Wypełniacz, w kontekście mieszanek mineralno-asfaltowych, odnosi się do kruszywa o bardzo drobnym uziarnieniu, które zazwyczaj wynosi od 0 do 0,036 mm. Jest to kluczowy składnik, który wpływa na właściwości mechaniczne oraz trwałość asfaltu. Użycie wypełniacza pozwala na lepsze wypełnienie przestrzeni między większymi cząstkami kruszywa, co zwiększa gęstość mieszanki i poprawia jej stabilność. W praktyce oznacza to, że dodanie odpowiedniego wypełniacza może znacznie poprawić odporność mieszanki na deformacje, a także na działanie czynników atmosferycznych. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 13043 dotyczące kruszyw do mieszanek mineralno-asfaltowych, określają wymagania dotyczące jakości i uziarnienia tych materiałów. Wypełniacze mogą być produkowane z różnych surowców, w tym naturalnych i recyklowanych, co umożliwia dostosowanie mieszanek do specyficznych warunków lokalnych oraz wymagań projektowych, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju budownictwa.
Kruszywo o uziarnieniu od 0 do 0,036 mm nie może być zaklasyfikowane jako żwir, piasek ani grys, ponieważ te materiały charakteryzują się większymi frakcjami. Żwir to materiał o dużych ziarnach, zazwyczaj powyżej 2 mm, który nie ma zastosowania w produkcji mieszanek mineralno-asfaltowych o tak drobnym uziarnieniu. Piasek, z kolei, ma uziarnienie od 0,063 mm do 2 mm, co również wyklucza go z tej definicji. Grys natomiast, podobnie jak żwir, to materiał składający się z większych cząstek, zazwyczaj od 2 mm do 31,5 mm. Wybór niewłaściwego kruszywa do produkcji mieszanek mineralno-asfaltowych może prowadzić do poważnych problemów inżynieryjnych, takich jak osłabienie struktury nawierzchni, co w efekcie może skutkować zwiększoną podatnością na uszkodzenia oraz zmniejszoną trwałością. W przypadku mieszanek, kluczowe jest zrozumienie roli każdego składnika, w tym wypełniaczy, które mają za zadanie wypełnić przestrzenie między większymi cząstkami, co poprawia ogólną gęstość i stabilność mieszanki. Nieprawidłowe dobieranie składników do mieszanek mineralno-asfaltowych może prowadzić do ich niewłaściwych właściwości mechanicznych, co w dłuższym okresie negatywnie wpływa na bezpieczeństwo i komfort użytkowania dróg.