Odpowiedź 25 m jest poprawna, ponieważ w przypadku pomiarów szczegółów sytuacyjnych I grupy, zgodnie z obowiązującymi normami i wytycznymi, dopuszczalne długości rzędnych wynoszą właśnie 25 m. Ta wartość jest konsekwentnie stosowana w geodezji i kartografii, aby zapewnić odpowiednią dokładność pomiarów w terenie. Przykładowo, w praktyce geodezyjnej, podczas wykonywania pomiarów granic działek czy ustalania punktów osnowy geodezyjnej, zachowanie maksymalnej długości rzędnej na poziomie 25 m pozwala na minimalizację błędów systematycznych oraz wpływu zewnętrznych czynników zakłócających, takich jak drgania czy czas reakcji sprzętu. Ponadto, zgodnie z normą PN-EN ISO 19130, precyzyjność w pomiarach jest kluczowa dla późniejszych analiz i opracowań, dlatego zachowanie tej granicy jest niezbędne dla uzyskania wiarygodnych danych.
Inne wskazane odpowiedzi, takie jak 50 m, 75 m czy 80 m, są przyjęte jako maksymalne długości rzędnych w pomiarach o niższej dokładności, co może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników w kontekście pomiarów szczegółów sytuacyjnych I grupy. Wybór większych długości rzędnych, jak 50 m czy 75 m, może wydawać się logiczny w przypadku mniejszych pomiarów, jednak w praktyce geodezyjnej wiąże się to z ryzykiem wzrostu błędów pomiarowych, co jest nieakceptowalne, gdy priorytetem jest wysoka jakość danych. Warto zauważyć, że w sytuacjach, gdy pomiary przekraczają dopuszczalne długości rzędnych, mogą wystąpić trudności w uzyskaniu wymaganej precyzji, co jest kluczowe dla dalszego wykorzystania tych danych w dokumentacji geodezyjnej oraz przy projektowaniu infrastruktury. Co więcej, stosowanie niewłaściwych długości rzędnych może prowadzić do niezgodności z obowiązującymi standardami, takimi jak wymogi zawarte w normach ISO dotyczących pomiarów przestrzennych, które nakładają restrykcje na dokładność w kontekście zastosowań inżynieryjnych oraz budowlanych. W związku z tym, ważne jest, aby nie tylko znać, ale i zrozumieć podstawowe zasady dotyczące pomiarów, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do kosztownych konsekwencji w projektach.