Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 20 września 2025 08:18
Data zakończenia: 20 września 2025 08:43

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Tynk dekoracyjny, który składa się z wielu warstw i ma różne kolory, a jego odcień uzyskuje się przez usuwanie odpowiednich warstw wierzchnich, to

A. sztablatura

B. sgraffito

C. stiuk

D. sztukateria

Sztablatura, stiuk oraz sztukateria to terminy, które często mylone są ze sgraffito, jednak każdy z nich odnosi się do odmiennych technik i materiałów. Sztablatura to technika, w której powierzchnia tynku jest formowana w sposób umożliwiający uzyskanie trójwymiarowych efektów, ale nie polega na zeskrobywaniu. Zazwyczaj stosowana jest w stylach, które akcentują fakturę materiału. Stiuk, z drugiej strony, to specyficzny rodzaj tynku, często na bazie wapna, który charakteryzuje się gładkością i połyskiem, lecz nie oferuje możliwości tworzenia wzorów poprzez odsłanianie różnych warstw. Sztukateria jest ogólnym terminem odnoszącym się do dekoracji architektonicznych wykonanych z tynku, zazwyczaj w formie reliefów lub okładzin, które można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków, ale nie polega na odsłanianiu warstw tynku. Wybór nieodpowiedniej techniki może prowadzić do błędnych założeń projektowych, a także niewłaściwej aplikacji w kontekście architektonicznym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego doboru technik dekoracyjnych, co z kolei wpływa na estetykę i trwałość obiektów budowlanych. Tylko właściwe zastosowanie odpowiednich technik pozwala na osiągnięcie zamierzonych efektów wizualnych oraz zgodności z wymaganiami konserwatorskimi.

Pytanie 4

Betonowe podłoże, które ma być tynkowane, powinno charakteryzować się równą powierzchnią oraz

A. suche i chropowate

B. zwilżone i gładkie

C. zwilżone i chropowate

D. suche i gładkie

Odpowiedzi, które sugerują, że podłoże powinno być suche, są nieprawidłowe, ponieważ sucha powierzchnia nie zapewnia odpowiedniego przyczepności tynku. W przypadku podłoża suchego, tynk może nie przywierać właściwie, co prowadzi do jego odspajania się z powierzchni betonu. To zjawisko jest szczególnie widoczne w warunkach, gdy wykończenie jest narażone na zmienne warunki atmosferyczne, takie jak wilgoć czy zmiany temperatury. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na gładkie podłoże mogą prowadzić do błędnego wniosku, że tynk nie wymaga chropowatej struktury dla dobrej przyczepności. Gładkie podłoża nie stwarzają odpowiednich warunków dla mechanicznego wiązania, co może skutkować powstawaniem pęknięć i deformacji w wyniku obciążeń mechanicznych. W praktyce, tynkowanie na gładkich powierzchniach wymaga zastosowania dodatkowych metod zapewniających przyczepność, co zwiększa koszty i czas pracy. Zrozumienie znaczenia przygotowania podłoża betonowego jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów pracy, w oparciu o zasady zawarte w normach budowlanych, takich jak PN-EN 13914, które podkreślają rolę chropowatości i wilgotności w kontekście aplikacji tynków.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.

Rodzaj tynku	Grubość tynku [mm]	Dopuszczalne odchyłki grubości [mm]
pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych	5	+3
pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce	20	±3
pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym	12	-4 +2
pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym	18	-4 +2

A. 23 mm

B. 20 mm

C. 17 mm

D. 22 mm

Wybór wartości, która nie wynosi 23 mm, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad określania maksymalnej grubości tynku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 22 mm, 20 mm czy 17 mm ignorują ważny aspekt, jakim jest maksymalne dodatnie odchylenie, które w tym przypadku wynosi 3 mm. Odpowiedź 20 mm jest równoznaczna z podstawową grubością tynku, ale nie uwzględnia możliwości zastosowania dodatkowej warstwy tynku, co w praktyce jest często wykorzystywane dla poprawy estetyki oraz izolacji. Wartością maksymalną jest zatem nie tylko sama grubość, ale także uwzględnienie dodatkowej warstwy, która może być niezbędna w specyficznych warunkach budowlanych. W kontekście standardów branżowych, takich jak PN-EN 998-1, błędne podejście do grubości tynku może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak pęknięcia, odpadający tynk oraz inne defekty, które są kosztowne w naprawie. Dlatego kluczowe jest, aby dostosować się do ustalonych norm i zaleceń dotyczących grubości tynku, aby uniknąć problemów związanych z nieodpowiednimi parametrami wykonawczymi.

Pytanie 7

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną, użyto 50 kg wapna. Jaką ilość cementu trzeba zastosować do tej zaprawy, jeśli proporcja objętościowa składników wynosi 1:2:4?

A. 100 kg

B. 150 kg

C. 25 kg

D. 50 kg

Wykorzystanie niewłaściwego podejścia do obliczeń może prowadzić do poważnych błędów w proporcjach zaprawy. Odpowiedzi sugerujące użycie 50 kg cementu mogą wynikać z błędnej interpretacji proporcji. W rzeczywistości, w przypadku podanego stosunku 1:2:4, stosunek cementu do wapna wynosi 1:2. Oznacza to, że w każdej jednostce cementu powinny być dwa razy większe ilości wapna, co w praktyce oznacza, że jeżeli ilość wapna wynosi 50 kg, ilość cementu musi być proporcjonalnie mniejsza, a nie większa. Co więcej, odpowiedzi w postaci 100 kg czy 150 kg cementu nie tylko naruszają zasady proporcji, ale również mogą prowadzić do nadmiernego obciążenia strukturalnego zaprawy, co może skutkować pęknięciami i osłabieniem trwałości. Takie błędne podejście do obliczeń może być spowodowane brakiem zrozumienia właściwych relacji między składnikami zaprawy. Dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych, fundamentalne jest przestrzeganie proporcji objętościowych, co w praktyce budowlanej można osiągnąć przez stosowanie gotowych mieszanek, które są starannie przygotowane i przetestowane pod kątem jakości. Dlatego ważne jest, aby przy pracy z materiałami budowlanymi nie tylko znać zasady, ale również umieć je stosować w praktyce, aby uniknąć nieodwracalnych skutków dla konstrukcji.

Pytanie 8

Oblicz, ile cegieł dziurawek trzeba przygotować do budowy dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4×6,0 m i grubości 25 cm każda, jeśli norma zużycia tych cegieł to 93,40 szt./m²?

A. 1401 sztuk

B. 1345 sztuk

C. 2801 sztuk

D. 2690 sztuk

Aby obliczyć liczbę cegieł dziurawek potrzebnych do wykonania dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4 × 6,0 m, musimy najpierw policzyć powierzchnię jednej ścianki. Powierzchnia jednej ścianki wynosi 2,4 m × 6,0 m = 14,4 m². Skoro mamy dwie ścianki, całkowita powierzchnia wynosi 2 × 14,4 m² = 28,8 m². Następnie, korzystając z normy zużycia cegieł wynoszącej 93,40 szt./m², obliczamy potrzebną liczbę cegieł: 28,8 m² × 93,40 szt./m² ≈ 2690 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, które zalecają dokładne obliczenia materiałowe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów związanych z niedoborem materiałów. Warto również zwrócić uwagę na dokładność pomiarów, ponieważ każdy błąd w wymiarowaniu może prowadzić do znacznych różnic w ilości materiałów, co jest kluczowe w planowaniu budowy.

Pytanie 9

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z polistyrenu ekstrudowanego

B. z papy asfaltowej

C. ze styropianu

D. z folii paroizolacyjnej

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest kluczowym elementem zapewniającym trwałość i stabilność budynku. Wykonanie tej izolacji z papy asfaltowej jest powszechną praktyką, ponieważ ten materiał charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz doskonałymi właściwościami hydroizolacyjnymi. Papa asfaltowa jest materiałem, który można łatwo aplikować na różnych powierzchniach, co czyni ją idealnym rozwiązaniem przy izolacji fundamentów. W praktyce, papa asfaltowa może być stosowana w różnych warunkach, na przykład w obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych. Aby zapewnić skuteczność izolacji, należy stosować papę asfaltową zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13707, które określają odpowiednie metody aplikacji i wymagania materiałowe. Dodatkowo, należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża oraz o stosowaniu materiałów dodatkowych, takich jak kleje i masy uszczelniające, które mogą zwiększyć skuteczność izolacji.

Pytanie 10

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię pylistego tynku, aby zwiększyć jego wytrzymałość?

A. Antyadhezyjnym

B. Barwiącym

C. Gruntującym

D. Penetrującym

Preparat gruntujący to naprawdę ważna rzecz, gdy chodzi o wzmacnianie powierzchni pylącego tynku. Gruntowanie to po prostu nałożenie specjalnego preparatu, który sprawia, że kolejne warstwy lepiej się przyczepiają do podłoża, a do tego redukuje pylenie. Te preparaty penetrują w tynk, co poprawia jego właściwości mechaniczne i zmniejsza problem z wchłanianiem wody. To istotne dla trwałości i odporności na wilgoć. Z moich doświadczeń wynika, że użycie gruntów akrylowych lub żywicznych faktycznie poprawia jakość kolejnych warstw, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. W branży budowlanej często zaleca się stosowanie gruntów przed nałożeniem mineralnych czy syntetycznych materiałów wykończeniowych. Po gruntowaniu można uzyskać ładniejszą, jednolitą strukturę powierzchni, co działa lepiej na ogólny wygląd.

Pytanie 11

Aby wykonać płytę stropową o powierzchni 100 m² i grubości 15 cm, potrzebne jest 15,4 m³ mieszanki betonowej. Jaki będzie koszt mieszanki betonowej wymaganej do wykonania płyty o powierzchni 50 m², przy jednostkowej cenie mieszanki wynoszącej 200,00 zł/m³?

A. 1 000,00 zł

B. 3 080,00 zł

C. 2 000,00 zł

D. 1 540,00 zł

Błędy w obliczeniach mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad dotyczących objętości i kosztu materiałów budowlanych. Na przykład, jeśli osoba wybierająca odpowiedź nie zrozumiała, że należy obliczyć objętość płyty stropowej, może zignorować fakt, że grubość betonu ma kluczowe znaczenie dla ostatecznego wyniku. Wybór odpowiadający 3 080,00 zł mógłby być wynikiem nieprzemyślanej kalkulacji dotyczącej dużych powierzchni lub pomyłki w przeliczeniach jednostek. Inny typowy błąd to myślenie, że cena jednostkowa powinna być mnożona przez powierzchnię, a nie objętość, co prowadzi do niepoprawnych wyników. W budownictwie niezwykle istotne jest, aby zawsze obliczać objętość materiału potrzebnego do wykonania określonego zadania. Ponadto, nie uwzględnienie dodatkowych kosztów związanych z transportem czy usługami związanymi z obróbką betonu mogłoby wprowadzić w błąd przy szacowaniu całkowitych wydatków. Zrozumienie tej kwestii jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów w trakcie realizacji projektów budowlanych. Dobrze jest także mieć na uwadze, że w praktyce budowlanej często stosuje się marginesy bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko braków materiałowych. Obliczenia powinny być zawsze dokładne, a w przypadku wątpliwości warto skonsultować się z ekspertem lub wykorzystać odpowiednie oprogramowanie do obliczeń budowlanych.

Pytanie 12

Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?

A. Nośne

B. Piwniczne

C. Osłonowe

D. Fundamentowe

Zauważ, że ściany fundamentowe, nośne i piwniczne mają różne funkcje w budynku i to zmienia sposób ich wykonania. Ściany fundamentowe muszą być mocne, bo są narażone na duże obciążenia, więc używać się powinno materiałów bardziej wytrzymałych, jak beton czy bloczki. Izolacyjne materiały w tym miejscu mogą osłabiać konstrukcję, co nie jest dobrym pomysłem. Z kolei ściany nośne przenoszą ciężar z wyższych pięter, więc też muszą być solidne. A jeśli chodzi o ściany piwniczne, to one chronią przed wilgocią i naciskiem ziemi, więc powinny być mocne i odporne na wodę. Użycie lżejszych materiałów w tym wypadku może prowadzić do problemów, jak deformacje czy uszkodzenia. Często myli się funkcje ścian osłonowych z innymi typami ścian, co wynika z braku zrozumienia podstaw projektowania budynków. Trochę to dziwne, ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chcemy projektować budynki, które są funkcjonalne, bezpieczne i energooszczędne.

Pytanie 13

W trakcie murowania ścian w zimowych warunkach należy podgrzać

A. jedynie piasek

B. wszystkie składniki zaprawy przed ich połączeniem

C. tylko wodę i piasek

D. zaprawę po połączeniu wszystkich składników

Odpowiedzi wskazujące na podgrzewanie wszystkich składników zaprawy lub tylko piasku bazują na nieporozumieniu dotyczących właściwego procesu przygotowania zaprawy w zimie. Podgrzewanie wszystkich składników przed wymieszaniem, mimo że teoretycznie mogłoby wydawać się sensowne, może prowadzić do problemów z kontrolą temperatury oraz niejednorodnością mieszanki. W rzeczywistości kluczowe jest, aby podgrzać tylko wodę oraz piasek, ponieważ to właśnie te składniki mają największy wpływ na szybkość wiązania i jakość zaprawy. Podgrzewanie zaprawy po wymieszaniu wszystkich składników jest również niewłaściwym podejściem, ponieważ nie można w ten sposób efektywnie kontrolować temperatury i jednorodności mieszanki, co może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia muru. Ogrzewanie tylko piasku nie zapewnia odpowiedniej temperatury dla wody, która jest kluczowym składnikiem zaprawy. W przypadku niskiej temperatury, zmniejszenie ilości ciepła w mieszance może skutkować opóźnieniami w procesie wiązania i zwiększeniem ryzyka uszkodzeń, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami budowlanymi. Dlatego ważne jest, aby rozumieć zasady zachowania ciepła i optymalizacji procesu murowania, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w późniejszym okresie eksploatacji budowli.

Pytanie 14

Najdłuższy czas przydatności do użycia, licząc od momentu połączenia składników, posiada zaprawa

A. wapienno-cementowa

B. wapienna

C. cementowo-gliniana

D. cementowa

Wybór zaprawy cementowej jako najbardziej odpowiedniej nie jest uzasadniony, ponieważ zaprawy cementowe, choć bardzo wytrzymałe i szybkoschnące, mają znacznie krótszy czas przydatności do użycia po zmieszaniu niż zaprawy wapienne. W przypadku zaprawy cementowej, proces wiązania zachodzi w ciągu kilku godzin, co ogranicza czas, w którym można ją skutecznie zastosować. Co więcej, gdy zaprawa cementowa zaczyna twardnieć, staje się znacznie mniej plastyczna, co utrudnia jej aplikację. Podobnie, zaprawy wapienno-cementowe, choć łączą cechy obu materiałów, nadal są ograniczone czasowo przez właściwości cementu. Zaprawa cementowo-gliniana także nie jest odpowiednia, ponieważ glina, w połączeniu z cementem, ma tendencję do wydłużania czasu wiązania, co nie jest korzystne w kontekście praktycznym. Najczęstsze błędy myślowe przy wyborze tych zapraw polegają na przesadnym akcentowaniu ich wytrzymałości, przy jednoczesnym bagatelizowaniu ich właściwości czasowych. W praktyce, wybór odpowiedniego materiału budowlanego powinien bazować na zrozumieniu specyficznych właściwości, zastosowania oraz wymagań projektu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i efektywności konstrukcji.

Pytanie 15

Czym są zaczyny cementowe?

A. cementem, piaskiem oraz wodą

B. cementem i piaskiem

C. cementem, wapnem oraz wodą

D. cementem i wodą

Zaczyny cementowe to termin odnoszący się do mieszanin, które są kluczowe w budownictwie i inżynierii lądowej. Istotne jest zrozumienie, że cement sam w sobie nie wystarcza do uzyskania właściwych właściwości mechanicznych, a jego mieszanie z innymi materiałami jest niezbędne. W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, dodawanie piasku do cementu i wody, co może wydawać się rozsądne, nie tworzy zaczynu, lecz zaprawę murarską, która ma inne zastosowanie i właściwości. Tego typu mieszanka jest wykorzystywana głównie do łączenia elementów budowlanych, a nie do wytwarzania zaczynów. Podobnie, sama mieszanina cementu i wody, bez dodatku innych składników, w rzeczywistości prowadzi do nadmiernej kruchości i problemów z przyczepnością, co czyni taką odpowiedź niewłaściwą. Odpowiednia proporcja wody do cementu jest kluczowa w procesie hydratacji, a całkowity brak piasku w niektórych zastosowaniach może skutkować osłabieniem struktury. W przypadku czystego cementu i wapna, problem polega na tym, że wapno nie tworzy zaczynu cementowego, lecz może być częścią mieszanki do tynków, co również jest błędnym podejściem. Właściwa zrozumienie pojęcia zaczynów jest nie tylko istotne dla uzyskania odpowiedniej wytrzymałości, ale także dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych, co jest kluczowe w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 16

Po jakim czasie od rozpoczęcia twardnienia powinno się przeprowadzić badanie wytrzymałości na ściskanie próbek zaprawy cementowo-wapiennej, aby określić jej markę/klasę?

A. Po 1 dniu

B. Po 14 dniach

C. Po 28 dniach

D. Po 7 dniach

Wybór odpowiedzi wskazującej na 7 dni twardnienia jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, w tym czasie materiał nie osiąga jeszcze swojej pełnej wytrzymałości, co jest zgodne z większością norm budowlanych, takich jak PN-EN 196-1, które jednoznacznie wskazują na 28-dniowy okres jako standardowy czas dla badań wytrzymałościowych. Podobnie, ocenianie zaprawy po 1 dniu lub 14 dniach również nie oddaje rzeczywistego potencjału materiału. W przypadku 1 dnia, zaprawa znajduje się jeszcze w fazie wczesnego twardnienia, kiedy to proces hydratacji cementu dopiero się rozpoczyna, co prowadzi do bardzo niskiej wytrzymałości. Z kolei po 14 dniach, chociaż materiał może wykazywać pewną wytrzymałość, nie osiąga jeszcze stabilnych wartości, które mogłyby być podstawą do klasyfikacji materiału. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że wcześniejsze badania mogą dostarczyć zadowalających wyników, co może prowadzić do problemów konstrukcyjnych w przyszłości. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów i praktyk branżowych, które wskazują na 28-dniowy cykl jako punkt odniesienia dla rzetelnej oceny jakości zapraw cementowo-wapiennych. W praktyce budowlanej, ignorowanie tych zasad może skutkować zastosowaniem materiałów o niewłaściwych parametrach, co z kolei może prowadzić do poważnych awarii budowlanych.

Pytanie 17

Zanim przystąpimy do otynkowania ściany z dwóch różnych materiałów, miejsce ich połączenia należy

A. wypełnić zaprawą cementową

B. pokryć siatką podtynkową

C. pokryć preparatem gruntującym

D. zaszpachlować gipsem

Pokrycie miejsca styku różnych materiałów siatką podtynkową jest kluczowym krokiem przed otynkowaniem, ponieważ zapewnia dodatkową stabilność i elastyczność w miejscach, gdzie mogą wystąpić różnice w rozszerzalności cieplnej i kurczeniu się materiałów. Siatka podtynkowa, zazwyczaj wykonana z włókna szklanego lub stali, umożliwia równomierne rozłożenie naprężeń na powierzchni, co minimalizuje ryzyko pęknięć i uszkodzeń tynku w dłuższym okresie. W praktyce, stosowanie siatki podtynkowej w narożach oraz w obszarach styku różnych materiałów, takich jak beton i cegła, jest zalecane przez wiele standardów budowlanych, takich jak PN-EN 13914-1. Dzięki tej metodzie można również uzyskać lepszą przyczepność tynku, co jest istotne dla trwałości i estetyki wykończenia. Warto również pamiętać, że po nałożeniu siatki należy starannie pokryć ją warstwą tynku, aby zapewnić pełne zamaskowanie siatki i uzyskanie gładkiej powierzchni. Zastosowanie siatki podtynkowej jest powszechną praktyką w budownictwie, co potwierdzają liczne publikacje i normy branżowe.

Pytanie 18

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 5 mm

B. 20 mm

C. 10 mm

D. 15 mm

Wybór grubości tynku mniejszej niż 20 mm, jak 10 mm, 5 mm czy 15 mm, nie spełnia wymagań dotyczących izolacji termicznej. Tynki o takiej grubości mogą nie zapewniać odpowiedniego poziomu izolacji, co jest kluczowe dla komfortu termicznego oraz efektywności energetycznej budynków. Izolacja termiczna ma na celu ograniczenie strat ciepła, a tynki o zbyt małej grubości mogą prowadzić do powstawania mostków termicznych. Przykładowo, przy grubości 10 mm, izolacja może być niewystarczająca, co w efekcie zwiększa zapotrzebowanie na energię do ogrzewania, a tym samym prowadzi do wyższych kosztów eksploatacyjnych. Dodatkowo, stosowanie tynku o grubości 5 mm lub 15 mm może być niezgodne z lokalnymi przepisami budowlanymi, które często wymagają minimalnych wartości grubości dla zapewnienia odpowiedniej izolacyjności. Kluczowym błędem w myśleniu przy doborze grubości tynku jest niedoszacowanie wpływu izolacji na całkowite koszty utrzymania budynku oraz komfort jego użytkowników. W praktyce, niewłaściwa grubość tynku może prowadzić do wielu problemów, w tym wilgoci wewnętrznej oraz obniżonej efektywności energetycznej, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie nowoczesnym.

Pytanie 19

Aby sprawdzić precyzję poziomego ustawienia kolejnych warstw cegieł, należy użyć

A. łaty.

B. poziomicy.

C. warstwomierza.

D. sznura murarskiego.

Poziomica to narzędzie niezbędne do zapewnienia, że warstwy cegieł są ułożone w poziomie, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki budowli. Użycie poziomicy pozwala na dokładne pomiary, które wskazują, czy trzymana powierzchnia jest idealnie równa. Jest to szczególnie ważne w przypadku konstrukcji, gdzie nawet niewielkie odchylenia mogą prowadzić do problemów strukturalnych. Standardy budowlane zalecają używanie poziomicy do kontroli poziomu podłoża przed rozpoczęciem murowania oraz podczas układania kolejnych warstw. Przykładem zastosowania poziomicy może być postawienie pierwszej warstwy cegieł na fundamentach, gdzie jej użycie pozwala na uzyskanie idealnego poziomu, co jest podstawą dla kolejnych etapów budowy. Warto również pamiętać, że poziomica może być wykorzystana w różnych sytuacjach budowlanych, takich jak montaż okien czy drzwi, gdzie precyzyjne ułożenie ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i wyglądu. W związku z tym, posługiwanie się poziomicą jest nie tylko dobrą praktyką, ale także niezbędnym standardem w branży budowlanej.

Pytanie 20

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z pojedynczej warstwy folii PVC

B. z folii kubełkowej

C. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

D. z papy asfaltowej

Izolacje przeciwwilgociowe w piwnicach to ważny temat, bo przecież wilgoć potrafi naprawdę zaszkodzić budynkom. Lepik asfaltowy jest naprawdę dobrym wyborem, bo tworzy mocną barierę przed wodą. Jak się zastosuje dwie warstwy tego lepiku, to nawet jak jedna się uszkodzi, to druga wciąż działa. Dzięki temu cała izolacja jest dużo trwalsza. Lepik jest dość łatwy w aplikacji, więc nie dziwi mnie, że jest popularny w budownictwie. Normy budowlane, jak PN-EN 13967, podkreślają, że dobrze dobrane materiały do izolacji są kluczowe dla trwałości konstrukcji. Przy aplikacji lepiku ważne jest też, żeby przygotować podłoże i zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi, bo to wpływa na jakość wykonania całej izolacji.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 080 zł

B. 1 800 zł

C. 1 200 zł

D. 1 020 zł

W przypadku prób obliczenia łącznych kosztów robocizny i materiałów, niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak oblicza się procentowe udziały kosztów. Na przykład, kwota 1 080 zł mogła powstać poprzez błędne dodanie kosztów materiałów i 80 zł jako domyślnej wartości robocizny, co nie oddaje rzeczywistego procentu. Podobnie, 1 200 zł mogło pochodzić z pomyłki w obliczeniach, gdzie użytkownik błędnie pomnożył koszty materiałów przez 1,2, co jest niewłaściwe, ponieważ oznaczałoby to dodanie 20% do całkowitych kosztów, a nie 80% robocizny. Odpowiedź 1 800 zł uwzględnia pełny obraz, w którym obliczamy koszty robocizny jako procentowy udział od rzeczywistych wydatków na materiały. Istotne jest, aby w budżetowaniu projektem uwzględniać wszystkie istotne składniki kosztów, gdyż ich pominięcie może prowadzić do błędnych decyzji finansowych. Efektywne zarządzanie kosztami powinno opierać się na precyzyjnych i rzetelnych obliczeniach, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków podczas realizacji projektu.

Pytanie 23

Zanim przystąpi się do otynkowania stalowych części konstrukcji budynku, ich powierzchnię należy

A. nawilżyć wodą

B. zaimpregnować

C. oszlifować

D. chronić siatką stalową

Zarówno odpowiedzi "zwilżyć wodą", "zaimpregnować", jak i "oszlifować" nie są adekwatne do przygotowania stalowych elementów konstrukcyjnych przed otynkowaniem, co może prowadzić do wielu problemów w dalszym etapie budowy. Zwilżenie wodą nie tylko nie zapewnia odpowiedniej przyczepności tynku, ale może również spowodować powstawanie rdzy na powierzchni stali. Woda w połączeniu z metalem sprzyja korozji, co w dłuższej perspektywie prowadzi do osłabienia konstrukcji. Z kolei impregnacja stalowych elementów również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ impregnaty mają na celu ochronę przed wilgocią, a nie poprawę przyczepności tynku. Tego typu preparaty są bardziej adekwatne dla materiałów porowatych, a nie dla stali, która wymaga innych metod ochrony. Oszlifowanie stalowych elementów może być korzystne w kontekście usuwania rdzy lub zanieczyszczeń, ale nie rozwiązuje problemu związanego z przyczepnością tynku. Przygotowanie stali do otynkowania powinno koncentrować się na zastosowaniu odpowiednich materiałów ochronnych, takich jak siatka stalowa, zgodnie z praktykami budowlanymi, które gwarantują trwałość i stabilność konstrukcji. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych usterek w budynku i znaczących kosztów naprawczych.

Pytanie 24

Do murowania elementów palenisk wykonanych z ceramiki używa się zaprawy

A. wodoszczelnej

B. szamotowej

C. polimerowej

D. ciepłochronnej

Wybór niewłaściwej zaprawy do murowania ceramicznych elementów palenisk może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych oraz operacyjnych. Ciepłochronne zaprawy, mimo że posiadają dobre właściwości izolacyjne, nie są przystosowane do bezpośredniego kontaktu z wysokimi temperaturami generowanymi w paleniskach. Ich skład chemiczny często nie zawiera elementów odpornych na działanie ognia, co może prowadzić do degradacji i osłabienia struktur w wysokotemperaturowych warunkach. Polimerowe zaprawy, z kolei, charakteryzują się elastycznością i przyczepnością, lecz ich zastosowanie w kontekście ceramiki ogniotrwałej jest niewłaściwe. Wysoka temperatura może zniszczyć ich struktury, co prowadzi do utraty właściwości spoiny i w konsekwencji do awarii konstrukcji. W przypadku wodoszczelnych zapraw, ich funkcja ochrony przed wilgocią nie ma zastosowania w obszarze palenisk, gdzie kluczowe są właściwości odporności na ciepło i ogień. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że zaprawy o innych właściwościach chemicznych mogą być stosowane w miejscach, gdzie wymagane są cechy szamotowe. Zrozumienie specyfiki materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji grzewczych.

Pytanie 25

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ, ile pojemników cementu i wapna należy zużyć do przygotowania zaprawy, jeżeli do jej sporządzenia zaplanowano 20 pojemników piasku?

Opis techniczny
(fragment)

(...) Do wykonania ścian zewnętrznych z pustaków Max należy zastosować zaprawę cementowo-wapienną odmiany E, o proporcji objętościowej składników 1 : 0,5 : 4. (...)

A. 5 pojemników wapna i 2,5 pojemnika cementu.

B. 4 pojemniki wapna i 2 pojemniki cementu.

C. 5 pojemników cementu i 2,5 pojemnika wapna.

D. 4 pojemniki cementu i 2 pojemniki wapna.

Kiedy analizujemy inne dostępne odpowiedzi, możemy zauważyć, że opierają się one na błędnych założeniach dotyczących proporcji składników zaprawy. Niepoprawne odpowiedzi sugerują nieadekwatne ilości wapna lub cementu w stosunku do piasku, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości zaprawy. Na przykład, jedna z niepoprawnych odpowiedzi może sugerować użycie 4 pojemników cementu i 2 pojemników wapna. Takie proporcje prowadzą do niewłaściwego stosunku składników, co może skutkować zaprawą o obniżonej wytrzymałości. Praktycznie, zbyt mała ilość cementu w mieszance może prowadzić do problemów z wiązaniem, co skutkuje wkrótce po wykonaniu prac budowlanych pęknięciami lub osuwaniem się materiału. Istotne jest, aby rozumieć, że nie tylko ilość materiałów jest ważna, ale także ich odpowiednie proporcje, które determinują jakość końcowego produktu. Ponadto, niewłaściwe zrozumienie proporcji może wynikać z ogólnego braku uwagi na specyfikacje techniczne, co jest częstym błędem wśród osób bez odpowiedniego doświadczenia w budownictwie. Kluczową lekcją, jaką można wyciągnąć z analizy tych błędnych odpowiedzi, jest konieczność dokładnego zapoznania się z dokumentacją techniczną i przestrzegania wskazanych proporcji, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 26

Jakim narzędziem należy oceniać konsystencję zapraw budowlanych?

A. aparatem Vicata

B. stożkiem pomiarowym

C. młotkiem Szmidta

D. czerpakiem murarskim

Wykorzystanie młotka Szmidta do pomiaru konsystencji zapraw budowlanych jest nieadekwatne, ponieważ jego głównym celem jest ocena twardości powierzchni betonu. Młotek ten działa na zasadzie odbicia, co pozwala na określenie stopnia utwardzenia materiału, ale nie dostarcza informacji o konsystencji świeżej zaprawy. Podobnie, aparat Vicata, który mierzy czas wiązania zaprawy, również nie jest narzędziem do oceny jej konsystencji. W kontekście oceny zapraw budowlanych, istotne jest zrozumienie, że konsystencja odnosi się do zdolności zaprawy do wypełniania formy, a nie do jej twardości czy czasu wiązania. Z kolei czerpak murarski, pomimo że może być używany do rozprowadzania zaprawy, nie służy do precyzyjnego pomiaru jej konsystencji. W praktyce, błędne zastosowanie tych narzędzi może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w procesie budowlanym, takich jak użycie zaprawy o niewłaściwej płynności, co może wpłynąć na jakość konstrukcji oraz jej trwałość. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi narzędziami do oceny właściwości materiałów budowlanych, co zapewnia zgodność z normami branżowymi oraz wysoką jakość wykonania.

Pytanie 27

Do przygotowywania zapraw tynkarskich, bez wcześniejszych badań dotyczących składu i właściwości, można wykorzystać wodę

A. odzyskaną z produkcji betonu

B. ze zbiorników podziemnych

C. z wodociągu

D. z rzek i jezior

Woda z wodociągu to najlepsza opcja, jeśli chodzi o przygotowanie zaprawy tynkarskiej. Ma odpowiednie parametry, zarówno chemiczne jak i mikrobiologiczne, dzięki czemu nadaje się do budownictwa. Co ciekawe, regularnie ją badają, więc mamy pewność, że nie ma w niej żadnych szkodliwych substancji, które mogłyby zaszkodzić jakości tynków. Poza tym, są normy budowlane, jak PN-EN 1008, które jasno mówią, że woda do betonu musi być czysta i w ogóle bez zanieczyszczeń. W praktyce oznacza to, że używając wody z wodociągu, dostajemy lepszą stabilność i jednorodność zaprawy, co jest ważne przy dalszych etapach budowy. Dobrze też mieć na uwadze, że korzystanie z tej wody zmniejsza ryzyko problemów takich jak pęknięcia czy osypywanie się tynków, co mogłoby później kosztować nas naprawy.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Nałożenie tradycyjnego tynku na wyjątkowo gładką powierzchnię może prowadzić do

A. występowania plam i wykwitów na powierzchni ściany

B. odczepiania się tynku od podłoża

C. łamania się tynku zaraz po jego wyschnięciu

D. powstawania rys skurczowych na powierzchni

Jak się nałoży tradycyjny tynk na super gładką powierzchnię, to może się on odspajać. Dlaczego? Bo takie gładkie ściany, jak beton polerowany czy płyty gipsowo-kartonowe, mają mało szorstkości. A to utrudnia tynkowi dobrze się wgryźć. Dlatego przed tynkowaniem warto użyć gruntu albo jakiegoś specjalnego preparatu, żeby poprawić przyczepność. Poradziłbym też wybrać tynki, które są bardziej elastyczne i plastyczne, bo lepiej znoszą lekkie ruchy podłoża. To zmniejsza szanse na odspajanie się. No i ważne, żeby trzymać się standardów, jak normy PN-EN 998, bo to pomaga utrzymać jakość i trwałość efektu końcowego. Właściwe przygotowanie podłoża jest kluczowe, bo od tego wiele zależy.

Pytanie 30

Całkowita powierzchnia dwóch ścian o rozmiarach 4,0 x 2,5 x 0,25 m, wykonanych z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej, jest równa

A. 2,5 m2

B. 10,0 m2

C. 5,0 m2

D. 20,0 m2

Aby obliczyć powierzchnię dwóch ścian o wymiarach 4,0 x 2,5 m, trzeba użyć wzoru na pole prostokąta. No, wychodzi, że jedna ściana ma 4,0 m razy 2,5 m, co daje 10,0 m2. A jak mamy dwie takie ściany, to łączna powierzchnia to po prostu 10,0 m2 razy 2, czyli w sumie 20,0 m2. Takie wyliczenia są naprawdę ważne w budowlance, zwłaszcza przy planowaniu i obliczaniu kosztów materiałów. Z mojego doświadczenia, dobrze jest umieć tak liczyć, bo dzięki temu można dokładniej ocenić, ile materiałów będzie potrzebnych. Warto też zwrócić uwagę na różne normy dotyczące materiałów budowlanych, bo to może wpłynąć na to, co wybierzemy do naszego projektu, czy to cegły, czy zaprawę. Zrozumienie takich podstawowych obliczeń geometrycznych to niezbędna umiejętność dla każdego inżyniera budowlanego i architekta.

Pytanie 31

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

B. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

C. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

D. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

Przesiewanie kruszywa przez sito o oczkach 5 mm nie jest odpowiednie dla produkcji zaprawy tynkarskiej, ponieważ nie eliminuje wystarczająco dużych zanieczyszczeń, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość tynku. Odpowiedni rozmiar kruszywa ma kluczowe znaczenie dla uzyskania jednorodnej mieszanki, a zbyt duże cząstki mogą przyczynić się do powstawania pęknięć i nierówności na powierzchni tynku. Ustalanie stopnia zagęszczenia kruszywa, choć istotne w kontekście ogólnych właściwości materiału, nie jest kluczowym krokiem w przypadku tynków, gdzie bardziej istotne jest zapewnienie odpowiedniej granulacji kruszywa. Ustalanie gęstości pozornej kruszywa również nie ma bezpośredniego wpływu na przygotowanie zaprawy tynkarskiej, a bardziej odnosi się do ogólnej charakterystyki materiału budowlanego. W kontekście praktycznym, wiele osób myli te aspekty z przygotowaniem betonu, gdzie zagęszczenie może być bardziej kluczowe. Dlatego niepoprawne podejście do wyboru metody przesiania kruszywa może prowadzić do poważnych błędów w wykonawstwie, które skutkują nie tylko niewłaściwymi parametrami technicznymi, ale także zwiększonymi kosztami napraw w przyszłości.

Pytanie 32

Oblicz wynagrodzenie tynkarza za realizację tynku standardowego po obu stronach ściany o wymiarach 4×3 m, przy stawce wynoszącej 24,00 zł/r-g oraz normie pracy na wykonanie tego tynku wynoszącej 1,2 r-g/m²?

A. 288,00 zł

B. 576,00 zł

C. 345,60 zł

D. 691,20 zł

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że obliczenia związane z wynagrodzeniem tynkarza opierają się na niewłaściwych założeniach dotyczących powierzchni i normy pracy. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 288,00 zł lub 345,60 zł sugerują, że powierzchnia pokryta tynkiem mogła być obliczana tylko dla jednej strony ściany, co jest błędnym podejściem w kontekście zadania mówiącego o tynku po obu stronach. Ponadto, może to sugerować nieprawidłowe rozumienie normy pracy, która jest kluczowym elementem w wycenie pracy. Użycie niewłaściwych wartości normy lub jednostek może prowadzić do znaczących błędów w obliczeniach. W kontekście branży budowlanej, prawidłowe oszacowanie kosztów robocizny jest kluczowe dla sukcesu projektu, a błędy w obliczeniach mogą prowadzić do przekroczenia budżetu. Dlatego, ważne jest, aby zawsze dokładnie analizować wszystkie dane dotyczące powierzchni, stawek i norm pracy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek finansowych w trakcie realizacji projektu.

Pytanie 33

Aby uzyskać zaprawę cementowo-wapienną M4, należy użyć składników w proporcjach objętościowych 1 : 1 : 6, co oznacza

A. 1 część wapna hydratyzowanego : 1 część piasku : 6 części cementu

B. 1 część cementu : 1 część piasku : 6 części wapna hydratyzowanego

C. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części piasku

D. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części wody

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występuje nieporozumienie dotyczące rozróżnienia składników zaprawy. Proporcje 1 : 1 : 6 powinny być interpretowane jako 1 część cementu, 1 część wapna hydratyzowanego oraz 6 części piasku, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej jakości zaprawy. Wybór odpowiednich proporcji ma ogromny wpływ na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie, która jest fundamentalna w budownictwie. Nieprawidłowe stosunki, takie jak 1 część cementu, 1 część piasku i 6 części wapna hydratyzowanego, mogą prowadzić do zbyt dużego uwodnienia, co zmniejsza wytrzymałość i trwałość zaprawy. Ponadto, pomijanie piasku lub zbyt niskie jego proporcje skutkują gorszą pracą i adhezją zaprawy. Takie błędy mogą także prowadzić do problemów w dłuższej perspektywie czasowej, takich jak pęknięcia czy odspajanie elementów budowlanych. Warto również zauważyć, że błędne proporcje mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia właściwości materiałów budowlanych i ich interakcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w budownictwie, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.

Pytanie 34

Masa asfaltowa dostępna jest w pojemnikach 10-litrowych w cenie 74,90 zł za pojemnik.
Oblicz koszt zakupu masy asfaltowej niezbędnej do przeprowadzenia dwuwarstwowej hydroizolacji na dwóch ścianach fundamentowych o powierzchni 25,0 m² każda, jeśli zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², a w drugiej 0,4 l/m².

A. 149,80 zł

B. 224,70 zł

C. 374,50 zł

D. 299,60 zł

Aby obliczyć całkowity koszt zakupu masy asfaltowej do wykonania dwuwarstwowej hydroizolacji, należy najpierw policzyć, ile masy potrzebujemy na obydwie warstwy. Powierzchnia jednej ściany fundamentowej wynosi 25 m², więc dla dwóch ścian potrzebujemy 50 m². Zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², co daje 0,5 l/m² * 50 m² = 25 l na pierwszą warstwę. W drugiej warstwie zużycie wynosi 0,4 l/m², co daje 0,4 l/m² * 50 m² = 20 l na drugą warstwę. Łącznie potrzebujemy 25 l + 20 l = 45 l masy asfaltowej. Masa asfaltowa sprzedawana jest w opakowaniach 10-litrowych, co oznacza, że potrzebujemy 5 opakowań (45 l / 10 l = 4,5, zaokrąglając w górę do 5). Koszt jednego opakowania wynosi 74,90 zł, więc całkowity koszt zakupu to 5 opakowań * 74,90 zł = 374,50 zł. Takie obliczenia są niezwykle istotne w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów, co jest kluczowe dla zachowania budżetu i efektywności projektów budowlanych.

Pytanie 35

Jakiego typu rusztowanie nie nadaje się do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego tynku w okapie na wysokości około 7 metrów nad poziomem gruntu?

A. Na wysuwnicach

B. Ramowego

C. Kozłowego

D. Wiszącego

Wybór rusztowania do prac na wysokości jest kluczowy dla bezpieczeństwa i efektywności prowadzonych działań. W przypadku rusztowania na wysuwnicach, jego konstrukcja umożliwia łatwe dostosowanie do różnych wysokości, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla prac przy okapie na wysokości 7 metrów. Wysuwane platformy robocze pozwalają na precyzyjne manewrowanie i zapewniają stabilną przestrzeń roboczą, co jest niezbędne podczas napraw tynku, gdzie konieczne może być utrzymanie równowagi i precyzyjnych ruchów. Z kolei rusztowania ramowe, które są powszechnie stosowane w budownictwie, zapewniają solidną konstrukcję, łatwy montaż i demontaż oraz stabilność, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania prac na większych wysokościach. Zastosowanie rusztowania wiszącego, które z kolei może być używane do prac elewacyjnych, również może być korzystne, zwłaszcza gdy dostęp do powierzchni roboczej jest utrudniony przez inne elementy architektoniczne. Wybór rusztowania kozłowego w sytuacji wymagającej pracy na wysokości 7 metrów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak niestabilność konstrukcji, brak dostatecznego wsparcia oraz ograniczona możliwość manipulacji narzędziami czy materiałami. Warto zatem zwrócić uwagę na specyfikę i przeznaczenie każdego typu rusztowania, a także na wymagania norm i standardów dotyczących pracy na wysokości, aby uniknąć niebezpieczeństw i zapewnić efektywność prowadzonych prac.

Pytanie 36

W którym rodzaju stropu gęstożebrowego można znaleźć prefabrykowane belki żelbetowe?

A. DZ-3

B. Fert

C. Teriva

D. Akermana

Strop gęstożebrowy Fert nie jest odpowiedzią, ponieważ jest to system, który wykorzystuje płyty ceramiczne i żelbetowe, ale nie obejmuje prefabrykowanych belek żelbetowych. W praktyce jest on stosowany w budownictwie jednorodzinnym oraz w obiektach o małej rozpiętości, co ogranicza jego zastosowanie w większych projektach. Użycie belek żelbetowych w tym systemie jest rzadkie i nieoptymalne ze względu na ich masywność, co prowadzi do większych nakładów materiałowych i czasowych. Ponadto, strop Akermana, także niewłaściwy w tym kontekście, charakteryzuje się zupełnie inną konstrukcją, opartą na arkuszach żelbetowych, które również nie są prefabrykowane w klasycznym rozumieniu. W przypadku systemu Teriva, stosowane są płyty betonowe na żelbetowych belkach nośnych, co również nie pasuje do opisanego pytania. Te różnice mogą prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiedniego systemu stropowego. Warto pamiętać, że wybór stropu powinien być zawsze uzależniony od specyfiki projektu, wymagań nośnych oraz lokalnych norm budowlanych, aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność konstrukcji.

Pytanie 37

Jakie mury można zbudować z cegły kratówki klasy 5?

A. Kominowe

B. Fundamentowe

C. Osłonowe

D. Piwniczne

Wybór odpowiedzi dotyczących murów fundamentowych, kominowych czy piwnicznych oparty jest na błędnych założeniach dotyczących zastosowania cegły kratówki klasy 5. Mury fundamentowe muszą przenosić znaczne obciążenia, dlatego wymagają zastosowania materiałów o bardzo dużej wytrzymałości oraz odporności na działanie wilgoci, co w przypadku cegły kratówki nie jest wystarczające. Z tego powodu, do budowy fundamentów preferowane są bloczki betonowe lub cegły pełne, które zapewniają odpowiednie parametry nośności i izolacyjności. Z drugiej strony, kominy wymagają materiałów odpornych na wysoką temperaturę oraz działanie kwasów, co również wyklucza użycie cegły kratówki, która nie spełnia tych norm. Natomiast mury piwniczne muszą być odporne na działanie wilgoci oraz zapewniać właściwą izolację, co często wiąże się z koniecznością zastosowania odpowiednich materiałów hydroizolacyjnych, takich jak beton czy cegła pełna. Wybierając niewłaściwe materiały do konstrukcji budynków, można narazić się na problemy związane z trwałością i bezpieczeństwem obiektu, a także na dodatkowe koszty związane z remontami czy utrzymaniem budynku.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1950,00 zł

B. 1755,00 zł

C. 1560,00 zł

D. 1404,00 zł

Jak się przyjrzysz błędom w obliczeniach kosztów wymiany okien, to warto pomyśleć o tym, jak ważne jest dobrze policzyć powierzchnię. Wiele osób zakłada, że można po prostu pomnożyć liczbę okien przez koszt jednostkowy i to wszystko, a to wcale nie jest prawda. Ignoruje to bardzo istotny krok, jakim jest pole powierzchni okna. Często ludzie nie rozumieją, jak przeliczać jednostki z centymetrów na metry kwadratowe, co jest kluczowe, żeby móc użyć podanego kosztu. No i jeszcze jest ten temat, że niektórzy nie uwzględniają dodatkowych kosztów, jak montaż, demontaż starych okien, czy inne materiały potrzebne przy montażu. Brak wiedzy o tych rzeczach sprawia, że mogą zaniżać lub zawyżać całkowite koszty. W budownictwie trzeba znać nie tylko ceny jednostkowe, ale też jak dobrze i dokładnie obliczać koszty całkowite, żeby móc sensownie planować budżety. Dobre praktyki w planowaniu finansowym, z uwzględnieniem wszystkich kosztów, są naprawdę ważne dla sukcesu projektów budowlanych.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej