Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 12 lipca 2025 10:49
Data zakończenia: 12 lipca 2025 10:56

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zachować jedność kompozycji w ogrodzie, w którym podstawowym materiałem małych form architektonicznych jest drewno, do budowy krawędzi ścieżki ogrodowej powinno się zastosować

A. taśmę obrzeżową metalową

B. obrzeża z betonu

C. obrzeża drewniane

D. taśmę obrzeżową z plastiku

Wybór obrzeży drewnianych do ścieżki ogrodowej to naprawdę fajny pomysł. Drewno świetnie współgra z roślinnością i całym otoczeniem, co daje super efekt wizualny. Z tego, co zauważyłem, drewno jako materiał architektoniczny tworzy spójną, przyjemną dla oka kompozycję. W praktyce obrzeża drewniane są łatwe do zamontowania, a do tego można je dopasować do stylu ogrodu, co jest dużym plusem. Nie zapominajmy też o tym, że drewno jest naturalne i może się biodegradować, co jest bardziej ekologiczne. Można je nawet malować lub bejcować, co daje różne opcje estetyczne. W branży ogrodniczej poleca się obrzeża z drewna impregnowanego, bo są trwalsze i lepiej znoszą zmienne warunki atmosferyczne. Takie podejście pozwala na długotrwałe korzystanie z ogrodu, co jest istotne, gdy już w coś inwestujemy.

Pytanie 2

Od jakiej czynności należy rozpocząć realizację projektu stawu?

A. Wyznaczenia głębokości zbiornika w terenie

B. Wyznaczenia obrysu zbiornika w terenie

C. Wykonania wykopu

D. Wykonania przegrody kapilarnej

Wyznaczenie obrysu zbiornika w terenie jest kluczowym krokiem w realizacji projektu oczka wodnego, ponieważ stanowi fundament dla dalszych działań budowlanych. Poprawne wyznaczenie obrysu umożliwia określenie optymalnych wymiarów i kształtu zbiornika, co ma znaczenie zarówno dla estetyki, jak i funkcjonalności. Przy tworzeniu oczka wodnego należy również uwzględnić lokalne uwarunkowania, takie jak warunki glebowe, przepływ wód gruntowych oraz istniejące elementy krajobrazu. W praktyce można użyć sznurków, stake'ów oraz poziomicy, aby precyzyjnie wyznaczyć granice zbiornika. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na uniknięcie wielu problemów, takich jak niewłaściwa głębokość zbiornika, co może prowadzić do szybkiego zarastania glonami lub problemów z ekosystemem wodnym. Dobre praktyki inżynierskie wskazują, że planowanie i wyznaczanie obrysu powinno być realizowane na etapie projektowania, a także powinno uwzględniać przyszłe zmiany w otoczeniu oraz dostępność dla konserwacji.

Pytanie 3

Ślizg stanowi charakterystyczny składnik wyposażenia ogrodowego?

A. zoologicznego

B. botanicznego

C. jordanowskiego

D. pomologicznego

Ślizg to typowy element w ogrodach jordanowskich, które są miejscami do zabawy i aktywności dla dzieci i młodzieży. Te ogrody powstały na przełomie XIX i XX wieku i miały na celu promowanie zdrowego trybu życia oraz integrację lokalnych społeczności. Ślizg sprzyja nie tylko zabawie, ale też rozwija umiejętności motoryczne i koordynację ruchową dzieci. Warto pamiętać, że projektując takie urządzenia, musimy też myśleć o bezpieczeństwie – są odpowiednie normy, jak na przykład PN-EN 1176, które zapewniają, że te konstrukcje są stabilne i odporne na warunki atmosferyczne. Dobrze zaprojektowany ślizg powinien odpowiadać na potrzeby różnych grup wiekowych, co sprawia, że jest uniwersalny. To podejście dobrze wpisuje się w trendy dotyczące przestrzeni publicznych, które powinny być dostępne dla każdego.

Pytanie 4

Wczesne etapy rozwoju dziedziny zwanej planowaniem przestrzennym przypadają na przełom stuleci

A. XV i XVI

B. XVIII i XIX

C. XIX i XX

D. XVI i XVII

Wybór innych opcji, takich jak XVIII i XIX wiek, XVI i XVII wiek czy XV i XVI wiek, nie oddaje rzeczywistych korzeni planowania przestrzennego. W XVIII wieku, mimo że zaczęto wprowadzać pewne zasady dotyczące urbanistyki, jak np. układ miast, to jeszcze nie było systematycznego podejścia do planowania przestrzennego. Rozwój współczesnych koncepcji związanych z planowaniem przestrzennym nastąpił dopiero w XIX wieku, kiedy to na światło dzienne wyszły problemy związane z szybkim rozwojem miast i koniecznością regulacji przestrzeni. W XVI i XVII wieku, choć architektura i urbanistyka były obecne, nie istniały jeszcze formalne metody ani zasady dotyczące zarządzania przestrzenią. W tym czasie dominowały podejścia oparte na estetyce, a nie na funkcjonalności czy zrównoważonym rozwoju. Wybór XV i XVI wieku również jest mylny, ponieważ wtedy koncepcje urbanistyczne były jeszcze w powijakach, a miasta często rozwijały się w sposób chaotyczny, bez przemyślanej wizji. Zrozumienie błędnych koncepcji związanych z tymi okresami pozwala lepiej dostrzegać, jak bardzo ewoluowały idee planowania przestrzennego oraz dlaczego przyjęcie zorganizowanego podejścia stało się niezbędne dla współczesnego rozwoju urbanistycznego.

Pytanie 5

Jakie z podanych działań można uznać za metodę ochrony dziedzictwa kulturowego?

A. Ocena stanu zachowania obiektu

B. Wpis do rejestru zabytków

C. Inwentaryzacja elementów zabytkowych

D. Opracowanie projektu ochrony obiektu

Wpis do rejestru zabytków stanowi kluczowy element systemu ochrony dziedzictwa kulturowego. Rejestracja obiektów zabytkowych ma na celu formalne uznanie ich wartości historycznej, architektonicznej lub artystycznej. Dzięki wpisowi, obiekty te zyskują szczególną ochronę prawną, co oznacza, że wszelkie działania, które mogłyby wpłynąć na ich stan, muszą być wcześniej konsultowane i zatwierdzane przez odpowiednie organy konserwatorskie. Przykładem może być zabytkowa kamienica, której właściciel planuje przeprowadzenie prac remontowych. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań, musi on uzyskać zgodę konserwatora zabytków, na co wpływ mają przepisy prawa dotyczące ochrony zabytków. Zarejestrowane obiekty mogą także korzystać z różnych form wsparcia finansowego, co sprzyja ich utrzymaniu oraz rehabilitacji. Wpis do rejestru jest zatem fundamentem dla skutecznej ochrony i zarządzania dziedzictwem kulturowym.

Pytanie 6

Określ prawidłową sekwencję czynności podczas tworzenia zbiornika z folii, jeśli dół pod zbiornik został już wykopany i wyłożony warstwą piasku.

A. Rozłożenie folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody, unieruchomienie krawędzi folii

B. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, nalanie wody

C. Umieszczenie kamieni i żwiru na dnie, rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody

D. Rozłożenie folii, unieruchomienie krawędzi folii, nalanie wody, umieszczenie kamieni i żwiru na dnie

Prawidłowa kolejność prac przy budowie zbiornika z folii zaczyna się od rozłożenia folii, co jest kluczowym krokiem, ponieważ zapewnia to bezpośredni kontakt materiału z podłożem i minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Następnie umieszczenie kamieni i żwiru na dnie zbiornika ma na celu stabilizację folii oraz zapobieganie uszkodzeniom mechanicznym. Nalanie wody jest niezbędne do wstępnego napełnienia zbiornika, co dodatkowo zweryfikuje drożność folii i jej prawidłowe ułożenie. Na koniec unieruchomienie brzegów folii zabezpiecza ją przed przesunięciem i uszkodzeniem w wyniku ruchów wody oraz zmian temperatury. Tego rodzaju praktyki są zgodne z najlepszymi standardami budowy zbiorników, które wymuszają staranne przygotowanie i etapowanie prac, co zapewnia ich trwałość i funkcjonalność przez wiele lat. Warto również zauważyć, że odpowiednia kolejność działań jest kluczowa dla zapewnienia efektywności całego procesu budowy, a także dla minimalizacji przyszłych kosztów konserwacji zbiornika.

Pytanie 7

Jakie kruszywo jest zalecane do budowy podbudowy drogi?

A. Tłuczeń granitowy

B. Grys bazaltowy

C. Tłuczeń dolomitowy

D. Grys marmurowy

Wybór niewłaściwego kruszywa do budowy podbudowy drogi jezdnej może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i nośnością nawierzchni. Grys marmurowy, choć estetyczny, jest materiałem kruchym, co sprawia, że łatwo ulega degradacji pod wpływem obciążeń. Jego zastosowanie w infrastrukturze drogowej jest niewłaściwe, gdyż nie spełnia wymagań wytrzymałościowych. Grys bazaltowy, mimo że jest również twardy, często ma mniejszą dostępność i wyższą cenę, a jego właściwości mechaniczne mogą nie być dostosowane do specyficznych potrzeb budowy drogi. Z kolei tłuczeń dolomitowy, choć może być stosowany w różnych projektach budowlanych, nie dorównuje wytrzymałością tłuczniowi granitowemu. Dolomit, w zależności od jego struktury, może być bardziej podatny na erozję i zmiany objętości pod wpływem wilgoci. Wybór kruszywa powinien być oparty na analizie geotechnicznej i uwzględniać zarówno właściwości materiałowe, jak i specyfikę lokalnych warunków gruntowych, co jest kluczowe dla zapewnienia długoterminowej wydajności konstrukcji drogowej. Ignorowanie tych zasad prowadzi do błędnych wniosków i może skutkować koniecznością kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 8

Na placach zabaw dla maluchów wokół urządzeń do zabawy zaleca się używanie nawierzchni

A. piaskowej

B. betonowej

C. tłuczniowej

D. asfaltowej

Wybór piaskowej nawierzchni na placach zabaw dla dzieci jest naprawdę dobrym pomysłem. Piasek jest miękki i elastyczny, więc jak dzieci upadną, to ryzyko kontuzji znacznie maleje. Widziałem, że piaskowe nawierzchnie często są stosowane wokół huśtawek czy zjeżdżalni, bo tam dzieci mogą łatwo się przewrócić. To ważne, że piasek jest też łatwy do formowania, co daje dzieciakom dużo frajdy podczas zabawy. Nawiasem mówiąc, jest to zgodne z normami, jak PN-EN 1177, które mówią, jakie materiały są bezpieczne. Dobrze jest pamiętać, żeby warstwa piasku miała co najmniej 30 cm, bo to naprawdę pomaga w absorbowaniu energii przy upadkach, co czyni to rozwiązanie jednym z najbezpieczniejszych dostępnych.

Pytanie 9

Na rysunku technicznym w skali należy przedstawić szczegółowy sposób łączenia belek altany przy użyciu śrub

A. 1:25

B. 1:5

C. 1:50

D. 1:100

Odpowiedź 1:5 jest poprawna, ponieważ skala ta umożliwia szczegółowe przedstawienie połączeń belek altany przy pomocy śrub. W przypadku rysunków wykonawczych, szczególnie w budownictwie, skala 1:5 oznacza, że każdy centymetr na rysunku odpowiada 5 centymetrom w rzeczywistości. Taki poziom szczegółowości pozwala na dokładne odwzorowanie wszystkich elementów konstrukcji, co jest kluczowe dla wykonawców. W kontekście łączenia belek, detale dotyczące długości śrub, ich umiejscowienia oraz ewentualnych wzmocnień mogą być przedstawione w sposób klarowny i zrozumiały. Przykładowo, w projektach altan, takie szczegóły mogą obejmować zastosowanie łączników stalowych oraz informacji o wymaganych normach wytrzymałościowych. W standardach branżowych, takich jak Eurokod, szczegółowe rysunki wykonawcze są niezbędne do zapewnienia zgodności z normami budowlanymi oraz bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 10

Która z poniższych roślin jest często używana w nasadzeniach wzdłuż alejek parkowych ze względu na swoje dekoracyjne liście i odporność na zanieczyszczenia?

A. Jodła pospolita

B. Brzoza brodawkowata

C. Dąb szypułkowy

D. Bukszpan wieczniezielony

Dąb szypułkowy, choć jest majestatycznym drzewem, nie jest typowym wyborem do nasadzeń wzdłuż alejek parkowych, głównie ze względu na swoje duże rozmiary i potrzebę większej przestrzeni do wzrostu. Drzewa te są również mniej odporne na zanieczyszczenia miejskie niż mniejsze, bardziej krzewiaste rośliny. Jodła pospolita to drzewo iglaste, które zazwyczaj nie jest używane w nasadzeniach wzdłuż alejek parkowych. Wymaga specyficznych warunków glebowych i klimatycznych, które nie zawsze są spełnione w środowisku miejskim. Ponadto, jej liście (igły) nie są szczególnie dekoracyjne w kontekście nasadzeń przy alejkach. Brzoza brodawkowata, mimo że jest często spotykana w polskich krajobrazach, również nie jest pierwszym wyborem do nasadzeń wzdłuż alejek parkowych. Chociaż brzozy są stosunkowo odporne na zanieczyszczenia, ich liście nie są tak dekoracyjne jak liście bukszpanu. Dodatkowo, brzozy zrzucają liście na zimę, co może nie być pożądane w parkowych nasadzeniach, gdzie zielony akcent jest ceniony przez cały rok. Wszystkie te rośliny mają swoje zastosowania w krajobrazie, ale nie spełniają w pełni kryteriów dekoracyjności i odporności na zanieczyszczenia, które są kluczowe przy wyborze roślin do miejskich przestrzeni zieleni.

Pytanie 11

Aby zaprezentować na jednym rysunku budowę altany ogrodowej wraz z fundamentami, należy wykorzystać

A. widok z boku.

B. widok aksonometryczny.

C. rzut.

D. przekrój.

Przekrój to jeden z najważniejszych rysunków technicznych, który umożliwia przedstawienie obiektu w sposób ukazujący jego wnętrze oraz konstrukcję. W przypadku altany ogrodowej, rysunek przekroju pozwala na zobrazowanie nie tylko samej konstrukcji, ale także fundamentów, co jest niezwykle istotne dla zrozumienia budowy i stabilności obiektu. Przekrój pozwala na szczegółowe odwzorowanie warstw materiałowych, takich jak beton fundamentowy, drewno konstrukcyjne czy pokrycie dachu, co ułatwia dalsze prace projektowe oraz wykonawcze. W praktyce, architekci i inżynierowie często korzystają z przekrojów, aby przedstawić różne aspekty budowy, takie jak wysokości pomieszczeń, grubości ścian czy lokalizację instalacji. Przykładem może być projektowanie domów jednorodzinnych, gdzie przekroje są kluczowe dla zrozumienia układu budowli i jej funkcjonalności. W ramach standardów branżowych, przekroje powinny być zgodne z wytycznymi określonymi w normach rysunków budowlanych, co zapewnia ich poprawność i czytelność.

Pytanie 12

Ostatnim krokiem podczas budowy nawierzchni z betonowej kostki brukowej na gruncie nieprzepuszczalnym będzie

A. wypełnienie szczelin zaprawą

B. ułożenie kostki

C. zamontowanie krawężników

D. zagęszczenie warstwy tłucznia

Wypełnienie szczelin zaprawą jest kluczowym etapem w budowie nawierzchni z betonowej kostki brukowej, szczególnie na gruntach nieprzepuszczalnych. Zaprawa nie tylko stabilizuje kostki, ale także wpływa na estetykę i trwałość nawierzchni. Bez tego kroku, szczeliny między kostkami mogłyby być narażone na erozję, co prowadziłoby do ich przemieszczania się i osiadania. Dobrze wypełnione szczeliny zaprawą zapobiegają również przedostawaniu się wody pod nawierzchnię, co jest szczególnie istotne w przypadku gruntu nieprzepuszczalnego. W praktyce, stosowanie zaprawy o odpowiednich właściwościach, takich jak elastyczność i odporność na warunki atmosferyczne, jest rekomendowane przez normy budowlane, co zapewnia długotrwałość i funkcjonalność nawierzchni. Dodatkowo, podczas wypełniania szczelin warto stosować odpowiednie narzędzia, takie jak kielnia czy szczotka, aby zapewnić równomierne rozłożenie zaprawy w każdym zakamarku. Zastosowanie tej techniki w budowie nawierzchni z kostki brukowej przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości, estetycznego i trwałego efektu końcowego.

Pytanie 13

"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania

A. ogrodów botanicznych

B. zadrzewień izolacyjnych

C. terenów turystycznych

D. placów zabaw

Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.

Pytanie 14

Aby uniknąć pękania muru oporowego z konstrukcją murowaną w wyniku zmiennych temperatur, należy zastosować

A. przerwy dylatacyjne

B. izolację poziomą

C. rynny stokowe

D. fundamenty punktowe

Przerwy dylatacyjne są kluczowym elementem w projektowaniu murków oporowych, szczególnie w konstrukcjach murowanych, które są narażone na zmiany temperatury oraz różne inne czynniki środowiskowe. Dylatacje pozwalają na swobodne przemieszczenie się elementów budowlanych, ograniczając powstawanie naprężeń wewnętrznych, które mogą prowadzić do pękania materiałów. W praktyce, przerwy dylatacyjne powinny być projektowane zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1992, które dostarczają wskazówek dotyczących rozstawu i szerokości dylatacji w zależności od materiałów i warunków eksploatacyjnych. W przypadku murków oporowych zaleca się umieszczanie dylatacji co kilka metrów, aby zminimalizować ryzyko deformacji. Przykładem zastosowania przerw dylatacyjnych są konstrukcje mostowe, gdzie ich obecność jest kluczowa dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budowli. Zastosowanie dylatacji w murkach oporowych jest więc niezbędne dla ich długowieczności i stabilności, wpływając na ich odpowiednią funkcjonalność oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 15

Kto musi wyrazić zgodę na realizację prac budowlanych związanych z rewaloryzacją historycznego ogrodu?

A. Konserwatora przyrody

B. Architekta krajobrazu

C. Inwestora budowy

D. Konserwatora zabytków

Wybór odpowiedzi, że zgoda konserwatora zabytków jest potrzebna przy pracach w ogrodzie historycznym, jest całkowicie trafny. Dlaczego? Po pierwsze, ogrody takie często są uznawane za zabytki, co oznacza, że wszelkie zmiany w ich wyglądzie muszą być zgodne z prawem ochrony zabytków. Konserwator zabytków dba o to, żeby wszelkie prace były wykonywane z szacunkiem do ich oryginalnych cech i kontekstu kulturowego. Na przykład, jeśli rewitalizujemy ogród przy pałacu, to musimy zachować oryginalne rośliny i układ przestrzenny, bo to jest kluczowe dla jego wartości historycznej. Musisz pamiętać, że takie działania wymagają współpracy ze specjalistami, żeby wszystko było zgodne z przepisami i etyką zawodową, a to naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 16

Aby chronić rzeźby wykonane z piaskowca przed przenikaniem wody, należy użyć

A. farbę lateksową

B. farbę olejną

C. środek higroskopijny

D. preparat hydrofobowy

Preparat hydrofobowy jest substancją, której głównym celem jest zapewnienie ochrony materiałów przed wnikaniem wody. W przypadku rzeźb z piaskowca, które są szczególnie wrażliwe na działanie wilgoci, zastosowanie takiego preparatu jest kluczowe. Hydrofobowe środki impregnujące tworzą na powierzchni piaskowca cienką warstwę, która odpycha cząsteczki wody, minimalizując ryzyko wnikania wilgoci w strukturę materiału. Przykładem mogą być impregnaty na bazie silanów i siloksanów, które są szeroko stosowane w budownictwie oraz konserwacji zabytków. Standardy konserwacji często zalecają stosowanie tego typu preparatów jako pierwszej linii ochrony przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wodę, co potwierdza ich skuteczność w zachowaniu trwałości i estetyki rzeźb. Warto również zaznaczyć, że regularne stosowanie preparatów hydrofobowych przyczynia się do wydłużenia żywotności rzeźb oraz zmniejsza koszty ich konserwacji w dłuższej perspektywie czasowej.

Pytanie 17

Aby uzyskać statyczny charakter kompozycji w krajobrazie, należy zastosować w jej projektowaniu

A. asymetrię i kontrastowe barwy

B. asymetrię i delikatne kolory

C. symetrię i kontrastowe barwy

D. symetrię i delikatne kolory

Odpowiedź 'symetrię i barwy stonowane' jest prawidłowa, ponieważ w projektowaniu wnętrz krajobrazowych elementy te są kluczowe dla uzyskania statycznego charakteru kompozycji. Symetria wprowadza harmonię i równowagę, co jest istotne w tworzeniu spokojnych i uporządkowanych przestrzeni. Przykłady zastosowania symetrii można znaleźć w klasycznych ogrodach, gdzie elementy takie jak aleje drzew, fontanny czy rabaty są rozmieszczone w równych odległościach, co sprzyja odczuciu stabilności. Barwy stonowane, z kolei, takie jak odcienie szarości, beżu czy zieleni, nie przyciągają nadmiernej uwagi i wspierają poczucie spokoju oraz harmonii. W praktyce architektonicznej często stosuje się palety kolorystyczne oparte na tonach ziemi, które w naturalny sposób wpisują się w otoczenie i minimalizują kontrasty. Te elementy nie tylko wpływają na estetykę, ale także na psychologię przestrzeni, co jest zgodne z zasadami projektowania zgodnie z teorią Gestalt, która podkreśla znaczenie postrzegania całości w kontekście detali. Takie podejście jest fundamentalne w tworzeniu funkcjonalnych i estetycznie przyjemnych przestrzeni życiowych.

Pytanie 18

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Położenie warstwy wiążącej

B. Położenie warstwy odsączającej

C. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej

D. Układanie kostek brukowych kamiennych

Ustawienie obrzeży na betonie to naprawdę ważny krok, gdy planujesz budowę nawierzchni z kostki brukowej. Obrzeża działają jak granice i zapobiegają przesuwaniu się kostek, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Po wykorytowaniu podłoża, powinieneś umieścić obrzeża na mocnym fundamencie, czyli na ławie betonowej. Betoniak daje potrzebną moc i trwałość, a to są rzeczy, które są zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, ława betonowa musi być zrobiona zgodnie z wytycznymi technicznymi, żeby miała odpowiednią nośność i była odporna na różne warunki pogodowe. Jak już obrzeża są na miejscu, można przejść do układania warstwy odsączającej, co jest mega ważne dla drenażu, żeby woda się nie gromadziła. Dbanie o te szczegóły w budowie jest kluczowe, bo dzięki temu uzyskasz trwałą nawierzchnię, która posłuży przez długie lata.

Pytanie 19

Jakie rozwiązanie najlepiej wykorzystać do zabezpieczenia brzegów szybko płynącego strumienia?

A. zadarnione rynny

B. palisady drewniane

C. narzut kamienny

D. dren faszynowy

Narzut kamienny jest skutecznym rozwiązaniem w zabezpieczeniu brzegów wartkiego strumienia ze względu na swoje właściwości hydrodynamiczne i fizyczne. Ponieważ strumienie o dużym przepływie mogą powodować erozję brzegów, zastosowanie narzutu kamiennego pozwala na rozproszenie energii wody, co znacznie zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia. Kamienie wykorzystane w narzucie muszą być odpowiednio dobrane pod względem wielkości i masy, aby mogły skutecznie opierać się sile wody. Przykładem zastosowania narzutu kamiennego są wzmocnienia brzegów rzek w regionach narażonych na powodzie, gdzie utrzymanie stabilności terenu jest kluczowe. Warto także zauważyć, że narzut kamienny jest zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, która podkreśla znaczenie ochrony naturalnych ekosystemów hydrologicznych. Dodatkowo, zastosowanie narzutu kamiennego jest często preferowane ze względu na jego trwałość oraz możliwość integracji z otoczeniem, co sprzyja zachowaniu lokalnej fauny i flory.

Pytanie 20

Który materiał najlepiej nadaje się na nawierzchnię placu zabaw, aby zmaksymalizować bezpieczeństwo dzieci?

A. Piasek

B. Asfalt

C. Drewniane deski

D. Beton

Piasek jest popularnym materiałem stosowanym na nawierzchniach placów zabaw z kilku powodów. Przede wszystkim jest on naturalnym amortyzatorem, co oznacza, że skutecznie pochłania energię upadków, minimalizując ryzyko urazów. Kiedy dzieci biegają, skaczą lub upadają, piasek zmniejsza siłę uderzenia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zwłaszcza w strefach pod urządzeniami do wspinaczki czy huśtawkami. Dodatkowo, piasek jest materiałem, który można łatwo utrzymać w czystości, a jego koszt jest stosunkowo niski. Jest również przyjazny dla środowiska, ponieważ nie zawiera szkodliwych substancji chemicznych. Warto zauważyć, że zgodnie z wytycznymi wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem dzieci, takich jak ASTM International, piasek jest klasyfikowany jako bezpieczny materiał dla placów zabaw. Jest on również przyjemny w dotyku, co zachęca dzieci do zabawy. Piasek pełni także funkcję edukacyjną, pozwalając dzieciom na rozwijanie kreatywności poprzez budowanie zamków czy tworzenie innych konstrukcji.

Pytanie 21

Jakie wymiary będzie miała przestrzeń ukazana na planie w skali 1:500, jeśli wiadomo, że rzeczywiste wymiary tej przestrzeni wynoszą 250 × 400 cm?

A. 5,0 × 8,0 cm

B. 1,0 × 2,2 cm

C. 0,5 × 0,8 cm

D. 2,0 × 1,2 cm

Aby obliczyć wymiary placu na mapie w skali 1:500, należy zastosować wzór, który przelicza rzeczywiste wymiary na wymiary mapy. W rzeczywistości plac ma wymiary 250 cm na 400 cm. W skali 1:500, oznacza to, że każdy 1 cm na mapie odpowiada 500 cm w rzeczywistości. W związku z tym, aby przeliczyć wymiary placu, należy podzielić jego rzeczywiste wymiary przez 500. Dla długości: 250 cm / 500 = 0,5 cm, a dla szerokości: 400 cm / 500 = 0,8 cm. Dlatego na mapie plac będzie miał wymiary 0,5 cm na 0,8 cm. Zastosowanie skali w praktyce jest powszechne w architekturze i planowaniu przestrzennym, gdzie precyzyjne poziomy wymiarowe są kluczowe dla dokładnych pomiarów i efektywnego projektowania. Warto pamiętać, że poprawne przeliczenie wymiarów na mapie jest podstawą skutecznej wizualizacji przestrzennej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie inżynierii i urbanistyki.

Pytanie 22

Aby zrealizować warstwę podbudowy ścieżki pieszej na gruncie przepuszczalnym z nawierzchnią ścieralną z kostki brukowej drewnianej, należy zastosować

A. tłuczeń

B. gruz

C. piasek

D. keramzyt

Piasek to super materiał na podbudowę ścieżki pieszej w miejscach, gdzie grunt jest przepuszczalny. Dlaczego? Bo piasek dobrze filtruje wodę i stabilizuje nawierzchnię. Przy budowie takich ścieżek ważne jest, żeby podbudowa nie tylko trzymała ciężar, ale też pozwalała wodzie swobodnie odpływać. To zapobiega kałużom i erozji. Warto wybrać piasek gruboziarnisty, bo on tworzy fajną, przepuszczalną warstwę, która dobrze współpracuje z kostką brukową. Z mojego doświadczenia, wiele firm budowlanych korzysta z piasku przy robieniu alejek w parkach, a to potwierdzają też normy w branży. Dodatkowo, piasek łatwo znaleźć i jest relatywnie tani, więc z ekonomicznego punktu widzenia, to bardzo dobry wybór.

Pytanie 23

Przy użyciu niwelatora oraz jednej łaty niwelacyjnej można w terenie przeprowadzić pomiar

A. wysokości.

B. różnicy wysokości.

C. azymutu.

D. kąta pionowego.

Pomiar różnicy wysokości za pomocą niwelatora i łaty niwelacyjnej to podstawowa technika w geodezji, która pozwala na precyzyjne określenie poziomu terenu. Różnice wysokości są kluczowe w wielu projektach budowlanych, takich jak budowa dróg, mostów, czy też w inżynierii hydrotechnicznej. Aby przeprowadzić pomiar, operator ustawia niwelator na stabilnym podłożu, a następnie odczytuje wartości wskazywane przez łatę umieszczoną w różnych punktach terenu. Dobrą praktyką jest wykonanie kilku pomiarów w różnych miejscach, aby zminimalizować błędy wynikające z niestabilności terenu lub błędów sprzętowych. Standardy pomiarowe, takie jak normy PN-EN ISO 17123, podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów różnicy wysokości dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa inwestycji budowlanych. Ważne jest również, aby pamiętać o wpływie czynników atmosferycznych na wyniki pomiarów, takich jak temperatura czy wilgotność, co może wpłynąć na dokładność odczytów.

Pytanie 24

Główną rolą murku oporowego jest

A. wskazywanie ścieżek dla pieszych

B. zapobieganie spływowi wody z nasypu

C. ochrona gleby przed osuwiskami

D. oddzielanie przestrzeni ogrodowych

Murki oporowe pełnią kluczową rolę w kontroli erozji gleby, a ich dominującą funkcją jest ochrona gleby przed osuwaniem. Tego rodzaju struktury zostały zaprojektowane tak, aby utrzymywać ziemię na stoku, zapobiegając jej spływaniu pod wpływem grawitacji oraz działaniu wody deszczowej. W praktyce, murki oporowe są często stosowane w ogrodach na terenach o nierównym ukształtowaniu, gdzie zapobiegają osuwaniu się gleby i stabilizują stoki. Zastosowanie murków oporowych zgodnie z normami budowlanymi zwiększa bezpieczeństwo, minimalizuje ryzyko osunięć oraz umożliwia tworzenie atrakcyjnych przestrzeni zielonych. Przykładem mogą być ogrody z tarasami, gdzie murki oporowe są używane do wydzielenia poziomych obszarów, co nie tylko poprawia estetykę, ale także skutecznie chroni glebę przed erozją. Zastosowanie odpowiednich materiałów budowlanych, takich jak kamień, beton czy drewno, w połączeniu z odpowiednim projektowaniem, zapewnia długotrwałość i efektywność murków oporowych.

Pytanie 25

Podczas konstruowania murowanego murka oporowego o wysokości 1,00 m trzeba pamiętać, aby kąt nachylenia ściany frontowej w stronę skarpy wynosił

A. od 4% do 8%

B. od 1% do 3%

C. od 10% do 15%

D. od 30% do 35%

Wybór nachylenia ściany licowej ku skarpie poniżej 10% jest niewłaściwy z punktu widzenia inżynierii lądowej. Odpowiedzi wskazujące nachylenie od 4% do 8% oraz od 1% do 3% zaniżają wymogi stabilności konstrukcji. Taki kąt nachylenia prowadzi do zwiększonego ryzyka osunięcia się mas ziemnych, co może skutkować poważnymi uszkodzeniami murków. Z kolei nachylenie od 30% do 35% jest zbyt strome, co może prowadzić do destabilizacji konstrukcji. W praktyce inżynieryjnej, siły działające na murek oporowy powinny być rozpatrywane w kontekście ich wpływu na stabilność. Niedostateczne nachylenie powoduje, że murek nie jest w stanie skutecznie odprowadzać wody gruntowej, co prowadzi do zwiększonego ciśnienia hydrostatycznego na jego dolnej części. Z kolei zbyt strome nachylenie może być niepraktyczne z uwagi na trudności w wykonaniu oraz na estetykę. Niewłaściwe podejście do nachylenia murka oporowego może prowadzić do poważnych problemów, w tym do kosztownych napraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych błędnych kątów nie spełnia wymogów projektowych, co w konsekwencji może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w użytkowaniu obiektu.

Pytanie 26

Rysunek o wymiarach 210 x 297 mm oznaczany jest symbolem

A. Al

B. A3

C. A2

D. A4

Wybór innych odpowiedzi, takich jak A3, A2 czy Al, jest wynikiem niepełnego zrozumienia międzynarodowych standardów rozmiarów papieru. Twierdzenie, że format A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, jest właściwy, świadczy o nieznajomości proporcji systemu A. A3 jest większy od A4, co oznacza, że nie może mieć tych samych wymiarów. Podobnie, A2 to format o wymiarach 420 x 594 mm, co jeszcze bardziej odstępuje od respondującego wymiaru 210 x 297 mm. Odpowiedź Al, mogąca sugerować literówki lub błędy w zapisie, również nie odnosi się do żadnego standardowego formatu papieru. Warto zwrócić uwagę, że w sytuacjach związanych z drukowaniem i projektowaniem dokumentów, znajomość tych standardów ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowej komunikacji i realizacji projektów. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia hierarchii rozmiarów lub mylnego przyjęcia, że mniejsze numery oznaczają większe rozmiary, co jest sprzeczne z zasadami systemu A. Dokładne przyswojenie wymiarów i ich zastosowania w praktyce jest niezbędne, aby unikać nieporozumień i podnosić efektywność pracy w obszarach związanych z drukiem i dokumentacją.

Pytanie 27

Najbardziej wytrzymałym materiałem stosowanym przy budowie ścieżki w ogrodzie jest

A. cegła budowlana

B. łupek kamienny

C. kostka granitowa

D. płyta betonowa

Kostka granitowa jest uznawana za najtrwalszy materiał do budowy ścieżek ogrodowych ze względu na swoje niezwykle korzystne właściwości fizyczne i chemiczne. Granit jest skałą magmową, która charakteryzuje się dużą twardością, odpornością na ścieranie oraz działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, śnieg czy mróz. Dzięki tym cechom kostka granitowa nie podlega deformacjom ani nie traci swoich właściwości estetycznych z upływem czasu. Ponadto, granit jest materiałem naturalnym, co w kontekście architektury krajobrazu zyskuje na wartości, gdyż wpisuje się w ideę zrównoważonego rozwoju. Wykorzystanie kostki granitowej w ogrodach może obejmować różnorodne formy, od ścieżek po podjazdy, a także schody ogrodowe. Warto dodać, że dzięki różnorodności kolorystycznej i fakturowej granitu, można uzyskać efektowne aranżacje, które harmonijnie wkomponują się w otoczenie. W kontekście standardów budowlanych, korzystanie z materiałów takich jak kostka granitowa jest zalecane w projektach, które stawiają na trwałość i estetykę, co jest zgodne z wymaganiami norm europejskich dotyczących materiałów budowlanych.

Pytanie 28

Jak należy zabezpieczyć warstwę urodzajną gleby w trakcie wykonywania prac ziemnych?

A. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w pryzmie

B. Zakrycie gleby folią w obszarach, gdzie będą prowadzone prace

C. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w kontenerach budowlanych

D. Przykrycie gleby warstwą piasku w miejscach, gdzie będą realizowane zadania

Zabezpieczenie warstwy urodzajnej gleby podczas robót ziemnych jest naprawdę ważne, jeśli chcemy, żeby gleba była dobra i żeby rośliny mogły rozwijać się prawidłowo. Najlepiej jest ściągnąć tę warstwę urodzajną i przechować ją w pryzmie. Dzięki temu zachowujemy jej strukturę, a także mikroorganizmy oraz składniki odżywcze. Kiedy zmagazynujemy ziemię, łatwiej jest kontrolować wilgotność i zmniejszamy ryzyko jej degradacji, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Na przykład, w budowlance, jeśli odpowiednio zabezpieczymy glebę na terenach zielonych, później możemy ją wykorzystać do rekultywacji. To wszystko jest zgodne z wytycznymi, które podkreślają, żeby, jeśli się da, unikać uszkodzeń gleby podczas robót ziemnych.

Pytanie 29

W Katalogu Nakładów Rzeczowych nr 2-21 w tablicy 0607 znajdują się dane dotyczące nakładów na 1,0 m długości ławki z prefabrykatów żelbetowych z drewnianą obudową siedzisk. Jaki obmiar powinno się przyjąć do wyliczenia kosztorysowego wykonania czterech takich ławek, każda o długości 2,0 m?

A. 8 m

B. 4 m

C. 1 m

D. 16 m

Wybór 8 m jako obmiar do obliczenia wartości kosztorysowej wykonania czterech ławek, każda o długości 2,0 m, jest poprawny, ponieważ sumujemy długości wszystkich ławek. Długość jednej ławki wynosi 2,0 m, a ponieważ planujemy wykonać cztery takie ławki, obliczenie jest proste: 2,0 m x 4 = 8 m. Kluczowe jest zrozumienie, że w kosztorysach budowlanych do obliczeń należy przyjmować całkowite wymiary materiałów, co pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów i robocizny. Przyjmowanie wartości jednostkowych, jak 1 m, nie oddaje pełnej skali projektu, a zatem może prowadzić do niedoszacowania lub przekroczenia budżetu. W praktyce, stosując tego typu obliczenia, można poprawić efektywność finansową projektu oraz dokładność kosztorysów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, takimi jak normy kosztorysowe publikowane przez Polską Izbę Inżynierów Budownictwa.

Pytanie 30

Jaką dominującą rolę odgrywa ogród etnograficzny?

A. użytkowa

B. badawcza

C. estetyczna

D. dydaktyczna

Odpowiedź, że dominującą funkcją ogrodu etnograficznego jest funkcja dydaktyczna, jest trafna, ponieważ takie ogrody są zaprojektowane z myślą o edukacji i nauczaniu o różnorodności kulturowej oraz tradycjach rolniczych i ogrodniczych różnych grup etnicznych. Ogród etnograficzny stanowi przestrzeń, w której zwiedzający mogą uczyć się o lokalnych ekosystemach, tradycyjnych technikach uprawy roślin oraz znaczeniu danych roślin w kontekście danej kultury. Przykładem zastosowania tej funkcji może być organizowanie warsztatów, wykładów czy pokazów rolniczych, które mają na celu przekazywanie wiedzy o lokalnych roślinach użytkowych i ich zastosowaniach, co jest istotne dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Dydaktyka w tym kontekście nie ogranicza się tylko do przekazywania wiedzy teoretycznej, ale często łączy się z praktycznym działaniem, co czyni tę przestrzeń nie tylko miejscem nauki, ale także interakcji między ludźmi a naturą, promującym zrównoważony rozwój i poszanowanie dla tradycji.

Pytanie 31

Najbardziej wytrzymałe wzmocnienie brzegów naturalnego zbiornika wodnego o zmiennym poziomie wody można osiągnąć dzięki

A. narzutowi kamiennemu.

B. cegłom budowlanym.

C. drewnianemu ogrodzeniu.

D. faszynowym kiszkami.

Narzut kamienny jest jednym z najskuteczniejszych sposobów umacniania brzegów zbiorników wodnych, szczególnie tych o zmiennym poziomie lustra wody. Jego zastosowanie polega na układaniu warstwy kamieni na dnie i brzegach zbiornika, co pozwala na skuteczne przeciwdziałanie erozji oraz stabilizację gruntu. Kamienie, dzięki swojemu ciężarowi i trwałości, tworzą naturalną barierę, która chroni przed działaniem fal i zmieniającymi się warunkami hydrologicznymi. Ponadto, narzut kamienny dobrze integruje się z naturalnym środowiskiem, co sprzyja ochronie ekosystemów wodnych. Przykłady zastosowania narzutu kamiennego można znaleźć w budowie zbiorników retencyjnych, stawów rybnych czy w projektach ochrony brzegów rzek. Zgodnie z normami budowlanymi, narzut kamienny powinien być wykonany z odpowiednich frakcji kamienia, aby zapewnić optymalną stabilność i efektywność. Warto również zauważyć, że tego rodzaju umocnienia wymagają regularnych przeglądów, aby upewnić się o ich trwałości i skuteczności.

Pytanie 32

Jaką głównie rolę pełni park etnograficzny?

A. ochronną

B. estetyczną

C. naukową

D. dydaktyczną

Park etnograficzny pełni przede wszystkim funkcję dydaktyczną, co oznacza, że jest to miejsce, w którym można zdobywać wiedzę o tradycjach, kulturze i historii danego regionu. W takich parkach organizowane są różnorodne zajęcia edukacyjne, warsztaty oraz prezentacje, które pozwalają na praktyczne poznawanie lokalnych zwyczajów i rzemiosła. Na przykład, w parkach etnograficznych często odbywają się pokazy rzemiosła ludowego, takie jak tkactwo czy garncarstwo, gdzie zwiedzający mogą nie tylko obserwować, ale również sami spróbować swoich sił. Dydaktyczna funkcja parku etnograficznego jest zgodna z ogólnymi standardami ochrony dziedzictwa kulturowego, które podkreślają znaczenie edukacji w procesie zachowania tradycji i kultury. Wspieranie lokalnych społeczności oraz promocja ich tradycji w kontekście nowoczesnego społeczeństwa to kluczowe aspekty, które przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju kultury regionalnej.

Pytanie 33

Jakie materiały powinny być użyte do stworzenia nawierzchni dla dzieci w placu zabaw usytuowanym w lesie?

A. płyty kamienne

B. granulat gumowy

C. wióry drzewne

D. płyty betonowe

Wióry drzewne stanowią doskonały materiał do budowy nawierzchni placów zabaw, szczególnie w naturalnym środowisku leśnym. Ich główną zaletą jest naturalność, co pozwala na lepsze wkomponowanie placu zabaw w otaczający krajobraz. Wióry drzewne są miękkim materiałem, który skutecznie amortyzuje upadki, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa dzieci bawiących się na placu zabaw. Zgodnie z normą EN 1177, która reguluje bezpieczeństwo nawierzchni placów zabaw, wióry drzewne mogą zapewnić odpowiednią ochronę przed obrażeniami w wyniku upadków. Praktyczne zastosowanie wiórów drzewnych polega na ich odpowiednim zagęszczeniu oraz utrzymywaniu odpowiedniej grubości warstwy, zwykle wynoszącej od 20 do 30 cm, aby maksymalizować ich właściwości zabezpieczające. Dodatkowo, wióry drzewne są materiałem ekologicznym, biodegradowalnym, co przyczynia się do ochrony środowiska. W przypadku ich stosowania, warto również regularnie sprawdzać ich stan i uzupełniać w miarę potrzeb, aby zachować wysokie standardy bezpieczeństwa.

Pytanie 34

W obszarze przeznaczonym do sadzenia drzew należy przeprowadzić zagęszczenie ziemi poprzez

A. wałowanie za pomocą powietrza

B. ugniatanie przy pomocy desek

C. nawadnianie wodą

D. mechaniczne ubijanie

Zalewanie wodą to jedna z najskuteczniejszych metod zagęszczania gruntu, szczególnie w przypadku gleby organicznej lub wierzchniej, gdzie woda działa jako czynnik wiążący cząstki gruntowe. Proces ten polega na uniformnym nawadnianiu terenu, co pozwala na osiągnięcie optymalnej wilgotności gleby, sprzyjającej jej naturalnemu zagęszczeniu pod wpływem ciężaru własnego. W praktyce, ten sposób jest często stosowany w przypadku przygotowywania terenu pod nasadzenia drzew, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią strukturę gleby, ale również jej właściwości fizyczne, jak przewiewność i zdolność do zatrzymywania wody. Warto zauważyć, że odpowiednie nawadnianie oraz kontrola poziomu wody wpływają na aerację podłoża, co jest istotne dla zdrowego wzrostu korzeni drzew. W przypadku stosowania zalewania wodą, istotne jest, aby monitorować stan gruntu oraz unikać nadmiernego nasycenia, które mogłoby prowadzić do erozji lub zapadania się gruntu.

Pytanie 35

Najlepszym materiałem do stworzenia wierzchniej warstwy ścieżki w ogrodzie z kruszywa jest

A. piasek

B. grys

C. żwir

D. tłuczeń

Wybór tłucznia, grysu czy piasku jako materiału do wykonania wierzchniej warstwy ścieżki ogrodowej może prowadzić do niekorzystnych efektów. Tłuczeń charakteryzuje się dużymi i ostrymi krawędziami, co sprawia, że jest mniej komfortowy do chodzenia, a jego struktura nie sprzyja dobremu odprowadzaniu wody. Może to prowadzić do zastoisk wody, a w konsekwencji do erozji podłoża. Grys, mimo że ma kilka zalet, takich jak estetyka, nie jest odpowiedni ze względu na swoją gęstość. Grys może być zbyt ciężki, co w przypadku dużych powierzchni ścieżek może powodować trudności w ich utrzymaniu. Piasek, z kolei, ma tendencję do przesuwania się pod wpływem ruchu, co może skutkować nierówną nawierzchnią i częstymi naprawami. W przypadku ścieżek ogrodowych, kluczowe jest zapewnienie stabilności i komfortu, a żwir, z uwagi na swoje właściwości, spełnia te wymagania. Użytkownicy często podejmują decyzje na podstawie estetyki, jednak powinny one być również oparte na praktycznych aspektach użytkowania oraz zgodności z dobrymi praktykami budowlanymi, co w przypadku żwiru jest niewątpliwie na korzyść tego materiału.

Pytanie 36

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. bitumiczną

B. żwirową

C. gruntową

D. tłuczniową

Wybór nawierzchni gruntowej dla ścieżek rowerowych jest nieodpowiedni, ponieważ tego typu nawierzchnie są zazwyczaj niestabilne i mogą ulegać erozji, co prowadzi do powstawania nierówności oraz trudności w użytkowaniu, zwłaszcza w warunkach deszczowych. Gruntowe ścieżki mogą być również podatne na błoto, co zniechęca do korzystania z nich, a rowerzyści mogą napotykać trudności w poruszaniu się. Tłuczniowe nawierzchnie, z kolei, mimo że oferują lepszą stabilność niż gruntowe, mogą być niewygodne ze względu na nierówną powierzchnię, co wpływa na komfort jazdy. Dodatkowo, tłuczeń nie zawsze dobrze odprowadza wodę, co może prowadzić do zbierania się wody na powierzchni, a to stwarza ryzyko kontuzji. Żwirowe nawierzchnie, choć są bardziej estetyczne, są często nieodpowiednie dla intensywnego ruchu rowerowego, ponieważ nie zapewniają wystarczającej stabilności i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Wybierając nawierzchnię dla ścieżek rowerowych, należy kierować się standardami, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na warunki atmosferyczne oraz zapewniających bezpieczeństwo użytkowników, co w przypadku omawianych opcji najlepiej spełnia nawierzchnia bitumiczna.

Pytanie 37

Aby zabezpieczyć elewację muru przed nadmiernym zawilgoceniem w płycie wieńczącej, powinno się użyć

A. dylatacji

B. kapinos

C. boniowania

D. sięgacza

Kapinos to taki element, który bardzo pomaga w ochronie muru przed wilgocią. Myślę, że warto o tym pamiętać, bo jest umieszczony na górze muru i działa jak daszek, odprowadzając wodę opadową. Dzięki temu woda nie spływa bezpośrednio w stronę ścian. Jego kształt sprawia, że woda ścieka w stronę rynny. To naprawdę ważne, żeby budynki były dobrze zabezpieczone, a kapinosy to jedna z tych rzeczy, które mogą w tym pomóc. W budownictwie są różne normy, na przykład PN-EN 1991-1-3, które mówią o tym, jak powinno się to robić. Można go spotkać w domach jednorodzinnych czy budynkach publicznych, gdzie wilgoć to duży problem. A jeszcze jedno – pamiętaj, żeby dbać o kapinosy i systemy odwadniające, bo to kluczowe dla ich długiego działania.

Pytanie 38

Główne kryterium doboru elementów wyposażenia skateparku to

A. kolor

B. rozmiar

C. estetyka

D. trwałość

Trwałość jest kluczowym kryterium przy doborze wyposażenia skateparku, ponieważ umożliwia długotrwałe użytkowanie obiektów w zmiennych warunkach atmosferycznych oraz intensywnej eksploatacji przez skaterów. Wysokiej jakości materiały, takie jak stal nierdzewna, beton odporny na ścieranie czy kompozyty, są standardem w renomowanych projektach skateparków. Przykładem praktycznego zastosowania jest wykorzystanie specjalnych powłok antypoślizgowych, które nie tylko zwiększają bezpieczeństwo, ale również minimalizują zużycie nawierzchni. Dodatkowo, trwałość wpływa na obniżenie kosztów utrzymania i napraw, co jest istotne dla zarządców obiektów. Zwracając uwagę na trwałość, projektanci uwzględniają także przyszłe trendy rozwoju sportów ekstremalnych, co pozwala adaptować skatepark do zmieniających się potrzeb użytkowników.

Pytanie 39

Wykopanie rowu, ustabilizowanie dna, nasypanie piasku, rozciągnięcie sznura, ustawienie obrzeży oraz zasypanie rowu ziemią po obu stronach i ubicie gruntu - to sekwencja działań przy montażu obrzeży nawierzchni?

A. parkingowej

B. pieszo-jezdnej

C. jezdnej

D. pieszej

Wybór odpowiedzi dotyczącej nawierzchni jezdnej czy parkingowej jest nietrafiony, bo pytanie mówi tylko o nawierzchni pieszej. Przy budowie jezdni liczy się bardziej nośność i wytrzymałość, używa się też bardziej zaawansowanych technologii, które tu nie pasują. Na przykład, do budowy dróg często używa się materiałów bitumicznych i różnych wzmocnień, żeby wytrzymać obciążenia od samochodów. Z kolei przy parkingach ważne jest, żeby mieć dobry system odwadniania oraz stabilizację gruntu, żeby nawierzchnia się nie osiadała. Zrozumienie tych różnic między nawierzchniami pieszymi a jezdnymi jest kluczowe, jak się chce dobrze zaprojektować i zbudować. Złe dobieranie technologii czy materiałów może spowodować problemy, takie jak pękająca nawierzchnia czy osiadanie, co zagraża bezpieczeństwu użytkownikom. Dlatego warto kierować się uznanymi normami, żeby zapewnić trwałość i dobre warunki dla różnych rodzajów nawierzchni.

Pytanie 40

Określ rzeczywistą długość siedziska ławki, która na schemacie technicznym obiektu w skali 1:50 ma 4 cm.

A. 2,50 m

B. 2,00 m

C. 1,50 m

D. 3,50 m

Odpowiedź 2,00 m jest prawidłowa, ponieważ w projekcie technicznym w skali 1:50, każdy centymetr na rysunku odpowiada 50 centymetrom w rzeczywistości. Skala 1:50 oznacza, że długość rzeczywista jest 50 razy większa od długości na rysunku. Zatem, aby obliczyć rzeczywistą długość siedziska ławki, należy pomnożyć długość na rysunku (4 cm) przez współczynnik skali (50). Wykonując to obliczenie: 4 cm x 50 = 200 cm, co jest równoznaczne z 2,00 m. W praktyce, przy projektowaniu obiektów architektonicznych, znajomość skal i umiejętność przeliczania wymiarów jest kluczowa, gdyż pozwala to na prawidłowe odwzorowanie projektów w rzeczywistości. Dobre praktyki inżynieryjne zawsze uwzględniają dokładne przeliczenia skali, aby zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą miały odpowiednie wymiary i funkcjonalność w zastosowaniach rzeczywistych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej