Aby obliczyć potrzebną ilość NaCl do zimowego utrzymania nawierzchni jezdni, należy najpierw wyznaczyć całkowite dzienne zużycie soli. Przy prognozowanym zużyciu 0,04 kg NaCl na każdy 1 m² i powierzchni 1000 m², dzienne zużycie wynosi 0,04 kg/m² * 1000 m² = 40 kg. Okres czynnej akcji przeciwśnieżnej trwa średnio 50 dni, więc całkowite zużycie NaCl w tym czasie to 40 kg/dzień * 50 dni = 2000 kg, co równa się 2 tonom. Jest to zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zimowym utrzymaniem dróg, które podkreślają znaczenie dokładnych prognoz zużycia materiałów w celu minimalizacji kosztów i poprawy efektywności operacyjnej. Przykład praktyczny można odnaleźć w procedurach stosowanych przez zarządy dróg, które regularnie monitorują warunki pogodowe i dostosowują ilości stosowanego materiału, aby zapewnić bezpieczeństwo na drogach.
W przypadku obliczeń dotyczących zużycia NaCl na nawierzchniach jezdni, kluczowe jest zrozumienie zarówno ilości materiału potrzebnego na jednostkę powierzchni, jak i czasu, przez który ten materiał będzie używany. Wybór 5,0 ton, 1,0 tony czy 0,5 tony wskazuje na brak zrozumienia zasady obliczeń. Na przykład, wybierając 5,0 ton, można błędnie założyć, że potrzebna ilość powinna być znacznie wyższa niż rzeczywiste zapotrzebowanie, co prowadzi do marnotrawstwa materiałów i dodatkowych kosztów. Przy wyborze 1,0 tony można popełnić błąd polegający na ignorowaniu całkowitego czasu działania, co skutkuje niewystarczającą ilością NaCl na pokrycie całego okresu czynnej akcji. Natomiast wybór 0,5 tony wykazuje niedoszacowanie, ponieważ nie uwzględnia pełnego okresu działania oraz dziennego zużycia. Te błędy myślowe pokazują, że nie tylko liczby, ale także kontekst użycia tych materiałów jest kluczowy w procesach decyzyjnych. Dlatego istotne jest stosowanie właściwych wzorów i podejść do obliczeń, aby zapewnić efektywną i ekonomiczną gospodarkę materiałami w zimowym utrzymaniu dróg.