Odpowiedź "ok. 40%" jest poprawna, ponieważ analiza tabeli gęstości roztworów gliceryny jednoznacznie wskazuje, że stężenie 40% odpowiada gęstości zbliżonej do 1,10 g/cm³ (konkretnie 1,099 g/cm³). Gęstość roztworów jest kluczowym parametrem w wielu procesach przemysłowych, w tym w produkcji kosmetyków, farmaceutyków czy żywności, gdzie precyzyjne stężenie składników jest istotne dla uzyskania oczekiwanych właściwości fizykochemicznych. Warto pamiętać, że gęstość roztworów zmienia się w zależności od temperatury i stężenia, co jest zgodne z zasadami chemii analitycznej. W praktycznych zastosowaniach, takich jak obliczanie ilości potrzebnych reagentów czy ocena właściwości roztworów, wiedza o gęstości i stężeniu jest niezwykle istotna. Dobrą praktyką jest bowiem posługiwanie się tabelami gęstości, które mogą wspierać procesy decyzyjne w laboratoriach oraz w przemyśle.
Wybór odpowiedzi sugerujących inne stężenia gliceryny, takie jak 50%, 30% czy 60%, może być wynikiem niepełnego zrozumienia relacji między stężeniem a gęstością roztworów. Przy stężeniu 50%, gęstość wynosi około 1,15 g/cm³, co jest znacząco wyższe niż poszukiwana wartość 1,10 g/cm³. W przypadku 30% stężenia gęstość oscyluje w granicach 1,06 g/cm³, co również nie odpowiada. Stężenie 60% prowadzi do zwiększenia gęstości do około 1,20 g/cm³, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Kluczowym błędem w rozumowaniu może być pominięcie zasady, że gęstość roztworu rośnie wraz ze zwiększonym stężeniem rozpuszczonej substancji, a tym samym zrozumienie, że wyższe stężenia są związane z wyższymi gęstościami. Analizując dane, istotne jest przywiązywanie wagi do dokładnych wartości oraz ich interpretacja w kontekście chemii fizycznej, co może pomóc uniknąć takich pomyłek. W praktyce, rozumienie tych zależności jest fundamentem dla wszelkich obliczeń związanych z przygotowywaniem roztworów, co ma kluczowe znaczenie w laboratoriach oraz w przemyśle chemicznym.
