Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 9 sierpnia 2025 13:21
Data zakończenia: 9 sierpnia 2025 13:33

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na glebach o dużym zanieczyszczeniu nie należy stosować

A. włókowania

B. orki przedzimowej

C. brony talerzowej

D. kultywatora

Użycie brony talerzowej na glebach silnie zaperzonych może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak uszkodzenie struktury gleby oraz zaburzenie równowagi biologicznej. Gleby takie charakteryzują się dużą ilością związków organicznych oraz zbitą strukturą, co sprawia, że intensywne współdziałanie z narzędziami talerzowymi może pogłębić problem z zaperzeniem i zniszczyć korzystne mikroorganizmy w glebie. Dobre praktyki agrotechniczne zalecają stosowanie metod, które wspierają naturalne procesy gleboznawcze. W przypadku gleb silnie zaperzonych, lepszym rozwiązaniem może być użycie kultywatora lub włókowania, które działają bardziej powierzchniowo i nie naruszają głębokości struktury gleby. Warto również stosować mechanizmy ochrony gleby, takie jak mulczowanie, które mogą dodatkowo wspierać jej regenerację oraz poprawić jakość plonów.

Pytanie 2

Jak obecność lasów wpływa na temperaturę powietrza?

A. Latem, temperatura powietrza w lesie oraz na otwartych terenach jest na zbliżonym poziomie

B. Zimą, temperatura powietrza w lesie jest niższa niż temperatura na terenie otwartym

C. Zimą, temperatura powietrza w lesie jest wyższa od temperatury na terenie otwartym

D. Latem, temperatura powietrza w lesie osiąga wyższe wartości niż temperatura na otwartym terenie

Wiele osób może błędnie zakładać, że temperatura powietrza w lesie jest niższa niż na otwartej przestrzeni, zwłaszcza w zimie. Takie myślenie może wynikać z porównania dziennych temperatur i zjawiska, które nazywamy inwersją temperatury. W rzeczywistości w ciągu dnia, gdy słońce świeci, las może wydawać się chłodniejszy, jednak nocą jego struktura i obecność roślinności powodują, że powietrze nie wychładza się tak mocno jak na terenach otwartych. Innym biegunem myślenia jest porównywanie obszarów leśnych z przestrzeniami zurbanizowanymi, gdzie intensywna zabudowa może generować tzw. efekt miejskiej wyspy ciepła, prowadząc do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że lasy pełnią rolę w stabilizacji temperatury, poprzez retencję ciepła i ochronę przed wiatrem. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do uproszczeń w analizie mikroklimatów i ich wpływu na lokalne ekosystemy. Dlatego należy być ostrożnym w formułowaniu ogólnych stwierdzeń na temat temperatur, opierając się na lokalnych warunkach i specyfice danego obszaru. Zrozumienie tych zależności jest istotne dla projektów związanych z zarządzaniem środowiskiem oraz planowaniem przestrzennym.

Pytanie 3

Jakie rośliny można zarekomendować do sadzenia na rabacie znajdującej się w cieniu?

A. Piwonię lekarską (Paeonia officinalis), kosaćca bródkowego (Iris germanica)

B. Czyśćca wełnistego (Stachys byzantina), krwawnika pospolitego (Achillea millefolium)

C. Lawendę wąskolistną (Lavandula angustifolia), płomyka wiechowatego (Phlox paniculata)

D. Barwinka pospolitego (Vinca minor), funkię kędzierzawą (Hosta crispula)

Barwinek pospolity (Vinca minor) oraz funkię kędzierzawą (Hosta crispula) to rośliny szczególnie polecane do nasadzeń w zacienionych częściach ogrodu. Barwinek charakteryzuje się zdolnością do rozprzestrzeniania się, co czyni go doskonałym pokryciem terenu, a jego zimozielone liście zapewniają atrakcyjny wygląd przez cały rok. Funkię, z kolei, wyróżniają szerokie liście i piękne kwiaty w różnych odcieniach fioletu, co dodaje koloru do ciemniejszych miejsc. Obie rośliny dobrze tolerują cień i częściowy cień, co sprawia, że są idealnym wyborem do rabat, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z przetrwaniem. W praktyce, sadzenie tych roślin w grupach pozwala na stworzenie efektownych kompozycji, które nie tylko ożywiają przestrzeń, ale też ograniczają rozwój chwastów. Dodatkowo, ze względu na ich niskie wymagania glebowe, są stosunkowo łatwe w pielęgnacji, co czyni je popularnym wyborem w projektowaniu ogrodów zgodnie z nowoczesnymi standardami ekologicznego ogrodnictwa.

Pytanie 4

Obcinanie drzew oraz krzewów w celu uzyskania form sztucznie stworzonych, takich jak szpalery i formowane żywopłoty, polega na

A. przycinaniu pędów tegorocznych w sezonie jesiennym

B. corocznym obcinaniu drzew i krzewów w pełnym wzroście

C. corocznym przycinaniu młodych pędów w okresie wiosny

D. kilkukrotnym przycinaniu pędów w każdym sezonie wegetacyjnym

Przycinanie tegorocznych pędów w okresie jesiennym nie jest skuteczną metodą formowania drzew i krzewów, ponieważ jesienią rośliny przechodzą w stan spoczynku, a ich zdolność do regeneracji jest znacznie ograniczona. Przycinanie w tym okresie może prowadzić do uszkodzenia roślin, ponieważ niskie temperatury i ewentualne przymrozki mogą spowodować, że rany po cięciu nie zdążą się zagoić, co otwiera drzwi dla chorób i szkodników. Coroczne cięcie drzew i krzewów w pełni wyrośniętych, choć może wydawać się rozsądne, nie uwzględnia specyfiki ich wzrostu oraz potrzeb w danym sezonie wegetacyjnym. Każda roślina ma swoje wymagania dotyczące czasu i sposobu cięcia, a niewłaściwe podejście może skutkować ich osłabieniem. Coroczne przycinanie młodych pędów w okresie wiosennym również nie jest zalecane w kontekście kształtowania form sztucznych, ponieważ młode pędy wymagają delikatniejszego traktowania, aby mogły swobodnie rosnąć i rozwijać się. Właściwe podejście do formowania roślin powinno koncentrować się na regularnym, kilkukrotnym przycinaniu w ciągu sezonu wegetacyjnego, co nie tylko sprzyja lepszemu wyglądowi, ale i zdrowiu roślin. W praktyce oznacza to, że przycinanie powinno być dostosowane do specyficznych potrzeb roślin oraz ich cyklu życia, co jest kluczowe dla efektywnej pielęgnacji zieleni.

Pytanie 5

Długość ścieżki wynoszącej 12 m na mapie w skali 1:50 to

A. 18 cm

B. 12 cm

C. 6 cm

D. 24 cm

To super, że wybrałeś 24 cm! Przy obliczaniu długości na mapie w skali 1:50 ważne jest, żeby zrozumieć, jak działa ta skala. W skrócie, 1 cm na mapie to 50 cm w rzeczywistości. Więc jeśli mamy ścieżkę o długości 12 m, to przeliczamy to na centymetry, co daje nam 1200 cm. Potem dzielimy to przez 50 i wychodzi nam 24 cm. To prosta zasada, ale kluczowa, zwłaszcza w pracy geodetów, architektów czy inżynierów. Dzięki tym umiejętnościom można dobrze planować różne projekty, jak chociażby osiedla mieszkaniowe, gdzie trzeba wszystko przemyśleć i dopasować. Widać, że temat kartografii zaczyna Ci wchodzić w krew!

Pytanie 6

Przy projektowaniu kwietnika o okrągłym kształcie z kanny, lobelii, szałwii i aksamitki, co powinno znajdować się w centralnej części?

A. aksamitkę

B. lobelię

C. szałwię

D. kannę

Kannę umieszcza się w centralnej części kwietnika ze względu na jej wyjątkowe walory estetyczne oraz wymagania dotyczące wzrostu. Kanna, jako roślina o dużych, dekoracyjnych liściach i efektownych kwiatach, stanowi naturalne centrum uwagi w kompozycji. Ze względu na swoją wysokość i masywność, dobrze komponuje się z niższymi roślinami, takimi jak lobelia, szałwia czy aksamitka, które zajmują zewnętrzne strefy kwietnika. W praktyce, umieszczając kannę w środku, można stworzyć harmonijny, wielowarstwowy efekt, w którym rośliny o różnej wysokości i pokroju podkreślają swoje atuty. Ważne jest również, aby pamiętać o odpowiednich warunkach uprawy kanny, które preferuje słoneczne stanowisko oraz glebę dobrze przepuszczalną. Dzięki takiemu umiejscowieniu można również efektywnie wykorzystać przestrzeń, co jest zgodne z zasadami nowoczesnego projektowania ogrodów. Efektem będzie nie tylko estetycznie przyjemny widok, ale również zdrowy wzrost roślin poprzez odpowiednie wykorzystanie światła i przestrzeni.

Pytanie 7

Krzewy okrywowe posadzone na stoku skarpy mają głównie zadanie

A. ochrony przed śniegiem

B. ochrony przed erozją

C. ochrony przed wiatrem

D. ochrony przed pożarem

Krzewy okrywowe posadzone na zboczu skarpy pełnią kluczową rolę w zapobieganiu erozji gleby, co jest ich podstawową funkcją. Ich system korzeniowy stabilizuje glebę, co ogranicza spływ wody podczas intensywnych opadów, a tym samym minimalizuje ryzyko osuwisk oraz degradacji terenu. W praktyce, wykorzystanie krzewów okrywowych w projektach inżynieryjnych czy krajobrazowych jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Przykładem mogą być nasadzenia na zboczach dróg czy w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie roślinność nie tylko chroni glebę, ale także poprawia estetykę krajobrazu. W standardach budowlanych oraz praktykach inżynieryjnych dotyczących ochrony przed erozją, wskazuje się na zastosowanie roślinności jako jednego z najbardziej efektywnych i naturalnych sposobów stabilizacji gruntów, co jest potwierdzone licznymi badaniami. Dodatkowo, krzewy okrywowe mogą pełnić funkcję siedliskową dla wielu gatunków fauny, co zwiększa bioróżnorodność danego terenu.

Pytanie 8

Aby przeprowadzić pomiary w terenie metodą domiarów prostokątnych, należy wykorzystać

A. niwelator, szpilki geodezyjne oraz szkicownik

B. kompas, taśmę mierniczą oraz szpilki geodezyjne

C. planimetr, węgielnicę oraz wysokościomierz

D. taśmę mierniczą, węgielnicę i tyczki geodezyjne

Taśma miernicza, węgielnica i tyczki geodezyjne to kluczowe narzędzia do wykonania pomiarów metodą domiarów prostokątnych, która jest istotną techniką w geodezji. Taśma miernicza pozwala na dokonanie precyzyjnych pomiarów odległości w terenie, co jest niezbędne do określenia wymiarów obszaru. Węgielnica, z kolei, umożliwia kontrolę kątów prostych, co jest ważne w zapewnieniu dokładności geometrii pomiarów. Tyczki geodezyjne służą do wyznaczania punktów kontrolnych w terenie, co ułatwia późniejsze prace związane z pomiarami i ich dokumentacją. Zastosowanie tych narzędzi zgodnie z branżowymi standardami zapewnia wysoką jakość i rzetelność wyników. Na przykład, w praktycznych zastosowaniach, przy wytyczaniu granic działki, wykorzystanie tych narzędzi pozwala na uzyskanie precyzyjnych i wiarygodnych wyników, które są kluczowe dla wszelkich działań związanych z geodezją i budownictwem.

Pytanie 9

Rośliny w pojemnikach powinny być rozmieszczone w stosunku do krawężników jezdni w odległości, nie mniejszej niż

A. 10 cm

B. 50 cm

C. 40 cm

D. 20 cm

Ustawienie pojemników z roślinami w odległości mniejszej niż 50 cm od krawężników jezdniowych może prowadzić do szeregu problemów, zarówno praktycznych, jak i estetycznych. W przypadku odpowiedzi wskazujących 20 cm, 40 cm lub 10 cm, kluczowym błędem jest bagatelizowanie potencjalnych zagrożeń związanych z bliskością ruchu drogowego. Ustawienie roślin w tak niewielkiej odległości nie tylko wystawia je na uszkodzenia mechaniczne przez przejeżdżające pojazdy, ale również naraża je na podtopienia spowodowane wodami opadowymi, które mogą spływać z jezdni. Tego rodzaju błędne podejście może prowadzić do częstych wymian roślin, co generuje dodatkowe koszty i marnotrawstwo zasobów. Z punktu widzenia praktyki urbanistycznej, standardowe odległości od krawężników są ustalane na podstawie doświadczenia i badań dotyczących interakcji zieleni miejskiej z infrastrukturą drogową. Zbyt mała odległość może również wpływać negatywnie na bezpieczeństwo pieszych, ograniczając przestrzeń do swobodnego poruszania się. Ponadto, niewłaściwe ustawienie roślin może stworzyć wizualne przeszkody dla kierowców i pieszych, co zwiększa ryzyko wypadków. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów, aby zapewnić zarówno estetykę, jak i bezpieczeństwo w przestrzeni publicznej.

Pytanie 10

Jakie rośliny doniczkowe są zalecane do pomieszczeń mocno oświetlonych promieniami słońca?

A. Fikusy oraz storczyki

B. Kaktusy oraz oleandry

C. Paprocie i filodendrony

D. Monstery i fuksje

Kaktusy i oleandry to rośliny, które doskonale przystosowały się do intensywnego naświetlenia. Kaktusy, jako rośliny sukulentowe, mają zdolność do magazynowania wody w swoich tkankach, co pozwala im przetrwać w suchych warunkach, a ich naturalne środowisko to tereny o dużym nasłonecznieniu. Oleandry, z kolei, są krzewami, które również cenią sobie słońce i są odporne na wysokie temperatury. Dzięki swojej budowie, kaktusy charakteryzują się zmniejszoną transpiracją, co zapobiega ich przesuszeniu. W praktyce, umieszczając te rośliny w intensywnie oświetlonych miejscach, możemy cieszyć się ich zdrowym wzrostem i kwitnieniem. Warto również wspomnieć, że zarówno kaktusy, jak i oleandry wymagają odpowiednich warunków glebowych; dobrze sprawdza się dla nich mieszanka ziemi do kaktusów z dodatkiem perlitu, co zapewnia odpowiednią przepuszczalność. W przypadku oleandrów, ważne jest, aby zapewnić im stały dostęp do wody, jednak należy unikać przelania, gdyż może to prowadzić do gnicia korzeni. Takie praktyki są zgodne z aktualnymi standardami pielęgnacji roślin doniczkowych, które zalecają dostosowanie warunków uprawy do specyficznych wymagań poszczególnych gatunków.

Pytanie 11

Przygotowując podłoże do ukorzeniania sadzonek, jaką mieszaninę należy przygotować?

A. torfu z gliną

B. kory z perlitem

C. torfu z piaskiem

D. gliny z piaskiem

No to fajnie, że wybrałeś torf z piaskiem! To naprawdę dobra opcja, bo ma świetne właściwości. Torf świetnie trzyma wodę, a to ważne, żeby sadzonki miały wilgoć, zwłaszcza na początku. Dodanie piasku sprawia, że wszystko lepiej oddycha i woda nie stoi w miejscu, więc korzenie nie gniją. Z tego, co widziałem, takie połączenie jest często używane w szkółkach czy ogrodnictwie, gdzie młode rośliny potrzebują odpowiednich warunków. Przykładowo, torf z piaskiem świetnie działa przy sadzonkach krzewów owocowych lub innych roślin ozdobnych. Szybciej rosną korzenie i później mają lepszy start. Można też dodać składniki odżywcze do tej mieszanki, co też pomaga w ukorzenianiu, tworząc ekstra warunki dla młodych roślinek.

Pytanie 12

Zasady regularności, symetrii oraz geometrycznego ukształtowania przestrzeni były fundamentem kompozycji ogrodów

A. barokowych

B. nostalgicznych

C. romantycznych

D. klasycystycznych

Odpowiedź barokowych jest poprawna, ponieważ ogrody barokowe były znane z wyrafinowanej kompozycji, która kładła duży nacisk na regularność, symetrię oraz geometryzację przestrzeni. W kontekście ogrodów, barokowe projekty, takie jak ogrody Wersalu, ilustrują te cechy poprzez precyzyjnie zaaranżowane aleje, formy roślinne i elementy wodne tworzące harmonijną całość. Te ogrody odzwierciedlają ówczesne dążenie do dominacji nad przyrodą oraz chęć zaprezentowania władzy i bogactwa. Przykłady zastosowania tych zasad w praktyce obejmują systematyczne rozmieszczenie roślin oraz starannie zaplanowane ścieżki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu ogrodów i architekturze krajobrazu. Oprócz estetyki, ogrody barokowe wykorzystywały również elementy optyczne, takie jak perspektywy i linie widokowe, co podkreśla ich monumentalny charakter i przemyślaną kompozycję przestrzenną.

Pytanie 13

Jaka konstrukcja habitatowa jest właściwa dla migracji borsuków oraz kun?

A. prostokątny tunel o szerokości 6 m

B. prostokątny tunel o szerokości 3 m

C. okrągły tunel o średnicy 80 cm

D. okrągły tunel o średnicy 40 cm

Wybór okrągłego tunelu o średnicy 80 cm jako odpowiedniego rodzaju budowli habitatowej dla migracji borsuków i kun oparty jest na ich fizjologicznych i behawioralnych potrzebach. Borsuki i kuny to zwierzęta, które potrzebują dostępu do przestrzeni umożliwiającej swobodne poruszanie się oraz przesiadywanie w bezpiecznych miejscach. Okrągłe tunele charakteryzują się lepszą aerodynamiką i mniejszymi oporami, co sprzyja migracji, a ich większa średnica oznacza, że nie tylko borsuki, ale również inne gatunki mogą z nich korzystać. Zgodnie z zaleceniami dotyczącymi budowy korytarzy ekologicznych, średnica tunelu powinna wynosić co najmniej 60-80 cm, co jest zgodne z obserwacjami dotyczącymi zachowań migracyjnych tych gatunków. Przykłady zastosowania takiego rozwiązania można odnaleźć w projektach ochrony środowiska, gdzie odpowiednio zaprojektowane przejścia dla zwierząt są kluczowe dla ich przetrwania i utrzymania bioróżnorodności. Warto także zaznaczyć, że takie struktury są często uwzględniane w planach zagospodarowania przestrzennego, co podkreśla ich znaczenie w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 14

Ile podpór jest potrzebnych do ustabilizowania pnia rośliny drzewiastej sadzonej z tzw. odsłoniętym korzeniem?

A. 4

B. 3

C. 1

D. 2

Jak dobrze wiesz, jeśli sadzimy drzewo z odsłoniętym korzeniem, warto postawić trzy paliki wokół pnia. Dzięki temu roślina ma lepsze wsparcie, zwłaszcza na początku, gdy jeszcze się rozwija. Trzy paliki sprawiają, że drzewo jest stabilne, zarówno pionowo, jak i poziomo. To jest ważne, bo jak wiatr zerwie się, duże korony roślin mogą cierpieć. No i jeszcze, te paliki pomagają równomiernie rozłożyć siły działające na drzewo, co zmniejsza ryzyko uszkodzeń korzeni. Takie rośliny jak dąb, klon czy sosna potrzebują mocnego podparcia, żeby dobrze rosły. W praktyce warto też wybrać paliki odpowiedniej wysokości z materiałów, co przetrwa różne warunki pogodowe, żeby wsparcie trwało dłużej.

Pytanie 15

Spis roślinności w inwentaryzacji szczegółowej drzewostanu obejmuje nazwy gatunków drzew oraz

A. średnice koron, pierśnice i wysokości

B. średnice koron i grubości głównych gałęzi

C. pierśnice oraz odległości pomiędzy drzewami

D. grubości głównych gałęzi i wysokości

Odpowiedź wskazująca na średnice koron, pierśnice i wysokości drzew jest poprawna, ponieważ te parametry są kluczowe w inwentaryzacji drzewostanu. Średnica korony pozwala ocenić rozprzestrzenienie drzew w przestrzeni oraz ich zdolność do fotosyntezy, co jest fundamentalne dla zdrowia ekosystemu. Pierśnica, czyli wysokość na której mierzymy obwód pnia, jest istotnym wskaźnikiem wielkości i wieku drzewa, a także jego wartości ekologicznej i komercyjnej. Wysokość drzewa z kolei ma wpływ na jego udział w strukturze lasu oraz na interakcje ze środowiskiem. Te dane są niezbędne do oceny stanu zdrowia drzewostanu, planowania prac leśnych oraz podejmowania decyzji dotyczących zarządzania zasobami leśnymi. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu leśnictwem, stosowanie tych miar zapewnia dokładność i efektywność w monitorowaniu oraz ochronie różnorodności biologicznej.

Pytanie 16

Rewitalizacja historycznych ogrodów dotyczy

A. wyposażenia zabytku w instalacje oraz urządzenia spełniające nowoczesne standardy techniczne.

B. przystosowywania obiektów do aktualnych potrzeb przy zachowaniu cennych elementów kulturowych.

C. dostosowania zabytku do wymagań użytkownika.

D. działań mających na celu zachowanie zabytku w odpowiednim stanie technicznym.

Adaptowanie obiektów do współczesnych potrzeb z zachowaniem elementów cennych kulturowo to kluczowy aspekt rewitalizacji ogrodów zabytkowych. Celem tego procesu jest nie tylko przywrócenie funkcji użytkowych tych przestrzeni, ale także ochrona ich unikalnego dziedzictwa kulturowego. W praktyce oznacza to, że projektanci i architekci muszą angażować się w analizę historyczną oraz krajobrazową, aby zidentyfikować istotne cechy danego ogrodu. Przykładem może być rewitalizacja ogrodu botanicznego, w którym do nowoczesnych potrzeb dodaje się elementy edukacyjne, takie jak interaktywne wystawy czy ścieżki poznawcze, jednocześnie dbając o zachowanie oryginalnych nasadzeń oraz architektury ogrodowej. Kluczowymi standardami w tym zakresie są zasady zawarte w Dokumentach UNESCO dotyczących ochrony dóbr kultury oraz wytyczne ICOMOS, które podkreślają znaczenie harmonijnego współistnienia nowoczesnych funkcji z autentycznością miejsca. W ten sposób rewitalizacja staje się zrównoważonym procesem, który sprzyja zarówno ochronie dziedzictwa, jak i jego współczesnemu użytkowaniu.

Pytanie 17

Kto w zakładzie pracy sporządza dokumentację powypadkową?

A. pracownik służb bhp.

B. asystentka.

C. główna księgowa.

D. naczelny kierownik zakładu.

Dokumentację powypadkową w zakładzie pracy sporządza pracownik służb bhp, ponieważ to właśnie ta osoba posiada odpowiednią wiedzę oraz kompetencje niezbędne do właściwego zarejestrowania i analizy incydentów wypadkowych. Pracownicy służb bhp są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa i higieny pracy, co obejmuje również prowadzenie dokumentacji związanej z wypadkami. W praktyce, powinni oni zbierać dane dotyczące okoliczności wypadku, świadków, jak również oceniać ryzyko związane z danym zdarzeniem. Warto zauważyć, że zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz normami prawnymi, dokumentacja powypadkowa jest kluczowa dla analizy źródeł zagrożeń oraz wdrażania skutecznych działań prewencyjnych. Przykładowo, po każdym wypadku, pracownik służb bhp może przeprowadzać dochodzenie, które pomoże zidentyfikować przyczyny i zapobiec podobnym zdarzeniom w przyszłości.

Pytanie 18

Jakie narzędzia powinny być wykorzystane do ustalenia kąta prostego przy zakładaniu nowego ogrodu?

A. Tyczki oraz poziomnica

B. Węgielnica oraz tyczki

C. Łata i niwelator

D. Niwelator i poziomnica

Węgielnica to narzędzie służące do precyzyjnego wyznaczania kątów prostych, co jest kluczowe przy zakładaniu ogrodu. Umożliwia ona utworzenie kąta prostego poprzez zastosowanie zasady trójkąta prostokątnego, co jest fundamentalnym zagadnieniem w praktyce ogrodniczej oraz budowlanej. W połączeniu z tyczkami, które mogą być umieszczane w odpowiednich miejscach, węgielnica pozwala na dokładne określenie granic poszczególnych sekcji ogrodu. Na przykład, przy planowaniu ścieżek, rabat kwiatowych czy ogródków warzywnych, zastosowanie węgielnicy i tyczek umożliwia precyzyjne wyznaczenie kształtów i odległości, co z kolei wpływa na estetykę i funkcjonalność przestrzeni. Dobór tych narzędzi jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania terenów zielonych, gdzie dokładność w pomiarach jest kluczowa dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych oraz praktycznych.

Pytanie 19

Nie powinno się sadzić roślin z nagim systemem korzeniowym

A. krzewów owocowych

B. roślin wodnych

C. róż rabatowych

D. roślin iglastych

Sadzenie roślin iglastych bez korzeni to raczej kiepski pomysł. Te roślinki mają swoje wymagania jeśli chodzi o glebę i wilgotność, a bez korzeni może być im ciężko. Na przykład sosny czy świerki potrzebują stabilnych warunków, a przy nagich sadzonkach to może być trudne do osiągnięcia. Mają one głębokie korzenie, więc jak sadzimy je bez systemu korzeniowego, to mogą mieć problem z aklimatyzacją i często po prostu umierają. Warto w takich przypadkach korzystać z sadzonek w pojemnikach albo takich z korzeniami, bo to im pomaga lepiej się zaadoptować i rosnąć. Przykładem może być sadzenie w pojemnikach, co ułatwia przenoszenie roślin i mniej je uszkadza podczas przesadzania. Zmniejsza to stres i daje większą szansę na przetrwanie.

Pytanie 20

Jakie drzewo liściaste jest zalecane do uprawy na glebach o dużej wilgotności?

A. Surmię bignoniową (Catalpa bignonioides)

B. Robinię białą (Robinia pseudoacacia)

C. Brzozę brodawkowatą (Betula pendula)

D. Buka pospolitego (Fagus sylvatica)

Brzoza brodawkowata (Betula pendula) jest często mylona z drzewem preferującym wilgotne siedliska, ponieważ potrafi tolerować różnorodne warunki glebowe, w tym te mniej korzystne. Jednak to drzewo najlepiej rośnie na glebach piaszczystych i dobrze zdrenowanych. Jego naturalne środowisko to tereny o umiarkowanym poziomie wilgoci, a nadmiar wody może prowadzić do osłabienia systemu korzeniowego, co skutkuje obniżoną odpornością na choroby. Z kolei robinia biała (Robinia pseudoacacia) preferuje gleby lekkie i dobrze przepuszczalne, co również wyklucza ją z grona drzew odpowiednich do uprawy na glebach wilgotnych. Może być sadzona w różnych warunkach, jednak nie sprawdzi się w zbyt mokrych miejscach, gdzie ryzyko wystąpienia chorób grzybowych wzrasta. Surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides) to kolejny przykład, gdyż pomimo że dobrze znosi okresową wilgotność, jej preferencje dotyczą gleb żyznych i przepuszczalnych, a zbyt duża ilość wody może prowadzić do problemów z korzeniami. W praktyce, wybierając drzewo do sadzenia na glebach o dużej wilgotności, istotne jest rozpoznanie jego wymagań siedliskowych oraz zrozumienie, jakie czynniki mogą prowadzić do stresu roślinnego. Właściwe dobranie gatunku jest kluczowe dla zapewnienia jego zdrowego wzrostu oraz długowieczności, co jest podstawą dobrych praktyk w arborystyce i ogrodnictwie.

Pytanie 21

Jakie rodzaje drzew są typowe dla obszarów łęgowych wzdłuż dużych rzek?

A. Dąb bezszypułkowy (Quercus petraea) oraz sosna pospolita (Pinus sylvestris)

B. Wierzba biała (Salix alba) oraz topola biała (Populus alba)

C. Grab pospolity (Carpinus betulus) oraz buk pospolity (Fagus sylvatica)

D. Olsza szara (Alnus incana) oraz świerk pospolity (Picea abies)

Wybór wierzby białej (Salix alba) i topoli białej (Populus alba) jako gatunków charakterystycznych dla terenów łęgowych nad dużymi rzekami jest prawidłowy, ponieważ oba te drzewa są silnie związane z wilgotnymi ekosystemami, typowymi dla dolin rzecznych. Wierzba biała, często występująca w pobliżu wód, ma zdolność do tolerowania zalewania oraz rośnie w miejscach o bogatej glebie aluwialnej. Topola biała, z kolei, jest gatunkiem pionierskim, który skutecznie stabilizuje brzegi rzek, zapobiegając erozji. Oba gatunki odgrywają kluczową rolę w ekosystemie, wspierając bioróżnorodność, oferując schronienie dla wielu zwierząt oraz poprawiając jakość wód poprzez filtrację i redukcję zanieczyszczeń. W praktyce, ich obecność w projektach rekultywacyjnych i ochrony rzek jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, co czyni je doskonałym przykładem gatunków do wykorzystania w programach ochrony przyrody.

Pytanie 22

Wykonywanie analiz funkcjonalno-przestrzennych ma na celu

A. zgromadzenie informacji niezbędnych do oceny stanu zdrowotnego drzewostanu

B. zapewnienie rozwiązań programowych i przestrzennych dla określonego obszaru

C. przygotowanie zaleceń dotyczących pielęgnacji dla istniejącego drzewostanu

D. ocenę warunków siedliskowych dla roślin

Przeprowadzanie analiz funkcjonalno-przestrzennych jest kluczowym elementem planowania i zarządzania przestrzenią, szczególnie w kontekście rozwoju terenów. Celem tych analiz jest opracowanie rozwiązań, które uwzględniają zarówno aspekty ekologiczne, jak i społeczne otoczenia. Przykładem może być projektowanie infrastruktury miejskiej, gdzie uwzględnia się nie tylko funkcjonalność budynków, ale też ich wpływ na lokalną faunę i florę. W standardach branżowych, takich jak ISO 14001 dotyczących zarządzania środowiskiem, podkreśla się konieczność zintegrowanego podejścia do analizy funkcjonalno-przestrzennej, co pozwala na zminimalizowanie negatywnego wpływu na środowisko. Wiedza z zakresu GIS (Geographic Information Systems) jest również nieoceniona w tym procesie, umożliwiając wizualizację danych przestrzennych i ich analizę, co wspiera podejmowanie świadomych decyzji. W praktyce, wdrożenie takich rozwiązań sprzyja tworzeniu zrównoważonego rozwoju, co jest zgodne z aktualnymi trendami i wymaganiami prawnymi w zakresie ochrony środowiska.

Pytanie 23

Jakie rośliny potrzebują intensywnego podlewania w porze jesiennej z uwagi na ryzyko tzw. suszy fizjologicznej w zimie i wczesnej wiośnie?

A. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare), pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

B. Mahonia pospolita (Mahonia aquifolium), cis pospolity (Taxus baccatd)

C. Złotlin japoński (Kernajaponica), dereń biały (Cormis alba)

D. Berberys Thunberga (Berberis thunbergii), pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

Mahonia pospolita oraz cis pospolity wymagają obfitego podlewania w okresie jesiennym, ponieważ są to rośliny, które mogą cierpieć na suszę fizjologiczną w zimie i wczesnej wiosny. Susza fizjologiczna to stan, w którym rośliny nie są w stanie pobierać wystarczającej ilości wody z gleby, mimo że ta jest dostępna. W przypadku mahonii i cisu, ich systemy korzeniowe powinny być odpowiednio nawilżone, aby mogły przetrwać trudne warunki zimowe. W praktyce, dostarczenie wody przed zamarznięciem gleby może znacznie poprawić ich zdrowie i odporność. Warto zastosować mulczowanie, które ogranicza parowanie wody i utrzymuje wilgotność gleby. Warto również zwrócić uwagę na rodzaj gleby; gleby piaszczyste wymagają częstszego podlewania, podczas gdy gleby gliniaste mogą utrzymywać wilgoć dłużej. Odpowiednie podlewanie jesienne jest kluczowym elementem w strategii zarządzania wodą w ogrodzie, co podkreślają standardy dotyczące zrównoważonego zarządzania zasobami wodnymi.

Pytanie 24

Nienaturalne szarozielone bądź fioletowe zabarwienie liści oraz ogonków liściowych wskazuje na niedobór

A. azotu

B. potasu

C. magnezu

D. fosforu

Nienaturalne szarozielone lub fioletowe zabarwienie liści oraz ogonków liściowych jest charakterystycznym objawem niedoboru fosforu, który odgrywa kluczową rolę w procesach energetycznych roślin. Fosfor jest niezbędny do syntezy ATP (adenozynotrifosforanu), który jest głównym nośnikiem energii w komórkach. Niedobór tego elementu prowadzi do osłabienia wzrostu rośliny, a także wpływa na rozwój korzeni oraz kwitnienie. W praktyce, obserwując zabarwienie liści, szczególnie w młodych roślinach, można łatwo zdiagnozować niedobór fosforu. Dodatkowo, w celu zapobiegania niedoborom, zaleca się stosowanie nawozów zawierających fosfor oraz regularne badania gleby, co pozwala na optymalizację żywienia roślin zgodnie z ich potrzebami. Warto także podkreślić, że odpowiednia dawka fosforu przyczynia się do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości owoców i warzyw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rolniczymi.

Pytanie 25

Jakie gatunki roślin można zarekomendować do aranżacji ogrodu skalnego w stylu alpejskim?

A. Smagliczka skalna (Alyssum saxatile), żagwin ogrodowy (Aubrieta × cultorum)

B. Bluszcz pospolity (Hedera helix), funkia sina (Hosta glauca)

C. Krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina), serduszka piękne (Dicentra formosa)

D. Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis × hybrida), kosaciec bródkowy (Iris germanica)

Smagliczka skalna (Alyssum saxatile) oraz żagwin ogrodowy (Aubrieta × cultorum) to doskonałe wybory do ogrodu skalnego o charakterze alpejskim, ponieważ są to rośliny dobrze przystosowane do trudnych warunków panujących w takich środowiskach. Smagliczka skalna jest rośliną niską, dorastającą do około 15-30 cm wysokości, charakteryzującą się złotymi kwiatami, które kwitną od wiosny do lata. Ma płytki system korzeniowy, co pozwala jej dobrze funkcjonować w skalistym podłożu oraz efektywnie wykorzystać dostępne zasoby wody. Żagwin ogrodowy jest również niską rośliną, o gęstym pokroju, której kwiaty mogą mieć różne kolory, od fioletowego do różowego, i kwitnie wczesną wiosną. Obie rośliny są odporne na suszę, co czyni je idealnymi do ogrodów skalnych, gdzie gleba jest często uboga w składniki odżywcze oraz narażona na intensywne nasłonecznienie. Dodatkowo, wprowadzenie tych roślin do ogrodu skalnego przyczynia się do zwiększenia jego estetyki oraz bioróżnorodności, co jest zgodne z zasadami projektowania zieleni w ogrodach alpejskich.

Pytanie 26

Aby usunąć warstwę filcu z wiekowych trawników, należy zastosować

A. aerator kolcowy

B. grabie z tworzywa sztucznego

C. wertykulator ręczny

D. kultywator gwiazdkowy

Wertykulator ręczny jest narzędziem zaprojektowanym specjalnie do usuwania warstwy filcu na trawnikach. Filc to nagromadzenie martwej trawy, liści oraz innych organicznych resztek, które mogą ograniczać dostęp powietrza, wody i składników odżywczych do korzeni trawy. Użycie wertykulatora, który posiada ostrza tnące, pozwala na efektywne usunięcie tej warstwy, poprawiając zdrowie i kondycję trawnika. W praktyce zaleca się stosowanie wertykulatora wiosną lub jesienią, gdy trawa jest w fazie wzrostu, co pozwala na szybszą regenerację po zabiegu. Dzięki temu trawnik staje się bardziej odporny na choroby, lepiej chłonie wodę i składniki odżywcze. Dobre praktyki zalecają wykonywanie wertykulacji co 1-2 lata, aby utrzymać trawnik w dobrej kondycji. Ponadto, po użyciu wertykulatora warto zastosować nawożenie, co dodatkowo wspiera regenerację trawy.

Pytanie 27

Która z bylin charakteryzuje się omszonymi liśćmi?

A. konwalia majowa (Convallaria majalis)

B. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

C. omieg kaukaski (Doronicum caucasicum)

D. floks szydlasty (Phlox subulata)

Czyściec wełnisty, znany też jako Stachys byzantina, to taka roślina, która naprawdę rzuca się w oczy dzięki swoim omszonym liściom. Te liście mają gęsty, szary meszek, co nie tylko wygląda ciekawie, ale też sprawia, że roślina lepiej znosi trudne warunki, jak susza czy zimno. W ogrodzie sprawdzają się super, bo rozrastają się i można je używać jako rośliny okrywowej. Dodatkowo przyciągają owady zapylające, co jest fajne dla całego ekosystemu. Dla początkujących ogrodników to wręcz idealna roślina, bo jest wytrzymała i nie wymaga dużej uwagi — wystarczy, że ma dobrą glebę i trochę słońca.

Pytanie 28

Jakie działanie należy podjąć w uprawie różaneczników, aby zapewnić coroczne, obfite kwitnienie?

A. Usuwanie przekwitłych kwiatów

B. Regularne podlewanie

C. Przycinanie pędów z kwiatami

D. Przycinanie korzeni

Wyłamywanie przekwitłych kwiatostanów to kluczowy zabieg w uprawie różaneczników, który znacząco wpływa na coroczną jakość kwitnienia. Po zakwitnięciu, usunięcie przekwitłych kwiatów zapobiega ich zawiązywaniu się nasion, co pozwala roślinie skoncentrować energię na produkcji nowych pąków kwiatowych na następny sezon. W praktyce, wykonując ten zabieg, ogrodnicy powinni stosować czyste i ostre narzędzia, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Dodatkowo, wyłamywanie przekwitłych kwiatostanów poprawia wentylację wśród pędów, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka chorób grzybowych. Warto również pamiętać, że regularne monitorowanie stanu roślin i odpowiednie reagowanie na ich potrzeby to elementy dobrej praktyki w ogrodnictwie. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, ten zabieg należy wykonywać wczesnym latem, co sprzyja obfitym kwitnieniom w sezonie wegetacyjnym.

Pytanie 29

Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być przeprowadzane w warunkach

A. bezwietrznych i lekko pochmurnych

B. wietrznych i deszczowych

C. bezwietrznych i słonecznych

D. wietrznych i upalnych

Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być wykonywane w warunkach bezwietrznych i lekko pochmurnych, aby zminimalizować ryzyko niekontrolowanego rozprzestrzenienia się środków ochrony roślin. Wietrzenie wpływa na rozprzestrzenianie się oprysków, co może prowadzić do ich osadzania się na innych roślinach, w tym tych, które nie wymagają ochrony, a także na powierzchniach wodnych, co jest szkodliwe dla ekosystemów. Lekka pochmurność zmniejsza intensywność promieniowania słonecznego, co z kolei może wpłynąć na szybsze wchłanianie substancji chemicznych przez rośliny. Przykładowo, w przypadku stosowania fungicydów, optymalne warunki atmosferyczne sprzyjają ich skuteczności, gdyż nie są one degradowane przez promieniowanie UV. Ważnym aspektem jest również przestrzeganie zasad IPM (Integrated Pest Management), które kładą nacisk na stosowanie chemii w sposób przemyślany i odpowiedzialny, uwzględniający prognozy pogody oraz cykle rozwojowe szkodników.

Pytanie 30

Kto może udzielić zgody na usunięcie drzewa znajdującego się na terenach chronionych?

A. Główny Inspektor Ochrony Środowiska

B. Wojewódzki Konserwator Przyrody

C. Minister Środowiska

D. Wojewódzki Konserwator Zabytków

Wybór Głównego Inspektora Ochrony Środowiska jako organu odpowiedzialnego za wycinkę drzew w terenie zabytkowym jest nieprecyzyjny. Główny Inspektor Ochrony Środowiska zajmuje się szerszymi kwestiami ochrony środowiska, ale nie ma kompetencji do podejmowania decyzji w sprawie konkretnych zabytków. Z kolei Wojewódzki Konserwator Przyrody również nie zajmuje się bezpośrednio ochroną zabytków, lecz ma za zadanie dbać o aspekty przyrodnicze, co nie jest wystarczające w kontekście historycznych lub kulturowych wartości terenu. Minister Środowiska, chociaż pełni ważną rolę w zarządzaniu polityką ochrony środowiska, nie ma wpływu na konkretne decyzje dotyczące wycinki drzew w obszarach chronionych. Typowy błąd myślowy polega na myleniu kompetencji różnych organów – każdy z nich ma ściśle określony zakres działania. Zrozumienie, które instytucje odpowiedzialne są za różne aspekty ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego, jest kluczowe dla prawidłowego podejmowania decyzji w tym zakresie. W kontekście wycinki drzew na terenach zabytkowych, odpowiednie przepisy formułują wymogi ochrony, które mogą obejmować nie tylko samą zgodę, ale również przeprowadzenie analiz wpływu na środowisko i dziedzictwo kulturowe.

Pytanie 31

Jakie rośliny można zalecić do obsadzenia ekstensywnego zielonego dachu?

A. sosna pospolita (Pinus sylvestris), bez lilak (Syringa vulgaris)

B. rozchodnik ostry (Sedum acre), rojnik murowy (Sempervivum tectorum)

C. brzoza brodawkowata (Betula pendula), grusza pospolita (Pyrus communis)

D. modrzew europejski (Larix decidua), dereń biały (Cornus alba)

Rozchodnik ostry (Sedum acre) oraz rojnik murowy (Sempervivum tectorum) to idealne rośliny do obsadzenia ekstensywnego zielonego dachu. Obie rośliny należą do rodziny gruboszowatych i charakteryzują się wysoką odpornością na niekorzystne warunki, takie jak susza, wiatr oraz ograniczona gleba, co czyni je doskonałym wyborem na dachy o niskiej warstwie substratu. Sedum acre ma dodatkowo właściwości przyciągające owady zapylające, co wspiera lokalny ekosystem. Rojnik murowy, z kolei, wyróżnia się estetyką oraz zdolnością do akumulacji wody, co minimalizuje ryzyko erozji podłoża. Zastosowanie tych roślin przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynków, poprzez obniżenie temperatury wewnętrznej latem oraz izolację zimą. W kontekście standardów budowlanych, zielone dachy wspierają zrównoważony rozwój i przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności, co jest zgodne z aktualnymi trendami w architekturze ekologicznej i urbanistyce.

Pytanie 32

Elementy, które są w równych odległościach od osi odniesienia i stanowią swoje lustrzane odbicie, tworzą w kompozycji

A. kontrast

B. asymetrię

C. symetrię

D. akcent

Symetria w kompozycji odnosi się do sytuacji, w której elementy są rozmieszczone równomiernie wokół osi, tworząc wrażenie równowagi i harmonii. W kontekście projektowania graficznego czy architektury, symetria może być wykorzystana do tworzenia estetycznie przyjemnych kompozycji, które przyciągają uwagę i wywołują poczucie porządku. Przykładem może być fasada budynku, gdzie okna i drzwi są rozmieszczone w równych odstępach po obu stronach centralnego wejścia. W sztuce, takie podejście jest często stosowane w klasycznych rzeźbach i malarstwie, gdzie symetria wzmacnia przekaz estetyczny dzieła. W praktyce, projektanci często korzystają z siatki kompozycyjnej, aby zapewnić symetrię w swoich pracach, co jest zgodne z zasadami klasycznego projektowania, które stawiają na równowagę i proporcje.

Pytanie 33

Typową czynnością podczas wiosennego sadzenia krzewów róż rabatowych jest

A. przycinanie pędów w okolicy 3 a 5 oczka, kierując je na zewnątrz

B. przycinanie pędów na wysokości około 30 cm

C. osłanianie krzewów gałęziami drzew iglastych

D. kopczykowanie krzewów do wysokości około 30 cm

Przycinanie pędów krzewów róż rabatowych między 3 a 5 oczkiem skierowanym na zewnątrz jest kluczowym zabiegiem agrotechnicznym, który pozwala na uzyskanie ładnego pokroju roślin oraz wspiera ich zdrowy rozwój. Wiosenne przycinanie stymuluje wzrost nowych pędów oraz kwitnienie, co jest istotne dla estetyki i jakości kwiatów. Odpowiednie przycinanie pozwala także na poprawę aeracji wnętrza krzewu, co zmniejsza ryzyko chorób grzybowych. Ważne jest przy tym, aby miejsca cięcia były wykonane ostrożnie, co zapobiega uszkodzeniu tkanki roślinnej. Przykładowo, przycinając pędy na wysokości odpowiednich oczek, tworzymy warunki do rozwoju silnych, zdrowych pędów, które będą wydawały obfite kwiaty. Dobre praktyki wskazują, że przycinanie powinno być wykonywane wczesną wiosną, przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, co zapewnia krzewom odpowiednie warunki do regeneracji. Warto również wspomnieć, że przycinanie powinno uwzględniać specyfikę danej odmiany róż, ponieważ różne odmiany mogą wymagać różnego podejścia do formowania.

Pytanie 34

Zespół zajmujący się wypadkami przygotowuje dokumentację powypadkową w formie protokołu oraz karty wypadku, w terminie nie później niż

A. tydzień po zdarzeniu

B. 30 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

C. w dniu zdarzenia

D. 14 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

Odpowiedź, że zespół powypadkowy sporządza dokumentację powypadkową w terminie nie później niż 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku jest prawidłowa. Zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, kluczowe jest, aby dokumentacja powypadkowa była dokładnie i terminowo sporządzona, co pozwala na rzetelną analizę okoliczności zdarzenia. W praktyce oznacza to, że po uzyskaniu informacji o wypadku, zespół ma obowiązek przeprowadzenia dochodzenia oraz zgromadzenia wszystkich niezbędnych dowodów w ciągu 14 dni. Przyspiesza to proces ustalania przyczyn wypadku oraz umożliwia wdrożenie działań naprawczych, co jest niezbędne do poprawy bezpieczeństwa w miejscu pracy. Dodatkowo, sporządzanie dokumentacji w odpowiednim terminie jest również istotne dla spełnienia wymogów ubezpieczeniowych oraz możliwych dochodzeń prawnych. W praktyce, w wielu firmach, zespoły powypadkowe korzystają z gotowych wzorów protokołów i kart wypadków, co ułatwia im pracę i pozwala na szybsze zebranie wszystkich istotnych informacji.

Pytanie 35

Jakie rośliny powinny być posadzone w ogrodzie przedszkolnym przy ruchliwej ulicy, aby chronić go przed spalinami i hałasem?

A. drzewa liściaste, np. lipa dużolistna

B. byliny, np. pięciornik trójząbkowy

C. drzewa iglaste, np. świerk serbski

D. krzewy, np. forsycja pośrednia

Wybór drzew liściastych, bylin czy drzew iglastych do izolacji ogrodu przedszkolnego nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście ochrony przed hałasem i zanieczyszczeniami powietrza. Drzewa liściaste, takie jak lipa wielkolistna, wprawdzie mogą przyczyniać się do poprawy jakości powietrza, jednak ich efektywność w izolacji akustycznej jest ograniczona. Liście drzew liściastych, choć mają dużą powierzchnię, nie są wystarczająco gęste, by skutecznie tłumić dźwięki napływające z ruchliwej ulicy. Dodatkowo, w przypadku drzew iglastych, takich jak świerk serbski, ich igły i struktura nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed hałasem, a ich wzrost i rozwój w warunkach miejskich może być utrudniony z powodu miejskiego zanieczyszczenia i przestrzeni ograniczonej dla korzeni. Byliny, takie jak pięciornik trójząbkowy, również nie są odpowiednie do izolacji, gdyż ich niewielka wysokość i struktura nie dają możliwości skutecznej bariery przed hałasem i spalinami. Często popełniane błędy myślowe przy wyborze roślin do izolacji wynikają z nieuwzględnienia specyfiki ich wzrostu oraz funkcji, jakie mają pełnić. Przy projektowaniu przestrzeni zielonych w takich lokalizacjach kluczowe jest stosowanie roślin, które charakteryzują się gęstością oraz odpowiednią wysokością, co pozwala na maksymalizację funkcji izolacyjnych.

Pytanie 36

Jaką czynność należy wykonać jako pierwszą w celu przygotowania podłoża do sadzenia roślin?

A. Porządkowanie terenu

B. Zasilenie gleby w składniki odżywcze

C. Spulchnienie górnej warstwy gleby

D. Wyrównanie powierzchni terenu

Uporządkowanie terenu to kluczowy pierwszy krok w procesie przygotowywania podłoża do nasadzeń roślinnych. Ten etap polega na usunięciu wszelkich przeszkód, takich jak kamienie, korzenie, śmieci czy inne zanieczyszczenia, które mogą utrudniać dalsze prace oraz wzrost roślin. Przygotowanie terenu poprawia dostęp do gleby, co jest niezbędne do jej dalszej obróbki, takiej jak spulchnienie czy wzbogacenie w składniki pokarmowe. Przykładowo, w przypadku zakupu działki pod ogród, uporządkowanie terenu pozwala na lepsze zaplanowanie przestrzeni, co ułatwia rozmieszczenie roślin oraz nawodnienie. Dobre praktyki wskazują, że prawidłowe uporządkowanie terenu jest fundamentem, który pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów gleby. Ponadto, stanowi podstawę do dalszych działań, jak np. wyrównywanie i pielęgnacja roślin, co jest istotne dla ich zdrowego wzrostu i rozwoju.

Pytanie 37

Na mapie terenowej, gdzie rzeczywista odległość 5 m odpowiada 2,5 cm, zastosowano skalę

A. 1:200

B. 1:50

C. 1:20

D. 1:100

Analizując pozostałe odpowiedzi, warto zauważyć, że błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad działania skal. Na przykład, skala 1:50 sugeruje, że 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Zatem 2,5 cm na planie odpowiadałoby 125 cm w rzeczywistości, co jest znacznie mniej niż 5 m. To częsty błąd, gdyż użytkownik może nie uwzględnić, że taka skala znacznie pomniejsza odległości. Skala 1:100 także jest niewłaściwa, ponieważ w tym przypadku 2,5 cm na planie odpowiadałoby 250 cm (2,5 m) w rzeczywistości, co również nie zgadza się z podaną odległością 5 m. Również skala 1:20 jest niepoprawna, gdyż 2,5 cm odpowiadałoby 50 cm w rzeczywistości, co jest zupełnie nieadekwatne do rzeczywistej odległości. Typowe błędy polegają na nieprzekształceniu jednostek oraz braku uwzględnienia, jak duża jest skala w stosunku do rzeczywistości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak obliczać przeliczenia i jakie są konsekwencje wyboru konkretnej skali dla odwzorowania wymiarów w projektach technicznych.

Pytanie 38

Koncepcyjny projekt parku o powierzchni 5 ha powinien być opracowany w skali

A. 1:10

B. 1:100

C. 1:500

D. 1:5000

Z tego co widzę, skala 1:10 to już trochę przesada, szczególnie jak myślimy o parku o powierzchni 5 ha. Oznacza to, że 1 cm na rysunku to 10 cm w rzeczywistości, co by się zrobiło z rysunkiem? No, zupełnie by nie pasował i byłby za mały. A skala 1:100? To też niewiele pomoże, bo rysunek znów byłby zbyt mały, żeby pokazać wszystkie szczegóły. Z kolei 1:5000 to już w ogóle za bardzo ogólny zarys, bo nie byłoby widać żadnych detali jak ścieżki czy roślinność. Przy projektach parków ważne jest, żeby wybrać skalę, która pozwala widzieć zarówno ogólny zarys, jak i detale. W moim odczuciu, skala 1:500 to jest to, co można wykorzystać, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nie zrozumienie tego może prowadzić do błędów, które potem trudno naprawić.

Pytanie 39

Który z nawozów organicznych charakteryzuje się najwyższą zawartością azotu?

A. Torf wysoki

B. Obornik

C. Kompost

D. Kora mielona

Wybór nawóz organiczny, jak torf wysoki czy kompost, może nie być najlepszym pomysłem, jeśli chcesz dostarczyć roślinom azot. Torf, mimo że często się go używa w ogrodnictwie, ma niską ilość azotu – tylko około 0,1-0,5%. Jego głównym zadaniem jest poprawa struktury gleby, a nie dostarczanie składników. Kompost też nie jest jakiś szczególnie bogaty w azot; jego zawartość to zaledwie 1-2%, co w porównaniu z obornikiem jest kiepskie. Żeby kompost działał, musi być dobrze zbalansowany pod względem węgla i azotu, co bywa trudne. Co do kory mielonej, to praktycznie nie ma w niej azotu i służy głównie jako ściółka, co może prowadzić do tego, że rośliny będą miały problem z dostępem do azotu podczas jej rozkładu. Jak wybierzesz takie nawozy, to możesz mieć problemy z niedoborem azotu, co widać po żółknięciu liści i słabszym wzroście. Dlatego warto znać różnice między nawozami organicznymi i wiedzieć, jak wpływają na zdrowie roślin.

Pytanie 40

W projekcie rabaty przewidziano rozmieszczenie roślin w odstępie 20 x 20 cm, a odległość pierwszego rzędu od krawędzi obsadzenia powinna wynosić

A. 25 cm

B. 10 cm

C. 20 cm

D. 5 cm

Odpowiedź 10 cm jest prawidłowa, ponieważ przy rozstawie roślin wynoszącym 20 x 20 cm, należy uwzględnić odpowiednią odległość od granicy obsadzenia, aby rośliny miały wystarczająco miejsca do wzrostu oraz nie konkurowały o zasoby, takie jak woda i składniki odżywcze. Aby zapewnić optymalny rozwój roślin, zaleca się, aby odległość od granicy obsadzenia wynosiła 10 cm. Umożliwia to nie tylko zdrowy rozwój roślin, ale również ułatwia pielęgnację, na przykład podczas podlewania czy nawożenia. W praktyce oznacza to, że jeśli roślina zostanie posadzona w odległości 10 cm od krawędzi kwietnika, to ma wystarczająco dużo przestrzeni na rozwój korzeni, co jest kluczowe dla ich wzrostu. Dodatkowo, stosowanie takiej odległości jest zgodne z dobrymi praktykami ogrodniczymi, które zalecają pozostawienie przestrzeni, aby rośliny nie ograniczały się nawzajem, co może prowadzić do chorób lub zahamowania wzrostu. Ta wiedza jest niezbędna do efektywnego projektowania ogrodów i kwietników, co jest szczególnie istotne w profesjonalnym ogrodnictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej