Obliczenie rezystancji przewodu LgY 10 mm² o długości 1 km można przeprowadzić korzystając ze wzoru: R = ρ * (L / A), gdzie R to rezystancja, ρ to rezystywność materiału, L to długość przewodu, a A to jego przekrój poprzeczny. W przypadku miedzi rezystywność wynosi 1,72∙10^-8 Ω∙m. Wprowadźmy zatem wartości do wzoru: R = 1,72∙10^-8 * (1000 / 10 * 10^-6) = 1,72 Ω. To pokazuje, że przy długości przewodu 1 km i przekroju 10 mm², rezystancja wynosi 1,72 Ω. W praktyce, taką wartość rezystancji należy uwzględniać w obliczeniach dotyczących systemów elektrycznych, aby zapewnić odpowiednią wydajność i minimalizować straty energii. W branży elektroenergetycznej standardowe wartości rezystancji są kluczowe w doborze przewodów oraz ocenie ich zdolności do przewodzenia prądu, co ma istotne znaczenie dla bezpieczeństwa i efektywności instalacji.
Obliczenie rezystancji przewodu może prowadzić do różnych nieporozumień, zwłaszcza gdy błędnie interpretuje się wartości lub stosuje się niewłaściwe wzory. W przypadku odpowiedzi 17,2 Ω, można zauważyć, że jest to wynik, który można uzyskać, myląc jednostki lub nieprawidłowo stosując wzór. Użycie niewłaściwych jednostek lub przeliczeń może prowadzić do znacznych błędów w obliczeniach. Rezystancja przewodu o długości 1 km i przekroju 10 mm² nie może być tak wysoka, ponieważ przy danych wartościach materialnych i geometrycznych wynikiem powinno być zaledwie 1,72 Ω. Z kolei odpowiedzi takie jak 1 720 Ω oraz 172 Ω wskazują na poważne błędy w obliczeniach, które mogą wynikać z całkowitego zignorowania proporcji długości do przekroju poprzecznego lub błędnego przeliczenia jednostek. Tego rodzaju błędy myślowe są częste przy obliczeniach rezystancji, zwłaszcza w przypadkach, gdy nie uwzględnia się odpowiednich parametrów materiałowych. W praktykach inżynieryjnych kluczowe jest prawidłowe zrozumienie i zastosowanie wzorów, a także dbałość o poprawne przeliczenie jednostek, aby uniknąć sytuacji, które mogą prowadzić do nieefektywności w systemach elektrycznych oraz nieplanowanych awarii w instalacjach. Dobre praktyki inżynieryjne zalecają systematyczne sprawdzanie obliczeń oraz korzystanie z wartości tabelarycznych materiałów, aby zapewnić ich poprawność.