Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 21 kwietnia 2025 23:10
Data zakończenia: 21 kwietnia 2025 23:39

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Metodę przygotowywania mąki z połączenia wody i tłuszczu wykorzystuje się do wytwarzania ciasta

A. zbijanego

B. ptysiowego

C. piernikowego

D. drożdżowego

Zarówno ciasto drożdżowe, jak i zbijane oraz piernikowe, różnią się znacznie od ciasta ptysiowego w zakresie używanych technik przygotowania oraz składników. Ciasto drożdżowe opiera się na fermentacji, gdzie drożdże metabolizują cukry zawarte w mące, co prowadzi do powstawania dwutlenku węgla i sprawia, że ciasto rośnie. Ta technika wymaga czasu, aby drożdże mogły w pełni zadziałać, co jest zupełnie przeciwne do techniki zaparzania mąki. Ciasto zbijane, nazywane również ciastem parzonym, wprowadza mąkę do wrzącej wody, ale nie w połączeniu z tłuszczem, co czyni je nieodpowiednim w kontekście omawianej techniki. Z kolei ciasto piernikowe, które jest bardziej złożone i często zawiera przyprawy oraz miód, również nie wykorzystuje zaparzania, ale polega na połączeniu składników w inny sposób. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić różnych technik, co prowadzi do nieporozumień w przygotowywaniu ciast. W branży cukierniczej umiejętność rozróżniania tych technik jest niezbędna dla uzyskania właściwych rezultatów oraz jakości wyrobów. Błędem jest zatem przypisanie techniki zaparzania do ciast, które nie są oparte na tym procesie.

Pytanie 2

Aby przygotować sos "tzatziki", konieczne są składniki

A. olej, warzywa, przecier pomidorowy

B. majonez, ogórki oraz grzyby marynowane

C. jogurt, czosnek, świeże ogórki

D. olej, żółtka, sok z cytryny

Sos tzatziki to popularny element kuchni greckiej, który zyskał uznanie na całym świecie. Kluczowymi składnikami tego sosu są jogurt, czosnek oraz świeże ogórki. Jogurt, najlepiej grecki, stanowi bazę, która zapewnia gładką konsystencję oraz kremowy smak. Czosnek dodaje charakterystycznej ostrości, podczas gdy ogórki, najczęściej starte na tarce, wprowadzają świeżość i chrupkość. Oprócz tych trzech składników, można dodać zioła, takie jak koper lub mięta, co dodatkowo podkreśla smak i aromat sosu. Tzatziki idealnie komponuje się z grillowanymi potrawami, jako dip do warzyw czy jako dodatek do sałatek. Warto również zwrócić uwagę na to, że przygotowanie sosu nie jest czasochłonne, a jego walory smakowe znacznie przewyższają te, które można uzyskać z gotowych produktów. Stosując świeże składniki, mamy pewność, że sos będzie zdrowy i pełen wartości odżywczych, a jego przygotowanie staje się przyjemnością.

Pytanie 3

W obszarze czystym w lokalu gastronomicznym powinno się realizować

A. przygotowanie wstępne składników

B. ustawianie naczyń na półkach

C. porcjowanie gotowych dań

D. segregowanie czystych naczyń

W strefie czystej nie powinno się wykonywać układania naczyń na regałach, ponieważ ten proces może wprowadzać ryzyko zanieczyszczenia. Naczynia, mimo że są czyste, mogą być narażone na kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami, co może prowadzić do kontaminacji żywności. Obróbka wstępna surowców również nie jest odpowiednia w tej strefie, ponieważ wymaga zastosowania surowców, które mogą być brudne lub nieprzetworzone. Tego typu działania powinny odbywać się w strefie brudnej, gdzie surowce są przygotowywane do dalszej obróbki. Sortowanie czystych naczyń, mimo że może wydawać się niezbędne, również jest niewłaściwe w kontekście strefy czystej, ponieważ wiąże się z ryzykiem przenoszenia zanieczyszczeń z jednego naczynia na drugie, co narusza zasady bezpieczeństwa żywności. Dlatego tak ważne jest, aby rozróżniać różne strefy w zakładzie gastronomicznym i stosować odpowiednie procedury w każdej z nich. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania higieny oraz jakości serwowanych potraw, co bezpośrednio wpływa na zdrowie konsumentów oraz reputację lokalu gastronomicznego.

Pytanie 4

Podczas przygotowywania zasmażki

A. skrobia przechodzi w stan retrogradacji

B. dochodzi do denaturacji białek

C. skrobia ulega dekstrynizacji

D. błonnik zostaje rozpuszczony

W trakcie sporządzania zasmażki, skrobia zawarta w mące ulega procesowi dekstrynizacji, co jest kluczowym zjawiskiem w kuchni. Dekstrynizacja to proces, w którym skrobia przekształca się w mniejsze cząsteczki, zwane dekstrynami, pod wpływem wysokiej temperatury i wilgoci. Podczas smażenia mąki na tłuszczu, skrobia zaczyna się rozpadać, co przyczynia się do uzyskania charakterystycznego koloru i smaku potrawy. Warto zwrócić uwagę na praktyczne zastosowanie tego procesu w kuchni – odpowiednio zrumieniona zasmażka nadaje potrawom głębię smaku oraz apetyczny wygląd. Dobrze wykonana zasmażka może być podstawą do sosów, zup i wielu innych dań, co podkreśla jej znaczenie w gastronomii. Wiedza na temat dekstrynizacji jest również istotna w kontekście standardów kulinarnych, gdzie umiejętność prawidłowego przygotowania zasmażki może znacząco wpłynąć na jakość potrawy.

Pytanie 5

Befsztyk to danie z chudego mięsa wołowego, które jest smażone po wcześniejszym rozbiciu, uformowaniu i pokryciu mąką. Wskaż, która część półtuszy wołowej powinna być wykorzystywana do sporządzania befsztyka?

A. Rozbratel

B. Szponder

C. Antrykot

D. Polędwica

Polędwica wołowa to naprawdę jedna z najlepszych części wołowiny. Ma mało tłuszczu i jest super delikatna, co sprawia, że świetnie nadaje się na befsztyka. Mięso szybko się smaży i nie trzeba go długo gotować, co jest naprawdę na plus. W kuchni można z nią zrobić mnóstwo smacznych rzeczy, ale befsztyk to zdecydowanie hit. Można go podać zarówno na medium, jak i na rare, i wtedy wychodzi taki soczysty, że mniam! Co więcej, w drogich restauracjach często znajdziesz polędwicę, bo szefowie kuchni cenią sobie jakość. A żeby przygotować ją dobrze, warto wybierać mięso od sprawdzonych dostawców i zwrócić uwagę na to, jak się ją smaży, bo odpowiednia temperatura to klucz do sukcesu. To wszystko przekłada się na naprawdę pyszne danie.

Pytanie 6

Jakie produkty pochodzą z roślin?

A. żelatyna i karczochy

B. pasternak i trufle

C. drożdże oraz kalmary

D. miód oraz szparagi

Miód i szparagi nie są w pełni reprezentatywne jako produkty wyłącznie roślinne. Miód, chociaż jest często kojarzony z naturą i produktami spożywczymi, jest substancją wytwarzaną przez pszczoły, co czyni go produktem pochodzenia zwierzęcego. Z kolei szparagi są warzywem, jednakże zestawienie ich z miodem w kontekście produktów roślinnych wprowadza w błąd. Drożdże są organizmami jednokomórkowymi, wykorzystywanymi w fermentacji, ale nie są klasyfikowane jako klasyczne rośliny, mimo że używa się ich w procesach związanych z pieczeniem i produkcją alkoholu. Kalmary to z kolei owoce morza, zdecydowanie pochodzące z królestwa zwierząt, co sprawia, że ich klasyfikacja jako produktów roślinnych jest nieprawidłowa. Żelatyna, pozyskiwana z tkanki zwierzęcej, również wpisuje się w tę samą kategorię. W kontekście zdrowego odżywiania i diety roślinnej kluczowe jest zrozumienie różnicy między produktami pochodzenia roślinnego a zwierzęcego. Błędem jest utożsamianie produktów naturalnych z roślinnymi bez uwzględnienia ich rzeczywistego pochodzenia. Właściwa klasyfikacja składników jest istotna zarówno dla dietetyków, jak i konsumentów, aby podejmować świadome decyzje żywieniowe.

Pytanie 7

Gdy podczas przygotowywania potrawy nad patelnią zaczyna wydobywać się dym, podrażniający błony śluzowe nosa oraz oczu, oznacza to, że tłuszcz przeszedł

A. jełczenie.

B. topnienie.

C. zemulgowanie.

D. rozkład.

Wybór odpowiedzi związanych z topnieniem, zemulgowaniem, czy jełczeniem jest niepoprawny, ponieważ każde z tych zjawisk zachodzi w zupełnie innych warunkach oraz ma odmienny charakter chemiczny i fizyczny. Topnienie to proces, w którym substancja stała zmienia się w ciecz pod wpływem temperatury. W kontekście smażenia tłuszczy, topnienie może zachodzić przy niskich temperaturach, zanim tłuszcz zacznie się rozkładać. Dzięki zrozumieniu tego procesu, kucharze mogą skutecznie zarządzać temperaturą i wybierać odpowiedni tłuszcz. Zemulgowanie odnosi się do stabilizacji mieszanki cieczy, takich jak olej i woda, co jest całkowicie innym procesem, często wykorzystywanym w przygotowywaniu sosów i emulsji, jak majonez. Natomiast jełczenie to proces utleniania, który zachodzi, gdy tłuszcze są narażone na działanie powietrza, światła i ciepła przez dłuższy czas, co prowadzi do pogorszenia smaku i jakości, ale nie jest związane z dymieniem. Zrozumienie różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości potraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i niezdrowych praktyk w kuchni.

Pytanie 8

Mizerię w jednej porcji do dania głównego powinno się serwować

A. na talerzyku zakąskowym

B. w kompotierce z podstawkiem

C. na talerzu z daniem głównym

D. w pucharku z podstawkiem

Mizerię jednoporcjowo do dania zasadniczego należy podawać na talerzyku zakąskowym, co jest zgodne z zasadami sztuki kulinarnej oraz prezentacji potraw. Talerzyk zakąskowy jest odpowiedni do serwowania sałatek, surówek i innych przystawek, ponieważ jego wielkość idealnie oddziela danie od dodatków, a także pozwala na estetyczne ułożenie składników. W praktyce gastronomicznej, serwując mizerię w ten sposób, zapewniamy, że danie jest wizualnie atrakcyjne, a także umożliwiamy gościom łatwe łączenie smaków z daniem głównym, co podnosi całokształt doświadczenia kulinarnego. Odpowiednie podanie potrawy na talerzyku zakąskowym jest również potwierdzeniem profesjonalizmu w gastronomii, gdzie dbałość o szczegóły ma kluczowe znaczenie. Mizeria, będąca często dodatkiem do dań mięsnych lub rybnych, powinna harmonijnie współgrać z całością serwowanych potraw, a jej prezentacja na talerzyku zakąskowym doskonale wpisuje się w zasady prawidłowego doboru naczyń do serwowania. Warto zaznaczyć, że estetyka podania potraw jest istotnym aspektem wpływającym na odbiór posiłku przez gości.

Pytanie 9

Zupę cebulową krem powinno się serwować

A. z diablotkami

B. z ziemniakami

C. z grzankami

D. z ryżem

Zupa cebulowa krem, tradycyjnie serwowana w kuchni francuskiej, jest potrawą, której smak i konsystencja najlepiej współgrają z chrupiącymi grzankami. Grzanki, często posmarowane masłem i zrumienione na złoty kolor, nie tylko wzbogacają danie o teksturę, ale również wchłaniają bogaty smak zupy, tworząc harmonijną kompozycję. Z punktu widzenia dobrych praktyk gastronomicznych, grzanki stanowią idealny dodatek, ponieważ ich chrupkość kontrastuje z gładkością kremu. Ponadto, popularnym zwyczajem jest posypanie zupy serem, który topnieje na gorących grzankach, co dodaje daniu głębi i aromatu. To połączenie jest dobrze znane i doceniane w wielu restauracjach, co potwierdza jego miejsce w klasycznej kuchni francuskiej. Warto także wspomnieć, że podawanie zupy z grzankami jest zgodne z zasadami serwowania dań, które zakładają, że każdy element posiłku powinien się nawzajem uzupełniać, co w tym przypadku jest w pełni spełnione.

Pytanie 10

Jaką czynność należy wykonać przy przygotowywaniu surówki z selera, aby zapobiec jego enzymatycznemu ciemnieniu?

A. Użycie do starcia selera tarki ze stali nierdzewnej

B. Skropienie startego selera sokiem z cytryny

C. Płukanie selera przed rozdrobnieniem

D. Cienkie obieranie selera

Skropienie startego selera sokiem z cytryny jest skuteczną metodą zapobiegania ciemnieniu enzymatycznemu, co jest zjawiskiem wynikającym z utlenienia polifenoli w obecności tlenu. Sok z cytryny zawiera kwas cytrynowy, który zmienia pH powierzchni selera, co ogranicza aktywność enzymu polifenolazy odpowiedzialnego za ciemnienie. W praktyce, dodanie soku z cytryny do selera nie tylko spowalnia ten proces, ale również polepsza walory smakowe oraz estetyczne potrawy. W gastronomii, zwłaszcza w przypadku sałatek, zachowanie świeżego wyglądu składników jest niezwykle istotne. Warto również zaznaczyć, że ta technika jest zgodna z dobrymi praktykami w zakresie przygotowywania potraw, gdzie estetyka oraz jakość składników odgrywają kluczową rolę. Dodatkowo, sok z cytryny ma właściwości antyoksydacyjne, co przyczynia się do lepszego zachowania wartości odżywczych surówki.

Pytanie 11

Kawę po turecku przygotowuje się

A. w filiżance

B. w termosie

C. w tygielku

D. w ekspresie

Kawa po turecku jest tradycyjnym sposobem parzenia kawy, który wymaga użycia tygielka, znanego również jako cezve. Ten niewielki, miedziany lub stalowy pojemnik jest kluczowym elementem procesu, ponieważ pozwala na kontrolowanie temperatury oraz czasu parzenia, co jest niezbędne do uzyskania charakterystycznego smaku tej kawy. W procesie parzenia, drobno mielona kawa jest łączona z zimną wodą i, opcjonalnie, cukrem, a następnie powoli podgrzewana, co sprzyja wydobywaniu aromatów. Ważne jest, aby nie doprowadzić do wrzenia kawy, lecz zatrzymać się tuż przed osiągnięciem tego momentu, co sprawia, że napój ma gładką konsystencję i intensywny smak. Tygielek oferuje również możliwość łatwego nadzoru nad procesem, co jest istotne, aby uniknąć przypalenia kawy. Kawę po turecku podaje się w małych filiżankach i zazwyczaj bez mleka, co pozwala w pełni docenić jej bogaty aromat. Dbałość o szczegóły w każdym etapie parzenia jest kluczowa dla uzyskania autentycznego smaku i aromatu kawy po turecku.

Pytanie 12

Do składników o najkrótszym okresie trwałości można zaliczyć

A. ziemniaki

B. jaja

C. mleko

D. pomidory

Niezrozumienie koncepcji trwałości surowców spożywczych może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących okresu ich przydatności do spożycia. Jaja, pomidory i ziemniaki mają różne właściwości, które wpływają na ich trwałość, ale w ogólnym ujęciu są one bardziej odporne na zniszczenie w porównaniu do mleka. Jaja, przy odpowiednim przechowywaniu, mogą utrzymać swoją świeżość przez kilka tygodni, a w niektórych przypadkach nawet przez kilka miesięcy, co czyni je mniej wrażliwymi na psucie. Ziemniaki, przy odpowiednich warunkach, mogą być przechowywane przez kilka miesięcy bez utraty jakości, natomiast pomidory, choć mają krótszy okres trwałości niż ziemniaki, mogą być przechowywane przez kilka dni do tygodnia w zależności od ich dojrzałości i warunków przechowywania. Błędne podejście do analizy trwałości surowców polega często na porównywaniu produktów, które mają odmienne wymagania jak dotyczące temperatury przechowywania i rodzaju mikroorganizmów, które mogą je zainfekować. Należy również zauważyć, że różne metody przetwarzania i pakowania mogą znacznie wpłynąć na ich trwałość. Przykładowo, pasteryzacja mleka znacznie redukuje ryzyko zepsucia, ale nie eliminuje go całkowicie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania surowcami w branży spożywczej i poprawy bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 13

Do pieczonego indyka najlepiej dobierać wino?

A. czerwone półsłodkie

B. białe wytrawne

C. białe półsłodkie

D. czerwone wytrawne

Białe wytrawne wino jest idealnym wyborem do pieczonego indyka, ponieważ jego lekkość i kwasowość doskonale komplementują delikatne mięso drobiowe. Wina białe, zwłaszcza te wytrawne, mają tendencję do zbalansowania bogactwa smaku indyka, co pozwala na lepsze wydobycie aromatów dania. Warto również zauważyć, że wina białe często zawierają nuty owocowe i kwiatowe, które harmonizują z przyprawami używanymi w tradycyjnych przepisach na indyka. Przykładem dobrego wyboru może być Sauvignon Blanc lub Chardonnay, które są często zalecane przez sommelierów w kontekście tego rodzaju potraw. Dobrą praktyką jest także zwrócenie uwagi na temperaturę podawania wina - powinno być schłodzone, co dodatkowo podkreśli świeżość i smak potrawy. Zgodnie z zaleceniami kulinarnymi, pairing wina z potrawami jest kluczowym elementem doświadczenia gastronomicznego, a wybór odpowiedniego wina potrafi znacząco wzbogacić smak całego posiłku.

Pytanie 14

Krokiety z nadzieniem mięsnym powinny być formowane

A. w kopertę

B. w rulon otwarty

C. w chusteczkę

D. w rulon zamknięty

Formowanie krokietów z farszem mięsnym w rulon zamknięty to technika, która zapewnia odpowiednią konsystencję, kształt oraz łatwość w gotowaniu. W tym przypadku farsz jest umieszczany na cieście, które następnie jest zwijane w taki sposób, aby całkowicie zakryć nadzienie. Taka metoda formowania zapewnia, że farsz nie wypływa podczas smażenia, co jest kluczowe dla zachowania estetyki dania oraz dla jego smaku. Ponadto, zamknięty rulon pozwala na równomierne rozprowadzenie ciepła podczas obróbki termicznej, co skutkuje lepszymi walorami smakowymi. W praktyce, zamknięte krokiety można smażyć na złoty kolor, co sprzyja uzyskaniu chrupiącej skórki, a jednocześnie miękkiego i soczystego farszu wewnątrz. Ta technika jest standardem w kuchni, szczególnie w przypadku dań, które wymagają smażenia lub pieczenia, gdyż ogranicza to utratę wilgoci oraz zapewnia lepsze utrzymanie struktury dania. Warto również zauważyć, że zamykanie farszu w cieście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie przygotowywania potraw, co zwiększa ich atrakcyjność i satysfakcję dla konsumentów.

Pytanie 15

Jak należy serwować jednoporcjowy barszcz ukraiński?

A. w miseczce z talerzykiem

B. w bulionówce na stojaku

C. w głębokim talerzu

D. w flaczarce na podstawku

Podawanie barszczu ukraińskiego w miseczce ze spodkiem może wydawać się atrakcyjną opcją, jednak nie jest to najlepsze rozwiązanie w kontekście tradycji serwowania zup. Miseczki, mimo że mogą być estetyczne, często są zbyt płytkie, co utrudnia nabieranie zupy i może prowadzić do jej rozlania. To podejście jest zgodne z pewnymi praktykami, ale nie spełnia oczekiwań związanych z odpowiednią prezentacją i komfortem jedzenia. Serwowanie w flaczarce na podstawce również nie jest powszechnie akceptowaną metodą, ponieważ flaczarki są przeznaczone głównie do podawania flaków, a nie zup. Użycie tego naczynia dla barszczu może wprowadzać w błąd gości, co do charakteru dania. Natomiast bulionówki, będące popularnym wyborem do zup, mogą być mniej praktyczne w przypadku barszczu, gdzie ważne jest, aby potrawa była łatwo dostępna i widoczna. Każde z tych rozwiązań może prowadzić do nieporozumień oraz niezadowolenia gości, a także ujmować nie tylko walorom estetycznym, ale również funkcjonalnym, które powinny towarzyszyć każdemu podaniu zupy.

Pytanie 16

Sekcja wysyłkowa zakładu gastronomicznego stanowi połączenie jego elementów

A. produkcyjnej z usługowo-handlową

B. produkcyjnej z magazynową

C. socjalnej z produkcyjną

D. magazynowej z usługowo-handlową

Dział ekspedycyjny zakładu gastronomicznego odgrywa kluczową rolę w integracji procesów produkcyjnych z usługowo-handlowymi. Odpowiedź, która wskazuje na to połączenie, jest poprawna, ponieważ dział ekspedycji zajmuje się nie tylko przygotowaniem potraw, ale także ich efektywnym dostarczaniem do klientów oraz zarządzaniem sprzedażą. W praktyce, aspekt produkcyjny obejmuje przygotowanie i pakowanie produktów, podczas gdy komponent usługowo-handlowy koncentruje się na obsłudze klienta, zarządzaniu zamówieniami oraz realizacji dostaw. Taki model działania ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej i satysfakcji klienta. W branży gastronomicznej stosuje się różnorodne standardy jakości, takie jak HACCP, które zapewniają bezpieczeństwo żywności zarówno w procesie produkcji, jak i podczas jej transportu. Ponadto, dobre praktyki w zakresie zarządzania logistyką w gastronomii podkreślają znaczenie sprawnego przepływu produktów, co jest osiągane dzięki ścisłej współpracy między działem produkcyjnym a sprzedażowym.

Pytanie 17

Osoba, która jest nosicielem bakterii Salmonella,

A. nie zagraża otoczeniu

B. może być zatrudniona w restauracji, jeśli przestrzega zasad sanitarno-epidemiologicznych

C. nie stanowi zagrożenia dla innych pracowników

D. nie może być zatrudniona w restauracji

Odpowiedź, że pracownik noszący pałeczki Salmonella nie może pracować w zakładzie gastronomicznym, jest poprawna ze względu na wysokie ryzyko zakażeń pokarmowych, które mogą zagrażać zdrowiu konsumentów. Salmonella jest patogenem odpowiedzialnym za poważne choroby układu pokarmowego, a jej nosicielstwo oznacza, że dana osoba może przenosić bakterie, nawet jeśli nie wykazuje objawów. Zgodnie z wytycznymi Sanepidu oraz regulacjami zawartymi w przepisach prawa żywnościowego, osoby z potwierdzonym nosicielstwem Salmonelli są objęte zakazem pracy w branży gastronomicznej, aby zminimalizować ryzyko wybuchów epidemii. W praktyce oznacza to, że takie osoby powinny przejść odpowiednie leczenie i być ponownie przebadane, zanim będą mogły powrócić do pracy. Przykładowo, w przypadku pracowników restauracji, ich zdrowie i bezpieczeństwo muszą być priorytetem, aby zapewnić, że dostarczane jedzenie jest wolne od patogenów, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 18

Jaką metodę należy zastosować do starannego wymieszania składników masy mięsnej mielonej?

A. Flambirowanie

B. Tablerowanie

C. Deglasowanie

D. Filetowanie

Tablerowanie to technika kulinarna, która polega na dokładnym mieszaniu składników mięsnej masy mielonej poprzez ich intensywne ugniatanie i formowanie. Dzięki tej metodzie dochodzi do równomiernego połączenia wszystkich składników, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej konsystencji oraz smaku potrawy. W praktyce, tablerowanie można zastosować podczas przygotowywania klopsików, burgerów czy pasztetów, gdzie istotne jest, aby mięso i dodatki, takie jak przyprawy, cebula czy zioła, były równomiernie rozprowadzone. Ponadto, tablerowanie sprzyja lepszemu związaniu składników, co wpływa na ostateczną teksturę i trwałość potrawy. W branży kulinarnej standardy jakości wymagają, aby nie tylko smak potrawy był doskonały, ale także ich wygląd i konsystencja. Dlatego umiejętność właściwego tablerowania, w połączeniu z innymi technikami, stanowi fundament dobrej praktyki kulinarnej.

Pytanie 19

Jaką kwotę trzeba zapłacić za gastronomiczną cenę jednej porcji dania, jeśli koszt składników na 10 porcji wynosi 60 zł, a ryczałt na przyprawy to 5%, przy marży gastronomicznej wynoszącej 150%?

A. 15,45 zł

B. 157,50 zł

C. 154,50 zł

D. 15,75 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi często występuje mylne zrozumienie, jak oblicza się cenę gastronomiczną potrawy. Wiele osób może błędnie zakładać, że wystarczy pomnożyć koszt surowców przez marżę, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Przykładowo, wybierając wartości takie jak 154,50 zł czy 157,50 zł, można dojść do wniosku, że koszt surowców jest znacznie wyższy niż w rzeczywistości. Błędem jest również pomijanie ryczałtu na przyprawy lub niewłaściwe obliczanie ich wpływu na całkowity koszt. Koszt surowców i przypraw należy zawsze uwzględniać przed zastosowaniem marży. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasady procentów, gdzie nieprawidłowo wylicza się wartość marży. Aby prawidłowo ustalić cenę gastronomiczną, konieczne jest zrozumienie całego procesu kalkulacji, który obejmuje nie tylko koszt surowców, ale także dodatkowe elementy, takie jak ryczałty i marże. Niezrozumienie tej struktury może prowadzić do poważnych błędów finansowych w działalności gastronomicznej, co podkreśla znaczenie wiedzy i umiejętności w zakresie kalkulacji kosztów i cenowania potraw.

Pytanie 20

Aby przygotować sos potrawkowy, poza wywarem mięsnym, jakie składniki są potrzebne?

A. mleko, mąkę pszenną, masło

B. mleko, mąkę ziemniaczaną, żółtka

C. śmietankę, mąkę ziemniaczaną, cebulę, żółtka

D. śmietankę, mąkę pszenną, masło, żółtka

Aby sporządzić sos potrawkowy, kluczowe składniki to śmietanka, mąka pszenna, masło oraz żółtka. Śmietanka dodaje sosowi kremowej konsystencji oraz bogatego smaku, co jest istotne dla potrawy, która ma być apetyczna i sycąca. Mąka pszenna pełni rolę zagęszczacza, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej gęstości sosu, a także wpływa na jego teksturę. Masło jest kluczowe w procesie przyrządzania sosu, ponieważ nadaje mu głębię smaku i jedwabistą konsystencję. Żółtka, jako składnik emulgujący, wspierają stabilność sosu, zapobiegając rozwarstwieniu, co jest niezwykle ważne w kontekście estetyki i jakości potrawy. W praktyce, przygotowanie tego sosu wymaga technik takich jak zasmażka, gdzie mąka jest podsmażana na maśle, a następnie łączona ze śmietanką, co tworzy bazę na sos. Dobrą praktyką jest także dodawanie przypraw w odpowiednich proporcjach, co zwiększa walory smakowe sosu. Prawidłowe wykonanie sosu potrawkowego stanowi fundament wielu tradycyjnych dań kuchni europejskiej, w tym polskiej, a jego umiejętne przyrządzenie świadczy o wysokich kwalifikacjach kucharza.

Pytanie 21

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do gotowania w parze?

A. Piekarnik.

B. Steamer.

C. Blender.

D. Maszyna do siekania.

Steamer, czyli urządzenie do gotowania na parze, jest jednym z najzdrowszych sposobów przygotowywania posiłków, ponieważ pozwala na zachowanie wartości odżywczych i naturalnych smaków produktów. Gotowanie na parze polega na umieszczaniu żywności w specjalnym koszyku nad wrzącą wodą, co umożliwia równomierne podgrzewanie potraw. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod gotowania, takich jak gotowanie w wodzie, gdzie wiele witamin i minerałów może się ulatniać, steamer minimalizuje straty wartości odżywczych. Przykładowo, warzywa gotowane na parze, takie jak brokuły czy marchewki, zachowują intensywny kolor, chrupkość i składniki odżywcze. Dodatkowo, steamer może być używany do gotowania ryb, mięsa oraz ryżu, co sprawia, że jest wszechstronnym narzędziem w kuchni. Zastosowanie steamera jest zgodne z zaleceniami dietetyków, którzy sugerują, że gotowanie na parze może być korzystne dla zdrowia, szczególnie dla osób dbających o dietę niskotłuszczową i wysokobłonnikową. Dlatego steamer to doskonały wybór dla osób, które pragną gotować zdrowo i efektywnie.

Pytanie 22

Kombiwar to sprzęt wykorzystywany w kuchni do

A. przetwarzania termicznego produktów

B. ekstrakcji soku

C. mielenia warzyw

D. przygotowywania koktajli alkoholowych

Mimo że mieszanie koktajli alkoholowych, obróbka warzyw czy wyciskanie soku to ważne czynności w kuchni, nie są one bezpośrednio związane z funkcjonalnością kombiwaru. Kombiwar nie jest dostosowany do mieszania składników w sposób, w jaki robią to miksery czy shakery; jego działanie opiera się na obróbce termicznej, a nie na mechanicznej. W przypadku obróbki warzyw, chociaż można je w nim piec czy grillować, to jednak urządzenie nie pełni funkcji rozdrabniacza, a więc nie ma na celu ich cięcia czy siekania, co jest charakterystyczne dla narzędzi takich jak roboty kuchenne. Wyciskanie soku to kolejna czynność, do której nie jest przeznaczony kombiwar; do tego celu lepsze będą sokowirówki czy wyciskarki, które specjalizują się w oddzielaniu soku od miąższu. Typowym błędem myślowym jest więc przypisanie kombiwarowi funkcji, które są związane z innymi typami urządzeń kuchennych. Aby właściwie korzystać z kombiwaru, użytkownicy powinni skupić się na jego rzeczywistych możliwościach obróbczych, co z pewnością przyczyni się do efektywniejszego wykorzystania tego urządzenia w codziennym gotowaniu.

Pytanie 23

W przedmagazynie, oprócz wagi, stołu i umywalki, powinien znaleźć się wózek

A. jodełkowy

B. platformowy

C. kelnerski

D. bemarowy

Wybór wózka platformowego jako wyposażenia przedmagazynu jest uzasadniony jego wszechstronnością i funkcjonalnością. Wózek platformowy, z płaską powierzchnią i dużą nośnością, umożliwia transport różnych materiałów, w tym ciężkich i dużych przedmiotów. Jest to istotne w kontekście efektywności pracy oraz optymalizacji procesów magazynowych. Dzięki większej powierzchni ładunkowej, użytkownik może przewozić więcej produktów jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces załadunku i rozładunku towarów. W praktyce wózki platformowe często są wykorzystywane w magazynach i centrach dystrybucyjnych, gdzie wymagana jest sprawna logistyka. Dodatkowo, zastosowanie wózków platformowych za pomocą odpowiednich akcesoriów, takich jak uchwyty czy dodatkowe półki, pozwala na dostosowanie ich do specyficznych potrzeb danego miejsca pracy. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie efektywności operacyjnej, co czyni wózek platformowy idealnym rozwiązaniem w nowoczesnym magazynie.

Pytanie 24

Jakie potrawy powinny być podawane z vol-au-vent?

A. mięs saute

B. zup zagęszczanych

C. mięs panierowanych

D. zup czystych

Vol-au-vent to francuska zapiekanka, która charakteryzuje się lekkim, puszystym ciastem francuskim. Jest idealnym dodatkiem do zup czystych, ponieważ świetnie wchłania ich smaki i tekstury, co wzbogaca całe danie. Tradycyjnie, vol-au-vent podaje się jako lekką przekąskę, która może być nadziewana różnorodnymi składnikami, takimi jak grzyby, owoce morza czy mięsa, co czyni je uniwersalnym elementem w kuchni. W kontekście zup czystych, takich jak consomme czy bulion, vol-au-vent wprowadza dodatkową warstwę smakową oraz teksturalną, a także estetycznie wzbogaca prezentację potrawy. W dobrych praktykach kulinarnych stosuje się vol-au-vent również w fine dining, gdzie jego wykorzystanie jako dodatku do zup czystych pokazuje dbałość o detale i kompleksowość serwowanych dań. Przykładowo, podając rosół z vol-au-vent wypełnionym delikatnym nadzieniem, nie tylko zwiększamy walory smakowe, ale także wrażenia wizualne, co jest kluczowe w gastronomii.

Pytanie 25

Aby przygotować kruszonkę, obok cukru, co należy dodać?

A. mąki pszennej oraz białka

B. mąki pszennej oraz masła

C. mąki ziemniaczanej oraz masła

D. mąki ziemniaczanej oraz białka

Kruszonka to popularny dodatek do wielu wypieków, a jej podstawowymi składnikami są mąka pszenna, masło i cukier. Mąka pszenna dostarcza struktury i pozwala na połączenie wszystkich składników w jednorodną masę, podczas gdy masło nadaje kruszonce charakterystyczną kruchą teksturę. W procesie przygotowania, masło powinno być zimne, pokrojone w kostkę i szybko wymieszane z mąką oraz cukrem, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji. Dzięki temu kruszonka po upieczeniu staje się chrupiąca i złocista. Ważne jest, aby unikać nadmiernego wyrabiania ciasta, co może prowadzić do powstania gładkiej konsystencji, a nie kruszonki. Kruszonka jest wykorzystywana jako posypka do ciast, owoców pieczonych oraz innych deserów, co czyni ją wszechstronnym dodatkiem w kuchni. Standardy kulinarne podkreślają, że proporcje składników powinny być zachowane, aby uzyskać optymalny efekt końcowy, a dopełnieniem mogą być różnorodne przyprawy, jak cynamon czy wanilia, które wzbogacają smak.

Pytanie 26

Osoba pracująca przy oczyszczaniu ziemniaków w przygotowalni powinna korzystać z jakiego środka ochrony indywidualnej?

A. gumowych butów

B. gumowych rękawic

C. białej zapaski

D. spodni ochronnych

Biała zapaska, gumowe buty oraz spodnie ochronne są ważne, ale nie wystarczą, żeby dobrze zabezpieczyć ręce podczas pracy z ziemniakami. Zapaska chroni ubranie, ale nie rąk, a gumowe buty dbają o stopy przed wilgocią i urazami, ale nie mają nic do ochrony rąk. Spodnie też się nie przydadzą dla dłoni, które są narażone na różne czynniki ryzykowne. W kontekście bezpieczeństwa trzeba zrozumieć, że mikrourazy i chemikalia mogą powodować poważne problemy zdrowotne, jak się nie używa odpowiednich środków ochrony. Często pracownicy myślą, że tylko te rzeczy, które nie dotyczą rąk, są wystarczające, co może prowadzić do tego, że nie stosują rękawic. Dlatego ważne jest, żeby edukować ludzi o tym, jak istotna jest kompleksowa ochrona i jakie zagrożenia mogą ich spotkać w pracy.

Pytanie 27

Czym jest ocena organoleptyczna?

A. naturalnymi ubytkami.

B. metodą konserwacji.

C. strukturą potraw.

D. sposobem wytwarzania.

Ocena organoleptyczna nie odnosi się do sposobu utrwalania produktów spożywczych. Proces ten dotyczy metod przedłużania trwałości żywności, takich jak pasteryzacja, suszenie czy mrożenie, które koncentrują się na eliminacji mikroorganizmów lub spowolnieniu reakcji enzymatycznych. Te metody mają kluczowe znaczenie w przemyśle spożywczym, ale nie wpływają bezpośrednio na sensoryczne odczucia konsumentów. Ubytki naturalne, takie jak zmiany w strukturze produktów podczas przechowywania, również nie są związane z oceną organoleptyczną. Ubytki te mogą dotyczyć jakości odżywczej i estetycznej, ale nie są częścią sensorycznej analizy, która ma na celu zrozumienie odczuć związanych z konsumpcją. Z kolei metody produkcji, takie jak techniki kulinarne i przemysłowe procesy produkcyjne, również nie są bezpośrednio związane z oceną organoleptyczną. Choć metody te mogą wpływać na ostateczną jakość produktu, sama ocena organoleptyczna skupia się na subiektywnych odczuciach dotyczących smaku, zapachu czy konsystencji. Powszechnym błędem myślowym w tym zakresie jest utożsamianie metod konserwacji z jakością sensoryczną, co prowadzi do mylnych wniosków o istotności tych procesów w kontekście ocen organoleptycznych.

Pytanie 28

Zupę kremową ze szparagów powinno się serwować

A. w małej filiżance z łyżeczką do mokki

B. w bulionówce z łyżką stołową średnią

C. w głębokim talerzu z dużą łyżką stołową

D. w filiżance z dużą łyżką stołową

Podawanie zupy krem ze szparagów w bulionówce z łyżką stołową średnią to najlepsza praktyka zgodna z zasadami serwowania zup. Bulionówki są zaprojektowane do serwowania zup i kremów, co pozwala na łatwe nalewanie oraz jedzenie potrawy. Użycie łyżki stołowej średniej umożliwia komfortowe spożywanie zupy, co jest istotne dla estetyki podania oraz doświadczenia kulinarnego. Ponadto, stosowanie odpowiednich naczyń zwiększa przyjemność z jedzenia, co jest kluczowe w gastronomii. W kontekście szparagów, które są delikatne i wymagają subtelnego podejścia w przygotowaniu i podaniu, bulionówka idealnie pasuje do ich eleganckiego charakteru. W praktyce, podczas serwowania, warto również zadbać o odpowiednie dekoracje, takie jak posypka z prażonych orzechów lub świeżych ziół, co dodatkowo wzbogaci danie zarówno wizualnie, jak i smakowo. Wiele restauracji stosuje takie standardy, aby zapewnić, że każde danie jest prezentowane w jak najlepszy sposób, co wpływa na ogólne wrażenie gości.

Pytanie 29

Oprócz ugotowanych ziemniaków, jakie podstawowe składniki zawierają ciasta ziemniaczane?

A. mąkę ziemniaczaną, jaja, śmietanę

B. mąkę pszenną, margarynę, wodę

C. mąkę pszenną, dodatki smakowe, śmietanę

D. mąkę pszenną, mąkę ziemniaczaną, jaja

Poprawna odpowiedź to mąka pszenna, mąka ziemniaczana i jaja, ponieważ te składniki stanowią podstawę wielu tradycyjnych ciast ziemniaczanych. Mąka pszenna dostarcza strukturę i elastyczność, mąka ziemniaczana poprawia konsystencję oraz wilgotność ciasta, a jaja pełnią funkcję spoiwa, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury. Na przykład, w przepisie na knedle ziemniaczane, połączenie tych składników pozwala uzyskać lekkie, sprężyste ciasto, które po ugotowaniu jest miękkie i delikatne. Warto zauważyć, że stosowanie mąki pszennej i ziemniaczanej w odpowiednich proporcjach jest zgodne z dobrą praktyką kulinarną, ponieważ wpływa na końcowy efekt smakowy oraz wygląd potrawy. Dodatkowo, w kontekście współczesnej gastronomii, te składniki mogą być modyfikowane w zależności od preferencji dietetycznych, na przykład poprzez użycie mąki bezglutenowej.

Pytanie 30

Jaką potrawę mięsną powinno się serwować z masłem smakowym jako dekoracją?

A. Sztufadę wołową

B. Befsztyk po angielsku

C. Pieczeń duszoną

D. Zrazy wołowe nadziewane

Befsztyk po angielsku, znany również jako 'steak', jest potrawą, która idealnie nadaje się do podawania z masłem smakowym, zwanym również maślanym. Taki sposób serwowania nie tylko podkreśla naturalny smak mięsa, ale także wprowadza dodatkową warstwę aromatyczną, co czyni potrawę bardziej wyrafinowaną. Masło smakowe może być wzbogacone o zioła, przyprawy czy czosnek, co sprawia, że jego zastosowanie jest bardzo różnorodne. W praktyce, przed podaniem befsztyka, warto na chwilę umieścić na nim kawałek masła smakowego, co pozwoli, aby się roztopiło, a jego składniki wniknęły w mięso. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają łączenie składników w sposób harmonijny, co wpływa na pełniejszy smak potrawy. Wiedza na temat właściwego podawania potraw mięsnych, jak befsztyk, ma kluczowe znaczenie w gastronomii, gdyż wpływa na jakość doświadczenia kulinarnego klienta oraz wzmacnia wrażenia estetyczne.

Pytanie 31

Oblicz wartość gastronomiczną netto jednej porcji surówki, jeśli koszt składników wynosi 3,5 zł, a marża wynosi 200%?

A. 9,50 zł

B. 10,50 zł

C. 7,00 zł

D. 12,00 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia sposobu ustalania ceny gastronomicznej. Odpowiedzi takie jak 12,00 zł, 9,50 zł czy 7,00 zł ilustrują różne błędne podejścia do obliczeń. Odpowiedź 12,00 zł mogłaby sugerować, że marża została zrozumiana jako kwota do dodania, a nie procent, co prowadzi do zawyżenia ceny. Z kolei odpowiedź 9,50 zł mogłaby wynikać z niepełnego uwzględnienia marży, co zmniejszałoby rzeczywistą wartość ceny do zapłaty przez konsumenta. Odpowiedź 7,00 zł natomiast może sugerować, że koszt surowców był błędnie interpretowany jako cena końcowa z dodaną marżą, co jest technicznie niepoprawne. W każdym z tych przypadków kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia, że marża wyrażona w procentach odnosi się do kosztu, a nie jest stałą kwotą, którą można po prostu dodać do ceny. Zrozumienie mechanizmu obliczania marży jest niezwykle istotne w branży gastronomicznej, aby unikać strat związanych z błędnym ustalaniem cen. W praktyce, wiedza na temat właściwego obliczania cen pozwala restauratorom na lepsze planowanie budżetu, redukcję strat i maksymalizację zysków, co jest niezbędne w silnie konkurencyjnym środowisku gastronomicznym.

Pytanie 32

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować do przygotowania budyniu serowego?

A. Duszenie

B. Frytkowanie

C. Pieczenie

D. Gotowanie

Smażenie, duszenie i zapiekanie to techniki obróbki cieplnej, które nie są odpowiednie do sporządzania budyniu serowego. Smażenie polega na podgrzewaniu potrawy na tłuszczu, co nie jest właściwe w przypadku budyniu, który wymaga delikatnego podgrzewania, aby zachować jego kremową konsystencję. Wysoka temperatura smażenia może prowadzić do zwarzenia białek oraz ich nadmiernego przypalenia, co skutkuje nieapetyczną teksturą. Duszenie z kolei, chociaż jest techniką polegającą na gotowaniu w małej ilości płynu, często wiąże się z długotrwałym podgrzewaniem, co może nie sprzyjać uzyskaniu odpowiedniej konsystencji budyniu. Zapiekanie, polegające na podgrzewaniu potrawy w piekarniku, również nie jest zalecane, ponieważ proces ten może wysuszyć budyń oraz spowodować nierównomierne gotowanie. Typowym błędem jest mylenie tych technik i stosowanie ich do potraw, które wymagają precyzyjnego kontrolowania temperatury. Aby uzyskać idealny budyń serowy, konieczne jest zastosowanie metody gotowania, która zapewnia odpowiednią temperaturę oraz czas obróbki cieplnej, co wspiera proces emulsji składników oraz stabilizuje strukturę dania.

Pytanie 33

Jakie jest zastosowanie białka jaj w cieście biszkoptowym?

A. Nadanie lekkości i puszystości

B. Nadanie złocistego koloru

C. Utrzymanie wilgoci w cieście

D. Zagęszczenie struktury ciasta

Podczas przygotowywania ciasta biszkoptowego można spotkać się z różnymi błędnymi przekonaniami na temat roli białek jaj. Jednym z nich jest myślenie, że białka nadają złocisty kolor. W rzeczywistości to żółtka, bogate w karotenoidy, są odpowiedzialne za barwę ciasta. Białka są przezroczyste i nie mają wpływu na kolor. Kolejnym częstym błędem jest przekonanie, że białka utrzymują wilgoć w cieście. Chociaż mogą wpływać na ogólną teksturę, to jednak ich głównym zadaniem jest napowietrzenie masy, a nie zatrzymywanie wilgoci. Tę funkcję pełnią inne składniki, takie jak tłuszcze lub dodatek syropów. Inna błędna koncepcja to przekonanie, że białka zagęszczają ciasto. W rzeczywistości, gdy są dodane w formie piany, rozluźniają masę, czyniąc ją bardziej napowietrzoną i delikatną. Typowe błędy myślowe wynikają z niewiedzy na temat chemii kulinarnej i mechanizmów zachodzących podczas pieczenia. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanego efektu końcowego w przygotowywaniu ciast.

Pytanie 34

Aby przygotować klasyczny krupnik, konieczne jest zastosowanie

A. kaszy manny

B. mąki pszennej

C. mąki ziemniaczanej

D. kaszy jęczmiennej

Krupnik to tradycyjna polska zupa, która najczęściej przygotowywana jest na bazie kaszy jęczmiennej. Kasza jęczmienna, w odróżnieniu od innych rodzajów kaszy, takich jak kasza manna czy mąka pszenna, jest bogata w błonnik, białko oraz minerały, co przyczynia się do jej wartości odżywczej. W procesie przygotowania krupniku, kasza jęczmienna gotuje się w wywarze mięsnym lub warzywnym, co pozwala jej wchłonąć smaki, a jednocześnie nabrać odpowiedniej konsystencji. W wielu regionalnych przepisach dodaje się także warzywa, takie jak marchew czy pietruszka, które wzbogacają smak i aromat potrawy. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniej kaszy jest kluczowy dla uzyskania autentycznego smaku krupniku, a kasza jęczmienna jest uznawana za klasyczny składnik tej zupy, zgodnie z tradycjami kulinarnymi w Polsce.

Pytanie 35

Wskaż dodatek, którego nie powinno się używać do serwowania czystego barszczu czerwonego?

A. Paluchy serowe

B. Uszka z grzybami

C. Ryż na sypko

D. Krokiety z mięsem

Podawanie ryżu na sypko z barszczem czerwonym czystym jest przykładem błędnego doboru dodatków do zupy. Ryż, z jego neutralnym smakiem i strukturą, nie współgra z intensywnym smakiem barszczu, który zyskuje na wartości z dodatków, które wzbogacają jego profil smakowy. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każdy dodatek jest odpowiedni do zupy, co nie jest prawdą. W polskiej kuchni istnieje wiele tradycyjnych zup, które mają konkretne zalecane dodatki. Przykładowo, barszcz czerwony tradycyjnie serwuje się z uszkami wypełnionymi grzybami lub mięsem, co jest zgodne z regionalnymi normami serwowania. Krokiety z mięsem to kolejny popularny wybór, który harmonizuje z bogatym smakiem zupy. Z kolei paluchy serowe oferują chrupkość i kontrastującą teksturę, co czyni je idealnym uzupełnieniem. Ważne jest, aby zrozumieć, że dobranie odpowiednich dodatków do zupy jest kluczowe dla zachowania jej charakteru i autentyczności. Zatem, aby uniknąć błędów w przyszłości, warto sięgnąć po tradycje i zasady rządzące sztuką kulinarną, które od wieków kształtowały polską gastronomię.

Pytanie 36

Aromatyczne substancje Maillarda pojawiają się w mięsie podczas

A. bejcowania

B. smażenia

C. wędzenia

D. peklowania

Wybór odpowiedzi wędzenia, bejcowania czy peklowania odzwierciedla powszechną nieścisłość w rozumieniu procesów kulinarnych zachodzących w mięsie. Wędzenie to technika, która przede wszystkim dodaje dymny aromat do mięsa, ale nie jest kluczowa dla reakcji Maillarda, która wymaga bezpośredniego kontaktu składników z wysoką temperaturą. Bejcowanie to proces polegający na marynowaniu mięsa w roztworze przypraw, który wprawdzie może wpłynąć na jego smak, ale nie wywołuje reakcji Maillarda, ponieważ mięso nie jest poddawane obróbce cieplnej. Peklowanie z kolei jest metodą konserwacji mięsa, która wykorzystuje sól i czas do osiągnięcia odpowiednich właściwości, lecz również nie aktywuje reakcji Maillarda w tym samym sensie co smażenie. Często błędne przekonanie o tych procesach wynika z mylnych analogii dotyczących intensywności smaków. W rzeczywistości, aby uzyskać pożądane aromaty i smaki charakterystyczne dla mięsa, kluczowe jest zrozumienie, że to właśnie smażenie angażuje odpowiednie reakcje chemiczne. W praktyce kucharskiej należy zapamiętać, że różne metody obróbki termicznej mają odmienny wpływ na strukturę i smak mięsa, a zrozumienie chemicznych podstaw tych procesów jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości kulinarnej.

Pytanie 37

Jakiego tłuszczu powinno się używać do smażenia ryby?

A. Sadło

B. Masło roślinne

C. Margaryna

D. Olej uniwersalny

Olej uniwersalny to najczęściej zalecany tłuszcz do smażenia ryb ze względu na swoje właściwości termiczne oraz neutralny smak. Ma wysoką temperaturę dymienia, co oznacza, że można go podgrzewać do wysokich temperatur bez ryzyka wydzielania szkodliwych substancji ani nieprzyjemnego zapachu. W praktyce oznacza to, że olej uniwersalny doskonale nadaje się do smażenia ryb, które wymagają krótkiego, intensywnego obróbki cieplnej. W przypadku smażenia ryb na oleju uniwersalnym, uzyskuje się chrupiącą skórkę, a mięso pozostaje soczyste. Dobrą praktyką jest także dobieranie oleju do rodzaju ryby i metody obróbki; przykładowo, olej rzepakowy, który jest często używany jako olej uniwersalny, charakteryzuje się korzystnym profilem kwasów tłuszczowych, co czyni go zdrowszym wyborem. Warto również pamiętać o zachowaniu właściwych proporcji oraz temperatury smażenia, aby zapewnić optymalny smak i teksturę potrawy.

Pytanie 38

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 5,15 zł

B. 15,00 zł

C. 5,00 zł

D. 15,15 zł

Aby obliczyć koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami, należy najpierw ustalić koszt surowców na jeden zestaw. Koszt surowców dla 100 zestawów wynosi 500 zł, co oznacza, że koszt surowców na jeden zestaw wynosi 500 zł / 100 = 5 zł. Następnie, aby uwzględnić przyprawy, które stanowią 3% całkowitego kosztu surowców, musimy obliczyć 3% z 5 zł. Obliczenia te przebiegają w następujący sposób: 5 zł * 0,03 = 0,15 zł. Teraz dodajemy ten koszt przypraw do kosztu surowców: 5 zł + 0,15 zł = 5,15 zł. Takie podejście jest zgodne z praktykami w branży gastronomicznej, gdzie dokładne obliczanie kosztów jest kluczowe dla ustalania ceny menu oraz kontrolowania wydatków. Wiedza ta jest niezbędna dla menedżerów restauracji, którzy muszą dbać o rentowność działalności, a także dla kucharzy i specjalistów ds. żywienia, którzy planują zakupy i menu.

Pytanie 39

Płuczko-obieraczka to mechaniczne urządzenie, które ułatwia wstępną obróbkę zabrudzonych warzyw

A. rzepy i cebuli

B. ziemniaków i selerów

C. marchewki i kalarepy

D. porów i pietruszki

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że są one błędne z kilku powodów. Por i pietruszka nie wymagają obierania w takim stopniu, jak ziemniaki i selery, ponieważ ich skórka jest jadalna i nie potrzebuje mechanicznej obróbki. W przypadku rzepy i cebuli, chociaż oba te warzywa wymagają obierania, nie są one tak powszechne w zastosowaniach masowych jak ziemniaki. Cebula zazwyczaj jest krojona w cienkie plastry, a mechaniczne obieranie nie jest częstą praktyką. Marchewka i kalarepa również mają jadalne skórki, a ich obróbka często polega na myciu i krojeniu, a nie na mechanicznym obieraniu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każde warzywo może być obrabiane za pomocą płuczek obieraczek, co nie ma miejsca w praktyce. Właściwe zrozumienie funkcji płuczek obieraczek pozwala na ich skuteczne zastosowanie w kuchni oraz umożliwia optymalizację procesów kulinarnych.

Pytanie 40

Jakie urządzenia służą do utrzymywania wysokiej temperatury płynnych potraw podczas ich przewozu?

A. salamandry

B. bemary

C. podgrzewacze

D. termosy

Podgrzewacze, salamandry i bemary to urządzenia używane w gastronomii, lecz nie są one odpowiednie do transportu gorących potraw płynnych. Podgrzewacze, zazwyczaj stosowane w kuchniach, mają na celu przygotowanie jedzenia lub podgrzewanie potraw w lokalu. Ich działanie opiera się na bezpośrednim źródle ciepła, co znacznie ogranicza ich zastosowanie w transporcie, gdzie potrzebne jest utrzymanie temperatury przez dłuższy czas. Salamandry służą głównie do zapiekania potraw czy podgrzewania ich powierzchni, co również nie znajduje zastosowania w transportowaniu gorących płynów. Bemary, czyli urządzenia do podtrzymywania temperatury potraw w gastronomii, są idealne do serwowania jedzenia na miejscu, ale ich konstrukcja nie pozwala na efektywne transportowanie żywności, gdyż działają na zasadzie podgrzewania zewnętrznego, co nie zapewnia odpowiedniej izolacji termicznej. W praktyce, wiele osób błędnie utożsamia te urządzenia z rozwiązaniami do transportu, co prowadzi do sytuacji, w której potrawy szybko tracą temperaturę i tym samym jakość. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do transportu gorących płynów najlepszym rozwiązaniem pozostają termosy, które efektywnie rozwiązują problemy związane z utrzymywaniem temperatury podczas przemieszczania żywności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej