Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 10 lipca 2025 18:32
Data zakończenia: 10 lipca 2025 18:46

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ochrona warstwy urodzajnej gleby w obszarach, gdzie prowadzone są prace ziemne, polega na

A. przechowywaniu jej pod zadaszeniami

B. przechowywaniu jej w pryzmach

C. przykryciu gleby warstwą torfu

D. przykryciu gleby foliowymi płachtami

Magazynowanie warstwy urodzajnej gleby w pryzmach jest praktycznym podejściem do ochrony tego cennego surowca podczas robót ziemnych. Pryzmy zapewniają lepsze warunki dla przechowywania gleby, chroniąc ją przed degradacją i utratą właściwości fizycznych oraz chemicznych. Umożliwiają one cyrkulację powietrza i naturalne odprowadzanie wody, co zapobiega jej gromadzeniu się, a tym samym zmniejsza ryzyko anoksyczności korzeni roślin. Ponadto, pryzmy można łatwo przemieszczać w miarę postępu robót, co pozwala na elastyczne zarządzanie materiałami ziemnymi. Dobre praktyki w branży budowlanej i ogrodniczej zalecają również, aby pryzmy były usytuowane w miejscach z dala od źródeł zanieczyszczeń oraz zabezpieczone przed erozją czy innymi niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Uwzględniając te aspekty, magazynowanie gleby w pryzmach staje się kluczowym elementem ochrony urodzajnej warstwy gleby, co ma istotne znaczenie dla przyszłych upraw i bioróżnorodności ekosystemów.

Pytanie 2

Jakie liściaste krzewy nadają się do formowania nieformalnych żywopłotów o maksymalnej wysokości 0,5 m?

A. Tawuła japońska (Spiraea japonica)

B. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

C. Pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

D. Jaśminowiec panieński (Philadelphus virginalis)

Tawuła japońska (Spiraea japonica) jest krzewem liściastym, który doskonale nadaje się do tworzenia żywopłotów nieformowanych o wysokości do 0,5 m. Roślina ta charakteryzuje się zwartych wzrostem oraz ładnym, gęstym ulistnieniem, co czyni ją idealnym wyborem do niewielkich ogrodów, ale także w przestrzeniach publicznych, gdzie wymagana jest estetyka i minimalna obróbka. Tawuła japońska kwitnie na wiosnę i wczesnym latem, oferując efektowne kwiaty, które przyciągają owady zapylające, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bioróżnorodności. Dzięki swojej elastyczności w zakresie formowania, tawuła nie wymaga intensywnej pielęgnacji, co czyni ją praktycznym wyborem dla osób poszukujących łatwych w utrzymaniu roślin. Kluczowe dla jej uprawy jest zapewnienie odpowiednich warunków glebowych oraz dostępu do słońca, co zwiększa jej walory dekoracyjne, a także wspiera zdrowy rozwój krzewu.

Pytanie 3

Zgodnie z "Zaleceniami dla ozdobnego materiału szkółkarskiego" Związku Szkółkarzy Polskich, symbol Pa używany w specyfikacji roślin wskazuje na formę

A. krzewiastą

B. pienną

C. wielopienną

D. naturalną

Symbol 'Pa' w specyfikacji roślin oznacza formę pienną, co odnosi się do roślin, które mają jeden lub kilka pni wyrastających z jednego miejsca, często przycinanych w celu uzyskania pożądanej formy. Jest to technika szeroko stosowana w szkółkarstwie, szczególnie w przypadku drzew i krzewów ozdobnych, gdzie forma pienna jest pożądana ze względu na estetykę oraz łatwość w pielęgnacji. Przykładowo, rośliny takie jak młode drzewa owocowe mogą być formowane w sposób pienny, aby ułatwić zbiór owoców oraz poprawić ich dostępność. W praktyce, rośliny pienne są również często wykorzystywane w projektowaniu ogrodów, ponieważ tworzą wyraźne punkty centralne oraz wpływają na przestrzenność kompozycji roślinnych. Zgodnie z zaleceniami Związku Szkółkarzy Polskich, zrozumienie symboliki formy 'Pa' jest kluczowe dla architektów krajobrazu i ogrodników, którzy pragną stworzyć harmonijne i funkcjonalne przestrzenie zielone.

Pytanie 4

Jakie gatunki nie są zalecane do sadzenia na placach zabaw dla dzieci z uwagi na obecność trujących alkaloidów?

A. Cyprysik Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana), lipa drobnolistna (Tilia cordata)

B. Cis pospolity (Taxus baccata), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum)

C. Forsycja pośrednia (Forsythia x intermedia), pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

D. Miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba), topola czarna (Populus nigra)

Cis pospolity (Taxus baccata) oraz wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) są gatunkami roślin, które zawierają trujące alkaloidy, co czyni je nieodpowiednimi do sadzenia w miejscach, gdzie bawią się dzieci. Cis pospolity zawiera toksyczne związki, takie jak taksyna, które mogą powodować poważne problemy zdrowotne, w tym zaburzenia pracy serca, a nawet śmierć. Wawrzynek wilczełyko również jest niebezpieczny, gdyż jego owoce oraz liście zawierają substancje toksyczne, które mogą wywołać silne reakcje alergiczne i zatrucia. Sadzenie tych roślin na placach zabaw jest więc zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają unikanie roślin trujących w miejscach dostępnym dla dzieci. Warto dodać, że stosowanie roślin bezpiecznych dla dzieci nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również edukuje najmłodszych na temat naturalnych środowisk oraz zdrowia.

Pytanie 5

Jaka konstrukcja habitatowa jest właściwa dla migracji borsuków oraz kun?

A. prostokątny tunel o szerokości 6 m

B. okrągły tunel o średnicy 40 cm

C. prostokątny tunel o szerokości 3 m

D. okrągły tunel o średnicy 80 cm

Wybór okrągłych tuneli o średnicy 40 cm, prostokątnych tuneli o szerokości 3 m lub 6 m nie spełnia wymagań borsuków i kun, co wynika z kilku istotnych aspektów ich biologii oraz ekologii. Okrągły tunel o średnicy 40 cm jest zbyt wąski, aby umożliwić borsukom swobodne poruszanie się; biorąc pod uwagę ich rozmiary, takie przejście mogłoby prowadzić do stresu lub ograniczenia mobilności. Borsuki, jako zwierzęta o dużej masie i umiejętności poruszania się w ciasnych przestrzeniach, wymagają większej średnicy, a tunele o średnicy 80 cm zapewniają im odpowiednią przestrzeń. Z kolei prostokątne tunele, mimo że mogą wydawać się funkcjonalne, nie są optymalne dla tych gatunków. Prostokątna forma może prowadzić do trudności w poruszaniu się i braku komfortu, co jest kluczowe dla ich wędrówek. Dodatkowo, w przypadku tuneli prostokątnych, szerokość 3 m i 6 m, choć może być wystarczająca dla niektórych zwierząt, nie jest dostosowana do preferencji borsuków, które preferują korytarze bardziej zbliżone do ich naturalnych siedlisk. W praktyce, nieodpowiedni dobór wymiarów tunelu może skutkować brakiem migracji zwierząt, co negatywnie wpływa na ich populacje oraz ekosystem w danym obszarze. Zastosowanie zbyt małych lub niewłaściwie zaprojektowanych tuneli w kontekście ochrony bioróżnorodności jest powszechnym błędem, który może prowadzić do izolacji genetycznej oraz zmniejszenia liczby osobników w danym obszarze, co jest sprzeczne z celami ochrony przyrody.

Pytanie 6

Wieloletnim chwastem, którego eliminacja wymaga szczególnej uwagi przy przygotowywaniu gleby do sadzenia roślin, jest

A. żółtlica drobnokwiatowa

B. mak polny

C. gwiazdnica pospolita

D. skrzyp polny

Gwiazdnica pospolita (Stellaria media) jest rośliną jednoroczną, która nie wymaga tak intensywnego przygotowania podłoża jak skrzyp polny. Zwalczanie gwiazdnicy można przeprowadzić poprzez stosowanie różnych metod, takich jak mulczowanie czy mechaniczne usuwanie, co czyni ją mniej problematyczną w porównaniu z roślinami wieloletnimi. Mak polny (Papaver rhoeas) także nie jest chwastem wieloletnim, a jego obecność jest często postrzegana jako oznaka żyzności gleby. W przypadku maku, jego zwalczanie opiera się głównie na odpowiednim zarządzaniu uprawami, a nie na intensywnym przygotowaniu podłoża. Żółtlica drobnokwiatowa (Hypochaeris glabra) może być trudna do usunięcia, ale nie ma takich samych właściwości jak skrzyp polny, ponieważ jej korzenie nie są tak głęboko w glebie. Typowym błędem jest mylenie chwastów jednorocznych z wieloletnimi, co prowadzi do niewłaściwego planowania działań kontrolnych. Kluczowe jest zrozumienie różnic w biologi roślin, aby skutecznie podejść do problemu chwastów w ogrodnictwie i rolnictwie, co wymaga odpowiedniej wiedzy na temat cykli życiowych tych roślin oraz ich sposobów rozmnażania.

Pytanie 7

Jakie rodzaje roślin są wykorzystywane do poprawy jakości i rekultywacji gleb na obszarach zdegradowanych?

A. Rośliny wrzosowate

B. Rośliny lecznicze

C. Rośliny motylkowe

D. Rośliny nektarodajne

Rośliny miododajne, choć mają swoje zastosowanie w tworzeniu ekosystemów przyjaznych zapylaczom, nie są odpowiednie do użyźniania gleb. Głównym celem ich uprawy jest produkcja miodu i innych produktów pszczelarskich, a nie poprawa jakości gleby. Podobnie, rośliny zielarskie, takie jak melisa czy mięta, mogą mieć zastosowanie w medycynie naturalnej, ale ich wpływ na właściwości gleby jest ograniczony. Rośliny te często wymagają specyficznych warunków glebowych, co czyni je niepraktycznymi w kontekście rekultywacji gruntów zdegradowanych. Wreszcie, rośliny wrzosowate, choć mogą być atrakcyjne wizualnie i dobrze adaptują się do ubogich gleb, nie wspierają aktywności mikrobiologicznej w glebie w takim stopniu jak rośliny motylkowe. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie zastosowań roślin. W rzeczywistości, podczas gdy wszystkie wymienione grupy roślin mają swoje unikalne zalety, tylko rośliny motylkowe mają udowodnione właściwości wspierające poprawę jakości gleby poprzez wzbogacanie jej w azot oraz poprawę struktury, co czyni je niezastąpionymi w procesie rekultywacji gleb.

Pytanie 8

Do składników obiektów krajobrazowych wykorzystywanych w aranżacji ogrodu na dachu zaliczamy

A. kapliczki

B. byliny

C. drzewa iglaste

D. drzewa liściaste

Byliny to rośliny wieloletnie, które charakteryzują się różnorodnością kształtów, kolorów oraz rozmiarów, co sprawia, że są one idealnym elementem architektury krajobrazu, szczególnie w ogrodach na dachu. Ich zastosowanie nie tylko estetycznie wzbogaca przestrzeń, ale również przyczynia się do poprawy mikroklimatu. Byliny mogą być wykorzystane do tworzenia efektownych rabat, które kwitną w różnych porach roku, co zapewnia ciągłość zieleni oraz atrakcyjności wizualnej. Z perspektywy technicznej, ich korzyści obejmują także zdolność do zatrzymywania wody oraz wpływ na izolację termiczną budynku. Warto zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami ogrodnictwa, wybór bylin do ogrodu na dachu powinien uwzględniać gatunki odporne na warunki atmosferyczne, takie jak susza czy silne wiatry, a także preferencje dotyczące nasłonecznienia. Przykłady odpowiednich bylin to np. lawenda, jeżówki czy szałwie, które są nie tylko dekoracyjne, ale także przyciągają owady zapylające, wspierając w ten sposób lokalny ekosystem.

Pytanie 9

Jakie materiały należy zastosować, aby poprawić jakość gleby o zwartej strukturze?

A. kompostu ogrodniczego

B. piasku gruboziarnistego

C. rozdrobnionej gliny

D. gleby ilastej

Pokruszona glina, mimo że jest materiałem mineralnym, nie rozwiązuje problemu ścisłej struktury gleby. Wprowadzenie pokruszonej gliny do gleby gliniastej może prowadzić do dalszego zagęszczenia gleby, ponieważ gliny mają tendencję do kurczenia się i zbrylania. Gruboziarnisty piasek, z drugiej strony, może wydawać się kuszącą opcją, ale wprowadzenie go w nadmiarze do gleby gliniastej może utrudnić jej właściwe zatrzymywanie wody oraz prowadzić do problemów z drenażem. Gleba ilasta nie ma sensu w kontekście poprawy struktury gleby gliniastej, ponieważ wprowadzenie dodatkowej gleby ilastej pogłębi problem. Zrozumienie struktury gleby i odpowiednich materiałów organicznych jest kluczowe dla skutecznego użyźniania. Praktyki ogrodnicze oparte na naukowych podstawach zalecają stosowanie kompostu, który nie tylko wspiera strukturę gleby, ale także jej żyzność, co jest niezbędne dla zdrowego wzrostu roślin. Często mylnie sądzi się, że dodanie innych rodzajów gleb czy materiałów mineralnych może przynieść poprawę, jednak w rzeczywistości może to prowadzić do dalszych degradacji gleby, zamiast jej regeneracji.

Pytanie 10

Jakie gatunki roślin akwaterystycznych nadają się do uprawy w strefie brzegowej zbiornika wodnego?

A. Knieć błotna (Calthapalustris) i strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia)

B. Grzybień biały (Nymphaea alba) oraz grążel żółty (Nuphar lutea)

C. Kosaciec żółty (Irispseudacorus) oraz hiacynt wodny (Eichhornia crassipes)

D. Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia) i języczka pomarańczowa (Ligulariadentata)

Wybór roślin do strefy przybrzeżnej zbiorników wodnych powinien opierać się na ich adaptacyjności i korzyściach ekologicznych. Kosaciec żółty (Iris pseudacorus) oraz hiacynt wodny (Eichhornia crassipes) to gatunki, które mogą wydawać się odpowiednie, jednak ich zastosowanie w strefach przybrzeżnych może prowadzić do wielu problemów. Kosaciec żółty, choć jest rośliną rodzimą, bywa inwazyjny i może zdominować lokalne ekosystemy, wypierając inne, mniej konkurencyjne gatunki. Hiacynt wodny jest rośliną ekspansywną, która może tworzyć gęste pokrywy na powierzchni wody, co ogranicza dostęp światła do innych roślin oraz prowadzi do spadku rozpuszczonego tlenu, co jest szkodliwe dla fauny wodnej. Wybór Knieci błotnej (Caltha palustris) i strzałki wodnej (Sagittaria sagittifolia) również może być kontrowersyjny; choć te gatunki są bardziej akceptowalne w warunkach podmokłych, ich zastosowanie powinno być starannie przemyślane w kontekście lokalnych warunków siedliskowych. Bergenia sercowata i języczka pomarańczowa oferują znacznie więcej korzyści ekologicznych, wspierając stabilizację brzegów i poprawiając jakość wody, a ich dobór powinien być preferowany w projektach związanych z ochroną zbiorników wodnych. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich roślin wpływa nie tylko na estetykę, ale także na funkcjonalność i zdrowie całego ekosystemu wodnego.

Pytanie 11

Jakie dodatkowe elementy można spotkać na ścieżce ekologiczno-przyrodniczej w parku podmiejskim?

A. murki kwiatowe

B. kosze na śmieci

C. bindaże

D. trejaże

Kosze na śmieci są kluczowym elementem infrastruktury ścieżek ekologiczno-przyrodniczych w parkach podmiejskich, ponieważ promują odpowiedzialne zachowania wśród odwiedzających oraz wpływają na estetykę i czystość przestrzeni. Dbanie o porządek w takich miejscach jest niezbędne dla ochrony przyrody i zachowania lokalnych ekosystemów. Wprowadzając odpowiednie pojemniki na odpady, można ograniczyć zanieczyszczenie środowiska oraz minimalizować ryzyko wystąpienia niebezpiecznych sytuacji, takich jak pożary. Standardy dotyczące wyposażenia parków podmiejskich, takie jak te opracowane przez Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody, zalecają umieszczanie koszy na śmieci w regularnych odstępach, aby były łatwo dostępne dla wszystkich użytkowników. Przykłady dobrych praktyk obejmują stosowanie koszy wielomateriałowych, które umożliwiają segregację odpadów, co jest zgodne z obowiązującymi normami ekologicznymi oraz programami recyklingowymi. Ponadto, kosze powinny być regularnie opróżniane, co zapobiega ich przepełnianiu i dalszemu zanieczyszczaniu terenu.

Pytanie 12

Forma ogrodowa z epoki średniowiecza, ukształtowana w kwadrat, podzielona na cztery części obsadzone roślinami o znaczeniu symbolicznym, przeznaczona do medytacji oraz duchowego rozwoju, to

A. wirydarz

B. bindaż

C. ermitaż

D. sztafaż

Bindaż, sztafaż i ermitaż? No nie, to zupełnie inne sprawy i nie mają nic wspólnego z wirydarzem. Bindaż to coś medycznego, używa się go do bandażowania ran. Sztafaż to natomiast jakieś elementy w obrazach, które mają nadać charakter krajobrazowi, ale w ogrodach to się za bardzo nie sprawdza. A ermitaż, to miejsce, gdzie ktoś się odosabnia, zwykle nie ma tam ogrodów jak wirydarze. Więc, jak widzisz, pomyliłeś pojęcia, co pokazuje, że warto znać kontekst historyczny i kulturowy, żeby lepiej rozumieć takie rzeczy. Ogólnie rzecz biorąc, to zrozumienie różnicy między tymi terminami to krok w stronę lepszego poznania architektury ogrodowej i jej symboliki.

Pytanie 13

Jakie rośliny należy zalecić do nasadzeń w warunkach o kwaśnym pH gleby?

A. lawendę wąskolistną (Lavandula angustifolia)

B. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

C. rozchodnik okazały (Sedum spectabile)

D. wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) jest rośliną, która doskonale przystosowuje się do stanowisk o kwaśnym odczynie gleby. Preferuje pH w zakresie od 4,5 do 6,5, co czyni go idealnym wyborem do ogrodów i terenów, gdzie gleba jest uboga w składniki odżywcze. Roślina ta wyróżnia się nie tylko estetyką, ale również właściwościami, które wspierają lokalny ekosystem, przyciągając pożyteczne owady. Wrzos pospolity może być wykorzystany w kompozycjach ogrodowych, jako roślina okrywowa, a także w uprawach na wrzosowiskach, gdzie tworzy efektowne dywany kwiatowe. Dobrze rośnie w towarzystwie innych roślin wrzosowatych, takich jak borówki, co pozwala na tworzenie biodiverse przestrzeni. Ponadto, dzięki swoim właściwościom, wrzos jest rośliną mało wymagającą w uprawie, co sprawia, że jest popularnym wyborem w aranżacjach ogrodów przyjaznych dla środowiska.

Pytanie 14

Termin sadzenia cebuli przypada na wrzesień i październik?

A. lilii białej (Lilium candidum)

B. szafirka groniastego (Muscaribotryoides)

C. tulipana ogrodowego (Tulipagesneriand)

D. szachownicy cesarskiej (Fritillaria imperialis)

Lilia biała (Lilium candidum) nie jest cebulą, którą sadzi się w okresie wrzesień-październik, ponieważ jej okres sadzenia przypada na wiosnę. To roślina, która kwitnie latem i wymaga ciepłych, dobrze zdrenowanych gleb. Właściwe sadzenie lilii jest kluczowe dla uzyskania zdrowych kwiatów, co często prowadzi do mylnego utożsamiania ich z innymi cebulowymi roślinami kwitnącymi wiosną. Szafirek groniasty (Muscari botryoides), pomimo że jest rośliną cebulową i również wymaga sadzenia przed zimą, nie jest tak popularny jak tulipan i jego cebule można sadzić w miejscu o częściowym cieniu, co różni się od preferencji tulipanów. Szachownica cesarska (Fritillaria imperialis) również nie jest odpowiednia do sadzenia w tym okresie; jej cebule najlepiej sadzić wczesną wiosną, zanim ziemia zagotuje się. Dobrze jest znać różnice między tymi roślinami, aby uniknąć typowych błędów myślowych związanych z ich cyklami wzrostu i preferencjami glebowymi.

Pytanie 15

Elementy, które są w równych odległościach od osi odniesienia i stanowią swoje lustrzane odbicie, tworzą w kompozycji

A. symetrię

B. kontrast

C. akcent

D. asymetrię

Symetria w kompozycji odnosi się do sytuacji, w której elementy są rozmieszczone równomiernie wokół osi, tworząc wrażenie równowagi i harmonii. W kontekście projektowania graficznego czy architektury, symetria może być wykorzystana do tworzenia estetycznie przyjemnych kompozycji, które przyciągają uwagę i wywołują poczucie porządku. Przykładem może być fasada budynku, gdzie okna i drzwi są rozmieszczone w równych odstępach po obu stronach centralnego wejścia. W sztuce, takie podejście jest często stosowane w klasycznych rzeźbach i malarstwie, gdzie symetria wzmacnia przekaz estetyczny dzieła. W praktyce, projektanci często korzystają z siatki kompozycyjnej, aby zapewnić symetrię w swoich pracach, co jest zgodne z zasadami klasycznego projektowania, które stawiają na równowagę i proporcje.

Pytanie 16

Aby określić wysokość skarpy, należy zastosować

A. tyczek mierniczych i sznura z palikami

B. węgielnicy oraz tyczek mierniczych

C. poziomicy oraz taśmy mierniczej

D. niwelatora i łaty mierniczej

Do wyznaczenia wysokości skarpy najskuteczniej jest użyć niwelatora oraz łaty mierniczej. Niwelator to precyzyjne urządzenie optyczne, które umożliwia pomiar różnic wysokości między punktami. Dzięki niwelatorowi można uzyskać bardzo dokładne wyniki, co jest niezbędne w przypadku budowy skarp, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie dla stabilności konstrukcji. Łata miernicza, używana w połączeniu z niwelatorem, pozwala na bezpośrednie odczytanie wysokości w wyznaczonych punktach. Przykładem zastosowania tej metody jest budowa dróg, w których musimy zapewnić odpowiednie nachylenie skarpy, aby zapobiec erozji oraz zapewnić bezpieczeństwo ruchu drogowego. Ponadto, w standardach branżowych, takich jak Eurokod, zaleca się stosowanie niwelatorów do precyzyjnego pomiaru wysokości, co potwierdza ich znaczenie w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 17

Kto ma obowiązek zgłoszenia wypadku przy pracy?

A. technik BHP

B. bezpośredni przełożony osoby poszkodowanej

C. każdy pracownik, który dostrzegł takie zdarzenie

D. tylko osoba poszkodowana

Obowiązek zgłoszenia wypadku przy pracy rzeczywiście spoczywa na każdym pracowniku, który zauważył takie zdarzenie. Zgodnie z przepisami prawa pracy, wszyscy pracownicy mają obowiązek nie tylko dbać o swoje bezpieczeństwo, ale również o bezpieczeństwo innych. W sytuacji, gdy dojdzie do wypadku, każdy świadek zdarzenia powinien niezwłocznie zgłosić ten fakt swojemu przełożonemu lub osobie odpowiedzialnej za bezpieczeństwo w pracy. Przejrzystość i szybkość reakcji są kluczowe, aby można było podjąć odpowiednie kroki w celu zminimalizowania skutków wypadku oraz, jeśli to możliwe, zapobiec podobnym incydentom w przyszłości. W praktyce oznacza to, że osoby, które zauważają potencjalne zagrożenia lub incydenty, powinny być szkolone i zachęcane do aktywnego zgłaszania problemów. Warto również pamiętać, że w niektórych organizacjach mogą istnieć określone procedury dotyczące zgłaszania wypadków, które powinny być znane wszystkim pracownikom, co może dodatkowo zwiększyć bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 18

Jakie gatunki roślin są rekomendowane do uprawy w szkółce usytuowanej na terenach o podmokłych glebach?

A. Olsza czarna (Alnus glutinosa), dereń biały (Cornus alba)

B. Bożodrzew gruczołkowaty (Ailanthus altissima), dereń jadalny (Cornus mas)

C. Klon tatarski (Acer tataricum), szczodrzeniec wczesny (Cytisus praecox)

D. Klon polny (Acer campestre), perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

Olsza czarna (Alnus glutinosa) oraz dereń biały (Cornus alba) to rośliny, które doskonale radzą sobie w warunkach gleb podmokłych. Olsza czarna jest gatunkiem drzewiastym, który naturalnie występuje w strefach wilgotnych, wzdłuż brzegów rzek czy w miejscach z podwyższonym poziomem wód gruntowych. Dzięki swojej zdolności do formowania korzeni w gruncie ubogim w tlen, olsza czarna przyczynia się do stabilizacji zbiorników wodnych oraz poprawia jakość gleby poprzez wprowadzanie azotu. Z kolei dereń biały jest krzewem, który dobrze znosi podmokłe warunki i jest często stosowany w aranżacjach krajobrazowych oraz przy projektowaniu stref buforowych wzdłuż wód. Jego liście oraz pędy są cenione w horticulturze za estetykę oraz funkcjonalność. W kontekście praktycznym, uprawa tych roślin w szkółkach może przyczynić się do ochrony ekosystemów wodnych oraz zwiększenia bioróżnorodności lokalnych siedlisk, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i zarządzania środowiskiem.

Pytanie 19

Wykonywanie analiz funkcjonalno-przestrzennych ma na celu

A. przygotowanie zaleceń dotyczących pielęgnacji dla istniejącego drzewostanu

B. zgromadzenie informacji niezbędnych do oceny stanu zdrowotnego drzewostanu

C. ocenę warunków siedliskowych dla roślin

D. zapewnienie rozwiązań programowych i przestrzennych dla określonego obszaru

Przeprowadzanie analiz funkcjonalno-przestrzennych jest kluczowym elementem planowania i zarządzania przestrzenią, szczególnie w kontekście rozwoju terenów. Celem tych analiz jest opracowanie rozwiązań, które uwzględniają zarówno aspekty ekologiczne, jak i społeczne otoczenia. Przykładem może być projektowanie infrastruktury miejskiej, gdzie uwzględnia się nie tylko funkcjonalność budynków, ale też ich wpływ na lokalną faunę i florę. W standardach branżowych, takich jak ISO 14001 dotyczących zarządzania środowiskiem, podkreśla się konieczność zintegrowanego podejścia do analizy funkcjonalno-przestrzennej, co pozwala na zminimalizowanie negatywnego wpływu na środowisko. Wiedza z zakresu GIS (Geographic Information Systems) jest również nieoceniona w tym procesie, umożliwiając wizualizację danych przestrzennych i ich analizę, co wspiera podejmowanie świadomych decyzji. W praktyce, wdrożenie takich rozwiązań sprzyja tworzeniu zrównoważonego rozwoju, co jest zgodne z aktualnymi trendami i wymaganiami prawnymi w zakresie ochrony środowiska.

Pytanie 20

Ile roślin potrzeba do zaaranżowania przestrzeni o powierzchni 7 m², jeżeli zalecana odległość wynosi 0,25 × 0,25 m?

A. 112 sztuk

B. 175 sztuk

C. 28 sztuk

D. 35 sztuk

Niepoprawne podejścia do obliczeń dotyczących liczby roślin mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na zbyt małą lub zbyt dużą liczbę sztuk, najczęściej nie uwzględniają one właściwego przeliczenia powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę lub błędnie interpretują całkowitą powierzchnię terenu. Na przykład, wybór 35 lub 28 sztuk sugeruje błędne obliczenia, które mogą wynikać z pominięcia istotnych elementów, takich jak dokładne przeliczenie powierzchni lub niepoprawna wielkość rozstawu. Z kolei odpowiedź 175 sztuk mogłaby wynikać z mylnej interpretacji gęstości sadzenia, gdzie użytkownik może sądzić, że większa liczba roślin przyniesie lepsze efekty, co jest nieprawdziwe, ponieważ nadmierne zagęszczenie prowadzi do konkurencji o światło i wodę, co może skutkować obniżoną jakością wzrostu. Aby uzyskać optymalne wyniki, zaleca się stosowanie dobrze udokumentowanych standardów gęstości sadzenia, które uwzględniają specyfikę danej rośliny oraz warunki glebowe i klimatyczne. Ważne jest także zrozumienie, że każdy gatunek rośliny ma swoje indywidualne wymagania, a analiza czynników środowiskowych oraz sztuka aranżacji przestrzeni w ogrodzie są kluczowe dla sukcesu upraw. Stosując odpowiednie metody obliczeniowe, można lepiej planować przestrzeń w ogrodzie, co przyczyni się do efektywności uprawy oraz ich zdrowia.

Pytanie 21

Tabela inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna zawierać gatunki drzew oraz

A. informacje o stanie zdrowotnym drzew

B. wiek różnych gatunków drzew

C. pierśnice w metrach

D. wysokości drzew w metrach

Warto zauważyć, że podawanie wysokości drzew w metrach jako kluczowej informacji w inwentaryzacji ogólnej drzewostanu jest niewłaściwe, ponieważ wysokość drzewa jest jedynie jednym z wielu parametrów, które powinny być brane pod uwagę w ocenie jego stanu. Wysokość może nie powodować bezpośredniego wpływu na jego zdrowotność, która jest znacznie ważniejsza z perspektywy zarządzania lasem. Podobnie, pomiar pierśnic w metrach, chociaż istotny dla określenia biomasy drzew, nie dostarcza informacji o wpływie na zdrowie drzew czy ich kondycję. Z kolei wiek poszczególnych gatunków drzew, mimo że ważny dla analizy struktury wiekowej drzewostanu, nie jest na tyle krytyczny, aby mógł zastąpić informacje o ich aktualnym stanie zdrowotnym. Typowym błędem myślowym jest koncentrowanie się na wymiarach fizycznych drzew, zamiast na ich kondycji i zdrowotności. Z perspektywy leśnej, dobrym podejściem jest holistyczne traktowanie drzewostanu, w którym zdrowie drzew jest traktowane jako priorytet, a nie tylko ich rozmiar czy wiek.

Pytanie 22

Do tworzenia klasycznych nawierzchni kortowych używa się

A. pumeks hutniczy

B. granulat styropianowy

C. kamień łupany

D. drobny gruz ceglany

Kamień łupany, granulat styropianowy i pumeks hutniczy są materiałami, które nie są odpowiednie do budowy nawierzchni kortowych z kilku istotnych powodów. Kamień łupany, mimo że jest twardym i trwałym materiałem, nie zapewnia wystarczającej elastyczności ani przyczepności wymaganej na nawierzchniach sportowych. Jego ostre krawędzie mogą prowadzić do kontuzji zawodników, a także powodować uszkodzenia sprzętu sportowego. Granulat styropianowy, z drugiej strony, jest materiałem syntetycznym, który nie tylko ma niską gęstość, ale również nie jest wystarczająco stabilny, aby wytrzymać intensywne użytkowanie. Jego właściwości izolacyjne mogą być korzystne w innych zastosowaniach, ale w kontekście nawierzchni kortowej prowadzi do nieodpowiedniej przyczepności i dużych różnic w twardości. Pumeks hutniczy, chociaż lekki, charakteryzuje się porowatością, która sprawia, że nawierzchnia staje się zbyt miękka i trudna do utrzymania w dobrym stanie. Materiały te nie spełniają również norm dotyczących bezpieczeństwa i jakości rekomendowanych przez federacje tenisowe. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów budowlanych kierować się ich właściwościami mechanicznymi oraz doświadczeniem z dotychczasowymi rozwiązaniami w budowie kortów, co pozwala uniknąć kosztownych błędów w przyszłości.

Pytanie 23

Jakie głównie skutki dla miasta ma obecność zadrzewień, parków i zieleńców?

A. zmniejszenie wilgotności powietrza

B. zatrzymanie wód opadowych w glebie

C. zwiększenie temperatury otoczenia

D. nasycenie powietrza jonami dodatnimi

Obecność zadrzewień oraz parków i zieleńców w miastach odgrywa kluczową rolę w zatrzymywaniu wód opadowych w glebie. Drzewa oraz roślinność działają jak naturalne filtry, które absorbuje wodę deszczową, zmniejszając tym samym ryzyko powodzi oraz erozji gleby. Woda opadowa, zamiast spływać po powierzchni, wnika w glebę, co przyczynia się do regeneracji wód gruntowych. Przykładem zastosowania tej zasady jest projektowanie miast zgodnie z koncepcją 'zielonej infrastruktury', gdzie zieleń jest integralną częścią systemu zarządzania wodami opadowymi. W praktyce oznacza to także zmniejszenie kosztów związanych z systemami odwadniającymi oraz poprawę jakości wód gruntowych. Dodatkowo, zadrzewienia przyczyniają się do zwiększenia bioróżnorodności, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska. Dzięki odpowiedniemu planowaniu przestrzennemu, można maksymalizować korzyści płynące z obecności zieleni w miastach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 24

Jak często należy kosząc wiosną pielęgnować trawnik dywanowy?

A. Raz w miesiącu

B. Dwa razy w miesiącu

C. Raz na dwa miesiące

D. Dwa razy w tygodniu

Kosić trawnik dywanowy wiosną dwa razy w tygodniu jest zalecane, aby utrzymać go w doskonałej kondycji i estetyce. Częste koszenie wspiera zdrowy wzrost trawy, a także pobudza rozwój gęstej darni. Regularne przycinanie ułatwia również usuwanie chwastów oraz minimalizuje ryzyko chorób, które mogą być spowodowane nadmiernym wzrostem trawy. W praktyce, podczas intensywnego wzrostu trawy wiosną, zwłaszcza w klimacie umiarkowanym, kosiarka powinna być ustawiona na wysokość cięcia od 3 do 5 cm, co sprzyja lepszemu rozprzestrzenieniu korzeni i zapobiega przesuszeniu gleby. Warto też pamiętać, że koszenie w różnych kierunkach przyczynia się do bardziej równomiernego wzrostu, co jest istotne dla uzyskania gęstego i zdrowego trawnika. Dobrą praktyką jest także regularne czyszczenie ostrzy kosiarki, co zapewnia precyzyjne i efektywne cięcie.

Pytanie 25

Jaki gatunek roślin można zalecić do sadzenia w pasach zieleni wzdłuż dróg w celu tworzenia osłon przed śniegiem?

A. Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata)

B. Świerk pospolity (Picea abies)

C. Miłorząb japoński (Ginkgo biloba)

D. Jodła koreańska (Abies koreana)

Świerk pospolity (Picea abies) jest uważany za jedną z najlepszych roślin do obsadzania pasów zieleni przy drogach w celu tworzenia osłon przeciwśnieżnych. Jego gęsta, piramidalna forma oraz elastyczne gałęzie sprawiają, że skutecznie zatrzymuje wirujący śnieg, co jest kluczowe dla minimalizacji zasypania dróg. Dodatkowo, świerk pospolity szybko rośnie i osiąga znaczne rozmiary, co czyni go efektywnym narzędziem w walce z problemem śniegu. W standardach zrównoważonego rozwoju oraz planowania przestrzennego, wykorzystywanie drzew iglastych do tworzenia osłon przeciwśnieżnych jest zalecane, ponieważ poprawiają one mikroklimat w okolicach dróg, a także stanowią siedlisko dla wielu gatunków zwierząt. Przykładami zastosowania mogą być drogi w rejonach górskich, gdzie intensywne opady śniegu są powszechne. W takich lokalizacjach, świerk pospolity nie tylko pełni funkcję osłonową, ale także estetyczną, tworząc atrakcyjne zielone pasy, które wzbogacają krajobraz.

Pytanie 26

Oblicz, korzystając z tabeli, wartość kosztorysową materiału dla nasion traw przeznaczonych do obsiania 20 m2 terenu.

Lp.	Podstawa wyceny lub propozycja analizy	Opis kosztorysowy, jednostka miary i ilości	Cena jednostkowa w zł	Wartość kosztorysowa
Lp.	Podstawa wyceny lub propozycja analizy	Opis kosztorysowy, jednostka miary i ilości	Cena jednostkowa w zł	Robocizna R	Materiały M	Sprzęt S
1.	KNR 2-21 0401-03	Wykonanie trawników dywanowych siewem. Obmiar = 20 m² Materiały Nasiona traw 2,00 kg na 100 m²	20,00 zł/kg

A. 12,00 zł

B. 9,00 zł

C. 8,00 zł

D. 10,00 zł

Odpowiedź 8,00 zł jest poprawna, ponieważ obliczenie kosztorysowe materiału dla nasion traw należy przeprowadzić poprzez przeliczenie ilości nasion na powierzchnię 20 m². Standardowe normy dla materiałów siewnych wskazują na określoną ilość nasion potrzebną do obsiania jednej jednostki powierzchni, co w tym przypadku przekłada się na konkretną liczbę nasion na m². Jeśli cena jednostkowa nasion wynosi 0,40 zł za sztukę, to do obsiania 20 m² potrzeba 20 razy więcej nasion, co w rezultacie daje 8,00 zł jako całkowity koszt. Takie podejście jest zgodne z praktykami stosowanymi w ogrodnictwie i rolnictwie, gdzie precyzyjne kalkulacje pozwalają na efektywne zarządzanie budżetem. Umożliwia to także odpowiednie planowanie i optymalizację kosztów, co jest kluczowe w prowadzeniu działalności związanej z zielenią. Dlatego warto zwrócić uwagę na szczegóły, które pozwolą na efektywne wykorzystanie zasobów i minimalizację kosztów.

Pytanie 27

Ile podpór jest potrzebnych do ustabilizowania pnia rośliny drzewiastej sadzonej z tzw. odsłoniętym korzeniem?

A. 1

B. 4

C. 3

D. 2

Jak dobrze wiesz, jeśli sadzimy drzewo z odsłoniętym korzeniem, warto postawić trzy paliki wokół pnia. Dzięki temu roślina ma lepsze wsparcie, zwłaszcza na początku, gdy jeszcze się rozwija. Trzy paliki sprawiają, że drzewo jest stabilne, zarówno pionowo, jak i poziomo. To jest ważne, bo jak wiatr zerwie się, duże korony roślin mogą cierpieć. No i jeszcze, te paliki pomagają równomiernie rozłożyć siły działające na drzewo, co zmniejsza ryzyko uszkodzeń korzeni. Takie rośliny jak dąb, klon czy sosna potrzebują mocnego podparcia, żeby dobrze rosły. W praktyce warto też wybrać paliki odpowiedniej wysokości z materiałów, co przetrwa różne warunki pogodowe, żeby wsparcie trwało dłużej.

Pytanie 28

Który z wymienionych gatunków krzewów powinien być wykorzystany do stworzenia parteru haftowego w historycznym ogrodzie barokowym?

A. Złotlin chiński pełnokwiatowy (Kerria japonica pleniflora)

B. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

C. Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempen/irens)

D. Grab pospolity (Carpinus betulus)

Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempervirens) jest doskonałym wyborem do stosowania w parterach haftowych w zabytkowych ogrodach barokowych. Charakteryzuje się gęstym, zwartych pokrojem oraz ciemnozielonymi liśćmi, które zapewniają całoroczną estetykę. Jego zdolność do formowania w różnorodne kształty, zarówno formalne jak i bardziej swobodne, sprawia, że jest idealnym materiałem do tworzenia efektownych kompozycji. W ogrodach barokowych, gdzie symetria i porządek mają kluczowe znaczenie, bukszpan może być cięty w kształty geometryczne lub wykorzystany do tworzenia ozdobnych obwódek. Oprócz tego, bukszpan jest rośliną odporną na różne warunki glebowe i może rosnąć w półcieniu, co czyni go wszechstronnym wyborem. W kontekście projektowania ogrodów, jego zastosowanie wpisuje się w standardy utrzymania dziedzictwa kulturowego oraz dbałości o estetykę przestrzeni zielonych, co jest szczególnie istotne w renowacji zabytkowych ogrodów.

Pytanie 29

"Wiszące Ogrody Semiramidy" to

A. tarasy pałacowe starożytnej egipskiej królowej

B. starożytny pałac królowej mezopotamskiej

C. mauretański ogród królewski z XII wieku

D. ogrody barokowego zamku przy Loarze

Niepoprawne odpowiedzi pokazują, jak łatwo można się pomylić w kontekście Wiszących Ogrodów. Na przykład, mauretański park królewski z XII wieku? No sorry, ale to nie ma nic wspólnego z ogrodami w Babilonie sprzed wielu lat. Moim zdaniem, takie pomyłki mogą się zdarzyć, bo historia jest naprawdę zawiła. I te tarasy pałacu egipskiej królowej to też zła droga; choć Egipt był fajnym miejscem w starożytności, to ogrody Semiramidy mają swoje korzenie w Babilonie. Słyszałem, że ogrody barokowego zamku nad Loarą są ładne, ale to też nie ma związku z tym, o czym rozmawiamy, bo oryginalne Wiszące Ogrody były zupełnie inne. Ważne jest, żeby znać kontekst historyczny, bo inaczej łatwo trafić w pułapki nieporozumień w nauce o historii.

Pytanie 30

W jakim stylu, na regularnych geometrycznych układach kompozycji ogrodu, wprowadzano swobodne aranżacje roślinności?

A. Naturalistycznym

B. Rustykalnym

C. Barokowym

D. Modernistycznym

Wybór stylu rustykalnego, naturalistycznego lub barokowego jako odpowiedzi na pytanie o wprowadzenie swobodnych układów kompozycyjnych roślinności jest nieuzasadniony, ponieważ każdy z tych stylów ma swoje charakterystyczne cechy, które stoją w sprzeczności z nowoczesnym podejściem. Styl rustykalny z reguły kojarzy się z prostotą, naturalnością i elementami wiejskiego krajobrazu, ale jego kompozycje często opierają się na tradycyjnych formach i regularności, co ogranicza swobodę w projekcie. W kontekście stylu naturalistycznego, choć dąży on do imitacji przyrody, często używa formalnych układów, które mogą nie uwzględniać pełnej swobody w rozmieszczaniu roślinności. Styl barokowy, z kolei, jest znany z bogactwa, teatralności i symetrycznych układów, co jest całkowicie sprzeczne z ideą nowoczesnych, swobodnych kompozycji. Przyczyną błędnych wyborów może być niewłaściwe zrozumienie zasadniczych różnic między stylami ogrodowymi oraz tendencyjność do upraszczania ich cech. W praktyce, aby właściwie rozpoznać elementy stylu modernistycznego, warto skupiać się na projektach, które akcentują różnorodność form i organicznych struktur, sprzyjających harmonijnemu współistnieniu roślin w przestrzeni ogrodu.

Pytanie 31

Cegła szamotowa służy do produkcji

A. nawierzchni dla pieszych

B. nawierzchni parkingowych

C. okładzin elewacyjnych na ścianach

D. okładzin termicznych w kominkach

Cegła szamotowa jest materiałem ogniotrwałym, doskonałym do zastosowań w wysokotemperaturowych warunkach, takich jak kominki czy piece. Jej struktura chemiczna, zawierająca dużą ilość tlenku glinu, sprawia, że jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury, co czyni ją idealnym wyborem do okładzin termicznych w kominkach. Cegła szamotowa nie tylko charakteryzuje się wysoką odpornością na ogień, ale także na szoki termiczne, co jest istotne w kontekście użytkowania kominków, gdzie temperatury mogą gwałtownie się zmieniać. Dodatkowo, cegła ta wykazuje doskonałe właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne prowadzenie ciepła i utrzymanie wysokiej temperatury wewnątrz kominka. W praktyce, cegły szamotowe są często używane do budowy palenisk, wkładów kominkowych oraz pieców chlebowych, gdzie ich odporność na wysoką temperaturę jest kluczowa. Zgodnie z normami dotyczącymi materiałów budowlanych, stosowanie cegły szamotowej w takich zastosowaniach jest zalecane dla zapewnienia trwałości i efektywności energetycznej konstrukcji.

Pytanie 32

Jakie gatunki są typowe dla lasów gradowych?

A. dąb szypułkowy (Quercus robur) oraz sosna zwyczajna (Pinus sylvestris)

B. lipa drobnolistna (Tilia cordata) i grab pospolity (Carpinus betulus)

C. olsza czarna (Alnus glutinosa) i jesion wyniosły (Fraxinus excelsior)

D. olsza szara (Alnus incana) i świerk pospolity (Picea abies)

Lipa drobnolistna (Tilia cordata) oraz grab pospolity (Carpinus betulus) są typowymi gatunkami drzew występującymi w lasach gradowych, które charakteryzują się specyficznymi warunkami ekologicznymi. Lasy gradowe to ekosystemy leśne, które rozwijają się na glebach żyznych i wilgotnych, często w dolinach rzek czy na terasach zalewowych. Lipa drobnolistna wyróżnia się nie tylko pięknym pokrojem, ale również znaczeniem ekologicznym, gdyż jej kwiaty są źródłem nektaru dla wielu owadów zapylających. Grab pospolity, znany z bardzo twardego drewna, odgrywa kluczową rolę w stabilizacji gleby oraz tworzeniu różnorodnych siedlisk dla wielu organizmów. Oba te gatunki są również wykorzystywane w ogrodnictwie i leśnictwie, jako elementy zadrzewień oraz do rekultywacji terenów. Zgodnie z aktualnymi standardami z zakresu ochrony środowiska, zachowanie takich ekosystemów jest niezbędne dla ochrony bioróżnorodności oraz utrzymania równowagi ekologicznej w regionach leśnych. Przykłady wykorzystania tych gatunków obejmują zarówno zielone przestrzenie miejskie, jak i projekty reforestacyjne, które mają na celu odbudowę naturalnych ekosystemów.

Pytanie 33

Do rodziny drzew, które najpiękniej zmieniają kolory na czerwony w okresie jesieni, zaliczają się

A. klon polny (Acer campestre), tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera)

B. jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), miłorząb japoński (Ginkgo biloba)

C. brzoza brodawkowata (Betula verrucosa), klon tatarski (Acer tataricum)

D. sumak octowiec (Rhus typhina), klon palmowy (Acer palmatum)

W przypadku brzozy brodawkowatej (Betula verrucosa) oraz klonu tatarskiego (Acer tataricum) brak jest cech, które mogłyby zapewnić im spektakularne przebarwienia na czerwono w okresie jesieni. Brzoza brodawkowata, mimo że jest ceniona za swoją estetykę, w rzeczywistości przyjmuje złociste odcienie, a jej liście nie osiągają intensywnego czerwonego koloru. Klon tatarski, z kolei, również nie jest znany z jakichkolwiek spektakularnych zmian kolorystycznych, a jego liście zmieniają kolor na bardziej stonowane żółcie i pomarańcze. Takie nieprawidłowe założenia mogą wynikać z mylnych przekonań o różnorodności kolorów w naturze, a także z nieznajomości specyfiki tych gatunków. Ważne jest, aby przy doborze roślin do ogrodów czy przestrzeni publicznych brać pod uwagę ich naturalne cechy oraz sezonowe zmiany. Stąd też, w przypadku wyboru roślin do aranżacji, kluczowe jest posiadanie wiedzy o ich biologii oraz estetyce, co pozwoli na uniknięcie rozczarowań związanych z ich wyglądem w różnych porach roku. Podobnie, klon polny (Acer campestre) i tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) nie oferują intensywnych czerwonych kolorów liści, co czyni je mniej atrakcyjnymi w kontekście tej szczególnej cechy, jaką jest jesienna paleta barw. Wszyscy architekci krajobrazu powinni być świadomi tych różnic, aby zaprojektować przestrzenie, które będą harmonijne przez cały rok.

Pytanie 34

W miejscu, gdzie znajduje się wiele osób postronnych, podczas wykonywania prac w obrębie głębokich wykopów należy

A. ustawić poręcze ochronne wys. 1,1 m, umieścić napisy ostrzegawcze i czerwone światła nocne

B. rozstawić taśmę ochronną na wys. 0,75 m, umieścić napisy ostrzegawcze i czerwone światła nocne

C. ustawić poręcze ochronne wys. 0,75 m, umieścić napisy ostrzegawcze i białe światła nocne

D. rozstawić taśmę ochronną na wys. 1,1 m, umieścić napisy ostrzegawcze i białe światła nocne

Odpowiedź dotycząca ustawienia poręczy ochronnych na wysokości 1,1 m, umieszczenia napisów ostrzegawczych i czerwonych świateł nocnych jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, wysokość 1,1 m jest zgodna z normami bezpieczeństwa, które zalecają, aby poręcze ochronne były na tyle wysokie, aby skutecznie zapobiegać przypadkowemu upadkowi osób znajdujących się w pobliżu wykopów. Czerwone światła nocne pełnią istotną rolę w zapewnieniu widoczności strefy zagrożenia po zmroku, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Standardy BHP w budownictwie, takie jak normy PN-EN 13374, jasno określają wymagania dotyczące zabezpieczeń na placu budowy, co czyni tę odpowiedź najbardziej zgodną z wymogami prawnymi i najlepszymi praktykami. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich środków ochrony, takich jak oznakowanie i oświetlenie, zwiększa świadomość zagrożeń wśród osób postronnych, co jest niezbędne dla minimalizacji ryzyka wypadków. Przykładem może być budowa, gdzie nieodpowiednie oznakowanie prowadziło do licznych incydentów, co skłoniło władze do zaostrzenia regulacji dotyczących ochrony stref wykopów.

Pytanie 35

Jedną z korzyści nawozów wieloskładnikowych o działaniu spowolnionym jest

A. stopniowe uwalnianie składników pokarmowych

B. szybkie uwalnianie substancji odżywczych

C. stały proporcja składników odżywczych w nawozie

D. niska zawartość składników odżywczych w nawozie

Nawozy wieloskładnikowe o spowolnionym działaniu charakteryzują się stopniowym uwalnianiem składników pokarmowych, co pozwala na ich dłuższe i bardziej efektywne wykorzystanie przez rośliny. Dzięki temu, składniki odżywcze są dostępne w miarę potrzeb roślin, co zmniejsza ryzyko ich wypłukiwania oraz ogranicza straty związane z nadmiernym nawożeniem. Praktyka stosowania takich nawozów jest szczególnie korzystna w warunkach, gdzie gleby są narażone na intensywne opady deszczu, co mogłoby prowadzić do szybkiej utraty składników pokarmowych. Ponadto, nawozy te wspierają równomierny rozwój roślin przez dłuższy czas, co jest kluczowe w intensywnym rolnictwie. W połączeniu z odpowiednim systemem nawadniania, nawozy o spowolnionym działaniu przyczyniają się do zwiększenia plonów i poprawy jakości upraw, co jest zgodne z zaleceniami agrotechnicznymi oraz praktykami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 36

W trakcie wykonywania struktury pionowej zdjęcia fitosocjologicznego literą B wskazuje się warstwę

A. krzewów

B. runa leśnego

C. mchów i porostów

D. drzew

Odpowiedzi 'runa leśnego', 'drzew' oraz 'mchów i porostów' są nieprawidłowe z kilku powodów. Runo leśne, oznaczające warstwę roślinności niskiej, składa się głównie z traw, bylin oraz roślin zielnych, które nie mają tej samej struktury ani charakterystyki co krzewy. Z kolei warstwa drzew, będąca najwyższą w strukturze pionowej, obejmuje korony drzew, które dominują w krajobrazie leśnym i pełnią kluczową rolę w procesach fotosyntezy i tworzeniu mikroklimatu. Mchy i porosty, z kolei, są elementem podszytu, ale nie reprezentują warstwy krzewów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, wynikają z braku zrozumienia, jak poszczególne warstwy roślinności współistnieją w ekosystemach leśnych. Każda z tych warstw pełni odmienną rolę i ma specyficzne cechy. Zrozumienie, jakie rośliny klasyfikowane są w ramach poszczególnych warstw, jest kluczowe dla prawidłowej analizy fitosocjologicznej i oceny bioróżnorodności, co jest istotne w kontekście ochrony i zarządzania zasobami naturalnymi.

Pytanie 37

Dąbrówkę rozłogową oraz tojad mocny warto wykorzystać na

A. kwietnik jednoroczny

B. murek z kamieni

C. niską żywopłot

D. rabata jednokolorowa

Wybór nieodpowiednich miejsc do uprawy roślin może prowadzić do ich osłabienia, a nawet obumarcia. Kwietnik sezonowy, jako miejsce przeznaczone do sadzenia roślin jednorocznych, nie współgra z charakterystyką dąbrówki i tojadów, które są roślinami wieloletnimi. Kwietniki sezonowe wymagają rotacji i częstej zmiany roślin, co nie sprzyja stabilności, jaką oferują dąbrówka i tojad. Rabata jednobarwna to natomiast stała kompozycja, gdzie rośliny są sadzone na dłuższy okres, co sprzyja ich rozwojowi. Murek kamienny, choć estetyczny, nie jest odpowiednim środowiskiem dla roślin, które preferują wilgotniejsze podłoże, jak dąbrówka rozłogowa i tojad mocny. Rośliny te są przystosowane do życia w glebie o większej zawartości wody, co sprawia, że powinny być umieszczane w rabatach, a nie na murkach, gdzie gleba jest zbyt uboga. Niski żywopłot również nie jest zalecanym rozwiązaniem, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej przestrzeni oraz warunków do wzrostu i rozwoju tych roślin, które potrzebują odpowiedniej ekspozycji na słońce oraz zabezpieczenia przed wiatrem. Stosowanie roślin w niewłaściwych kontekstach to częsty błąd w ogrodnictwie, który prowadzi do nieefektywnej aranżacji przestrzeni i marnotrawienia zasobów.

Pytanie 38

Róża pomarszczona (Rosa rugosa), sadzona na zboczach wzdłuż dróg komunikacyjnych, przede wszystkim pełni funkcję

A. przeciwerozyjną

B. sanitarną

C. klimatyczną

D. gospodarczą

Róża pomarszczona (Rosa rugosa) jest rośliną, która odgrywa kluczową rolę w ochronie przed erozją gleb, zwłaszcza w obszarach skarp i nasypów przy trasach komunikacyjnych. Jej mocny system korzeniowy stabilizuje glebę, co zmniejsza ryzyko osuwisk oraz degradacji gruntów. Roślina ta, dzięki swojej odporności na trudne warunki, takie jak sól, wiatr oraz zmienność wilgotności, staje się idealnym wyborem na tereny ekspozycyjne. W praktyce, sadzenie róży pomarszczonej na skarpach nie tylko wspiera ochronę ziemi, ale także poprawia bioróżnorodność w otoczeniu, służąc jako habitat dla wielu gatunków. W wielu krajach, takich jak Japonia czy Stany Zjednoczone, rośliny te są używane w projektach rekultywacji, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska. Dodatkowo, ich zastosowanie w ogrodnictwie krajobrazowym sprzyja estetyce otoczenia, co podkreśla ich wszechstronność w kontekście ekologii oraz urbanistyki.

Pytanie 39

Zabieg pielęgnacyjny trawnika, który jest realizowany przy użyciu maszyny z drapaczami lub frezami, to

A. dodawanie piasku.

B. przycinanie.

C. wertykuiacja.

D. rozdrabnianie.

Mulczowanie, piaskowanie oraz koszenie to różne techniki pielęgnacji trawnika, które, mimo że mają swoje zastosowanie, nie są związane z wykorzystaniem maszyn do drapania lub frezowania. Mulczowanie, polegające na rozdrabnianiu skoszonej trawy i pozostawianiu jej na powierzchni, ma na celu poprawę jakości gleby poprzez naturalne nawożenie. Mimo że mulczowanie poprawia wilgotność gleby i może wspierać zdrowy wzrost trawy, jego charakterystyka i cele są odmienne od tych, które towarzyszą wertykulacji. Piaskowanie, z kolei, jest stosowane w celu poprawy drenażu i struktury gleby, a nie do usuwania martwej materii czy napowietrzania trawnika. Choć może to wspierać zdrowie trawy, nie jest zabiegiem, który można by zdefiniować jako wertykulację. Koszenie to zabieg, który polega na przycinaniu trawy na określoną wysokość, co wpływa na jej wygląd, ale nie ma na celu usuwania martwego materiału organicznego. Wspólnym błędem w myśleniu o tych technikach jest mylenie ich funkcji i skutków – każda z tych metod pełni różne role w pielęgnacji trawnika, a ich zastosowanie powinno być dostosowane do konkretnych potrzeb gleby i trawy. Zrozumienie różnic między tymi zabiegami jest kluczowe dla efektywnej pielęgnacji i utrzymania zdrowego trawnika.

Pytanie 40

Regularne koszenie trawy sprzyja

A. rozwojowi filcu z mchu.

B. wzrostowi chwastów.

C. infekcjom wywołanym przez grzyby.

D. tworzeniu gęstej murawy.

Częste koszenie trawników jest kluczowym elementem pielęgnacji, który sprzyja powstawaniu gęstej murawy. Regularne przycinanie trawy stymuluje wzrost bocznych pędów, co prowadzi do zagęszczenia roślinności. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk w ogrodnictwie, optymalna wysokość koszenia powinna wynosić od 3 do 5 cm w zależności od gatunku trawy. Utrzymanie tej wysokości nie tylko poprawia estetykę trawnika, ale także zwiększa jego odporność na suszę i choroby. Ponadto, częste koszenie zapobiega zakwitaniu trawy, co z kolei utrudnia rozwój chwastów. Przykładem skutecznej strategii pielęgnacji jest stosowanie noży koszących o różnych wysokościach, co pozwala na lepsze dopasowanie do specyficznych potrzeb danego trawnika. Dodatkowo, regularne koszenie przyczynia się do równomiernego rozkładu składników odżywczych i poprawia ogólną kondycję gleby, co jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia murawy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej