FLAC (Free Lossless Audio Codec) to format, który zapewnia bezstratną kompresję dźwięku, co oznacza, że jakość audio nie ulega degradacji w procesie kompresji. W przeciwieństwie do formatów stratnych, takich jak MP3, FLAC przechowuje dźwięk w oryginalnej jakości, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla audiofilów oraz profesjonalnych muzyków. FLAC jest szeroko stosowany w archiwizacji nagrań, gdzie kluczowe jest zachowanie najwyższej jakości dźwięku. Przykłady zastosowania FLAC obejmują wydania płyt winylowych w formie cyfrowej oraz przechowywanie kolekcji muzycznych w formacie, który umożliwia dalsze przetwarzanie bez utraty jakości. W branży muzycznej standardem jest korzystanie z FLAC do dystrybucji muzyki w serwisach streamingowych oraz do archiwizacji nagrań w studiach nagraniowych. Dzięki wsparciu dla metadanych, FLAC ułatwia organizację kolekcji muzycznych, a także oferuje możliwość tagowania utworów, co zwiększa komfort użytkowania.
MP3 to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji dźwięku pewne informacje są usuwane, co wpływa na jakość audio. Chociaż MP3 jest popularny ze względu na swoje małe rozmiary plików i łatwość w dystrybucji, to nie jest odpowiedni dla zastosowań wymagających najwyższej jakości dźwięku. W przypadku MP4, jest to kontener multimedialny, który często zawiera ścieżki audio w formacie AAC. Chociaż AAC może oferować lepszą jakość niż MP3 przy tych samych bitrate'ach, nadal jest to format stratny, co oznacza, że jakość dźwięku nie jest porównywalna z FLAC. MPEG to standard kompresji wideo oraz audio, ale nie jest on specyficzny dla dźwięku, a jego zastosowanie w audio jest ograniczone w porównaniu do dedykowanych formatów. Wybór formatu audio powinien być oparty na specyficznych potrzebach, takich jak jakość dźwięku, rozmiar pliku i zastosowanie. Typowym błędem jest przyjmowanie, że popularność formatu automatycznie przekłada się na jego jakość, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między formatami i ich wpływ na doświadczenie słuchowe.