Aby obliczyć kąt zenitalny na podstawie pomiarów kątów pionowych wykonanych w dwóch położeniach lunety, należy skorzystać ze wzoru: Kąt zenitalny = O<sub>I</sub> + O<sub>II</sub> - 200g. W naszym przypadku mamy O<sub>I</sub> = 101g80c70cc oraz O<sub>II</sub> = 298g17c00cc. Dodajemy te wartości: 101g80c70cc + 298g17c00cc = 399g97c70cc. Następnie odejmujemy 200g: 399g97c70cc - 200g = 199g97c70cc. Po przeliczeniu części kątowych uzyskujemy kąt zenitalny równy 101g81c85cc. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w geodezji i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne pomiary kątów i wysokości są niezbędne do określenia pozycji punktów w przestrzeni. W praktyce, znajomość kątów zenitalnych jest istotna dla ustalania kształtu terenu oraz dla obliczeń związanych z budową i projektowaniem infrastruktury.
Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad obliczania kątów zenitalnych. Kąt zenitalny jest związany z pomiarami kątów pionowych, które wykonuje się w dwóch różnych położeniach lunety. Kluczowe jest zrozumienie, że podczas dodawania kątów pionowych do obliczenia kąta zenitalnego, zawsze od wartości sumy odejmujemy 200g. Wiele osób może popełnić błąd, nie stosując tego odejmowania, co prowadzi do zawyżenia wyników. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą być wynikiem błędnego zrozumienia konwencji pomiarowej, gdzie nie uwzględnia się konieczności konwersji jednostek kątowych. Przykładowo, zsumowanie kątów bez należytej konwersji do systemu pełnych stopni, minut i sekund mogłoby prowadzić do fałszywych wyników, które również znajdują się wśród odpowiedzi. Ważne jest także, aby pamiętać o tym, że kąt zenitalny powinien mieścić się w określonym zakresie, co jest typowe dla pomiarów geodezyjnych. Przy obliczeniach z użyciem kątów pionowych, szczególnie istotne jest przestrzeganie standardów pomiarowych, takich jak te określone przez Międzynarodową Federację Geodetów (FIG) i inne organizacje branżowe, które podkreślają znaczenie precyzji i dokładności w tej dziedzinie.