Znak z kamienia to naprawdę jedna z najlepszych opcji, jeśli chodzi o stabilizację punktu osnowy w geodezji. Kamień jest mega odporny na różne warunki pogodowe, co sprawia, że pomiary są bardziej precyzyjne i trwałe. W praktyce często wykorzystuje się je w miejscach, gdzie punkty odniesienia muszą być stabilne przez dłuższy czas, na przykład w sieciach geodezyjnych. Z tego co wiem, istotne jest, żeby umiejscowienie tych znaków było zgodne z normami, takimi jak PN-EN ISO 19152, które mówią, jak powinno się je zakupywać i instalować. Ważne, żeby były oznaczone tak, żeby łatwo je było znaleźć w przyszłości, co jest kluczowe dla dokładności pomiarów. W realnym świecie, użycie takiego znaku z kamienia ułatwia odnajdywanie punktów podczas kolejnych prac geodezyjnych. Naprawdę warto w to zainwestować.
Rurki ceramiczne, namalowane znaki czy paliki drewniane mogą wydawać się dobrą alternatywą do stabilizacji punktów osnowy, ale mają sporo ograniczeń, które mogą komplikować życie geodetom. Rurki ceramiczne, mimo że nie rdzewieją, mogą łatwo się zniszczyć mechanicznie, a ich stabilność w gruncie to już inna sprawa. Znaków namalowanych w ogóle nie polecam - znikają szybko pod wpływem deszczu czy słońca, więc trudno je potem znaleźć. Paliki drewniane, chociaż tanie, nie są za bardzo trwałe i łatwo mogą ulec zniszczeniu przez zwierzęta czy po prostu przez pogodę. Wybór niewłaściwych metod do stabilizacji może prowadzić do błędów w pomiarach, a to może skutkować dużymi problemami w projektach budowlanych. W moim odczuciu, lepiej trzymać się sprawdzonych metod, jak znak z kamienia, żeby uniknąć takich sytuacji.