Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rolnik
  • Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
  • Data rozpoczęcia: 12 sierpnia 2025 16:06
  • Data zakończenia: 12 sierpnia 2025 16:29

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W obszarach gruntów rolnych z wyraźnym spadkiem terenu orkę należy prowadzić zgodnie z liniami warstw, a w uprawach zaleca się wybór roślin wieloletnich i ozimych ze względu na

A. ochronę lokalnych ekosystemów.
B. ryzyko erozji wodnej.
C. gromadzenie pestycydów.
D. możliwość zakwaszenia gleby.
Orka zgodna z przebiegiem warstw terenu na gruntach o znacznym spadku ma kluczowe znaczenie w kontekście zapobiegania erozji wodnej. Erozja wodna jest procesem, w którym woda deszczowa lub spływająca z powierzchni gleby zabiera cząstki gleby, co prowadzi do degradacji użytków rolnych oraz obniżania ich jakości. Przeprowadzanie orki w odpowiednim kierunku, zgodnie z konturami terenu, minimalizuje prędkość spływu wody i zwiększa jej infiltrację w glebę, co z kolei ogranicza ryzyko erozji. Dodatkowo, wybór roślin wieloletnich oraz ozimych wspiera strukturę gleby poprzez korzenie, które stabilizują grunt i poprawiają jego zdolności retencyjne. Przykłady roślin, które dobrze sprawdzają się w takich warunkach to żyto, pszenica ozima oraz różne gatunki traw. Standardy dobrej praktyki w rolnictwie zalecają również wprowadzenie zadrzewień, które dodatkowo osłabiają siłę wiatru oraz działanie wody deszczowej. Te metody wspierają długoterminową trwałość gruntów rolnych oraz ochronę przed erozją.
Pytanie 2

Jakie składniki należy wykorzystywać do przygotowania pełnoporcjowych mieszanek dla tuczników mięsnych, uwzględniając własne śruty zbożowe?

A. serwatkę
B. kiszonkę z kukurydzy na CCM
C. ziemniaki gotowane na parze
D. koncentraty białkowe
Wybór nieprawidłowych składników do sporządzania mieszanek pełnoporcjowych dla tuczników mięsnych może prowadzić do niedoborów składników odżywczych, co w konsekwencji obniża efektywność tuczu i zdrowie zwierząt. Na przykład, ziemniaki parowane, mimo że są źródłem węglowodanów, nie dostarczają wystarczającej ilości białka, co jest kluczowe dla rozwoju mięśni. Ich stosowanie może skutkować zaburzeniami w procesie wzrostu, a w efekcie gorszymi wynikami produkcyjnymi. Serwatka, z drugiej strony, również nie stanowi wystarczającego źródła białka na poziomie wymaganym przez tuczniki, choć może być stosowana jako dodatek w ograniczonych ilościach. Kiszonka z kukurydzy na CCM (Concentrated Corn Meal) może być dobrym źródłem energii, ale nie dostarcza optymalnej ilości białka potrzebnej dla tuczników. Błędem jest zakładanie, że składniki te mogą w pełni zastąpić koncentraty białkowe. Niewłaściwe podejście do żywienia tuczników, oparte na nieodpowiednich komponentach, może prowadzić do obniżenia jakości mięsa oraz zwiększenia kosztów produkcji w wyniku konieczności stosowania dodatkowych suplementów białkowych. Dlatego kluczowe jest, aby mieszanki pełnoporcjowe były dobrze zbilansowane, co można osiągnąć jedynie przez stosowanie odpowiednich źródeł białka, takich jak koncentraty białkowe.
Pytanie 3

Podwyższona zawartość azotanów w jadalnych częściach roślin, wynikająca z nadmiernego nawożenia, może prowadzić u ludzi do wystąpienia chorób

A. wirusowych
B. nowotworowych
C. bakteryjnych
D. reumatycznych
Wybór odpowiedzi związanej z chorobami reumatycznymi, bakteryjnymi czy wirusowymi sugeruje pewne nieporozumienia w zakresie związku między nawożeniem a zdrowiem. Choroby reumatyczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, mają podłoże immunologiczne i nie są bezpośrednio związane z obecnością azotanów w produktach roślinnych. Z kolei choroby bakteryjne i wirusowe wynikają z infekcji patogenami, a nie z nadmiernej zawartości substancji chemicznych w żywności. Niekiedy występuje mylne przekonanie, że wszystkie choroby można powiązać z dietą, jednak kluczowe jest zrozumienie, że wiele schorzeń ma wieloczynnikowe przyczyny. Niekontrolowane nawożenie może w rzeczywistości prowadzić do obniżenia jakości gleby i zdrowia roślin, co może sprzyjać rozwojowi patogenów, ale nie jest bezpośrednim czynnikiem wywołującym choroby infekcyjne. Takie zrozumienie jest niezbędne do rozróżnienia pomiędzy epidemiami chorób a ich przyczynami, co jest kluczowe dla podejmowania odpowiednich działań w zakresie zdrowia publicznego oraz praktyk rolniczych. Dlatego edukacja w zakresie wpływu nawożenia na jakość żywności oraz zdrowie ludzi jest fundamentalna dla podejmowania świadomych decyzji w uprawach rolniczych.
Pytanie 4

Lizawki solne są podawane bydłu w celu

A. poprawy strawności włókna
B. ulepszenia krążenia krwi
C. zmniejszenia spożycia wody
D. uzupełnienia związków mineralnych
Lizawki solne to coś, co hodowcy bydła naprawdę doceniają. Dają one zwierzętom dostęp do ważnych minerałów, które mają duże znaczenie w ich codziennym funkcjonowaniu. Wiesz, sól to nie tylko sól! Ma na przykład sód i chlor, które są kluczowe dla układu pokarmowego i ogólnie dla ich zdrowia. Dzięki tym minerałom, bydło lepiej trawi pokarm, a także utrzymuje równowagę elektrolitową, co jest mega istotne dla układu nerwowego i mięśni. Hodowcy starają się, żeby te lizawki były stale w zasięgu zwierząt, co umożliwia im branie soli wtedy, kiedy tego potrzebują. To super podejście, bo zmniejsza stres metaboliczny i sprawia, że zwierzęta są bardziej efektywne w produkcji, na przykład w ilości mleka czy przyroście masy.
Pytanie 5

Objawy u krów o wysokiej wydajności mleka, takie jak brak apetytu, obniżona produkcja mleka, twardy i suchy kał oraz wydychany zapach acetonu, świadczą o

A. biegunce
B. mastitis
C. kwasicy żwacza
D. ketozie
Kwasica żwacza to zaburzenie metaboliczne wynikające z nadmiaru fermentacji w żwaczu i spadku pH, co prowadzi do dysbiozy mikroflory. Objawy, takie jak zmiany apetytu czy wydajności mleka, mogą być mylone z objawami ketozy, jednak nie towarzyszy im charakterystyczna woń acetonu. Mastitis, czyli zapalenie wymienia, również może prowadzić do spadku wydajności mleka i zmiany w apetycie, ale objawy kliniczne są inne i dotyczą głównie stanu wymienia, a nie metabolizmu całego organizmu. Biegunki są problemem układu pokarmowego, które mogą prowadzić do odwodnienia, co nie jest bezpośrednio związane z utratą apetytu czy wydychanym acetonem. Niezrozumienie różnic między tymi schorzeniami może prowadzić do niewłaściwych diagnoz i leczenia, co w konsekwencji wpłynie na zdrowie krów i wydajność produkcji mleka. Ważne jest, aby weterynarze i hodowcy posiadali szczegółową wiedzę na temat objawów i przyczyn poszczególnych stanów, aby skutecznie zarządzać zdrowiem stada i minimalizować ryzyko wystąpienia metabolicznych schorzeń u krów.")
Pytanie 6

Który z poniższych nawozów azotowych jest klasyfikowany jako nawóz o szybkim działaniu?

A. Woda amoniakalna
B. Siarczan amonowy
C. Mocznik
D. Saletrzak
Siarczan amonowy, woda amoniakalna oraz mocznik to nawozy azotowe, jednak różnią się one właściwościami oraz czasem działania. Siarczan amonowy jest nawozem, który dostarcza azot w postaci amonowej, co oznacza, że jego dostępność dla roślin jest ograniczona w porównaniu do saletrzaku. Rośliny mogą przyswajać azot w formie amonowej dopiero po jego przekształceniu przez mikroorganizmy glebowe do formy azotanowej, co sprawia, że działanie siarczanu amonowego nie jest tak szybkie. Woda amoniakalna, choć również zawiera azot, jest mniej powszechnie stosowana w uprawach rolniczych ze względu na ryzyko odparowania amoniaku oraz możliwe toksyczne działanie na rośliny w wysokich stężeniach. Mocznik, z drugiej strony, jest nawozem organicznym, który również wymaga procesu przemiany w glebie, aby azot stał się dostępny dla roślin, co sprawia, że jego działanie również nie jest natychmiastowe. Błędne rozumienie tych różnych nawozów i ich sposobu działania może prowadzić do nieefektywnego nawożenia, co w dłuższej perspektywie wpływa na plony oraz zdrowie roślin. Ważne jest, aby przy wyborze nawozu kierować się nie tylko jego zawartością azotu, ale również jego formą i sposobem przyswajania przez rośliny.
Pytanie 7

W trakcie sprawdzania zbieżności w systemie kierowniczym ciągnika, przednie koła powinny być

A. skierowane w prawo
B. skierowane w lewo
C. zablokowane przez kliny podporowe
D. ustawione do jazdy na wprost
Ustawienie kół przednich ciągnika na wprost podczas sprawdzania zbieżności to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o układ kierowniczy. Kiedy koła są dobrze ustawione, wtedy mamy jasny obraz tego, czy geometria zawieszenia i kierownicy jest zgodna z tym, co mówi producent. Pomaga to zauważyć różne problemy, jak np. nierównomierne zużycie opon, które może się pojawić przy złym ustawieniu zbieżności. W praktyce, regulację najlepiej robić w warsztatach, gdzie mają specjalne urządzenia, które sprawdzają kąt nachylenia kół i ich położenie względem osi pojazdu. Wydaje mi się, że warto regularnie sprawdzać zbieżność, zwłaszcza po wymianie zawieszenia czy kolizji. Dobrze ustawione koła nie tylko poprawiają stabilność jazdy, ale także zwiększają bezpieczeństwo i komfort kierowcy.
Pytanie 8

W przypadku łąk i pastwisk rosnących w tych samych warunkach siedliskowych intensywność nawożenia powinna być

A. większa na łąkach.
B. niższa na łąkach.
C. na tym samym poziomie.
D. większa na pastwiskach.
Wybór odpowiedzi sugerujących, że intensywność nawożenia łąk i pastwisk powinna być taka sama, wyższa na pastwiskach lub niższa na łąkach, opiera się na niepełnym zrozumieniu różnic w użytkowaniu tych terenów. Łąki są zazwyczaj intensywnie wykorzystywane do produkcji paszy, co wiąże się z koniecznością regularnego nawożenia w celu zabezpieczenia odpowiednich ilości składników odżywczych. Intensywne użytkowanie łąk prowadzi do większego poboru składników odżywczych przez rośliny, co z kolei wymaga wyższej intensywności nawożenia, aby utrzymać ich zdrowie i wydajność. W przeciwieństwie do pastwisk, które mogą być użytkowane w sposób bardziej ekstensywny i naturalny, łąki są często poddawane intensywnym praktykom agronomicznym, w tym regularnemu koszeniu i zbiorowi, co dodatkowo podkreśla potrzebę zwiększonego nawożenia. Ustalenie, że nawożenie powinno być wyższe na pastwiskach, nie uwzględnia faktu, że pasze dla zwierząt muszą być wysokiej jakości, co również wymaga odpowiedniego nawożenia łąk. Warto zauważyć, że błędne podejście do nawożenia może prowadzić do degradacji gleb, obniżenia plonów oraz negatywnego wpływu na środowisko, w tym do eutrofizacji wód gruntowych i powierzchniowych, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju rolnictwa. Dlatego tak istotne jest, aby zrozumieć rolę nawożenia w kontekście różnic między łąkami a pastwiskami, aby móc efektywnie zarządzać zasobami i osiągać zamierzone cele produkcyjne.
Pytanie 9

Do masowej hodowli brojlerów najbardziej odpowiednie są mieszańce z oznaczeniem handlowym

A. Astra P
B. Astra D
C. Astra B
D. Astra N
Wybór innych mieszańców, takich jak Astra N, Astra D czy Astra P, może wynikać z powszechnego przekonania, że różnorodność genetyczna jest kluczem do sukcesu w hodowli brojlerów. W rzeczywistości, podczas gdy różne mieszańce mogą mieć swoje unikalne cechy, nie wszystkie z nich są odpowiednie do intensywnej produkcji w systemach wielkotowarowych, co może prowadzić do błędnych wniosków. Astra N, na przykład, może mieć lepsze właściwości w zakresie odporności na choroby, ale niekoniecznie przekłada się to na optymalne przyrosty masy ciała i konwersję paszy. Z kolei Astra D może być uznawana za bardziej plenarną, jednak jej wydajność w warunkach komercyjnych nie spełnia standardów określonych dla czołowych mieszańców, takich jak Astra B. Wybór niewłaściwego mieszańca może prowadzić do zwiększonego kosztu produkcji, a także do obniżenia rentowności gospodarstwa, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącej konkurencji na rynku mięsa drobiowego. Typowym błędem jest nieuzasadnione przywiązywanie się do starych lub lokalnych ras, które mogą być mniej wydajne w porównaniu do nowoczesnych mieszańców, takich jak Astra B. Zrozumienie różnic między tymi genotypami oraz ich wpływu na wyniki produkcji jest kluczowe dla sukcesu w branży drobiarskiej.
Pytanie 10

Proces technologicznego dojrzewania bulw ziemniaków przeznaczonych do długotrwałego składowania powinien przebiegać

A. dłużej niż 2 tygodnie w temperaturze 15°C
B. mniej niż 3 tygodnie w temperaturze 5°C
C. dłużej niż 3 tygodnie w temperaturze 5°C
D. mniej niż 2 tygodnie w temperaturze 15°C
Jeżeli wybrałeś inną odpowiedź, to niestety opierasz się na niepoprawnych założeniach. Na przykład, krótszy czas dojrzewania niż 2 tygodnie przy 15°C może sprawić, że bulwy nie będą miały czasu na odpowiednie przystosowanie się do przechowywania. W efekcie, ich jakość może ucierpieć. Z kolei, gdy mówimy o 5°C, to jest to zbyt niska temperatura, która bardzo mocno spowalnia te wszystkie procesy, a to nie sprzyja dojrzewaniu. Co do stwierdzenia, że bulwy powinny dojrzewać dłużej niż 3 tygodnie w 5°C, to też nie jest dobry pomysł. Taka temperatura za bardzo hamuje ich rozwój. Wybierając złe warunki, możemy łatwo napotkać problemy jak pleśń czy krótka trwałość bulw. W moim odczuciu, kluczem do sukcesu jest znalezienie równowagi pomiędzy temperaturą a czasem dojrzewania, co potwierdzają też specjaliści od przechowywania warzyw.
Pytanie 11

Jakie urządzenie jest używane do mieszania śrut zbożowych oraz koncentratów paszowych?

A. gniotownik ziarna.
B. mieszalnik pasz.
C. śrutownik bijakowy.
D. rozdrabniacz uniwersalny.
Mieszalnik pasz to naprawdę istotna rzecz, jeżeli mówimy o robieniu mieszanki paszowej. To urządzenie łączy różne składniki, takie jak zboża i różne dodatki w takich proporcjach, które są potrzebne. Fajnie, że pozwala tak dokładnie dozować i mieszać, bo dzięki temu produkt, który dostajemy, jest jednolity. To jest mega ważne dla zdrowia zwierząt i tego, jak się odżywiają. Na przykład, w produkcji paszy dla bydła musimy mieć pewność, że wszystkie składniki odżywcze są równomiernie rozłożone. Coraz więcej nowoczesnych ferm korzysta z tych mieszalników, bo to naprawdę zgodne z dobrymi praktykami w branży i przekłada się na to, że zwierzęta lepiej rosną. Mieszalniki są różnej wielkości i mocy, co sprawia, że można je dostosować do potrzeb danej produkcji, co jest dużym plusem.
Pytanie 12

W odniesieniu do budynków mieszkalnych, gdzie powinny być zlokalizowane budynki inwentarskie?

A. od strony południowej
B. od szczytu budynku mieszkalnego
C. w kierunku przeciwnym do dominującego wiatru
D. od strony północnej
Budynki inwentarskie, takie jak obory czy stajnie, powinny być usytuowane w sposób, który minimalizuje negatywny wpływ na warunki życia zwierząt i komfort ich użytkowania. Odpowiedź wskazująca na usytuowanie budynków inwentarskich od strony przeciwnej do dominującego kierunku wiatrów jest zgodna z zasadami dobrej praktyki w budownictwie rolniczym. Takie usytuowanie ogranicza narażenie zwierząt na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak chłodne wiatry, które mogą prowadzić do stresu termicznego, obniżenia odporności oraz zwiększenia ryzyka chorób. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa obory, w której otwory wentylacyjne i wejścia są zlokalizowane tak, aby nie były skierowane w stronę północną, gdzie zimne wiatry mogą wprowadzać zimne powietrze do wnętrza. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dobrostanu zwierząt, takie podejście zwiększa komfort życia zwierząt oraz wpływa na ich wydajność.
Pytanie 13

Oblicz, na podstawie danych z tabeli, zapotrzebowanie tucznika o masie 53á75 kg na energię metaboliczną i białko ogólno strawne w ciągu 30 dni tuczu.

Normy żywienia tuczników (tucz mięsny intensywny)
Orientacyjna masa ciała [kg]Energia metaboliczna [MJ]Białko strawne [g]
25÷3116,0180
31÷5321,5240
53÷7527,0300
75÷9632,0360
A. EM 810 MJ i 9000 g b.s.
B. EM 27 MJ i 9000 g b.s.
C. EM 810 MJ i 300 g b.s.
D. EM 27 MJ i 300 g b.s.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego wartości energetycznych i białkowych potrzebnych tucznikom. Odpowiedzi, które sugerują znacznie niższe lub znacznie wyższe wartości, mogą być efektem błędnego zrozumienia zasad żywienia zwierząt. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 27 MJ energii dla całego okresu tuczu są nieadekwatne, ponieważ nie uwzględniają, że jest to wartość dzienna, a nie całkowita na 30 dni. Z kolei podawanie zbyt dużych ilości białka, takich jak 9000 g b.s. w połączeniu z niską wartością energetyczną, wskazuje na brak zrozumienia zbalansowanego żywienia. W praktyce, nadmiar białka w diecie tuczników może prowadzić do kosztów finansowych związanych z zakupem pasz, a także do problemów zdrowotnych, takich jak choroby nerek czy nadmiar azotu w organizmie. Kluczowe jest zrozumienie relacji między energią a białkiem w dietach paszowych oraz umiejętność ich odpowiedniego dopasowania do potrzeb zwierząt w różnych fazach tuczu. Właściwe zrównoważenie składników odżywczych jest podstawą osiągania optymalnych wyników hodowlanych oraz zdrowia zwierząt.
Pytanie 14

Kojec grupowy o wymiarach 3 m x 5 m, w którym znajduje się 10 cieląt o przeciętnej masie 130 kg,

Masa ciała zwierząt (kg)Minimalna powierzchnia kojca (m²/1 szt.)
Do 150 kg1,5 m²
150–220 kg1,7 m²
Powyżej 220 kg1,8 m²
A. spełnia normę powierzchniową.
B. przekracza normę powierzchniową o 2 m2.
C. jest za mały.
D. jest za duży.
Kojec o wymiarach 3 m x 5 m ma powierzchnię równą 15 m2. Zgodnie z obowiązującymi normami, dla 10 cieląt o masie do 150 kg minimalna wymagana powierzchnia wynosi również 15 m2. W praktyce oznacza to, że kojec ten jest wystarczający, aby zapewnić zwierzętom odpowiednią przestrzeń do poruszania się oraz odpoczynku, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dobrostanu. W kontekście hodowli bydła, odpowiednie warunki bytowe przyczyniają się do redukcji stresu, co z kolei wpływa na wzrost i rozwój cieląt. Dobrze zaprojektowany kojec powinien również uwzględniać czynniki takie jak wentylacja i dostęp do świeżej wody. Spełnienie norm powierzchniowych jest kluczowym elementem zarządzania gospodarstwem, ponieważ niewłaściwe warunki mogą prowadzić do problemów zdrowotnych w stadzie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży rolniczej.
Pytanie 15

Wiosenną opiekę nad użytkami zielonymi usytuowanymi na glebach organicznych oraz mocno próchnicznych należy zacząć od

A. włókowania i nawożenia obornikiem
B. włókowania i wałowania
C. bronowania i wapnowania
D. bronowania i nawożenia fosforowo-potasowego
Wybór włókowania i wałowania jako pierwszego kroku wiosennej pielęgnacji użytków zielonych na glebach organicznych i silnie próchnicznych jest zgodny z praktykami agrotechnicznymi. Włókowanie polega na rozluźnieniu gleby, co sprzyja lepszemu dostępowi powietrza do korzeni roślin oraz umożliwia równomierne rozprowadzenie wilgoci. Wałowanie natomiast pomaga w uformowaniu struktury gleby, co jest szczególnie ważne na glebach o dużej zawartości materii organicznej, które mogą mieć tendencję do zbrylania się. Taki proces zwiększa efektywność nawożenia, poprawiając wchłanianie składników odżywczych przez rośliny. Przykładowo, wprowadzenie tych praktyk przed rozpoczęciem wegetacji może znacząco zwiększyć plon trawy, poprawiając jej jakość i wydajność. Zgodnie z zaleceniami specjalistów, takie działania powinny być częścią cyklicznego zarządzania użytkami zielonymi, co przyczynia się do ich długofalowej produktywności i zdrowia. Warto również dodać, że w przypadku gleb silnie próchnicznych, zachowanie odpowiedniej struktury gleby jest kluczowe dla jej właściwego funkcjonowania.
Pytanie 16

Obecność mykotoksyn w pryzmie ziarna zbóż, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności, może być spowodowana

A. obniżeniem wilgotności ziarna poniżej 15% oraz obniżeniem temperatury poniżej 10°C
B. hodowlą odmian zbóż o dużej odporności na fuzariozę kłosów
C. wykorzystywaniem w uprawach tradycyjnego płodozmianu
D. zawilgoceniem ziarna i zwiększeniem jego temperatury powyżej 25°C
Zawilgocenie ziarna i wzrost jego temperatury powyżej 25°C to kluczowe czynniki sprzyjające rozwojowi mykotoksyn w ziarnach zbóż. Mykotoksyny są toksycznymi metabolitami wytwarzanymi przez niektóre grzyby, które mogą zanieczyszczać plony i stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. Wysoka wilgotność oraz temperatura są idealnym środowiskiem dla grzybów, takich jak Fusarium, Aspergillus czy Penicillium, które mogą rozwijać się w zbożu. Dla bezpieczeństwa żywności kluczowe jest stosowanie odpowiednich praktyk przechowalniczych, takich jak kontrolowanie warunków wilgotności i temperatury w magazynach. Przykładowo, w branży zbożowej często stosuje się systemy monitorowania, które pozwalają na bieżąco śledzić te parametry, co może pomóc w zapobieganiu kontaminacji mykotoksynami. Warto również wdrażać praktyki dobrej produkcji rolnej (GAP), które obejmują odpowiedni dobór odmian zbóż oraz właściwe zarządzanie zasobami wodnymi, co przyczynia się do uzyskania zdrowych plonów o obniżonym ryzyku wystąpienia mykotoksyn.
Pytanie 17

Wybierz optymalną metodę walki z mątwikiem ziemniaczanym w uprawie ziemniaków skrobiowych?

A. Wielokrotne obredlanie przed wschodami
B. Odpowiedni płodozmian oraz hodowla odmian odpornych
C. Chemiczne zwalczanie szkodników ssących
D. Chemiczne eliminowanie szkodników gryzących
Chemiczne zwalczanie szkodników, zarówno gryzących, jak i ssących, może wydawać się atrakcyjnym rozwiązaniem w walce z mątwikiem ziemniaczanym, jednak jest to podejście, które niesie ze sobą wiele ograniczeń i zagrożeń. Stosowanie pestycydów często prowadzi do powstawania odporności u szkodników, co skutkuje koniecznością używania coraz silniejszych chemikaliów, a to z kolei może wywoływać negatywne skutki dla środowiska oraz zdrowia ludzkiego. Ponadto, mątwik ziemniaczany, będąc organizmem glebowym, nie jest bezpośrednio dostępny dla chemikaliów aplikowanych na rośliny, co czyni taką metodę mało efektywną. Wielokrotne obredlanie przed wschodami, mimo że może pomóc w usunięciu niektórych szkodników, nie eliminuje problemu mątwika, który ma zdolność przetrwania w glebie przez długi czas. Często rolnicy nie są świadomi, że nieodpowiednie praktyki, takie jak nadmierne stosowanie chemii, mogą prowadzić do degradacji bioróżnorodności gleby i zmniejszenia jej żyzności. Dlatego kluczowe jest, aby stosować zintegrowane podejście do ochrony roślin, które uwzględnia zarówno metody biologiczne, jak i agrotechniczne, a nie polegało wyłącznie na chemicznych środkach ochrony roślin.
Pytanie 18

Obecność jasno- lub ciemnobrunatnych plam na liściach rzepaku, z ciemnobrunatnym nalotem, oraz podłużnymi plamami na łodygach z ciemnym brzegiem, sugeruje istnienie

A. szarej pleśni
B. suchej zgnilizny kapustnych
C. zgnilizny twardzikowej
D. czerni krzyżowych
Zgnilizna twardzikowa, szara pleśń oraz sucha zgnilizna kapustnych są chorobami roślin, które mogą występować na uprawach rzepaku, ale ich objawy nie odpowiadają opisanym w pytaniu. Zgnilizna twardzikowa, wywoływana przez grzyb Sclerotinia sclerotiorum, charakteryzuje się białymi, watowatymi nalotami na tkankach roślinnych oraz miękką, zgniłą tkanką w obrębie łodyg i liści. Typowym błędem jest mylenie tej choroby z czernią krzyżowych, przez co można nieprawidłowo ocenić potrzebę ochrony. Szara pleśń, wywoływana przez grzyb Botrytis cinerea, objawia się natomiast szarym nalotem na roślinach, w szczególności w warunkach wilgotnych, co również nie pasuje do opisanego zjawiska. Natomiast sucha zgnilizna kapustnych, spowodowana przez grzyb Phoma lingam, objawia się ciemnymi, zgniłymi plamami, ale nie występują w nim charakterystyczne ciemnobrunatne naloty. Często mylenie tych chorób wynika z niewystarczającej wiedzy na temat objawów i cyklu życiowego patogenów. Aby skutecznie chronić uprawy, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi chorobami oraz ich biologii, co pozwala na odpowiednie zastosowanie środków ochrony roślin oraz wdrożenie strategii zapobiegawczych.
Pytanie 19

Zwierzęta są trzymane bez specjalnych budynków inwentarskich, mają zapewnione 0,5 ha pastwiska na jedną krowę z cielęciem, ochronę przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, możliwość schronienia przed dzikimi zwierzętami, dostęp do wody pitnej (w zimie nie zamarzającej), dostatek paszy oraz suche miejsce do leżenia.
Opis ten odnosi się do chowu bydła mięsnego

A. półintensywnego
B. intensywnego
C. wolnego
D. ekstensywnego
Wybór pozostałych opcji, takich jak półintensywny, wolny i intensywny, bazuje na błędnym zrozumieniu różnic między systemami chowu bydła. Chow półintensywny charakteryzuje się połączeniem pastwisk oraz podawania pasz treściwych, co nie odpowiada opisanym warunkom, które wskazują na brak budynków inwentarskich oraz dominację naturalnych pastwisk. W systemie wolnym, zwierzęta mają większą swobodę ruchu, ale często w kontekście specyficznych wybiegów, które są kontrolowane, a co za tym idzie, nie do końca odzwierciedlają opisane warunki. Z kolei chów intensywny koncentruje się na maksymalizacji produkcji w ograniczonej przestrzeni, co stoi w sprzeczności z podanymi wymaganiami dotyczącymi dużych areałów pastwiskowych oraz naturalnych warunków życia zwierząt. Wybór niewłaściwego podejścia może wynikać z mylnych założeń dotyczących wydajności produkcji oraz dobrostanu zwierząt. Często hodowcy mogą mylić intensyfikację z jakością, co prowadzi do wyborów, które nie zawsze są korzystne dla zwierząt, a także dla długoterminowych celów zrównoważonego rozwoju. Zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w hodowli bydła, a także dla implementacji najlepszych praktyk w zakresie dobrostanu zwierząt.
Pytanie 20

Farma specjalizuje się w uprawie kukurydzy na ziarno, a co roku obsiewa 7 500 ha kukurydzy. Gdzie najlepiej sprzedać ziarno?

A. na rynku.
B. na giełdzie.
C. do zakładu paszowego.
D. na licytacji.
Sprzedaż kukurydzy na targowisku, aukcji lub do mieszalni pasz ma swoje ograniczenia, które wpływają na jej efektywność i rentowność. Targowiska są lokalnymi punktami sprzedaży, które mogą oferować ograniczoną bazę klientów, co nie sprzyja uzyskaniu optymalnych cen. Ponadto, sprzedaż na targowisku często wiąże się z dużą konkurencją lokalnych producentów, co może prowadzić do zaniżenia cen. Sprzedaż na aukcji, chociaż może być korzystna w niektórych kontekstach, często nie zapewnia dostępu do większego rynku oraz większej liczby potencjalnych nabywców. Aukcje są zazwyczaj jednorazowymi wydarzeniami, co może ograniczać możliwości zbytu i stwarzać większą niepewność co do uzyskanych cen. Z kolei sprzedaż do mieszalni pasz, mimo że może być atrakcyjna ze względu na stałość zamówień, jest ograniczona do jednego segmentu rynku i może nie gwarantować konkurencyjnych cen. W przypadku dużych upraw, jak w opisywanym gospodarstwie, kluczowe jest, aby sprzedawca miał możliwość dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców oraz mógł korzystać z dynamicznych cen rynkowych. Dlatego wybór giełdy jako miejsca sprzedaży jest zgodny z powszechnie przyjętymi standardami efektywnego zarządzania sprzedażą produktów rolnych, które kładą nacisk na zyski, elastyczność oraz minimalizację ryzyk związanych z cenami.
Pytanie 21

Wybierz grupę roślin odpowiednich do uprawy na glebach żytnich, zarówno wysokiej, jak i niskiej jakości?

A. Ziemniaki, owies, żyto
B. Pszenżyto, ziemniaki wczesne, rzepak ozimy
C. Buraki cukrowe, jęczmień jary, koniczyna czerwona
D. Pszenica, buraki cukrowe, jęczmień jary
Ziemniaki, owies i żyto to rośliny, które doskonale nadają się do uprawy na glebach żytnich, zarówno dobrych, jak i słabych. Ziemniaki są szczególnie cenione za swoją zdolność do adaptacji w różnych warunkach glebowych, w tym również w glebach o niższej jakości. Ich uprawa wspiera regenerację gleby, ponieważ rośliny te rozwijają głęboki system korzeniowy, co poprawia strukturę gleby. Owies, jako roślina z rodziny traw, jest odporny na różne warunki atmosferyczne i ma niskie wymagania pokarmowe, co czyni go idealnym wyborem dla użytków, gdzie inne rośliny mogą nie dawać dobrych plonów. Żyto natomiast jest znane z wysokiej odporności na suszę i niskie pH, co pozwala mu rosnąć w trudnych warunkach glebowych. Ponadto, żyto wykazuje zdolności do użyźniania gleby, co jest istotne dla utrzymania jej jakości i struktury. Wybór tego zestawu roślin wpisuje się w dobre praktyki rolnicze, których celem jest maksymalne wykorzystanie potencjału gleb oraz zachowanie ich zdrowia na dłuższą metę.
Pytanie 22

Producent płatków kukurydzianych oferuje je jako śniadaniowe danie. Jednak wprowadzając różne smaki płatków, tworzy nawyk "chrupania" ich w innych momentach. Jakie kryterium segmentacji rynku stosuje firma w tym przypadku?

A. Behawioralne
B. Geograficzne
C. Demograficzne
D. Psychograficzne
Odpowiedź dotycząca segmentacji behawioralnej jest właściwa, bo w końcu chodzi o to, jak ludzie używają produktów i jakie mają nawyki. W przypadku płatków kukurydzianych, firma nie tylko sprzedaje je jako normalne śniadanie, ale też dodaje różne smaki, co sprawia, że można je chrupać w różnych momentach dnia. To naprawdę pomaga w budowaniu nowych przyzwyczajeń zakupowych, co jest mega ważne w dzisiejszym, zmieniającym się rynku. Przykłady to różne akcje marketingowe, które celują w tych, którzy lubią przekąski w ciągu dnia, albo promocje zmieniające się w zależności od smaków. Firmy powinny regularnie sprawdzać, jak klienci się zachowują i co im się podoba, bo to pozwala na lepsze dopasowanie oferty i budowanie lojalności. Wprowadzenie nowych smaków i marketing dostosowany do tego, co lubią ludzie, mogą naprawdę zwiększyć sprzedaż i zaangażowanie marki.
Pytanie 23

Jakim systemem utrzymuje się kury w ekologicznych gospodarstwach?

A. bateryjnym
B. klatkowym
C. ściółkowym
D. bezściółkowym
Wykorzystanie systemów klatkowego, bateryjnego oraz bezściółkowego w hodowli kur w gospodarstwach ekologicznych jest niezgodne z obowiązującymi standardami. System klatkowy, który polega na trzymaniu ptaków w małych, ciasnych klatkach, ogranicza ich ruch oraz naturalne zachowania, co prowadzi do stresu i obniżenia jakości życia. W przypadku gospodarki ekologicznej, kury muszą mieć zapewniony dostęp do przestrzeni, co jest sprzeczne z ideą klatkowego systemu hodowli. Podobnie, system bateryjny, który jest pochodną klatkowego, charakteryzuje się jeszcze mniejszymi przestrzeniami i brakiem możliwości zaprezentowania naturalnych zachowań, co jest absolutnie niedopuszczalne w kontekście ekologicznych standardów. Natomiast system bezściółkowy, w którym ptaki trzymane są na twardej, nieprzyjaznej podłodze, nie zapewnia im odpowiedniego komfortu i warunków do życia, co również jest sprzeczne z zasadami dobrostanu zwierząt. W praktyce takie podejścia mogą prowadzić do wzrostu zachorowalności wśród kur oraz obniżenia jakości produktów, co negatywnie wpływa zarówno na producentów, jak i na konsumentów. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy stosowali metody zgodne z ekologicznymi normami, promując jakość życia zwierząt oraz zdrowie ich produktów.
Pytanie 24

Najlepiej do zaprzęgów nadają się konie

A. czystej krwi arabskiej
B. rasy małopolskiej
C. rasy śląskiej
D. pełnej krwi angielskiej
Wybór koni rasy małopolskiej, pełnej krwi angielskiej czy czystej krwi arabskiej do zaprzęgów jest niewłaściwy z kilku powodów. Rasa małopolska, choć znana z dobrego temperamentu, nie dysponuje taką siłą i masywną budową jak konie śląskie, co sprawia, że nie jest optymalnym wyborem do ciężkiego zaprzęgu. Pełna krew angielska, zaprojektowana głównie do wyścigów, charakteryzuje się dużą prędkością i zwinnością, ale nie jest odpowiednia do ciągnięcia ciężkich ładunków, gdyż jej budowa ciała nie sprzyja dużym obciążeniom. Z kolei konie czystej krwi arabskiej, chociaż znane ze swojej wytrzymałości i eleganckiego wyglądu, również nie są dostosowane do pracy w zaprzęgach, gdyż ich struktura mięśniowa i rozkład masy ciała nie są optymalne do ciągnięcia. Błędne wnioski dotyczące wyboru koni do zaprzęgów często wynikają z pomylenia cech użytkowych różnych ras. Właściwy dobór koni do zaprzęgów powinien opierać się na ich sile, posturze oraz umiejętności pracy w zespole, a nie jedynie na ich wyglądzie czy popularności. Dlatego istotne jest zrozumienie, jakie cechy są kluczowe w kontekście konkretnego zastosowania, co prowadzi do lepszych wyników w pracy z końmi.
Pytanie 25

Zgodnie z normatywem zawartym w tabeli, w kojcu o wymiarach 4m x 6m może być utrzymywanych maksymalnie

Grupa świńPowierzchnia kojca
w m²/na 1 sztukę
warchlaki 10 - 20 kg0,20
warchlaki 20 - 30 kg0,30
tuczniki 30 - 50 kg0,40
tuczniki 50 - 85 kg0,55
tuczniki 85 - 110 kg0,65
A. 60 tuczników o masie do 50 kg.
B. 24 tuczniki o masie do 85 kg.
C. 40 warchlaków o masie do 30 kg.
D. 48 tuczników o masie do 110 kg.
Zgodnie z normatywem dotyczącym powierzchni potrzebnej dla zwierząt, w kojcu o wymiarach 4m x 6m, co daje łączną powierzchnię 24m², można utrzymać maksymalnie 60 tuczników o masie do 50 kg. Każdy tucznik wymaga 0,4m² powierzchni, co wynika z najlepszych praktyk w hodowli zwierząt, zapewniających im odpowiednie warunki życia. W praktyce oznacza to, że przy każdej hodowli zwierząt należy brać pod uwagę nie tylko ich wymagania przestrzenne, ale także dobrostan, co wpływa na ich zdrowie oraz wydajność. Właściwe zagospodarowanie powierzchni jest kluczowe do zapewnienia, że zwierzęta mają wystarczająco dużo miejsca do poruszania się, co zmniejsza stres i ryzyko wystąpienia chorób. Dlatego stosowanie się do normatywów powierzchniowych jest niezbędne dla efektywnej i odpowiedzialnej hodowli, co jest również podkreślane w różnych regulacjach prawnych dotyczących dobrostanu zwierząt.
Pytanie 26

Dokumentacja zwierzęcia, które zostało ubite w rzeźni, powinna być

A. złożona w odpowiednim Urzędzie Gminy
B. przechowywana w domu do wglądu
C. dostarczona do odpowiedniego Biura Powiatowego ARiMR
D. trzymana w biurze rzeźni
Odpowiedź, że paszport zwierzęcia ubitego w rzeźni należy dostarczyć do właściwego Biura Powiatowego ARiMR jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, dokumentacja dotycząca zwierząt ubitych w rzeźni musi być przekazywana do odpowiednich organów w celu zapewnienia odpowiedniego nadzoru sanitarno-weterynaryjnego. Przesyłanie paszportów do Biura Powiatowego ARiMR umożliwia właściwe zarejestrowanie danych dotyczących zwierząt oraz ich pochodzenia, co jest kluczowe dla zachowania przejrzystości w łańcuchu dostaw produktów mięsnych. W praktyce, paszporty te zawierają ważne informacje dotyczące zdrowia zwierzęcia, co pozwala na monitorowanie ewentualnych chorób oraz zapobieganie ich rozprzestrzenianiu. Dobre praktyki branżowe nakładają obowiązek zarówno na producentów, jak i na rzeźnie, aby dokumentacja była dokładna i aktualna, co jest niezbędne w kontekście przestrzegania norm bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 27

Strategia rozwoju rynku koncentruje się na odkrywaniu nowych

A. typów produktów
B. technik dystrybucji
C. segmentów rynkowych
D. metod reklamy
Strategia rozwoju rynku polega na poszukiwaniu nowych segmentów rynkowych, ponieważ umożliwia firmom dotarcie do nowych klientów oraz eksplorację niezagospodarowanych obszarów działalności. Segmentacja rynku pozwala na lepsze zrozumienie potrzeb różnych grup konsumentów, co jest kluczowe dla skutecznego dostosowania oferty produktów lub usług. Przykładem mogą być firmy kosmetyczne, które wprowadziły linie produktów skierowane do określonych grup wiekowych lub z określonymi potrzebami skórnymi. W ten sposób mogą zwiększyć swoje udziały w rynku, a także poprawić lojalność klientów, oferując im produkty idealnie odpowiadające ich oczekiwaniom. Zgodnie z teorią marketingu, rozwój rynku jest jedną z czterech strategicznych opcji wzrostu, a skupienie się na nowych segmentach rynkowych jest kluczowym elementem adaptacji do zmieniających się warunków i konkurencji. Stosowanie analizy SWOT oraz badań rynkowych przy wdrażaniu tej strategii stanowi dobrą praktykę, która pozwala na lepsze prognozowanie przyszłych trendów i identyfikację szans rynkowych.
Pytanie 28

Najlepszym okresem na nawożenie obornikiem użytków zielonych jest

A. wczesna jesień
B. późna jesień
C. wczesna wiosna
D. początek lata
Wybór terminu zastosowania obornika w innych porach roku, takich jak wczesna wiosna, początek lata czy wczesna jesień, wiąże się z poważnymi konsekwencjami, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość użytków zielonych oraz na środowisko. Wczesna wiosna to czas intensywnego wzrostu roślin, kiedy ich zapotrzebowanie na składniki pokarmowe jest najwyższe, a użycie obornika może prowadzić do wypłukiwania azotu w wyniku opadów deszczu, co z kolei może skutkować zanieczyszczeniem wód gruntowych. Początek lata to również niewłaściwy moment, ponieważ rośliny mogą nie zdążyć skorzystać z pełnej wartości odżywczej obornika przed zbiorem, co ogranicza jego efektywność. Wczesna jesień również nie jest optymalnym terminem, gdyż obornik wprowadzony o tej porze może nie zostać w pełni przetworzony przez mikroorganizmy glebowe przed nadejściem zimy, co prowadzi do marnotrawienia cennych składników odżywczych. Wybierając niewłaściwy termin stosowania obornika, można nie tylko zredukować jego potencjalne korzyści, ale także zwiększyć ryzyko strat ekologicznych, dlatego kluczowe jest zrozumienie cyklu wzrostu roślin oraz właściwości gleby, aby zwiększyć efektywność nawożenia i dbać o zrównoważony rozwój rolnictwa.
Pytanie 29

Wskaż zestaw nawozów, które są wykorzystywane do odkwaszania gleby?

A. Wapno tlenkowe i saletra amonowa
B. Polifoska i kainit magnezowy
C. Saletrzak i wapno węglanowe
D. Wapno wodorotlenkowe i tlenkowe
Wybór nawozów, które nie służą odkwaszaniu gleby, może prowadzić do poważnych błędów agronomicznych. Polifoska i kainit magnezowy to nawozy kompleksowe, które zawierają różne składniki pokarmowe, ale ich głównym celem nie jest neutralizacja kwasowości gleby. Polifoska dostarcza fosfor, potas i mikroelementy, a kainit magnezowy jest źródłem magnezu oraz potasu. Ich zastosowanie może przynieść korzyści w zakresie nawożenia, ale nie wpłyną na poprawę pH gleby, co jest kluczowe dla zdrowia roślin. Użycie saletry amonowej jako nawozu azotowego również nie przyczyni się do odkwaszenia, a wręcz przeciwnie, może prowadzić do dalszego zakwaszenia gleby poprzez procesy nitrifikacji. Z kolei saletrzak i wapno węglanowe to mieszanka, która nie jest dedykowana odkwaszaniu, a wapno węglanowe, mimo że ma właściwości alkalizujące, nie jest tak efektywne jak wapno tlenkowe. Typowym błędem w takich rozważaniach jest mylenie nawozów mineralnych z ich efektem na pH gleby, co może prowadzić do nieodpowiednich praktyk agronomicznych i pogorszenia stanu gleby, a w konsekwencji do spadku plonów.
Pytanie 30

Czas trwania okresu wegetacyjnego w Polsce jest uzależniony od

A. grubości warstwy śniegu w zimie
B. ilości użytych nawozów chemicznych
C. poziomu opadów w miesiącach letnich
D. zmian temperatury w ciągu roku
Długość okresu wegetacyjnego w Polsce jest ściśle związana z przebiegiem temperatur w ciągu roku. Okres wegetacyjny to czas, w którym rośliny są aktywne, co w dużej mierze zależy od temperatury powietrza oraz ilości dostępnego światła słonecznego. W Polsce, średnia temperatura powietrza w okresie wiosenno-letnim decyduje o tym, kiedy rośliny zaczynają wegetację. Przykładowo, dla wielu roślin uprawnych, takich jak pszenica czy kukurydza, minimalna temperatura do ich wegetacji wynosi około 5-10 stopni Celsjusza. W związku z tym, w latach z cieplejszymi wiosnami okres wegetacyjny może być wydłużony, co może przyczynić się do lepszych plonów. Z punktu widzenia standardów agronomicznych, monitorowanie temperatury jest kluczowe dla planowania siewów i zbiorów, a także dla zarządzania uprawami. Producenci rolniczy, korzystając z prognoz meteorologicznych, mogą optymalizować terminy siewu oraz zastosowanie nawozów, co wpływa na wydajność upraw.
Pytanie 31

Opisane w ramce zachowanie oraz wygląd krowy wskazują na wystąpienie

Widoczne objawy niepokoju, zwierzę poci się i ogląda na boki. Występuje wysklepienie powłok brzusznych szczególnie lewego dołu głodowego, utrudnione odbijanie gazów i zanik przeżuwania.
A. niestrawności zasadowej.
B. choroby motyliczej.
C. wzdęcia żwacza.
D. tężyczki pastwiskowej.
Wybór odpowiedzi dotyczącej wzdęcia żwacza jest zasłużony, ponieważ objawy opisane w pytaniu są typowe dla tego schorzenia. Wzdęcia żwacza, będące wynikiem nadmiernego gromadzenia się gazów w żwaczu, mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u krów, takich jak wstrząs czy nawet śmierć zwierzęcia. Kluczowymi symptomami są niespokojne zachowanie krów, ich częste oglądanie się oraz widoczne powiększenie brzucha, szczególnie w lewym dolnym kwadrancie. Krowy z wzdęciami często mają trudności z odbijaniem gazów, co prowadzi do ich kumulacji. Odpowiednie zarządzanie dietą, w tym unikanie gwałtownego wprowadzania nowych pasz lub zmiany ich ilości, jest kluczowe w zapobieganiu tego typu problemom. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi i dobrymi praktykami w hodowli bydła, które wskazują na konieczność stopniowego wprowadzania zmian w diecie, aby zminimalizować ryzyko fermentacji i gromadzenia się gazów w przewodzie pokarmowym.
Pytanie 32

Aby uzyskać podciśnienie w dojarce mechanicznej, wykorzystuje się

A. zawór regulacyjny
B. przewód podciśnienia
C. pompa próżniowa
D. manometr
Pompa próżniowa jest kluczowym elementem w systemach dojenia mechanicznego, odpowiedzialnym za wytwarzanie podciśnienia, które umożliwia skuteczne oddzielanie mleka od gruczołów mlecznych. W procesie dojenia, odpowiednie ciśnienie musi być utrzymywane, aby zapewnić komfort dla zwierząt oraz efektywność zbierania mleka. Pompa próżniowa generuje ciąg, który zasysa powietrze z systemu, a tym samym tworzy podciśnienie, które pozwala na transport mleka do zbiornika. W praktyce, odpowiednia regulacja podciśnienia jest niezwykle istotna; zbyt wysokie podciśnienie może prowadzić do uszkodzenia tkanki gruczołowej, natomiast zbyt niskie może skutkować niedostatecznym odsysaniem mleka. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące systemów dojenia, podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru i konserwacji pomp próżniowych. Dbanie o ich stan techniczny oraz regularne przeglądy są niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości mleka oraz dobrostanu zwierząt.
Pytanie 33

Aby zwiększyć siłę uciągu ciągnika podczas prac w polu, należy

A. podnieść ciśnienie w oponach
B. zwiększyć prędkość jazdy maszyny
C. wykorzystać wąskie opony
D. dociążyć koła napędowe
Wąskie opony mają swoje ograniczenia. Chociaż mogą zmniejszać opory toczenia, to jednak zmniejszają kontakt z podłożem. To sprawia, że przyczepność jest gorsza, zwłaszcza w trudniejszych warunkach glebowych, co jest ważne, gdy potrzebujemy dużej siły uciągu. Podnoszenie ciśnienia w oponach, choć teoretycznie może zmniejszyć opory, to nie jest za bardzo skuteczne, jeśli chodzi o zwiększenie siły uciągu. Wyższe ciśnienie sprawia, że opony są twardsze, co zmniejsza ich zdolność do deformacji i przez to gorsza jest przyczepność na miękkim podłożu. Dodatkowo, jak zwiększymy prędkość jazdy, to też zwykle prowadzi do mniejszej efektywności uciągu. To trochę mylne myśleć, że poprawa wydajności przez te metody może konkurować z dociążeniem kół napędowych, które jest uznawane za jedną z lepszych praktyk w rolnictwie. Tak więc, jeśli myślimy o zwiększeniu siły uciągu, trzeba zrozumieć, że te metody mogą przynieść więcej problemów niż korzyści.
Pytanie 34

Określ działanie, które powinno zostać przeprowadzone na polu po zbiorze pszenicy ozimej, która była silnie zachwaszczona?

A. Użycie nawozów wapniowych
B. Uprawa bez płużenia
C. Zespół zabiegów pożniwnych
D. Spalanie ścierniska
Zespół uprawek pożniwnych jest najbardziej odpowiednim zabiegiem do wykonania na polu po zbiorze mocno zachwaszczonej pszenicy ozimej, ponieważ jego celem jest kompleksowe przygotowanie gleby do kolejnych siewów. W skład zespołu uprawek pożniwnych mogą wchodzić różnorodne działania, takie jak orka, bronowanie czy kultywacja, które mają na celu zminimalizowanie obecności chwastów oraz poprawę struktury gleby. Przykładowo, wykonując orkę, można głęboko wprowadzić resztki roślinne i nasiona chwastów w głąb gleby, co ogranicza ich kiełkowanie. Dodatkowo, takie zabiegi poprawiają przyswajalność składników odżywczych przez rośliny w przyszłych uprawach. Warto również zaznaczyć, że praktyki te są zgodne z wytycznymi zrównoważonego rolnictwa, które kładą nacisk na ochronę bioróżnorodności i minimalizację negatywnego wpływu na środowisko. Stosowanie zespołu uprawek pożniwnych jest zatem kluczowe, aby zapewnić zdrowy rozwój przyszłych upraw oraz efektywność całego procesu produkcji rolniczej.
Pytanie 35

Zawartość na poziomie około 18% sacharozy jest charakterystyczna dla typów buraka

A. cukrowego
B. paszowo-cukrowego
C. cukrowo-paszowego
D. paszowego
Odpowiedzi wskazujące na buraki pastewne lub odmiany łączone, takie jak 'pastewnego', 'cukrowo-pastewnego' czy 'pastewno-cukrowego', są błędne, ponieważ te odmiany zostały wyhodowane głównie z myślą o produkcji paszy dla zwierząt, a nie o maksymalizacji zawartości sacharozy. Buraki pastewne mają znacznie niższą zawartość cukru, która zazwyczaj nie przekracza 8-10%, co czyni je mniej efektywnymi pod względem produkcji cukru. Typowym błędem myślowym jest mylenie buraków pastewnych z cukrowymi; podczas gdy obydwie odmiany mogą wyglądać podobnie, ich zawartość sacharozy i przeznaczenie są zupełnie różne. Często przyczyną takich pomyłek jest niewłaściwe zrozumienie podstaw agrotechniki oraz celów hodowlanych. Warto pamiętać, że skuteczna produkcja cukru wymaga nie tylko odpowiednich odmian buraków, ale także właściwych warunków uprawy oraz zastosowania nowoczesnych technik agronomicznych, które sprzyjają wzrostowi i rozwojowi buraków cukrowych.
Pytanie 36

Podaj rasę owiec, która jest hodowana dla mleka.

A. Owca fryzyjska
B. Owca pomorska
C. Owca Romanowska
D. Merynos polski
Owca fryzyjska to naprawdę ciekawa rasa, głównie dlatego, że potrafi dać sporo mleka. Mleko tej owcy jest nie tylko wydajne, ale też świetnej jakości, co sprawia, że nadaje się do robienia serów, jogurtów czy innych produktów mleczarskich. Hodowcy, żeby uzyskać jak najlepsze wyniki, muszą dbać o odpowiednie żywienie swoich stad. To przekłada się na zdrowie owiec i jakość mleka, a to bardzo ważne. Jeżeli chodzi o standardy, to mleko musi być czyste, świeże i spełniać określone normy mikrobiologiczne. Regularne badania weterynaryjne i dobre warunki dla owiec to też kluczowe elementy w hodowli. W Polsce owca fryzyjska coraz bardziej zyskuje na znaczeniu, a jej mleko jest coraz lepiej odbierane na rynku, co może być korzystne dla całej branży mleczarskiej.
Pytanie 37

W gospodarstwie zwiększyła się liczba bydła. Aby zapewnić zwierzętom odpowiednią paszę, konieczne jest powiększenie powierzchni upraw.

A. kukurydzy z owsem
B. koniczyny z trawami
C. rzepaku
D. pszenicy
Koniczyna jako roślina pastewna ma wiele zalet, które czynią ją idealnym wyborem do zwiększenia areału uprawy w kontekście hodowli bydła. Przede wszystkim, koniczyna jest bogata w białko, co czyni ją doskonałym źródłem paszy białkowej dla zwierząt. Jej właściwości agrotechniczne pozwalają na poprawę struktury gleby i zwiększenie jej żyzności, co jest szczególnie ważne w gospodarstwie z wyższą obsadą bydła. Ponadto, koniczyna jest rośliną, która ma zdolność do wiązania azotu z atmosfery, co zmniejsza potrzebę stosowania nawozów sztucznych i obniża koszty produkcji. Umożliwia to uzyskanie znacznych oszczędności oraz przyczynia się do zrównoważonego rozwoju gospodarstwa. Stosowanie koniczyny w połączeniu z trawami zapewnia różnorodność paszy, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności bydła. Rośliny te wspólnie tworzą bogaty w składniki odżywcze pokarm, który może wspierać wzrost i produkcję mleka. Szereg badań potwierdza, że takie mieszanki paszowe mogą znacząco poprawić wyniki hodowlane, co czyni je zalecaną praktyką w branży rolniczej.
Pytanie 38

Podczas oznaczania bydła kolczykami należy

A. część męską kolczyka umieścić po wewnętrznej stronie małżowiny usznej
B. założyć po jednym kolczyku z tym samym numerem identyfikacyjnym na każdej małżowinie usznej
C. założyć kolczyk z numerem stada, w którym urodziło się zwierzę, na lewą małżowinę uszną
D. założyć kolczyk na brzegu prawej małżowiny usznej
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami i standardami w zakresie identyfikacji bydła, każdy osobnik powinien być oznakowany w sposób jednoznaczny i czytelny. Umieszczenie kolczyków na obu małżowinach usznych z tym samym numerem identyfikacyjnym pozwala na skuteczną identyfikację zwierzęcia w każdym momencie, niezależnie od tego, z której strony jest obserwowane. Praktyka ta jest szczególnie istotna w kontekście zarządzania stadem oraz kontroli zdrowotnej. Dzięki jednoznacznej identyfikacji, możliwe jest szybkie reagowanie w przypadku wykrycia chorób, a także zapewnienie zgodności z przepisami unijnymi dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Użycie kolczyków z tym samym numerem na obu uszach minimalizuje ryzyko pomyłek i zapewnia, że informacje o zwierzęciu będą zawsze dostępne dla hodowcy, weterynarza i inspekcji weterynaryjnej. Warto również pamiętać, że w wielu krajach istnieją szczegółowe wytyczne dotyczące sposobu zakupu, zakupu i umieszczania kolczyków, co podkreśla znaczenie tej praktyki w hodowli bydła.
Pytanie 39

Narzędzie do uprawy, które może zastąpić funkcję pługa, to

A. kultywator podorywkowy
B. brona aktywna z wałem rozdrabniającym
C. kultywator z zębami sprężynowymi
D. agregat do przygotowania gleby
Kultywator podorywkowy jest narzędziem uprawowym, które efektywnie zastępuje pracę pługa, głównie w kontekście przygotowania gleby do siewu. Jego działanie polega na spulchnianiu i mieszaniu warstwy wierzchniej gleby bez jej głębokiego odwracania, co jest charakterystyczne dla pługa. Dzięki temu kultywator podorywkowy minimalizuje zaburzenia w strukturze gleby, co sprzyja utrzymaniu mikroflory i zwiększa retencję wody. W praktyce jego zastosowanie zyskuje na znaczeniu zwłaszcza w systemach rolnictwa zrównoważonego, gdzie dąży się do ograniczenia erozji gleby oraz zachowania jej żyzności. Stosowanie kultywatora podorywkowego pozwala na skuteczne przygotowanie gleby do siewu, poprawiając warunki wzrostu roślin przy jednoczesnym zachowaniu zdrowego ekosystemu glebowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi.
Pytanie 40

Przedstawione objawy zaobserwowane u lochy następnego dnia po porodzie, wskazują na występowanie

  • Podwyższona temperatura ciała (powyżej 39,8°C)
  • Przyspieszony oddech i tętno
  • Powiększone gruczoły sutkowe (pokrywająca je skóra jest napięta, zaczerwieniona i bolesna)
  • Brak apetytu, osowiałość, brak zainteresowania prosiętami
  • Locha nie dopuszcza prosiąt do ssania
A. różycy świń.
B. zespołu rozrodczo - oddechowego PRRS.
C. bezmleczności poporodowej MMA.
D. kolibakteriozy.
Zarówno kolibakterioza, różyca świń, jak i zespół rozrodczo-oddechowy PRRS nie pasują do zestawu objawów przedstawionych w pytaniu. Kolibakterioza, wywoływana przez pałeczki Escherichia coli, objawia się głównie biegunką, odwodnieniem oraz ogólnym osłabieniem prosiąt, a nie loch. Różyca, będąca chorobą bakteryjną, najczęściej dotyczy starszych zwierząt i objawia się zmianami skórnymi oraz gorączką, a nie objawami związanymi z laktacją. Zespół PRRS, z kolei, wywołuje problemy oddechowe i rozrodcze, ale nie jest bezpośrednio związany z występowaniem bolesnych gruczołów sutkowych czy brakiem mleka. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów i przypisywanie ich do nieodpowiednich jednostek chorobowych. Prawidłowe rozpoznanie schorzenia u lochy wymaga wiedzy o typowych objawach oraz ich przyczynach, co jest kluczowe dla skutecznej interwencji. Zrozumienie różnic między tymi jednostkami chorobowymi pozwala na lepsze zarządzanie zdrowiem stada oraz podejmowanie właściwych działań prewencyjnych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej