Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Terapeuta zajęciowy
  • Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
  • Data rozpoczęcia: 12 sierpnia 2025 22:19
  • Data zakończenia: 12 sierpnia 2025 22:21

Egzamin niezdany

Wynik: 5/40 punktów (12,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką skalę powinno się wykorzystać przy ocenie podstawowych aktywności życia codziennego u pacjenta po urazie rdzenia kręgowego?

A. Katza
B. Wechslera
C. Nortona
D. Folsteina
Skala Katza to naprawdę fajne narzędzie, które ocenia, jak radzimy sobie w codziennym życiu, zwłaszcza dla pacjentów z uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Dzięki niej możemy zobaczyć, na jakim poziomie jesteśmy w takich sprawach jak kąpiel, ubieranie się, jedzenie czy korzystanie z toalety. To ważne, bo wiedząc, co pacjent potrafi, możemy lepiej dopasować program rehabilitacyjny do jego potrzeb. Na przykład, jeżeli ktoś ma problemy z ubieraniem się, to rehabilitacja może skupić się na poprawie ruchów rąk. W sumie, systematyczna ocena ADL za pomocą tej skali jest kluczowa, bo pozwala monitorować postępy i ułatwia podejmowanie decyzji o dalszej rehabilitacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, co tylko potwierdza, jak ważne jest stosowanie tej metody.

Pytanie 2

Terapeuta zajęciowy opracowuje program aktywności fizycznej dla grupy osób starszych w początkowym etapie choroby Parkinsona. Która z poniższych aktywności będzie dla nich stosowna?

A. Jogging
B. Nordic walking
C. Fitness
D. Biegi przełajowe
Nordic walking jest jedną z najbardziej odpowiednich form aktywności fizycznej dla seniorów we wczesnym stadium choroby Parkinsona. Ta forma marszu z użyciem specjalnych kijków wspiera równowagę, stabilność oraz koordynację ruchową, co jest kluczowe dla osób z tą chorobą. Dzięki aktywności w postaci Nordic walking, seniorzy mogą wzmocnić mięśnie górnych i dolnych partii ciała, co przekłada się na poprawę funkcji motorycznych. Zastosowanie kijków nie tylko odciąża stawy, ale także angażuje większą ilość grup mięśniowych, co zwiększa efektywność ćwiczeń. Dodatkowo, Nordic walking jest aktywnością o niskim poziomie intensywności, co czyni ją dostępną i bezpieczną dla seniorów. Przykładowe zajęcia mogą obejmować spacery w parkach lub na terenach zielonych, co sprzyja również poprawie samopoczucia psychicznego i socjalizacji poprzez wspólne treningi. Warto również zauważyć, że organizacja takich grupowych zajęć może być zgodna z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, która promuje regularną aktywność fizyczną jako kluczowy element zdrowego stylu życia, szczególnie w starszym wieku.

Pytanie 3

Głównym celem terapii zajęciowej dla osób niewidomych jest

A. łagodzenie dolegliwości fizycznych oraz redukcja stresu psychicznego
B. nawiązywanie relacji, prowadzenie rozmów oraz utrzymywanie kontaktów
C. podtrzymanie aktywności funkcjonujących analizatorów
D. utrzymanie sprawności rąk przez jak najdłuższy czas
Wybór odpowiedzi dotyczącej łagodzenia dolegliwości somatycznych i napięcia psychicznego mógłby sugerować, że terapia zajęciowa koncentruje się głównie na leczeniu objawów fizycznych i emocjonalnych, co jest zbyt wąskim spojrzeniem na jej cele. Choć redukcja stresu i łagodzenie bólu są ważnymi aspektami opieki zdrowotnej, w przypadku osób niewidomych kluczowe jest rozwijanie umiejętności korzystania z pozostałych zmysłów. Koncentracja na sprawności rąk, choć istotna, nie odpowiada na najważniejsze potrzeby tych osób, które często wymagają wsparcia w zakresie orientacji przestrzennej i percepcji otoczenia. Nawiązywanie relacji i prowadzenie rozmowy są również ważne, ale to podtrzymanie aktywności analizatorów sensorycznych jest fundamentem efektownej rehabilitacji i integracji społecznej. Prawidłowe myślenie o terapii zajęciowej powinno uwzględniać holistyczne podejście do rozwoju umiejętności, które pozwolą osobom niewidomym nie tylko na przetrwanie, ale również na aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i zawodowym. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do nieefektywności terapii oraz frustracji pacjentów, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie właściwego rozumienia celów terapii zajęciowej.

Pytanie 4

Fizjoterapeuta zasugerował pacjentowi po urazie mózgu ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, takich jak prawa dłoń do lewego ucha i odwrotnie. Ich głównym celem jest przede wszystkim rozwijanie i wzmacnianie

A. ogólnej wydolności fizycznej
B. współpracy półkul mózgowych
C. zmysłu propriocepcji
D. poczucia równowagi
Ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, mają na celu przede wszystkim rozwijanie i wzmacnianie współpracy półkul mózgowych. Ruchy te angażują zarówno lewą, jak i prawą półkulę mózgu, co jest kluczowe w rehabilitacji pacjentów po urazach mózgu, ponieważ pomaga w odbudowie połączeń neuronalnych oraz integracji funkcji motorycznych. Przykładem praktycznego zastosowania tych ćwiczeń jest ich użycie w terapii pacjentów z uszkodzeniami neurologicznymi, gdzie istotne jest wspieranie plastyczności mózgu. Współpraca półkul mózgowych jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania w codziennym życiu, ponieważ pozwala na skoordynowane działania, takie jak chwytanie przedmiotów, czy precyzyjne ruchy rąk. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, takie podejście jest częściowo oparte na neurorehabilitacji, gdzie harmonijna interakcja między półkulami jest kluczowym celem terapeutycznym.

Pytanie 5

Terapeuta zajęciowy zauważył, że jego podopieczny zmagający się z zespołem depresyjnym nie ma już leków. W takim przypadku powinien skontaktować się z

A. psychologiem
B. psychiatrą
C. lekarzem rodzinnym
D. coachem
Odpowiedź, która wskazuje na konieczność skontaktowania się z psychiatrą, jest trafna ze względu na specyfikę leczenia zespołu depresyjnego. Psychiatrzy są wyspecjalizowanymi lekarzami, którzy posiadają kompetencje do diagnozowania oraz leczenia zaburzeń psychicznych, w tym depresji. W sytuacji, gdy pacjentowi skończyły się leki, kluczowe jest, aby zapewnić mu dostęp do odpowiedniego leczenia farmakologicznego, które jest istotnym elementem terapii depresji. Psychiatrzy mają doświadczenie w doborze leków oraz monitorowaniu ich skutków ubocznych, co jest niezbędne w przypadku pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Przykładowo, w przypadku depresji, zmiana dawkowania lub przepisanie innego leku może znacząco wpłynąć na samopoczucie pacjenta. W praktyce terapeutycznej, jeśli terapeuta zajęciowy zauważa problemy z leczeniem farmakologicznym, powinien jak najszybciej skierować pacjenta do psychiatry, zapewniając mu tym samym kontynuację leczenia oraz wsparcie w trudnych chwilach.

Pytanie 6

Hipersomnia jest klasyfikowana jako zaburzenie

A. spostrzegania
B. nastroju
C. treści myślenia
D. snu
Zaburzenia treści myślenia, spostrzegania i nastroju są różnymi kategoriami zaburzeń psychicznych, które nie mają bezpośredniego związku z hipersomnią, a ich mylne powiązanie z tym zaburzeniem snu prowadzi do nieporozumień. Zaburzenia treści myślenia, takie jak urojenia czy iluzje, dotyczą interpretacji rzeczywistości przez jednostkę i nie mają wpływu na cykl snu ani na jego jakość. Podobnie, spostrzeganie odnosi się do sposobu, w jaki jednostka interpretuje bodźce zewnętrzne, co również nie ma związku z hipersomnią. Z kolei nastroje, które mogą być zaburzone w depresji czy zaburzeniach lękowych, mogą wpływać na sen, ale hipersomnia sama w sobie nie jest klasyfikowana jako zaburzenie nastroju. Posługiwanie się terminami zaczerpniętymi z innych obszarów psychiatrii w kontekście hipersomnii prowadzi do zamieszania i utrudnia prawidłowe diagnozowanie oraz leczenie pacjentów. W praktyce klinicznej istotne jest, aby specjaliści potrafili oddzielić różne typy zaburzeń, co pozwoli na precyzyjniejsze podejście terapeutyczne oraz skuteczniejsze leczenie. Zrozumienie, że hipersomnia jest zaburzeniem snu, a nie nastroju, treści myślenia czy spostrzegania, jest kluczowe dla skutecznego wsparcia pacjentów oraz ich rehabilitacji.

Pytanie 7

W trakcie działań terapeutycznych, selekcja materiałów i narzędzi potrzebnych do realizacji zajęć, z uwzględnieniem specyficznych potrzeb oraz ograniczeń pacjenta, ma miejsce na etapie

A. ustalania celów terapii
B. prowadzenia zaplanowanych zajęć
C. planowania działań terapeutycznych
D. diagnozy terapeutycznej
Planowanie działań terapeutycznych to kluczowy etap w procesie terapeutycznym, podczas którego terapeuta uwzględnia indywidualne potrzeby i ograniczenia podopiecznego. Na tym etapie dokonuje się wyboru materiałów i narzędzi, które będą najefektywniejsze w pracy z danym pacjentem. W praktyce oznacza to, że terapeuta powinien przeanalizować i dobrać odpowiednie metody, techniki oraz materiały wspierające konkretne cele terapeutyczne. Przykładem może być dobór gier edukacyjnych dla dzieci z trudnościami w nauce, które mogą wspierać zarówno rozwój motoryki, jak i umiejętności społecznych. Dobre praktyki w obszarze terapii zalecają, aby dobór narzędzi opierał się na aktualnych badaniach oraz profesjonalnych standardach, co zwiększa efektywność terapii. Warto również pamiętać o dokumentacji postępów oraz regularnym dostosowywaniu planu terapeutycznego w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby pacjenta, co jest zgodne z podejściem opartym na dowodach.

Pytanie 8

Aby zmotywować osoby z problemami emocjonalnymi do wyrażania swoich emocji oraz do angażowania się w aktywność poznawczą i fizyczną, powinno się im zapewnić możliwość uczestnictwa w zajęciach

A. z dramy
B. z wizualizacji
C. z psychoedukacji
D. z medytacji
Chociaż medytacja, wizualizacja i psychoedukacja są wartościowymi podejściami w pracy z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi, nie są one tak skuteczne jak drama w kontekście zachęcania do aktywnego wyrażania uczuć. Medytacja koncentruje się na wewnętrznym spokoju i obecności w chwili, co może być korzystne dla niektórych osób, ale nie sprzyja aktywnemu wyrażaniu emocji w sposób, który jest wymagany w terapii. Wizualizacja, z drugiej strony, polega na tworzeniu mentalnych obrazów, co może wspierać relaksację, lecz nie angażuje uczestników w proces twórczy, który jest kluczowy dla odkrywania i wyrażania emocji. Psychoedukacja odgrywa istotną rolę w edukowaniu pacjentów o ich stanach i strategiach radzenia sobie, ale często jest bardziej teoretyczna, a mniej praktyczna, co może ograniczać możliwości wyrażania uczuć w praktyce. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że pasywne metody, takie jak medytacja czy wizualizacja, mogą zastąpić aktywne podejścia, które angażują osoby w wyrażanie siebie i interakcję z innymi. Efektywna terapia wymaga dynamicznego działania, a drama dostarcza sposobność do aktywnej eksploracji emocji w grupie, co w końcu prowadzi do lepszych wyników terapeutycznych.

Pytanie 9

Jaką technikę aktywnego słuchania wykorzystuje terapeuta zajęciowy, gdy mówi do podopiecznego "Z tego co mówisz, rozumiem, że chodziło o ..."?

A. Sugestia
B. Moralizowanie
C. Motywowanie
D. Parafrazowanie
Techniki aktywnego słuchania są mega ważne w terapii zajęciowej, bo pomagają w komunikacji i budowaniu relacji z podopiecznymi. Zachęcanie to sposób, żeby nakłonić kogoś do mówienia dalej, używając odpowiednich pytań czy zdań. Chociaż to ważne w terapii, to nie jest to samo co parafrazowanie, bo to wymaga dokładniejszego oddania wypowiedzi. Podpowiadanie to w ogóle inna historia, bo daje rozwiązania i może zniechęcić podopiecznego do mówienia samodzielnie. W terapii kluczowe, żeby to podopieczny był na pierwszym planie, a terapeuta tylko mu pomagał. Moralizowanie to już w ogóle nie to, bo wprowadza ocenę, które mogą zblokować komunikację. Takie podejście sprawia, że podopieczny może się czuć niekomfortowo w wyrażaniu swoich uczuć i myśli, a to nie jest cel terapii. Warto znać te różnice, bo każda technika ma swoje miejsce i wpływa na relację terapeutyczną.

Pytanie 10

Zajęcia w pracowni obejmują czynności takie jak odpowietrzanie, formowanie, suszenie, spiekanie oraz szkliwienie

A. ceramicznej
B. metaloplastycznej
C. wikliniarskiej
D. stolarskiej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "ceramicznej" jest poprawna, ponieważ wymienione czynności: odpietrzanie, formowanie, suszenie, spiekanie i szkliwienie są kluczowymi etapami w procesie produkcji ceramiki. Odpietrzanie polega na usunięciu powietrza z formy, co zapewnia lepsze przyleganie materiału do formy. Formowanie jest procesem, w którym glina przybiera zamierzony kształt, często przy użyciu różnych technik, takich jak toczenie czy lepienie. Suszenie jest niezbędne, by usunąć nadmiar wilgoci z formowanego produktu przed jego wypaleniem. Spiekanie to proces, w którym wypalana ceramika osiąga swoje finalne właściwości mechaniczne i chemiczne, co jest kluczowe dla trwałości wyrobów. Szkliwienie natomiast polega na pokryciu powierzchni ceramiki szkliwem, co nie tylko poprawia estetykę, ale także nadaje elementom funkcjonalność, taką jak wodoodporność. Wszystkie te procesy są zgodne z najlepszymi praktykami w ceramice, zapewniając wysoką jakość i trwałość wyrobów ceramicznych.

Pytanie 11

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, dobór aktywności zależy głównie od

A. poziomu zdolności intelektualnych uczestnika
B. wsparcia społecznego, jakie ma uczestnik
C. etapu choroby oraz zainteresowań uczestnika
D. poziomu sprawności fizycznej uczestnika

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiednich zajęć w terapii zajęciowej dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową powinien być ściśle związany z fazą choroby oraz zainteresowaniami uczestnika. W fazie manii, osoba może wykazywać wysoki poziom energii i kreatywności, co może wpływać na dobór aktywności bardziej stymulujących, takich jak sztuka czy zajęcia ruchowe. Z kolei w fazie depresyjnej, kluczowe może być wprowadzenie zadań, które wspierają motywację i stopniowo zwiększają aktywność, jak czytanie czy proste zadania manualne. Zainteresowania uczestnika są równie istotne, ponieważ angażujące zajęcia mogą zwiększyć poczucie satysfakcji, co pozytywnie wpływa na samopoczucie i może prowadzić do lepszych wyników terapeutycznych. Warto również pamiętać o zastosowaniu podejścia opartego na zasobach, które skupia się na mocnych stronach uczestnika oraz ich doświadczeniach życiowych. Przykładowo, jeśli uczestnik interesuje się muzyką, włączenie terapii muzycznej w plan zajęć może przynieść wymierne korzyści. Ustalenie indywidualnego planu terapeutycznego, który uwzględnia te aspekty, jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i psychologii klinicznej.

Pytanie 12

Zwiększenie autonomii w codziennych czynnościach, zdobycie umiejętności przestrzegania odpowiednich norm społecznych oraz kształtowanie zachowań dostosowanych do płci i wieku osoby podopiecznej, to cele usprawniania

A. fizycznego
B. psychicznego
C. społecznego
D. zawodowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wzrost samodzielności w czynnościach życia codziennego, nabycie umiejętności przestrzegania norm obyczajowych oraz odpowiednich zachowań do płci i wieku podopiecznego są kluczowymi elementami usprawniania społecznego. Usprawnianie społeczne koncentruje się na integracji jednostek z otoczeniem społecznym oraz rozwijaniu umiejętności, które pozwalają na funkcjonowanie w grupach społecznych. Przykładem tego może być praca z osobami z niepełnosprawnościami, gdzie istotne jest, aby nabyły one umiejętności komunikacyjne i społeczne, które umożliwią im nawiązywanie relacji oraz uczestnictwo w życiu społecznym. W kontekście standardów branżowych, korzysta się z podejścia opartego na zindywidualizowanych planach wsparcia, które uwzględniają normy kulturowe i kontekst społeczny podopiecznego. Usprawnianie społeczne ma na celu nie tylko poprawę jakości życia jednostki, ale także zwiększenie jej niezależności i pewności siebie w interakcji z innymi.

Pytanie 13

Zaleca się uczestnictwo w ćwiczeniach umiejętności praktycznych, które zwiększają kompetencje, w szczególności dla osób z problemami zdrowotnymi

A. kardiologicznymi
B. nowotworowymi
C. dermatologicznymi
D. psychicznymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udział w treningach umiejętności praktycznych podnoszących kompetencje jest szczególnie istotny dla osób z chorobami psychicznymi, ponieważ tego rodzaju interwencje mogą znacząco wpłynąć na ich jakość życia oraz zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie. Osoby z problemami zdrowia psychicznego często borykają się z trudnościami w codziennym życiu, a umiejętności praktyczne, takie jak zarządzanie stresem, komunikacja interpersonalna czy umiejętności społeczne, mogą wspierać ich w realizacji codziennych zadań. Przykładem mogą być treningi asertywności, które pomagają osobom z zaburzeniami lękowymi w rozwijaniu pewności siebie oraz zdolności do wyrażania swoich potrzeb. Ponadto, standardy terapeutyczne, takie jak model biopsychospołeczny, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, co obejmuje rozwijanie umiejętności praktycznych jako element terapii. Wprowadzenie takich programów do pracy z podopiecznymi z problemami zdrowia psychicznego przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz integracji społecznej.

Pytanie 14

Cechą skutecznego planu terapii zajęciowej, która wskazuje, że poszczególne jego elementy oraz etapy są zharmonizowane pod względem miejsca, czasu, terminów oraz potrzeb uczestnika, jest

A. realność
B. wewnętrzna zgodność
C. terminowość realizacji
D. elastyczność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wewnętrzna zgodność w planie terapii zajęciowej oznacza, że wszystkie elementy i etapy działania są ze sobą spójne i dostosowane do specyficznych potrzeb uczestnika. Taka zgodność obejmuje aspekty takie jak miejsce, czas trwania oraz harmonogramy, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów i maksymalizację korzyści dla pacjenta. Przykładowo, w praktyce terapeutycznej, planując sesje zajęciowe dla osób z zaburzeniami neurologicznymi, terapeuta powinien uwzględnić nie tylko rodzaj wykonywanych czynności, ale także ich intensywność oraz częstotliwość spotkań, aby nie przeciążać uczestnika, co mogłoby prowadzić do frustracji i zniechęcenia. Standardy branżowe, takie jak dokumenty opracowane przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) czy organizacje zajmujące się terapią zajęciową, podkreślają znaczenie tworzenia zindywidualizowanych planów, które są harmonijne i spójne. Dobrze zrealizowany plan terapii, oparty na zasadzie wewnętrznej zgodności, zwiększa szanse na skuteczną rehabilitację i poprawę jakości życia pacjenta.

Pytanie 15

Podopieczna z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, która niedawno zaczęła być kłótliwa, oddała swoją biżuterię w lombardzie i wzięła kredyt w banku. Śpi zaledwie 2-3 godziny każdej nocy, a w godzinach nocnych przegląda portale społecznościowe, uruchomiła również internetowy biznes "Kobieta sukcesu". Przedstawione zachowania mogą sugerować, że doszło do

A. paratymii
B. dystymii
C. dysforii
D. manii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zachowania opisanej podopiecznej są charakterystyczne dla manii, która jest jednym z epizodów w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Mania objawia się podwyższonym nastrojem, zwiększoną aktywnością, impulsywnością oraz obniżoną potrzebą snu, co jest doskonale widoczne w przypadku tej pacjentki, która śpi jedynie 2-3 godziny na dobę oraz intensywnie angażuje się w działania takie jak otwieranie nowego biznesu. Zwiększone wydatki, jak oddanie biżuterii pod zastaw oraz zaciągnięcie kredytu, mogą świadczyć o braku rozsądku i myśleniu o wysokim ryzyku, co jest typowe dla fazy manii. W praktyce klinicznej, istotne jest monitorowanie takich objawów, aby wdrożyć odpowiednią interwencję terapeutyczną, która może obejmować farmakoterapię i psychoterapię. Efektywne leczenie manii polega na stabilizacji nastroju i przywróceniu pacjenta do funkcjonowania w codziennym życiu, co może zostać osiągnięte m.in. poprzez leki stabilizujące nastrój oraz wsparcie psychologiczne.

Pytanie 16

Terapeuta dostrzegający u swojego podopiecznego świetną koordynację ruchową oraz wysokie zaangażowanie w trakcie gier i zabaw, powinien w planie uwzględnić zajęcia

A. z logoterapii
B. z ludoterapii
C. z felinoterapii
D. z silwoterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ludoterapia to super forma terapii, bo łączy zabawę z nauką i rozwojem osobistym. Jak ktoś ma dobrą koordynację i chętnie się angażuje w zabawy, to ludoterapia może być naprawdę skuteczna. Przez zabawę terapeuta wspiera rozwój umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych. Na przykład w zajęciach z ludoterapii używa się różnych gier ruchowych, które nie tylko bawią, ale też pomagają w rozwijaniu zdolności motorycznych i lepszej współpracy w grupie. W literaturze można znaleźć sporo informacji, że ludoterapia pomaga też w redukcji stresu i zwiększa chęć do ruchu. Fajnie jest dostosować gry do umiejętności dzieciaka, bo wtedy można wprowadzać coraz trudniejsze zadania, co z czasem rozwija umiejętności i buduje poczucie kompetencji. Specjaliści od terapii zajęciowej zdecydowanie polecają ludoterapię w pracy z dziećmi i młodzieżą i wiele badań to potwierdza.

Pytanie 17

Osoba z chorobą Parkinsona ma trudności z przełykaniem jedzenia. Często zdarza jej się dławić i krztusić. Jakie potrzeby są u niej zaburzone?

A. Afiliacji i uznania
B. Afiliacji i bezpieczeństwa
C. Fizjologiczne i bezpieczeństwa
D. Fizjologiczne i samorealizacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podopieczny z chorobą Parkinsona, który ma trudności w połykaniu pokarmów, cierpi na zaburzenia związane z potrzebami fizjologicznymi i bezpieczeństwa. Potrzeby fizjologiczne obejmują podstawowe funkcje życiowe, takie jak prawidłowe odżywianie i zdolność do połykania. Dławienie się i krztuszenie przy jedzeniu wskazują na zaburzenia w tym zakresie, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak niedożywienie czy aspiracja pokarmów do dróg oddechowych. Potrzeba bezpieczeństwa natomiast dotyczy poczucia braku zagrożenia i stabilności. Osoba z trudnościami w połykaniu może doświadczać lęku i niepokoju związanych z jedzeniem, co potęguje uczucie zagrożenia. W kontekście opieki nad osobami z chorobą Parkinsona, kluczowe jest stosowanie strategii, które zwiększają bezpieczeństwo podczas posiłków, takie jak: podawanie pokarmów w odpowiedniej konsystencji, odpowiednia pozycja ciała podczas jedzenia i zapewnienie wsparcia psychologicznego. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami neurologicznymi, ważne jest ciągłe monitorowanie zdolności pacjenta do połykani i dostosowywanie diety do jego możliwości.

Pytanie 18

Po amputacji kończyny górnej, pacjentowi w czasie przed zastosowaniem protezy powinno się zalecać pracę w warsztacie tkackim głównie w celu

A. wzmocnienia i ustabilizowania objętości kikuta
B. rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej
C. polepszenia ogólnej sprawności fizycznej
D. normalizacji czucia powierzchownego i głębokiego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca rozwijania mięśni obręczy kończyny górnej jest prawidłowa, ponieważ rehabilitacja pacjentów po amputacji kończyny górnej koncentruje się na przywracaniu funkcji i mobilności, co jest niezwykle istotne przed przystąpieniem do zaprotezowania. Praca na warsztacie tkackim angażuje różne grupy mięśniowe, co przyczynia się do wzmocnienia obręczy barkowej oraz jej stabilizacji. Używanie rąk do wykonywania precyzyjnych ruchów przy tkaniu rozwija siłę i koordynację, co jest kluczowe dla późniejszego funkcjonowania z protezą. W praktyce, rehabilitacja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, a terapia zajęciowa, taka jak tkactwo, może być skutecznym sposobem na zwiększenie aktywności fizycznej, poprawę wydolności oraz wspieranie procesu adaptacji do życia z protezą. Dobrym przykładem zastosowania tej metody jest wprowadzenie pacjentów do zajęć manualnych, które nie tylko angażują mięśnie, ale także stymulują układ nerwowy poprzez ćwiczenia wzrokowo-ruchowe, co jest zgodne z rekomendacjami specjalistów rehabilitacji.

Pytanie 19

Potrzeba bycia docenianym, uznawanym oraz podziwianym przez innych zalicza się do potrzeb

A. podstawowych
B. niższego rzędu
C. poznawczych
D. wyższego rzędu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pragnienie bycia szanowanym, uznanym i podziwianym przez innych jest klasyfikowane jako potrzeba wyższego rzędu według teorii hierarchii potrzeb Abrahama Maslowa. Maslow podzielił potrzeby ludzi na pięć poziomów, przy czym potrzeby wyższego rzędu obejmują te związane z samorealizacją, uznaniem i szacunkiem. Potrzeby te są istotne w kontekście osobistego rozwoju i motywacji, a ich zaspokojenie prowadzi do większej satysfakcji życiowej. Uznanie i szacunek od innych mogą wpływać na nasze poczucie wartości i kompetencji, co jest kluczowe w wielu obszarach życia, takich jak praca, relacje interpersonalne czy rozwój osobisty. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w miejscach pracy, gdzie organizacje stosują programy uznawania pracowników, co zwiększa ich zaangażowanie i efektywność. Zrozumienie tej hierarchii pozwala na lepsze zarządzanie ludźmi i budowanie pozytywnej kultury organizacyjnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi.

Pytanie 20

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku dotyczącym warsztatów zajęciowych, rada programowa ocenia indywidualne rezultaty rehabilitacji przy udziale uczestnika warsztatu co najmniej

A. raz na dwa miesiące
B. raz na pół roku
C. raz na rok
D. raz na kwartał

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź, czyli ocena indywidualnych efektów rehabilitacji uczestnika warsztatu raz na pół roku, jest zgodna z zasadami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 roku. Regularna ocena co sześć miesięcy umożliwia odpowiednie monitorowanie postępów uczestnika oraz dostosowywanie programów rehabilitacyjnych do jego indywidualnych potrzeb. Taki system oceniania sprzyja efektywnej rehabilitacji, ponieważ pozwala na identyfikację obszarów wymagających większej uwagi oraz daje możliwość wprowadzenia zmian w programie, jeśli aktualne działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. W praktyce, półroczna ocena może obejmować różnorodne formy analizy, od testów psychologicznych po wywiady z uczestnikiem i jego rodziną, co pozwala na kompleksowe podejście do rehabilitacji. Wprowadzenie takiego systemu oceniania jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie kluczowe jest nie tylko wsparcie, ale również regularna ewaluacja efektów działań.

Pytanie 21

Wybierając zabawki do realizacji programu terapii zajęciowej dla dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym, warto pamiętać, że powinny one pełnić rolę

A. relaksującą i wyciszającą
B. uspokajającą i towarzyską
C. inspirującą i edukacyjną
D. usprawniającą i kształcącą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór zabawek spełniających funkcję usprawniającą i kształcącą jest kluczowy w terapii zajęciowej dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Takie zabawki nie tylko pomagają w rozwijaniu umiejętności motorycznych, ale także wspierają procesy poznawcze i społeczne. Przykłady takich zabawek to układanki, klocki czy gry wymagające współpracy. Zabawki te stymulują rozwój zarówno u dzieci z ograniczeniami ruchowymi, jak i ich rówieśników, co sprzyja integracji społecznej i budowaniu relacji. Zgodnie z wytycznymi American Occupational Therapy Association (AOTA), zabawki powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka, aby maksymalizować ich efektywność w terapii. Usprawniające i kształcące zabawki pomagają również w rozwijaniu umiejętności rozwiązywania problemów, co jest niezbędne dla ich ogólnego rozwoju.

Pytanie 22

Do typowych objawów występujących u osób z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej zaliczamy:

A. zaburzenia koncentracji uwagi, impulsywność w działaniu i nadruchliwość
B. obniżona sprawność intelektualna, nadwrażliwość sensoryczna oraz agresywne zachowania
C. echolalie, problemy z myśleniem i wycofanie w relacjach społecznych
D. zaburzenia pamięci, porywczość oraz trudności w dostosowywaniu się do zasad społecznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Osoby z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) charakteryzują się specyficzną triadą objawów, w skład której wchodzą zaburzenia koncentracji uwagi, impulsywność oraz nadruchliwość. Zaburzenia koncentracji uwagi przejawiają się trudnościami w skupieniu się na zadaniach, co może prowadzić do problemów w nauce i w relacjach społecznych. Impulsywność objawia się brakiem hamulców w podejmowaniu decyzji, co może skutkować nieodpowiednimi reakcjami w sytuacjach społecznych. Nadruchliwość, z kolei, manifestuje się w nadmiernej aktywności fizycznej, co sprawia, że osoby z ADHD często mają trudności w utrzymaniu spokoju w sytuacjach wymagających ciszy czy skupienia. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla skutecznego wsparcia osób z ADHD, zarówno w edukacji, jak i w terapii. Dobre praktyki w pracy z dziećmi i młodzieżą z ADHD obejmują dostosowanie metod nauczania do ich potrzeb, w tym wprowadzenie elementów strukturyzacji zajęć oraz technik umożliwiających lepsze zarządzanie czasem.

Pytanie 23

Na początku zajęć terapeuta zasugerował grupie uczestników realizację cyklu leniwych ósemek, mając na celu poprawę ich skupienia. Wykorzystał ćwiczenie typowe dla metody

A. Orffa
B. Klanzy
C. Sherborne
D. Dennisona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Cykl leniwych ósemek jest charakterystycznym ćwiczeniem stosowanym w metodzie Dennisona, która koncentruje się na integracji sensorycznej i poprawie funkcji poznawczych. Metoda ta ma na celu wspieranie rozwijania umiejętności takich jak koncentracja, koordynacja oraz umiejętności społeczne. Ćwiczenie to zalicza się do ruchowych zadań wspomagających procesy myślenia i uczenia się. W praktyce, wykonywanie leniwych ósemek angażuje obie półkule mózgowe, co przyczynia się do zwiększenia efektywności nauczania oraz przetwarzania informacji. Dzięki regularnemu wykonywaniu tego typu ćwiczeń, uczestnicy są w stanie poprawić swoje zdolności do skupienia uwagi oraz lepiej radzić sobie ze stresem. Metoda Dennisona jest szeroko uznawana w terapii pedagogicznej i rehabilitacyjnej, a jej zastosowanie w pracy z dziećmi oraz dorosłymi przynosi wymierne rezultaty, takie jak lepsze zapamiętywanie oraz sprawniejsza komunikacja. Warto również zauważyć, że ćwiczenia takie jak leniwe ósemki można łatwo dostosować do różnych grup wiekowych i poziomów sprawności, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie terapeutycznym.

Pytanie 24

Jakie materiały i narzędzia powinien zgromadzić terapeuta, przygotowując zajęcia z użyciem techniki filcowania?

A. Czesanka wełniana, płatki mydlane, folia bąbelkowa, naczynie z wodą
B. Serwetki, pędzel, klej wikolowy, przedmioty drewniane
C. Barwniki do tkanin, tkaniny z bawełny, wosk, papier, żelazko
D. Nici i igły, koraliki, drut jubilerski, szczypce do biżuterii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czesanka wełniana, płatki mydlane, folia bąbelkowa i naczynie z wodą to kluczowe materiały, które terapeuta powinien przygotować do zajęć z techniki filcowania. Czesanka wełniana, będąca podstawowym surowcem do filcowania, pozwala na tworzenie różnorodnych form i struktur. Płatki mydlane działają jako naturalny środek emulgujący, który ułatwia proces filcowania poprzez wytwarzanie piany i zmniejszenie tarcia podczas pracy z wełną. Folia bąbelkowa jest doskonałym podłożem do filcowania na płasko, ponieważ zapewnia odpowiednią powierzchnię do pracy oraz absorbuje nadmiar wody. Naczynie z wodą jest niezbędne do nawilżania materiałów oraz aktywacji procesu filcowania, co pozwala na trwałe łączenie włókien wełnianych. Przykładowo, terapeuta może zorganizować warsztaty, podczas których uczestnicy stworzą ozdobne filcowe elementy, co pozwoli im na rozwijanie zdolności manualnych oraz wyrażanie kreatywności. Przygotowanie odpowiednich materiałów jest istotne, aby zapewnić skuteczność zajęć oraz satysfakcję uczestników.

Pytanie 25

Jaką metodę aktywnego słuchania wykorzystał terapeuta zajęciowy, zwracając się do podopiecznych stwierdzeniem: Innymi słowy, oczekuje Pan, że podczas zajęć skoncentrujemy się na poprawie Pana samodzielności w codziennych czynnościach?

A. Odzwierciedlenie
B. Dowartościowanie
C. Parafrazę
D. Podsumowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Terapeuta zajęciowy zastosował parafrazę, co oznacza, że powtórzył myśli podopiecznego swoimi słowami, aby upewnić się, że zrozumiał jego intencje. Parafraza jest kluczową techniką aktywnego słuchania, która pozwala na potwierdzenie zrozumienia i zachęcenie do dalszej komunikacji. W przykładzie terapeuta jasno odzwierciedla oczekiwania podopiecznego dotyczące samodzielności w czynnościach dnia codziennego. Dzięki temu, pacjent czuje się słuchany i może lepiej wyrażać swoje potrzeby. Parafraza ma ogromne znaczenie w kontekście terapii zajęciowej, ponieważ wspiera proces budowania relacji oraz zaufania między terapeutą a pacjentem. W praktyce, terapeuci często stosują tę technikę, aby zrozumieć emocje i motywacje pacjentów, co z kolei ułatwia planowanie efektywnych działań terapeutycznych. Standardy dobrych praktyk w terapii zajęciowej zalecają regularne użycie parafraz, aby upewnić się, że pacjent jest aktywnie zaangażowany w proces terapii oraz że jego potrzeby są odpowiednio adresowane.

Pytanie 26

Podopieczny podczas zajęć oznajmił terapeucie, że słyszy jak za oknem detonują bomby. U niego wystąpiły zakłócenia w obszarze

A. społecznym
B. biologicznym
C. psychicznym
D. fizycznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź psychiczna jest poprawna, ponieważ objawy opisane przez podopiecznego, takie jak słyszenie wybuchów bomb, wskazują na zaburzenia percepcji, które są typowe dla problemów w sferze zdrowia psychicznego. W takich sytuacjach może występować zjawisko halucynacji, które jest często związane z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia czy zaburzenia afektywne. Terapeuci i specjaliści w dziedzinie zdrowia psychicznego muszą być w stanie zidentyfikować tego typu objawy, aby właściwie zareagować i dostarczyć odpowiednią pomoc. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest wykorzystanie technik terapeutycznych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, która może pomóc pacjentom zrozumieć i zarządzać swoimi objawami. Dodatkowo, w kontekście zdrowia psychicznego, istotne jest, aby terapeuta dbał o stworzenie bezpiecznej przestrzeni dla pacjenta, w której może on otwarcie dzielić się swoimi doświadczeniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii.

Pytanie 27

Felinoterapia to terapia z udziałem jakiego zwierzęcia?

A. kota
B. konia
C. psa
D. osła

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Felinoterapia, to jest coś super, bo głównym bohaterem w tej terapii jest kot. Te zwierzaki mają w sobie coś wyjątkowego, co sprawia, że ludzie czują się lepiej. Wiesz, koty potrafią w niesamowity sposób wpływać na nasze emocje, co jest mega ważne dla osób, które borykają się z różnymi problemami, jak depresja lub lęki. Kiedy ludzie spędzają czas z kotem, często czują ulgę i radość, co naprawdę może poprawić ich samopoczucie psychiczne. I fajnie, że koty są dużo łatwiejsze w opiece niż inne zwierzęta, więc idealnie nadają się do miejsc, takich jak domy opieki czy szpitale. Felinoterapia jest zgodna z najlepszymi praktykami w wykorzystaniu zwierząt w terapii, bo wiadomo, że kontakt ze zwierzętami wpływa pozytywnie na nasz stan zdrowia psychicznego i fizycznego. Co więcej, badania pokazują, że koty mogą pomóc obniżyć stres i ciśnienie krwi, więc naprawdę mają terapeutyczne właściwości.

Pytanie 28

W przypadku dysfunkcji czucia w obrębie rąk, terapeuta nie powinien sugerować pacjentowi

A. klejenia pistoletem na gorąco
B. modelowania w masie solnej
C. malowania na podobraziu
D. zwijania włóczki w kłębek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klejenie pistoletem na gorąco jest działaniem, które może stwarzać poważne zagrożenia dla pacjentów z zaburzeniami czucia w obrębie kończyn górnych. U osób z takimi zaburzeniami, brak odczuwania bólu lub wysokiej temperatury może prowadzić do poparzeń, skaleczeń lub innych urazów, które nie będą dostrzegane aż do momentu, gdy będą wymagały interwencji medycznej. W terapiach zajęciowych ważne jest, aby wybierać aktywności, które są bezpieczne i adekwatne do poziomu funkcjonowania pacjenta. Modelowanie w masie solnej, zwijanie włóczki w kłębek oraz malowanie na podobraziu to techniki, które mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, sprzyjają poprawie motoryki małej i dają możliwość ćwiczenia czucia. Przy odpowiednim nadzorze i dostosowaniu, te metody mogą wspierać rehabilitację oraz rozwój umiejętności manualnych, co jest istotne w powrocie do pełnej sprawności.

Pytanie 29

Mieszkaniec ośrodka pomocy społecznej wykazuje zainteresowanie różnorodnymi wykładami edukacyjnymi organizowanymi w tym miejscu, chętnie bierze udział w spotkaniach z interesującymi gośćmi. Zadaje również pytania dotyczące możliwości organizacji wycieczek oraz wydarzeń kulturalnych. Swoim zachowaniem i postawą zaspokaja potrzeby

A. poznawcze i estetyczne
B. przynależności i miłości
C. szacunku i uznania
D. fizjologiczne i bezpieczeństwa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wiesz co? Wybrałeś odpowiedź "poznawcze i estetyczne", co jest jak najbardziej trafne. Osoba opisana w pytaniu rzeczywiście ma sporo zainteresowań związanych z różnymi wykładami edukacyjnymi i spotkaniami z ciekawymi ludźmi. To jest fajny sygnał, że stara się zaspokoić swoje potrzeby poznawcze według Maslowa. Potrzeby te obejmują chęć poszerzania wiedzy i odkrywania nowych rzeczy, co jest super ważne, zwłaszcza dla starszych osób lub tych, które są w domach pomocy społecznej, gdzie dostęp do edukacji bywa ograniczony. W dodatku, to, że pyta o wycieczki i wydarzenia kulturalne, pokazuje, że nie tylko chce zdobywać wiedzę, ale również czerpać radość z życia w ogóle. Moim zdaniem, organizowanie takich aktywności nie tylko pozwala im się rozwijać, ale też poprawia ich samopoczucie. Dlatego takie inicjatywy są naprawdę cenne – powinny być wewnętrzną częścią ich życia, a nie tylko czymś okazjonalnym.

Pytanie 30

Motywacja, która polega na podejmowaniu określonych działań dla samej satysfakcji płynącej z ich realizacji, jest określana jako

A. zewnętrzna
B. wtórna
C. pierwotna
D. wewnętrzna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Motywacja wewnętrzna odnosi się do zaangażowania w działania, które same w sobie są źródłem przyjemności lub satysfakcji. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba gra na instrumencie muzycznym nie dlatego, że oczekuje nagrody, ale dlatego, że czerpie radość z samego procesu tworzenia muzyki. Takie podejście jest szczególnie cenione w kontekście edukacji, gdzie uczniowie, którzy są wewnętrznie zmotywowani, często osiągają lepsze wyniki. Teoria autodeterminacji, opracowana przez Deciego i Ryan, podkreśla znaczenie wewnętrznej motywacji w kontekście osiągania długofalowych celów i dobrostanu psychicznego. Kiedy działania są zgodne z osobistymi wartościami i zainteresowaniami, zwiększa się zaangażowanie oraz trwałość podejmowanych działań. W praktyce, organizacje i edukatorzy powinni starać się tworzyć środowiska, które sprzyjają wewnętrznej motywacji, takie jak oferowanie wyboru, zachęcanie do eksploracji oraz dostosowywanie wyzwań do umiejętności jednostki.

Pytanie 31

W programie terapii zajęciowej dla dzieci z ADHD powinny znaleźć się

A. skomplikowane projekty manualne
B. zajęcia ruchowe z elementami koncentracji
C. samodzielne ćwiczenia w ciszy
D. długie sesje wykładowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zajęcia ruchowe z elementami koncentracji są niezwykle istotne w terapii zajęciowej dzieci z ADHD. Dzieci te często mają trudności z utrzymaniem uwagi i kontrolą impulsów, co może utrudniać im uczestnictwo w tradycyjnych formach nauki. Ruch i aktywność fizyczna pomagają w regulacji emocji, redukcji stresu oraz poprawie koncentracji. Ćwiczenia, które łączą ruch z zadaniami wymagającymi skupienia, takimi jak na przykład joga, tai chi czy gry zespołowe, mogą wspierać rozwój umiejętności społecznych oraz samokontrolę. Z mojego doświadczenia wynika, że dzieci z ADHD często lepiej funkcjonują w środowisku, które pozwala im na wyrażenie energii w kontrolowany sposób. Wprowadzenie elementów koncentracji do aktywności ruchowych pomaga im skupić się na zadaniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii zajęciowej. Takie podejście jest zalecane przez specjalistów i oparte na badaniach wskazujących na pozytywne efekty ruchu w kontekście zdrowia psychicznego.

Pytanie 32

W trakcie terapii, wskazanie metod i technik terapeutycznych, które mają na celu realizację ustalonych zadań, zgodnych z potrzebami i umiejętnościami pacjenta, dokonuje się na etapie

A. planowania działań terapeutycznych
B. realizacji zaplanowanych zajęć
C. ustalania celów terapii
D. diagnozy terapeutycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'planowania działań terapeutycznych' jest prawidłowa, ponieważ na tym etapie terapeuta opracowuje szczegółowy plan, który obejmuje wybrane metody i techniki terapeutyczne. Plan ten musi być zgodny z wcześniej określonymi celami terapii oraz dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta. W praktyce oznacza to, że terapeuta powinien przeanalizować różnorodne podejścia terapeutyczne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, terapia systemowa czy terapie oparte na uważności, wybierając te, które będą najbardziej efektywne w konkretnym przypadku. Warto zwrócić uwagę na standardy pracy w terapii, które zalecają ciągłą ewaluację oraz adaptację planu, aby skuteczność metod była maksymalizowana. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent z depresją korzysta z terapii poznawczo-behawioralnej, a na etapie planowania terapeuta decyduje się wzbogacić plan o techniki relaksacyjne w celu lepszego zarządzania stresem, co jest zgodne z holistycznym podejściem do zdrowia psychicznego.

Pytanie 33

Przygotowując indywidualny plan dla podopiecznego, terapeuta powinien uwzględnić w zajęciach działania takie jak: malowanie, rysowanie, lepienie oraz rzeźbienie

A. z socjoterapii
B. z kinezyterapii
C. z ergoterapii
D. z arteterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Arteterapia to forma terapii, która wykorzystuje proces twórczy jako narzędzie do wyrażania emocji, poprawy samopoczucia oraz rozwijania umiejętności interpersonalnych. W kontekście sporządzania indywidualnego planu terapeutycznego dla podopiecznego, działania takie jak malowanie, rysowanie, lepienie i rzeźbienie są kluczowe dla umożliwienia klientom wyrażania siebie w sposób artystyczny. Te techniki nie tylko angażują umysł i ciało, ale również stymulują procesy terapeutyczne, pomagając w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi. Przykładowo, rysowanie może być użyteczne w przypadku osób z problemami w komunikacji, ponieważ pozwala na niewerbalne wyrażenie myśli i uczuć. Arteterapia jest zgodna z najlepszymi praktykami w obszarze terapii zajęciowej i psychologicznej, gdzie terapeuci są zachęcani do włączania elementów twórczych w swoje sesje, aby dostosować się do indywidualnych potrzeb pacjentów oraz ich preferencji twórczych. Ostatecznie, wykorzystanie arteterapii w indywidualnym planie terapeutycznym jest zgodne z podejściem holistycznym, które uwzględnia całościowy rozwój podopiecznego.

Pytanie 34

Potrzeby związane z godnością i prestiżem wchodzą w skład grupy potrzeb

A. przynależności i miłości
B. samorealizacji i wiedzy
C. szacunku i uznania
D. twórczości i ekspresji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "szacunku i uznania" jest poprawna, ponieważ potrzeby godności i prestiżu są elementami hierarchii potrzeb, które zostały opisane przez Abrahama Maslowa. W jego teorii te potrzeby znajdują się na wyższym poziomie, gdzie jednostka pragnie być szanowana przez innych oraz dąży do uzyskania uznania za swoje osiągnięcia. Przykładem zastosowania tych potrzeb w praktyce może być środowisko pracy, w którym pracownicy, otrzymując pozytywne opinie i nagrody za swoje osiągnięcia, czują się doceniani i zmotywowani do dalszego rozwoju. Wartościowanie godności i prestiżu w organizacji prowadzi do zwiększonej satysfakcji pracowników i lepszej atmosfery w miejscu pracy, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Dążenie do stworzenia środowiska, w którym potrzeby szacunku są zaspokajane, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej wydajności i lojalności pracowników, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do sukcesu całej organizacji.

Pytanie 35

Metoda radzenia sobie z konfliktami, która koncentruje się na znalezieniu korzystnych rozwiązań dla każdej ze stron konfliktu, to metoda

A. dostosowania się
B. wygrany - przegrany
C. unikania
D. wygrany - wygrany

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda "wygrany - wygrany" koncentruje się na wypracowywaniu rozwiązań, które są korzystne dla wszystkich stron zaangażowanych w konflikt. Ten model, znany również jako podejście kooperacyjne, promuje współpracę oraz aktywne poszukiwanie interesów stron, co prowadzi do zadowalających rezultatów dla wszystkich. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, w której dwie firmy negocjują umowę o współpracy. Zamiast rywalizować o każdy procent zysku, mogą wspólnie ustalić, jakie korzyści przyniesie im współpraca, jak dzielenie się zasobami czy łączna obsługa klienta, co zwiększy ich konkurencyjność na rynku. W praktyce, zastosowanie podejścia wygrany - wygrany oznacza aktywne słuchanie, empatię oraz umiejętność szukania wspólnych celów. Takie podejście jest zgodne z teorią rozwiązywania konfliktów i negocjacji, w której kluczowe znaczenie ma budowanie relacji opartych na zaufaniu i szacunku. Dobrą praktyką jest także korzystanie z technik mediacyjnych, które pomagają w osiąganiu konsensusu, co sprzyja długoterminowym relacjom biznesowym i społecznym.

Pytanie 36

Budowanie pozytywnych relacji między uczestnikiem środowiskowego domu samopomocy a bliskimi oraz sąsiadami odbywa się poprzez udział w treningu

A. umiejętności spędzania czasu wolnego
B. umiejętności praktycznych
C. umiejętności interpersonalnych
D. samoobsługi i zaradności życiowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Umiejętności interpersonalne to mega ważna sprawa, jeśli chodzi o budowanie relacji z innymi, takimi jak bliscy czy sąsiedzi. Uczestnicząc w treningu tych umiejętności, można fajnie poprawić swoją komunikację, empatię i asertywność. To w sumie kluczowe, by mieć zdrowe relacje międzyludzkie. Na przykład, kiedy ktoś uczy się, jak lepiej mówić o swoich potrzebach i jednocześnie rozumieć potrzeby innych, to wszystko jakoś lepiej działa. Wiem z własnego doświadczenia, że te umiejętności naprawdę pomagają w budowaniu silnych więzi społecznych. W obszarze wsparcia społecznego umiejętności interpersonalne są fundamentem do dobrej współpracy z klientami i ich rodzinami. Dzięki nim uczestnicy lepiej rozumieją siebie i innych, co z kolei prowadzi do tworzenia wspierających relacji, które są bardzo istotne dla ich psychicznego i społecznego dobrostanu.

Pytanie 37

Podczas prowadzenia treningu czynności samoobsługowych z pacjentem po udarze mózgu, terapeuta powinien

A. informować pacjenta o rozpoczęciu zakładania koszuli niedowładną ręką na rękę sprawną
B. zachęcać pacjenta do używania niesprawnej ręki, podchodząc do niego z boku sprawnej ręki
C. motywować pacjenta do korzystania ze sprawnej ręki, przez czasowe unieruchomienie ręki niedowładnej
D. informować pacjenta o rozpoczęciu zakładania koszuli sprawną ręką na rękę niedowładną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wskazanie pacjentowi, aby rozpoczął zakładanie koszuli sprawną ręką na rękę niedowładną, jest kluczowym elementem w terapii pacjentów po udarze mózgu. Taki sposób działania nie tylko promuje wykorzystanie sprawnej kończyny, ale także wspiera integrację funkcji obu rąk, co jest istotne dla poprawy zdolności do wykonywania codziennych czynności. Terapia ma na celu zwiększenie niezależności pacjenta i wspieranie jego pewności siebie, a jednocześnie klasyczna metoda „przekładania” czynności na najpierw sprawną rękę pozwala na stopniowe zaangażowanie ręki niedowładnej. Według standardów praktyki w rehabilitacji neurologicznej, takie podejście przyczynia się do aktywacji neuroplastyczności mózgu oraz stymulowania uszkodzonych obszarów. Przykładowo, pacjent wykonując czynności samoobsługowe, takie jak zakładanie koszuli, nie tylko uczy się radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, ale również poprawia koordynację i motorykę, co ma pozytywny wpływ na jego ogólną rehabilitację.

Pytanie 38

Przed rozpoczęciem pracy z uczestnikami w kuchni, która została wyposażona w nową zmywarkę, terapeuta zajęciowy powinien w pierwszej kolejności

A. przygotować harmonogram użytkowania sprzętu
B. przekazać kierownikowi instrukcję obsługi urządzenia
C. przebudować przestrzeń roboczą
D. zaktualizować regulamin kuchni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaktualizowanie regulaminu pracowni jest kluczowym krokiem przed rozpoczęciem zajęć z podopiecznymi, szczególnie w kontekście nowego sprzętu, jakim jest zmywarka do naczyń. Regulamin powinien zawierać szczegółowe informacje na temat zasad korzystania z nowego urządzenia, jego obsługi oraz wymagań dotyczących bezpieczeństwa. Przykładowo, regulamin mógłby określać, kto jest odpowiedzialny za uruchamianie zmywarki oraz jakie procedury należy stosować, aby uniknąć uszkodzeń sprzętu. W praktyce, aktualizacja regulaminu zapewnia jasność i bezpieczeństwo, a także ułatwia naukę i współpracę w zespole. Dobrze sformułowany regulamin powinien również odzwierciedlać zmiany w przepisach BHP oraz zasady ochrony środowiska, co jest ważne w kontekście nowoczesnych praktyk kulinarnych. Ustanowienie odpowiednich zasad korzystania z nowego sprzętu wpływa na efektywność pracy oraz komfort uczestników zajęć, co jest niezaprzeczalnie korzystne w pracy terapeutycznej.

Pytanie 39

Które z wymienionych twierdzeń poprawnie definiuje warunek dotyczący pozytywnego wzmocnienia stosowanego w celu zachęcania podopiecznego do aktywnego udziału w terapiach?

A. Wzmocnienie powinno być zastosowane jak najszybciej po wystąpieniu pożądanego zachowania
B. Rodzaj wzmocnienia powinien być ustalony z podopiecznym
C. Rodzaj wzmocnienia powinien mieć postać materialną
D. Wzmocnienie powinno być przyznane jedynie w przypadku wielokrotnego powtórzenia oczekiwanych zachowań

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wzmocnienie pozytywne jest kluczowym elementem w procesie motywowania podopiecznych do aktywnego uczestnictwa w zajęciach terapeutycznych. Odpowiedź wskazująca, że wzmocnienie powinno nastąpić jak najszybciej po oczekiwanym zachowaniu jest zgodna z zasadami teorii uczenia się. Natychmiastowe wzmocnienie pozwala na silniejsze skojarzenie pozytywnego rezultatu z konkretnym zachowaniem, co zwiększa szansę na jego powtórzenie w przyszłości. Przykładowo, jeśli podopieczny bierze udział w zajęciach terapeutycznych i natychmiast po zakończeniu jest chwalony lub otrzymuje nagrodę, to może to zmotywować go do regularnego uczestnictwa. W praktyce, stosowanie natychmiastowych wzmocnień sprzyja budowaniu więzi z terapeutą oraz poczuciu sukcesu u podopiecznego. Dobry terapeuta powinien znać indywidualne preferencje podopiecznych i dostosowywać formę wzmocnienia, co jest zgodne z zasadą personalizacji terapii, uznawaną za jedną z dobrych praktyk w psychologii i pedagogice.

Pytanie 40

Podczas pracy nad pamięcią oraz poczuciem tożsamości u osoby na początku choroby Alzheimera, terapeuta powinien przede wszystkim wykorzystać

A. oglądanie programów informacyjnych i codziennych wydarzeń
B. pisanie dziennika oraz oglądanie ulubionych filmów z młodzieńczych lat
C. przeglądanie gazet, czytanie książek i publikacji naukowych
D. przypominanie imienia, przeglądanie fotografii oraz pamiątek osobistych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca przypominania imienia, oglądania zdjęć i pamiątek osobistych jest szczególnie trafna w kontekście terapii osób w pierwszym stadium choroby Alzheimera. W tym okresie pacjenci często borykają się z problemami z pamięcią, ale ich zdolności do przypominania sobie emocjonalnych doświadczeń, nazwisk bliskich oraz wspomnień związanych z osobistymi przedmiotami mogą być zachowane. Prowadzenie działań, które angażują pacjentów do przypominania swoich bliskich, ich imion oraz związanych z nimi wspomnień, może znacząco wpłynąć na ich poczucie tożsamości i komfort psychiczny. W praktyce terapeuci często wykorzystują fotografie rodzinne oraz pamiątki, aby wywołać wspomnienia, co zwiększa zaangażowanie pacjentów i pobudza ich pamięć autobiograficzną. Umożliwienie pacjentom dzielenia się swoimi historiami wzmacnia ich relacje z otoczeniem oraz wspiera utrzymanie ich tożsamości osobistej, co jest kluczowe w terapii osób z demencją. Takie metody są zgodne z zaleceniami w zakresie terapii zajęciowej oraz rehabilitacji w chorobach neurodegeneracyjnych.