Fibrobeton to materiał kompozytowy, który powstaje w wyniku dodania włókien polimerowych do mieszanki betonowej. Włókna te poprawiają właściwości mechaniczne betonu, zwiększając jego odporność na pękanie oraz zginanie. W praktyce, fibrobeton stosuje się w miejscach, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość na obciążenia dynamiczne, na przykład w budowach mostów, nawierzchniach drogowych oraz w elementach prefabrykowanych. Dodatkowo, włókna polimerowe zwiększają trwałość betonu w trudnych warunkach atmosferycznych, co jest zgodne z normami PN-EN 14889-1, które określają wymogi dotyczące użycia włókien w betonie. Dzięki zastosowaniu tego typu dodatków, beton staje się bardziej odporny na spękania, co przekłada się na dłuższą żywotność konstrukcji oraz mniejsze koszty związane z konserwacją.
Wprowadzenie do mieszanki betonowej kabli sprężających, prętów stalowych czy kołków drewnianych jest koncepcją, która może zmylić osoby nieznające właściwości różnych materiałów budowlanych. Kable sprężające są używane w konstrukcjach sprężonych, gdzie ich celem jest przenoszenie sił rozciągających, co jednak nie ma zastosowania w fibrobetonie. Takie połączenie może prowadzić do nieodpowiedniego zachowania materiału pod obciążeniem. Pręty stalowe z kolei są stosowane w klasycznym betonie zbrojonym, a nie w fibrobetonie, którego cechą charakterystyczną jest dodatek włókien. Użycie kołków drewnianych w betonie jest zupełnie nieadekwatne, ponieważ drewno nie ma właściwości spajających, a jego zastosowanie w takiej mieszance prowadziłoby do osłabienia struktury. Warto zauważyć, że każdy z tych materiałów ma swoje konkretne przeznaczenie i nie można ich stosować zamiennie. Prawidłowe zrozumienie różnicy pomiędzy włóknami polimerowymi a innymi komponentami jest kluczowe dla projektowania i budowy wytrzymałych konstrukcji, zgodnych z obowiązującymi normami i dobrymi praktykami budowlanymi.