Skalowanie polega na zmianie wielkości obrazu przy zachowaniu stałej rozdzielczości. Oznacza to, że podczas skalowania zmieniamy fizyczne wymiary obrazu, ale liczba pikseli, która go tworzy, pozostaje taka sama, co pozwala na zachowanie jakości wizualnej. Na przykład, w graficznych programach edycyjnych, takich jak Adobe Photoshop, użytkownik może zwiększyć wielkość obrazu w pikselach, nie zmieniając jego rozdzielczości. Takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście druku, gdzie rozdzielczość (wyrażona w DPI - punktach na cal) jest kluczowa dla jakości wydruku. W praktyce, jeśli zwiększymy rozmiar obrazu, ale nie zmienimy jego rozdzielczości, możemy uniknąć niepożądanych zniekształceń i rozmycia, co jest częstym problemem przy niewłaściwym skalowaniu. Dobre praktyki w branży graficznej nakazują zawsze podchodzić do skalowania z uwagą na końcowy produkt, aby zapewnić najwyższą jakość wizualną.
Wszystkie odpowiedzi, które nie dotyczą bezpośrednio zmiany wielkości obrazu przy stałej rozdzielczości, wprowadzają w błąd co do definicji skalowania. Rozdzielczość obrazu odnosi się do liczby pikseli w danym obszarze, a zmiana rozdzielczości bez zmiany wielkości obrazu prowadzi do sytuacji, w której obraz może stać się niewyraźny lub zniekształcony. Na przykład, jeśli zmienimy rozdzielczość, obniżając liczbę pikseli na cal, a następnie zwiększymy rozmiar, uzyskamy obraz, który będzie wyglądał na rozmyty, ponieważ nie ma wystarczającej ilości informacji wizualnych do jego wyświetlenia. Również koncepcja zmiany stylu obrazu i rozdzielczości nie ma związku ze skalowaniem, ponieważ styl obrazu (np. kolory, efekty) nie powinien się zmieniać przy skalowaniu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie pojęcia rozdzielczości z wielkością obrazu oraz nieporozumienia dotyczące tego, jak różne parametry obrazu wpływają na jego jakość. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie grafiki komputerowej i edycji obrazów.