Sieć, w której pracuje stacja robocza o adresie IP 192.168.100.50/28, podzielono na 4 podsieci. Prawidłowa lista podsieci, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 192.168.100.48/30, 192.168.100.52/30, 192.168.100.56/30 i 192.168.100.60/30 jest poprawna, ponieważ sieć 192.168.100.50/28 pozwala na podział na cztery podsieci. Klasa C, w której znajduje się adres IP, ma domyślną maskę 255.255.255.0, co daje 256 adresów. Z maską /28, mamy 16 adresów (2^(32-28)=16), w tym 14 użytecznych, gdyż dwa adresy są zarezerwowane (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Dzieląc tę sieć na cztery podsieci, każda z nich będzie miała maskę /30, co daje 4 adresy (2^(32-30)=4), z czego 2 są dostępne dla hostów. Przydzielając adresy zaczynając od 192.168.100.48, uzyskujemy 192.168.100.48/30, 192.168.100.52/30, 192.168.100.56/30 i 192.168.100.60/30. Przykładowo, w praktyce takie podsieci mogą być wykorzystywane do łączenia routerów lub punktów dostępowych, gdzie potrzebne są jedynie dwa adresy IP.
Podane odpowiedzi zawierają różne błędne koncepcje dotyczące podziału sieci na podsieci. W przypadku pierwszej z odpowiedzi, użyto maski /29, co generuje podsieci z 8 adresami, a nie 4. To podejście jest niewłaściwe, ponieważ tworzy nadmiarowe adresy w porównaniu do wymagań. Druga odpowiedź wykorzystuje maskę /30, ale adresy są niepoprawne względem podziału, ponieważ nie uwzględniają poprawnej struktury adresowania wynikającej z podziału sieci. Kolejna odpowiedź opiera się na masce /28, która pozostaje w oryginalnej strukturze sieci, co jest sprzeczne z założeniem podziału na 4 podsieci. Ostatnia z odpowiedzi stosuje maskę /27, co oznacza, że generuje tylko 8 podsieci z 32 adresami, co jest nieadekwatne do wymagań. Typowe błędy w myśleniu polegają na niedostatecznym zrozumieniu koncepcji maski podsieci i sposób, w jaki adresy IP są przydzielane w oparciu o podział. Kluczowym elementem przy podziale sieci jest zrozumienie liczby wymaganych adresów oraz odpowiedniego zastosowania maski, co pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni adresowej i optymalizację zarządzania zasobami sieciowymi.