Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 23 lipca 2025 14:12
Data zakończenia: 23 lipca 2025 14:28

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do pomiaru odległości na terenie płaskim?

A. niwelator

B. libellę

C. węgielnicę

D. taśmę mierniczą

Taśma miernicza jest podstawowym narzędziem stosowanym do pomiaru odległości w terenie płaskim. Charakteryzuje się dużą dokładnością, łatwością w użyciu oraz przenośnością, co czyni ją idealnym wyborem do różnorodnych prac geodezyjnych, budowlanych oraz inżynieryjnych. W praktyce, taśmy miernicze mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak metal, włókno szklane czy tworzywa sztuczne, co wpływa na ich trwałość oraz zastosowanie. Standardowe długości taśm mierniczych to zazwyczaj 20, 30 lub 50 metrów, co umożliwia pomiar odległości zarówno w małych, jak i dużych projektach. Przy pomiarze odległości ważne jest, aby taśma była napięta i ułożona w linii prostej, co zapewnia dokładność. Dodatkowo, zastosowanie taśmy mierniczej w terenie płaskim jest zgodne z ogólnymi standardami pomiarowymi, co zapewnia spójność i wiarygodność wyników. Warto również wspomnieć, że taśma miernicza może być używana w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak teodolit czy niwelator, co zwiększa jej funkcjonalność. Na przykład, w geodezji taśma może być używana do wyznaczania punktów kontrolnych lub do określania odległości między punktami referencyjnymi.

Pytanie 2

Gdy środek ochrony roślin dostanie się na skórę lub odzież pracownika, pierwszym krokiem, który powinien podjąć, jest

A. usunięcie zanieczyszczonej odzieży i założenie czystych rzeczy

B. zdjęcie skażonej odzieży i umycie ciała wodą z mydłem

C. niezwłoczne wezwanie lekarza

D. odnalezienie etykiety - instrukcji użycia środka

W przypadku kontaktu środka ochrony roślin ze skórą lub odzieżą pracownika, priorytetem jest natychmiastowe usunięcie zanieczyszczonej odzieży oraz umycie ciała wodą z mydłem. Tego rodzaju substancje mogą zawierać toksyczne składniki, które wnikają przez skórę, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Szybkie usunięcie skażonej odzieży minimalizuje ryzyko dalszego narażenia. Następnie, dokładne umycie skóry wodą z mydłem nie tylko usuwa resztki substancji chemicznych, ale także pomaga w zredukowaniu ewentualnych reakcji alergicznych oraz podrażnień. W kontekście standardów BHP oraz regulacji dotyczących pracy z substancjami chemicznymi, ważne jest, aby pracownicy byli przeszkoleni w zakresie postępowania w przypadku wprowadzenia środków ochrony roślin w kontakt ze skórą. Ponadto, firmy powinny posiadać odpowiednie środki ochrony osobistej oraz procedury awaryjne, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników, zgodnie z zasadami dobrych praktyk branżowych.

Pytanie 3

Podczas projektowania terenów zielonych na obszarach wilgotnych nie powinno się brać pod uwagę

A. brzozy omszonej (Betula pubescens) i czeremchy pospolitej (Prunus padus)

B. jesionu wyniosłego (Fraxinus excelsior) i wierzby iwy (Salix caprea)

C. kaliny koralowej (Viburnum opulus) i derenia rozłogowego (Cornus sericea)

D. jabłoni purpurowej (Maluspurpurea) i berberysu pospolitego (Berberis vulgaris)

Jabłoń purpurowa (Malus purpurea) i berberys pospolity (Berberis vulgaris) są roślinami, które nie powinny być uwzględniane w projektowaniu terenów zieleni na stanowiskach wilgotnych. Jabłoń purpurowa, mimo że jest atrakcyjna wizualnie, ma swoje preferencje glebowe, które nie obejmują bardzo wilgotnych warunków. Nie toleruje długotrwałego zalewania, co czyni ją niewłaściwym wyborem. Berberys pospolity z kolei, preferuje gleby dobrze przepuszczalne i może być wrażliwy na nadmiar wilgoci, co wpływa na jego zdrowotność i wzrost. W dobrych praktykach projektowania terenów zieleni, kluczowe jest dostosowywanie wyboru roślin do warunków siedliskowych, co zapewnia ich prawidłowy rozwój oraz estetykę przestrzeni. Wybierając rośliny do wilgotnych stanowisk, warto kierować się gatunkami, które naturalnie występują w takich warunkach, jak np. wierzby, jesiony czy kaliny, które dobrze znoszą wysoką wilgotność i mogą wspierać lokalną bioróżnorodność.

Pytanie 4

W rejonie gospodarstwa szkółkarskiego znajdującego się w okolicach Suwałk nie zaleca się prowadzenia uprawy na gruncie

A. kasztana jadalnego (Castanea sativa), sosny himalajskiej (Pinus wallichiana)

B. platanolistnego klonu (Platanus x hispanica), świerka pospolitego (Picea abies)

C. dębu szypułkowego (Quercus robur), świerka kaukaskiego (Picea orientalis)

D. buka pospolitego (Fagus sylvatica), sosny wejmutki (Pinus strobus)

Wybór drzew do uprawy w szkółkach to nie tylko kwestia ich popularności, ale trzeba patrzeć na to, co działa w danym miejscu. Dąb szypułkowy i świerk kaukaski nie są najlepszymi opcjami dla Suwałk, bo dąb potrzebuje specjalnych warunków glebowych, a te tam mogą się nie sprawdzać. Rośnie najlepiej tam, gdzie gleba jest żyzna i pełna próchnicy. Świerk kaukaski z kolei jest dość wymagający, zarówno jeśli chodzi o glebę, jak i klimat, a w Suwałkach czasem bywa różnie. Jeśli weźmiemy pod uwagę buk pospolity i sosnę wejmutkę, to też może być problem, bo buk lubi gleby kwaśne, a sosna wejmutka ma swoje wymagania co do pH gleby. Wybierając niewłaściwe gatunki, można napotkać sporo problemów - tak jak choroby drzew czy niską jakość drewna. Dlatego ważne jest, żeby dobrze to przemyśleć i dopasować wybór do warunków w danym miejscu.

Pytanie 5

Jakie rośliny wymagają sezonowego przycinania na wiosnę?

A. Róże rabatowe

B. Sosny dwuigielne

C. Jałowce płożące

D. Berberysy zimozielone

Róże rabatowe wymagają corocznego cięcia wiosennego, aby zapewnić ich zdrowy rozwój i piękny wygląd. W procesie tym usuwamy martwe, uszkodzone lub chore pędy, co sprzyja lepszemu krzewieniu się rośliny oraz sprzyja uzyskaniu większej ilości kwiatów. Wiosenne cięcie róży powinno być przeprowadzone po ustąpieniu mrozów, w momencie, gdy zaczynają pojawiać się pąki. Warto pamiętać, aby cięcie wykonywać narzędziami ostrymi oraz dezynfekowanymi, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Zgodnie z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, cięcie powinno być prowadzone pod kątem, co umożliwia lepsze odprowadzanie wody i zapobiega gniciu. Dobrą praktyką jest również ścinanie pędów nad oczkiem, co prowadzi do lepszego wzrostu oraz kwitnienia. Ponadto, regularne cięcie wpływa na zdrowie rośliny, co w konsekwencji ogranicza potrzebę stosowania chemicznych środków ochrony roślin.

Pytanie 6

Jakie środki ochrony osobistej powinien użyć pracownik przystępujący do koszenia trawnika kosą spalinową?

A. Osłonę twarzy, rękawice, obuwie zabezpieczające stopy

B. Osłonę twarzy, ochronniki słuchu, obuwie zabezpieczające stopy

C. Okulary ochronne, rękawice, obuwie zabezpieczające stopy

D. Okulary ochronne, rękawice, ochronniki słuchu

Osłona twarzy, ochronniki słuchu i obuwie chroniące stopy to kluczowe środki ochrony indywidualnej, które powinien zastosować pracownik przystępujący do koszenia trawnika kosą spalinową. Osłona twarzy chroni przed odłamkami trawy i innych materiałów, które mogą zostać wyrzucone podczas pracy. Jest to szczególnie istotne, ponieważ drobne cząstki mogą powodować poważne uszkodzenia wzroku. Ochronniki słuchu są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia słuchu spowodowanego głośną pracą silnika spalinowego, który generuje hałas na poziomie przekraczającym 90 dB, co może prowadzić do problemów ze słuchem w dłuższej perspektywie. Obuwie chroniące stopy, najlepiej z twardą podeszwą i noskiem ochronnym, zabezpiecza przed urazami mechanicznymi oraz zapewnia stabilność na nierównym terenie. Zgodnie z normą PN-EN 13032-1:2011, odpowiednie środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w każdej sytuacji, gdzie istnieje ryzyko urazów ciała. Użycie tych środków nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale również zgodność z przepisami BHP.

Pytanie 7

Typową roślinnością w lasach bukowych są

A. sukulenty

B. kserofity

C. hygrofity

D. geofity

Geofity to rośliny, które w swoim cyklu życiowym przechodzą przez fazy spoczynku, w trakcie których ich nadziemne części obumierają, a przetrwanie zapewniają podziemne organy, takie jak cebulki, bulwy czy kłącza. W lasach bukowych, które są typowe dla umiarkowanego klimatu Europy, geofity odgrywają kluczową rolę w ekosystemie, wykorzystując okresy, gdy korona drzew jest bez liści, aby maksymalnie wykorzystać światło słoneczne i składniki odżywcze. Przykładem geofitów są przylaszczki, śnieżyczki i zawilce, które kwitną wczesną wiosną, zanim liście buków zaczynają rozwijać się na dobre. Zastosowanie wiedzy na temat geofitów jest istotne w kontekście ochrony bioróżnorodności, planowania przestrzennego oraz zachowania naturalnych ekosystemów. Zgodnie z najlepszymi praktykami ochrony środowiska, zrozumienie roli tych roślin w lasach bukowych może wspierać działania na rzecz ich zachowania oraz rekultywacji terenów leśnych, co ma kluczowe znaczenie w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 8

Co można uznać za cechy charakterystyczne upraw w szklarni?

A. całoroczna produkcja, niezależna od warunków atmosferycznych

B. długi czas trwania produkcji, wynikający z niekorzystnych warunków atmosferycznych

C. sezonowość upraw uzależniona od warunków atmosferycznych

D. ograniczenie w zakresie wyboru roślin

Wielu producentów i entuzjastów ogrodnictwa mylnie utożsamia produkcję szklarniową z sezonowością upraw, co jest niezgodne z podstawową zasadą tego typu hodowli. Sezonowość uprawy uzależniona od warunków klimatycznych, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest cechą charakterystyczną tradycyjnego rolnictwa, w którym czynniki atmosferyczne mają ogromny wpływ na rodzaj oraz jakość plonów. W szklarni, dzięki zastosowaniu technologii umożliwiających kontrolowanie mikroklimatu, możliwe jest prowadzenie upraw przez cały rok, co stanowi istotną zaletę tej metody. Długi okres produkcji, wynikający z niesprzyjających warunków klimatycznych, jest również błędnym stwierdzeniem, gdyż szklarniowe uprawy są projektowane tak, aby maksymalizować efektywność produkcji w każdych warunkach. Ograniczony asortyment roślin to kolejny mit – współczesne szklarniowe systemy uprawowe umożliwiają hodowlę różnorodnych gatunków roślin, w tym tych, które w naturalnych warunkach byłyby niemożliwe do wyhodowania. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że produkcja szklarniowa oferuje unikalne możliwości, które pozwalają na przezwyciężenie tradycyjnych ograniczeń związanych z warunkami klimatycznymi, co jest jednym z fundamentów nowoczesnego rolnictwa.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju roślinę warto wybrać, aby dekoracja florystyczna była w odcieniach szarości?

A. Nagietek lekarski (Calendula officinalis)

B. Starzec popielny (Senecio cineraria)

C. Rącznik pospolity (Ricinus communis)

D. Ubiorek tarczowy (Iberis umbellata)

Starzec popielny (Senecio cineraria) jest idealnym wyborem do dekoracji florystycznych utrzymanych w odcieniach szarości, ponieważ jego liście mają charakterystyczny, srebrzystoszary kolor. Roślina ta, znana również jako 'dusty miller', jest często wykorzystywana w ogrodnictwie i aranżacji przestrzeni ze względu na swoje dekoracyjne właściwości. Przykładem zastosowania może być tworzenie kompozycji w donicach, gdzie starzec popielny harmonijnie współgra z innymi roślinami o ciemniejszych barwach, a jego szarość łagodzi kontrasty. W praktyce, roślina ta jest także stosowana w bukietach jako element podkreślający inne kwiaty, co pozwala na uzyskanie eleganckiego efektu. W kontekście planowania ogrodów i przestrzeni zielonych, starzec popielny jest zalecany w standardach projektowania, które podkreślają potrzebę zrównoważonego doboru roślin w celu osiągnięcia spójności estetycznej i kolorystycznej. Ponadto, dobrze znosi różne warunki glebowe oraz jest odporny na choroby, co czyni go praktycznym wyborem dla każdego ogrodnika.

Pytanie 10

Cechą morfologiczną, którą można zaobserwować, jest łuszcząca się kora?

A. klonu jesionolistnego (Acer negundo)

B. dębu szypułkowego (Quercus robur)

C. platana klonolistnego (Platanus acerifolia)

D. buka zwyczajnego (Fagus sylvatica)

Buch zwyczajny (Fagus sylvatica) oraz dąb szypułkowy (Quercus robur) to gatunki, które posiadają charakterystyczną korę, ale nie wykazują zjawiska łuszczenia się. Kora buku jest gładka i szaro-brązowa, a wraz z wiekiem staje się bardziej popękana, ale nie łuszczy się, co odróżnia go od platana. Z kolei dąb szypułkowy posiada ciemniejszą, głęboko bruzdowatą korę, która również nie łuszczy się w sposób charakterystyczny dla platana. Klon jesionolistny (Acer negundo) również nie jest znany z łuszczącej się kory, a jego kora jest gładka i szara, co może prowadzić do błędnych wniosków o jego podobieństwie do platana. Wybór niewłaściwego gatunku może wynikać z mylnego skojarzenia cech morfologicznych, dlatego ważne jest dokładne zrozumienie charakterystyki poszczególnych drzew. W praktyce, przy identyfikacji roślin, kluczowe jest zwracanie uwagi na szczegóły morfologiczne, co jest niezbędne w profesjonalnych praktykach biologicznych, ekologicznych oraz leśnych. Właściwe rozpoznawanie gatunków roślin jest fundamentalne dla zachowania bioróżnorodności oraz skutecznej ochrony środowiska.

Pytanie 11

Jaką czynność powinno się zakończyć na etapie zakupu ogrodu?

A. Zakładanie trawnika

B. Sadzenie drzew

C. Sadzenie żywopłotu

D. Obsadzanie rabaty bylinowej

Założenie trawnika jako ostatnia czynność w procesie zakładania ogrodu jest kluczowe z kilku powodów. Po pierwsze, trawnik jest elementem, który najlepiej sprawdzi się po zakończeniu wszystkich innych prac związanych z układaniem ogrodu, takich jak sadzenie drzew, krzewów czy obsadzanie rabat. Wcześniejsze prace mogą powodować uszkodzenia młodych nasadzeń oraz prowadzić do rozjeżdżania gleby, co negatywnie wpływa na wzrost trawy. Po drugie, zakładanie trawnika wymaga przygotowania gleby, które najlepiej wykonać po zakończeniu wszelkich innych nasadzeń, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia młodych roślin. Przykładem może być rozrzucenie nasion trawy po zakończeniu prac związanych z sadzeniem żywopłotu, gdzie ziemia została już odpowiednio uformowana. Dla uzyskania zdrowego trawnika istotne jest również odpowiednie nawadnianie oraz nawożenie gleby, co powinno być zrealizowane po zakończeniu wszystkich innych działań ogrodniczych. Zgodnie z dobrymi praktykami, trawnik powinien być zakładany na końcu, aby zapewnić mu najlepsze warunki do wzrostu i rozwinięcia się w atrakcyjną powierzchnię.

Pytanie 12

Rośliny rabatowe dekoracyjne z kwiatów, które mają być użyte do stworzenia letniego kwietnika, powinny mieć

A. dobrze rozwiniętą rozetę liściową

B. wykształcone pąki oraz pierwsze rozkwitnięte kwiaty

C. wykształcone, zamknięte pąki kwiatowe

D. wykształcone liścienie oraz pierwsze liście właściwe

Rośliny rabatowe ozdobne, które mają być wykorzystane w kwietnikach sezonowych, powinny posiadać wykształcone pąki oraz pierwsze rozwinięte kwiaty, ponieważ te cechy wskazują na ich gotowość do kwitnienia. Pąki kwiatowe są kluczowym elementem rozwoju roślin, ponieważ to właśnie z nich rozwiną się kwiaty, które przyciągają uwagę i pełnią funkcję dekoracyjną. W przypadku kwietników letnich, celem jest stworzenie efektownej kompozycji kolorystycznej, która przyciągnie wzrok i stanie się ozdobą ogrodu. Rośliny o rozwiniętych pąkach i kwiatach będą lepiej reagować na warunki panujące w czasie letnim, co sprzyja ich wzrostowi i rozkwitowi. Dobrym przykładem są popularne w Polsce rośliny takie jak pelargonie, petunie czy begonie, które wymagają odpowiednich warunków do rozwoju pąków. Stosowanie roślin w odpowiednich fazach wzrostu zgodnie z zasadami ogrodnictwa i horticultury, zapewnia ich optymalny rozwój oraz estetykę kompozycji. Zgodnie z zasadami dobrego projektowania ogrodów, zaleca się dobieranie roślin w takim stadium ich rozwoju, które zapewni maksymalne walory ozdobne.

Pytanie 13

Bardzo wiekowe drzewa oraz krzewy o niskiej żywotności potrzebują przycinania

A. poprawiającego bezpieczeństwo

B. odmładzającego

C. formującego koronę

D. zwiększającego kwitnienie

Odpowiedź odmładzającego cięcia jest prawidłowa, ponieważ w przypadku bardzo starych drzew i krzewów o słabej żywotności, celem jest przywrócenie im energii i zdolności do wzrostu. Cięcie odmładzające polega na usuwaniu starych, chorych lub uszkodzonych gałęzi, co umożliwia lepszy dostęp światła i powietrza do wnętrza korony, a także stymuluje produkcję nowych pędów. Takie zabiegi mogą znacząco poprawić ogólną kondycję rośliny oraz zwiększyć jej odporność na choroby i szkodniki. Praktycznym zastosowaniem tego rodzaju cięcia może być odnawianie starych krzewów owocowych, takich jak porzeczki czy maliny, które po odpowiednim cięciu mogą znowu obficie owocować. Zgodnie z dobrymi praktykami w arborystyce, najlepiej wykonywać cięcie odmładzające wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy rośliny są w stanie spoczynku, co minimalizuje stres i wspiera regenerację.

Pytanie 14

Jakie gatunki roślin można zakwalifikować jako wiosenne rośliny skalne kwitnące?

A. Aster krzaczasty (Aster dumosus), przetacznik kłosowy (veronica spicata)

B. Dzwonek karpacki (Campanula carpatica), rozchodnik ostry (Sedum acre)

C. Smagliczkę skalną (Alyssum saxatile), gęsiówkę skalną (Arabis caucasica)

D. Kostrzewę siną (Festuca glauca), macierzankę piaskową (Thymus serpyllum)

Smagliczka skalna i gęsiówka skalna to świetne wybory, gdy mówimy o roślinach skalnych, które kwitną na wiosnę. Smagliczka, z tymi swoimi małymi, żółtymi kwiatami, to roślinka, która naprawdę daje radę, nawet w trudnych warunkach. Ma mocny system korzeniowy, więc sprawdza się w suchych i kamienistych miejscach. Z kolei gęsiówka skalna z białymi albo różowymi kwiatami jest niezawodna pod względem odporności na suszę i świetnie pokrywa większe powierzchnie. Dlatego często można ją spotkać w ogrodach skalnych lub na murkach. Co ważne, te rośliny są dobrą decyzją, bo zmniejszają potrzebę nawadniania i stosowania nawozów. Dodatkowo obie mogą być roślinami okrywowymi, co pomaga ograniczyć chwasty i ładnie wygląda w ogrodzie. A ich wczesne kwitnienie przyciąga owady zapylające, co wspiera bioróżnorodność, co jest teraz super istotne.

Pytanie 15

Aby odwrócić, rozdrobnić i wymieszać skiby, należy użyć

A. plug

B. brony

C. kultywatora

D. aeratora

Kultywator to narzędzie, które służy do spulchniania gleby, ale jego funkcja znacznie odbiega od zadania, które wymaga odwrócenia i wymieszania skiby. Choć kultywatory są użyteczne w późniejszych etapach uprawy, ich zastosowanie ogranicza się głównie do przygotowania gleby w okresie wzrostu roślin, a nie do głębokiej orki, jak ma to miejsce w przypadku pługa. Bronę wykorzystuje się do wykańczania gleby oraz do jej spulchniania, ale nie jest w stanie skutecznie odwrócić skiby w sposób, w jaki wykonuje to pług. Bronowanie to proces, który najczęściej odbywa się po orce i ma na celu wyrównanie i rozluźnienie gleby, co nie odpowiada na potrzeby głębokiego przygotowania podłoża. Aerator, z kolei, jest narzędziem przeznaczonym do napowietrzania gleby, co jest istotne dla zdrowego rozwoju roślin, ale nie ma zastosowania w kontekście łamania i mieszania skiby. Błędem w myśleniu jest założenie, że te narzędzia mogą zastąpić pługa, gdyż każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Właściwe rozumienie funkcji poszczególnych narzędzi agrarnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami i uzyskiwania wysokich plonów. Dlatego też, aby skutecznie przygotować glebę do siewu, należy zawsze stosować pług, który jest dedykowany do głębokiej orki i zmiany struktury gleby.

Pytanie 16

Najlepszym rozwiązaniem na wzmocnienie trawiastej powierzchni w obszarze parkingu jest

A. pokrycie parkingu ażurowymi płytami betonowymi

B. wzmocnienie krawędzi trawnika drewnianą palisadą

C. rozsypanie na trawie mieszanki cementu i piasku

D. zamieszczenie drucianej siatki na głębokości 5 cm

Pokrycie parkingu ażurowymi płytami betonowymi jest najkorzystniejszym sposobem umocnienia nawierzchni trawiastej, ponieważ te płyty zapewniają odpowiednią stabilizację podłoża przy jednoczesnym zachowaniu naturalnego wzrostu trawy. Ażurowe płyty betonowe pozwalają na swobodny przepływ wody, co jest kluczowe dla zdrowia trawnika, a jednocześnie chronią go przed nadmiernym ugniataniem przez pojazdy. W praktyce, takie rozwiązanie jest często stosowane w przestrzeniach, gdzie wykorzystanie trawnika do parkowania pojazdów jest sporadyczne, a materiały te są projektowane tak, aby wytrzymać obciążenia związane z ruchem samochodowym. Ażurowe systemy nawierzchni są również zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ minimalizują erozję gleby i umożliwiają naturalne nawadnianie poprzez wchłanianie opadów deszczu. Dobrą praktyką przy ich stosowaniu jest zapewnienie odpowiedniej bazy pod płytami, co zwiększa ich efektywność i trwałość. Dodatkowo, przy odpowiednim doborze roślinności, można osiągnąć estetyczne połączenie betonu z naturalnym krajobrazem.

Pytanie 17

Aby przeprowadzić pomiary w terenie metodą domiarów prostokątnych, należy wykorzystać

A. taśmę mierniczą, węgielnicę i tyczki geodezyjne

B. planimetr, węgielnicę oraz wysokościomierz

C. kompas, taśmę mierniczą oraz szpilki geodezyjne

D. niwelator, szpilki geodezyjne oraz szkicownik

Taśma miernicza, węgielnica i tyczki geodezyjne to kluczowe narzędzia do wykonania pomiarów metodą domiarów prostokątnych, która jest istotną techniką w geodezji. Taśma miernicza pozwala na dokonanie precyzyjnych pomiarów odległości w terenie, co jest niezbędne do określenia wymiarów obszaru. Węgielnica, z kolei, umożliwia kontrolę kątów prostych, co jest ważne w zapewnieniu dokładności geometrii pomiarów. Tyczki geodezyjne służą do wyznaczania punktów kontrolnych w terenie, co ułatwia późniejsze prace związane z pomiarami i ich dokumentacją. Zastosowanie tych narzędzi zgodnie z branżowymi standardami zapewnia wysoką jakość i rzetelność wyników. Na przykład, w praktycznych zastosowaniach, przy wytyczaniu granic działki, wykorzystanie tych narzędzi pozwala na uzyskanie precyzyjnych i wiarygodnych wyników, które są kluczowe dla wszelkich działań związanych z geodezją i budownictwem.

Pytanie 18

Aby chronić nadziemne części roślin przed zimnem, wykorzystuje się materiały do owijania. Którego z nich nie powinno się używać do tego celu?

A. Słomy

B. Papieru

C. Folię

D. Juty

Stosowanie słomy, juty czy papieru do owijania roślin w celu ich ochrony przed mrozem może wydawać się logicznym wyborem, jednak warto przyjrzeć się, dlaczego nie są one optymalnymi rozwiązaniami. Słoma, mimo swojej popularności, ma ograniczoną trwałość i może łatwo ulegać rozkładowi, co w dłuższym okresie może prowadzić do niedostatecznej ochrony roślin. Natomiast juta, jako naturalny materiał, może być efektywna, ale jej skuteczność zależy od warunków atmosferycznych. W przypadku intensywnych opadów deszczu, juta może nabrać wilgoci, co obniża jej izolacyjne właściwości. Papier, z kolei, może wydawać się praktyczny, ale jego niska wytrzymałość na działanie warunków atmosferycznych sprawia, że jest on mało trwałym rozwiązaniem. Ponadto, zarówno juta, jak i papier wymagają regularnego monitorowania, aby upewnić się, że nie sprawiają więcej szkody niż pożytku. W przypadku folii problemem jest jej zdolność do zatrzymywania ciepła, co w połączeniu z wilgocią może prowadzić do przegrzania roślin. W wielu przypadkach użytkownicy mogą być skłonni do wyboru materiałów, które są dostępne i łatwe w użyciu, ignorując ich długoterminowe konsekwencje. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna ochrona roślin wymaga nie tylko dobrze dobranych materiałów, ale także wiedzy na temat ich właściwości i zachowania w zmiennych warunkach atmosferycznych.

Pytanie 19

Jakie rośliny można zalecić do stworzenia formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m?

A. Lilaka pospolitego (Syringa vulgaris), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis)

B. Ligustra pospolitego (Ligustrum vulgare), irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)

C. Derenia jadalnego (Cornus mas), cisa pospolitego (Taxus baccata)

D. Krzewuszkę cudowną (Weigela florida), graba pospolitego (Carpinus betulus)

Każda z wymienionych odpowiedzi zawiera rośliny, które nie są zalecane do formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m, co może prowadzić do nieefektywnego zagospodarowania przestrzeni. Lilak pospolity (Syringa vulgaris) i żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) to rośliny, które osiągają znaczne wysokości, co czyni je mniej odpowiednimi do niskich żywopłotów. Lilak, choć piękny, rośnie do około 3 m i jest bardziej dekoracyjny niż formowany. Żywotnik, z kolei, stosunkowo szybko rośnie i może przekroczyć oczekiwaną wysokość żywopłotu, wymagając częstego przycinania, co w praktyce jest trudniejsze do utrzymania w pożądanym stanie. Krzewuszka cudowna (Weigela florida) oraz grab pospolity (Carpinus betulus) również nie są optymalnym wyborem. Krzewuszka, mimo że ma piękne kwiaty, osiąga wysokość do 2,5 m. Grab, będący drzewem, wymaga dużej przestrzeni i również przekracza wysokość 1 m, co czyni go nieodpowiednim do formowanych żywopłotów. Derenia jadalnego (Cornus mas) i cisa pospolitego (Taxus baccata) także nie można polecić jako niskich żywopłotów, ponieważ cyprys, chociaż dobrze znosi cięcie, to osiąga ponad 2 m i wymaga więcej miejsca do prawidłowego rozwoju. Wybierając rośliny do formowanych żywopłotów, istotne jest, aby zrozumieć ich docelowe rozmiary i wymagania, co pozwoli na stworzenie estetycznych, funkcjonalnych i łatwych w utrzymaniu aranżacji.

Pytanie 20

Jakiego herbicydu można użyć do zwalczania chwastów dwuliściennych?

A. gwiazdnicy pospolitej (Stellaria media)

B. kupkówki pospolitej (Dactylis glomerata)

C. perzu właściwego (Elymus repem)

D. chwastnicy jednostronnej (Echinochloa crus-galli)

Gwiazdnica pospolita (Stellaria media) jest chwastem dwuliściennym, co czyni ją odpowiednim celem dla herbicydów selektywnie zwalczających tego typu rośliny. Herbicydy do zwalczania chwastów dwuliściennych działają na rośliny o budowie dwuliściennej, wpływając na ich wzrost i rozwój, co prowadzi do ich obumierania. Przykładowo, herbicydy takie jak glifosat czy metsulfuron metylu są powszechnie stosowane w uprawach, aby zredukować populacje chwastów dwuliściennych, przy jednoczesnym zachowaniu roślin uprawnych, które są jednocześnie roślinami jednoliściennymi. W praktyce, zaleca się stosowanie tych herbicydów w fazie wczesnego wzrostu chwastów, co zapewnia maksymalną skuteczność, a także minimalizuje negatywny wpływ na środowisko. Dzięki odpowiedniemu zastosowaniu herbicydów można osiągnąć wyższą jakość plonów oraz zmniejszyć konkurencję ze strony chwastów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie agrotechniki.

Pytanie 21

Aby umożliwić zwierzętom przemieszczanie się w obrębie tras szybkiego ruchu, powinny być zainstalowane

A. budowle habitatowe.

B. przepusty.

C. estakady drogowe.

D. jazy.

Wybór innych odpowiedzi, takich jak śluzy, estakady drogowe czy jazy, nie odpowiada na rzeczywiste potrzeby migracyjne zwierząt w kontekście tras szybkiego ruchu. Śluzy, będące stosunkowo małymi strukturami, nie są przeznaczone do umożliwienia migracji dzikich zwierząt, a ich funkcja jest zgoła inna i ogranicza się do regulacji przepływu wody, co sprawia, że ich zastosowanie w kontekście migracji fauny jest niewłaściwe. Estakady drogowe mogą z jednej strony umożliwiać przekraczanie terenu, ale nie dostarczają odpowiednich warunków do migracji zwierząt, takich jak naturalne schronienie czy dostęp do pokarmu i wody, co czyni je nieefektywnymi w tym zakresie. Jazy, jako budowle hydrotechniczne, również są skupione na kontrolowaniu przepływu wód, a nie na wspieraniu ruchu zwierząt, co ogranicza ich użyteczność w kontekście tworzenia korytarzy ekologicznych. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do mylnych wniosków, gdzie złożoność problemu migracji zwierząt jest bagatelizowana, a efektywność ochrony środowiska nie jest brana pod uwagę. Kluczowe jest więc stosowanie się do sprawdzonych praktyk, które uwzględniają całokształt potrzeb ekologicznych i biologicznych, zamiast polegać na nieodpowiednich konstrukcjach, które nie spełniają swoich funkcji w ochronie bioróżnorodności.

Pytanie 22

Określ właściwości, jakimi powinna się odznaczać rozsadnik roślin jednorocznych przeznaczony do zadrzewiania kwietników dywanowych?

A. Krępa i wyrównana

B. Wybujale rosnąca i rozkrzewiona

C. Wybujale rosnąca i wyrównana

D. Krępa i o różnorodnej wysokości

Wybór odpowiedzi, które zakładają, że rozsada powinna być wybujała, jest nieprawidłowy, ponieważ bujne rośliny mogą nie osiągnąć stabilności potrzebnej do prawidłowego wzrostu w warunkach kwietników dywanowych. Rośliny o zbyt dużej wysokości i rozkrzewieniu mogą mieć trudności z utrzymaniem struktury, co prowadzi do ich przewracania się, zwłaszcza podczas silnych wiatrów lub opadów deszczu. Ponadto, zróżnicowana wysokość roślin w obrębie jednego kwietnika dywanowego wprowadza chaos i nieharmonijność, co stoi w sprzeczności z estetycznymi założeniami tego typu nasadzeń. Harmonijne kompozycje wymagają, aby wszystkie rośliny były na podobnym poziomie, co pozwala na uzyskanie jednolitego tła i wzmocnienie efektu wizualnego. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, kluczowe znaczenie ma również zdrowie roślin, które powinny być wolne od chorób i szkodników, co jest znacznie łatwiejsze do osiągnięcia przy odpowiednich, krępych i wyrównanych sadzonkach. Dlatego wybierając rozsady do kwietników dywanowych, należy zwrócić szczególną uwagę na ich strukturę i wysokość, aby uzyskać jak najlepsze efekty w aranżacji przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 23

Jaką roślinę zaleca się do formowania żywopłotów obwódkowych?

A. Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

B. Leszczyna pospolita (Corylus avellana)

C. Karagana syberyjska (Caragana arborescens)

D. Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia)

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) jest doskonałym wyborem do tworzenia żywopłotów obwódkowych z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, roślina ta charakteryzuje się kompaktowym wzrostem oraz gęstym ulistnieniem, co czyni ją idealnym materiałem do formowania estetycznych i funkcjonalnych barier. Lawenda preferuje stanowiska słoneczne oraz dobrze drenujące gleby, co sprawia, że jest odpowiednia do wielu typów ogrodów. Ponadto, jej intensywny zapach i piękne fioletowe kwiaty przyciągają zapylacze, co korzystnie wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Z perspektywy praktycznej, lawenda wymaga umiarkowanej pielęgnacji; można ją przycinać, co pozwala na utrzymanie pożądanej formy i gęstości. W kontekście dobrych praktyk w ogrodnictwie, lawenda jest rośliną odporną na choroby i szkodniki, co przekłada się na mniejsze zużycie pestycydów oraz bardziej zrównoważony rozwój ogrodów. Ponadto, dzięki swoim właściwościom aromatycznym, lawenda ma zastosowanie nie tylko estetyczne, ale również aromaterapeutyczne, co podnosi wartość użytkową ogrodu.

Pytanie 24

Jaką roślinę pnącą można spotkać na pionowych konstrukcjach architektonicznych?

A. Tilia americana

B. Berberis thunbergii

C. Buxus sempervirens

D. Parthenocissus tricuspidata

Berberis thunbergii, zwana berberysami, to krzew ozdobny, który nie jest rośliną pnącą, lecz zwarty w swoim wzroście. Jego głównym zastosowaniem jest tworzenie żywopłotów oraz kompozycji rabatowych. Berberys nie ma zdolności do porastania ścian, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście pytania o rośliny pnące. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie rośliny ozdobne mogą pełnić rolę pnączy, jednak kluczowe jest zrozumienie ich specyficznych cech morfologicznych i ekologicznych. Buxus sempervirens, czyli bukszpan, jest również krzewem o zwartej strukturze, stosowanym głównie do formowania żywopłotów i topiarnych kompozycji, ale nie ma żadnych właściwości wspierających jego wzrost w pionie na budynkach. Z kolei Tilia americana, znana jako lipa amerykańska, to drzewo, które osiąga znaczne rozmiary, lecz nie jest w stanie wspinać się po pionowych elementach. To typowe błędy myślowe polegają na utożsamianiu różnych grup roślinnych bez zrozumienia ich podstawowych różnic w budowie i funkcji. Oprócz tego, rozumienie, że jedynie rośliny pnące mają odpowiednie struktury, takie jak tendrile, przyssawki czy zdolności do owijania się wokół podpór, jest kluczowe dla prawidłowego doboru roślin w projektach ogrodniczych i krajobrazowych.

Pytanie 25

Preparaty chemiczne stosowane w celu zwalczania chorób grzybowych na roślinach dekoracyjnych określane są jako

A. fungicydami

B. retardantami

C. repelentami

D. bakteriocydami

Fungicydy to środki chemiczne stosowane w celu zwalczania chorób roślinnych wywołanych przez grzyby. Działają one poprzez inhibicję wzrostu grzybów, a niektóre z nich nawet je eliminują. Przykładami zastosowania fungicydów są środki stosowane przeciwko chorobom takim jak mączniak prawdziwy, rdza czy zgnilizna. W praktyce, stosowanie fungicydów jest kluczowe dla zachowania zdrowia roślin ozdobnych, pozwala na utrzymanie ich estetyki oraz wartości handlowej. W ogrodnictwie przestrzega się standardów stosowania fungicydów, takich jak rotacja środków chemicznych, aby zminimalizować ryzyko odporności patogenów. Ponadto, odpowiedni dobór fungicydów powinien opierać się na diagnozowaniu chorób oraz uwzględniać specyfikę danego gatunku rośliny. Warto również pamiętać o zastosowaniu fungicydów w profilaktyce, co może zmniejszyć potrzebę interwencji, gdy choroba już się pojawi.

Pytanie 26

Jedną z korzyści nawozów wieloskładnikowych o działaniu spowolnionym jest

A. szybkie uwalnianie substancji odżywczych

B. stopniowe uwalnianie składników pokarmowych

C. niska zawartość składników odżywczych w nawozie

D. stały proporcja składników odżywczych w nawozie

Szybkie uwalnianie składników pokarmowych może wydawać się korzystne na pierwszy rzut oka, jednak w praktyce prowadzi do wielu problemów. Tego rodzaju nawozy mogą powodować znaczne straty składników odżywczych, które nie są w pełni wykorzystane przez rośliny i mogą zostać wypłukane z gleby podczas opadów deszczu. To zjawisko, znane jako wymywanie, skutkuje nie tylko obniżeniem efektywności nawożenia, ale także może prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Ponadto, stały stosunek składników pokarmowych w nawozie nie zawsze odpowiada rzeczywistym potrzebom roślin, które mogą wymagać zmiennej proporcji składników w różnych fazach wzrostu. Mała zawartość składników pokarmowych w nawozie również nie jest korzystna, zwłaszcza w przypadku intensywnego nawożenia, które często jest konieczne w nowoczesnym rolnictwie. Podejścia te mogą prowadzić do niedoborów składników odżywczych w glebie, co negatywnie wpływa na plony oraz zdrowie roślin. Właściwe zrozumienie działania nawozów i ich wpływu na środowisko jest kluczowe dla efektywnego zarządzania nawożeniem w rolnictwie.

Pytanie 27

Zieleń miejska w kontekście zabudowy jednorodzinnej zaliczana jest do terenów zielonych

A. towarzyszące różnym obiektom.

B. wypoczynkowo-wycieczkowe.

C. otwarte.

D. specjalnego przeznaczenia.

Odpowiedź "towarzyszące różnym obiektom" jest prawidłowa, ponieważ zieleń miejska w kontekście zabudowy indywidualnej zazwyczaj występuje w formie terenów zieleni, które są integralną częścią przestrzeni mieszkalnej. Takie tereny pełnią różnorodne funkcje, w tym poprawiają estetykę otoczenia, zwiększają komfort życia mieszkańców oraz przyczyniają się do ochrony środowiska poprzez redukcję zanieczyszczeń powietrza i zwiększenie bioróżnorodności. Przykłady takiej zieleni to ogrody przydomowe, alejki z drzewami, czy skwery osiedlowe. Warto zaznaczyć, że zgodnie z definicjami zawartymi w aktach prawnych dotyczących planowania przestrzennego, tereny te powinny być projektowane z uwzględnieniem zasad zrównoważonego rozwoju oraz dbałości o ekosystemy miejskie. W praktyce oznacza to, iż projektanci i architekci krajobrazu powinni stosować sprawdzone metody, takie jak tworzenie przestrzeni zielonych, które wspierają lokalną faunę i florę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju miast.

Pytanie 28

Jakie są rzeczywiste wymiary boków rabaty, jeśli na projekcie w skali 1:25 przedstawia ona rozmiary 8 cm x 14 cm?

A. 3,5 m x 2,5 m

B. 2,5 m x 3,0 m

C. 2,0 m x 3,0 m

D. 2,0 m x 3,5 m

Odpowiedź 2,0 m x 3,5 m jest prawidłowa, ponieważ przy skali 1:25, wymiary rzeczywiste rabaty można obliczyć, mnożąc wymiary projektu przez 25. Projekt rabaty ma wymiary 8 cm x 14 cm, co oznacza, że długości boków w rzeczywistości wynoszą 8 cm * 25 = 200 cm (2,0 m) oraz 14 cm * 25 = 350 cm (3,5 m). Takie obliczenia są kluczowe w praktyce architektonicznej, gdzie skala projektu ma ogromne znaczenie przy przenoszeniu wymiarów z papieru na rzeczywistość. W branży budowlanej oraz projektowej posługiwanie się skalą jest standardową praktyką, umożliwiającą precyzyjne odwzorowanie planów w rzeczywistych rozmiarach. Przykładem może być projektowanie ogrodów, gdzie precyzyjne wymiary rabaty wpływają na wybór roślin oraz ich rozmieszczenie. Używanie odpowiednich skal i właściwych obliczeń jest niezbędne dla zachowania estetyki oraz funkcjonalności przestrzeni.

Pytanie 29

Kosiarkę rotacyjną ciągnikową można włączyć jedynie

A. po uniesieniu fartucha ochronnego

B. w pozycji roboczej, gdy jest opuszczona

C. po odłączeniu wału przegubowo-teleskopowego

D. w pozycji transportowej, gdy jest podniesiona

Kosiarka rotacyjna ciągnikowa może być uruchomiona wyłącznie w położeniu roboczym, gdy jest opuszczona, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i efektywności pracy w rolnictwie. W takim położeniu kosiarka jest w odpowiedniej pozycji do cięcia trawy, co zapewnia optymalne wykorzystanie jej możliwości i minimalizuje ryzyko uszkodzenia sprzętu. Uruchamianie kosiarki w położeniu roboczym pozwala na dokładne i efektywne cięcie, a także zapobiega ewentualnym zagrożeniom, które mogą wystąpić podczas pracy. Dobre praktyki branżowe wymagają, aby przed rozpoczęciem pracy upewnić się, że wszystkie zabezpieczenia, takie jak fartuch ochronny, są na miejscu i odpowiednio zablokowane. Przykładowo, w przypadku pracy na nierównym terenie, opuszczenie kosiarki do poziomu roboczego sprawia, że praca jest bardziej stabilna, a ryzyko przewrócenia się maszyny jest znacznie zredukowane. Warto także zwrócić uwagę na to, że wiele nowoczesnych kosiarki rotacyjne posiada automatyczne zabezpieczenia, które uniemożliwiają uruchomienie maszyny, gdy nie znajduje się ona w położeniu roboczym, co dodatkowo potwierdza znaczenie tej zasady.

Pytanie 30

Działania podejmowane w celu przywrócenia artystycznych i historycznych wartości zabytkowego ogrodu to

A. adaptacja

B. modernizacja

C. rekultywacja

D. rewaloryzacja

Rewaloryzacja to proces, który ma na celu przywrócenie zabytkowym ogrodem ich pierwotnych walorów artystycznych, kulturowych i historycznych. W praktyce oznacza to nie tylko odtworzenie oryginalnych kompozycji roślinnych i architektonicznych, ale także przywrócenie kontekstu historycznego, w którym dany ogród powstał. Kluczowe dla rewaloryzacji jest przeprowadzanie szczegółowych badań, które pozwalają na zrozumienie pierwotnych założeń projektowych oraz stylów ogrodowych. Przykładem zastosowania rewaloryzacji może być odbudowa ogrodu w stylu barokowym, gdzie ważne jest nie tylko odtworzenie układu roślinnego, ale również elementów małej architektury, takich jak fontanny czy aleje. Dobry projekt rewaloryzacji uwzględnia nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność ogrodu, co czyni go miejscem atrakcyjnym dla odwiedzających oraz niezbędnym elementem edukacji o historii sztuki ogrodowej. W ramach rewaloryzacji stosuje się również zasady zrównoważonego rozwoju, dążąc do minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 31

Podczas przygotowywania gleby na rabatę bylinową, na co szczególnie należy zwrócić uwagę?

A. na poprawienie odczynu gleby

B. na zwiększenie ilości substancji organicznej

C. na zniszczenie chwastów trwałych

D. na dostarczenie składników pokarmowych

Usunięcie chwastów, które mają długie korzenie, to bardzo ważny krok przed przygotowaniem gleby do rabaty bylinowej. Chwasty zabierają roślinom wodę, światło i składniki odżywcze, co może je osłabić, a nawet spowodować, że obumrą. Tak naprawdę, najlepiej jest pozbyć się tych chwastów przynajmniej na kilka tygodni przed sadzeniem roślin, żeby młode roślinki miały lepsze warunki do wzrostu. Warto stosować różne metody, na przykład wykopywanie lub koszenie, a jeśli to naprawdę potrzebne, to można użyć także chemicznych środków, oczywiście zgodnie z przepisami. Mulczowanie to też świetny sposób na ograniczenie chwastów i poprawienie struktury gleby. Można na przykład użyć tkaniny ogrodniczej, która zablokuje dostęp światła do chwastów, ale jednocześnie pozwoli wodzie swobodnie przepływać.

Pytanie 32

Ogrodzenie niewielkiego ogródka przy domu, o wymiarach 6 m x 6 m, w pobliżu ruchliwego szlaku dla pieszych, powinno być wykonane w formie

A. muru

B. płotu z wikliny

C. żywopłotu z bukszpanu

D. drewnianych sztachet

Ogrodzenie w formie muru jest najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla przydomowego ogródka umiejscowionego przy ruchliwym ciągu pieszym. Taki typ ogrodzenia zapewnia nie tylko bezpieczeństwo i prywatność, ale również trwałość i odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne. Mur może być wykonany z różnych materiałów, takich jak cegła, beton czy kamień, co pozwala na jego dostosowanie do estetyki otoczenia. Dodatkowo, mur skutecznie tłumi hałasy i chroni przed wiatrem, co ma znaczenie, gdy ogród znajduje się w pobliżu intensywnego ruchu pieszego. Warto również zauważyć, że dobrze wykonany mur może stać się elementem architektonicznym, który podnosi wartość estetyczną nieruchomości. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, zapewnienie właściwej izolacji i wentylacji murów jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko powstawania wilgoci. Dobrze zaplanowane ogrodzenie w formie muru to zatem praktyczne i estetyczne rozwiązanie, które spełnia zarówno funkcje ochronne, jak i dekoracyjne.

Pytanie 33

Na jaką wysokość należy kosić trawnik na polach golfowych?

A. powyżej 5,5 cm

B. 4 - 5 cm

C. poniżej 2,5 cm

D. 3 - 4 cm

Koszenie murawy na polach golfowych poniżej 2,5 cm jest standardem, który zapewnia optymalne warunki do gry. Taka wysokość koszenia sprzyja rozwojowi grubych, gęstych i mocnych źdźbełów trawy, które są bardziej odporne na uszkodzenia oraz choroby. Dodatkowo, krótko przycięta trawa minimalizuje opór podczas gry, co jest istotne dla golfistów. W praktyce, tak niska wysokość koszenia jest stosowana głównie na greene'ach, gdzie idealne warunki do toczenia piłek są kluczowe. Standardy utrzymania murawy na polach golfowych, takie jak te ustalone przez USGA (United States Golf Association), podkreślają znaczenie odpowiedniej wysokości koszenia w kontekście jakości gry oraz zdrowia trawy. Warto również zauważyć, że regularne utrzymanie takiej wysokości wymaga dokładnego planowania cyklu koszenia oraz dostosowywania go do warunków pogodowych i sezonowych, co jest kluczowe dla zapewnienia doskonałej jakości murawy.

Pytanie 34

Aby zwiększyć zdolność zatrzymywania wody w glebie piaszczystej, powinno się wprowadzić do niej

A. substrat torfowy

B. mielony dolomit

C. zmieloną korę

D. żwir gruboziarnisty

Mielona kora, gruboziarnisty żwir oraz mielony dolomit nie są odpowiednimi dodatkami do poprawy pojemności wodnej gleby piaszczystej, ponieważ każdy z tych materiałów pełni inną rolę w glebie. Mielona kora, choć może poprawiać strukturę i napowietrzanie gleby, nie ma zdolności zatrzymywania wody, co czyni ją mało skuteczną w kontekście zwiększania wilgotności w glebie piaszczystej. Z kolei gruboziarnisty żwir, ze względu na swoją dużą średnicę cząstek, działa wręcz odwrotnie, bowiem zwiększa drenaż, co może prowadzić do szybkiego odparowywania wody i pogłębiania problemu z jej dostępnością dla roślin. Mielony dolomit, będący źródłem wapnia i magnezu, ma zastosowanie w poprawie pH gleby, ale nie przyczynia się w znaczący sposób do zatrzymywania wody. Typowym błędem przy wyborze dodatków do gleby jest opieranie się na niepełnych informacjach o ich właściwościach. Należy pamiętać, że poprawa pojemności wodnej wymaga użycia materiałów, które mają zdolność do wiązania wody, co nie dotyczy wymienionych substancji. Dlatego tak ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o modyfikacji gleby zasięgnąć wiedzy na temat jej właściwości i potrzeb roślin, aby uniknąć nieefektywnych rozwiązań w uprawach.

Pytanie 35

Pod koniec lata nie powinno się stosować nawozów pod krzewy ozdobne?

A. fosforowych

B. azotowych

C. wapniowych

D. potasowych

Odpowiedź dotycząca nawozów azotowych jest poprawna, ponieważ ich stosowanie późnym latem może negatywnie wpłynąć na rośliny ozdobne. Nawozy azotowe wspierają wzrost i rozwój roślin, stymulując produkcję zielonej masy. Jednakże, w okresie późnego lata, rośliny powinny przygotowywać się do zimowania, a nadmiar azotu może prowadzić do opóźnienia naturalnych procesów dojrzewania. W rezultacie rośliny mogą być bardziej podatne na przymrozki oraz choroby. Zamiast nawozów azotowych, w tym czasie zaleca się stosowanie nawozów potasowych i fosforowych, które wspierają układ korzeniowy oraz ogólną odporność roślin. Przykładem zastosowania może być nawożenie iglaków, które w okresie jesiennym powinny otrzymywać potas, aby zbudować mocniejsze korzenie przed zimą. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pielęgnacji roślin ozdobnych.

Pytanie 36

Wrzosowisko powinno być zlokalizowane w miejscu o charakterystyce

A. słonecznym i kwaśnym odczynie gleby

B. ocienionym i kwaśnym odczynie gleby

C. słonecznym i obojętnym odczynie gleby

D. półcienistym i wysokim poziomie wilgotności

Prawidłowe zrozumienie wymagań środowiskowych wrzosowisk jest kluczowe dla ich sukcesu. Stanowiska ocienione i półcieniste są nieodpowiednie, ponieważ wrzosowiska preferują intensywne nasłonecznienie, które stymuluje fotosyntezę i wzrost roślin. Z kolei odczyn gleby ma istotny wpływ na dostępność składników odżywczych; gleby obojętne nie są korzystne dla wrzosowatych, które wymagają kwaśnego pH. Przykłady błędów myślowych obejmują przekonanie, że rośliny mogą prosperować w warunkach niedoboru światła lub w glebach o neutralnym pH, co często prowadzi do słabego wzrostu i chorób roślin. Ponadto, wysokie poziomy wilgotności, zwłaszcza w połączeniu z brakiem słońca, mogą prowadzić do problemów z gnicie korzeni, co jest powszechną przyczyną obumierania wrzosowisk. W kontekście projektowania ogrodów czy ochrony środowiska, istotne jest, aby zrozumieć te zasady, aby unikać nieudanych prób stworzenia wrzosowisk, które nie spełnią oczekiwań estetycznych i ekologicznych. Wiedza na temat preferencji środowiskowych jest zatem kluczowa dla każdego, kto zajmuje się planowaniem terenów zielonych.

Pytanie 37

Kędzierzawość liści ujawnia się poprzez

A. drobne, rdzawoczerwone i wypukłe plamy na liściu

B. zgrubienia, deformacje oraz karminową barwę liścia

C. powstawanie na liściu niewielkich plam brunatnych otoczonych ciemnoczerwoną obwódką

D. puszysty, mączysty osad na liściu

Kędzierzawość liści to jedna z typowych reakcji roślin na stres, który może być spowodowany różnymi czynnikami, takimi jak choroby, szkodniki czy niekorzystne warunki środowiskowe. Obserwacje wskazują, że kędzierzawość liści objawia się poprzez zgrubienia, zniekształcenia oraz karminową barwę liści, co jest efektem zmian w metabolizmie komórek roślinnych. W praktyce, identyfikacja kędzierzawości jest kluczowa dla rolników i ogrodników, ponieważ może wskazywać na obecność patogenów, takich jak wirusy czy grzyby, które mogą poważnie zagrażać uprawom. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie stanu zdrowia roślin w ogrodach, gdzie wczesne rozpoznanie kędzierzawości pozwala na szybsze wdrożenie działań ochronnych, takich jak zastosowanie odpowiednich pestycydów czy poprawa warunków uprawy. Warto również dodać, że zrozumienie mechanizmów kędzierzawości liści jest zgodne z zasadami integrowanej ochrony roślin, co pozwala na bardziej zrównoważone podejście do produkcji roślinnej.

Pytanie 38

Funkcje biocenotyczne, związane z dostarczaniem pożywienia dla ptaków, mają

A. forsycja pośrednia i trzmielina Fortune'a

B. jabłoń purpurowa i ognik szkarłatny

C. dąb czerwony i wierzba purpurowa

D. żylistek szorstki i wrzos pospolity

Jabłoń purpurowa (Malus 'Royalty') oraz ognik szkarłatny (Firethorn, Pyracantha) są doskonałymi przykładami roślin, które pełnią ważne funkcje biocenotyczne, zwłaszcza w kontekście dostarczania pokarmu dla ptaków. Jabłoń purpurowa, charakteryzująca się atrakcyjnymi, ciemnopurpurowymi liśćmi i różowymi kwiatami, wytwarza owoce, które są bogate w cukry i witaminy, przyciągając różnorodne gatunki ptaków. Ognik szkarłatny, z kolei, produkuje twarde, pomarańczowe owoce, które stanowią cenne źródło pożywienia w okresie zimowym, gdy inne pokarmy są trudne do znalezienia. Zastosowanie tych roślin w ogrodach, parkach i innych przestrzeniach zieleni sprzyja zachowaniu różnorodności biologicznej i wspiera lokalne ekosystemy. Dbanie o bioróżnorodność poprzez sadzenie roślin owocowych oraz krzewów jagodowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania terenów zieleni oraz zrównoważonego rozwoju, co przekłada się na korzystny wpływ na zdrowie ekosystemów oraz dobrostan ptaków.

Pytanie 39

Wapnowania nie powinno się przeprowadzać tuż po zastosowaniu nawozu?

A. torfem

B. biohumusem

C. obornikiem

D. kompostem

Wapnowanie gleby jest kluczowym procesem, który ma na celu poprawę jej jakości poprzez dostarczenie wapnia i magnezu oraz regulację pH. Jednak przeprowadzanie wapnowania po nawożeniu innymi substancjami organicznymi, jak kompost, torf czy biohumus, często prowadzi do niekorzystnych efektów. Na przykład, biohumus to produkt degradacji materii organicznej, który jest bogaty w składniki odżywcze, ale wprowadzenie wapna po jego aplikacji może zmieniać dostępność tych składników, prowadząc do ich utraty w glebie. Podobnie, torf, który charakteryzuje się kwaśnym pH, w połączeniu z wapnem może znacząco zniekształcać właściwości gleby. Zastosowanie obornika przed wapnowaniem jest zgodne z koncepcją zrównoważonego rozwoju i dbałości o ekosystem glebowy. Zrozumienie interakcji między różnymi nawozami organicznymi a wapnem jest kluczowe dla uzyskania optymalnych warunków wzrostu roślin. Praktycznym błędem jest przyjęcie, że każda kombinacja nawozów przyniesie korzyści, co może prowadzić do nieefektywnego nawożenia i strat w plonach. Dlatego ważne jest, aby rolnicy i ogrodnicy stosowali się do standardów agronomicznych, które zalecają analizę gleby przed podjęciem decyzji o wapnowaniu i nawożeniu, co pozwoli na lepsze zarządzanie zasobami i osiąganie wyższych plonów.

Pytanie 40

Nawożenie dolistne roślin balkonowych powinno odbywać się w dni

A. pochmurne i deszczowe

B. słoneczne i bezwietrzne

C. słoneczne i suche

D. pochmurne i wietrzne

Wybór dni słonecznych i suchych do nawożenia dolistnego roślin balkonowych może wydawać się rozsądny, jednak w praktyce niesie ze sobą wiele zagrożeń. W słoneczne dni, zwłaszcza przy wysokich temperaturach, rośliny narażone są na stres termiczny, co prowadzi do osłabienia ich zdolności absorpcyjnych. Wysoka temperatura i bezpośrednie działanie promieni słonecznych mogą powodować parowanie wody z liści, co skutkuje zmniejszeniem efektywności nawożenia. Ponadto, nawozy dolistne aplikowane w takich warunkach mogą prowadzić do poparzeń liści, co znacząco osłabia rośliny. W przypadku pochmurnych dni, rośliny są lepiej przygotowane do przyjęcia substancji odżywczych, ponieważ temperatura jest niższa, co sprzyja ich rozpuszczaniu i przyswajaniu. Odpowiednie nawadnianie oraz wilgotność powietrza są kluczowe dla efektywności nawożenia. Wietrzne warunki mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się nawozów na inne rośliny lub do utraty substancji odżywczych, co negatywnie wpływa na skuteczność zabiegu. Dlatego, dla uzyskania najlepszych efektów nawożenia dolistnego, należy wybierać dni z pochmurnym i deszczowym niebem, co zminimalizuje ryzyko uszkodzeń roślin oraz zapewni skuteczną absorpcję nawozów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej