardziej uniwersalne i mogą być stosowane w różnych warunkach. Wybór tynku o powierzchni gładkiej w kontekście tynku kategorii II jest błędny, ponieważ to prowadzi do mylnych wniosków na temat jego zastosowania oraz właściwości. Tynki o powierzchni gładkiej mają swoje miejsce w budownictwie, ale są często klasyfikowane inaczej, co może prowadzić do dezorientacji wśród osób pracujących w branży budowlanej. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami tynków oraz ich zastosowania w praktyce.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
W remontowanym budynku na poddaszu zamierzono stworzyć lekką ściankę działową, aby oddzielić dwa pokoje mieszkalne. Jakie materiały powinno się zastosować do jej budowy?
A. cegły klinkierowe
B. płyty Pro-Monta
C. cegły szamotowe
D. płyty wiórowe laminowane
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Płyty Pro-Monta to naprawdę fajne rozwiązanie do budowy lekkich ścianek działowych. Mają świetną stabilność i dobrze izolują dźwięk, co jest bardzo ważne. Dzięki temu, że są lekkie i łatwe w montażu, można szybko zmieniać układ przestrzeni w mieszkaniu. Jak masz poddasze, gdzie miejsca często brakuje, to te płyty sprawdzą się super. Stosowanie ich w budowie ścianek to zgodne z normami i dobrymi praktykami, zwłaszcza jeśli chodzi o efektywność energetyczną. Co więcej, można je wykończyć różnymi materiałami, więc łatwo dopasujesz styl do swojego gustu. Przykładowo, można podzielić duże pomieszczenie na mniejsze, co tworzy bardziej intymne przestrzenie, co na poddaszu bywa naprawdę przydatne.
Płyty Pro-Monta to naprawdę fajne rozwiązanie do budowy lekkich ścianek działowych. Mają świetną stabilność i dobrze izolują dźwięk, co jest bardzo ważne. Dzięki temu, że są lekkie i łatwe w montażu, można szybko zmieniać układ przestrzeni w mieszkaniu. Jak masz poddasze, gdzie miejsca często brakuje, to te płyty sprawdzą się super. Stosowanie ich w budowie ścianek to zgodne z normami i dobrymi praktykami, zwłaszcza jeśli chodzi o efektywność energetyczną. Co więcej, można je wykończyć różnymi materiałami, więc łatwo dopasujesz styl do swojego gustu. Przykładowo, można podzielić duże pomieszczenie na mniejsze, co tworzy bardziej intymne przestrzenie, co na poddaszu bywa naprawdę przydatne.
Pytanie 24
Jakie narzędzie nie jest pomocne w mierzeniu kątów pomiędzy przecinającymi się płaszczyznami sąsiadujących murów?
A. Kątownica i łata
B. Kątownik murarski
C. Poziomnica
D. Trójkąt egipski
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poziomnica jest narzędziem służącym do pomiaru poziomości i pionowości powierzchni, co oznacza, że jej głównym celem jest zapewnienie, że elementy konstrukcyjne są ułożone w linii prostej wzdłuż osi wertykalnej lub horyzontalnej. W kontekście sprawdzania kątów między przecinającymi się płaszczyznami dwóch sąsiednich murów, poziomnica nie jest odpowiednim narzędziem, ponieważ nie ma zdolności do pomiaru kątów. Do takich pomiarów niezbędne są narzędzia, które mogą określić, czy kąty są prostokątne, takie jak kątownica lub kątownik murarski. Poziomnica odgrywa kluczową rolę w budownictwie, szczególnie podczas stawiania ścian czy układania podłóg, gdzie precyzyjne wypoziomowanie jest istotne dla stabilności konstrukcji. Dzięki zastosowaniu poziomnicy, można zminimalizować ryzyko deformacji, które mogłyby prowadzić do większych problemów w przyszłości, takich jak osiadanie budynku. W standardach budowlanych podkreśla się znaczenie używania poziomicy w każdym etapie budowy w celu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa.
Poziomnica jest narzędziem służącym do pomiaru poziomości i pionowości powierzchni, co oznacza, że jej głównym celem jest zapewnienie, że elementy konstrukcyjne są ułożone w linii prostej wzdłuż osi wertykalnej lub horyzontalnej. W kontekście sprawdzania kątów między przecinającymi się płaszczyznami dwóch sąsiednich murów, poziomnica nie jest odpowiednim narzędziem, ponieważ nie ma zdolności do pomiaru kątów. Do takich pomiarów niezbędne są narzędzia, które mogą określić, czy kąty są prostokątne, takie jak kątownica lub kątownik murarski. Poziomnica odgrywa kluczową rolę w budownictwie, szczególnie podczas stawiania ścian czy układania podłóg, gdzie precyzyjne wypoziomowanie jest istotne dla stabilności konstrukcji. Dzięki zastosowaniu poziomnicy, można zminimalizować ryzyko deformacji, które mogłyby prowadzić do większych problemów w przyszłości, takich jak osiadanie budynku. W standardach budowlanych podkreśla się znaczenie używania poziomicy w każdym etapie budowy w celu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Jaką minimalną długość powinno mieć oparcie nadproża L19 na murze?
A. 6 cm
B. 10 cm
C. 19 cm
D. 22 cm
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Minimalna długość oparcia nadproża L19 wynosząca 10 cm jest zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi oraz najlepszymi praktykami w zakresie projektowania konstrukcji. Oparcie nadproża jest kluczowym elementem w systemach murowych, ponieważ przenosi obciążenia z nadproża na ściany boczne, co zapewnia stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosowanie długości oparcia o wartości 10 cm zapewnia odpowiednią nośność, a jednocześnie minimalizuje ryzyko pęknięć i deformacji w budynku. Przykładem zastosowania tej wartości jest budowa ścian oporowych w obiektach mieszkalnych, gdzie nadproża są narażone na różnorodne obciążenia, w tym obciążenia dynamiczne. Warto również zwrócić uwagę, że przy projektowaniu nadproży należy uwzględniać dodatkowe czynniki, takie jak rodzaj materiału, z którego wykonane jest nadproże, oraz jego szerokość, co może wpływać na wymaganą długość oparcia. Zastosowanie 10 cm jako minimalnej długości oparcia nadproża jest zgodne z literaturą przedmiotu oraz standardami budowlanymi, co czyni tę odpowiedź poprawną.
Minimalna długość oparcia nadproża L19 wynosząca 10 cm jest zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi oraz najlepszymi praktykami w zakresie projektowania konstrukcji. Oparcie nadproża jest kluczowym elementem w systemach murowych, ponieważ przenosi obciążenia z nadproża na ściany boczne, co zapewnia stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosowanie długości oparcia o wartości 10 cm zapewnia odpowiednią nośność, a jednocześnie minimalizuje ryzyko pęknięć i deformacji w budynku. Przykładem zastosowania tej wartości jest budowa ścian oporowych w obiektach mieszkalnych, gdzie nadproża są narażone na różnorodne obciążenia, w tym obciążenia dynamiczne. Warto również zwrócić uwagę, że przy projektowaniu nadproży należy uwzględniać dodatkowe czynniki, takie jak rodzaj materiału, z którego wykonane jest nadproże, oraz jego szerokość, co może wpływać na wymaganą długość oparcia. Zastosowanie 10 cm jako minimalnej długości oparcia nadproża jest zgodne z literaturą przedmiotu oraz standardami budowlanymi, co czyni tę odpowiedź poprawną.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Krążyna stanowi element wspierający, który umożliwia realizację
A. stropów gęstożebrowych
B. stropów Kleina
C. sklepień i łuków
D. gzymsów oraz cokołów
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Krążyna, jako pomocnicza konstrukcja podporowa, jest kluczowym elementem w procesie budowy sklepień i łuków. Działa jako zewnętrzny element wspierający, który pozwala na właściwe przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych oraz stabilizację formy architektonicznej. W przypadku łuków, krążyna umożliwia równomierne rozłożenie sił działających na łuk, co jest istotne dla zachowania jego integralności strukturalnej. Przykładowo, w architekturze romańskiej i gotyckiej, sklepy krzyżowo-żebrowe wykorzystują krążyny jako istotne wsparcie dla skomplikowanych form. Użycie krążyn w projektach budowlanych zgodnych z normami Eurokodów zapewnia optymalizację rozkładu obciążeń, co przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo budowli. Należy także pamiętać o estetyce, ponieważ krążyny mogą być również elementem dekoracyjnym, co widoczne jest w wielu zabytkowych obiektach architektonicznych, gdzie harmonijnie łączą funkcję strukturalną z walorami wizualnymi.
Krążyna, jako pomocnicza konstrukcja podporowa, jest kluczowym elementem w procesie budowy sklepień i łuków. Działa jako zewnętrzny element wspierający, który pozwala na właściwe przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych oraz stabilizację formy architektonicznej. W przypadku łuków, krążyna umożliwia równomierne rozłożenie sił działających na łuk, co jest istotne dla zachowania jego integralności strukturalnej. Przykładowo, w architekturze romańskiej i gotyckiej, sklepy krzyżowo-żebrowe wykorzystują krążyny jako istotne wsparcie dla skomplikowanych form. Użycie krążyn w projektach budowlanych zgodnych z normami Eurokodów zapewnia optymalizację rozkładu obciążeń, co przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo budowli. Należy także pamiętać o estetyce, ponieważ krążyny mogą być również elementem dekoracyjnym, co widoczne jest w wielu zabytkowych obiektach architektonicznych, gdzie harmonijnie łączą funkcję strukturalną z walorami wizualnymi.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Rozpoczęcie docieplania ściany metodą lekką suchą polega na zamontowaniu
A. wełny mineralnej
B. kratek odpowietrzających
C. izolacji wiatrowej
D. rusztu konstrukcyjnego
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Docieplenie ściany metodą lekką suchą zaczynamy od montażu rusztu konstrukcyjnego, ponieważ stanowi on podstawę dla dalszych warstw izolacyjnych. Ruszt ten może być wykonany z profili stalowych lub drewnianych, które są dostosowane do specyfiki budynku i rodzaju zastosowanej izolacji. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie stabilności i nośności całego systemu ociepleń, a także umożliwienie montażu izolacji. Dobre praktyki wskazują na konieczność precyzyjnego wyznaczenia osi rusztu, co ma kluczowe znaczenie dla estetyki i efektywności izolacji. Po zamontowaniu rusztu, przystępuje się do aplikacji materiału izolacyjnego, który najczęściej jest wykonany z wełny mineralnej lub styropianu, zależnie od wymagań projektowych. Warto pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi ruszt powinien być odpowiednio zabezpieczony przed wilgocią oraz wiatrem, co znacząco wpływa na długoletnią efektywność izolacji. Takie podejście pozwala na skuteczne zarządzanie ciepłem w budynku oraz poprawia jego efektywność energetyczną.
Docieplenie ściany metodą lekką suchą zaczynamy od montażu rusztu konstrukcyjnego, ponieważ stanowi on podstawę dla dalszych warstw izolacyjnych. Ruszt ten może być wykonany z profili stalowych lub drewnianych, które są dostosowane do specyfiki budynku i rodzaju zastosowanej izolacji. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie stabilności i nośności całego systemu ociepleń, a także umożliwienie montażu izolacji. Dobre praktyki wskazują na konieczność precyzyjnego wyznaczenia osi rusztu, co ma kluczowe znaczenie dla estetyki i efektywności izolacji. Po zamontowaniu rusztu, przystępuje się do aplikacji materiału izolacyjnego, który najczęściej jest wykonany z wełny mineralnej lub styropianu, zależnie od wymagań projektowych. Warto pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi ruszt powinien być odpowiednio zabezpieczony przed wilgocią oraz wiatrem, co znacząco wpływa na długoletnią efektywność izolacji. Takie podejście pozwala na skuteczne zarządzanie ciepłem w budynku oraz poprawia jego efektywność energetyczną.
Pytanie 34
Jakiego zestawu narzędzi należy użyć do budowy ścian z bloczków Ytong, murowanych na zaprawie cementowo-wapiennej?
A. Młotek murarski, kielnia, strug, packa do szlifowania
B. Młotek gumowy, packa do szlifowania, strug, piła płatnica
C. Młotek murarski, piła płatnica, kielnia, pędzel ławkowiec
D. Młotek gumowy, piła płatnica, prowadnica kątowa, kielnia
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź zawierająca młotek gumowy, piłę płatniczą, prowadnicę kątową i kielnię jest poprawna ze względu na specyfikę procesu murowania bloczków Ytong, które wykonuje się na zaprawie cementowo-wapiennej. Młotek gumowy jest istotny, ponieważ umożliwia delikatne, ale skuteczne dopasowanie bloczków bez ryzyka ich uszkodzenia. Piła płatnica jest narzędziem niezbędnym do dokładnego cięcia bloczków Ytong, co jest kluczowe w celu uzyskania precyzyjnych kształtów i wymiarów. Prowadnica kątowa pozwala na utrzymanie prostych kątów podczas układania ścian, co jest fundamentalne dla stabilności konstrukcji. Kielnia natomiast jest narzędziem, które umożliwia nakładanie zaprawy oraz precyzyjne umieszczanie bloczków. Użycie tych narzędzi zgodnie z zasadami sztuki budowlanej gwarantuje, że ściany będą trwałe i zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie poziomu i pionu układanych elementów, co można zrealizować przy pomocy poziomicy. Właściwe przygotowanie i zastosowanie narzędzi to kluczowe aspekty, które wpływają na jakość całej konstrukcji.
Odpowiedź zawierająca młotek gumowy, piłę płatniczą, prowadnicę kątową i kielnię jest poprawna ze względu na specyfikę procesu murowania bloczków Ytong, które wykonuje się na zaprawie cementowo-wapiennej. Młotek gumowy jest istotny, ponieważ umożliwia delikatne, ale skuteczne dopasowanie bloczków bez ryzyka ich uszkodzenia. Piła płatnica jest narzędziem niezbędnym do dokładnego cięcia bloczków Ytong, co jest kluczowe w celu uzyskania precyzyjnych kształtów i wymiarów. Prowadnica kątowa pozwala na utrzymanie prostych kątów podczas układania ścian, co jest fundamentalne dla stabilności konstrukcji. Kielnia natomiast jest narzędziem, które umożliwia nakładanie zaprawy oraz precyzyjne umieszczanie bloczków. Użycie tych narzędzi zgodnie z zasadami sztuki budowlanej gwarantuje, że ściany będą trwałe i zgodne z normami budowlanymi. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie poziomu i pionu układanych elementów, co można zrealizować przy pomocy poziomicy. Właściwe przygotowanie i zastosowanie narzędzi to kluczowe aspekty, które wpływają na jakość całej konstrukcji.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Oblicz, ile cegieł dziurawek trzeba przygotować do budowy dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4×6,0 m i grubości 25 cm każda, jeśli norma zużycia tych cegieł to 93,40 szt./m2?
A. 2801 sztuk
B. 2690 sztuk
C. 1345 sztuk
D. 1401 sztuk
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć liczbę cegieł dziurawek potrzebnych do wykonania dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4 × 6,0 m, musimy najpierw policzyć powierzchnię jednej ścianki. Powierzchnia jednej ścianki wynosi 2,4 m × 6,0 m = 14,4 m². Skoro mamy dwie ścianki, całkowita powierzchnia wynosi 2 × 14,4 m² = 28,8 m². Następnie, korzystając z normy zużycia cegieł wynoszącej 93,40 szt./m², obliczamy potrzebną liczbę cegieł: 28,8 m² × 93,40 szt./m² ≈ 2690 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, które zalecają dokładne obliczenia materiałowe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów związanych z niedoborem materiałów. Warto również zwrócić uwagę na dokładność pomiarów, ponieważ każdy błąd w wymiarowaniu może prowadzić do znacznych różnic w ilości materiałów, co jest kluczowe w planowaniu budowy.
Aby obliczyć liczbę cegieł dziurawek potrzebnych do wykonania dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4 × 6,0 m, musimy najpierw policzyć powierzchnię jednej ścianki. Powierzchnia jednej ścianki wynosi 2,4 m × 6,0 m = 14,4 m². Skoro mamy dwie ścianki, całkowita powierzchnia wynosi 2 × 14,4 m² = 28,8 m². Następnie, korzystając z normy zużycia cegieł wynoszącej 93,40 szt./m², obliczamy potrzebną liczbę cegieł: 28,8 m² × 93,40 szt./m² ≈ 2690 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, które zalecają dokładne obliczenia materiałowe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów związanych z niedoborem materiałów. Warto również zwrócić uwagę na dokładność pomiarów, ponieważ każdy błąd w wymiarowaniu może prowadzić do znacznych różnic w ilości materiałów, co jest kluczowe w planowaniu budowy.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw
A. krzemionkowych
B. ciepłochronnych
C. kwasoodpornych
D. szamotowych
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Perlit to naprawdę świetny materiał, jeśli chodzi o izolację. Dzięki swojej porowatej strukturze świetnie trzyma powietrze, co znacząco poprawia izolację termiczną zapraw. Z tego co widziałem, często stosuje się go w mieszankach tynkarskich i zaprawach, żeby zmniejszyć straty ciepła w budynkach. To jest ważne, zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy myślimy o zrównoważonym budownictwie i efektywności energetycznej. Poza tym, perlit jest lekki, co znacznie ułatwia transport i użycie. Dzięki temu nasze konstrukcje są mniej obciążone. Warto pamiętać, że świetnie sprawdza się w systemach ociepleń, co naprawdę przekłada się na długowieczność i efektywność energetyczną budynków.
Perlit to naprawdę świetny materiał, jeśli chodzi o izolację. Dzięki swojej porowatej strukturze świetnie trzyma powietrze, co znacząco poprawia izolację termiczną zapraw. Z tego co widziałem, często stosuje się go w mieszankach tynkarskich i zaprawach, żeby zmniejszyć straty ciepła w budynkach. To jest ważne, zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy myślimy o zrównoważonym budownictwie i efektywności energetycznej. Poza tym, perlit jest lekki, co znacznie ułatwia transport i użycie. Dzięki temu nasze konstrukcje są mniej obciążone. Warto pamiętać, że świetnie sprawdza się w systemach ociepleń, co naprawdę przekłada się na długowieczność i efektywność energetyczną budynków.
Pytanie 40
Izolację poziomą w budynku bez piwnicy powinno się wykonać
A. na górnej powierzchni fundamentu i na poziomie terenu
B. pod fundamentem i na poziomie podłogi na gruncie
C. na górnej powierzchni fundamentu i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
D. pod fundamentem i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykonanie lekkiej izolacji poziomej budynku niepodpiwniczonego na górnej powierzchni ławy oraz na górnej powierzchni ściany fundamentowej jest kluczowym elementem ochrony budynku przed wilgocią i wodami gruntowymi. Izolacja ta ma za zadanie zapewnić barierę przed przenikaniem wody oraz ograniczyć ryzyko powstawania pleśni i grzybów w konstrukcji budowlanej. W praktyce, stosowanie materiałów hydroizolacyjnych, takich jak membrany bitumiczne lub folie PVC, na poziomie ławy fundamentowej oraz ścian fundamentowych jest zgodne z normami budowlanymi i zaleceniami branżowymi. Tego rodzaju izolacja powinna być również odpowiednio zgrzewana lub klejona, aby zapewnić jej szczelność. Należy pamiętać, że skuteczność izolacji poziomej ma bezpośredni wpływ na trwałość budynku oraz jego komfort użytkowania. Dodatkowo, przy projektowaniu izolacji warto uwzględnić lokalne warunki gruntowe oraz poziom wód gruntowych, co pozwoli na optymalizację rozwiązań budowlanych.
Wykonanie lekkiej izolacji poziomej budynku niepodpiwniczonego na górnej powierzchni ławy oraz na górnej powierzchni ściany fundamentowej jest kluczowym elementem ochrony budynku przed wilgocią i wodami gruntowymi. Izolacja ta ma za zadanie zapewnić barierę przed przenikaniem wody oraz ograniczyć ryzyko powstawania pleśni i grzybów w konstrukcji budowlanej. W praktyce, stosowanie materiałów hydroizolacyjnych, takich jak membrany bitumiczne lub folie PVC, na poziomie ławy fundamentowej oraz ścian fundamentowych jest zgodne z normami budowlanymi i zaleceniami branżowymi. Tego rodzaju izolacja powinna być również odpowiednio zgrzewana lub klejona, aby zapewnić jej szczelność. Należy pamiętać, że skuteczność izolacji poziomej ma bezpośredni wpływ na trwałość budynku oraz jego komfort użytkowania. Dodatkowo, przy projektowaniu izolacji warto uwzględnić lokalne warunki gruntowe oraz poziom wód gruntowych, co pozwoli na optymalizację rozwiązań budowlanych.