Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 lipca 2025 22:04
Data zakończenia: 8 lipca 2025 22:12

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby stworzyć betonowy murek o szarej powierzchni, należy wykorzystać mieszankę betonową z dodatkiem grysu

A. porfirowego

B. marmurowego

C. bazaltowego

D. granitowego

Granitowy grys jest idealnym materiałem do produkcji betonu o szarej powierzchni ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Granit charakteryzuje się wysoką twardością oraz odpornością na działanie warunków atmosferycznych, co sprawia, że beton wykonany z jego użyciem jest wyjątkowo trwały i odporny na ścieranie. W praktycznych zastosowaniach, granitowy grys często stosowany jest w budownictwie drogowym, przy produkcji prefabrykatów betonowych oraz w konstrukcjach architektonicznych, gdzie estetyka i wytrzymałość są kluczowe. Dodatkowo, granitowa mieszanka betonowa dobrze współpracuje z różnymi dodatkami chemicznymi, co pozwala na uzyskanie betonu o pożądanych parametrach, takich jak zwiększona wytrzymałość na ściskanie czy poprawione właściwości izolacyjne. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 206 dotyczące betonu, wskazują na granit jako preferowany materiał do uzyskania wysokiej jakości mieszanki betonowej, co czyni go odpowiednim wyborem dla budowy murek betonowych o szarej powierzchni.

Pytanie 2

Odpowiednią bazą do ustanowienia osnowy w pomiarach geodezyjnych jest

A. podziemna linia energetyczna

B. ogrodzenie działki

C. brzeg rzeki

D. krawędź drogi gruntowej

Ogrodzenie działki stanowi solidną podstawę do założenia osnowy pomiarów geodezyjnych, ponieważ jest to wyraźny i trwały element, który można łatwo zidentyfikować w terenie. Osnowa geodezyjna powinna być tworzona na podstawie obiektów o stałej lokalizacji, co jest kluczowe dla dokładności pomiarów. W przypadku ogrodzenia, jego granice są dobrze określone, co ułatwia orientację w terenie i zapewnia stabilność punktów pomiarowych. Przykładem zastosowania może być pomiar działki budowlanej, gdzie ogrodzenie wyznacza granice terenu, a geodeci mogą na jego podstawie precyzyjnie określić położenie budynków czy innych obiektów. W branży geodezyjnej ogrodzenia wykorzystywane są także jako punkty odniesienia w przypadku korygowania danych pomiarowych. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami i dobrymi praktykami, przy zakładaniu osnowy geodezyjnej powinno się używać obiektów stałych, co zwiększa wiarygodność wyników pomiarów.

Pytanie 3

Którego działania nie wymaga pielęgnacja nawierzchni żwirowej?

A. Wałowania

B. Odchwaszczania

C. Betonowania

D. Wyrównywania

Betonowanie nie jest zabiegiem wymaganym przy konserwacji nawierzchni żwirowej, ponieważ żwir stanowi naturalny materiał, który nie potrzebuje dodatkowej sztywności czy trwałości, jaką oferuje beton. Nawierzchnie żwirowe są często wykorzystywane w zastosowaniach, gdzie istotne są aspekty związane z odprowadzaniem wody oraz zmniejszeniem erozji. Wałowanie, wyrównywanie i odchwaszczanie są kluczowymi czynnościami, które pomagają utrzymać odpowiednią strukturę oraz estetykę nawierzchni żwirowej. Wałowanie pomaga w zagęszczeniu materiału, co zapobiega powstawaniu nierówności. Wyrównywanie jest istotne dla zapewnienia odpowiedniego odprowadzania wody, natomiast odchwaszczanie pozwala na utrzymanie czystości powierzchni, co jest ważne dla estetyki oraz funkcjonalności materiału. W praktyce, odpowiednia konserwacja nawierzchni żwirowej przekłada się na dłuższą żywotność oraz minimalizację kosztów napraw. Odrzucając betonowanie, możemy wykorzystać zalety żwiru w sposób optymalny.

Pytanie 4

Aby zrealizować warstwę podbudowy dla nawierzchni pieszej, wykonanej z drewnianej kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, należy zastosować

A. podsypki piaskowej

B. tłucznia

C. chudego betonu

D. klińca

Podsypka piaskowa jest materiałem, który idealnie nadaje się do wykonania warstwy podbudowy nawierzchni pieszej, zwłaszcza jeśli jest ona z drewnianej kostki brukowej. Piasek, jako materiał naturalny, ma doskonałe właściwości przepuszczalności, co jest kluczowe w przypadku gruntów przepuszczalnych. Dzięki zastosowaniu podsypki piaskowej, uzyskuje się odpowiednią stabilizację kostki oraz możliwość swobodnego odprowadzania wody, co zapobiega powstawaniu kałuż oraz erozji struktury podbudowy. W praktyce, podsypka piaskowa powinna być nakładana na odpowiednio przygotowaną i zagęszczoną powierzchnię, co zapewnia równomierne osiadanie kostki. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, ważne jest, aby materiał był czysty i nie zawierał zanieczyszczeń organicznych, co mogłoby osłabić jego właściwości. W kontekście podbudowy nawierzchni pieszej, podsypka piaskowa nie tylko pełni funkcję wsparcia dla kostki, ale także wpływa na komfort użytkowania nawierzchni, co czyni ją najlepszym wyborem w tym zastosowaniu.

Pytanie 5

W jakiej strefie funkcjonalno-przestrzennej powinna być zlokalizowana altana na odpady w ogrodzie szkolnym?

A. Dydaktycznej

B. Użytkowej

C. Rekreacyjnej

D. Reprezentacyjnej

Altana śmietnikowa powinna znajdować się w strefie użytkowej ogrodu przyszkolnego, ponieważ jej głównym celem jest zapewnienie funkcjonalności i efektywności zarządzania odpadami. Umiejscowienie altany w strefie użytkowej umożliwia łatwy dostęp do pojemników na odpady zarówno dla personelu szkoły, jak i uczniów, co sprzyja dbaniu o porządek i czystość. Przykładem dobrych praktyk jest umieszczanie altan śmietnikowych w pobliżu kuchni szkolnej lub stołówki, co zwiększa komfort w segregacji i utylizacji odpadów. Oprócz tego, odpowiednie zaprojektowanie takiej przestrzeni może pomóc w edukacji ekologicznej uczniów, ucząc ich odpowiedzialnego zarządzania odpadami. Warto również pamiętać, aby altana była wyposażona w odpowiednie oznakowanie i instrukcje dotyczące segregacji, co jest zgodne z aktualnymi normami ochrony środowiska. Umiejscowienie altany w strefie użytkowej jest zatem kluczowym elementem efektywnego zarządzania przestrzenią w ogrodzie przyszkolnym.

Pytanie 6

Który typ nawierzchni jest powszechnie stosowany w budowie bieżni, boisk sportowych oraz na placach zabaw dla dzieci z uwagi na odpowiednią elastyczność, sprężystość, minimalizację poślizgu, redukcję hałasu oraz dużą wytrzymałość mechaniczną?

A. Nawierzchnie trawiaste

B. Nawierzchnie z asfaltu piaskowego

C. Nawierzchnie z tworzyw sztucznych

D. Nawierzchnie piaszczyste

Nawierzchnie z tworzyw sztucznych cieszą się dużym uznaniem w budowie bieżni, boisk sportowych oraz terenów zabaw dla dzieci ze względu na ich wyjątkowe właściwości użytkowe. Dzięki elastyczności i sprężystości, nawierzchnie te skutecznie redukują ryzyko kontuzji, co jest szczególnie istotne w sportach wytrzymałościowych, gdzie obciążenia dla stawów są znaczne. Materiały te, takie jak poliuretan czy EPDM, tworzą powierzchnie o doskonałych parametrach technicznych, które nie tylko zapewniają komfort użytkowania, ale także są odporne na różne warunki atmosferyczne, co wydłuża ich żywotność. W kontekście terenów zabaw dla dzieci, nawierzchnie z tworzyw sztucznych mogą być również dostosowane do różnych poziomów bezpieczeństwa, w zależności od wysokości zjazdów i sprzętu. Dodatkowo, ich właściwości antypoślizgowe minimalizują ryzyko upadków, co jest kluczowe w miejscach intensywnie użytkowanych przez najmłodszych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami PN-EN 1176 oraz PN-EN 1177, nawierzchnie te muszą spełniać określone standardy bezpieczeństwa, co czyni je odpowiednim wyborem dla publicznych przestrzeni rekreacyjnych.

Pytanie 7

W obszarze leśnym powinno się użyć nawierzchni

A. betonowej

B. tłuczniowej

C. gruntowej

D. bitumicznej

Nawierzchnie gruntowe w parkach leśnych są preferowane ze względu na ich naturalny charakter oraz właściwości ekologiczne. Tego typu nawierzchnie, w przeciwieństwie do nawierzchni utwardzonych, takich jak beton czy bitum, pozwalają na swobodną infiltrację wody deszczowej, co jest kluczowe dla zachowania równowagi ekosystemu leśnego. Gruntowe ścieżki ograniczają erozję i są mniej szkodliwe dla roślinności oraz lokalnych zwierząt. W praktyce, nawierzchnie gruntowe można wykonać z naturalnych materiałów, takich jak żwir, piasek, a także z wykorzystaniem darni. Dobrze zaprojektowane ścieżki gruntowe będą odpowiednio nachylone, co zapobiegnie gromadzeniu się wody na powierzchni i minimalizuje ryzyko powstawania błota. Takie rozwiązania są zgodne z rekomendacjami zawartymi w wytycznych dotyczących projektowania terenów zielonych, które podkreślają znaczenie ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 8

Na sporządzanym szkicu pomiarów terenowych początek linii osnowy pomiarowej powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem

A. P

B. 1,00

C. 0,00

D. O

Odpowiedź '0,00' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście pomiarów terenowych stosowane jest oznaczenie początku linii osnowy pomiarowej jako '0,00'. Oznaczenie to odnosi się do punktu odniesienia, od którego będą dokonywane dalsze pomiary i obliczenia. W praktyce, każda linia osnowy powinna być właściwie oznaczona, aby umożliwić precyzyjne odwzorowanie wyników na szkicach i mapach. Dodatkowo zgodnie z normami i zaleceniami stosowanymi w geodezji, oznaczanie punktu początkowego jako '0,00' pozwala na jednoznaczne określenie pozycji w systemie współrzędnych. Warto również zauważyć, że prawidłowe oznaczenie punktów odniesienia jest kluczowe w kontekście późniejszych etapów analizy danych, takich jak obliczenia geodezyjne czy tworzenie map. Właściwe dokumentowanie pomiarów zgodnie z ustalonymi standardami zapewnia wysoką jakość pracy i minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 9

Obszar, który stracił swoją wartość ekologiczną w wyniku niekorzystnych zmian spowodowanych przez działalność człowieka, określany jest jako obszar

A. kulturowy dysharmonijny

B. naturalny

C. pierwotny

D. kulturowy harmonijny

Krajobraz kulturowy dysharmonijny to termin używany do opisu terenów, które straciły swoją wartość biologiczną w wyniku działań ludzkich, takich jak intensywna urbanizacja, przemysł czy intensywne rolnictwo. Takie krajobrazy charakteryzują się zubożeniem bioróżnorodności oraz degradacją ekosystemów. Przykładem może być obszar przemysłowy, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone na rzecz budynków i infrastruktury. W praktyce, ochrona takich krajobrazów wymaga wdrażania zrównoważonych praktyk zarządzania przestrzenią, które wspierają odtwarzanie siedlisk i przywracanie naturalnych procesów ekologicznych. Warto zaznaczyć, że w odniesieniu do standardów ochrony środowiska, takich jak konwencje dotyczące bioróżnorodności, istotne jest podejmowanie działań restauracyjnych, które promują rekultywację i renaturyzację. Poznanie tego pojęcia jest kluczowe dla ekologów, urbanistów i decydentów w kontekście planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 10

Którego z poniższych materiałów naturalnych powinniśmy użyć do uszczelnienia podstawy zbiornika wodnego?

A. Piasku.

B. Grysu.

C. Żwir.

D. Gliny.

Gliny są optymalnym materiałem do uszczelnienia dna oczka wodnego ze względu na swoje właściwości plastyczne i niską przepuszczalność. Gliny, zwłaszcza te o wysokiej zawartości kaolinu, mają zdolność zatrzymywania wody, co skutkuje minimalizowaniem strat przez infiltrację. W praktyce, podczas budowy oczka wodnego, warstwa gliny powinna być odpowiednio zagęszczona, a jej grubość powinna wynosić co najmniej 15-30 cm, aby zapewnić skuteczne uszczelnienie. Dobre praktyki wskazują, że należy unikać stosowania glin z wysoką zawartością organicznych zanieczyszczeń, co może wpływać na stabilność struktury. Gliny stosuje się nie tylko w budownictwie hydrotechnicznym, ale także w projektach rekreacyjnych, gdzie wymagane jest utrzymanie odpowiedniego poziomu wody. Dodatkowo, w przypadku zastosowania gliny, warto rozważyć jej odpowiednie przygotowanie, takie jak nawilżenie przed formowaniem, co zwiększa jej elastyczność i ułatwia aplikację.

Pytanie 11

Którego rodzaju materiału nie powinno się używać do konstrukcji murowanego murka oporowego?

A. Bloków betonowych

B. Cegły zwykłej

C. Cegły klinkierowej

D. Bloków granitowych

Wybór materiału do budowy murka oporowego jest kluczowy dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Materiały takie jak bloki granitowe, betonowe czy cegły klinkierowe są odpowiednie, ponieważ charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie i niską porowatością, co minimalizuje ryzyko nasiąkania wodą i związanych z tym uszkodzeń. Bloki granitowe, ze względu na swoją naturalną twardość i odporność na działanie czynników atmosferycznych, są doskonałym wyborem do budowy murków oporowych, które muszą wytrzymać dużą presję gruntową. Z kolei bloki betonowe oferują elastyczność w projektowaniu oraz łatwość w montażu, co czyni je popularnym materiałem w budownictwie. Cegła klinkierowa, dzięki swoim właściwościom, takim jak niska nasiąkliwość, również dobrze sprawdza się w budowach murowanych, gdzie istotne jest zabezpieczenie przed wodą. Cegła zwykła, mimo że może być tańsza, nie jest przystosowana do takich warunków, co często prowadzi do błędnych założeń dotyczących jej zastosowania. Wiele osób błędnie uważa, że wszystkie materiały murowe są równie funkcjonalne w różnych kontekstach budowlanych, co może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Właściwy dobór materiału jest nie tylko kwestią estetyki, ale przede wszystkim zapewnienia długowieczności i stabilności konstrukcji.

Pytanie 12

Największą trwałość ogrodzenia zapewni zastosowanie drewna

A. modrzewiowego

B. brzozowego

C. świerkowego

D. bukowego

Drewno modrzewiowe jest jednym z najtrwalszych rodzajów drewna wykorzystywanych w budownictwie, szczególnie w konstrukcjach narażonych na działanie warunków atmosferycznych, takich jak ogrodzenia. Jego naturalna odporność na wilgoć i szkodniki, w tym grzyby, sprawia, że jest preferowanym materiałem do budowy ogrodzeń, które mają służyć przez wiele lat. Modrzewiowe drewno zawiera naturalne oleje, które chronią je przed rozkładem, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej efektywności i minimalizacji kosztów utrzymania. Przykłady zastosowań drewna modrzewiowego obejmują nie tylko ogrodzenia, ale również tarasy i elementy architektury ogrodowej, gdzie estetyka i trwałość są równie ważne. Warto podkreślić, że zgodnie z normami budowlanymi, drewno powinno być odpowiednio sezonowane oraz zabezpieczane przed szkodnikami, co dodatkowo zwiększa jego żywotność.

Pytanie 13

Jaki materiał jest niewskazany do wykonania nawierzchni wokół sprzętów do zabawy na placach zabaw?

A. Piasek

B. Maty gumowe

C. Sztuczna trawa

D. Kamień łamany

Kamień łamany nie jest zalecanym materiałem do budowy nawierzchni wokół urządzeń zabawowych na placach zabaw z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, nawierzchnie powinny zapewniać odpowiednią amortyzację w przypadku upadków dzieci, co znacząco redukuje ryzyko poważnych kontuzji. Kamień łamany jest twardym i sztywnym materiałem, który nie spełnia wymagań dotyczących bezpieczeństwa, określonych w normach EN 1176 i EN 1177, które regulują kwestie związane z urządzeniami zabawowymi i ich otoczeniem. W przypadku upadku z wysokości, dzieci narażone są na poważne urazy, a kamień łamany nie zapewnia właściwej absorpcji energii. Materiały takie jak maty gumowe, sztuczna trawa czy piasek są preferowane, ponieważ oferują lepszą amortyzację i są bardziej przyjazne dla dzieci. Przykładowo, maty gumowe są powszechnie stosowane na placach zabaw z uwagi na ich właściwości amortyzujące oraz łatwość w utrzymaniu czystości. Dodatkowo, materiały te są często poddawane testom w celu potwierdzenia ich właściwości bezpieczeństwa, co jest kluczowe dla placów zabaw. Dlatego, wybór odpowiedniego materiału jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa dzieci.

Pytanie 14

Jakie źródło informacji pozwala na odszyfrowanie układu warstw podbudowy schodów terenowych?

A. widoku z boku

B. planu wysokościowego

C. przekroju podłużnego

D. wizualizacji fotorealistycznej

Przekrój podłużny schodów terenowych jest kluczowym narzędziem do analizy układu warstw podbudowy, ponieważ umożliwia uzyskanie dokładnego obrazu struktury konstrukcji. Dzięki temu widokowi można zidentyfikować wszelkie warstwy, takie jak podłoże, żwir, piasek czy inne materiały, które są używane w budowie schodów. Przekrój pozwala również na ocenę spadków, wysokości poszczególnych stopni oraz powiązania między różnymi elementami konstrukcyjnymi. W praktyce, inżynierowie budowlani i architekci posługują się przekrojami podłużnymi, aby zapewnić zgodność z normami budowlanymi oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa. W standardach takich jak Eurokod, szczegółowe informacje o projektowaniu i analizie konstrukcji mogą zawierać wymogi dotyczące prawidłowego wykonania warstw podbudowy, co jest szczególnie istotne w przypadkach, gdy schody są narażone na intensywne użytkowanie lub zmienne warunki atmosferyczne. Dodatkowo, korzystając z przekroju, można lepiej planować drenaż i zabezpieczenia przed wilgocią, co jest kluczowe dla trwałości konstrukcji.

Pytanie 15

Która kategoria ochrony krajobrazu ma na celu zachowanie wartości estetycznych zarówno w kontekście krajobrazu naturalnego, jak i kulturowego?

A. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy

B. Użytek ekologiczny

C. Stanowisko dokumentacyjne

D. Pomnik przyrody

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy to forma ochrony krajobrazu, która ma na celu zachowanie wartości estetycznych zarówno krajobrazu naturalnego, jak i kulturowego. Obejmuje obszary, w których współistnieją elementy przyrodnicze oraz kulturowe, tworząc unikalne krajobrazy. Takie zespoły są często wyznaczane w celu ochrony ich wyjątkowych cech wizualnych oraz biologicznych. Przykładem mogą być tereny, gdzie zachowały się tradycyjne formy użytkowania ziemi, które mają znaczenie dla lokalnej tożsamości kulturowej. Dobrą praktyką w zarządzaniu takimi obszarami jest włączenie lokalnych społeczności w procesy ochrony i zarządzania, co pozwala na lepsze zrozumienie wartości tych terenów oraz ich znaczenia w kontekście kulturowym. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy w Polsce może być regulowany na podstawie Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, która wskazuje na konieczność ochrony różnorodności biologicznej oraz kulturowej, co znajduje swoje odzwierciedlenie w praktycznych działaniach na poziomie lokalnym.

Pytanie 16

Jakie elementy powinny znajdować się przy wejściu do publicznego placu zabaw dla dzieci?

A. Donica z kwiatami

B. Tablica z regulaminem

C. Altana z ławeczkami

D. Skrzynia z piaskiem

Tablica z regulaminem jest kluczowym elementem, który powinien znaleźć się przy wejściu do ogólnie dostępnego placu zabaw dla dzieci. Jej obecność zapewnia nie tylko bezpieczeństwo użytkowników, ale także informuje rodziców i opiekunów o zasadach korzystania z obiektu. Regulamin powinien zawierać informacje dotyczące dozwolonego wieku dzieci, zasady korzystania z urządzeń zabawowych, a także zasady dotyczące zachowania na placu zabaw. Wytyczne te są zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak PN-EN 1176, które definiują wymagania dotyczące konstrukcji i użytkowania placów zabaw. Przykładowo, tablica może informować o zakazie wprowadzania zwierząt, co jest istotne dla zachowania higieny i bezpieczeństwa dzieci. Umożliwia również opiekunom lepsze zrozumienie zasad korzystania z placu, co wpływa na odpowiedzialne zachowanie i minimalizuje ryzyko kontuzji. Odpowiednie umiejscowienie i czytelność tablicy są równie ważne, a ich projekt powinien być przemyślany, aby był atrakcyjny i zrozumiały dla dzieci i dorosłych.

Pytanie 17

Aby uniknąć pęknięć w konstrukcji betonowego murka oporowego o długości 8 m, konieczne jest przewidzenie wykonania

A. izolacji pionowej

B. szczelin dylatacyjnych

C. fundamentów punktowych

D. rynny stokowej

Odpowiedzią prawidłową są szczeliny dylatacyjne, które są kluczowym elementem w konstrukcjach betonowych, szczególnie w długich murkach oporowych. Dylatacje mają na celu kompensację skurczów i wydłużeń betonu spowodowanych zmianami temperatury, wilgotności oraz obciążeniami. W przypadku murków oporowych o długości 8 m, brak dylatacji może prowadzić do poważnych uszkodzeń, takich jak pęknięcia, spowodowane naprężeniami wewnętrznymi. Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, zaleca się stosowanie dylatacji co 8-12 m, w zależności od warunków atmosferycznych i rodzaju zastosowanego betonu. Przykładem praktycznym mogą być budowy w rejonach o dużych różnicach temperatur, gdzie odpowiednie zaprojektowanie dylatacji jest kluczowe dla trwałości konstrukcji. Ponadto, zastosowanie dylatacji pozwala na łatwiejsze naprawy w przyszłości bez konieczności wykonywania większych prac remontowych.

Pytanie 18

Aby ułożyć nawierzchnię z tzw. kocich łbów, trzeba zastosować

A. kamienie polne

B. płyty betonowe

C. kostkę brukową z betonu

D. cegłę klinkierową

Kocie łby, czyli nawierzchnie z kamieni polnych, są tradycyjnym materiałem budowlanym, który od wieków wykorzystywany jest w budownictwie drogowym. Kamienie polne charakteryzują się dużą trwałością oraz estetycznym wyglądem, co sprawia, że są chętnie stosowane w obszarach o wysokiej intensywności ruchu pieszych oraz pojazdów. Wykorzystanie kamieni polnych do nawierzchni ma swoje korzenie w architekturze historycznej, gdzie często spotykane były w miastach i na wsi. Dodatkowo, ich zastosowanie sprzyja zatrzymywaniu wody opadowej, co jest korzystne z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, podczas układania nawierzchni z kocich łbów, ważne jest, aby zapewnić odpowiednią podbudowę oraz właściwe spoinowanie, co zwiększa stabilność i odporność na uszkodzenia. Stosowanie kamieni polnych w zgodzie z wytycznymi i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 1338, zapewnia długotrwałe użytkowanie i komfort w codziennej eksploatacji.

Pytanie 19

Jakie kruszywo zapewnia najwyższą wytrzymałość dla podbudowy drogi?

A. Tłuczeń

B. Piasek

C. Żwir

D. Kleńce

Podczas analizy odpowiedzi niepoprawnych, warto zwrócić uwagę na właściwości i zastosowanie pozostałych rodzajów kruszywa. Piasek, choć może być stosowany w budownictwie, nie ma wystarczającej wytrzymałości ani stabilności, aby spełniać wymagania podbudowy dróg. Jest on zbyt drobnoziarnisty i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla obciążeń, co prowadzi do osiadania i deformacji nawierzchni. Żwir, z kolei, mimo że jest lepszą opcją niż piasek, nie osiąga tych samych właściwości wytrzymałościowych co tłuczeń. Żwir ma tendencję do przesuwania się pod wpływem obciążeń, co może prowadzić do destabilizacji podbudowy. Klińce, będące materiałem kruszywowym, również nie są idealnym rozwiązaniem ze względu na ich nieregularny kształt. Mimo że mogą być używane w niektórych konstrukcjach, nie dostarczają one odpowiedniej nośności i stabilności, jakie oferuje tłuczeń. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie, że dobór materiałów budowlanych powinien opierać się na ich właściwościach fizycznych oraz wymaganiach projektowych. W praktyce błędem jest poleganie na materiałach, które nie są odpowiednio przystosowane do konkretnego zastosowania, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i bezpieczeństwem infrastruktury drogowej.

Pytanie 20

Aby wykonać wykop o pojemności 0,5 m³ w glebie gliniastej, należy zastosować

A. szufli

B. łopaty

C. spycharki

D. szpadla

Wybór szpadla jako narzędzia do wykonania wykopu o objętości 0,5 m³ w podłożu gliniastym jest uzasadniony ze względu na specyfikę materiału oraz charakter pracy. Szpadel jest narzędziem o odpowiedniej konstrukcji, które pozwala na skuteczne wiercenie i przenoszenie ciężkiego, zbitego materiału, jakim jest glina. Dzięki szerokiemu ostrzu, szpadel ułatwia wykopywanie oraz transport materiału do kontenerów czy na stosy. W praktyce, użycie szpadla jest standardem w pracach budowlanych, zwłaszcza w trudnych warunkach terenowych. Umożliwia precyzyjne kształtowanie wykopu, co jest istotne w kontekście przygotowań do fundamentów budynków czy instalacji podziemnych. Ponadto, szpadel jest narzędziem manualnym, co pozwala na lepsze kontrolowanie głębokości i konturów wykopu. Warto dodać, że w przypadku pracy na mniejszych i bardziej ograniczonych przestrzeniach, jak ogrody czy działki, szpadel jest preferowanym narzędziem ze względu na swoją wszechstronność i dostępność.

Pytanie 21

Jakie rozwiązanie najlepiej wykorzystać do zabezpieczenia brzegów szybko płynącego strumienia?

A. zadarnione rynny

B. palisady drewniane

C. dren faszynowy

D. narzut kamienny

Narzut kamienny jest skutecznym rozwiązaniem w zabezpieczeniu brzegów wartkiego strumienia ze względu na swoje właściwości hydrodynamiczne i fizyczne. Ponieważ strumienie o dużym przepływie mogą powodować erozję brzegów, zastosowanie narzutu kamiennego pozwala na rozproszenie energii wody, co znacznie zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia. Kamienie wykorzystane w narzucie muszą być odpowiednio dobrane pod względem wielkości i masy, aby mogły skutecznie opierać się sile wody. Przykładem zastosowania narzutu kamiennego są wzmocnienia brzegów rzek w regionach narażonych na powodzie, gdzie utrzymanie stabilności terenu jest kluczowe. Warto także zauważyć, że narzut kamienny jest zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, która podkreśla znaczenie ochrony naturalnych ekosystemów hydrologicznych. Dodatkowo, zastosowanie narzutu kamiennego jest często preferowane ze względu na jego trwałość oraz możliwość integracji z otoczeniem, co sprzyja zachowaniu lokalnej fauny i flory.

Pytanie 22

Określ prawidłową sekwencję czynności podczas tworzenia zbiornika z folii, jeśli dół pod zbiornik został już wykopany i wyłożony warstwą piasku.

A. Rozłożenie folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody, unieruchomienie krawędzi folii

B. Umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody

C. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie

D. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody

Prawidłowa kolejność prac przy budowie zbiornika z folii zaczyna się od rozłożenia folii, co jest kluczowym krokiem, ponieważ zapewnia to bezpośredni kontakt materiału z podłożem i minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Następnie umieszczenie kamieni i żwiru na dnie zbiornika ma na celu stabilizację folii oraz zapobieganie uszkodzeniom mechanicznym. Nalanie wody jest niezbędne do wstępnego napełnienia zbiornika, co dodatkowo zweryfikuje drożność folii i jej prawidłowe ułożenie. Na koniec unieruchomienie brzegów folii zabezpiecza ją przed przesunięciem i uszkodzeniem w wyniku ruchów wody oraz zmian temperatury. Tego rodzaju praktyki są zgodne z najlepszymi standardami budowy zbiorników, które wymuszają staranne przygotowanie i etapowanie prac, co zapewnia ich trwałość i funkcjonalność przez wiele lat. Warto również zauważyć, że odpowiednia kolejność działań jest kluczowa dla zapewnienia efektywności całego procesu budowy, a także dla minimalizacji przyszłych kosztów konserwacji zbiornika.

Pytanie 23

W Katalogu Nakładów Rzeczowych nr 2-21 w tablicy 0607 znajdują się dane dotyczące nakładów na 1,0 m długości ławki z prefabrykatów żelbetowych z drewnianą obudową siedzisk. Jaki obmiar powinno się przyjąć do wyliczenia kosztorysowego wykonania czterech takich ławek, każda o długości 2,0 m?

A. 8 m

B. 4 m

C. 16 m

D. 1 m

Wybór 8 m jako obmiar do obliczenia wartości kosztorysowej wykonania czterech ławek, każda o długości 2,0 m, jest poprawny, ponieważ sumujemy długości wszystkich ławek. Długość jednej ławki wynosi 2,0 m, a ponieważ planujemy wykonać cztery takie ławki, obliczenie jest proste: 2,0 m x 4 = 8 m. Kluczowe jest zrozumienie, że w kosztorysach budowlanych do obliczeń należy przyjmować całkowite wymiary materiałów, co pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów i robocizny. Przyjmowanie wartości jednostkowych, jak 1 m, nie oddaje pełnej skali projektu, a zatem może prowadzić do niedoszacowania lub przekroczenia budżetu. W praktyce, stosując tego typu obliczenia, można poprawić efektywność finansową projektu oraz dokładność kosztorysów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, takimi jak normy kosztorysowe publikowane przez Polską Izbę Inżynierów Budownictwa.

Pytanie 24

Jakie elementy stanowią wyposażenie parku miejskiego?

A. donica, źródełko i latarnia japońska

B. trejaż, latarnia wysoka i tympanon

C. glorietta, atrium i oczko wodne

D. latarnia wysoka, ławka i rzeźba

Odpowiedź 'latarnia wysoka, ławka i rzeźba' jest uznawana za prawidłową, ponieważ wymienione elementy są typowymi komponentami wyposażenia parku miejskiego, które mają na celu stworzenie przestrzeni sprzyjającej rekreacji i integracji społecznej. Latarnie wysokie zapewniają odpowiednie oświetlenie, co zwiększa bezpieczeństwo użytkowników parku po zmroku. Ławki stanowią miejsca odpoczynku i spotkań, co jest niezbędne w przestrzeniach publicznych, gdzie ludzie spędzają czas na świeżym powietrzu. Rzeźby natomiast, jako elementy sztuki plenerowej, wzbogacają estetykę parku, oferując jednocześnie atrakcję wizualną oraz temat do rozmów i refleksji. Przykłady dobrze zaprojektowanych parków, takich jak Central Park w Nowym Jorku lub Łazienki Królewskie w Warszawie, pokazują, jak kluczowe jest odpowiednie doboru elementów wyposażenia, które wspierają funkcje społeczne i kulturowe tych przestrzeni. Warto zwrócić uwagę na standardy projektowania parków miejskich, które zalecają zróżnicowanie elementów wyposażenia, aby sprostać zróżnicowanym potrzebom użytkowników.

Pytanie 25

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Układanie kostek brukowych kamiennych

B. Położenie warstwy wiążącej

C. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej

D. Położenie warstwy odsączającej

Ustawienie obrzeży na betonie to naprawdę ważny krok, gdy planujesz budowę nawierzchni z kostki brukowej. Obrzeża działają jak granice i zapobiegają przesuwaniu się kostek, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Po wykorytowaniu podłoża, powinieneś umieścić obrzeża na mocnym fundamencie, czyli na ławie betonowej. Betoniak daje potrzebną moc i trwałość, a to są rzeczy, które są zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, ława betonowa musi być zrobiona zgodnie z wytycznymi technicznymi, żeby miała odpowiednią nośność i była odporna na różne warunki pogodowe. Jak już obrzeża są na miejscu, można przejść do układania warstwy odsączającej, co jest mega ważne dla drenażu, żeby woda się nie gromadziła. Dbanie o te szczegóły w budowie jest kluczowe, bo dzięki temu uzyskasz trwałą nawierzchnię, która posłuży przez długie lata.

Pytanie 26

"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania

A. ogrodów botanicznych

B. terenów turystycznych

C. placów zabaw

D. zadrzewień izolacyjnych

Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.

Pytanie 27

Betonową palisadę używaną do budowy schodów terenowych należy osadzić na głębokości

A. 1/3 wysokości elementu

B. 2/3 wysokości elementu

C. 1/4 wysokości elementu

D. 1/2 wysokości elementu

Odpowiedź '2/3 wysokości elementu' jest poprawna, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i trwałość konstrukcji schodów terenowych. Wkopywanie palisad betonowych na głębokość równą 2/3 wysokości elementu jest zgodne z powszechnie stosowanymi normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie głębokości zakopania w celu zminimalizowania ryzyka przesunięcia lub wywrócenia się elementów na skutek obciążeń zewnętrznych, takich jak zmiany temperatury, opady czy obciążenie dynamiczne. Na przykład, jeśli wysokość palisady wynosi 90 cm, to jej zakopanie na głębokość 60 cm (2/3) gwarantuje, że około 30 cm pozostaje ponad poziom gruntu, co pozwala na skuteczne prowadzenie wody oraz ochronę przed erozją. Przy projektowaniu schodów terenowych ważne jest również uwzględnienie rodzajów gleby oraz warunków hydrologicznych, które mogą wpływać na stabilność konstrukcji. W przypadku gruntów sypkich lub luźnych, zaleca się nawet głębsze zakopanie, aby zredukować ryzyko osuwisk i zjawisk związanych z osiadaniem ziemi. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi i może przyczynić się do wydłużenia żywotności całej konstrukcji.

Pytanie 28

Jakiej techniki należy użyć do zapewnienia odpowiedniego drenażu na terenie podmokłym przed budową ścieżki?

A. Zastosowanie drenażu francuskiego

B. Podsypanie terenu piaskiem

C. Wykorzystanie folii izolacyjnej

D. Ułożenie podbudowy z żwiru

Drenaż francuski to jedna z najskuteczniejszych metod odwadniania terenów podmokłych, szczególnie przed przystąpieniem do budowy takich obiektów jak ścieżki. Technika ta polega na wykopaniu rowu, który wypełniony jest materiałem przepuszczalnym, takim jak żwir lub drobne kamienie, oraz rurą perforowaną, która odprowadza wodę z powierzchni do odpowiedniego miejsca odpływu. Kluczem do skuteczności drenażu francuskiego jest jego zdolność do efektywnego zbierania i odprowadzania nadmiaru wody z gleby, co zapobiega nadmiernemu nawodnieniu terenu, które mogłoby prowadzić do osłabienia konstrukcji ścieżki. Zastosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami w budowie obiektów małej architektury krajobrazu, zapewniając długotrwałą stabilność i funkcjonalność ścieżki. W praktyce, drenaż francuski jest często stosowany w projektach krajobrazowych z uwagi na jego skuteczność i stosunkowo niskie koszty realizacji. Co więcej, pozwala on na zachowanie estetyki otoczenia, co jest istotne w przypadku terenów rekreacyjnych i parków.

Pytanie 29

Jakiego typu nawierzchnię należy zalecić do stworzenia ścieżki rowerowej w Parku Narodowym, aby była zgodna z otaczającym krajobrazem?

A. Poliuretanową

B. Betonową

C. Żwirową

D. Asfaltową

Żwirowa nawierzchnia jest idealnym rozwiązaniem dla ścieżek rowerowych w Parkach Narodowych, gdyż harmonizuje z naturalnym krajobrazem. Jest to materiał, który doskonale wpasowuje się w otoczenie, co pozwala ograniczyć wpływ na lokalne ekosystemy. Żwir jest materiałem przepuszczalnym, co sprzyja naturalnemu odprowadzaniu wody deszczowej, minimalizując ryzyko erozji gleby oraz powstawania kałuż. Odpowiednia struktura nawierzchni żwirowej zapewnia także dobrą przyczepność, co jest kluczowe dla rowerzystów, a jej elastyczność pozwala na łatwe dostosowanie do ukształtowania terenu. Przykłady zastosowania to ścieżki w rezerwatach przyrody, które zostały zaprojektowane w taki sposób, aby zminimalizować ingerencję w środowisko. Na takich trasach stosuje się standardy branżowe, które zalecają użycie materiałów lokalnych i ekologicznych, co wpływa na ochronę bioróżnorodności oraz estetykę miejsca. Dodatkowo, żwirowe nawierzchnie mogą być łatwo naprawiane i konserwowane, co czyni je praktycznym wyborem na długoterminowe użytkowanie.

Pytanie 30

Aby osiągnąć subiektywny charakter ogrodu, powinno się go zaprojektować w sposób, który sprawi, że liczba otworów w ścianach

A. musi przekraczać 60%

B. nie powinna przekraczać 30%

C. powinna wynosić od 30 do 40%

D. musi mieścić się w przedziale od 50 do 60%

Odpowiedzi, które sugerują, że ilość otwarć w ścianach powinna wynosić od 30 do 40%, nie przekraczać 30% lub wynosić od 50 do 60%, są oparte na błędnych założeniach dotyczących projektowania przestrzeni ogrodowych. Przede wszystkim, ograniczenie ilości otwarć w ścianach do niskiego procentu może prowadzić do wrażenia klaustrofobii i ograniczonego dostępu do naturalnego światła, co jest sprzeczne z ideą tworzenia atrakcyjnych wnętrz ogrodowych. Spójrzmy na przykład na odpowiedzi sugerujące przedział od 30 do 40% — tak niski procent otwarć nie tylko zmniejsza potencjał integracji z otoczeniem, ale także wpływa negatywnie na mikroklimat wewnętrzny, co może skutkować niekomfortowymi warunkami użytkowania. Podobnie, sugerowanie, aby otwarcia nie przekraczały 30%, może prowadzić do braku naturalnej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia roślin i komfortu użytkowników. Z kolei odpowiedź dotycząca przedziału od 50 do 60% również nie spełnia wymagań, ponieważ nie zapewnia wystarczającej ilości światła i przestrzeni, które są niezbędne do stworzenia subiektywnego i przyjemnego wnętrza. Podsumowując, projektowanie przestrzeni ogrodowych powinno koncentrować się na maksymalizacji otwarć, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w architekturze krajobrazu.

Pytanie 31

Deska kompozytowa to materiał przypominający drewno, który wykorzystuje się głównie do budowy

A. trejaży.

B. murków ogrodowych.

C. siedzisk ławek.

D. tarasów ogrodowych.

Deski kompozytowe to super materiał, zwłaszcza do budowy tarasów. Mają to do siebie, że są odporne na różne warunki pogodowe – nie gniją, nie pęcznieją, a do tego nie łuszczą się jak zwykłe drewno. Fajnie, bo dzięki temu można je wykorzystać na zewnątrz, gdzie są narażone na wilgoć, słońce i duże różnice temperatur. Z mojego doświadczenia, tarasy z takich desek potrafią naprawdę długo wytrzymać przy minimalnej konserwacji – wystarczy je od czasu do czasu umyć. I co ważne, są dostępne w różnych kolorach i fakturach, więc można je dopasować do własnych upodobań. Warto też dodać, że wiele desek kompozytowych powstaje z recyklingowanych materiałów, więc dbamy nie tylko o nasz dom, ale też o środowisko.

Pytanie 32

Kształt kwietnika dywanowego można najlepiej zobrazować w perspektywie

A. z lotu ptaka

B. równoległej

C. żabiej

D. ukośnej

Odpowiedź 'z lotu ptaka' jest prawidłowa, ponieważ pozwala na najlepsze zobrazowanie wzoru kwietnika dywanowego z perspektywy, która ukazuje całość kompozycji w sposób holistyczny. Widok z góry umożliwia dostrzeżenie układu roślin, ich rozmieszczenia oraz interakcji między poszczególnymi elementami aranżacji ogrodowej. Taki sposób prezentacji jest stosowany w projektowaniu krajobrazu i architekturze ogrodowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak różne elementy współdziałają w przestrzeni. W praktycznym zastosowaniu, architekci krajobrazu często korzystają z map, zdjęć lotniczych lub wizualizacji 3D, aby dokładnie przedstawić koncepcję projektu. Wzór kwietnika dywanowego, który zazwyczaj ma skomplikowaną, wielowarstwową strukturę, jest znacznie łatwiejszy do analizy, gdy można zobaczyć go w całości. Zastosowanie takiej perspektywy sprzyja lepszemu planowaniu, aby zapewnić estetyczny i funkcjonalny układ ogrodu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 33

Kamienne płyty chodnikowe o faktycznych wymiarach 70 x 70 x 6 cm na ilustracji przedstawionej w skali 1:50 będą miały wymiary odpowiednio

A. 2,1 x 2,1 x 0,25 cm

B. 1,4 x 1,4 x 0,12 cm

C. 1,6 x 1,6 x 0,25 cm

D. 2,4 x 2,4 x 0,42 cm

Odpowiedź 1,4 x 1,4 x 0,12 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wymiarów obiektów w skali 1:50 należy podzielić rzeczywiste wymiary przez współczynnik skali. Rzeczywiste wymiary kamiennych płyt chodnikowych wynoszą 70 cm x 70 cm x 6 cm. Dzieląc każdy z tych wymiarów przez 50, otrzymujemy: 70 cm / 50 = 1,4 cm, 70 cm / 50 = 1,4 cm, 6 cm / 50 = 0,12 cm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie i przygotowywanie planów architektonicznych oraz aranżacji przestrzeni publicznych, gdzie skala jest kluczowa do właściwego przedstawienia proporcji obiektów. Stosowanie odpowiednich skal jest istotne w budownictwie i architekturze, ponieważ pozwala na dokładne odwzorowanie wymiarów w rzeczywistości, co jest niezbędne do zapewnienia zgodności z normami budowlanymi oraz precyzyjnego wykonania projektów zgodnie z oczekiwaniami inwestorów. W praktyce, znajomość zasad skalowania i umiejętność precyzyjnego przeliczania wymiarów to podstawowe kompetencje wymagane w zawodach związanych z projektowaniem oraz budownictwem.

Pytanie 34

Jakiego typu mapy są stosowane do tworzenia graficznej części inwentaryzacji?

A. Mapa fizjograficzna

B. Mapa topograficzna

C. Mapa glebowa

D. Mapa zasadnicza

Mapa zasadnicza to podstawowy dokument wykorzystywany w procesie inwentaryzacji, który przedstawia szczegółowe informacje o zagospodarowaniu terenu, granicach działek, a także obiektach budowlanych. Zawiera elementy takie jak linie graniczne, ulice, rzeki oraz inne istotne punkty orientacyjne, co czyni ją niezbędną w procesie gromadzenia danych przestrzennych. Mapa ta, zgodnie z normami krajowymi i międzynarodowymi, jest wykorzystywana przez geodetów i urbanistów do precyzyjnego pomiaru nieruchomości oraz przy tworzeniu dokumentacji projektowej. W praktyce, mapa zasadnicza umożliwia również analizę przestrzenną, co jest szczególnie ważne w kontekście planowania przestrzennego, ochrony środowiska oraz zarządzania zasobami. Dobrą praktyką jest aktualizowanie mapy zasadniczej w regularnych odstępach czasu, aby odzwierciedlała aktualny stan terenu oraz zachodzące zmiany.

Pytanie 35

Jaką skalę należy wprowadzić przy sporządzaniu rzutu górnego piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m, aby rysunek wypełnił większą część powierzchni arkusza A4?

A. 1 : 100

B. 1 : 50

C. 1 : 5

D. 1 : 20

Wybór skali 1:20 do wykonania rzutu z góry piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m jest poprawny, ponieważ pozwala na uzyskanie rysunku, który zajmie znaczną część powierzchni arkusza formatu A4. W skali 1:20, wymiary rysunku wyniosą odpowiednio 0,1 m x 0,19 m, co po przeliczeniu daje 10 cm x 19 cm. Warto zaznaczyć, że arkusz A4 ma wymiary 21 cm x 29,7 cm, co oznacza, że rysunek doskonale się w nim zmieści i pozwoli na dodanie niezbędnych detali oraz opisów. W praktyce, stosowanie odpowiedniej skali jest kluczowe w dokumentacji technicznej oraz projektowej, ponieważ umożliwia właściwe odwzorowanie obiektów w sposób czytelny i zrozumiały. W architekturze i inżynierii często korzysta się ze skal, które zbliżają się do rzeczywistych wymiarów obiektów, co w przypadku skali 1:20 jest dobrze dostosowane do prezentacji małych obiektów, takich jak piaskownice. Dodatkowo, wybór skali powinien brać pod uwagę również przestrzeń na dodatkowe opisy, legendy oraz inne elementy wizualne, co jest istotne w kontekście dobrych praktyk w rysunku technicznym.

Pytanie 36

Zanim przystąpi się do renowacji historycznych schodów w ogrodzie, należy najpierw uzyskać zezwolenie na przeprowadzenie prac remontowych, które powinno być wydane przez

A. konstruktora

B. konserwatora zabytków

C. architekta

D. konserwatora sztuki

Odpowiedź "konserwatora zabytków" jest prawidłowa, ponieważ przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac remontowych dotyczących zabytkowych schodów ogrodowych, konieczne jest uzyskanie zgody od konserwatora zabytków. Osoba ta jest odpowiedzialna za ochronę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, a także za zapewnienie, że wszelkie prace są przeprowadzane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami ochrony zabytków. Przykładem może być remont schodów w ogrodzie pałacowym, gdzie wszelkie zmiany powinny być zatwierdzone przez konserwatora, który oceni m.in. zastosowane materiały oraz metody pracy, aby nie naruszyć wartości historycznych obiektu. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie stanu przed remontem, aby mieć odniesienie do historycznego kontekstu danego obiektu. Warto też zaznaczyć, że konserwator zabytków współpracuje z innymi specjalistami, takimi jak architekci czy projektanci, aby zapewnić kompleksowe podejście do konserwacji i remontu zabytków.

Pytanie 37

Aby zrealizować warstwę podbudowy ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym z nawierzchnią ścieralną z kostki brukowej drewnianej, należy zastosować

A. keramzyt

B. gruz

C. tłuczeń

D. piasek

Piasek to super materiał na podbudowę ścieżki pieszej w miejscach, gdzie grunt jest przepuszczalny. Dlaczego? Bo piasek dobrze filtruje wodę i stabilizuje nawierzchnię. Przy budowie takich ścieżek ważne jest, żeby podbudowa nie tylko trzymała ciężar, ale też pozwalała wodzie swobodnie odpływać. To zapobiega kałużom i erozji. Warto wybrać piasek gruboziarnisty, bo on tworzy fajną, przepuszczalną warstwę, która dobrze współpracuje z kostką brukową. Z mojego doświadczenia, wiele firm budowlanych korzysta z piasku przy robieniu alejek w parkach, a to potwierdzają też normy w branży. Dodatkowo, piasek łatwo znaleźć i jest relatywnie tani, więc z ekonomicznego punktu widzenia, to bardzo dobry wybór.

Pytanie 38

Wirydarz jest cechą charakterystyczną dla typów

A. dworskich

B. zamkowych

C. klasztornych

D. pałacowych

Wirydarz to wewnętrzny dziedziniec, który jest charakterystycznym elementem architektonicznym założeń klasztornych. Jego główną funkcją jest stworzenie przestrzeni sprzyjającej medytacji i kontemplacji, co jest niezwykle ważne w życiu monastycznym. Wirydarze często otoczone są krużgankami, które umożliwiają ciche spacery oraz odosobnienie. W kontekście architektury sakralnej wirydarz stanowi także miejsce spotkań wspólnoty zakonnej, a jego zaprojektowanie zgodne jest z zasadami harmonii i proporcji, które są istotne w tradycji budownictwa klasztornego. Przykładem jest wirydarz w klasztorze kartuzów, który nie tylko pełni funkcję użytkową, ale także estetyczną, tworząc spójną całość z otoczeniem. Zrozumienie roli wirydarza w architekturze klasztornej pozwala na lepsze docenienie kulturowego dziedzictwa oraz jego wpływu na duchowość i styl życia mnichów.

Pytanie 39

Ile wynosi nakład robocizny na budowę ścian prostokątnych piaskownic z betonu żwirowego, jeśli koszt robocizny na 1 m3 to 13,53 r-g, a wymiary ściany to szerokość 20 cm, wysokość 50 cm i długość 10 m?

A. 0,1353 r-g

B. 135,3 r-g

C. 13,53 r-g

D. 1,353 r-g

Poprawna odpowiedź to 13,53 r-g, co wynika z faktu, że nakład robocizny na wykonanie 1 m3 ścian piaskownic z betonu żwirowego wynosi 13,53 r-g. Aby obliczyć całkowity nakład robocizny dla podanych wymiarów ściany, należy najpierw obliczyć objętość tej ściany. Wymiary ściany to szerokość 20 cm (0,2 m), wysokość 50 cm (0,5 m) oraz długość 10 m. Obliczając objętość, stosujemy wzór: V = szerokość x wysokość x długość, co daje V = 0,2 m x 0,5 m x 10 m = 1 m3. Ponieważ nakład robocizny wynosi 13,53 r-g na 1 m3, całkowity nakład robocizny dla tej ściany wynosi 13,53 r-g. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów robocizny jest kluczowe dla zarządzania projektem oraz efektywności budowy. Warto również zwrócić uwagę na wpływ na harmonogram realizacji prac i budżet projektu, gdzie precyzyjna kalkulacja robocizny pozwala uniknąć opóźnień oraz przekroczeń kosztów.

Pytanie 40

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 4 cm

B. 8 cm

C. 2 cm

D. 16 cm

Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej