Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 23 sierpnia 2025 13:44
Data zakończenia: 23 sierpnia 2025 14:20

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Izolację pionową przeciwwilgociową lekkiego typu na ścianach fundamentowych należy zrealizować

A. z dwóch warstw papy termozgrzewalnej

B. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

C. z jednej warstwy folii kubełkowej

D. z jednej warstwy emulsji asfaltowej

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa typu lekkiego na ścianach fundamentowych powinna być wykonana z dwóch warstw lepiku asfaltowego, co jest zgodne z aktualnymi standardami budowlanymi oraz praktykami w branży. Lepik asfaltowy charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć i jest materiałem, który doskonale sprawdza się w warunkach gruntowych, gdzie występuje wysoka wilgotność. Dwie warstwy lepiku zapewniają lepszą szczelność i stanowią dodatkową barierę ochronną przed wodą. W praktyce zastosowanie dwóch warstw polega na nałożeniu pierwszej warstwy, a następnie drugiej, co zwiększa skuteczność izolacji poprzez eliminację potencjalnych miejsc na styku, gdzie mogłaby przenikać wilgoć. Warto również zwrócić uwagę na konieczność prawidłowego przygotowania podłoża oraz zastosowania odpowiednich technik aplikacji, takich jak termozgrzewanie, które zapewnia jednolite połączenie materiału z powierzchnią ścian fundamentowych. Zgodność z normami budowlanymi oraz dbałość o detale w procesie wykonawczym wpływają na trwałość izolacji oraz ochraniają budynek przed szkodliwym działaniem wody.

Pytanie 2

Tynki 1-warstwowe obejmują tynki

A. surowe

B. selektywne

C. powszechne

D. wytworne

Tynki pospolite, doborowe i szlachetne różnią się zasadniczo od tynków surowych, co wpływa na ich właściwości i zastosowanie. Tynki pospolite, najczęściej używane w budownictwie, są mieszanką różnych materiałów, co może prowadzić do ich zróżnicowanej jakości. Choć mogą być stosowane w różnych warunkach, ich skład chemiczny nie pozwala na uzyskanie takiej samej wydajności i trwałości jak w przypadku tynków surowych. Z kolei tynki doborowe to grupa, która stawia na precyzyjne dopasowanie składu do konkretnego zastosowania, co często wymaga specjalistycznych badań i kosztownych materiałów. To podejście jest korzystne, ale nie odpowiada na podstawowe potrzeby tynków 1-warstwowych. Tynki szlachetne, takie jak tynki dekoracyjne, skupiają się na estetyce i finiszu, co sprawia, że nie nadają się do zastosowań, gdzie wymagana jest prostota i efektywność w aplikacji. W praktyce, przy ich wykorzystaniu należy mieć na uwadze dodatkowe koszty i czas związany z przygotowaniem i aplikacją. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylnych wniosków dotyczą często nieznajomości podstawowych różnic między rodzajami tynków, a także ich przeznaczeniem. Właściwy dobór tynków jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności budowli.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 30 kg

B. 15 kg

C. 50 kg

D. 100 kg

Wybór nieprawidłowej ilości zaprawy tynkarskiej może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia norm zużycia oraz błędnych kalkulacji. Na przykład, odpowiedzi sugerujące mniejszą ilość, takie jak 50 kg, 30 kg czy 15 kg, nie uwzględniają rzeczywistego zużycia materiału na danej powierzchni. Kluczowym błędem w takim podejściu jest pomijanie całkowitej powierzchni oraz normy zużycia. Pomnożenie powierzchni 20 m2 przez normę 5 kg/m2 jest niezbędnym krokiem w obliczeniach, a każda z wymienionych wartości nie odpowiada prawdziwym wymaganiom materiałowym. Dodatkowo, może to wskazywać na myślenie o tynku jako o dowolnym wykończeniu, bez uwzględnienia specyficznych wymagań technicznych, co prowadzi do niewłaściwych założeń. W branży budowlanej, precyzja w obliczeniach jest kluczowa, a błędne oszacowanie może skutkować nie tylko problemami z jakością wykonania, ale również zwiększonymi kosztami związanymi z zakupem dodatkowych materiałów. Ponadto, mniejsze ilości mogą nie tylko prowadzić do nieodpowiedniego pokrycia powierzchni, ale również mogą wpływać na efektywność całego procesu budowlanego.

Pytanie 5

Jaką minimalną grubość powinny mieć ścianki oddzielające kanały dymowe w kominach wykonanych z cegły?

A. 1/4 cegły

B. 3/4 cegły

C. 1 cegła

D. 1/2 cegły

Wybierając odpowiedź, która sugeruje, że grubość przegródek jest mniejsza niż 1/2 cegły, można się łatwo pomylić, jeśli nie zna się roli tych przegródek w kominach. One są naprawdę ważne dla utrzymania dobrej izolacji i oddzielania kanałów dymowych. Grubości 3/4 cegły, 1/4 cegły czy 1 cegła są po prostu niewłaściwe i nie spełniają wymogów bezpieczeństwa. Jeśli przegródki będą za cienkie, jak w przypadku 1/4 cegły, może to prowadzić do problemu z odprowadzaniem spalin, co jest niebezpieczne dla zdrowia. Z kolei 1 cegła to może być za dużo, jeśli chodzi o koszty budowy, a przy tym nie warto przesadzać z materiałami. W sumie, nieprzestrzeganie norm dotyczących grubości tych przegródek może prowadzić do poważnych problemów, jak zapchanie kanałów dymowych, co pokazuje, że warto trzymać się zasad budowlanych przy projektowaniu kominów.

Pytanie 6

Spoiwa hydrauliczne to zestaw spoiw, które po zmieszaniu z wodą twardnieją i wiążą

A. pod wpływem wzrostu temperatury

B. na powietrzu i pod wodą

C. tylko w czasie polewania wodą

D. wyłącznie na powietrzu

Spoiwa hydrauliczne, takie jak cement czy zaprawy murarskie, są unikalną grupą materiałów budowlanych, które mają zdolność wiązania zarówno w warunkach atmosferycznych, jak i pod wodą. Ta właściwość wynika z ich składników chemicznych, które reagują z wodą, tworząc trwałe i mocne połączenia. Przykładem mogą być zaprawy cementowe stosowane w konstrukcjach hydrotechnicznych, gdzie konieczne jest uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości w warunkach stale narażonych na wodę. W praktyce oznacza to, że spoina hydrauliczna nie tylko wiąże w powietrzu, ale także może utwardzać się pod wodą, co jest niezbędne w przypadku budowy tam, mostów czy fundamentów w trudnych warunkach. Stosowanie spoiów hydraulicznych w inżynierii lądowej i wodnej jest zgodne z normami PN-EN 197-1, które określają wymagania dla cementów stosowanych w budownictwie. Wdrożenie tych materiałów zapewnia nie tylko wytrzymałość konstrukcji, ale także ich odporność na działanie wody i innych niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Pytanie 7

Aby przywrócić właściwości ścian murowanych, które zostały zasolone i zawilgocone, potrzebna jest zaprawa

A. lekka

B. ogólnego przeznaczenia

C. renowacyjna

D. izolująca cieplnie

Wybór zaprawy lekkiej do naprawy zasolonych i zawilgoconych ścian murowanych jest niewłaściwy, ponieważ tego rodzaju zaprawy, z reguły, nie są przystosowane do radzenia sobie z problemami wilgotności. Zaprawy lekkie, będące często mieszanką piasku i lekkich komponentów, takich jak keramzyt, mają swoje zastosowanie w konstrukcjach, gdzie wymagana jest niska masa, na przykład w systemach ociepleń. Ich stosowanie w przypadku ścian zagrożonych wilgocią może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia struktury, ponieważ nie są one wystarczająco odporne na działanie wody i soli. Z kolei zaprawy ogólnego przeznaczenia nie są dostosowane do specyficznych warunków, takich jak te, które występują w przypadku murów narażonych na działanie wilgoci i zasolenia. Użycie tego typu zapraw w takich sytuacjach może spowodować trwałe uszkodzenia i konieczność dodatkowych napraw, co wiąże się z większymi kosztami i czasem. Izolujące cieplnie zaprawy również nie będą odpowiednie, gdyż ich przeznaczenie koncentruje się na zachowaniu ciepła i obniżeniu strat energetycznych, a nie na problemach związanych z wilgocią. Właściwe podejście do naprawy murów murowanych wymaga dokładnej analizy stanu technicznego oraz zastosowania materiałów, które są zgodne z wymaganiami budowlanymi oraz standardami konserwacji zabytków.

Pytanie 8

Przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej w sposób ręczny polega na odmierzeniu wszystkich składników, a następnie ich zmieszaniu

A. cementu z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego rozrzedzonego wodą

B. wody z cementem i dodaniu piasku oraz ciasta wapiennego

C. cementu z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodaniu piasku

D. wody z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego oraz cementu

Wiele osób może mylnie uważać, że kluczowe jest dodawanie różnych składników w różnych kolejnościach, co prowadzi do nieprawidłowego przygotowania zaprawy. Na przykład, w odpowiedzi sugerującej połączenie wody z piaskiem i ciastem wapiennym oraz cementem, brakuje podstawowego kroku, jakim jest połączenie cementu z piaskiem. Cement jest głównym składnikiem wiążącym, a jego mieszanie z piaskiem przed dodaniem innych komponentów jest niezbędne do osiągnięcia odpowiedniej struktury i właściwości zaprawy. Kolejne podejście, które sugeruje mieszanie wody z cementem, a następnie dodanie piasku oraz ciasta wapiennego, pomija istotny fakt, że zaprawy na bazie cementu muszą najpierw związać się z piaskiem, aby stworzyć stabilną masę. Z kolei stwierdzenie, że można połączyć cement z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodać piasek, ignoruje rolę piasku jako składnika, który zapewnia strukturę. Takie podejścia prowadzą do nieprawidłowych proporcji oraz braku właściwości mechanicznych zaprawy, co może skutkować osłabieniem całej konstrukcji. W kontekście standardów budowlanych, istotne jest przestrzeganie norm dotyczących proporcji składników, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość wykonanych prac budowlanych.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Oblicz wynagrodzenie tynkarza za realizację tynku standardowego po obu stronach ściany o wymiarach 4×3 m, przy stawce wynoszącej 24,00 zł/r-g oraz normie pracy na wykonanie tego tynku wynoszącej 1,2 r-g/m²?

A. 576,00 zł

B. 691,20 zł

C. 345,60 zł

D. 288,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie tynkarza za wykonanie tynku na obu stronach ściany, należy najpierw obliczyć powierzchnię, która będzie pokrywana tynkiem. Ściana ma wymiary 4 m na 3 m, co daje powierzchnię jednej strony równą 12 m². Ponieważ tynk będzie nakładany po obu stronach, całkowita powierzchnia wynosi 12 m² x 2 = 24 m². Następnie, korzystając z normy pracy tynkarza, która wynosi 1,2 r-g/m², obliczamy całkowity czas pracy: 24 m² x 1,2 r-g/m² = 28,8 r-g. Stawka za pracę tynkarza wynosi 24,00 zł/r-g, więc łączna kwota wynagrodzenia to 28,8 r-g x 24,00 zł/r-g = 691,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardem w branży budowlanej i pomagają w efektywnym zarządzaniu kosztami projektów budowlanych.

Pytanie 11

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Ceramiczne pełne

B. Silikatowe pełne

C. Dziurawki

D. Klinkierowe

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne z otworami, są idealnym materiałem do budowy lekkich ścianek działowych o grubości 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki charakteryzują się niską masą oraz dobrą izolacyjnością akustyczną i termiczną. Otwory w cegle zmniejszają jej ciężar, co ma kluczowe znaczenie przy budowie ścianek działowych, gdzie nie ma potrzeby stosowania ciężkich materiałów. Zastosowanie takich cegieł pozwala na szybszy i łatwiejszy montaż ścianek, co przyspiesza cały proces budowy. Dodatkowo, dziurawki są często wykorzystywane w budownictwie ze względu na swoje dobre właściwości mechaniczne oraz łatwość w obróbce. W praktyce, wykorzystanie dziurek w konstrukcji ścianek działowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie lekkich materiałów w takich zastosowaniach. Warto również zauważyć, że dziurawki są bardziej przyjazne dla środowiska, ponieważ często są produkowane z naturalnych surowców i mają niską emisję CO2 podczas produkcji.

Pytanie 12

Zaprawa murarska powstaje z połączenia wody, dodatków lub domieszek oraz spoiwa

A. organicznym i kruszywa grubego

B. nieorganicznym i kruszywa grubego

C. organicznym i kruszywa drobnego

D. nieorganicznego i kruszywa drobnego

Zaprawa murarska to tak naprawdę mieszanka kilku rzeczy – wody, spoiwa i czasami różnych dodatków. Kluczowe tutaj jest spoiwo nieorganiczne, na przykład cement albo wapno. Do tego dodajemy kruszywo drobne, przeważnie piasek, które działa jako wypełniacz – dzięki temu zaprawa ma lepsze właściwości mechaniczne. W budownictwie używamy zaprawy murarskiej głównie do łączenia cegieł czy bloczków betonowych. Ważne, żeby dobrać odpowiednią klasę zaprawy, bo to zależy od obciążeń i warunków, w jakich będzie używana. Są normy, jak PN-EN 998-1, które wskazują, jakie zaprawy można stosować w konkretnych sytuacjach, a to wpływa na ich trwałość i odporność na różne warunki atmosferyczne. Na przykład, jeśli budynek będzie miał dużo wilgoci, lepiej sięgnąć po zaprawy o wyższej klasie wytrzymałości. Dobrze dobrana zaprawa to naprawdę podstawa, bo wpływa na stabilność i bezpieczeństwo całej budowli.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 3 520 zł

B. 3 860 zł

C. 2 520 zł

D. 2 860 zł

Aby obliczyć koszt bloczków z betonu komórkowego potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 15 m², należy najpierw ustalić ilość bloczków potrzebnych na 1 m². Z informacji wynika, że do wykonania 1 m² jednowarstwowej ściany potrzeba 8 sztuk bloczków. Dla ściany o powierzchni 15 m² potrzebujemy zatem 8 bloczków/m² x 15 m² = 120 bloczków. Koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, więc całkowity koszt bloczków wynosi 120 bloczków x 21 zł/bloczek = 2 520 zł. Obliczenia te są zgodne z zasadami efektywnego planowania budowy i pozwalają na uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów, co jest kluczowe w standardach budowlanych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów budowlanych w celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz sprawne zarządzanie budżetem projektu budowlanego.

Pytanie 15

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. cementy portlandzkie

B. szkło wodne

C. żywice syntetyczne

D. wapno hydratyzowane

Żywice syntetyczne są powszechnie stosowanym spoiwem w tynkach akrylowych z uwagi na swoje doskonałe właściwości wiążące oraz elastyczność. Dzięki nim tynki akrylowe cechują się wysoką odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co sprawia, że są idealne do stosowania na zewnątrz budynków. Żywice te, będąc materiałami polimerowymi, tworzą trwałe połączenia z podłożem, co minimalizuje ryzyko pojawiania się pęknięć i odspojenia warstwy tynkowej. Dodatkowo, tynki akrylowe charakteryzują się dużą zdolnością do przepuszczania pary wodnej, co pozwala na zachowanie odpowiedniej wentylacji ścian budynków. Przykładem zastosowania takich tynków mogą być elewacje budynków mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe. W branży budowlanej stosuje się standardy, takie jak PN-EN 15824, określające wymagania dotyczące tynków zewnętrznych, co podkreśla znaczenie jakości używanych materiałów, takich jak żywice syntetyczne.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Do przygotowywania zapraw tynkarskich, bez wcześniejszych badań dotyczących składu i właściwości, można wykorzystać wodę

A. z wodociągu

B. odzyskaną z produkcji betonu

C. ze zbiorników podziemnych

D. z rzek i jezior

Wybór wody z odzysku albo wody z rzek, jezior czy zbiorników podziemnych do robienia zapraw tynkarskich może prowadzić do wielu problemów. Woda, którą odzyskuje się po produkcji betonu, często ma resztki chemikaliów, które mogą negatywnie wpłynąć na zaprawę. Jeśli nie będziemy przestrzegać norm czystości, nasze tynki mogą być osłabione, a to sprzyja ich pękaniu czy erozji. Woda z rzek i jezior, mimo że łatwo dostępna, zazwyczaj ma różne zanieczyszczenia organiczne i mikroorganizmy, co może obniżyć jakość zaprawy oraz wywołać niespodziewane reakcje chemiczne. Natomiast woda ze zbiorników podziemnych może być skażona i nie znamy jej składu chemicznego, co dodatkowo stwarza zagrożenie dla konstrukcji. W budownictwie ważne jest, by trzymać się standardów jakości, takich jak normy PN-EN 1008, które dokładnie określają wymagania dla wody w betonie i zaprawach. Dlatego korzystanie z wody z wodociągu, która jest regularnie badana, to klucz do trwałości i jakości tynków.

Pytanie 18

Proces naprawy wilgotnego tynku powinien rozpocząć się od

A. eliminacji źródła zawilgocenia

B. zlikwidowania nalotów pleśni

C. nałożenia środka gruntującego

D. osuchania powierzchni tynku

W przypadku podejmowania działań w celu naprawy zawilgoconego tynku, wybór pierwszego kroku jest kluczowy, a wprowadzenie nieefektywnych metod może prowadzić do długotrwałych problemów. Osuszenie powierzchni tynku jako pierwsza reakcja jest często mylone z rzeczywistym rozwiązaniem problemu. Choć usunięcie widocznej wilgoci może przynieść chwilową ulgę, to nie eliminuje ono źródła problemu, co może prowadzić do dalszych uszkodzeń i ponownego zawilgocenia. Pokrycie środkiem gruntującym również nie jest odpowiednią strategią, ponieważ takie działanie nie adresuje przyczyny wilgoci, a jedynie maskuje objawy. Zastosowanie gruntów w sytuacji, gdy przyczyna zawilgocenia nie została usunięta, może spowodować, że wilgoć zostanie uwięziona w tynku, co prowadzi do powstawania pleśni i grzybów, a także innego rodzaju uszkodzeń strukturalnych. Usuwanie nalotów pleśni może być krokiem koniecznym, ale powinno być traktowane jako działanie wspierające, a nie zastępujące fundamentalną konieczność wyeliminowania źródła wilgoci. Innymi słowy, kluczowym błędem jest skupienie się na powierzchownych rozwiązaniach, które nie prowadzą do długotrwałej poprawy sytuacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji budynków.

Pytanie 19

Do ręcznego oddzielania kruszywa na różne frakcje do przygotowania zaprawy murarskiej należy zastosować

A. rusztów drewnianych

B. stolika rozpływowego

C. stolika wibracyjnego

D. siatek z drutu stalowego

Siatki z drutu stalowego są powszechnie stosowane do ręcznego segregowania kruszywa na poszczególne frakcje, co jest kluczowym procesem przy przygotowywaniu zaprawy murarskiej. Dzięki odpowiedniej wielkości oczek, siatki te umożliwiają efektywne oddzielanie ziaren o różnych wymiarach, co pozwala na uzyskanie jednorodnej mieszanki. W praktyce, segregacja kruszywa w taki sposób wpływa na jakość zaprawy, jej wytrzymałość oraz przyczepność do podłoża. Przykładowo, stosując siatki o różnych rozmiarach oczek, można skutecznie oddzielić piasek gruboziarnisty od drobniejszego, co jest zgodne z zasadami klasyfikacji materiałów budowlanych. Dodatkowo, stosowanie siatek zgodnych z normami PN-EN 13139 (Materiał do produkcji zapraw) oraz PN-EN 12620 (Kruszywa do betonu) zapewnia, że materiał użyty do zaprawy jest najwyższej jakości, co przekłada się na długotrwałość i stabilność konstrukcji budowlanych.

Pytanie 20

Oblicz wydatki na materiał do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², gdy koszt jednego 25-kilogramowego worka suchej mieszanki tynku mineralnego wynosi 35,00 zł, a zużycie tej mieszanki to 2,5 kg/m²?

A. 1 000,00 zł

B. 100,00 zł

C. 140,00 zł

D. 1 400,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie, często można zauważyć nieprecyzyjne analizy dotyczące zużycia materiałów. Na przykład, jeśli ktoś pomylił zasady obliczania zużycia, może przyjąć, że koszt tynku wynosi 100,00 zł, co wynika z nieprawidłowego założenia o ilości potrzebnego materiału. Zdarza się, że osoby obliczają koszt na podstawie całkowitej powierzchni bez uwzględnienia zużycia na metr kwadratowy, co prowadzi do zaniżenia kosztów. Z kolei odpowiedź wynosząca 1 000,00 zł może wynikać z mnożenia całkowitej ilości materiału bez zrozumienia ciężaru worka, co także jest istotnym błędem. Osoby odpowiedzialne za planowanie budowy powinny dokładnie zapoznawać się z normami dotyczącymi zużycia materiałów budowlanych oraz praktykami branżowymi, aby unikać takich pomyłek. Również niektóre osoby mogą popełniać błąd w obliczeniach, myląc ilość worków z ich wagą, co prowadzi do dodatkowych kosztów. Zrozumienie, jak prawidłowo obliczać koszty materiałów budowlanych, pomoże w efektywniejszym zarządzaniu projektami budowlanymi oraz w utrzymaniu budżetu w ryzach.

Pytanie 21

Stalowe elementy, które mają służyć jako podłoże pod tynk, powinny być przygotowane na całej powierzchni

A. obłożyć listewkami drewnianymi

B. owinąć siatką stalową ocynkowaną

C. pokryć mleczkiem cementowym

D. wyłożyć matami trzcinowymi

Owinięcie elementów stalowych siatką stalową ocynkowaną jest najlepszym rozwiązaniem przed nałożeniem tynku, ponieważ zabezpiecza stal przed korozją oraz zapewnia odpowiednią przyczepność tynku do powierzchni. Siatka stalowa działa jako zbrojenie, które zwiększa wytrzymałość tynku, minimalizując ryzyko pęknięć oraz odspajania materiału od podłoża. Zastosowanie siatki ocynkowanej jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na działanie wilgoci oraz chemikaliów. W praktyce, siatka powinna być przytwierdzona do elementów stalowych w sposób zapewniający jej stabilność, co dodatkowo można osiągnąć przez użycie specjalnych kołków montażowych. Przykład zastosowania to budowa ścianek działowych, gdzie stalowa konstrukcja wymaga trwałego i solidnego podłoża do nałożenia tynku, co jest istotne w kontekście długoterminowej eksploatacji budynku oraz jego estetyki.

Pytanie 22

Oblicz, ile cegieł dziurawek trzeba przygotować do budowy dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4×6,0 m i grubości 25 cm każda, jeśli norma zużycia tych cegieł to 93,40 szt./m²?

A. 1401 sztuk

B. 2690 sztuk

C. 1345 sztuk

D. 2801 sztuk

Podczas rozwiązywania tego zadania niektórzy mogą popełnić błędy w obliczeniach powierzchni. Na przykład, niewłaściwe zrozumienie wymiarów ściany, takie jak pomylenie jednostek (np. metry z centymetrami), może prowadzić do całkowicie błędnych wyników. Często myśli się, że wystarczy pomnożyć długość i wysokość pojedynczej ścianki, ale przy braku uwzględnienia normy zużycia cegieł, wyniki będą znacznie różnić się od rzeczywistości. Ponadto, niektórzy mogą nie zauważyć, że norma zużycia cegły jest kluczowym czynnikiem determinującym ilość materiału, dlatego pominięcie tego etapu w obliczeniach prowadzi do niedoszacowania potrzeb. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że niektóre odpowiedzi mogą wynikać z zaokrągleń lub błędnych interpretacji norm budowlanych, co jest typowym błędem w obliczeniach materiałowych. Każda jednostka w obliczeniach ma znaczenie, dlatego kluczowe jest przemyślane podejście do kalkulacji, które uwzględnia wszystkie istotne parametry, aby zapewnić efektywną i prawidłową realizację projektu budowlanego.

Pytanie 23

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 9

B. 13

C. 48

D. 75

Aby obliczyć liczbę palet bloczków potrzebnych do wymurowania 75 m² ścian, należy najpierw ustalić, ile bloczków potrzebujemy. Zgodnie z KNR 2-02, do wymurowania 1 m² ściany potrzeba 8,20 bloczków. Dlatego, dla 75 m², zapotrzebowanie wynosi 75 m² * 8,20 bloczków/m² = 615 bloczków. Skoro na jednej palecie mieści się 48 bloczków, to aby obliczyć liczbę palet, dzielimy 615 bloczków przez 48 bloczków/paleta, co daje nam 12,8125. Ponieważ nie możemy zamówić ułamkowej części palety, zaokrąglamy w górę do najbliższej całkowitej liczby, co daje 13 palet. Praktycznie, w takich obliczeniach zawsze zaokrąglamy w górę, aby zapewnić wystarczającą liczbę materiałów budowlanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej oraz zarządzaniu projektami.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Na fundamentowej ścianie budynku przeprowadzono pionową izolację poprzez dwukrotne pokrycie ściany lepikiem asfaltowym. Jakiego rodzaju jest to izolacja?

A. przeciwwilgociowa

B. przeciwdrganiowa

C. akustyczna

D. termiczna

Izolacja pionowa z lepikiem asfaltowym to naprawdę ważna rzecz, bo pomaga chronić nasz budynek przed wodą gruntową. Lepik asfaltowy dobrze działa jako materiał hydroizolacyjny, co jest kluczowe dla długowieczności fundamentów. Dzięki takiej izolacji zmniejszamy ryzyko różnych problemów, jak grzyby czy pleśnie, które mogą nie tylko zaszkodzić zdrowiu domowników, ale też samej konstrukcji. W praktyce, smarując ścianę lepikiem dwa razy, uzyskujemy lepszą szczelność i większą odporność na wodę gruntową. Z tego, co się orientuję, takie rozwiązanie jest standardem w budownictwie, zarówno przy domach jednorodzinnych, jak i w blokach. Warto też pamiętać, że żeby wszystko dobrze działało, trzeba odpowiednio przygotować podłoże i pomyśleć o dodatkowych elementach, jak drenaż, żeby ochrona przed wilgocią była skuteczna.

Pytanie 26

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 3 dni

B. 5 dni

C. 7 dni

D. 10 dni

Wznoszenie murów na zaprawie cementowo-wapiennej po świeżo wykonanej kondygnacji wymaga zachowania odpowiedniego czasu technologicznego, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość i stabilność konstrukcji. Zgodnie z normami budowlanymi, najkrótszy czas, po którym można rozpocząć wznoszenie murów, wynosi 5 dni. W tym okresie zaprawa powinna osiągnąć wystarczający poziom twardości i wytrzymałości, co jest kluczowe dla dalszych prac budowlanych. Przykładowo, podczas budowy budynku wielorodzinnego, zbyt szybkie wznoszenie murów może prowadzić do pęknięć i osiadania ścian, co z kolei może wpłynąć na bezpieczeństwo całej konstrukcji. Warto również pamiętać, że czynniki takie jak temperatura otoczenia i wilgotność mogą wpływać na czas wiązania zaprawy, dlatego w praktyce budowlanej często wykonuje się testy wytrzymałościowe, aby zweryfikować gotowość materiałów do dalszych prac. Wprowadzenie takiego aspektu do harmonogramu budowlanego jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży budowlanej.

Pytanie 27

Jakie narzędzia są niezbędne do wykonania tynku wypalanego?

A. Kielnia tynkarska, packa obłożona filcem, poziomnica

B. Paca stalowa, kielnia tynkarska, łata murarska

C. Paca stalowa, kielnia tynkarska, młotek gumowy

D. Kielnia tynkarska, łata murarska, młotek murarski

Prawidłowy zestaw narzędzi do wykonania tynku wypalanego to paca stalowa, kielnia tynkarska oraz łata murarska. Paca stalowa jest kluczowym narzędziem do wygładzania i formowania powierzchni tynkarskiej, co pozwala osiągnąć odpowiednią gładkość i estetykę. Kielnia tynkarska służy do nakładania tynku na powierzchnię, a także do precyzyjnego formowania krawędzi i dotykowych detali. Łata murarska, z kolei, umożliwia wyrównanie tynku na dużych powierzchniach, co jest niezbędne dla uzyskania jednolitej grubości i gładkości. Przy stosowaniu tynku wypalanego, ważne jest, aby narzędzia były wykonane z materiałów odpornych na wysoką temperaturę oraz chemikalia, co gwarantuje długotrwałość i skuteczność podczas pracy. W praktyce, dobór tych narzędzi zgodnie z branżowymi standardami jest kluczowy dla uzyskania trwałego i estetycznego wykończenia, spełniającego normy budowlane.

Pytanie 28

Wzmocnienie budowlanych ław fundamentowych wykonanych z cegły poprzez podmurowanie oraz zwiększenie ich szerokości powinno się przeprowadzać w odcinkach o długości

A. 3,0 m

B. 1,0 m

C. 2,5 m

D. 2,0 m

Wzmocnienie istniejących ław fundamentowych z cegły przez podmurowanie i zwiększenie ich szerokości powinno być przeprowadzane w odcinkach o długości 1,0 m. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które wskazują na konieczność stopniowego i kontrolowanego zwiększania fundamentów, aby uniknąć powstawania lokalnych naprężeń. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na tym, że podczas podmurowania zbyt długie odcinki mogą prowadzić do nierównomiernego osiadania, co zwiększa ryzyko pęknięć i uszkodzeń konstrukcji. Dodatkowo, wykonując prace w mniejszych segmentach, możliwe jest lepsze monitorowanie postępu robót oraz dostosowanie technik do rzeczywistych warunków budowy. Zastosowanie takich standardów zapewnia również, że proces wzmocnienia będzie bardziej efektywny i zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, co w dłuższym okresie przyczynia się do trwałości i stabilności budowli.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Ile trzeba zapłacić za cegły potrzebne do zbudowania ściany o powierzchni 28 m², jeżeli 140 cegieł jest wymaganych do wykonania 1 m² ściany o grubości 38 cm, a cena jednej cegły wynosi 1,50 zł?

A. 3 920,00 zł

B. 7 980,00 zł

C. 5 880,00 zł

D. 1 596,00 zł

Aby obliczyć koszt cegieł potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 28 m², zaczynamy od ustalenia, ile cegieł potrzebujemy. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 140 cegieł. Zatem dla 28 m² obliczamy: 28 m² * 140 cegieł/m² = 3 920 cegieł. Następnie, znając cenę jednej cegły, która wynosi 1,50 zł, obliczamy całkowity koszt: 3 920 cegieł * 1,50 zł/cegła = 5 880,00 zł. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie przed rozpoczęciem prac kosztorysowych dokonuje się szczegółowych obliczeń, aby uniknąć niedoszacowania materiałów budowlanych. Dobrze przeprowadzone obliczenia pozwalają na efektywne zarządzanie budżetem i uniknięcie dodatkowych kosztów na etapie realizacji projektu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

W jakiej lokalizacji należy umieścić izolację cieplną przegrody w budynku mieszkalnym?

A. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa niższa temperatura

B. po każdej stronie przegrody

C. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa wyższa temperatura

D. na obydwu stronach przegrody

Umieszczanie izolacji cieplnej przegrody budowlanej po stronie, gdzie panuje wyższa temperatura, jest podejściem, które nie tylko łamie zasady fizyki, ale także prowadzi do poważnych konsekwencji w kontekście efektywności energetycznej budynku. Izolacja ma na celu ograniczenie transferu ciepła, a umieszczanie jej w miejscu, gdzie temperatura jest wyższa, po prostu nie spełnia tego zadania. Tego rodzaju podejście wynika z nieporozumienia dotyczącego dynamiki cieplnej. Mylne jest przekonanie, że izolacja powinna być umieszczona tam, gdzie wydaje się, że ciepło jest „przechwytywane”; w rzeczywistości ciepło zawsze przepływa z obszaru o wyższej temperaturze do obszaru o niższej temperaturze. Umieszczając izolację w niewłaściwym miejscu, ryzykujemy nie tylko straty ciepła, ale także wzrost ryzyka kondensacji pary wodnej wewnątrz przegrody, co może prowadzić do powstawania pleśni oraz uszkodzeń konstrukcyjnych. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, takim jak PN-EN 13370, istotne jest, aby izolacja była stosowana w sposób, który zapewnia optymalny komfort cieplny i minimalizuje zużycie energii. W rezultacie, umieszczanie izolacji w nieodpowiednich lokalizacjach, takich jak strona z wyższą temperaturą, jest nie tylko technicznie błędne, ale również ekonomicznie niekorzystne w dłuższej perspektywie.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

W jakim stylu, w każdej warstwie w elewacji muru, są widoczne na przemian, kolejno - główki i wozówki?

A. Śląskim

B. Polskim

C. Amerykańskim

D. Holenderskim

Wiązanie holenderskie to już zupełnie inna historia. Tam nie ma naprzemienności główek i wozówek w każdej warstwie, przez co obciążenia mogą być rozłożone mniej efektywnie. Cegły są układane w krótkie i długie boki, ale w różnych warstwach, co może osłabić strukturę muru. Wiązanie śląskie, mimo że też się zdarza, różni się tym, że często nie utrzymuje regularności w naprzemienności, czyli wpływa na to, jak mury znoszą obciążenia. Z kolei wiązanie amerykańskie skupia się bardziej na oszczędności, co niekoniecznie idzie w parze z trwałością – czasem proste konstrukcje nie są najlepszym wyborem, gdy myślimy o dłuższym użytkowaniu. Często ludzie myślą, że różnice w nazwach wiązań to tylko regionalne sprawy, ale tak naprawdę mają one spory wpływ na wytrzymałość budowli. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć te różnice, żeby mury były nie tylko ładne, ale i funkcjonalne oraz trwałe.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Oblicz wydatki na rozbiórkę kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 x 0,6 x 10 m, przy założeniu, że koszt rozbiórki 1 m fundamentów kamiennych wynosi 350 zł?

A. 2520 zł

B. 2100 zł

C. 210 zł

D. 420 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, musimy najpierw określić objętość rozbieranego materiału. Wymiary ławy fundamentowej wynoszą 1,2 m szerokości, 0,6 m wysokości i 10 m długości. Obliczamy objętość, stosując wzór: V = długość x szerokość x wysokość. W naszym przypadku będzie to: V = 10 m x 1,2 m x 0,6 m = 7,2 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ fundamentów kamiennych wynosi 350 zł, więc całkowity koszt rozbiórki będzie równy: 7,2 m³ x 350 zł/m³ = 2520 zł. W praktyce, znajomość metod obliczania kosztów prac budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania budową oraz budżetowania projektów. Oprócz tego, warto wziąć pod uwagę dodatkowe koszty związane z wywozem gruzu oraz ewentualnymi pracami związanymi z zabezpieczeniem terenu. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce umożliwia lepsze planowanie i minimalizację kosztów związanych z pracami budowlanymi.

Pytanie 40

Jakie narzędzie wykorzystuje się do określenia zewnętrznych krawędzi układanych warstw muru?

A. pion murarski

B. poziomica murarska

C. kątownik murarski

D. sznur murarski

Sznur murarski jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie przy układaniu murów. Umożliwia on wyznaczenie prostoliniowego kierunku oraz poziomu krawędzi muru, co jest niezbędne do zapewnienia stabilności, estetyki i dokładności wykonania. Kiedy murarz naciąga sznur pomiędzy dwoma punktami, tworzy on linię odniesienia, która pozwala na precyzyjne układanie kolejnych cegieł lub bloczków. Dzięki temu można uniknąć ewentualnych błądów związanych z krzywym układaniem materiałów budowlanych. W praktyce, sznur murarski jest często używany w połączeniu z pionem murarskim i poziomicą murarską, aby zapewnić, że nie tylko poziom, ale także pion krawędzi muru jest prawidłowy. Często stosuje się go w budownictwie jednorodzinnym oraz w większych projektach budowlanych, gdzie precyzja wykonania ma kluczowe znaczenie dla późniejszych etapów budowy. Warto znać tę metodę, gdyż jest ona zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują dokładność oraz efektywność pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej