Kadrowanie jest kluczowym elementem kompozycji zdjęcia, który ma na celu poprawę estetyki oraz przekazu wizualnego. Poprzez odpowiednie kadrowanie, fotograf może skupić uwagę widza na głównym obiekcie, eliminując zbędne elementy, które mogą odwracać uwagę. Przykładem może być zastosowanie zasady trzeciego, gdzie obraz jest dzielony na dziewięć równych części, a kluczowe elementy są umieszczane w punktach przecięcia linii. Oprócz tego, kadrowanie pozwala na stworzenie kontekstu i narracji, co jest niezbędne w profesjonalnej fotografii. Warto również zauważyć, że odpowiednie kadrowanie może wpływać na wrażenie przestrzeni i perspektywy, co jest szczególnie istotne w fotografii architektury czy portretowej. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi kadrami podczas sesji zdjęciowej, aby uchwycić najlepsze ujęcia, które oddają zamierzony zamysł artystyczny.
Choć skalowanie, warstwy korygujące i maski warstwy są ważnymi narzędziami w postprodukcji zdjęć, nie mają one bezpośredniego wpływu na kompozycję zdjęcia w kontekście kadrowania. Skalowanie odnosi się do zmiany rozmiaru obrazu, co może wpływać na jego jakość, ale nie zmienia układu elementów w kadrze. Często błędnie przyjmuje się, że zwiększenie lub zmniejszenie rozmiaru zdjęcia przyniesie lepszą kompozycję, co może prowadzić do zniekształcenia kluczowych detali i obniżenia jakości. Warstwy korygujące są stosowane do edycji kolorów, kontrastu i jasności, jednak same w sobie nie wpływają na układ obiektów w fotografii. Podobnie maski warstwy, które pozwalają na selektywne zastosowanie efektów, są istotne w kontekście obróbki, ale nie zmieniają pierwotnej kompozycji obrazu. Rozumienie, że kadrowanie to proces decyzyjny dotyczący ramy obrazu, a nie tylko manipulacja jego wymiarami lub edycja, jest kluczowe. W praktyce, poprawna kompozycja wymaga przemyślanego kadrowania na etapie robienia zdjęcia, a nie jedynie podczas obróbki, co jest powszechnym błędem w podejściu do fotografii.