Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 10 lipca 2025 10:56
  • Data zakończenia: 10 lipca 2025 11:09

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Rośliną jednoroczną, która jest sadzona z rozsady, osiągającą wysokość w granicach 20 - 30 cm, o zwartym pokroju i intensywnym kwitnieniu od czerwca do przymrozków, z niebieskimi, czasami różowymi bądź białymi kwiatami skupionymi w baldachy, jest

A. szałwia błyszcząca (Salvia splendens)
B. aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula)
C. cynia wytworna (Zinnia elegans)
D. żeniszek meksykański (Ageratum mexicanum)
Żeniszek meksykański (Ageratum mexicanum) jest rośliną jednoroczną, która doskonale wpisuje się w opisane w pytaniu cechy. Osiąga wysokość od 20 do 30 cm i charakteryzuje się zwartym pokrojem, co czyni go idealnym do aranżacji rabat, donic i jako roślinę okrywową. Intensywne kwitnienie od czerwca do przymrozków sprawia, że jest popularnym wyborem w ogrodnictwie, zwłaszcza w okresie letnim. Kwiaty żeniszka są zebrane w baldachogrona, a ich niebieska barwa, rzadziej różowa lub biała, dodaje uroku kolorystycznego do przestrzeni ogrodowej. Roślina ta preferuje stanowiska słoneczne i żyzne, dobrze przepuszczalne gleby, co powinno być uwzględnione podczas jej uprawy. W praktyce, żeniszek meksykański jest często stosowany do tworzenia kontrastów kolorystycznych w kompozycjach kwiatowych oraz jako element w ogrodach naturalistycznych. Standardy dobrych praktyk w uprawie żeniszka obejmują regularne podlewanie, nawożenie oraz usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co stymuluje dalsze kwitnienie.

Pytanie 2

Jakie gatunki roślin można zalecić do sadzenia w pojemniku w eleganckim, zacienionym holu?

A. Grubosz jajowaty (Crassula ovata), juka gwatemalska (Yucca elephantipes)
B. Ananas (Ananas bracteatus), kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana)
C. Nolina wygięta (Nolina recurrata), agawa amerykańska (Agave americana)
D. Difenbachia pstra (Dieffenbachia picta), dracena obrzeżona (Dracaena marginata)
Wybór roślin do zacienionego holu to nie taka prosta sprawa. Nolina wygięta i agawa amerykańska, chociaż wyglądają ciekawie, nie będą tam dobrze rosnąć. Nolina potrzebuje słońca, a w ciemnym pomieszczeniu się nie odnajdzie. Agawa też nie jest fanką cienia – ona lubi jasne miejsca i mało wody, przez co nie nadaje się do holu. Ananas i kalanchoe Blossfelda też powinny zostać odłożone na bok. Ananas to roślina tropikalna, która chce dużo światła i ciepła, a kalanchoe mimo, że może przeżyć w cieniu, i tak woli więcej słońca, żeby ładnie kwitnąć. Na koniec, grubosz jajowaty i juka gwatemalska też nie będą najlepszym wyborem; grubosz to sukulent, który lubi słońce, a juka też nie powinna być w ciemnym miejscu. Dobrze jest wybierać rośliny, które będą się dobrze czuły w danym otoczeniu, jak na przykład difenbachia czy dracena, bo to znacznie poprawi wygląd i zdrowie roślin.

Pytanie 3

Na oczyszczonym obszarze o wymiarach 2,0 × 3,0 m przygotowano miejsce do obsadzenia roślinami kwiatowymi. Jakie narzędzia i sprzęt będą potrzebne do zasadzania tego terenu roślinami jednorocznymi?

A. Szpadel, grabie, łopatka, konewka
B. Widły, zagęszczarka, szpadel, wąż ogrodowy
C. Łopata, wał gładki, szufelka, wiadro
D. Glebogryzarka, wał strunowy, sadzarka, system nawadniający
Odpowiedź zawierająca szpadel, grabie, łopatkę i konewkę jest poprawna, ponieważ te narzędzia są kluczowe w procesie przygotowania terenu pod obsadzenie roślinami jednorocznymi. Szpadel służy do wykopania gleby i jej rozluźnienia, co jest istotne dla prawidłowego wzrostu roślin. Grabie pomagają w wyrównaniu powierzchni oraz usuwaniu resztek roślinnych, co sprzyja lepszemu wchłanianiu wody i składników odżywczych. Łopatka pozwala na precyzyjne formowanie dołków pod sadzonki, a konewka jest niezbędna do nawadniania nowo posadzonych roślin. Użycie tych narzędzi jest zgodne z zaleceniami w zakresie pielęgnacji ogrodów, które podkreślają znaczenie staranności w procesie sadzenia, co wpływa na końcowy efekt estetyczny oraz zdrowie roślin. Przykładowo, w przypadku kwietników jednorocznych, odpowiednie przygotowanie gleby i regularne nawadnianie przyczyniają się do bujnego kwitnienia i odporności na choroby.

Pytanie 4

Cięcie formujące krzewu sosny górskiej (Pinus mugo) polega na skracaniu

A. tegorocznych pędów - w okresie jesieni
B. zeszłorocznych pędów - w sezonie zimowym
C. tegorocznych pędów - wiosną
D. zeszłorocznych pędów - podczas lata
Cięcie formujące krzewu sosny górskiej (Pinus mugo) jest kluczowym zabiegiem w pielęgnacji tej rośliny, które powinno być przeprowadzane wiosną, na tegorocznych pędach. W tym czasie roślina jest w fazie aktywnego wzrostu, co sprzyja szybkiemu gojeniu się ran po cięciu oraz stymuluje rozwój nowych pędów. Prawidłowe przycinanie polega na skracaniu pędów o około jedną trzecią ich długości, co pozwala na zagęszczenie krzewu i nadanie mu pożądanej formy. Przykładowo, w przypadku krzewów, które są zbyt rozłożyste, cięcie wiosenne pozwala na kontrolowanie ich kształtu, a także na poprawę cyrkulacji powietrza, co zmniejsza ryzyko chorób grzybowych. Warto również pamiętać, że cięcie formujące należy łączyć z nawożeniem i regularnym podlewaniem, co przyczyni się do zdrowego wzrostu i estetycznego wyglądu rośliny. Standardy pielęgnacji roślin zalecają, aby cięcia były wykonywane narzędziami oostrymi i odpowiednio zdezynfekowanymi, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i chorób.

Pytanie 5

Do przycinania żywopłotów oraz modelowania krzewów stosuje się

A. kosiarki samobieżnej
B. areatora
C. sekatora
D. wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce
Wykaszarka z wymienną głowicą na nożyce to narzędzie idealne do cięcia żywopłotów oraz formowania krzewów. Dzięki zastosowaniu wymiennej głowicy, możliwe jest dostosowanie narzędzia do różnych zadań ogrodniczych. Nożyce do żywopłotów zapewniają precyzyjne cięcie, co jest kluczowe dla zachowania estetyki oraz zdrowia roślin. Użycie wykaszarki zwiększa efektywność pracy, ponieważ pozwala na szybkie i równomierne przycinanie dużych powierzchni. W praktyce, stosowanie tego typu sprzętu może znacząco oszczędzić czas w porównaniu do tradycyjnych metod, jak ręczne przycinanie sekatorem. Ponadto, wykaszarki spełniają normy jakości i bezpieczeństwa, co jest ważne w kontekście profesjonalnych prac ogrodniczych. Warto również dodać, że wykorzystując właściwe akcesoria, można dostosować narzędzie do indywidualnych potrzeb, co jest istotne w kontekście zróżnicowanych typów roślin oraz ich wzrostu.

Pytanie 6

Szczególną ochroną przed suszą fizjologiczną powinny być objęte zwłaszcza rośliny

A. cebulowe
B. doniczkowe
C. zimozielone
D. wodne
Wybranie odpowiedzi o roślinach cebulowych, doniczkowych czy wodnych, jeśli chodzi o suszę, to raczej nietrafiony wybór. One mają zupełnie różne wymagania wodne i to, jak sobie radzą w trudnych warunkach, też się różni. Rośliny cebulowe są spoko, bo potrafią przetrwać bez wody przez jakiś czas, bo ich cebule mają zapasy. Rośliny doniczkowe to inna historia, bo ich potrzeby wodne są bardzo różne, w dużej mierze zależą od podłoża i tego, jak jest w pomieszczeniu. Jak jest gorąco i mało wilgoci, to ziemia przesycha szybciej, więc mogą mieć większe problemy niż rośliny zimozielone. A rośliny wodne, takie jak lilie, to już w ogóle inna kategoria, bo są przystosowane do życia w wodzie i nie mają z tym problemu. Trzeba to wszystko ogarnąć, żeby dobrze dbać o rośliny w warunkach suszy. Często ludzie mylą różne rośliny i myślą, że wszystkie dadzą rady w trudnych warunkach, a to prowadzi do złych praktyk w ogrodnictwie.

Pytanie 7

Jakie gatunki są typowe dla lasów łęgowych?

A. grab pospolity (Carpinus betulus) oraz lipa drobnolistna (Tilia cordata)
B. jodła pospolita (Abies alba) oraz świerk pospolity (Picea abies)
C. olsza czarna (Alnus glutinosa) i topola biała (Populus alba)
D. buk zwyczajny (Fagus sylvatica) oraz jodła pospolita (Abies alba)
Wybór buk zwyczajnego (Fagus sylvatica) i jodły pospolitej (Abies alba) oraz świerka pospolitego (Picea abies) jako charakterystycznych dla lasów łęgowych jest nieprawidłowy, ponieważ te gatunki są typowe dla innych typów lasów. Buk zwyczajny oraz jodła preferują bardziej stabilne, suche i chłodniejsze warunki, zazwyczaj występują w lasach liściastych i mieszanych, gdzie gleba nie jest regularnie zalewana. Świerk pospolity, będący gatunkiem iglastym, również występuje w wyżej położonych lasach oraz w warunkach chłodniejszych, co sprawia, że nie jest on przystosowany do życia w ekosystemach łęgowych. Błędne założenie, jakoby te gatunki były przystosowane do wilgotnych siedlisk, prowadzi do nieprawidłowych wniosków w zakresie zarządzania i ochrony przyrody. W ekosystemach leśnych kluczowe jest zrozumienie, jakie gatunki mogą współistnieć i jakie warunki są dla nich odpowiednie. Stosowanie niewłaściwych gatunków w procesach rekultywacyjnych może prowadzić do obniżenia bioróżnorodności, osłabienia ekosystemu oraz nieefektywności działań ochronnych. Prawidłowe dobieranie gatunków do konkretnych warunków siedliskowych jest istotne w kontekście praktyki leśnej i ochrony przyrody.

Pytanie 8

W trakcie dokładnej inwentaryzacji drzewostanu nie przeprowadza się

A. pomiaru obwodów pni drzew
B. określenia rodzaju drzew
C. oceny stanu zdrowia drzew
D. pomiaru powierzchni zajmowanej przez drzewa
Pomiar powierzchni zajmowanej przez drzewa nie jest częścią szczegółowej inwentaryzacji drzewostanu, ponieważ głównym celem tej inwentaryzacji jest dokładne określenie stanu i struktury drzew w danym ekosystemie leśnym. W praktyce, podczas inwentaryzacji wykonuje się takie czynności jak określenie gatunku drzew, pomiar obwodów pni oraz ocena stanu zdrowotnego drzew. Te elementy są kluczowe dla zarządzania zasobami leśnymi, ponieważ pozwalają na identyfikację rodzajów drzew, ich kondycji oraz przydatności do dalszych działań, takich jak pielęgnacja, wycinka czy reintrodukcja gatunków. Właściwe pomiary obwodów umożliwiają też oszacowanie wieku drzew oraz ich wartości ekologicznej. Zgodnie z dobrą praktyką w leśnictwie, szczegółowa inwentaryzacja powinna być przeprowadzana regularnie, co pozwala na monitorowanie zmian w drzewostanie oraz podejmowanie odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 9

Jaką długość będzie miała 20-metrowa żywopłot przedstawiony w planie w skali 1:250?

A. 8,0 cm
B. 12,5 cm
C. 0,5 cm
D. 5,0 cm
Odpowiedź 8,0 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu długości obiektu przedstawionego na planie w skali 1:250 konieczne jest przeliczenie rzeczywistej długości obiektu na długość na planie. Skala 1:250 oznacza, że 1 cm na planie odpowiada 250 cm (czyli 2,5 m) w rzeczywistości. Zatem, aby obliczyć długość 20-metrowego żywopłotu w skali, należy podzielić rzeczywistą długość przez wartość skali: 20 m = 2000 cm, a następnie dzielimy przez 250. Wynik to 2000 cm / 250 = 8 cm. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy można znaleźć w architekturze i planowaniu przestrzennym, gdzie precyzyjne odniesienie do skali ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego przedstawienia i analizy projektów. Zrozumienie i umiejętność korzystania ze skal w rysunkach technicznych to umiejętność ceniona w branży budowlanej oraz w inżynierii lądowej, co pozwala na dokładne oszacowanie wymagań przestrzennych dla różnorodnych projektów.

Pytanie 10

Termin "krajobraz pierwotny" odnosi się do krajobrazu

A. który jest wynikiem przemyślanej działalności człowieka
B. w którym nie nastąpiły znaczące zmiany spowodowane działalnością człowieka
C. nienaruszonego przez działalność ludzką, w którym zachowane są wszystkie jego naturalne cechy
D. który jest efektem nieprzemyślanej działalności ludzi, w którym równowaga ekologiczna została zaburzona
Określenie "krajobraz pierwotny" odnosi się do obszarów, które pozostają nienaruszone przez działalność człowieka, gdzie wszystkie naturalne cechy, takie jak flora, fauna oraz ukształtowanie terenu, są zachowane w ich pierwotnej formie. Taki krajobraz jest niezwykle istotny dla badań nad ekosystemami, ponieważ stanowi odniesienie do naturalnych procesów i interakcji w środowisku. Przykładem mogą być niektóre obszary parków narodowych czy rezerwatów przyrody, które są chronione przed wpływem urbanizacji i przemysłu. Ochrona takich ekosystemów jest zgodna z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska, takimi jak konwencje UNESCO dotyczące ochrony dziedzictwa naturalnego. Krajobrazy pierwotne są nie tylko miejscem badań naukowych, ale również pełnią kluczową rolę w zachowaniu bioróżnorodności oraz w zachowaniu równowagi ekologicznej, co jest ważne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 11

Zintegrowanie projektowania terenów zielonych w mieście z koncepcją urbanistyczną obejmuje

A. uwzględnienie w projekcie ciągów komunikacyjnych w mieście
B. zaplanowanie komunikacji między różnymi obszarami terenów zielonych w mieście
C. branie pod uwagę przestrzennych układów urbanistycznych miasta
D. zaplanowanie części obszaru zieleni miejskiej
Integracja opracowania zieleni miejskiej z koncepcją urbanistyczną to proces, który polega na harmonijnym wkomponowaniu elementów zieleni w spójną strukturę przestrzenną miasta. Uwzględnianie przestrzennych układów urbanistycznych jest kluczowe, ponieważ tereny zieleni muszą być zintegrowane z infrastrukturą miejską, komunikacją oraz istniejącymi budynkami. Przykładem może być projektowanie parków, które nie tylko pełnią funkcje rekreacyjne, ale także wpływają na mikroklimat w miejskich aglomeracjach, poprawiając jakość powietrza i zmniejszając efekty wyspy ciepła. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują analizę istniejących układów urbanistycznych, planowanie układów ścieżek i ciągów pieszych, a także współpracę z architektami krajobrazu oraz urbanistami. Zwiększa to atrakcyjność przestrzeni publicznych, sprzyja integracji społecznej oraz rozwija bioróżnorodność w miastach, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 12

Przed utworzeniem rabaty bylinowej, aby zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wody, trzeba dodać do podłoża

A. gliny
B. piasku
C. torfu
D. kompostu
Wybierając piasek, glinę czy kompost do gleby przy zakładaniu rabat bylinowych, raczej nie osiągniesz zamierzonych efektów, a wręcz możesz napotkać różne problemy z roślinami. Piasek, choć poprawia drenaż, to nie zatrzymuje wilgoci, więc może być kiepskim rozwiązaniem, gdy rośliny potrzebują regularnej wody. W efekcie, zastosowanie piasku prowadzi do szybkiego przesychania gleby, co może źle wpłynąć na byliny, szczególnie latem. Gliny natomiast mają tendencję do zbrylania się, co powoduje stagnację wody i może doprowadzić do problemów z korzeniami. Rośliny bylinowe potrzebują odpowiednio napowietrzonego podłoża, więc w zbyt wilgotnych warunkach mogą po prostu zamierać. Kompost, mimo że daje dużo składników odżywczych, może wprowadzać za dużo substancji organicznych i sprawiać, że gleba staje się zbyt zbita. Bardzo często błędne podejście wynika z mylnego przekonania, że wszystkie organiczne dodatki są dobre. Ważne, żeby dobierać dodatki w zależności od potrzeb roślin i stanu gleby, co wymaga pewnej wiedzy o ich właściwościach.

Pytanie 13

Aby zwiększyć odporność roślin na mróz, konieczne jest użycie nawozów

A. siarkowych
B. azotowych
C. magnezowych
D. potasowych
Wybór nawozów siarkowych, magnezowych czy azotowych w celu podwyższenia mrozoodporności roślin jest nieadekwatny z kilku względów. Siarka, mimo że jest istotnym składnikiem w procesie syntezy białek oraz wytwarzania chlorofilu, nie ma bezpośredniego wpływu na mrozoodporność. Jej rola w roślinach koncentruje się bardziej na wspomaganiu ich wzrostu, a nie na zwiększaniu odporności na niskie temperatury. Z kolei nawozy magnezowe, chociaż niezbędne do prawidłowego przebiegu fotosyntezy i metabolizmu energetycznego, również nie poprawiają bezpośrednio zdolności roślin do przetrwania zimowych warunków. Co więcej, stosowanie nawozów azotowych w okresie przedzimowym może prowadzić do wzrostu wegetacji, co jest niekorzystne, ponieważ rośliny mogą stać się bardziej wrażliwe na mróz. W praktyce rolniczej często dochodzi do błędów w interpretacji potrzeby roślin, co skutkuje niewłaściwym doborem nawozów. Właściwe podejście do nawożenia powinno uwzględniać nie tylko aktualne potrzeby roślin, ale także ich zdolność do przetrwania w trudnych warunkach, co można osiągnąć jedynie poprzez zastosowanie nawozów potasowych. Kluczowe jest więc zrozumienie, że skuteczne nawożenie wymaga systematycznego podejścia i dostosowania do specyfiki roślin oraz warunków środowiskowych.

Pytanie 14

Aby zwiększyć odporność roślin na mróz, używa się nawozów

A. siarkowych
B. azotowych
C. manganowych
D. potasowych
Stosowanie nawozów siarkowych, manganowych czy azotowych w celu zwiększenia mrozoodporności roślin jest nieadekwatne i nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Nawozy siarkowe, choć ważne dla roślin, przede wszystkim wpływają na syntezę białka i procesy związane z metabolizmem azotu, nie mają jednak bezpośredniego wpływu na mrozoodporność. Siarka jest niezbędnym składnikiem do produkcji aminokwasów, ale jej rola nie obejmuje poprawy odporności na niskie temperatury. Jeżeli chodzi o nawozy manganowe, ich działanie koncentruje się głównie na procesach fotosyntezy i metabolizmie węglowodanów, co nie przekłada się na zwiększoną mrozoodporność. Mangan wspiera również działanie enzymów, jednak nie ma znaczącego wpływu na adaptację roślin do warunków mroźnych. Z kolei nawozy azotowe, chociaż kluczowe dla wzrostu wegetatywnego, mogą w rzeczywistości osłabiać rośliny w okresie zimowym. Nadmiar azotu sprzyja bujnemu wzrostowi w okresie wegetacyjnym, ale może prowadzić do osłabienia struktury komórkowej roślin, co czyni je wrażliwszymi na mróz. Typowym błędem w myśleniu jest postrzeganie wszystkich nawozów jako równoważnych w kontekście ochrony przed mrozem, co ignoruje złożoność procesów biochemicznych zachodzących w roślinach. Dlatego kluczowe jest zastosowanie odpowiednich nawozów, takich jak potasowe, które wspierają mechanizmy obronne roślin.

Pytanie 15

Jaki element wyposażenia jest kluczowy w ogrodzie zoologicznym?

A. Fontanna
B. Rzeźba do ogrodu
C. Tablica informacyjna
D. Wieszak na rowery
Tablica informacyjna jest kluczowym elementem wyposażenia w ogrodzie zoologicznym, ponieważ odgrywa istotną rolę w edukacji odwiedzających oraz w poprawie ich doświadczeń. Informacje zamieszczone na tablicach, takie jak dane o gatunkach zwierząt, ich naturalnym środowisku oraz zagrożeniach, z jakimi się borykają, pomagają w zwiększeniu świadomości ekologicznej. Tablice informacyjne są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie edukacji w zakresie ochrony przyrody. Przykładowo, dobrze zaprojektowana tablica może zawierać interaktywne elementy, takie jak kody QR, które prowadzą do materiałów multimedialnych, co dodatkowo angażuje odwiedzających. Zastosowanie tablic informacyjnych jest również kluczowe w kontekście zachowania bezpieczeństwa, gdyż informują o zasadach zachowania w pobliżu zwierząt oraz o regulaminie obiektu. To wszystko sprawia, że tablice są nie tylko estetycznym, ale głównie funkcjonalnym elementem każdego zoo.

Pytanie 16

W jakiej skali wykonuje się część graficzną miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

A. 1:50
B. 1:200
C. 1:100
D. 1:1000
Skala 1:100 oraz 1:50 są zbyt dużymi powiększeniami dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co prowadzi do trudności w interpretacji całościowego układu przestrzennego. W przypadku skali 1:100, każdy centymetr na planie odpowiada 1 metr na terenie, co może sprawić, że szczegóły związane z układem drogowym, granicami działek czy innymi elementami stanie się nieczytelne w kontekście szerszego planu. Z kolei skala 1:50, w której 1 centymetr na planie odpowiada 0,5 metra w rzeczywistości, jest zbyt szczegółowa dla tego rodzaju dokumentu, co może prowadzić do przeładowania informacjami. Użycie takich skal jest typowym błędem, ponieważ nie uwzględnia podstawowej zasady planowania, która mówi o konieczności wyważenia detali z ogólnym zarysem przestrzennym. Skala 1:200 z kolei, choć bliższa właściwym wymogom, również jest niewłaściwa, ponieważ nie oddaje wystarczająco dobrze kontekstu urbanistycznego, który wymaga szerszego ujęcia. Zatem wybór niewłaściwej skali przy opracowywaniu MPZP może prowadzić do nieporozumień i błędnych decyzji w zakresie zagospodarowania przestrzeni, co w konsekwencji wpływa na planowanie urbanistyczne i jakość życia mieszkańców.

Pytanie 17

Jaki sposób doboru kolorów roślin umożliwi wizualne pogłębienie projektowanej kompozycji?

A. Rośliny o ciepłych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o zimnych kolorach w tle kompozycji
B. Rośliny o zimnych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o ciepłych kolorach w tle kompozycji
C. Rośliny o ciepłych kolorach zarówno na pierwszym planie, jak i w tle kompozycji
D. Rośliny o zimnych kolorach jednocześnie na pierwszym planie oraz w tle kompozycji
Rośliny o barwach ciepłych, umieszczone na pierwszym planie kompozycji, mają zdolność do przyciągania wzroku, co sprawia, że stają się one dominującym elementem przestrzeni. Ciepłe kolory, takie jak czerwień, pomarańcz i żółć, są postrzegane jako bliższe widza, co w efekcie tworzy wrażenie głębi. W tle, z kolei rośliny o barwach zimnych, takich jak niebieski, zielony lub fioletowy, wydają się być bardziej odległe. Dzięki zastosowaniu tej techniki można osiągnąć wrażenie trójwymiarowości w projektowanej kompozycji, co jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, przestrzeni publicznych czy wnętrz. Praktycznym przykładem może być projektowanie rabaty kwiatowej, gdzie na pierwszym planie umieszczamy intensywnie czerwone tulipany, a w tle, w większej odległości, delikatne niebieskie niezapominajki. Zgodnie z zasadami kompozycji, takie zestawienie kolorystyczne pozwala skutecznie podkreślić i uwypuklić charakter danej przestrzeni oraz nadać jej głębię, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu krajobrazu.

Pytanie 18

Aby zaaranżować rabatę znajdującą się pod koronami drzew liściastych, należy wybrać zestaw roślin składający się

A. z konwalii i zawilca
B. z pełnika i krwawnika
C. z rozchodnika i smagliczki
D. z zawilca i floksa
Wybór konwalii i zawilca do obsadzenia rabaty pod koronami drzew liściastych jest odpowiedni ze względu na specyfikę tych roślin oraz ich wymagania środowiskowe. Konwalia majowa (Convallaria majalis) preferuje miejsca półcieniste i wilgotne, co czyni ją idealnym gatunkiem do sadzenia w takich warunkach, gdzie otrzymuje ograniczoną ilość światła słonecznego. Zawilec (Anemone) również dobrze rośnie w podobnych warunkach, a wiele jego gatunków kwitnie wczesną wiosną, co przyczynia się do estetyki rabaty. Dobrze dobrany zestaw roślin powinien uwzględniać różnorodność oraz cykle kwitnienia, co zapewnia atrakcyjność wizualną przez cały sezon wegetacyjny. W praktyce, odpowiednie zestawienie roślin wpływa na zdrowie rabaty oraz jej odporność na choroby, co jest zgodne z nowoczesnymi praktykami projektowania ogrodów. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze podłoża oraz regularnym podlewaniu, aby stworzyć optymalne warunki dla wzrostu tych roślin.

Pytanie 19

Jakie rośliny można zalecić do stworzenia formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m?

A. Krzewuszkę cudowną (Weigela florida), graba pospolitego (Carpinus betulus)
B. Ligustra pospolitego (Ligustrum vulgare), irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)
C. Derenia jadalnego (Cornus mas), cisa pospolitego (Taxus baccata)
D. Lilaka pospolitego (Syringa vulgaris), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis)
Każda z wymienionych odpowiedzi zawiera rośliny, które nie są zalecane do formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m, co może prowadzić do nieefektywnego zagospodarowania przestrzeni. Lilak pospolity (Syringa vulgaris) i żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) to rośliny, które osiągają znaczne wysokości, co czyni je mniej odpowiednimi do niskich żywopłotów. Lilak, choć piękny, rośnie do około 3 m i jest bardziej dekoracyjny niż formowany. Żywotnik, z kolei, stosunkowo szybko rośnie i może przekroczyć oczekiwaną wysokość żywopłotu, wymagając częstego przycinania, co w praktyce jest trudniejsze do utrzymania w pożądanym stanie. Krzewuszka cudowna (Weigela florida) oraz grab pospolity (Carpinus betulus) również nie są optymalnym wyborem. Krzewuszka, mimo że ma piękne kwiaty, osiąga wysokość do 2,5 m. Grab, będący drzewem, wymaga dużej przestrzeni i również przekracza wysokość 1 m, co czyni go nieodpowiednim do formowanych żywopłotów. Derenia jadalnego (Cornus mas) i cisa pospolitego (Taxus baccata) także nie można polecić jako niskich żywopłotów, ponieważ cyprys, chociaż dobrze znosi cięcie, to osiąga ponad 2 m i wymaga więcej miejsca do prawidłowego rozwoju. Wybierając rośliny do formowanych żywopłotów, istotne jest, aby zrozumieć ich docelowe rozmiary i wymagania, co pozwoli na stworzenie estetycznych, funkcjonalnych i łatwych w utrzymaniu aranżacji.

Pytanie 20

Jakie zestawienie dwóch gatunków roślin pozwala na uzyskanie efektu kontrastu w ich pokroju?

A. Jałowiec skalny Skyrocket (Juniperus scopulorum 'Skyrocket') i żywotnik zachodni 'Globosa' (Thuja occidentalis 'Globosa')
B. Żywotnik zachodni 'Globosa' (Thuja occidentalis 'Globosa') i sosna górska 'Mops' (Pinus mugo 'Mops')
C. Jałowiec skalny 'Skyrocket' (Juniperus scopulorum 'Skyrocket') i jałowiec pospolity 'Suecica' (Juniperus communis 'Suecica')
D. Jałowiec płożący 'Wiltonii' (Juniperus horizontalis 'Wiltonii') i cis pospolity 'Repandens' (Taxus baccata 'Repandens')
Wybór innych par roślin do uzyskania efektu kontrastu pokroju może prowadzić do niewłaściwych rezultatów w aranżacji przestrzeni ogrodowej. Jałowiec skalny 'Skyrocket' wraz z jałowcem pospolitym 'Suecica' tworzy dość jednolitą kompozycję, ponieważ oba te rośliny mają podobne cechy pokroju, które mogą nie dostarczyć pożądanego efektu kontrastu. Użycie jałowca płożącego 'Wiltonii' i cisa pospolitego 'Repandens' także nie generuje zjawiska kontrastu, gdyż oba gatunki mają niski, płożący pokrój, co skutkuje brakiem wyraźnych różnic w formach. W przypadku żywotnika zachodniego 'Globosa' i sosny górskiej 'Mops' również występuje problem z kontrastem, gdyż oba gatunki charakteryzują się zaokrąglonym pokrojem, co może zniwelować zróżnicowanie w aranżacji. Kluczowe dla uzyskania efektu kontrastu pokroju jest umiejętne łączenie roślin o różnorodnych formach, kształtach oraz wysokościach. Stosowanie jedynie roślin o podobnych cechach znacznie ogranicza możliwości wizualne i estetyczne, a także może wprowadzać monotonię do projektu. Warto zatem zwrócić uwagę na różnice w pokroju, aby uzyskać dynamiczne i interesujące kompozycje w przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 21

Kopczykowanie oraz osłanianie róż na okres zimowy powinno być przeprowadzone

A. po wystąpieniu silnych mrozów
B. na koniec lata
C. po pierwszych przymrozkach
D. po zakończeniu kwitnienia
Kopczykowanie i okrywanie róż na zimę jest kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym, który powinien być przeprowadzony po pierwszych przymrozkach. W momencie, gdy temperatura spada poniżej zera, róże zaczynają wchodzić w stan spoczynku, co czyni je bardziej wrażliwymi na uszkodzenia spowodowane mrozem. Właściwe okrywanie róż, które polega na przykryciu ich korony i szyjki korzeniowej, zapewnia ochronę przed niską temperaturą oraz zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Przykładowo, można użyć suchych liści, słomy lub specjalnych materiałów ochronnych. Zastosowanie takich materiałów zmniejsza ryzyko przemarznięcia roślin, a także chroni przed nadmiernym wysuszeniem spowodowanym wiatrem. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie wilgotności i przewiewności materiału okrywającego, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybowych. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie róż do zimy znacznie zwiększa ich szansę na zdrowy rozwój w nadchodzącym sezonie wegetacyjnym.

Pytanie 22

Jakie miejsce powinno się wybrać do zadołowania roślin z nagim systemem korzeniowym na czas zimy?

A. Zacienione, przewiewne, z glebą gliniastą
B. Nasłonecznione, bezwietrzne, z glebą gliniastą
C. Zacienione, bezwietrzne, z lekkim podłożem
D. Nasłonecznione, przewiewne, z glebą piaszczystą
Zadołowanie roślin z nagim systemem korzeniowym na okres zimy w zacienionym, bezwietrznym miejscu o lekkim podłożu jest kluczowe dla ich przetrwania. Takie warunki minimalizują ryzyko uszkodzeń korzeni spowodowanych mrozem oraz przyspieszają odnowę ich wilgotności. Lekkie podłoże, takie jak piaskowo-gliniaste, dobrze drenuje wodę, ale jednocześnie zatrzymuje pewną ilość wilgoci, co jest korzystne dla korzeni. W zacienieniu rośliny są chronione przed intensywnym działaniem słońca i mrozu, co zapobiega ich osłabieniu. Dodatkowo, brak wiatru w tym miejscu chroni rośliny przed utratą wilgoci, a także przed mechanicznymi uszkodzeniami. Przykładem stosowania tej praktyki są szkółki roślinne, które w okresie zimowym często stosują takie metody zadołowania, aby zapewnić roślinom optymalne warunki do regeneracji przed kolejnym sezonem wegetacyjnym. Warto również pamiętać o monitorowaniu stanu roślin, aby w razie potrzeby dostosować warunki ich przechowywania.

Pytanie 23

W szkółce roślin dekoracyjnych o ograniczonym budżecie, bez wpływu na jakość upraw, można zrezygnować z

A. systematycznego podlewania
B. nawożenia nawozem o całosezonowym działaniu
C. przycinania młodych krzewów
D. systematycznego odchwaszczania
Przycinanie młodych krzewów, systematyczne odchwaszczanie oraz podlewanie to kluczowe praktyki w uprawie roślin ozdobnych, które mają istotny wpływ na ich zdrowie i jakość. Przycinanie młodych krzewów jest niezwykle ważne, aby kształtować ich formę, stymulować wzrost nowych pędów oraz poprawiać ich ogólną kondycję. Zaniedbanie tej czynności może prowadzić do osłabienia roślin i zmniejszenia ich estetyki, co jest szczególnie istotne w branży florystycznej, gdzie wygląd roślin ma kluczowe znaczenie. Systematyczne odchwaszczanie jest niezbędne, aby eliminować konkurencyjne chwasty, które mogą ograniczyć dostęp do składników odżywczych i wody. Chwasty nie tylko rywalizują z roślinami ozdobnymi, ale mogą również stanowić siedlisko szkodników i chorób, co dodatkowo zagraża produkcji. Podlewanie to kolejny element, który nie może zostać pominięty, gdyż dostarcza roślinom niezbędnej wilgoci, szczególnie w okresach suszy. Bez odpowiedniego nawadniania rośliny mogą ulegać stresowi wodnemu, co prowadzi do ich osłabienia i obniżenia jakości plonów. W związku z tym, nawet w przypadku ograniczonych możliwości finansowych, należy rozważyć inne sposoby na zredukowanie kosztów produkcji, które nie wpłyną negatywnie na jakość roślin. Kluczem jest dążenie do zachowania równowagi między kosztami a wysoką jakością produkcji, co jest fundamentem sukcesu w branży roślin ozdobnych.

Pytanie 24

Wykonanie inwentaryzacji dendrologicznej wymaga posiadania zdolności

A. korzystania z teodolitu.
B. realizowania pomiarów wysokościowych.
C. opracowywania projektów technicznych.
D. identyfikowania gatunków roślin.
Przeprowadzenie inwentaryzacji dendrologicznej jest procesem, który wymaga umiejętności rozpoznawania gatunków roślin, ponieważ kluczowym celem tej inwentaryzacji jest dokładne zidentyfikowanie drzewa i krzewów w danym obszarze. Umiejętność ta jest fundamentalna, gdyż poprawne określenie gatunku wpływa na dalsze działania związane z ochroną środowiska, zarządzaniem zasobami leśnymi oraz planowaniem przestrzennym. Przykładowo, w przypadku inwentaryzacji lasów, rozróżnienie między gatunkami inwazyjnymi a rodzimymi jest kluczowe dla utrzymania bioróżnorodności. Specjaliści w tej dziedzinie często posługują się różnorodnymi źródłami, takimi jak klucze do oznaczania roślin, co pozwala na precyzyjne identyfikowanie gatunków na podstawie cech morfologicznych. Dobra praktyka w inwentaryzacji dendrologicznej wymaga także znajomości ekologii poszczególnych gatunków oraz ich roli w ekosystemie, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji zarządczych.

Pytanie 25

Jakie symptomy mogą sugerować, że roślina była zbyt mało podlewana?

A. Zwiędnięte liście, pomarszczona skórka na pędach
B. Plamy na pędach, na liściach szary osad
C. Zmiana barwy liści, skórka oddzielająca się od pędu
D. Zniekształcone liście, pokryte czarnym osadem
Zmieniony kolor liści oraz odchodząca skórka od pędu mogą sugerować różne problemy zdrowotne roślin, ale niekoniecznie są one bezpośrednio związane z przesuszeniem. Zmiana koloru liści często wskazuje na zaburzenia odżywiania, takie jak niedobory azotu, żelaza czy innych składników odżywczych. W takich przypadkach roślina może reagować na niewłaściwe nawożenie lub na zbyt ubogie podłoże. Odchodząca skórka od pędu może być wynikiem ataku patogenów lub szkodników, co jest zupełnie innym problemem, który nie ma nic wspólnego z wilgotnością gleby. Z kolei liście zniekształcone i pokryte czarnym nalotem często są symptomem chorób grzybowych, takich jak pleśń czy czarna plamistość, które rozwijają się w warunkach wysokiej wilgotności i nie są typowe dla przesuszenia. Plamy na pędach oraz szary nalot na liściach mogą sugerować problemy z chorobami roślin, które mogą być efektem przepełnienia wodą, a nie jej niedoboru. Zrozumienie objawów i ich analizy w kontekście zmian w środowisku uprawy jest kluczowe dla prawidłowej diagnostyki i leczenia roślin, a nie skupianie się wyłącznie na jednym aspekcie, jakim jest wilgotność gleby. Dla prawidłowego rozwoju rośliny, konieczne jest holistyczne podejście, które uwzględnia zarówno nawadnianie, jak i odżywianie, ochronę przed szkodnikami i chorobami.

Pytanie 26

Jakie rośliny można by polecić do użycia jako rośliny okrywowe w miejscu cienistym, osłoniętym przez korony drzew?

A. barwinek pospolity (Vinca minor), bluszcz pospolity (Hedera helix)
B. jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), wrzos pospolity (Calluna vulgaris)
C. płomyk szydlasty (Phlox subulata), goździk kropkowany (Dianthus deltoides)
D. macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), karmnik ościsty (Sagina subulata)
Barwinek pospolity (Vinca minor) oraz bluszcz pospolity (Hedera helix) to rośliny, które doskonale sprawdzają się jako okrywowe w warunkach zacienionych. Barwinek pospolity charakteryzuje się gęstym, zielonym listowiem i jest w stanie dobrze rosnąć w cieniu, co czyni go idealnym do miejsc, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z rozwojem. Dodatkowo, barwinek kwitnie wiosną, dostarczając atrakcyjnych, niebieskawych kwiatów, które mogą ożywić zacienione obszary. Bluszcz pospolity z kolei jest znany z dużej tolerancji na cień oraz zdolności do wspinania się na inne rośliny i powierzchnie, co sprawia, że jest doskonałym wyborem do zalesionych ogrodów. Obie rośliny są mało wymagające, co wpisuje się w dzisiejsze trendy ekologiczne, promujące wykorzystanie rodzimych gatunków do tworzenia zrównoważonych ekosystemów w ogrodach. Warto również zaznaczyć, że zarówno barwinek, jak i bluszcz, mają właściwości stabilizujące glebę, co jest istotne w kontekście zapobiegania erozji w obszarach narażonych na klęski żywiołowe.

Pytanie 27

Który z wymienionych rodzajów terenów zielonych można wykorzystać na dziecięcym placu zabaw?

A. Skupinę z cisu pospolitego (Taxus baccata)
B. Ważkę dwuramienną
C. Trylinkę
D. Żywopłot z róży dzikiej (Rosa canina)
Ważka dwuramienna (Anax imperator) jest owadem wodnym, który znajduje się w obrębie ekosystemów i może być częścią naturalnych terenów zieleni, w tym placów zabaw. Jej obecność wskazuje na zdrowe środowisko, co jest istotne w kontekście tworzenia bezpiecznych i stymulujących przestrzeni dla dzieci. Wprowadzenie elementów naturalnych, takich jak stawiki czy zbiorniki wodne, w których mogą bytować ważki, przyczynia się do bioróżnorodności i edukacji ekologicznej dzieci. Dzieci mogą obserwować te owady w ich naturalnym środowisku, co sprzyja nauce o biologii i ekologii. Warto także zauważyć, że tworzenie takich przestrzeni zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz standardami projektowania terenów zabaw sprzyja integracji różnych elementów środowiskowych, co jest kluczowe dla rozwoju dzieci. Dodatkowo, ważki nie są groźne dla ludzi, co czyni je bezpiecznym elementem ekosystemu na placu zabaw.

Pytanie 28

Jakiego typu kruszywo można wykorzystać jako system drenażowy w ogrodach na dachach budynków?

A. Grys bazaltowy
B. Keramzyt
C. Otoczaki
D. Pospółka
Keramzyt, jako kruszywo o niskiej gęstości, jest idealnym materiałem do stosowania jako drenaż w ogrodach na dachach budynków. Jego porowata struktura sprawia, że skutecznie zatrzymuje wodę, jednocześnie umożliwiając jej swobodny odpływ, co jest kluczowe w kontekście zarządzania wodami opadowymi. Keramzyt jest także odporny na zmiany temperatury oraz działanie czynników chemicznych, co przekłada się na jego trwałość w trudnych warunkach dachowych. Zastosowanie keramzytu w systemach drenażowych przyczynia się do poprawy jakości gleby, poprzez zwiększenie jej przepuszczalności oraz aeracji. W praktyce często wykorzystuje się go w kombinacji z roślinami, co nie tylko wspiera efektywną retencję wody, ale także sprzyja rozwojowi zielonych dachów. Dodatkowo, zgodnie z normami dotyczącymi budownictwa ekologicznego, keramzyt jest materiałem przyjaznym środowisku, co czyni go odpowiednim wyborem w ramach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 29

Tabela inwentaryzacji dendrologicznej powinna zawierać dla każdego drzewa między innymi numer inwentaryzacyjny, gatunek oraz

A. czas kwitnienia
B. powierzchnię korony w metrach kwadratowych
C. opis stanu zdrowotnego
D. średnicę pnia na wysokości 50 cm
Opis stanu zdrowotnego drzewa jest kluczowym elementem inwentaryzacji dendrologicznej, ponieważ pozwala na ocenę kondycji rośliny oraz identyfikację ewentualnych zagrożeń. Ocena stanu zdrowotnego może obejmować objawy chorobowe, obecność szkodników oraz uszkodzenia mechaniczne. Taki opis jest istotny dla zarządzania zielenią miejską, co wynika z wytycznych dotyczących ochrony drzew oraz ich pielęgnacji. Przykładowo, w przypadku stwierdzenia choroby, odpowiednie służby mogą podjąć interwencję w celu ochrony sąsiednich roślin. Ponadto, monitorowanie stanu zdrowia drzew umożliwia planowanie działań w zakresie ich konserwacji oraz podejmowanie decyzji o ewentualnych nasadzeniach nowych drzew. Stosowanie standardów takich jak ISO 14001 w zarządzaniu środowiskowym podkreśla znaczenie dokumentacji i oceny stanu drzewostanu, co ma bezpośredni wpływ na zrównoważony rozwój i ochronę bioróżnorodności.

Pytanie 30

Jakie gatunki roślin kwitnących latem mają intensywną kolorystykę kwiatów, która wyraźnie wyróżnia się na tle białej ściany budynku?

A. Mak wschodni (Papcwer orientale), pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybridd)
B. Kosmatka śnieżna (Luzula nivea), mozga trzcinowata (^halaris arundinaced)
C. Kostrzewa miotlasta (Festuca scoparid), miskant chiński (Miscanthus sinensis)
D. Juka karolińska (Yuccafilamentosa), łyszczec wiechowaty (Gypsophilapaniculata)
Mak wschodni (Papaver orientale) oraz pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybrida) to znakomite wybory dla kompozycji roślinnych, które mają na celu uzyskanie mocnego akcentu kolorystycznego, zwłaszcza na tle białej ściany budynku. Mak wschodni charakteryzuje się dużymi, intensywnie kolorowymi kwiatami, które mogą przyciągać wzrok z daleka. Kwiaty te są dostępne w różnych odcieniach, ale szczególnie popularne są intensywne czerwienie i pomarańcze, które dobrze kontrastują z białym tłem. Pysznogłówka ogrodowa, z kolei, jest znana ze swoich purpurowych i różowych kwiatów, które dodatkowo przyciągają owady zapylające, co czyni ją nie tylko estetycznym, ale i ekologicznym elementem ogrodu. Wybierając te rośliny, warto również pamiętać o ich wymaganiach glebowych i świetlnych, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu. Rekomenduje się sadzić je w miejscach dobrze nasłonecznionych, w glebie dobrze przepuszczalnej, co zapewni ich optymalny rozwój oraz kwitnienie.

Pytanie 31

Czym nie jest konserwacja zabytku?

A. działanie mające na celu przywrócenie zabytku do formy najlepiej ukazującej jego wartości.
B. działanie mające na celu zachowanie zabytku w stanie, w którym substancja zabytkowa nie ulega degradacji i możliwe jest docenienie jej wartości.
C. odzyskanie brakującej części zabytku.
D. przystosowanie zabytku do nowych warunków użytkowania.
Działania mające na celu doprowadzenie zabytku do postaci najlepiej ukazującej jego walory, przywracanie brakujących części oraz dbałość o to, aby substancja zabytkowa nie ulegała niszczeniu, są kluczowymi elementami konserwacji. W praktyce, podejścia te są często mylone z przystosowaniem obiektu do nowych funkcji. Zmiana sposobu użytkowania zabytku może prowadzić do jego nieodwracalnej degradacji, jeśli nie jest przeprowadzana z zachowaniem zasad konserwatorskich. Typowym błędem jest przyjmowanie, że zmiany mogą być dokonywane bez dokładnej analizy wpływu na zabytkową substancję. Takie podejście może skutkować ingerencją w oryginalne elementy zabytku, co narusza zasady ochrony dziedzictwa kulturowego. W kontekście konserwacji, ważne jest przestrzeganie międzynarodowych standardów, takich jak zasady zawarte w Karcie Weneckiej, które podkreślają konieczność minimalizowania interwencji oraz dążenie do zachowania autentyczności obiektów. Zachowanie substancji zabytkowej w odpowiednim stanie to fundament każdej prawidłowej konserwacji, co sprawia, że zmiana przeznaczenia powinna być traktowana z największą ostrożnością i starannością.

Pytanie 32

Który element rysunku jest niezbędny na planszy projektu koncepcyjnego?

A. Wymiarowania
B. Tabliczki tytułowej
C. Legendy
D. Tabeli materiałowej
Legendy są kluczowym elementem rysunku technicznego, który pełni funkcję wyjaśniającą i informacyjną. Zawierają one istotne informacje o symbolach, kolorach oraz innych oznaczeniach użytych w projekcie. Bez legendy, interpretacja rysunku może być utrudniona, co wpływa na komunikację pomiędzy projektantem a wykonawcą. W kontekście standardów, takich jak normy ISO 128, legendy są zalecane jako sposób na ułatwienie zrozumienia rysunku przez osoby, które nie są bezpośrednio zaangażowane w jego tworzenie. Przykładem praktycznym może być projekt budynku, w którym legenda zawiera symbole reprezentujące różne materiały budowlane, instalacje elektryczne czy wodociągowe. Takie podejście nie tylko usprawnia proces realizacji projektu, ale również minimalizuje ryzyko popełnienia błędów na etapie budowy, co jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa i efektywności procesu budowlane. Dobrze zorganizowana legenda pozwala także na łatwiejsze wprowadzanie ewentualnych zmian w projekcie, ponieważ wszyscy uczestnicy procesu mają jasne odniesienia do używanych oznaczeń.

Pytanie 33

Zastosowanie irgi poziomej na skarpie pełni głównie rolę

A. kulturową
B. sanitarno-higieniczną
C. przeciwerozyjną
D. produkcyjną
Obsadzenie skarpy irgą poziomą jest przede wszystkim skutecznym sposobem na ochronę przed erozją glebową. Irga pozioma, dzięki swoim rozbudowanym korzeniom i zdolności do rozwijania się w kierunku poziomym, stabilizuje glebę, co minimalizuje ryzyko osuwisk i degradacji gruntów. W praktyce, irga jest często stosowana na terenach o dużej nachylności, gdzie występuje ryzyko erozji wodnej i wietrznej. Dodatkowo, roślina ta ma zdolność do zatrzymywania wilgoci, co sprzyja lokalnemu mikroklimatowi, a także wspiera różnorodność biologiczną poprzez tworzenie siedlisk dla różnych organizmów. W standardach projektowania krajobrazu, jak i zarządzania terenami, irga pozioma jest rekomendowana jako element zielonej infrastruktury, co potwierdzają dobre praktyki w budownictwie ekologicznym. Warto także zauważyć, że skuteczność tego rozwiązania można zwiększyć poprzez zastosowanie odpowiednich technik sadzenia oraz dobór odpowiednich odmian irgi, co może prowadzić do jeszcze lepszych efektów w zakresie ochrony gleb.

Pytanie 34

Wyznaczone w ogrodzie miejsce naśladujące naturalne warunki dla roślin górskich to

A. arboretum
B. alpinarium
C. rosarium
D. ogródek skalny
Wybór odpowiedzi dotyczących arboretum, rosarium oraz ogródka skalnego może prowadzić do nieporozumień związanych z ich funkcją i charakterystyką. Arboretum jest miejscem, w którym zbiera się oraz pokazuje różnorodne gatunki drzew i krzewów, skupiając się na ich klasyfikacji oraz badaniach botanicznych. To przestrzeń stworzona dla edukacji i nauki, a niekoniecznie dla imitacji naturalnych warunków górskich. Rosarium z kolei jest miejscem dedykowanym różom, gdzie gromadzi się różnorodne odmiany tych kwiatów, często z myślą o estetyce i uprawie, lecz nie odnosi się do górskich ekosystemów. Ogródek skalny, choć może wydawać się bardziej zbliżony do alpinarium, niekoniecznie zapewnia specyficzne warunki górskie, ponieważ może obejmować rośliny, które nie są wyłącznie górskie i mogą nie wymagać konkretnych warunków klimatycznych. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla właściwego doboru roślin oraz stworzenia przestrzeni ogrodowej, która będzie odzwierciedlać konkretny biotop. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można popełnić typowe błędy myślowe, takie jak utożsamienie różnych typów ogrodów z ich funkcjami lub środowiskami, co prowadzi do nieścisłości w projektowaniu przestrzeni zielonych.

Pytanie 35

Do roślin cebulowych, które kwitną w ogrodach na początku wiosny, zalicza się

A. szachownica cesarska (Fritillaria impeńalis)
B. pierwiosnek ząbkowany (Primula denticulata)
C. mieczyk ogrodowy (Gladiolus hybridus)
D. szafran wiosenny (Crocus vernus)
Mieczyk ogrodowy (Gladiolus hybridus) to roślina, która kwitnie latem, a nie wczesną wiosną. Jest to cebulowa roślina ozdobna, która wymaga wyższych temperatur do wzrostu i rozwoju, co sprawia, że jest niewłaściwym wyborem w kontekście pytania o rośliny kwitnące na początku wiosny. W przypadku szachownicy cesarskiej (Fritillaria imperialis), jest to roślina cebulowa, która kwitnie wiosną, jednak jej okres kwitnienia zaczyna się zazwyczaj później niż u szafranu, co czyni ją mniej odpowiednią w kontekście wczesnowiosennych kwiatów ogrodowych. Również pierwiosnek ząbkowany (Primula denticulata) to roślina, która kwitnie wczesną wiosną, ale jest to roślina wieloletnia, a pytanie dotyczyło roślin cebulowych. Typowym błędem w podejściu do tego pytania jest mylenie roślin cebulowych z innymi rodzajami roślin, co podkreśla znaczenie dokładnego zrozumienia klasyfikacji botanicznej. Kluczowe jest, aby przy wyborze roślin do ogrodu kierować się nie tylko ich porą kwitnienia, ale również ich biologicznymi potrzebami oraz sposobem rozmnażania. To pozwala uniknąć frustracji związanej z nieodpowiednim dobra roślin w ogrodzie.

Pytanie 36

Podczas przeprowadzania inwentaryzacji szczegółowej drzew, należy zmierzyć obwód pnia na wysokości pierśnicy, co oznacza w odległości

A. 110 cm od ziemi
B. 120 cm od ziemi
C. 140 cm od ziemi
D. 130 cm od ziemi
Pomiar obwodu pnia drzewa na wysokości pierśnicy, która wynosi 130 cm od podłoża, jest standardem w inwentaryzacji drzew. Wysokość ta została ustalona, aby uzyskać jednolite i porównywalne dane dotyczące wzrostu oraz stanu zdrowotnego drzew. Pomiar na wysokości pierśnicy zapewnia, że uwzględniamy wielkość pnia, która jest istotna dla oceny wartości drewna, a także dla wyznaczania parametrów związanych z przyrostem drzew. Dobre praktyki wskazują na konieczność stosowania jednego standardowego punktu pomiarowego, co minimalizuje błędy pomiarowe związane z różnicami w terenie i różnorodnością gatunków. W praktyce, pomiar obwodu pnia na wysokości pierśnicy jest również pomocny przy obliczaniu wieku drzewa oraz jego potencjalnej wartości rynkowej. Wiele organizacji zajmujących się gospodarką leśną oraz badaniami ekologicznymi opiera swoje metodyki na tym standardzie, co podkreśla jego znaczenie w prowadzeniu rzetelnych inwentaryzacji.

Pytanie 37

Drewno, które ma być użyte do budowy altany w ogrodzie, powinno być przed impregnacją

A. opalone, nawilgocone, zabejcowane
B. oczyszczone, nawilgocone, odtłuszczone
C. oczyszczone, suche, odtłuszczone
D. opalone, suche, odtłuszczone
Odpowiedź \"oczyszczone, suche, odtłuszczone\" jest prawidłowa, ponieważ odpowiednie przygotowanie drewna przed impregnacją jest kluczowe dla osiągnięcia trwałych i efektywnych wyników. Oczyszczone drewno oznacza, że usunięte zostały wszelkie zanieczyszczenia, takie jak kurz, resztki farby, pleśń czy inne substancje organiczne, które mogłyby wpłynąć na przyczepność środka impregnującego. W dalszej kolejności, drewno powinno być suche, co jest szczególnie ważne, ponieważ zbyt duża wilgotność może prowadzić do problemów z wchłanianiem impregnatu, a w konsekwencji do niewłaściwego zabezpieczenia przed wilgocią i szkodnikami. Odtłuszczone drewno natomiast oznacza, że nie ma na nim tłustych plam, co również jest istotne dla właściwej adhezji preparatu. Przykładowo, stosując impregnat do drewna, który nie ma dobrego kontaktu z jego powierzchnią, możemy narażać altanę na szybkie uszkodzenia i degradację, co skróci jej trwałość. W praktyce, przed rozpoczęciem impregnacji drewna na altanę, warto przeprowadzić dokładny przegląd oraz przygotowanie powierzchni, aby zapewnić maksymalną ochronę i długoterminowe użytkowanie."

Pytanie 38

Jakie rośliny można zarekomendować do sadzenia na rabacie znajdującej się w cieniu?

A. Barwinka pospolitego (Vinca minor), funkię kędzierzawą (Hosta crispula)
B. Piwonię lekarską (Paeonia officinalis), kosaćca bródkowego (Iris germanica)
C. Lawendę wąskolistną (Lavandula angustifolia), płomyka wiechowatego (Phlox paniculata)
D. Czyśćca wełnistego (Stachys byzantina), krwawnika pospolitego (Achillea millefolium)
Barwinek pospolity (Vinca minor) oraz funkię kędzierzawą (Hosta crispula) to rośliny szczególnie polecane do nasadzeń w zacienionych częściach ogrodu. Barwinek charakteryzuje się zdolnością do rozprzestrzeniania się, co czyni go doskonałym pokryciem terenu, a jego zimozielone liście zapewniają atrakcyjny wygląd przez cały rok. Funkię, z kolei, wyróżniają szerokie liście i piękne kwiaty w różnych odcieniach fioletu, co dodaje koloru do ciemniejszych miejsc. Obie rośliny dobrze tolerują cień i częściowy cień, co sprawia, że są idealnym wyborem do rabat, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z przetrwaniem. W praktyce, sadzenie tych roślin w grupach pozwala na stworzenie efektownych kompozycji, które nie tylko ożywiają przestrzeń, ale też ograniczają rozwój chwastów. Dodatkowo, ze względu na ich niskie wymagania glebowe, są stosunkowo łatwe w pielęgnacji, co czyni je popularnym wyborem w projektowaniu ogrodów zgodnie z nowoczesnymi standardami ekologicznego ogrodnictwa.

Pytanie 39

Wzrost udziału powierzchni procentowej przyczynia się do poprawy wartości przyrodniczych krajobrazu?

A. zbiorników wodnych
B. obiektów drogowych
C. obiektów przemysłowych
D. zabudowy mieszkaniowej
Zwiększenie udziału procentowego powierzchni zbiorników wodnych w krajobrazie przyczynia się do podwyższenia walorów przyrodniczych poprzez poprawę bioróżnorodności, stabilizację mikroklimatu oraz łatwiejsze zarządzanie wodami. Woda jest kluczowym elementem ekosystemów, a zbiorniki wodne stanowią siedlisko dla wielu gatunków roślin i zwierząt, co zwiększa różnorodność biologiczną danego obszaru. Dodatkowo, obecność zbiorników wodnych wpływa na regulację temperatury otoczenia oraz mikroklimatu, co jest szczególnie istotne w kontekście zmian klimatycznych. W praktyce zwiększenie powierzchni zbiorników wodnych może odbywać się poprzez tworzenie stawów, jezior lub retencji wód, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska. Takie działania są często rekomendowane przez organizacje ochrony środowiska oraz są integralną częścią planów zagospodarowania przestrzennego, które dążą do harmonijnego współistnienia natury z przestrzenią urbanistyczną. Warto zauważyć, że wdrażanie takich rozwiązań często przynosi korzyści również społeczności lokalnym, tworząc miejsca do rekreacji i wypoczynku.

Pytanie 40

Do koszenia trawnika sportowego i dywanowego oraz podczas pierwszego koszenia po założeniu trawy zaleca się korzystanie z kosiarki

A. listwowej
B. rotorowej
C. rotacyjnej
D. wrzecionowej
Kosiarki listwowe, rotorowe i rotacyjne nie są odpowiednie do koszenia trawnika dywanowego i sportowego, a ich zastosowanie może prowadzić do wielu problemów związanych z jakością cięcia. Kosiarka listwowa, choć użyteczna w pewnych warunkach, nie zapewnia tak precyzyjnego cięcia jak kosiarka wrzecionowa. W przypadku trawnika, gdzie kluczowe jest minimalne uszkodzenie źdźbeł trawy, kosiarka ta może prowadzić do nieefektywnego i nierównego koszenia. Kosiarki rotorowe oraz rotacyjne, które działają na zasadzie obracających się ostrzy, są bardziej odpowiednie do koszenia wyższej trawy czy chwastów, ale ich użycie w kontekście trawnika dywanowego może skutkować 'szarpanym' cięciem. Taki typ koszenia nie tylko obniża wartość estetyczną trawnika, ale także osłabia rośliny, co prowadzi do ich większej podatności na choroby. W praktyce, nieodpowiedni dobór kosiarki do specyfiki trawnika, jak w przypadku wymienionych typów, może skutkować nie tylko obniżeniem jakości estetycznej, ale również wydłużeniem czasu potrzebnego na pielęgnację, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania terenami zielonymi. Dlatego, aby zapewnić trwałość i zdrowie trawnika, warto stosować kosiarki wrzecionowe, które są dedykowane do takich zastosowań.