Wykonywanie badań ugięć nawierzchni wiosną jest kluczowe z punktu widzenia oceny nośności nawierzchni drogowej. Wiosna to okres, kiedy temperatura i wilgotność są na stabilnym poziomie, co pozwala na uzyskanie wiarygodnych wyników. W tym czasie grunt jest zazwyczaj dobrze nawodniony, co jest istotne dla oceny zachowania materiałów budowlanych pod wpływem obciążeń. Badania te są zgodne z normami PN-EN 13286-47, które określają metody oceny nośności nawierzchni. Przykładem zastosowania tych badań może być planowanie remontów lub modernizacji dróg, gdzie dokładne informacje o stanie nawierzchni są niezbędne do podejmowania decyzji o intensywności i zakresie prac. Regularne monitorowanie stanu nawierzchni pozwala na wczesne wykrycie problemów, co może znacząco obniżyć koszty utrzymania dróg oraz zwiększyć bezpieczeństwo ruchu drogowego.
Badanie ugięć nawierzchni w miesiącach zimowych ma swoje ograniczenia. W zimie nawierzchnie mogą być pokryte śniegiem lub lodem, co uniemożliwia dokładne pomiary i może prowadzić do błędnych wniosków. Obiektywny pomiar nośności nawierzchni wymaga stabilnych warunków, a zimowe zmiany temperatury oraz obecność wody w postaci lodu mogą wprowadzać znaczne błędy. Latem, chociaż warunki mogą być korzystniejsze, mogą występować ekstremalne temperatury, które także wpływają na zachowanie materiałów budowlanych. Jesień to czas, gdy nawierzchnie mogą być narażone na intensywne opady deszczu, co wpływa na ich nośność, a także sprawia, że grunt pod nawierzchnią może być osłabiony przez wilgoć. Dlatego wykonanie badań ugięć nawierzchni w tym okresie może prowadzić do mylnych interpretacji wyników. Z perspektywy inżynierskiej kluczowe jest przeprowadzanie takich badań w warunkach, które nie będą wpływać na ich rzetelność. Właściwy dobór pory roku jest zatem niezbędny do uzyskania miarodajnych wyników i skutecznego planowania działań związanych z utrzymaniem i modernizacją dróg.