Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 14 września 2025 22:14
Data zakończenia: 14 września 2025 22:50

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego typu rusztowanie nie nadaje się do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego tynku w okapie na wysokości około 7 metrów nad poziomem gruntu?

A. Wiszącego

B. Na wysuwnicach

C. Ramowego

D. Kozłowego

Wybór rusztowania do prac na wysokości jest kluczowy dla bezpieczeństwa i efektywności prowadzonych działań. W przypadku rusztowania na wysuwnicach, jego konstrukcja umożliwia łatwe dostosowanie do różnych wysokości, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla prac przy okapie na wysokości 7 metrów. Wysuwane platformy robocze pozwalają na precyzyjne manewrowanie i zapewniają stabilną przestrzeń roboczą, co jest niezbędne podczas napraw tynku, gdzie konieczne może być utrzymanie równowagi i precyzyjnych ruchów. Z kolei rusztowania ramowe, które są powszechnie stosowane w budownictwie, zapewniają solidną konstrukcję, łatwy montaż i demontaż oraz stabilność, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania prac na większych wysokościach. Zastosowanie rusztowania wiszącego, które z kolei może być używane do prac elewacyjnych, również może być korzystne, zwłaszcza gdy dostęp do powierzchni roboczej jest utrudniony przez inne elementy architektoniczne. Wybór rusztowania kozłowego w sytuacji wymagającej pracy na wysokości 7 metrów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak niestabilność konstrukcji, brak dostatecznego wsparcia oraz ograniczona możliwość manipulacji narzędziami czy materiałami. Warto zatem zwrócić uwagę na specyfikę i przeznaczenie każdego typu rusztowania, a także na wymagania norm i standardów dotyczących pracy na wysokości, aby uniknąć niebezpieczeństw i zapewnić efektywność prowadzonych prac.

Pytanie 2

Jaką powierzchnię tynku mozaikowego nałożono na cokole o wysokości 50 cm wokół budynku o wymiarach w rzucie 15 x 10 m?

A. 25 m2

B. 95 m2

C. 45 m2

D. 75 m2

Odpowiedź 25 m2 jest poprawna, ponieważ aby obliczyć powierzchnię tynku mozaikowego wokół budynku, należy najpierw wyznaczyć obwód budynku oraz pomnożyć go przez wysokość cokołu. Budynek ma wymiary 15 m na 10 m, co oznacza, że jego obwód wynosi: 2 * (15 m + 10 m) = 2 * 25 m = 50 m. Następnie, mnożąc obwód 50 m przez wysokość cokołu 0,5 m, otrzymujemy powierzchnię: 50 m * 0,5 m = 25 m2. Ta wiedza jest szczególnie ważna w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia są niezbędne do prawidłowego wykonania prac tynkarskich. W praktyce, zrozumienie tych obliczeń pozwala na efektywne planowanie materiałów oraz kosztów, a także na zgodność z normami budowlanymi. Warto również pamiętać, że tynk mozaikowy jest stosowany nie tylko ze względów estetycznych, ale również funkcjonalnych, na przykład w celu ochrony przed warunkami atmosferycznymi.

Pytanie 3

Tynk klasy 0, znany jako tynk rapowany, jest zaliczany do tynków

A. jednowarstwowych

B. cienkowarstwowych

C. trójwarstwowych

D. dwuwarstwowych

Tynk rapowany, zaliczany do kategorii 0, jest tynkiem jednowarstwowym, co oznacza, że jest aplikowany w jednej warstwie bez dodatkowych podkładów. Tynki jednowarstwowe charakteryzują się szybkim procesem aplikacji oraz wysoką efektywnością, co jest kluczowe w nowoczesnym budownictwie. Tynki tego typu są często stosowane na budynkach mieszkalnych i komercyjnych, gdzie ważne są zarówno walory estetyczne, jak i funkcjonalne. Do tynków rapowanych można stosować różne rodzaje materiałów, w tym produkty wykonane na bazie cementu, wapna czy gipsu. W praktyce, tynki jednowarstwowe zapewniają dobry poziom izolacji cieplnej oraz odporności na warunki atmosferyczne, co wpisuje się w aktualne standardy budowlane. Zastosowanie tynku rapowanego przyczynia się do redukcji kosztów robocizny oraz czasu realizacji budowy, co jest niezwykle istotne w kontekście współczesnych wymagań rynkowych. Dlatego znajomość tej kategorii tynków jest niezbędna dla profesjonalistów w branży budowlanej.

Pytanie 4

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

B. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

C. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

D. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 5

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. stiuk

B. sztablatura

C. sztukateria

D. sgraffito

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 6

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. projektu budowlanego

B. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

C. założeń do kosztorysu

D. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

Założenia do kosztorysu, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót oraz warunki techniczne wykonania i odbioru robót to dokumenty o innym charakterze, które nie mogą zastąpić projektu budowlanego w kontekście ustalania lokalizacji nowych ścianek działowych. Założenia do kosztorysu mogą zawierać szacunkowe wartości finansowe związane z realizacją projektu, jednak nie precyzują one, jak konkretnie powinny być zaaranżowane wnętrza i jakie rozwiązania architektoniczne będą zastosowane. Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót dostarcza informacji dotyczących metod wykonania oraz kryteriów oceny robót, ale nie określa układu przestrzennego budynku. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót również koncentrują się na aspektach wykonawczych i odbiorowych, a nie na szczegółowym projekcie architektonicznym. Typowym błędem jest myślenie, że te dokumenty mogą w pełni zastąpić projekt budowlany, co prowadzi do nieścisłości w realizacji robót budowlanych oraz potencjalnych naruszeń przepisów budowlanych. Właściwe planowanie i realizacja budowy zawsze powinny opierać się na zatwierdzonym projekcie budowlanym, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić zgodność z prawem.

Pytanie 7

W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?

A. 25o - 30o

B. < 10o

C. 15o - 20o

D. w dowolnej

Pytanie o temperaturę prowadzenia robót tynkarskich jest kluczowe dla jakości i trwałości wykonanych prac, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi wskazują na istotne nieporozumienia w tej kwestii. Wybór temperatury poniżej 10o jako odpowiedniej do robót tynkarskich jest błędny, ponieważ niskie temperatury powodują, że zaprawa nie osiąga wymaganego wiązania i przyczepności do podłoża. W takich warunkach może dochodzić do odwodnienia zaprawy, co prowadzi do osłabienia i pęknięć. Z kolei odpowiedź sugerująca, że tynkowanie można prowadzić w temperaturze 25o - 30o, również jest myląca. Chociaż w takich warunkach tynk może być łatwiejszy w aplikacji, zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie parowanie wody, co skutkuje powstawaniem rys oraz słabszym wiązaniem materiału. Ostatecznie, wskazanie, że prace tynkarskie mogą być prowadzone w dowolnej temperaturze, jest skrajnie nieodpowiedzialne. Tego rodzaju podejście może prowadzić do poważnych problemów z jakością wykonania, a w skrajnych przypadkach do odpadania tynku. Zrozumienie wpływu temperatury na proces tynkowania jest niezbędne do zapewnienia właściwego wykonania i długowieczności prac budowlanych, dlatego tak istotne jest przestrzeganie zalecanych zakresów temperaturowych.

Pytanie 8

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Wytrzymałość na ściskanie

B. Urabialność

C. Podatność na ścieranie

D. Mrozoodporność

Urabialność świeżo zarobionej zaprawy jest kluczowym parametrem, który determinuje jej łatwość w obróbce i formowaniu. Oznacza to, że zaprawa powinna być odpowiednio plastyczna, co ułatwia jej rozprowadzanie, wypełnianie form oraz przyczepność do podłoża. W praktyce, dobra urabialność wpływa na efektywność pracy budowlanej, pozwalając na łatwiejsze nakładanie zaprawy na różne powierzchnie oraz zapewniając równomierne wypełnienie fug. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 998-1, urabialność jest jednym z kluczowych kryteriów oceny jakości zapraw murarskich. Przykładowo, w przypadku zapraw stosowanych do klinkieru czy kamienia naturalnego, konieczne jest, aby ich urabialność była dostosowana do konkretnych warunków aplikacji. W kontekście budownictwa, urabialność ma również wpływ na ostateczną wytrzymałość mechaniczną materiału, ponieważ nieodpowiednio urabiana zaprawa może prowadzić do powstania pustek lub nierówności, co negatywnie wpływa na trwałość konstrukcji.

Pytanie 9

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 21 litrów.

B. 14 litrów.

C. 35 litrów.

D. 28 litrów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia proporcji zalecanych przez producenta zaprawy murarskiej. Niektórzy mogą myśleć, że ilość wody potrzebna do wymieszania suchej mieszanki jest liniowo związana z jej wagą, natomiast kluczowe jest zrozumienie, że producenci podają specyficzne proporcje, które są zoptymalizowane dla danej mieszanki. Odpowiedzi takie jak 35 litrów, 21 litrów czy 14 litrów nie uwzględniają właściwego przeliczenia proporcji podanych w instrukcji. Użycie zbyt dużej ilości wody, na przykład 35 litrów, może prowadzić do powstania zbyt rzadkiej zaprawy, co skutkuje obniżeniem jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. Z drugiej strony, niewystarczająca ilość wody, jak w przypadku 14 litrów, może skutkować zaprawą o zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację i może prowadzić do problemów z wytrzymałością na spoinach. Kluczowe jest, aby podczas pracy z materiałami budowlanymi stosować się do zaleceń producentów, aby uniknąć takich błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość realizowanych prac budowlanych. Warto pamiętać, że dokładne obliczenia i stosowanie się do norm jakościowych przyczyniają się do dłuższej żywotności konstrukcji.

Pytanie 10

Zanim przystąpimy do otynkowania ściany z dwóch różnych materiałów, miejsce ich połączenia należy

A. zaszpachlować gipsem

B. pokryć preparatem gruntującym

C. pokryć siatką podtynkową

D. wypełnić zaprawą cementową

Pokrycie miejsca styku różnych materiałów siatką podtynkową jest kluczowym krokiem przed otynkowaniem, ponieważ zapewnia dodatkową stabilność i elastyczność w miejscach, gdzie mogą wystąpić różnice w rozszerzalności cieplnej i kurczeniu się materiałów. Siatka podtynkowa, zazwyczaj wykonana z włókna szklanego lub stali, umożliwia równomierne rozłożenie naprężeń na powierzchni, co minimalizuje ryzyko pęknięć i uszkodzeń tynku w dłuższym okresie. W praktyce, stosowanie siatki podtynkowej w narożach oraz w obszarach styku różnych materiałów, takich jak beton i cegła, jest zalecane przez wiele standardów budowlanych, takich jak PN-EN 13914-1. Dzięki tej metodzie można również uzyskać lepszą przyczepność tynku, co jest istotne dla trwałości i estetyki wykończenia. Warto również pamiętać, że po nałożeniu siatki należy starannie pokryć ją warstwą tynku, aby zapewnić pełne zamaskowanie siatki i uzyskanie gładkiej powierzchni. Zastosowanie siatki podtynkowej jest powszechną praktyką w budownictwie, co potwierdzają liczne publikacje i normy branżowe.

Pytanie 11

Oblicz wydatki na materiał do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², gdy koszt jednego 25-kilogramowego worka suchej mieszanki tynku mineralnego wynosi 35,00 zł, a zużycie tej mieszanki to 2,5 kg/m²?

A. 1 400,00 zł

B. 100,00 zł

C. 1 000,00 zł

D. 140,00 zł

Aby obliczyć koszt materiału do tynkowania ściany o powierzchni 40 m², należy najpierw określić całkowite zużycie suchej mieszanki tynku mineralnego. Skoro zużycie wynosi 2,5 kg/m², to dla powierzchni 40 m² potrzebujemy 40 m² * 2,5 kg/m² = 100 kg tynku. Następnie musimy obliczyć, ile worków tynku potrzebujemy. Ponieważ jeden worek ma 25 kg, dzielimy 100 kg przez 25 kg/worek, co daje nam 4 worki. Koszt jednego worka wynosi 35,00 zł, więc całkowity koszt to 4 worki * 35,00 zł/worek = 140,00 zł. Tego typu obliczenia są istotne w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów materiałów wpływają na rentowność projektów. Dobrze zrozumiane zasady zużycia materiałów i ich kosztów są kluczowe dla efektywnego planowania budowy i utrzymania budżetu.

Pytanie 12

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile 25 kilogramowych worków zaprawy murarskiej należy przygotować do wymurowania 40 m² ściany o grubości 25 cm.

Instrukcja producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie zaprawy przy grubości spoiny ok. 1 cm
1/2 c	40 kg/m²
1 c	100 kg/m²

A. 128 worków.

B. 160 worków.

C. 40 worków.

D. 64 worki.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ prawidłowo oblicza ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 40 m² i grubości 25 cm. Zgodnie z instrukcją producenta, zużycie zaprawy dla ściany o takiej grubości wynosi 100 kg/m². Wykonując obliczenia, mnożymy powierzchnię ściany przez zużycie zaprawy: 40 m² * 100 kg/m² = 4000 kg. Następnie dzielimy całkowitą masę zaprawy przez wagę jednego worka, co daje 4000 kg / 25 kg/worek = 160 worków. W praktyce, dokładne obliczenia ilości materiałów budowlanych są kluczowe dla uniknięcia niedoborów i opóźnień w projektach budowlanych. W branży budowlanej stosuje się standardy, które uwzględniają różne czynniki, takie jak rodzaj materiałów, grubość ścian i warunki klimatyczne, co sprawia, że precyzyjne obliczenia są niezbędne dla efektywności i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe oraz ewentualne poprawki podczas pracy.

Pytanie 13

Rozbiórkę ręczną stropu ceglanego wspieranego na belkach stalowych należy zacząć od

A. demontażu wierzchniej warstwy stropu, czyli podłogi

B. usunąć wypełnienie stropu

C. przycięcia belek wzdłuż ścian

D. usunięcia tynku z powierzchni stropu, czyli sufitu

Rozpoczęcie ręcznej rozbiórki stropu ceglanego od wycięcia belek przy ścianach jest podejściem niebezpiecznym i niezgodnym z zasadami dobrej praktyki budowlanej. Tego rodzaju działanie może prowadzić do destabilizacji konstrukcji, co stwarza poważne ryzyko zawalenia się stropu. Belek nie powinno się wycinać przed dokładnym zbadaniem i przygotowaniem całej konstrukcji, ponieważ belek stalowych nie można traktować jako elementów, które można usuwać w pierwszej kolejności w procesie demontażu. Ponadto, rozebranie wierzchu stropu przed usunięciem tynku prowadzi do wielu komplikacji, w tym do niekontrolowanego opadania luźnych materiałów i zwiększonego ryzyka dla pracowników. Prace demontażowe powinny być prowadzone w odwrotnej kolejności do ich konstrukcji, co oznacza, że najpierw należy zająć się warstwą tynku, następnie ewentualnymi wypełnieniami, a na końcu elementami nośnymi, takimi jak belki. Ignorowanie tej zasady może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także zwiększeniem kosztów związanych z naprawą ewentualnych szkód. Oprócz tego, skucie wypełnienia stropu przed usunięciem tynku także może prowadzić do sytuacji, w której nie da się skutecznie ocenić stanu belek, co w perspektywie czasowej może przełożyć się na konieczność wykonania kosztownych napraw. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych procedur oraz norm bezpieczeństwa podczas rozbiórki, aby uniknąć poważnych konsekwencji.

Pytanie 14

Tynki, które nie są przeznaczone do malowania na całej powierzchni, powinny

A. być wolne od smug i plam, dopuszczalne są niewielkie różnice w intensywności koloru.

B. posiadać jednolitą barwę, dopuszczalne są niewielkie smugi.

C. posiadać jednolitą barwę bez smug i plam.

D. posiadać jednolitą barwę, dopuszczalne są niewielkie plamy.

Odpowiedź 'mieć barwę o jednakowym natężeniu bez smug i plam' jest prawidłowa, ponieważ tynki, które nie są przewidziane do malowania, powinny charakteryzować się równomierną barwą na całej powierzchni. W praktyce oznacza to, że wszelkie niedoskonałości, takie jak smugi czy plamy, mogą wskazywać na niewłaściwe nałożenie tynku, co może prowadzić do estetycznych defektów końcowego wykończenia. W standardach budowlanych oraz w dobrych praktykach związanych z wykończeniem wnętrz, zapewnienie jednolitego wykończenia powierzchni jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości estetycznej. W przypadku tynków, które mają być później malowane, konieczne jest, aby ich powierzchnia była idealnie gładka i jednolita, co pozwala na równomierne wchłanianie farby i zapobiega powstawaniu plam. Przykładem zastosowania tej zasady może być tynk dekoracyjny, który po nałożeniu powinien być dokładnie wygładzony, aby nie powodować różnic w odcieniach przy późniejszym malowaniu.

Pytanie 15

Kiedy powinno się dokonać pomiaru robót rozbiórkowych ścian?

A. Przed przystąpieniem do robót rozbiórkowych

B. W trakcie wykonywania robót rozbiórkowych

C. Po finalizacji rozbiórki ścian

D. Po zakończeniu rozbiórki ścian oraz usunięciu gruzu

Przeprowadzenie obmiaru robót rozbiórkowych ścian przed rozpoczęciem prac jest kluczowym krokiem w procesie planowania i realizacji projektu budowlanego. Obmiar pozwala na dokładne określenie zakresu prac, co jest niezbędne do wyceny projektu oraz przygotowania odpowiednich zasobów. W praktyce, przed rozpoczęciem rozbiórki, należy zmierzyć nie tylko powierzchnię ścian, ale również uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak izolacje, rodzaj materiałów użytych w budowie oraz wszelkie elementy instalacyjne, które mogą wpłynąć na proces rozbiórki. Dobrą praktyką jest sporządzenie dokumentacji fotograficznej i rysunkowej stanu istniejącego, co pomoże w analizie i późniejszym rozliczeniu prac. Zgodnie z normami budowlanymi, obmiar powinien być przeprowadzany zgodnie z obowiązującymi przepisami, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również zgodność z projektem. Takie podejście pozwala na identyfikację potencjalnych problemów przed rozpoczęciem prac, co z kolei może prowadzić do ograniczenia kosztów i czasu realizacji projektu.

Pytanie 16

Jaką grubość powinny mieć spoiny wsporcze (poziome) w tradycyjnych murach wykonanych z cegły ceramicznej?

A. 3 - 5 mm

B. 15 - 20 mm

C. 6 - 9 mm

D. 10 - 17 mm

Spoiny wsporne w murach tradycyjnych z cegły ceramicznej powinny mieć grubość od 10 do 17 mm, co wynika z różnych standardów budowlanych oraz praktycznych aspektów konstrukcyjnych. Grubość spoiny ma kluczowe znaczenie dla właściwego łączenia elementów murarskich, co wpływa na stabilność i wytrzymałość całej konstrukcji. Między innymi, każda spoiny powinny być wystarczająco szerokie, aby umożliwić odpowiednią aplikację zaprawy, co z kolei zapewnia solidne połączenie pomiędzy cegłami. W praktyce, zbyt wąskie spoiny mogą prowadzić do nieprawidłowego wypełnienia, co skutkuje słabszą jakością murów oraz zwiększoną podatnością na uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1996-1-1 dotyczący projektowania murów, wskazują, że optymalna grubość spoiny wspornych zapewnia nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę, co jest istotne w kontekście końcowego wykończenia budynków. W związku z tym, należy przestrzegać zalecanych wartości, aby uzyskać odpowiednią jakość i trwałość konstrukcji.

Pytanie 17

Aby ustalić powierzchnię tynków klasy IV na ścianie, jakie elementy należy zastosować?

A. kątowniki aluminiowe

B. siatkę z tworzywa sztucznego

C. wkładki dystansowe

D. listwy aluminiowe

Wybór wkładek dystansowych, kątowników aluminiowych czy siatki z tworzywa sztucznego w kontekście wyznaczania lica tynków kategorii IV może prowadzić do wielu nieporozumień oraz problemów praktycznych. Wkładki dystansowe, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, nie zapewniają odpowiedniej sztywności i stabilności, które są kluczowe dla uzyskania równych linii tynku. Niewłaściwe ich zastosowanie może prowadzić do deformacji tynku oraz utraty estetyki. Kątowniki aluminiowe, mimo że są użyteczne w kontekście zabezpieczania krawędzi, nie spełniają roli wsparcia w procesie tynkowania. Ich główną funkcją jest ochrona narożników, a nie precyzyjne wyznaczanie lica, co czyni je niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. Siatka z tworzywa sztucznego, z kolei, ma zastosowanie w systemach ociepleń oraz wzmocnienia, ale nie jest przeznaczona do wyznaczania lica tynków. Zastosowanie tego elementu może prowadzić do błędów w aplikacji tynku, gdyż nie zapewnia ona sztywności wymaganej do stworzenia równych i stabilnych powierzchni. Typowe błędy myślowe w tym przypadku obejmują mylenie funkcji poszczególnych materiałów oraz niewłaściwą interpretację ich zastosowania, co może znacząco wpłynąć na jakość wykończenia oraz trwałość systemu tynkarskiego.

Pytanie 18

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

B. układane na stropach w sąsiedztwie okien

C. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

D. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

Jasne, że usuwanie gruzu z budowy przez obudowane zsypy to świetny pomysł, zwłaszcza z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności. Dzięki tym zsypom wszystko odbywa się w uporządkowany sposób. W praktyce to zmniejsza ryzyko, że coś się rozleci i będzie niebezpieczne na placu budowy. Można by powiedzieć, że to wręcz kluczowe, żeby wszystkie prace były dobrze zorganizowane, co z kolei jest zgodne z przepisami BHP. Warto też pomyśleć o przeszkoleniu pracowników, by wiedzieli, jak z tego korzystać, bo to na pewno pomoże uniknąć zagrożeń. No i wszyscy wiemy, że standardy dotyczące zarządzania odpadami są ważne, więc szybkie i bezpieczne usuwanie gruzu to na pewno dobry ruch. Generalnie, obudowane zsypy nie tylko pomagają w porządku, ale także przyspieszają transport materiałów, co wpływa na to, jak szybko skończymy robotę.

Pytanie 19

Do murowania elementów palenisk wykonanych z ceramiki używa się zaprawy

A. polimerowej

B. szamotowej

C. wodoszczelnej

D. ciepłochronnej

Wybór niewłaściwej zaprawy do murowania ceramicznych elementów palenisk może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych oraz operacyjnych. Ciepłochronne zaprawy, mimo że posiadają dobre właściwości izolacyjne, nie są przystosowane do bezpośredniego kontaktu z wysokimi temperaturami generowanymi w paleniskach. Ich skład chemiczny często nie zawiera elementów odpornych na działanie ognia, co może prowadzić do degradacji i osłabienia struktur w wysokotemperaturowych warunkach. Polimerowe zaprawy, z kolei, charakteryzują się elastycznością i przyczepnością, lecz ich zastosowanie w kontekście ceramiki ogniotrwałej jest niewłaściwe. Wysoka temperatura może zniszczyć ich struktury, co prowadzi do utraty właściwości spoiny i w konsekwencji do awarii konstrukcji. W przypadku wodoszczelnych zapraw, ich funkcja ochrony przed wilgocią nie ma zastosowania w obszarze palenisk, gdzie kluczowe są właściwości odporności na ciepło i ogień. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że zaprawy o innych właściwościach chemicznych mogą być stosowane w miejscach, gdzie wymagane są cechy szamotowe. Zrozumienie specyfiki materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji grzewczych.

Pytanie 20

Na ilustracji przedstawiono fragment stropu

A. Teriva.

B. Akermana.

C. Kleina.

D. Fert.

Strop Kleina stanowi jedno z bardziej klasycznych rozwiązań w budownictwie, które zyskało popularność dzięki swojej solidności oraz prostocie konstrukcyjnej. W jego budowie wykorzystuje się stalowe belki, co pozwala na znaczne zmniejszenie ciężaru całej konstrukcji, a jednocześnie zapewnia wysoką nośność. Wypełnienie z cegieł, które jest stosowane w tym typie stropu, charakteryzuje się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz termiczną, co czyni go idealnym rozwiązaniem w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej. Strop Kleina jest również zgodny z normami budowlanymi, co czyni go bezpiecznym i trwałym rozwiązaniem. Z punktu widzenia inżynierii, ważnym aspektem jest możliwość dostosowania tego typu stropu do różnych warunków oraz obciążeń, co czyni go elastycznym rozwiązaniem w projektowaniu budynków. Jak pokazuje praktyka, stropy tego rodzaju są często stosowane w modernizacjach oraz renowacjach starych budynków, co potwierdza ich uniwersalność i wartość w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 21

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 100 kg

B. 30 kg

C. 50 kg

D. 15 kg

Wybór nieprawidłowej ilości zaprawy tynkarskiej może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia norm zużycia oraz błędnych kalkulacji. Na przykład, odpowiedzi sugerujące mniejszą ilość, takie jak 50 kg, 30 kg czy 15 kg, nie uwzględniają rzeczywistego zużycia materiału na danej powierzchni. Kluczowym błędem w takim podejściu jest pomijanie całkowitej powierzchni oraz normy zużycia. Pomnożenie powierzchni 20 m2 przez normę 5 kg/m2 jest niezbędnym krokiem w obliczeniach, a każda z wymienionych wartości nie odpowiada prawdziwym wymaganiom materiałowym. Dodatkowo, może to wskazywać na myślenie o tynku jako o dowolnym wykończeniu, bez uwzględnienia specyficznych wymagań technicznych, co prowadzi do niewłaściwych założeń. W branży budowlanej, precyzja w obliczeniach jest kluczowa, a błędne oszacowanie może skutkować nie tylko problemami z jakością wykonania, ale również zwiększonymi kosztami związanymi z zakupem dodatkowych materiałów. Ponadto, mniejsze ilości mogą nie tylko prowadzić do nieodpowiedniego pokrycia powierzchni, ale również mogą wpływać na efektywność całego procesu budowlanego.

Pytanie 22

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 903 x 1990 mm

B. 905 x 2012 mm

C. 897 x 1991 mm

D. 896 x 2015 mm

Odpowiedź 896 x 2015 mm jest poprawna, ponieważ wymiary te są niezgodne z dopuszczalnymi odchyleniami dla otworów drzwiowych. Dokumentacja przewiduje szerokość otworu na poziomie 90 cm, co odpowiada 900 mm. Minimalne dopuszczalne odchylenie wynosi 900 mm - 3 mm = 897 mm, co oznacza, że szerokość otworu nie powinna być mniejsza niż 897 mm. W tym przypadku, szerokość 896 mm jest zbyt mała. Dodatkowo, wysokość otworu wynosi 2015 mm, co również wykracza powyżej maksymalnego dopuszczalnego odchylenia dla wysokości, które wynosi 200 cm + 3 mm = 2003 mm. W praktyce, przestrzeganie tych wymiarów jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego montażu drzwi, wpływa to na ich funkcjonalność oraz estetykę. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie regularnych pomiarów otworów przed montażem i dostosowywanie ich do wymagań technicznych, co przyczyni się do zwiększenia trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowania.

Pytanie 23

Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad

Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment)
(...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m² i powierzchni otworów do 3 m², jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...)

A. 1,0 m2

B. 2,0 m2

C. 0,5 m2

D. 3,0 m2

Odpowiedź "3,0 m2" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich, powierzchnię otworów, których powierzchnia nie przekracza 3 m2, należy odjąć od powierzchni tynków, o ile tynkowane są również ościeża. W przypadku otworów o powierzchni powyżej 1 m2, ale nieprzekraczającej 3 m2, nie ma konieczności odliczania ich powierzchni, co jest zgodne z przyjętymi normami. Praktycznie oznacza to, że w przypadku typowych budynków mieszkalnych, gdzie często spotykamy się z oknami o standardowych wymiarach, odpowiednie uwzględnienie takich otworów podczas obmiaru tynku pozwala na dokładniejsze ustalenie ilości materiałów potrzebnych do wykonania robót tynkarskich. Przykładowo, jeżeli mamy do czynienia z pomieszczeniem z dużymi oknami, warto wiedzieć, że ich powierzchnia nie wpłynie na całkowity koszt robót, co jest istotne w kontekście zarządzania budżetem projektu budowlanego. Zastosowanie tych zasad nie tylko wpływa na poprawność obliczeń, ale również na efektywność procesu budowlanego, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 24

W przypadku strzępiów zazębionych należy zostawić pustkę o głębokości w co drugiej warstwie muru:

A. 1 cegły

B. 1/4 cegły

C. 2 cegieł

D. 1/2 cegły

Wykorzystanie pustek w murze jest kluczowym zagadnieniem w budownictwie, jednak odpowiedzi sugerujące głębokości 1/2 cegły, 1 cegłę oraz 2 cegły są błędne. W przypadku głębokości 1/2 cegły, można napotkać problemy związane z nadmiernym osłabieniem struktury muru, co prowadzi do zwiększonego ryzyka pęknięć i zniekształceń. Tego rodzaju pustki mogą powodować nierównomierne osiadanie budynku, a także wpływać negatywnie na jego trwałość. Głębsze pustki, takie jak 1 cegła czy 2 cegły, w ogóle nie spełniają zamierzonej funkcji, gdyż eliminują zasadniczą korzyść, jaką jest kontrolowanie ruchów konstrukcji. Zbyt duże pustki mogą wprowadzać do muru nadmierne luki, które osłabiają spójność materiałów budowlanych i prowadzą do problemów z izolacją termiczną oraz akustyczną. Ponadto, błędne przekonanie o tym, że większe pustki mogą zwiększać wentylację muru, jest mylne, gdyż może to prowadzić do niekontrolowanego przepływu powietrza i w konsekwencji do zawilgocenia. Znajomość właściwych standardów i praktyk budowlanych, w tym zasad dotyczących głębokości pustek, jest kluczowa dla osiągnięcia stabilności i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 25

Przed użyciem tynków akrylowych produkowanych w fabryce w pojemnikach, należy je

A. dodać pigment

B. wymieszać z wodą

C. dodać utwardzacz

D. wymieszać bez dodatków

W przypadku tynków akrylowych stosowanie dodatków, takich jak woda, pigmenty czy utwardzacze, może prowadzić do niepożądanych efektów w trakcie aplikacji oraz ograniczyć ich właściwości użytkowe. Dodanie wody do tynków akrylowych, które są już zapakowane w odpowiedniej konsystencji, może wpłynąć na ich lepkość i zdolność do przyczepności. Może to prowadzić do problemów z aplikacją, takich jak zbyt szybkie wysychanie, co z kolei może skutkować powstawaniem pęknięć. Wprowadzenie pigmentów również nie jest zalecane, ponieważ zmienia ono skład chemiczny tynku, co może wpłynąć na jego trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne. Co więcej, dodanie utwardzacza, który jest typowy dla innych rodzajów materiałów budowlanych, może prowadzić do nieprawidłowego utwardzania oraz obniżenia właściwości tynku, takich jak elastyczność. Osoby przystępujące do pracy z tynkami akrylowymi powinny być świadome, że takie zmiany mogą prowadzić do błędnych założeń o ich zastosowaniu, co jest typowym błędem w rozumieniu właściwości materiału. Zaleca się, aby korzystać z tynków akrylowych zgodnie z ich przeznaczeniem i specyfikacją techniczną, co jest kluczowe dla osiągnięcia długotrwałych efektów estetycznych oraz funkcjonalnych.

Pytanie 26

Cementową zaprawę wykorzystuje się do budowy ścian

A. nośnych zewnętrznych

B. fundamentowych

C. działowych

D. nośnych wewnętrznych

Murowanie ścian nośnych wewnętrznych, działowych oraz nośnych zewnętrznych, choć również ważne, wymaga zastosowania innych typów zapraw, które są dostosowane do specyficznych potrzeb tych konstrukcji. W przypadku ścian nośnych wewnętrznych, gdzie nie ma bezpośredniego kontaktu z wodą gruntową, można stosować zaprawy o mniejszej odporności na wilgoć, co może prowadzić do niewłaściwych praktyk w budownictwie. Ściany działowe, które często nie przenoszą obciążeń, mogą być murowane z użyciem zapraw lekkich, co wprowadza zamieszanie dotyczące stosowania zapraw cementowych. W przypadku ścian nośnych zewnętrznych, kluczowe jest zapewnienie izolacji, co może oznaczać konieczność użycia zapraw mrozoodpornych lub odpornych na działanie wody. Często mylone są różnice między zaprawami stosowanymi w konstrukcjach nośnych a tymi w fundamentach, co prowadzi do błędnych wyborów materiałowych. Zrozumienie, że zaprawa cementowa ma swoje właściwe miejsce w budowie fundamentów, a nie w innych typach murowania, jest kluczowe dla uzyskania trwałych i bezpiecznych konstrukcji. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do osłabienia struktury budynku, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym budownictwie.

Pytanie 27

Aby uniknąć wilgoci na zewnętrznych ścianach parteru budynku z bloczków betonowych, pierwszą warstwę należy ułożyć na

A. zaprawie cementowo-wapiennej

B. papie asfaltowej

C. lepiku asfaltowym

D. zaprawie cementowej

Zgadza się, papa asfaltowa to dobry wybór. Działa jak tarcza przed wilgocią, chroniąc ściany budynku przed wodą. Ułożenie bloczków betonowych na tej papie to świetny pomysł, bo izoluje nam to od wilgoci z gruntu i deszczu, a to naprawdę ważne, żeby wszystko było trwałe. Papa asfaltowa ma super właściwości, jeśli chodzi o odporność na wodę, co w budownictwie jest mega ważne. Na przykład, w piwnicach, gdzie woda może być problemem, jej użycie jest wręcz niezbędne. Trzeba pamiętać, że według norm budowlanych, stosowanie papy na fundamentach i ścianach parteru to naprawdę dobra praktyka, bo minimalizuje ryzyko wilgoci i uszkodzeń. Generalnie, dobrze jest myśleć o izolacji od początku budowy, bo to wpływa na to, jak długo konstrukcja wytrzyma i czy będzie bezpieczna.

Pytanie 28

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną odległość, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, o spoinach pionowych niewypełnionych.

Rodzaj muru	Odległości L_d między szczelinami dylatacyjnymi (w metrach) w ścianach
	szczelinowych		jedno- lub dwuwarstwowych o spoinach pionowych
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	wypełnionych	niewypełnionych
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

A. 30 metrów.

B. 20 metrów.

C. 12 metrów.

D. 25 metrów.

Wybór innej odległości, jak 20, 12, czy 30 metrów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad projektowania konstrukcji z pustaków ceramicznych. Odległość 20 metrów, mimo że może wydawać się odpowiednia, nie uwzględnia faktu, że dylatacje mają na celu nie tylko kompensację rozszerzalności cieplnej, ale także kontrolę naprężeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Z kolei odległość 12 metrów nie jest zalecana, ponieważ prowadziłaby do nadmiaru dylatacji, co może osłabić integralność strukturalną i zwiększyć koszty budowy. Zastosowanie odległości 30 metrów z kolei przekracza normy branżowe, co może skutkować poważnymi problemami konstrukcyjnymi, takimi jak pęknięcia i osiadanie. Ważne jest, aby w każdym projekcie uwzględnić specyfikę materiałów oraz warunki lokalne, zwracając uwagę na standardy takie jak PN-EN 1996-1-1, które jasno określają optymalne odległości dylatacyjne. Typowym błędem myślowym jest błędne zakładanie, że większa odległość zwiększa stabilność, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do przeciążenia konstrukcji i poważnych konsekwencji. Dlatego kluczowe jest oparcie się na danych zawartych w tabelach i normach, które są wynikiem badań i praktyki inżynierskiej.

Pytanie 29

Gładź tynków zewnętrznych można uzyskać z mieszanki

A. cementowo-wapiennej

B. anhydrytowej

C. wapiennej

D. wapienno-gipsowej

Wybór innych zapraw, takich jak wapienne, anhydrytowe czy wapienno-gipsowe, nie jest odpowiedni do gładzi tynków zewnętrznych. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zalety, nie oferuje wystarczającej wytrzymałości mechanicznej i odporności na czynniki atmosferyczne w porównaniu do zaprawy cementowo-wapiennej. Wapno ma tendencję do łuszczenia się i kruszenia pod wpływem deszczu i wiatru, co sprawia, że nie nadaje się do stosowania jako główna warstwa wykończeniowa na elewacjach. Z kolei zaprawa anhydrytowa, będąca materiałem na bazie siarczanu wapnia, jest stosunkowo nowym rozwiązaniem, które znajduje swoje miejsce w budownictwie wnętrz, ale nie sprawdza się w warunkach zewnętrznych, ponieważ może ulegać degradacji pod wpływem wilgoci. Ostatnią z analizowanych opcji, zaprawa wapienno-gipsowa, nie jest również zalecana do zastosowań zewnętrznych, gdyż gips, mimo że jest materiałem łatwym w obróbce, ma niską odporność na wodę, co prowadzi do jego szybkiego zniszczenia pod wpływem deszczu. W przypadku gładzi tynków zewnętrznych kluczowe jest, aby materiał charakteryzował się odpowiednią odpornością na warunki atmosferyczne oraz zdolnością do regulacji wilgotności, dlatego zaprawa cementowo-wapienna jest najbardziej rekomendowaną opcją w tej dziedzinie.

Pytanie 30

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 2 cegły

B. 1/4 cegły

C. 1 cegła

D. 1/2 cegły

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi, jak na przykład 1 cegły, 1/2 cegły czy 2 cegieł, wynika z nieporozumienia dotyczącego zasadności głębokości pustek w strzępiach zazębionych. W przypadku głębokości 1 cegły, mur staje się zbyt słaby, ponieważ zbyt duże szczeliny mogą prowadzić do problemów z integralnością strukturalną. Z kolei 1/2 cegły również jest zbyt dużą głębokością, co może powodować, że mur będzie podatny na deformacje, a tym samym na uszkodzenia pod wpływem obciążeń. Zastosowanie większych pustek prowadzi do niekorzystnych warunków izolacyjnych, co może wpływać na wilgotność i trwałość materiałów budowlanych. Odpowiednia głębokość pustek jest kluczowym czynnikiem projektowym, a wszelkie odstępstwa od norm mogą skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. W praktyce, ważne jest, aby murarz był świadomy tego, jak różne głębokości pustek wpływają na całość konstrukcji oraz jakie są zalecenia w dokumentach normatywnych i branżowych. Zrozumienie tych zależności pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, co jest kluczowe w budownictwie. Dlatego też, pozostawienie pustek o głębokości 1/4 cegły jest najlepszą praktyką, która gwarantuje zarówno wytrzymałość, jak i estetykę wykonanej pracy.

Pytanie 31

Aby zmniejszyć ilość wody w betonie przy temperaturze otoczenia od +5°C do +10°C, warto zastosować dodatek

A. napowietrzającą

B. uplastyczniającą

C. przeciwmrozową

D. uszczelniającą

Odpowiedzi "uszczelniającą", "przeciwmrozową" i "napowietrzającą" mogą wydawać się odpowiednie, jednak każda z nich odnosi się do innych celów i właściwości materiałów budowlanych. Domieszki uszczelniające mają na celu poprawę szczelności betonu, co jest ważne w kontekście ochrony przed wodą, ale nie wpływają na redukcję ilości wody w mieszance. W przypadku domieszek przeciwmrozowych, ich główną rolą jest ochrona betonu przed uszkodzeniem w wyniku zamarzania i rozmarzania, co jest szczególnie istotne w niskich temperaturach, ale nie dotyczą one bezpośrednio zmniejszenia wody w mieszance. Z kolei domieszki napowietrzające wprowadzają powietrze do mieszanki, co zwiększa jej odporność na cykle mrozowe, lecz również nie prowadzą do redukcji wody. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie domieszki mają podobne działanie, podczas gdy ich funkcje są zróżnicowane i związane z wymaganiami technologicznymi. Właściwe zastosowanie domieszek wymaga zrozumienia ich specyficznych właściwości oraz wpływu na zachowanie betonu w różnych warunkach, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i trwałości konstrukcji budowlanych.

Pytanie 32

Aby naprawić uszkodzony narożnik muru, w którym konieczna jest wymiana cegieł, zbudowanego z cegły ceramicznej pełnej klasy 15 na zaprawie cementowo-wapiennej M15, należy użyć cegieł

A. ceramiczne pełne klasy 15

B. kratówki klasy 15

C. klinkierowe klasy 20

D. ceramiczne pełne klasy 20

Odpowiedź "ceramiczne pełne klasy 15" jest poprawna, ponieważ zachowuje spójność z materiałem, z którego został wykonany oryginalny mur. Cegły ceramiczne pełne klasy 15 charakteryzują się odpowiednimi właściwościami mechanicznymi i trwałością, co zapewnia ich kompatybilność z zaprawą cementowo-wapienną M15 używaną do budowy muru. Zastosowanie identycznego materiału jest kluczowe dla utrzymania jednorodności i stabilności strukturalnej. W praktyce, przy wymianie cegieł, szczególnie w narożnikach, kluczowe jest, aby nowo zastosowane cegły miały podobne właściwości, aby unikać problemów związanych z różnicami w rozszerzalności cieplnej czy absorpcji wilgoci. Ponadto, zachowanie klasy 15 w cegłach zapewnia odpowiednią nośność i odporność na czynniki zewnętrzne, co jest zgodne z normami budowlanymi. Warto pamiętać, że użycie cegieł o wyższej klasie, takich jak klasy 20, mogłoby wprowadzić niepożądane napięcia w strukturze muru, co w dłuższej perspektywie mogłoby prowadzić do uszkodzeń murów.

Pytanie 33

Perlit to lekkie materiał budowlany, używany do wytwarzania zapraw

A. szamotowych

B. krzemionkowych

C. ciepłochronnych

D. kwasoodpornych

Wybór szamotu, krzemionki czy materiałów kwasoodpornych jako odpowiedzi na pytanie o zastosowanie perlitu w produkcji zapraw budowlanych jest niepoprawny. Szamot to materiał ceramiczny, który charakteryzuje się wysoką odpornością na temperatury, ale nie posiada właściwości izolacyjnych, jakie zapewnia perlit. W praktyce, szamoty są stosowane głównie w piecach i kominkach, gdzie niezbędna jest odporność na wysoką temperaturę, a nie izolacja termiczna budynków. Z kolei krzemionka to minerał wykorzystywany głównie w produkcji szkła i ceramiki, a nie w izolacji budowlanej. Materiały kwasoodporne, choć istotne w kontekście odporności chemicznej, nie są odpowiednie do zapewnienia izolacji termicznej, co jest kluczowe w kontekście zastosowania perlitu. Typowym błędem myślowym jest mylenie zastosowań różnych materiałów budowlanych ze względu na ich właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W rzeczywistości, wybór odpowiednich materiałów powinien być oparty na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach, zgodnych z dobrą praktyką budowlaną i normami branżowymi.

Pytanie 34

Na podstawie receptury roboczej oblicz, ile żwiru potrzeba do sporządzenia mieszanki betonowej C12/15, jeżeli pojemność robocza betoniarki wynosi 200 litrów.

Receptura robocza
Składniki na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C12/15
cement:	275 kg
piasek:	590 kg
żwir:	1375 kg
woda:	165 l

A. 33 kg

B. 118 kg

C. 275 kg

D. 55 kg

Poprawna odpowiedź to 275 kg, co wynika z obliczeń opartych na recepturze roboczej dla mieszanki betonowej C12/15. W przypadku betoniarki o pojemności 200 litrów, musimy przeliczyć ilość żwiru z przelicznika 1 m³ mieszanki betonowej. Według standardów, ilość żwiru w mieszance C12/15 wynosi 1375 kg na 1 m³. Przeskalowując to do pojemności betoniarki, stosujemy proporcję objętości: 0,2 m³ (200 litrów) razy 1375 kg, co daje 275 kg. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej, aby zapewnić właściwe proporcje składników, co wpływa na jakość i trwałość betonu. Zrozumienie receptur betonowych oraz umiejętność przeliczania ich na mniejsze objętości jest kluczowa dla każdego inżyniera budowlanego czy wykonawcy, co pozwala na efektywne i oszczędne gospodarowanie materiałami.

Pytanie 35

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania trzech ścian grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4,5 m każda.

Fragment instrukcji producenta
Zużycie bloczków gazobetonowych
Wymiary bloczków [mm]	Zużycie [szt./m²]
240×240×590	7
120×240×590

A. 2268 sztuk.

B. 1134 sztuk.

C. 756 sztuk.

D. 378 sztuk.

Fajnie, że wybrałeś 1134 bloczki gazobetonowe. To odpowiednia liczba, a żeby do tego dojść, trzeba było dobrze policzyć. Zaczynamy od obliczenia powierzchni jednej ściany. Mamy 12 m na 4,5 m, co daje nam 54 m². Potem bierzemy pod uwagę, że robimy trzy ściany, więc całkowita powierzchnia to 162 m². Aż się prosi, żeby policzyć, ile bloczków potrzeba na każdy metr kwadratowy – w tym przypadku to 7. Przemnażając, dostajemy 1134 bloczki. To bardzo ważna wiedza w budownictwie, bo dokładne obliczenia pozwalają oszacować materiały, co wpływa na koszty i czas budowy. Warto znać takie zasady, bo dobrze przeprowadzona kalkulacja zwiększa efektywność i pozwala lepiej zarządzać zasobami.

Pytanie 36

Jakiego rodzaju kruszywa należy użyć do stworzenia zaprawy, która będzie przeznaczona do wykonania tynku izolacyjnego?

A. Miału marmurowego

B. Piasku kwarcowego

C. Piasku rzecznego

D. Żużla wielkopiecowego

Piasek kwarcowy, choć często używany w budownictwie, nie jest odpowiedni do produkcji zapraw ciepłochronnych, głównie z powodu swoich właściwości termoizolacyjnych, które są znacznie gorsze niż te oferowane przez żużel wielkopiecowy. Piasek kwarcowy charakteryzuje się dużą gęstością i masą, co może prowadzić do zwiększenia ciężaru tynku, a tym samym do obniżenia jego efektów izolacyjnych. W kontekście tynków ciepłochronnych, kluczowe jest, aby kruszywo miało zdolność do zatrzymywania powietrza w swojej strukturze, co piasek kwarcowy nie jest w stanie zapewnić. Z kolei miał marmurowy, pomimo że ma estetyczne walory, nie spełnia wymogów dotyczących termoizolacyjności i może być zbyt drogi w zastosowaniu w skali budownictwa. Piasek rzeczny, choć z natury ma mniejsze zanieczyszczenia, również nie zapewnia odpowiednich właściwości izolacyjnych i może prowadzić do problemów z wilgocią w tynku. Wybór niewłaściwego kruszywa może skutkować nieefektywnymi rozwiązaniami budowlanymi, co podkreśla znaczenie stosowania materiałów zgodnych z wytycznymi branżowymi oraz normami, takimi jak PN-EN 998-1, które precyzują parametry technologiczne dla zapraw budowlanych. Dlatego też kluczowe jest, aby osoby zajmujące się doborem materiałów budowlanych miały świadomość właściwości technicznych i praktycznych aspektów używanych surowców.

Pytanie 37

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt materiałów potrzebnych do wykonania 1 m² tynku mozaikowego.

Rodzaj materiału	Pojemność opakowania	Cena za 1 opakowanie	Wydajność
zaprawa tynkarska	25 kg	150,00 zł	3 kg/m²
preparat gruntujący	4 l	30,00 zł	0,4 l/m²

A. 18,00 zł

B. 9,00 zł

C. 6,00 zł

D. 21,00 zł

Poprawna odpowiedź to 21,00 zł, co jest wynikiem dokładnego obliczenia kosztów materiałów potrzebnych do wykonania 1 m² tynku mozaikowego. W tym przypadku istotne jest, aby zrozumieć, że koszt zaprawy tynkarskiej wynosi 18,00 zł/m², a koszt preparatu gruntującego to dodatkowe 3,00 zł/m². Suma tych dwóch wartości daje całkowity koszt 21,00 zł/m². Jest to ważne, aby znać te wartości, ponieważ pozwala to na precyzyjne planowanie budżetu na prace tynkarskie w projektach budowlanych. W praktyce, przy kalkulacji kosztów dla większych powierzchni, takie jednostkowe koszty mogą być mnożone przez powierzchnię całkowitą, co następnie pozwala na oszacowanie całkowitych wydatków. Przykładowo, przy tynkowaniu ściany o powierzchni 50 m², całkowity koszt materiałów wyniesie 1050,00 zł. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, które zalecają staranne obliczanie kosztów na każdą część projektu, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków oraz opóźnień w realizacji.

Pytanie 38

Aby zbudować murowane ścianki działowe o grubości do 12 cm i jak najmniejszym ciężarze objętościowym, należy zastosować cegłę

A. klinkierową

B. ceramicznej pełnej

C. silikatową pełną

D. dziurawki

Dziurawka, czyli cegła ceramiczna z otworami, jest doskonałym materiałem do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm z uwagi na swoje właściwości izolacyjne oraz niski ciężar objętościowy. Dzięki otworom w cegłach, ich masa jest znacznie niższa, co przyczynia się do zmniejszenia obciążenia konstrukcyjnego budynku. Dziurawki charakteryzują się również dobrą izolacyjnością akustyczną, co sprawia, że są idealnym materiałem do budowy ścianek działowych w biurach i mieszkaniach, gdzie istotne jest oddzielenie pomieszczeń. W normach budowlanych, takich jak PN-EN 771-1, określono wymagania dotyczące właściwości materiałów budowlanych, a cegły dziurawki spełniają te standardy, oferując wysoką jakość i trwałość. Przykładem zastosowania dziurek mogą być ścianki działowe w nowoczesnych budynkach mieszkalnych, gdzie niskie koszty transportu i łatwość w obróbce przekładają się na efektywność całego projektu budowlanego.

Pytanie 39

Krążyna stanowi element wspierający, który umożliwia realizację

A. stropów gęstożebrowych

B. gzymsów oraz cokołów

C. stropów Kleina

D. sklepień i łuków

Krążyna, jako pomocnicza konstrukcja podporowa, jest kluczowym elementem w procesie budowy sklepień i łuków. Działa jako zewnętrzny element wspierający, który pozwala na właściwe przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych oraz stabilizację formy architektonicznej. W przypadku łuków, krążyna umożliwia równomierne rozłożenie sił działających na łuk, co jest istotne dla zachowania jego integralności strukturalnej. Przykładowo, w architekturze romańskiej i gotyckiej, sklepy krzyżowo-żebrowe wykorzystują krążyny jako istotne wsparcie dla skomplikowanych form. Użycie krążyn w projektach budowlanych zgodnych z normami Eurokodów zapewnia optymalizację rozkładu obciążeń, co przekłada się na długowieczność i bezpieczeństwo budowli. Należy także pamiętać o estetyce, ponieważ krążyny mogą być również elementem dekoracyjnym, co widoczne jest w wielu zabytkowych obiektach architektonicznych, gdzie harmonijnie łączą funkcję strukturalną z walorami wizualnymi.

Pytanie 40

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. piasek + cement + woda + wapno

B. woda + cement + wapno + piasek

C. piasek + cement + wapno + woda

D. wapno + woda + piasek + cement

Kolejność składników w przygotowywaniu zaprawy cementowo-wapiennej jest kluczowa, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych problemów. Dodawanie piasku jako pierwszego składnika, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, może skutkować niejednolitym wymieszaniem materiałów i obniżeniem jakości zaprawy. Piasek, jako materiał sypki, wymaga dokładnego połączenia z innymi składnikami, co jest trudne do osiągnięcia, jeśli nie są one odpowiednio rozpuszczone w wodzie. Z kolei dodanie wapna przed cementem może zakłócić proces hydratacji, gdyż wapno nie wchodzi w reakcję z wodą tak efektywnie, jak cement. Ważne jest, aby zrozumieć, że cement jest odpowiedzialny za uzyskanie twardości zaprawy, a woda działa jako aktywator tego procesu. Złe proporcje lub niewłaściwa kolejność mogą prowadzić do pęknięć, zmniejszenia przyczepności oraz długoterminowych uszkodzeń strukturalnych. Takie błędy są często wynikiem niepełnej wiedzy na temat chemii materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz praktyk zalecanych przez specjalistów, aby osiągnąć optymalne wyniki w budownictwie. Właściwe przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej wpływa na jej funkcjonalność i trwałość, co ma bezpośredni wpływ na niezawodność całego obiektu budowlanego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej