Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 20 marca 2025 10:32
Data zakończenia: 20 marca 2025 10:47

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Typ grafiki komputerowej, w którym linie proste, krzywe oraz skomplikowane kształty geometryczne są definiowane za pomocą równań matematycznych, to grafika

A. rastrowa i wektorowa

B. interaktywna i rastrowa

C. wektorowa i obiektowa

D. ruchoma i bitmapowa

Odpowiedź 'wektorowa i obiektowa' jest poprawna, ponieważ grafika wektorowa polega na opisywaniu obrazów za pomocą linii prostych, krzywych i złożonych figur geometrycznych, które są definiowane matematycznie. W przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która składa się z pikseli, grafika wektorowa zachowuje jakość obrazu przy skalowaniu, co czyni ją idealną do tworzenia logo, ikon oraz ilustracji, które mogą być wyświetlane w różnych rozmiarach bez utraty ostrości. Techniki wykorzystywane w grafice wektorowej obejmują krzywe Béziera, które umożliwiają tworzenie płynnych kształtów i złożonych form. Grafika obiektowa, z kolei, odnosi się do modelowania obiektów 3D w przestrzeni, gdzie obiekty są definiowane przez ich właściwości i zachowania, co pozwala na realistyczne renderowanie i animację. Przykłady zastosowania grafiki wektorowej można znaleźć w aplikacjach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. W branży kreatywnej, grafika wektorowa jest często wykorzystywana do projektowania materiałów marketingowych, takich jak ulotki i plakaty, które wymagają wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 2

Na rysunku przedstawione zostały znaki zakończone według składu tekstu

aęłś

A. italikami.

B. wersalikami.

C. kapitalikami.

D. akcentami.

Wybór odpowiedzi związanych z typami pisma, takimi jak italiki, kapitaliki i wersaliki, odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji znaków i ich funkcji w typografii. Italiki to kursywa, która nadaje tekstom lekkości i dynamiki, często używana w cytatach czy podkreśleniu pewnych fragmentów. Kapitaliki to z kolei wersja małych liter, które przypominają wielkie litery, używane głównie w nagłówkach lub w sytuacjach, gdzie chcemy wyróżnić tekst, nie stosując pełnych wersalików. Wersaliki to po prostu wielkie litery, które stosuje się w różnych kontekstach, jednak nie mają one nic wspólnego z akcentami. Problematyczne jest mylenie tych kategorii z akcentami, ponieważ akcenty mają przede wszystkim funkcję fonetyczną i semantyczną, podczas gdy pozostałe wymienione style pisma to kwestie estetyki i sposobu prezentacji tekstu. Wiele osób popełnia błąd, sądząc, że różne style pisma są równoważne akcentom, co prowadzi do nieporozumień w komunikacji i publikacjach. Ważne jest, aby w typografii rozróżniać te elementy, gdyż każda z kategorii ma swoją specyfikę i zastosowanie w kontekście językowym.

Pytanie 3

Ile arkuszy netto formatu BI jest potrzebnych do wydrukowania 8 000 egzemplarzy 64-stronicowych książek w formacie A5?

A. 16 000 szt.

B. 20 000 szt.

C. 8 000 szt.

D. 12 000 szt.

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z nieporozumień związanych z obliczeniami potrzebnego materiału. Na przykład, błędna interpretacja liczby arkuszy może prowadzić do przekonania, że 8 000 arkuszy wystarczy. Jednakże, aby zrozumieć, dlaczego to podejście jest mylne, warto przyjrzeć się, jak należy właściwie obliczać ilości materiałów w kontekście druku książek. Wiele osób może mylnie założyć, że każda książka potrzebuje jednego arkusza, co jest niewłaściwe, ponieważ każda książka A5 składa się z wielu stron, a w tym przypadku, 64 strony oznaczają konieczność wykorzystania znacznie większej ilości arkuszy. Zastosowanie niewłaściwej metody obliczeniowej, jak np. nieuwzględnienie, że arkusze mają dwie strony, prowadzi do znaczących różnic w obliczeniach. Standardowa praktyka w branży drukarskiej polega na dokładnym przeliczeniu wymagań materiałowych, uwzględniając formaty arkuszy oraz ilości stron, co pozwala uniknąć niepotrzebnych strat materiałowych oraz kosztów. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że nie każdy arkusz można traktować jako jednostkę dla pojedynczej książki. Użycie właściwych wzorów i procedur obliczeniowych jest kluczowe dla efektywności produkcji i zadowolenia klienta.

Pytanie 4

Oprogramowaniem służącym do tworzenia wielostronicowego katalogu z grafiką i tekstem, a także do generowania pliku PDF zgodnego ze standardem do druku, jest

A. Adobe InDesign

B. IrfanView

C. Gimp

D. Adobe Bridge

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, które jest szczególnie cenione w branży wydawniczej za swoje zaawansowane funkcje. Program ten umożliwia tworzenie wielostronicowych dokumentów, takich jak katalogi ofertowe, magazyny czy broszury, które mogą zawierać zarówno tekst, jak i grafikę. Dzięki wsparciu dla standardów PDF, Adobe InDesign pozwala na generowanie plików PDF o wysokiej jakości, które są zgodne z wymaganiami drukarskimi. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie katalogu produktów, gdzie można z łatwością zorganizować układ stron, wykorzystać style tekstu oraz wprowadzać elementy graficzne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Program oferuje także możliwości współpracy z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na jeszcze większą elastyczność w pracy nad projektami. Dzięki narzędziom takim jak 'Master Pages' czy 'Styles', użytkownicy mogą utrzymać spójność wizualną w całym dokumencie, co jest kluczowe w profesjonalnych publikacjach. Warto dodać, że Adobe InDesign jest powszechnie stosowany w agencjach reklamowych i wydawnictwach, co potwierdza jego znaczenie w branży kreatywnej.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Kolorystykę zaproszenia w odcieniu zielononiebieskim (C) oraz czarnym (K) z jednej strony, a czarnym (K) z drugiej strony, technicznie definiuje się symbolem

A. 4 + 2

B. 2 + 2

C. 4 + 1

D. 2 + 1

Odpowiedź 2 + 1 jest na pewno dobrze dobrana, bo świetnie oddaje kolorystykę zaproszenia w technice CMYK. Zielononiebieski kolor, który tu mamy, składa się z zielonego (C) i niebieskiego, więc mamy łącznie dwa kolory na jednej stronie. Na drugiej stronie jest czarny (K), co daje nam jeszcze jeden kolor. Więc wychodzi 2 na pierwszej stronie i 1 na drugiej, czyli 2 + 1. Jak się projektuje zaproszenia, to warto pamiętać o tym modelu kolorów, żeby efekt wizualny był taki, jak planowaliśmy. W poligrafii często korzysta się z różnych kombinacji kolorów, i to powinno być zgodne z normami prepress, żeby końcowy produkt wyglądał tak, jak w projekcie. Na przykład, przy druku offsetowym, istotne jest, żeby rozumieć, jak kolory będą ze sobą współgrać - to klucz do ładnego i funkcjonalnego efektu.

Pytanie 8

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 10 użytków

B. 20 użytków

C. 40 użytków

D. 30 użytków

Odpowiedź 20 użytków wizytówek jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne parametry techniczne. Wizytówki o wymiarach 90 x 50 mm z dodatkowym spadem 2 mm wymagają uwzględnienia wymiarów do druku, co w tym przypadku daje 94 x 54 mm. Arkusz A3 ma wymiary 420 x 297 mm. Po obliczeniu, ile wizytówek zmieści się w pionie i poziomie, otrzymujemy: w pionie 5 wizytówek (297 mm / 54 mm) oraz w poziomie 4 wizytówki (420 mm / 94 mm). Mnożąc te wartości otrzymujemy 20 użytków. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w druku, które zakładają uwzględnienie spadów, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. W praktyce, prawidłowe rozmieszczenie wizytówek na arkuszu A3 pozwala zaoszczędzić na kosztach druku, co jest kluczowe w zarządzaniu budżetem w projektach graficznych, czy reklamowych.

Pytanie 9

Przygotowanie formy drukowej w technologii offsetowej, które polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z systemu komputerowego na płytę offsetową, wymaga użycia technologii oznaczanej symbolem

A. OCR

B. CtF

C. RIP

D. CtP

CtP, czyli Computer to Plate, to nowoczesna technologia w druku offsetowym, która umożliwia bezpośrednie przenoszenie obrazu z systemu komputerowego na płytę drukarską. Proces ten eliminuje potrzebę korzystania z tradycyjnych metod pośrednich, takich jak filmowanie lub tworzenie matryc. Dzięki CtP, możliwe jest osiągnięcie wyższej jakości druku oraz skrócenie czasu przygotowania produkcji. Przykładem zastosowania tej technologii jest przygotowanie płyt do druku offsetowego w dużych drukarniach, które obsługują zlecenia o wysokiej jakości i dużej objętości. CtP wykorzystuje nowoczesne oprogramowanie RIP (Raster Image Processor), które przekształca dane graficzne w format rastrowy oraz technologię laserową do precyzyjnego naświetlania płyt. Wdrożenie CtP w procesie produkcji druku jest uznawane za standard w branży, gdyż przyczynia się do zwiększenia efektywności, redukcji odpadów oraz poprawy jakości finalnych produktów. Praktyki te są zgodne z normami ISO 12647, które definiują wymagania dla jakości druku offsetowego.

Pytanie 10

Który rodzaj pudła z katalogu standardów FEFCO przestawiono na rysunku?

A. Teleskopowe.

B. Klapowe.

C. Jednoczęściowe.

D. Wsuwane.

Wybór innej odpowiedzi może być wynikiem nieporozumienia w zakresie klasyfikacji różnych typów pudełek. Pudełka wsuwane, chociaż również składają się z dwóch części, różnią się od teleskopowych tym, że jedynie jedna z części jest ruchoma, a sama konstrukcja zapewnia mniejszą stabilność w przypadku dłuższych przedmiotów. Z kolei pudełka jednoczęściowe, jak sama nazwa wskazuje, tworzone są jako jeden kawałek kartonu, co nie pozwala na efektywne dopasowanie do różnych wymiarów produktów. Warto również zauważyć, że pudełka klapowe, które w wielu przypadkach są bardziej powszechne, otwierają się z góry i są stosowane w sytuacjach, gdzie łatwy dostęp do zawartości jest kluczowy. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest zatem mylenie cech konstrukcyjnych różnych rodzajów pudełek i niewłaściwe interpretowanie grafiki, która jasno przedstawia mechanizm teleskopowy. Kluczowe jest zrozumienie, że standardy FEFCO precyzują różnice między tymi typami, co potwierdza istotność znajomości tych norm dla efektywnego i poprawnego pakowania produktów.

Pytanie 11

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 8 form

B. 2 formy

C. 6 form

D. 4 formy

Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.

Pytanie 12

Który typ grafiki bitmapowej nie umożliwia zachowania przezroczystości tła?

A. JPEG

B. PNG

C. PSD

D. TIFF

Czesto ludzie mylą wybór formatów PSD, TIFF czy PNG, jeśli chodzi o przezroczystość tła. Format PSD, który wymyślił Adobe, działa z przezroczystością i jest super do pracy w programach graficznych, bo można łatwo edytować warstwy i zatrzymać info o przezroczystości. Manipulacja elementami graficznymi jest w nim dość prosta, co daje sporo swobody w projektowaniu. TIFF to format, który znowu znany jest z wysokiej jakości, też ogarnia przezroczystość, więc jest popularny w druku i archiwizacji. Z kolei PNG, który często znajdziesz w necie, ma wsparcie dla przezroczystości i lepiej trzyma jakość obrazu niż JPEG, zwłaszcza przy grafikach z tekstami czy ikonami. Gdy wybierzesz złe formaty, możesz stracić ważne elementy wizualne, co sprawi, że projekt będzie wyglądał źle i wpływnie na doświadczenie odbiorcy. Często mylenie tych formatów wynika z braku wiedzy o ich właściwościach, co jest kluczowe, jeśli chcesz działać profesjonalnie w grafice. Wiedza o odpowiednich formatach i ich funkcjonalności jest niezbędna dla każdego, kto chce tworzyć albo edytować obrazy w różnych kontekstach.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jak wiele arkuszy znajduje się w magazynie, jeżeli waga papieru o wymiarach 1 000 × 700 mm i gramaturze 100 g/m² wynosi 210 kg?

A. 2 500 arkuszy

B. 3 000 arkuszy

C. 2 900 arkuszy

D. 2 700 arkuszy

Obliczenie liczby arkuszy na podstawie podanej masy papieru wymaga starannego przeliczenia, które często bywa mylone. Wiele osób może błędnie zakładać, że gramatura i powierzchnia arkuszy są wystarczające do obliczenia liczby jednostek w magazynie bez uwzględnienia ich rzeczywistej masy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2 700 arkuszy czy 2 500 arkuszy mogą wynikać z niewłaściwego założenia co do masy jednego arkusza. Jeśli przyjmiemy, że każdy arkusz waży 80 g, co jest typowe dla papieru o niższej gramaturze, liczba arkuszy obliczona z 210 kg mogłaby być nieadekwatna, prowadząc do zaniżenia wyników. Często błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących rozmiarów lub gramatury, co jest powszechnym błędem wśród osób niezaznajomionych z technikami obliczeniowymi w tej branży. Znajomość standardów przeliczeń oraz umiejętność analizy wymagań dotyczących masy papieru są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w różnych sektorach, w tym w druku cyfrowym i wielkoformatowym. Właściwe podejście do obliczeń ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga unikać strat materiałowych oraz minimalizuje koszty, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju w branży drukarskiej. Dlatego też, zaleca się dokładne przeliczanie wartości masy i wymiarów, aby otrzymać precyzyjne i efektywne wyniki.

Pytanie 15

Skład materiałów do druku offsetowego z uwzględnieniem wszystkich znaków typograficznych powinien być zrealizowany w oprogramowaniu

A. Photoshop

B. Fireworks

C. Print.NET

D. InDesign

InDesign to super program do składu publikacji. W branży graficznej i poligraficznej jest naprawdę popularny. Dzięki niemu można łatwo ogarniać układ stron, typografię czy znaki drukarskie – to wszystko jest mega istotne, zwłaszcza przy druku offsetowym. Obsługuje różne formaty plików, a do tego pozwala precyzyjnie ustawić marginesy, kolumny i inne elementy graficzne. Na przykład, jak projektujesz magazyn, to InDesign pozwala stworzyć szablon, który można wykorzystać na wszystkich stronach. Dzięki temu wszystko wygląda spójnie. No i nie zapominajmy o tym, że możesz eksportować pliki w PDF, co jest standardem w tym świecie. A te funkcje preflight i pakietów? To świetna sprawa, bo pomagają wyeliminować błędy przed wysłaniem do druku, co jest niezbędne w profesjonalnej roboty. Więc jak chodzi o skład publikacji do druku offsetowego, to InDesign to strzał w dziesiątkę i naprawdę warto go używać.

Pytanie 16

Symbol C60, M40, Y40, K100 odnosi się do koloru jakiego typu?

A. głęboka czerń

B. brązowy

C. granatowy

D. głęboka zieleń

Wybierając granatowy, można pomylić dwa różne modele barw. Granatowy kolor charakteryzuje się mieszanką niebieskiego i czarnego, co nie odnosi się do podanego zapisu CMYK. Podobnie, wybierając brązowy, można ulegać złudzeniu, że złożony kolor może być uzyskany poprzez kombinację różnych wartości C, M, Y, K. Jednak brązowy kolor jest wynikiem połączenia różnych ilości kolorów podstawowych, a nie tylko wartości podanych w pytaniu. Z kolei głęboka zieleń, mimo że jest kolorystycznie przyjemna, nie ma nic wspólnego z podanym zapisem, który w swojej strukturze wskazuje na dominację czerni. Typowym błędem jest zatem interpretacja kolorów bez zrozumienia ich konstrukcji w modelu CMYK. W praktyce, nieodpowiednie stosowanie kolorów może prowadzić do nieczytelnych lub mało atrakcyjnych projektów, a także do znacznych różnic w odcieniach na finalnym produkcie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak kolory są tworzone i łączone w kontekście druku, aby uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 17

Wielkość wcięcia akapitowego jest uzależniona między innymi od

A. stylu czcionki

B. rozmiaru interlinii

C. typologii czcionki

D. wielkości czcionki

Stopień pisma, definiowany jako wysokość liter w danym kroju, wpływa na wielkość wcięcia akapitowego w sposób bezpośredni. W standardach typograficznych, większy stopień pisma wymaga proporcjonalnych zmian w wcięciu akapitowym, aby zapewnić odpowiednią równowagę wizualną tekstu. Przykładowo, w projektach wydawniczych, gdzie używa się większych liter, wcięcia akapitowe są zazwyczaj zwiększane, aby zachować czytelność i estetykę. W praktyce, podczas tworzenia dokumentów, należy brać pod uwagę nie tylko stopień pisma, ale i ogólny styl projektu. Dobrze zaplanowane wcięcia akapitowe poprawiają hierarchię tekstu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania graficznego. W zależności od kontekstu, na przykład w książkach czy artykułach naukowych, odpowiednie wcięcia mogą także wpływać na odbiór treści przez czytelników, co jest kluczowe w każdej formie publikacji.

Pytanie 18

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym w formacie B1?

A. 10 elementów.

B. 12 elementów.

C. 8 elementów.

D. 9 elementów.

Aby obliczyć, ile użytków o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym formatu B1, należy najpierw zrozumieć wymiary formatu B1, które wynoszą 707 × 1000 mm. Przekształcając wymiary użytków do wymiarów arkusza, możemy spróbować zmieścić je w różnych orientacjach. W orientacji pionowej zmieszczą się 3 użytki w poziomie (3 × 190 mm = 570 mm) oraz 5 użytków w pionie (5 × 330 mm = 1650 mm), co razem daje 15 użytków. Jednak w rzeczywistości, biorąc pod uwagę marginesy i przestrzeń pomiędzy użytkami, zmieści się 10 użytków. W branży poligraficznej stosowanie formatu B1 oraz dokładne obliczenia dotyczące produkcji są kluczowe dla optymalizacji materiałów i minimalizacji odpadów. Umiejętność efektywnego projektowania układów arkuszy ma istotne znaczenie dla zarządzania kosztami i maksymalizacji wykorzystania materiałów. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być proces przygotowania do druku, gdzie precyzyjne obliczenie liczby użytków na arkuszu pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami produkcji oraz zwiększenie efektywności.

Pytanie 19

W drukarni, przy tworzeniu zaproszeń składających się z czterech stron, realizuje się następujące czynności:

A. przygotowanie pliku PDF, wykonanie formy drukowej, złamanie.

B. graficzna obróbka plików, naświetlanie płyty, impozycja, maszyna drukarska.

C. zalewkowanie, techniczna adiustacja, korekta kolorów, maszyna drukarska.

D. techniczna adiustacja, graficzna obróbka plików, łamanie, impozycja.

Podane odpowiedzi zawierają koncepcje, które nie są zgodne z prawidłowym procesem przygotowania materiałów do druku. Na przykład, pierwsza z opcji nie uwzględnia kluczowych działań, takich jak adiustacja techniczna i impozycja, które są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości druku. Zamiast tego, skupia się na przygotowaniu pliku PDF i formy drukowej, co, choć istotne, nie odzwierciedla pełnego procesu, który powinien obejmować także łamanie. W odniesieniu do drugiej opcji, zalewkowanie i korekta barwna są technikami, które mogą być stosowane, ale nie w kontekście podstawowych operacji przygotowawczych do drukowania zaproszeń. Trzeba zauważyć, że błędne zrozumienie tych kroków może prowadzić do problemów z jakością druku, takich jak zniekształcenia kolorów czy nieprawidłowe układy graficzne. Ostatnia opcja również pomija kluczowe elementy, takie jak łamanie i adiustacja techniczna, które są fundamentalne dla prawidłowej produkcji materiałów poligraficznych. Typowymi błędami myślowymi w tej dziedzinie są brak uwagi na szczegóły procesu oraz mylenie etapów produkcji z końcowymi rezultatami, co skutkuje błędnymi wnioskami o etapie przygotowawczym.

Pytanie 20

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do eliminacji niewielkich plam na skanie starej pocztówki?

A. Stempel.

B. Magiczne różdżka.

C. Uchwyt.

D. Rozmycie.

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest używane do usuwania drobnych defektów z obrazu, w tym plam, rys, czy zanieczyszczeń na skanach archiwalnych. Działa na zasadzie kopiowania fragmentów obrazu z jednego miejsca i nakładania ich na inne, co pozwala na precyzyjne usunięcie niepożądanych elementów. Przykładem zastosowania tego narzędzia może być poprawa jakości skanów pocztówek, gdzie drobne przebarwienia mogą zakłócać ich estetykę. Użytkownik powinien wybrać obszar, który będzie kopiowany, a następnie nałożyć go na plamę, co w efekcie daje naturalny efekt. Warto pamiętać, że kluczowe jest dostosowanie opcji pędzla Stempla, takich jak rozmiar i twardość, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ponadto, stosowanie warstw w Photoshopie, a także funkcji Cofnij, pozwala na bieżąco kontrolować efekty pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami edytorskimi w branży graficznej.

Pytanie 21

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Szerokokątnego

B. Teleobiektywu

C. Makroobiektywu

D. Długoogniskowego

Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania małych owadów w zbliżeniu może prowadzić do wielu problemów z jakością zdjęć. Długoogniskowe obiektywy, choć doskonałe do fotografowania z dużych odległości, są niewłaściwe w przypadku zbliżeń. Ich konstrukcja nie pozwala na dostateczne zbliżenie się do obiektu, co skutkuje utratą detali i nieostrością. Ponadto, długoogniskowe obiektywy mają tendencję do kompresji perspektywy, co może zniekształcać proporcje małych owadów. Z drugiej strony, szerokokątne obiektywy, mimo że mogą uchwycić dużą ilość sceny, nie nadają się do uchwycenia małych detali w bliskim zasięgu. Ich minimalna odległość ostrzenia jest zwykle większa, co uniemożliwia uzyskanie wyraźnych zdjęć owadów. Teleobiektywy, które są używane do portretów czy fotografii sportowej, również nie nadają się do tego celu, ponieważ ich właściwości optyczne nie pozwalają na wykonanie zdjęć w bliskim zbliżeniu. Stosowanie niewłaściwych obiektywów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z efektów pracy, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki używanego sprzętu oraz dopasowanie go do zamierzonych celów fotograficznych.

Pytanie 22

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?

A. 100 arkuszy

B. 120 arkuszy

C. 90 arkuszy

D. 150 arkuszy

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak oblicza się potrzebną ilość papieru do druku. Niektórzy mogą przyjąć, że wystarczy podzielić liczbę świadectw przez liczbę świadectw, które można umieścić na arkuszu, nie uwzględniając przy tym wymogów związanych z formatowaniem, marginesami oraz stratami w wyniku cięcia. Na przykład, wybierając 120 lub 150 arkuszy, można popełnić błąd w oszacowaniu liczby świadectw, które można zmieścić na arkuszu, lub nie uwzględnić wpływu marginesów, które są niezbędne do prawidłowego druku. Wytłumaczenie błędnych odpowiedzi, takich jak 90 arkuszy, może wynikać z niskiej oceny wymagań dotyczących zapasowych arkuszy, co prowadzi do niepełnych obliczeń. Przemysł drukarski stosuje standardy, które nakładają obowiązek uwzględnienia strat materiałowych, co oznacza, że zawsze powinniśmy zaokrąglić liczbę arkuszy w górę oraz uwzględnić dodatkowe arkusze na ewentualne błędy. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie całego procesu produkcyjnego oraz zastosowanie odpowiednich praktyk w zakresie kalkulacji. Właściwe podejście do obliczeń i uwzględnianie możliwych strat to kluczowe elementy w skutecznym zarządzaniu procesem druku.

Pytanie 23

Który z poniższych zapisów jest poprawny zgodnie z regułami składu?

A. 50 %

B. 30 ◦C

C. 20ºC

D. 273±K

Odpowiedź 20ºC jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami składu jednostek miar, użycie stopni Celsjusza oznacza, że temperatura została wyrażona w jednostce zgodnej z międzynarodowym układem jednostek SI. Symbol 'º' przed 'C' wskazuje na jednostkę temperatury i jest poprawnie umiejscowiony. W praktyce, stosowanie jednostek SI, takich jak stopnie Celsjusza, jest kluczowe w naukach przyrodniczych oraz w inżynierii, zwłaszcza w kontekście publikacji naukowych, gdzie precyzja i zgodność z międzynarodowymi standardami są niezbędne. Użycie tej jednostki w dokumentacji technicznej lub raportach badawczych zapewnia, że wszyscy zainteresowani będą mogli jednoznacznie interpretować podawane wartości temperatury, co jest kluczowe w takich dziedzinach jak meteorologia, chemia czy inżynieria mechaniczna. Kolejnym przykładem może być wskazywanie temperatury w procesach przemysłowych, gdzie dokładność i jasność są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Czy z zwiększeniem nakładu, koszt jednostkowy wykonania folderu

A. pozostaje bez zmian

B. maleje

C. rośnie

D. waha się

Wybór innych odpowiedzi pokazuje, że mogłeś źle zrozumieć zasady związane z kosztami produkcji. Powiedzenie, że jednostkowy koszt wykonania folderu skacze, jest nie do końca trafne. No bo, zazwyczaj, jak zwiększamy nakład, to koszty w dłuższej perspektywie raczej maleją, a nie kręcą się w kółko. Na dodatek, twierdzenie, że koszty jednostkowe rosną przy większym nakładzie, nie zgadza się z zajawką ekonomii skali, która jasno mówi, że więcej produkcji to zazwyczaj niższy koszt jednostkowy. Koszty stałe przechodzą na więcej produktów, co naturalnie zmienia to, jak to wygląda na jednostkę. A jak twierdzisz, że koszty są stałe, to trochę ignorujesz, jak efektywność produkcji rośnie, gdy zwiększa się skala. Wiele firm korzysta z analizy kosztów jednostkowych, by podejmować lepsze decyzje o inwestycjach. Ignorowanie tego prowadzi do kiepskich decyzji finansowych.

Pytanie 26

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. łamanie

B. pierwodruk

C. obłamywanie

D. impozycja

Impozycja to kluczowy proces w montażu elektronicznym, który polega na odpowiednim zorganizowaniu elementów druku na arkuszu, tak aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię roboczą i zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce impozycja obejmuje umiejscowienie różnych stron publikacji w taki sposób, aby po ich złożeniu i cięciu uzyskać właściwą kolejność oraz estetykę wydruku. W standardach branżowych, takich jak ISO 12647, impozycja traktowana jest jako istotny element procesu prepress, który znacząco wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w druku książek czy broszur, poprawna impozycja umożliwia uzyskanie właściwej sekwencji stron, co jest kluczowe dla użytkowników końcowych. Dodatkowo, zastosowanie programów do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, pozwala na automatyzację tego procesu, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich.

Pytanie 27

Jak nazywa się ostatnia linia akapitu zlokalizowana na początku kolumny?

A. Sierota

B. Wdowa

C. Bękart

D. Szewc

Odpowiedź "Bękart" jest poprawna, ponieważ w terminologii typograficznej odnosi się do ostatniego wiersza akapitu, który znajduje się na początku kolumny. W praktyce projektowania layoutów, zwłaszcza w publikacjach drukowanych i graficznych, bękart jest niepożądanym zjawiskiem, ponieważ tworzy nieestetyczny i zaburzony wygląd tekstu. Zgodnie z zasadami dobrego projektowania, istotne jest, aby unikać sytuacji, w których ostatni wiersz akapitu znajduje się na górze kolumny, co może prowadzić do problemów z czytelnością. W projektach graficznych, takich jak broszury czy książki, warto stosować odpowiednie techniki justowania tekstu oraz kontrolować odstępy między akapitami, aby zapewnić harmonijny i łatwy do czytania układ. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują użycie narzędzi do typografii, które pozwalają na automatyczne dostosowywanie układu tekstu oraz ręczne edytowanie w celu uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 28

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do oprawy 100 broszur (z użyciem 3 zszywek każda), jeśli długość rozłożonej zszywki wynosi 20 mm?

A. 2 metry

B. 30 metrów

C. 20 metrów

D. 6 metrów

Odpowiedzi, które sugerują inne wartości długości drutu, często bazują na niepoprawnych założeniach dotyczących liczby zszywek lub ich długości. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że 2 metry drutu są wystarczające, wskazuje na błędne obliczenie, gdyż 2 metry to jedynie 2000 mm, co jest niewystarczające dla 300 zszywek, które łącznie wymagają 6000 mm. Takie myślenie może być wynikiem pominięcia kluczowych elementów zadania, jak liczba zszywek czy ich długość. Z kolei odpowiedzi, które oferują 30 metrów lub 20 metrów, mogą wskazywać na nadmierne zabezpieczenie w obliczeniach, a także na niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących proporcji i jednostek miary, co prowadzi do nadmiernego zwiększenia zapotrzebowania na drut. W praktyce, w każdej branży technicznej, istotne jest dokładne zrozumienie zadania oraz umiejętność analizy danych. Doświadczeni introligatorzy wiedzą, że precyzyjne obliczenia nie tylko wpływają na koszty, ale także na efektywność procesu produkcyjnego. Zrozumienie tego, jak poprawnie obliczać zapotrzebowanie materiałowe, jest kluczowe w każdym aspekcie działalności produkcyjnej.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,736 mm

B. 1,8 mm

C. 0,637 mm

D. 0,376 mm

Pojęcie długości punktu typograficznego może być mylone z innymi jednostkami miary, co prowadzi do nieprawidłowych odpowiedzi. Odpowiedź 0,637 mm na przykład odzwierciedla długość tzw. pica, która jest inną jednostką miary stosowaną w typografii, gdzie 1 pica równa się 12 punktom. Ta mylna koncepcja często wynika z niepełnego zrozumienia różnic pomiędzy punktami a pica, co jest kluczowe w typografii. Inna odpowiedź, 0,736 mm, może być mylona z rozmiarem niektórych czcionek lub stylów, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Pojęcia te mogą być trudne do przyswojenia, zwłaszcza dla osób początkujących w projektowaniu graficznym. Ponadto długość 1,8 mm jest znacznie większa niż jakakolwiek typowa miara punktu typograficznego i może sugerować pomyłkę w zrozumieniu jednostek miary. Takie błędy są często wynikiem niepoprawnego przeliczenia jednostek lub niezrozumienia kontekstu ich użycia w praktyce typograficznej. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby projektanci i graficy regularnie korzystali z wiarygodnych źródeł oraz standardów branżowych, takich jak ISO czy APA, które precyzyjnie definiują jednostki miary typograficznej, co pozwala na lepsze zrozumienie i stosowanie ich w codziennej pracy.

Pytanie 31

Jakie zastosowanie ma program PuzzleFlow?

A. przetwarzania zdjęć

B. automatycznej impozycji

C. przetwarzania grafiki wektorowej

D. przetwarzania grafiki bitmapowej

Wybór odpowiedzi związanych z obróbką grafiki bitmapowej, fotografii czy grafiki wektorowej ukazuje powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji poszczególnych narzędzi w branży graficznej. Obróbka grafiki bitmapowej koncentruje się na edycji obrazów składających się z pikseli, co jest zupełnie innym procesem niż automatyczna impozycja. Programy takie jak Photoshop są dedykowane do tego celu, umożliwiając manipulowanie obrazami w formacie rastrowym, ale nie zajmują się układaniem stron do druku. Z kolei obróbka fotografii, która często odnosi się do poprawy jakości zdjęć, retuszu czy korekcji kolorów, także nie jest związana z procesem impozycji, który wymaga innej logiki działania i innego zestawu narzędzi. Grafika wektorowa, reprezentująca obrazy za pomocą matematycznych równań, wykorzystywana jest w projektowaniu logo czy ilustracji, ale również nie ma zastosowania w kontekście automatycznej impozycji. Wybierając te odpowiedzi, można łatwo pomylić obszary specjalizacji w grafice, prowadząc do błędnych wniosków o funkcjonalności programów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych programów ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie są wymienne. Zrozumienie różnic między tymi dziedzinami jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży graficznej i poligraficznej, aby móc dobierać odpowiednie narzędzia do konkretnego zadania.

Pytanie 32

Oblicz całkowity koszt wyprodukowania offsetowych form drukarskich w technologii CtP wymaganych do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia pojedynczej formy wynosi 35,00 zł?

A. 70,00 zł

B. 140,00 zł

C. 280,00 zł

D. 175,00 zł

Analizując dostępne odpowiedzi, niepoprawne kwoty są wynikiem błędnych obliczeń lub niewłaściwego zrozumienia liczby form potrzebnych do zrealizowania zlecenia. Niektóre osoby mogą sądzić, że koszt dotyczy tylko zadrukowywania wybranych kolorów lub że liczba form jest mniejsza, co prowadzi do zaniżenia rzeczywistych kosztów. Na przykład, odpowiedź 280,00 zł wymagałaby pomylenia liczby form z liczbą zadrukowywanych kolorów, co nie jest zgodne z zasadami druku offsetowego. W druku 4 + 1 zawsze angażujemy pięć form, a nie cztery. Podobnie, odpowiedzi takie jak 140,00 zł oraz 70,00 zł mogą wskazywać na niezrozumienie lub nieuwzględnienie pełnego zestawu form. Praktyka pokazuje, że na każdym etapie produkcji, od wstępnego projektowania po finalny druk, ważne jest, aby dokładnie określić potrzeby i zasoby, co ma ogromne znaczenie w kontekście efektywności kosztowej oraz jakości. Ostatecznie, niepoprawne podejście prowadzi do nieefektywnego zarządzania budżetem i może skutkować opóźnieniami w realizacji projektu. Dlatego kluczowe jest, aby przy wszelkich kalkulacjach uwzględniać pełen kontekst produkcji oraz najlepsze praktyki branżowe.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

W projekcie graficznym etykiety, siatka wykrojnika, grafika oraz oznaczenia drukarskie powinny być rozmieszczone

A. zapisane w pliku wyłącznie zamkniętym

B. połączone w jedną warstwę

C. posortowane kolejno od elementów najbardziej zauważalnych

D. na oddzielnych warstwach

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest najlepszą praktyką w projektowaniu graficznym opakowań. Takie podejście umożliwia większą elastyczność podczas edycji pliku, ponieważ każdy element może być łatwo modyfikowany bez wpływu na pozostałe. Na przykład, jeśli chcemy zmienić kolor grafiki, możemy to zrobić bez konieczności przesuwania siatki wykrojnika czy znaczników. Ponadto, korzystanie z osobnych warstw ułatwia przygotowanie pliku do druku, gdyż drukarnie często wymagają, aby różne elementy były wyraźnie zdefiniowane. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, zalecają, aby różne warstwy były używane w celu zminimalizowania błędów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że dobrze zorganizowany plik graficzny z osobnymi warstwami ułatwia współpracę między projektantami a klientami oraz innymi interesariuszami, co jest kluczowe w procesie tworzenia opakowań. Dodatkowo, w sytuacji, gdy projekt wymaga dalszych modyfikacji, archiwizacja projektu z wyraźnie zdefiniowanymi warstwami staje się znacznie bardziej efektywna.

Pytanie 35

Logotyp wektorowy, który powinien zachować skalowalność bez utraty jakości detali, wymaga zapisu w pliku o formacie

A. JPG

B. PHP

C. PSD

D. AI

Odpowiedź z formatem AI (Adobe Illustrator) jest na pewno trafiona. To plik wektorowy, co znaczy, że możesz go powiększać czy pomniejszać bez obaw o utratę jakości. Wektory są jakby tworzone na podstawie matematyki, więc zawsze detale będą wyraźne. W praktyce, sporo projektantów korzysta z formatu AI przy robieniu logo, bo jest super elastyczny. Możesz go używać do różnych rzeczy, od wizytówek po ogromne reklamy. Pliki AI mają też to do siebie, że działają z innymi programami Adobe, więc są naprawdę wszechstronne. W branży mówi się, że logo najlepiej robić w formacie wektorowym, żeby było uniwersalne i długotrwałe. Zresztą, znane marki mają swoje logotypy w tym formacie, co pozwala im być używanymi wszędzie i w różnych rozmiarach bez strachu o jakość.

Pytanie 36

Grafiki wektorowej nie można stworzyć w aplikacji

A. Inkscape

B. PostScript

C. Illustrator

D. Corel Draw

PostScript to język opisu strony, który jest używany do definiowania grafiki wektorowej, jednak sam w sobie nie jest programem graficznym. To oznacza, że nie można w nim bezpośrednio przygotować grafiki wektorowej, lecz służy do opisu i renderowania obrazów, które mogą być interpretowane przez drukarki oraz aplikacje graficzne. Przykładowo, dokumenty zapisane w formacie PostScript mogą być używane w profesjonalnym druku, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Zastosowanie PostScript w workflow druku pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej. W kontekście grafiki wektorowej, programy takie jak Illustrator, Corel Draw i Inkscape są narzędziami, które umożliwiają tworzenie i edytowanie wektorów, co sprawia, że PostScript, będąc językiem opisu, nie jest miejscem, gdzie grafiki wektorowe są tworzone, lecz zapisywane. Tak więc, wybór PostScript jako odpowiedzi na to pytanie jest poprawny, ponieważ nie jest on aplikacją do tworzenia grafiki wektorowej.

Pytanie 37

W celu zdigitalizowania materiałów analogowych, należy zastosować

A. analogowego aparatu fotograficznego

B. naświetlarki

C. drukarki elektrofotograficznej

D. skanera

Naświetlarka, drukarka elektrofotograficzna oraz analogowy aparat fotograficzny to urządzenia, które nie są przeznaczone do digitalizacji materiałów analogowych w rozumieniu przekształcenia fizycznych obrazów na formy cyfrowe. Naświetlarka jest urządzeniem służącym do naświetlania materiałów światłoczułych, takich jak filmy, a jej głównym celem jest przygotowanie obrazu do kolejnych procesów fotograficznych, a nie konwersja do formatu cyfrowego. Drukarka elektrofotograficzna, natomiast, służy do reprodukcji cyfrowych obrazów na papierze, co czyni ją narzędziem do tworzenia kopii, a nie do digitalizacji. Co więcej, analogowy aparat fotograficzny rejestruje obrazy w postaci chemicznej na filmie, a nie w formie cyfrowej, co wyklucza go z procesu digitalizacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie etapów tworzenia obrazu z procesem jego digitalizacji. Kluczowe jest zrozumienie, że digitalizacja wymaga użycia technologii, która konwertuje analogowe informacje na formaty elektroniczne, co w tym przypadku skutecznie realizuje jedynie skaner.

Pytanie 38

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Laminowanie.

B. Kalandrowanie.

C. Perforowanie.

D. Łamanie.

Laminowanie to proces technologiczny, który polega na pokrywaniu powierzchni materiału specjalną folią, co znacząco zwiększa jego odporność na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych, takich jak wilgoć, zabrudzenia czy uszkodzenia mechaniczne. Folia może mieć różne właściwości, w tym matowe lub błyszczące wykończenie, co pozwala na dostosowanie efektu wizualnego do wymagań klienta. Laminowanie jest powszechnie stosowane w branży poligraficznej, szczególnie w produkcji ulotek, plakatów, czy opakowań. Dzięki tej operacji, wydruki stają się bardziej trwałe, co jest istotne w kontekście ich późniejszej eksploatacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, laminowanie jest rekomendowane dla materiałów, które będą narażone na kontakt z wodą lub wilgotnymi warunkami, co zabezpiecza je przed zniszczeniem. Ponadto, proces ten podnosi również estetykę wyrobów poligraficznych, nadając im profesjonalny wygląd.

Pytanie 39

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 4 gr

B. 2 gr

C. 1 gr

D. 3 gr

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikały z błędnego zrozumienia zasad złamywania arkuszy. W przypadku podanego pytania, istotne jest uwzględnienie liczby złamów potrzebnych do uzyskania 16 stron z arkusza formatu A2. Zakładając, że koszt każdego złamania wynosi 1 grosz, osoba odpowiadająca 2 gr, 1 gr czy 4 gr nie uwzględniła koniecznych operacji związanych z obróbką arkusza. Odpowiedzi te mogą sugerować, że respondent nie znał podstawowych zasad podziału papieru w poligrafii, co jest kluczowe w codziennej praktyce produkcyjnej. W druku offsetowym, przekształcanie dużych arkuszy w mniejsze jednostki wymaga nie tylko znajomości kosztów, ale także umiejętności optymalizacji procesów. Typowym błędem jest myślenie, że koszt złamania można zredukować do prostych rachunków bez uwzględnienia odpowiedniej analizy procesów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że takie błędne rozumienie może prowadzić do nieefektywnych decyzji budżetowych i planowania produkcji. Znajomość zasad kalkulacji kosztów oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są fundamentalne dla sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 40

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na ilustracji?

A. Skalę.

B. Perspektywę.

C. Swobodne.

D. Marionetkowe.

Wybór innych przekształceń jest błędny z kilku powodów. Perspektywa to technika, która zmienia sposób, w jaki obiekty są postrzegane w przestrzeni, ale nie pozwala na precyzyjne manipulowanie kształtem poszczególnych elementów obrazu. Skalowanie odnosi się do zmiany rozmiaru obiektu, co również nie prowadzi do rodzaju deformacji przedstawionej na ilustracji. Swobodne przekształcenie natomiast, choć może wydawać się podobne, nie oferuje takiej precyzji w modyfikacjach, ponieważ jest bardziej ogólnym narzędziem do przekształcania form, które nie korzysta z siatki ani punktów kontrolnych. W rezultacie, wybór tych metod może prowadzić do niezamierzonych efektów, które są dalekie od oczekiwanych wyników. Warto zrozumieć, że każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać podejścia zgodne z celami projektowymi oraz akceptowanymi praktykami w dziedzinie grafiki komputerowej, które promują efektywność i dokładność w edycji obrazów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej