Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 17 lipca 2025 22:29
Data zakończenia: 17 lipca 2025 22:54

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najczęściej wykorzystywanym odczynnikiem do barwienia próbek mikroskopowych jest

A. błękit toluidynowy

B. błękit metylowy

C. dimetyloglioksym

D. lakmus

Błękit toluidynowy to jeden z najczęściej stosowanych odczynników barwiących w mikroskopii, szczególnie w kontekście biologii komórkowej i histologii. Jego zastosowanie wynika z wysokiej specyficzności do barwienia kwasów nukleinowych, co pozwala na wyraźne uwidocznienie jądra komórkowego oraz innych struktur komórkowych. Błękit toluidynowy jest skuteczny w identyfikacji komórek nowotworowych, ponieważ zmienia swoje zabarwienie w zależności od stanu komórki, co może być przydatne w diagnostyce patologicznej. W praktyce laboratoryjnej, preparaty barwione błękitem toluidynowym pozwalają na szczegółowe obserwacje mikroskopowe, co jest kluczowe dla badaczy i diagnostów. Ponadto, stosowanie tego odczynnika jest zgodne z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, które zalecają dokładność i precyzyjność w barwieniu, aby uzyskać jak najbardziej wiarygodne wyniki. Warto zaznaczyć, że błękit toluidynowy jest również stosowany w technikach immunohistochemicznych, co podkreśla jego uniwersalność i znaczenie w nowoczesnych badaniach naukowych.

Pytanie 2

Jakiego rodzaju proces uzdatniania wody ilustrują podane równania reakcji chemicznych?
CO₂ + Ca(OH)₂ → CaCO₃ + H₂O Ca(HCO₃)₂ + Ca(OH)₂ → 2CaCO₃ + 2H₂O

A. Dekarbonizacji wapnem

B. Dekarbonizacji wapnem oraz kwasem

C. Dekarbonizacji węglanem

D. Dekarbonizacji węglanem oraz kwasem

Odpowiedź "Dekarbonizacji wapnem" jest prawidłowa, ponieważ przedstawione reakcje chemiczne ilustrują proces usuwania dwutlenku węgla (CO2) z wody poprzez reakcję z wodorotlenkiem wapnia (Ca(OH)2). W wyniku tej reakcji powstaje węglan wapnia (CaCO3), który jest trudno rozpuszczalny, co umożliwia jego skuteczne usunięcie z wody. W praktyce, dekarbonizacja wapnem jest powszechnie stosowana w uzdatnianiu wody, szczególnie w procesach, gdzie celem jest redukcja twardości wody oraz usunięcie nadmiaru węglanów. Przykładem zastosowania tej metody jest przygotowanie wody do celów przemysłowych, gdzie wysoka twardość może prowadzić do osadzania się kamienia kotłowego, co jest kosztowne w eksploatacji. Dodatkowo, zastosowanie węglanu wapnia jako substancji do dekarbonizacji spełnia normy ochrony środowiska, a także przyczynia się do stabilizacji pH wody. Proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży uzdatniania wody, a jego efektywność jest monitorowana przez liczne standardy jakości wody, takie jak ISO 9001 oraz normy krajowe.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Wśród wskaźników stosowanych w analizach kompleksometrycznych znajdują się

A. błękit bromotymolowy

B. skrobia

C. czerwień metylowa

D. kalces

Wiesz co, te nieprawidłowe odpowiedzi dotyczą wskaźników, które w ogóle nie mają zastosowania w kompleksometrii. Na przykład skrobia używana jest głównie w reakcjach jodowych, gdzie zmiana koloru pokazuje obecność jodu, a nie w kompleksometrii, gdzie chodzi o wiązanie metali. Błękit bromotymolowy to wskaźnik pH i wykorzystywany jest zwykle w analizie kwasowo-zasadowej, a czerwień metylowa, również wskaźnik pH, w ogóle się nie nadaje do procesów kompleksometrycznych. Często się myli te różne funkcje wskaźników w chemii, co prowadzi do nieporozumień. Każdy wskaźnik ma swoje miejsce i ograniczenia, wynikające z tego, jak działa i jakie ma właściwości chemiczne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, gdy chcemy precyzyjnie określić, ile jonów metali jest w roztworach. Pamiętaj, że wybór odpowiedniego wskaźnika jest naprawdę ważny dla dokładności analizy i uzyskania wiarygodnych wyników, co wymaga solidnej wiedzy o zastosowaniach i mechanizmach działania różnych wskaźników w chemii analitycznej.

Pytanie 6

Która z wymienionych soli w roztworze wodnym ma charakter kwasowy?

A. K2CO3

B. NaNO2

C. NH4Cl

D. KNO3

NH4Cl, czyli chlorek amonowy, w roztworze wodnym wykazuje odczyn kwasowy z powodu dysocjacji jonu amonowego (NH4+), który jest słabym kwasem. Kiedy NH4Cl rozpuszcza się w wodzie, jego jony amonowe mogą reagować z cząsteczkami wody, co prowadzi do powstania jonów hydroniowych (H3O+). To zjawisko obniża pH roztworu, czyniąc go kwasowym. Takie właściwości NH4Cl są wykorzystywane na przykład w laboratoriach chemicznych do regulacji pH w różnych reakcjach chemicznych oraz w nawozach, gdzie poprawiają dostępność składników odżywczych dla roślin. Znajomość właściwości kwasowych soli, takich jak NH4Cl, jest istotna w kontekście chemii analitycznej, gdzie precyzyjne kontrolowanie pH jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników badań. Zrozumienie interakcji między solami a wodą jest również ważne w kontekście procesu oczyszczania wody oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie stabilność pH ma istotny wpływ na skuteczność substancji czynnych.

Pytanie 7

Do optycznych metod instrumentalnych wykorzystywanych w chemicznej analizie zalicza się

A. argentometria

B. potencjometria

C. konduktometria

D. refraktometria

Refraktometria jest instrumentalną metodą optyczną, która polega na pomiarze kąta załamania światła przechodzącego przez substancję. Jest to technika szeroko stosowana w analizie chemicznej, szczególnie w identyfikacji i ilościowym oznaczaniu substancji rozpuszczonych w cieczy. Przykładami zastosowania refraktometrii są analiza stężenia roztworów cukru w przemyśle spożywczym, gdzie refraktometria pozwala na szybkie i dokładne określenie zawartości sacharozy. Zgodnie z normami ISO, techniki refraktometryczne powinny być stosowane w połączeniu z kalibracją na podstawie wzorców, co zapewnia dokładność i powtarzalność pomiarów. W przypadku próbek o różnych temperaturach, niezwykle istotne jest uwzględnienie korekcji temperaturowej, co jest standardową praktyką w laboratoriach. Refraktometria znajduje również zastosowanie w analizie jakości olejów i tłuszczów oraz w diagnostyce medycznej, gdzie pomocna jest w ocenie stanu nawodnienia organizmu na podstawie analizy moczu.

Pytanie 8

Po przeprowadzeniu procesu elektrolizy wodnego roztworu określonego związku, na katodzie pojawił się wodór, a na anodzie tlen. Który z tych związków został poddany elektrolizie?

A. NaOH

B. NaCl

C. AgNO3

D. CuSO4

Odpowiedź NaOH jest właściwa, bo podczas elektrolizy wodnego roztworu tego związku na katodzie wydobywa się wodór, a na anodzie tlen. Wodorotlenek sodu, czyli NaOH, świetnie się rozpuszcza w wodzie i rozkłada na jony sodu (Na+) oraz jony hydroksylowe (OH-). No i w trakcie elektrolizy te jony OH- zmierzają do anody, gdzie zmieniają się w tlen. Z drugiej strony, jony wody, które też są w roztworze, redukują się na katodzie i stąd mamy wodór. Ta elektroliza NaOH ma swoje zastosowania w różnych dziedzinach, jak na przykład produkcja wodoru jako paliwa, w oczyszczaniu ścieków czy w chemii. Dzięki elektrolizie NaOH można też tworzyć różne wodorotlenki i substancje chemiczne, które są przydatne w laboratoriach i przemyśle.

Pytanie 9

W tabeli przedstawiono zakresy długości fal promieniowania wykorzystywanego w spektrofotometrii Którym zakresom odpowiada podczerwień (IR), nadfiolet (UV) i światło widzialne (VIS)?

1	2	3
200 – 400 nm	400 – 800 nm	25 – 2,5 μm (4000 – 400 cm^-1)

A. 1-VIS, 2-UV, 3- IR

B. 1-IR, 2-VIS, 3-UV

C. 1-IR, 2-UV, 3-VIS

D. 1-UV, 2-VIS, 3 - IR

Podczas analizowania zagadnienia długości fal promieniowania, kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad spektroskopii oraz klasyfikacji różnych rodzajów promieniowania. Odpowiedzi, które wskazują, że podczerwień (IR) znajduje się w zakresie długości fal typowych dla światła widzialnego (VIS) lub nadfioletu (UV), są mylące i niezgodne z podstawowymi prawami fizyki. Podczerwień, która ma najdłuższe fale spośród wymienionych zakresów, nie może być zaliczona do kategorii UV, której długości fal są znacznie krótsze. Promieniowanie UV, o długościach fal w zakresie 200-400 nm, jest odpowiedzialne za wiele procesów, w tym uszkodzenia DNA w komórkach, co demonstruje jego silne działanie biologiczne. Z kolei zakres światła widzialnego obejmuje fale od 400 do 800 nm i jest kluczowy w kontekście rozwoju technologii optycznych oraz wizualizacji danych. Każde błędne przyporządkowanie tych zakresów może prowadzić do nieprawidłowych interpretacji wyników eksperymentów, co jest szczególnie istotne w laboratoriach analitycznych. Zrozumienie właściwych zakresów pozwala nie tylko na skuteczniejszą analizę substancji, ale również na prawidłowe stosowanie metod spektroskopowych w praktyce laboratoryjnej oraz przemysłowej. Właściwe przyporządkowanie długości fal jest nie tylko kwestią teoretyczną, ale również praktyczną, mającą wpływ na wyniki badań oraz ich interpretację.

Pytanie 10

Jaką metodę można wykorzystać do oznaczania białek w produktach żywnościowych?

A. Metodę Karla Fischera

B. Metodę Bertranda

C. Metodę Kjeldahla

D. Metodę Lane - Eyona

Odpowiedzi, które nie są związane z metodą Kjeldahla, nie są odpowiednie do oznaczania białek w produktach spożywczych z kilku powodów. Metoda Bertranda, choć stosowana w analizie chemicznej, nie jest bezpośrednio używana do oznaczania białek. Jej zastosowanie koncentruje się głównie na oznaczaniu sacharydów i innych związków organicznych, co czyni ją nieodpowiednią dla analizy białek, które wymagają specyficznych metod uwzględniających ich strukturę chemiczną. Podobnie, metoda Lane-Eyona, która polega na oznaczaniu białek w surowicach krwi, nie jest stosowana w szerokim zakresie dla analizy żywności. Jest to technika specjalistyczna, która ma ograniczone zastosowanie w kontekście produktów spożywczych. Metoda Karla Fischera jest z kolei przeznaczona do analizy wilgotności, a nie białka, co czyni ją zupełnie nieadekwatną dla tego pytania. Błędem myślowym w przypadku tych odpowiedzi jest założenie, że każda technika analityczna może być zastosowana w szerokim zakresie aplikacji. W rzeczywistości każda metoda ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich wybór powinien być oparty na właściwej analizie charakterystyki badanej substancji i celu analizy. W kontekście oznaczania białek, wybór odpowiedniej metody, takiej jak Kjeldahla, jest kluczowy dla uzyskania wiarygodnych i dokładnych wyników.

Pytanie 11

Jakim wskaźnikiem posługujemy się w argentometrycznym oznaczaniu chlorków w roztworze soli fizjologicznej?

A. oranż metylowy

B. mureksyd

C. skobia

D. chromian (VI) potasu

Chromian (VI) potasu jest uznawany za skuteczny wskaźnik w argentometrycznym oznaczaniu chlorków, ponieważ reaguje z jonami srebra, tworząc widoczny precipitat chromianu srebra (Ag2CrO4) w momencie, gdy wszystkie jony chlorkowe zostały związkowane. Proces ten jest kluczowy w analityce chemicznej, szczególnie w kontekście oznaczania stężenia chlorków w różnych próbkach, w tym w soli fizjologicznej. W praktyce, chromian (VI) potasu jest dodawany do próbki, a zmiana koloru sygnalizuje osiągnięcie punktu końcowego analizy. Ponadto, stosowanie chromianu (VI) potasu jest zgodne ze standardami analitycznymi zalecanymi przez organizacje takie jak ISO, co czyni go wiarygodnym wyborem w laboratoriach chemicznych. Zastosowanie tego wskaźnika jest szczególnie istotne w medycynie, gdzie precyzyjne pomiary poziomu elektrolitów są kluczowe dla diagnostyki i terapeutyki.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Z danych zawartych w tabeli wynika, że gazem w warunkach standardowych jest związek oznaczony numerem

Wybrane właściwości fizyczne czterech różnych związków organicznych
Związek organiczny	Temperatura topnienia [°C]	Temperatura wrzenia [°C]	Gęstość [g/cm³]	Rozpuszczalność w wodzie
1.	5,5	80,0	0,8765	słaba
2.	-95,0	110,62	0,8623	nie rozpuszczalny
3.	-182,8	- 88,6	0,0012	nie rozpuszczalny
4.	-114,1	78,2	0,7893	miesza się bez ograniczeń

A. 3.

B. 2.

C. 1.

D. 4.

Związek oznaczony numerem 3 jest prawidłową odpowiedzią, ponieważ jego temperatura wrzenia wynosi -88,6°C. W warunkach standardowych, które definiuje się jako 0°C i 1 atm, substancje o temperaturze wrzenia poniżej 0°C istnieją w stanie gazowym. Przykładem substancji gazowych w tych warunkach są głównie gazy szlachetne oraz niektóre związki organiczne, które wykazują niskie temperatury wrzenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że właściwości fizyczne substancji, takie jak temperatura wrzenia, mają kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, takich jak chemia, inżynieria chemiczna oraz zastosowania w przemyśle. Zgodnie z normami branżowymi, przy projektowaniu systemów przesyłowych gazów czy aparatów chłodniczych, istotne jest uwzględnienie tych właściwości dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa. Ponadto, znajomość stanów skupienia substancji jest niezbędna przy analizie procesów chemicznych, jak i w ocenie wpływu na środowisko, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 14

Wygięty pręt wykonany ze szkła, metalu lub plastiku, który służy do przeprowadzania posiewów na powierzchni i rozprowadzania materiału biologicznego, jest w mikrobiologii określany jako

A. wymazówka

B. głaszczka

C. igła

D. haczykiem

Głaszczka jest narzędziem stosowanym w mikrobiologii do wykonywania posiewów powierzchniowych oraz do rozprowadzania materiału biologicznego na podłożu hodowlanym. Wykonana jest zazwyczaj ze szkła, metalu lub plastiku, co umożliwia jej łatwe oczyszczanie i dezynfekcję po użyciu. Praktyczne zastosowanie głaszczki polega na tym, że pozwala na równomierne nałożenie próbek mikroorganizmów na agarze, co jest kluczowe przy badaniu ich wzrostu oraz zróżnicowania. Właściwe techniki użycia głaszczki, takie jak odpowiednie kątowanie i ruchy, mają istotne znaczenie w uzyskiwaniu wiarygodnych wyników eksperymentalnych. W kontekście standardów jakości w laboratoriach mikrobiologicznych, stosowanie głaszczki zgodnie z procedurami sterylizacji oraz przestrzeganie zasad aseptyki jest kluczowe dla minimalizacji zanieczyszczeń krzyżowych. Ponadto, głaszczka jest narzędziem preferowanym w laboratoriach mikrobiologicznych, co odzwierciedlają również liczne wytyczne i normy, takie jak ISO 17025, które podkreślają znaczenie poprawnego wykonywania badań mikrobiologicznych.

Pytanie 15

Zamieszczony w ramce opis określa liczbę

Liczba gramów fluorowca, przeliczona na gramy jodu, który w określonych warunkach ulega reakcji addycji do atomów węgla związanych wiązaniem wielokrotnym, zawartych w 100 g badanego tłuszczu. Jest ona proporcjonalna do liczby wiązań wielokrotnych w tłuszczach.

A. jodową tłuszczów.

B. fluorowcową.

C. kwasową tłuszczów.

D. estrową olejów jadalnych.

Odpowiedzi takie jak "kwasową tłuszczów", "fluorowcową" czy "estrową olejów jadalnych" są niepoprawne z kilku powodów. Przede wszystkim, termin "kwasowa" odnosi się do klasyfikacji związków chemicznych, gdzie nie ma związku z określaniem liczby jodowej. Liczba jodowa jest specyficznym parametrem związanym z nienasyconymi wiązaniami, a nie pojęciem ogólnym jak 'kwasowość'. Z kolei określenie "fluorowcowa" w kontekście tłuszczów jest mylne, ponieważ fluorowce, takie jak fluor czy chlor, nie mają zastosowania w ocenie właściwości tłuszczów pod względem nasycenia. Ostatnia z propozycji, "estrowa olejów jadalnych", także nie odnosi się do liczby jodowej, ponieważ ester to związek chemiczny powstający w wyniku reakcji kwasu z alkoholem, co nie ma bezpośredniego związku z pomiarem nienasycenia tłuszczów. Te błędne odpowiedzi wskazują na niezrozumienie chemicznych podstaw klasyfikacji tłuszczów oraz ich właściwości. W edukacji kluczowe jest, aby zrozumieć konkretne definicje i zastosowania terminów, co pozwala uniknąć nieporozumień i mylnych interpretacji w kontekście chemii tłuszczów.

Pytanie 16

W temperaturze 20°C wyznaczono gęstość i współczynnik załamania światła kwasu butanowego. Wyniki zestawiono w tabeli:

Gęstość	Współczynnik załamania światła
0,960 g/cm³	1,398

R_M = (n² − 1) · M
(n² + 2) · d

R_M – refrakcja molowa, cm³/mol
n – współczynnik załamania światła
d – gęstość, g/cm³
M – masa molowa, 88 g/mol

Refrakcja molowa kwasu butanowego wynosi

A. 22,12

B. 15,08

C. 25,90

D. 12,22

Refrakcja molowa kwasu butanowego wychodzi 22,12 cm3/mol. To oblicza się bazując na wzorze, który łączy ze sobą gęstość, masę molową i współczynnik załamania światła. Moim zdaniem, refrakcja molowa jest naprawdę ważna w chemii, bo pozwala lepiej zrozumieć, jak substancje reagują na światło. Te obliczenia są super istotne w laboratoriach, szczególnie przy analizach jakościowych i ilościowych chemikaliów. Znajomość tych wartości pomaga określić stężenie roztworu i jego optyczne właściwości. To ma duże znaczenie w takich dziedzinach jak chemia analityczna czy fotochemia. Ważne jest też, aby pomiary robić w kontrolowanych warunkach, żeby uzyskać dokładne wyniki. Ta wiedza nie jest tylko przydatna w laboratoriach, ale też w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne pomiary pomagają w optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 17

Rozpraszanie promieniowania świetlnego przez cząstki koloidalne, które mają wymiary mniejsze od długości fali światła, to zjawisko

A. Zeemana

B. Kerra

C. Tyndalla

D. Ramana

Efekt Tyndalla to naprawdę ciekawe zjawisko, które można zaobserwować, gdy światło przechodzi przez cząstki zawieszone w cieczy lub gazie. Te cząstki są mniejsze niż długość fali świetlnej, co sprawia, że światło się rozprasza. Wiesz, jak w mgłę czy dymie widać promienie słońca? To właśnie efekt Tyndalla. Jest to ważne zjawisko w biologii, bo pomaga nam analizować koloidy, ale też w medycynie, na przykład przy ocenie jakości płynów, które podajemy pacjentom. W technologii również ma swoje zastosowania, jak w spektroskopii, gdzie pozwala nam badać rozmiar cząstek i ich interakcje z promieniowaniem. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe także w przemyśle chemicznym, szczególnie przy pracy nad zawiesinami i emulsjami. Jak dla mnie, im lepiej opanujemy ten temat, tym łatwiej będzie projektować różne procesy technologiczne i kontrolować jakość produktów.

Pytanie 18

Do początkowych zanieczyszczeń atmosferycznych zalicza się

A. smog kwaśny

B. efekt cieplarniany

C. smog fotochemiczny

D. tlenek siarki(IV)

Tlenek siarki(IV), znany również jako dwutlenek siarki (SO2), jest jednym z pierwotnych zanieczyszczeń powietrza, które powstają bezpośrednio w wyniku procesów przemysłowych oraz spalania paliw kopalnych. Emitowany jest głównie przez przemysł energetyczny, w szczególności w elektrowniach cieplnych, gdzie węgiel lub ropa naftowa są paliwem. SO2 jest substancją gazową, która przyczynia się do powstawania kwaśnych deszczy, co może prowadzić do degradacji ekosystemów oraz uszkodzenia budynków. Zrozumienie roli tlenku siarki(IV) w zanieczyszczeniu powietrza jest kluczowe dla wdrażania odpowiednich regulacji, takich jak normy emisji, promowane przez organizacje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia. Przykłady działań zmierzających do ograniczenia emisji SO2 obejmują instalację systemów odsiarczania spalin w elektrowniach oraz promowanie odnawialnych źródeł energii, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 19

Jak nazywana jest technika analityczna, która polega na pomiarze przewodnictwa roztworu umieszczonego pomiędzy dwiema elektrodami, do których doprowadzany jest prąd przemienny?

A. Konduktometria

B. Polarografia

C. Spektrofotometria

D. Potencjometria

Konduktometria to fajna metoda, która pozwala na zmierzenie przewodnictwa elektrycznego w roztworze. Bezpośrednio to jest związane z tym, jakie są stężenia i jakiego rodzaju mamy elektrolity. W praktyce oznacza to, że jak jest więcej naładowanych cząstek, czyli jonów w roztworze, to przewodnictwo rośnie. W wielu branżach to jest przydatne, na przykład w chemii, gdzie kontroluje się jakość produktów, a także w laboratoriach. W przemyśle farmaceutycznym konduktometria pomaga sprawdzić czystość wody, bo wszelkie zanieczyszczenia sprawiają, że przewodnictwo może być znacznie wyższe. Zresztą, w badaniach środowiskowych też się ją stosuje, na przykład do monitorowania jakości w rzekach i jeziorach, żeby zobaczyć jak zanieczyszczenia wpływają na ekosystem. Ważne jest, żeby wszystko robić według standardów, jak ISO 7888, co zapewnia, że wyniki będą rzetelne i dokładne.

Pytanie 20

Ustalenie wartości miana roztworu wodorotlenku sodu na wodoroftalan potasu jest rekomendowane przez IUPAC, ponieważ wodoroftalan potasu jest substancją

A. o niewielkiej masie molowej, tanią, łatwo dostępną w większości laboratoriów

B. reagującą bardzo szybko podczas przeprowadzania oznaczenia, o niskim stopniu czystości

C. reagującą w sposób niestechiometryczny podczas przeprowadzania oznaczenia

D. o dużej masie molowej, możliwą do uzyskania w bardzo czystej postaci

Wodoroftalan potasu (KHP) jest substancją o dużej masie molowej, co przekłada się na jego stabilność i dokładność w pomiarach. Jako substancja referencyjna, KHP jest powszechnie stosowany w titracji alkalimetrycznej do standardyzacji roztworów wodorotlenku sodu. Jego wysoka czystość jest istotna, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogłyby wpłynąć na wyniki analizy, prowadząc do błędnych ocen. KHP charakteryzuje się dobrze zdefiniowanym punktem końcowym reakcji, co umożliwia precyzyjne określenie stężenia roztworu NaOH. Dzięki odpowiednim warunkom przechowywania oraz metodom przygotowania, można uzyskać KHP w bardzo czystej postaci, co jest kluczowe w laboratoriach analitycznych. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami IUPAC, korzystanie z substancji o wysokiej czystości i stabilności jest fundamentalne dla zapewnienia wiarygodności wyników analitycznych oraz ich odtwarzalności."

Pytanie 21

Biocydy wprowadza się do próbki środowiskowej w celu

A. utrzymania próbki w dobrym stanie

B. wysuszenia próbki

C. podniesienia efektywności ekstrakcji

D. usunięcia derywatów analitów

Niepoprawne odpowiedzi sugerują błędne podejście do roli biocydów w analizach środowiskowych. W kontekście derywatyzacji analitów, proces ten polega na przekształceniu substancji chemicznych w formy bardziej odpowiednie do analizy, często przy użyciu reagentów chemicznych, a nie biocydów. Biocydy nie mają funkcji derywatyzacji, ponieważ ich zadaniem jest raczej eliminacja lub inhibicja mikroorganizmów, a nie modyfikacja analitów. Osuszanie próbki to inny proces, który koncentruje się na usuwaniu wody z próbki, co również nie jest funkcją biocydów. Osuszanie może być kluczowe w analizach takich jak chromatografia, gdzie nadmiar wody może zakłócić proces rozdzielania składników. Zwiększenie wydajności ekstrakcji z kolei koncentruje się na technikach poprawiających uzyskiwanie analitów z próbki, takich jak użycie rozpuszczalników organicznych lub metod ekstrakcji, a biocydy nie przyczyniają się do tego procesu. Kluczowe jest zrozumienie, że biocydy pełnią specyficzne funkcje związane z zachowaniem próbek, a nie z ich przetwarzaniem czy analizą. Typowym błędem jest mylenie różnorodnych procesów analitycznych, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i interpretacji wyników.

Pytanie 22

Badanie obecności pałeczek Salmonella w produktach spożywczych klasyfikuje się jako analiza

A. mikrobiologicznych

B. chemicznych

C. fizykochemicznych

D. fizycznych

Wykrywanie pałeczek Salmonella w żywności należy do badań mikrobiologicznych, ponieważ Salmonella jest rodzajem bakterii, które mogą być obecne w żywności i prowadzić do poważnych zatruć pokarmowych. Badania mikrobiologiczne mają na celu identyfikację, ilościową i jakościową ocenę mikroorganizmów w próbkach żywności. W praktyce laboratoria stosują różnorodne metody, takie jak hodowla na podłożach selektywnych, co pozwala na wyizolowanie Salmonelli z próbek żywności, a następnie ich identyfikację za pomocą testów biochemicznych lub metod molekularnych. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest stosowanie standardów ISO 6579, które określają metody wykrywania Salmonelli w różnych rodzajach żywności. Regularne monitorowanie obecności patogenów w żywności jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów oraz zgodności z przepisami prawnymi, co jest niezbędne w przemyśle spożywczym.

Pytanie 23

Drobnoustroje posiadające zdolność do rozkładu białek oraz peptydów charakteryzują się właściwościami

A. glikolitycznymi

B. lipolitycznymi

C. utleniająco-redukującymi

D. proteolitycznymi

Drobnoustroje o właściwościach proteolitycznych są zdolne do rozkładu białek i peptydów, co jest kluczowe w wielu procesach biologicznych i przemysłowych. Enzymy proteolityczne, takie jak proteazy, katalizują rozkład wiązań peptydowych, co umożliwia pozyskanie aminokwasów oraz mniejszych peptydów, które są niezbędne do biosyntezy białek oraz jako źródło energii. W przemyśle spożywczym, mikroorganizmy proteolityczne są wykorzystywane w fermentacji, co prowadzi do produkcji serów, jogurtów oraz innych produktów mlecznych. Dodatkowo, w biotechnologii, proteazy są stosowane do oczyszczania białek oraz w procesach biowytwarzania. Przykładem zastosowania mikroorganizmów proteolitycznych jest ich użycie w przemyśle farmaceutycznym, gdzie enzymy te są wykorzystywane do produkcji biofarmaceutycznych, które są oparte na białkach. Zrozumienie roli drobnoustrojów proteolitycznych jest kluczowe dla rozwoju technologii bioprocesowych oraz ich aplikacji w różnych gałęziach przemysłu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Podaj nazwę wody, która występuje w określonych proporcjach stechiometrycznych w uwodnionych substancjach chemicznych?

A. Zeolityczna

B. Krystalizacyjna

C. Higroskopijna

D. Konstytucyjna

Wybór odpowiedzi innych niż krystalizacyjna, odzwierciedla powszechne niedoprecyzowanie w terminologii chemicznej. Higroskopijna woda odnosi się do zdolności substancji do wchłaniania wilgoci z powietrza, co nie jest bezpośrednio związane z właściwościami chemicznymi uwodnionych związków. Chociaż higroskopijność wpływa na stabilność niektórych substancji, nie jest to tożsame z pojęciem wody krystalizacyjnej, która jest komponentem strukturalnym. Konstytucyjna woda, z drugiej strony, jest terminem używanym rzadziej, a jej zrozumienie nie jest związane z typowymi praktykami chemicznymi. Ostatecznie, zeolity są naturalnymi lub syntetycznymi minerałami, które posiadają zdolność wymiany jonów oraz zatrzymywania wody, ale nie definiują one wody w kontekście uwodnionych związków. Wybierając niewłaściwą odpowiedź, można stracić z oczu fundamentalne różnice między tymi pojęciami, co prowadzi do niejasności w rozumieniu chemicznych interakcji związków oraz ich właściwości. Kluczowe jest zatem, aby znać definicje i zastosowania poszczególnych typów wody w kontekście chemii i materiałów, co pozwala na bardziej precyzyjne i świadome podejście do analizy substancji chemicznych.

Pytanie 26

Z analizy danych w tabeli rozpuszczalności wynika, że w formie osadu z roztworu wytrąci się

	Fe²⁺	Pb²⁺	Mg²⁺	Fe³⁺	Ag⁺	Zn²⁺
SO₄^2-		↓			↓
Br^-		↓			↓
Cl^-		↓			↓
S^2-	↓	↓	↓	↓	↓	↓

A. siarczan(VI) cynku.

B. siarczek żelaza(III).

C. siarczan(VI) magnezu.

D. chlorek żelaza(II).

Siarczek żelaza(III), znany jako Fe2S3, jest związkiem, który wykazuje właściwości nierozpuszczalne w wodzie. Na podstawie tabeli rozpuszczalności możemy stwierdzić, że jony Fe3+ i S2- tworzą osad, co jest kluczowym aspektem w chemii analitycznej i procesach laboratoryjnych. W przypadku reakcji wytrącania osadu, znajomość rozpuszczalności różnych związków chemicznych jest niezbędna, szczególnie w kontekście syntez chemicznych i analizy jakościowej. Na przykład, w laboratoriach często wykorzystuje się reakcje wytrącania do oczyszczania substancji lub do separacji wybranych składników mieszanin. Wiedza na temat rozpuszczalności i możliwości wytrącania osadu jest również kluczowa przy projektowaniu procesów przemysłowych, takich jak oczyszczanie ścieków, gdzie usuwanie metali ciężkich w formie osadów jest powszechną praktyką. W standardach branżowych, takich jak ISO 17025, podkreśla się znaczenie znajomości chemii analitycznej, co czyni tę wiedzę nie tylko teoretyczną, ale także praktyczną w zastosowaniach inżynieryjnych.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Wykonano jodometryczne oznaczenie zawartości kwasu askorbinowego dla 4 próbek tabletek witaminy C, uzyskując wyniki:
Na podstawie informacji zawartych w opisie i wyników analizy można stwierdzić, że zawartość witaminy C

Opis
Na opakowaniach tabletek witaminy C producenci deklarują zawartość 200 mg kwasu askorbinowego.
Zgodnie z normą odchylenia od deklarowanej zawartości substancji leczniczej nie mogą przekraczać ±10% dla tabletek o zawartości poniżej 100 mg i ±5% dla tabletek o deklarowanej zawartości 100 mg i więcej.

Próbka	1	2	3	4
Zawartość kwasu askorbinowego	198,5 mg	211 mg	201 mg	205 mg

A. nie jest zgodna z normą tylko dla próbki 2.

B. jest zgodna z normą tylko dla próbek 1 i 3.

C. jest zgodna z normą dla wszystkich próbek.

D. nie jest zgodna z normą dla próbek 2 i 4.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że zawartość witaminy C nie jest zgodna z normą tylko dla próbki 2, co jest w pełni uzasadnione normami dotyczącymi jakości suplementów diety. Zgodnie z deklarowaną wartością 200 mg witaminy C oraz dopuszczalnym odchyleniem ±5%, wartość ta powinna mieścić się w przedziale 190 mg do 210 mg. Próbka 2, zawierająca 211 mg, mieści się powyżej tego limitu, co oznacza, że nie spełnia standardów jakości. Z kolei próbki 1, 3 i 4 mieszczą się w przyjętych normach, co potwierdza ich zgodność. W praktyce, ocena zawartości substancji aktywnych w suplementach jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności produktów. Właściwe oznaczenie, zgodne z lokalnymi i międzynarodowymi normami, jest istotnym elementem zapewnienia jakości, a także budowania zaufania konsumentów do marki. Rekomendacje dotyczące zawartości składników aktywnych powinny zawsze opierać się na precyzyjnych metodach analitycznych, takich jak jodometria, co zapewnia rzetelność wyników.

Pytanie 30

Lakmus to wskaźnik pH, który w roztworze zasadowym zmienia kolor na

A. żółty

B. czerwony

C. niebieski

D. fioletowy

Lakmus jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem pH, który zmienia barwę w zależności od kwasowości lub zasadowości roztworu. W roztworze zasadowym przyjmuje barwę niebieską, co jest wynikiem reakcji chemicznej, w której lakmus reaguje z jonami hydroksylowymi (OH-) obecnymi w roztworach zasadowych. To zjawisko jest wykorzystywane w wielu praktycznych zastosowaniach, na przykład w laboratoriach chemicznych do szybkiego i efektywnego określenia pH roztworów. W przemyśle, lakmus pozwala na ocenę jakości wody oraz kontrolę procesów chemicznych. Znajomość właściwości wskaźników, takich jak lakmus, jest kluczowa w zakresie analizy chemicznej i edukacji, ponieważ pomaga w zrozumieniu zjawisk zachodzących w roztworach oraz ich wpływu na różne procesy biochemiczne. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, zawsze należy potwierdzić wyniki uzyskane za pomocą wskaźników chemicznych, korzystając z bardziej precyzyjnych metod analitycznych, takich jak pH-metry.

Pytanie 31

Aby określić całkowitą zawartość żelaza w próbce wody, konieczne jest zredukowanie żelaza(III) do żelaza(II), a następnie wykorzystanie metody analitycznej, która nazywa się

A. alkacymetria

B. redoksometria

C. analiza strąceniowa

D. kompleksometria

Chociaż alkacymetria, kompleksometria i analiza strąceniowa to istotne metody analityczne, nie są one odpowiednie w kontekście oznaczania całkowitej ilości żelaza poprzez redukcję żelaza(III) do żelaza(II). Alkacymetria, która polega na pomiarze stężenia jonów w roztworze w oparciu o zmianę pH, nie odnosi się bezpośrednio do procesów redoks, a więc nie będzie w stanie skutecznie oznaczyć żelaza w tej formie. Kompleksometria, z kolei, polega na tworzeniu kompleksów metalowych z ligandami i jest szczególnie użyteczna przy oznaczaniu metali, lecz nie obejmuje redukcji żelaza(III) do żelaza(II). Analiza strąceniowa, oparta na reakcji strącania, również nie dotyczy procesów redoks i nie jest metodą, która mogłaby wspierać oznaczanie żelaza po redukcji. Wybór niewłaściwej metody analitycznej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego mechanizmów chemicznych, które rządzą tymi procesami. Kluczowe jest zrozumienie, że metode analityczne muszą być dobrane zgodnie z charakterystyką badanej substancji oraz wymaganiami analizy, co pozwoli na uzyskanie wiarygodnych i dokładnych wyników.

Pytanie 32

Zgodnie z zamieszczonym fragmentem metodyki postępowania analitycznego mineralizację próbki paszy należy przeprowadzić w kolbie

Fragment metodyki postępowania analitycznego:

(...) Metoda służy do oznaczania zawartości białka w paszach na podstawie zawartości oznaczonego azotu. Próbka jest mineralizowana kwasem siarkowym(VI) w obecności katalizatora. Kwaśny roztwór jest alkalizowany za pomocą wodorotlenku sodu. Amoniak oddestylowany z zasadowego roztworu jest zbierany w znanej ilości roztworu kwasu siarkowego(VI), którego nadmiar jest z kolei miareczkowany roztworem wodorotlenku sodu. (...)

A. Le Chateliera.

B. Erlenmeyera.

C. Buchnera.

D. Kjeldahla.

Odpowiedź 'Kjeldahla' jest poprawna, ponieważ metoda ta jest szeroko stosowana w analizie chemicznej do oznaczania zawartości białka w próbkach paszy. Proces ten polega na mineralizacji próbki przy użyciu kwasu siarkowego (VI) w obecności katalizatorów, co pozwala na przekształcenie organicznego azotu w amoniak. Następnie amoniak jest alkalizowany do formy rozpuszczalnej, co umożliwia jego dokładne oznaczenie. Zastosowanie metody Kjeldahla jest standardem w laboratoriach zajmujących się analizą żywności i pasz, ponieważ dostarcza wiarygodnych wyników. Ważne jest, aby stosować odpowiednio dobrane kolby, które wytrzymają agresywne warunki reakcji. W praktyce, wyniki uzyskane tą metodą mogą być wykorzystywane do oceny wartości odżywczej paszy oraz do monitorowania jakości produktów rolnych, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności oraz efektywności hodowli zwierząt.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Podział anionów na grupy analityczne według Bunsena obejmuje ile grup?

A. cztery grupy analityczne

B. dziesięć grup analitycznych

C. pięć grup analitycznych

D. siedem grup analitycznych

Podział anionów na grupy analityczne według Bunsena jest kluczowym zagadnieniem w chemii analitycznej, który ma na celu ułatwienie identyfikacji i analizy anionów w różnych próbkach. Bunsen wyróżnił siedem grup analitycznych, które zostały sklasyfikowane na podstawie ich właściwości chemicznych i reakcji z odczynnikami. Każda grupa anionów reaguje w specyficzny sposób z odczynnikami, co umożliwia ich skuteczne wykrycie i identyfikację. Przykładowo, aniony w grupie pierwszej, takie jak jony chlorkowe, reagują z azotanem srebra, tworząc charakterystyczne białe osady. Zrozumienie tego podziału jest niezwykle ważne w praktycznej chemii analitycznej, szczególnie podczas analizy jakościowej, gdzie szybka i precyzyjna identyfikacja anionów jest kluczowa. Praktyczne zastosowanie tego podziału można zaobserwować w laboratoriach analitycznych, gdzie techniki oparte na tej klasyfikacji są wykorzystywane do kontroli jakości wody, analizie gleb, a także w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Podłoże wykorzystywane do uzyskiwania hodowli o dużej liczbie drobnoustrojów danego szczepu nazywa się

A. selektywnie-różniące

B. różniące

C. namnażające

D. selektywne

Podłoże namnażające jest kluczowym elementem w mikrobiologii, służącym do hodowli drobnoustrojów, które wymagają optymalnych warunków do wzrostu. Jego celem jest zapewnienie składników odżywczych, takich jak węglowodany, białka, witaminy i sole mineralne, które wspierają rozwój mikroorganizmów. Przykładem może być podłoże bulionowe, które jest powszechnie stosowane do hodowli bakterii, umożliwiając ich szybkie namnażanie. W praktyce mikrobiologicznej, podłoża namnażające są niezbędne w laboratoriach diagnostycznych, gdzie hoduje się bakterie w celu identyfikacji patogenów. Dobór odpowiedniego podłoża jest kluczowy, ponieważ różne szczepy drobnoustrojów mogą mieć różne wymagania odżywcze. Stosowanie standardów takich jak ISO lub CLSI w kontekście hodowli mikroorganizmów zapewnia, że wyniki są wiarygodne i reprodukowalne. W ten sposób podłoża namnażające odgrywają fundamentalną rolę w badaniach mikrobiologicznych.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jaką wartość współmierności ma kolba miarowa o objętości 500 cm3 oraz pipeta jednomiarowa o objętości 20 cm3?

A. 0,04

B. 50

C. 25

D. 2,5

Sprawdźmy, co się kryje za współmiernością. Kolba miarowa ma 500 cm3, a pipeta 20 cm3. Jak podzielisz te liczby, to otrzymasz 25. To znaczy, że w jednej kolbie zmieści się dokładnie 25 pipet. W laboratoriach chemicznych to mega ważne, bo precyzyjne pomiary to podstawa dobrego wyniku. Często używamy pipet do odmierzenia małych porcji reagentów, a kolby do robienia większych roztworów. Fajnie jest wiedzieć, jak te narzędzia ze sobą współdziałają, bo pomaga to w planowaniu eksperymentów oraz w powtarzalności wyników. Dobre zrozumienie tych rzeczy to klucz do sukcesu w chemii.

Pytanie 39

Gęstość granulatów tworzyw sztucznych można określić przy użyciu

A. wiskozymetru

B. areometru

C. piknometru

D. anemometru

Piknometry to specjalistyczne urządzenia wykorzystywane do pomiaru gęstości substancji, w tym granulatów tworzyw sztucznych. Ich zasada działania opiera się na pomiarze masy substancji w określonej objętości, co umożliwia precyzyjne określenie gęstości. W praktyce, piknometry stosuje się w laboratoriach zajmujących się badaniem właściwości materiałów, przede wszystkim w przemyśle tworzyw sztucznych, gdzie gęstość odgrywa kluczową rolę w ocenie jakości i zastosowania materiałów. Przykładem może być zastosowanie piknometru do kontroli jakości granulatów przed ich przetwarzaniem w procesach technologicznych, takich jak wtryskiwanie czy ekstrudowanie. Warto podkreślić, że zgodnie z normami ISO, stosowanie piknometrów w laboratoriach jest rekomendowane jako standardowa procedura analityczna, co zapewnia wiarygodność uzyskanych wyników oraz ich porównywalność w różnych warunkach testowych.

Pytanie 40

Jednym z kroków w procesie przygotowania preparatu mikrobiologicznego w stanie żywym jest

A. barwienie preparatu za pomocą jednego barwnika.

B. barwienie preparatu przy użyciu co najmniej dwóch barwników.

C. przygotowanie szkiełka nakrywkowego z kroplą wiszącą.

D. utrwalanie preparatu poprzez suszenie go.

Przygotowanie szkiełka nakrywkowego z kroplą wiszącą jest kluczowym etapem w przygotowywaniu preparatów mikrobiologicznych przyżyciowych. Technika ta pozwala na obserwację żywych organizmów w ich naturalnym stanie, co ma ogromne znaczenie w badaniach nad mikrobiologią. Kropla wisząca polega na umieszczeniu próbki płynnej na szkiełku podstawowym, a następnie nałożeniu szkiełka nakrywkowego w taki sposób, aby uzyskać cienką warstwę preparatu bez zniekształceń. Dzięki temu można dokładnie prowadzić obserwacje morfologiczne i oceniać aktywność metaboliczną mikroorganizmów. W praktyce zastosowanie tej metody umożliwia badanie takich aspektów jak ruchliwość bakterii, interakcje między mikroorganizmami a ich środowiskiem, a także reakcje na różne czynniki zewnętrzne. Standardy, takie jak protokoły przygotowania preparatów przyżyciowych, podkreślają znaczenie tej techniki w kontekście analizy biologicznej, co czyni ją niezbędnym elementem w laboratoriach mikrobiologicznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej