Odpowiedź <script src="przyklad.js"></script> jest naprawdę na miejscu, bo użycie atrybutu 'src' w znaczniku <script> to taki standardowy sposób dołączania zewnętrznych skryptów JS do HTML-a. Atrybut 'src' mówi przeglądarce, gdzie znaleźć ten skrypt, więc może go załadować i wykonać. Dzięki temu, skrypt z pliku 'przyklad.js' wchodzi w interakcję ze stroną i może dodawać różne funkcje, jak na przykład reagowanie na działania użytkownika czy manipulowanie elementami na stronie. Pamiętaj, że najlepiej dołączać skrypty na końcu dokumentu, zaraz przed </body>, bo wtedy cała zawartość strony ładuje się najpierw. Warto też pomyśleć o atrybucie 'defer' lub 'async', żeby lepiej zoptymalizować ładowanie skryptów i nie blokować renderowania strony. Na przykład, <script src="przyklad.js" defer></script> pozwoli na asynchroniczne ładowanie, co z pewnością poprawia wydajność.
No, odpowiedzi bez atrybutu 'src' są nie na miejscu, bo nie spełniają standardów HTML dołączania skryptów. W pierwszej odpowiedzi, w <script>przyklad.js</script>, użycie tego zapisu jest błędne, bo tag <script> musi mieć 'src', żeby pokazać, gdzie skrypt się znajduje. Po prostu dodanie samej nazwy pliku w środku znacznika nic nie zdziała, bo przeglądarka go nie załaduje. W drugiej odpowiedzi, <script link="przyklad.js"></script>, to też nie jest zgodne z HTML, bo 'link' nie istnieje w kontekście skryptów; powinno być tylko 'src'. Odpowiedź <link rel="script" href="przyklad.js"> jest całkiem myląca, bo <link> zazwyczaj służy do CSS, a nie do JavaScriptu. Nawet jeśli 'rel' można użyć, to nie ma sensu w kontekście skryptów JS. To może prowadzić do tego, że deweloperzy nie zrozumieją, jak poprawnie dodawać zasoby do HTML-a, a to może w przyszłości rodzić problemy z wydajnością i działaniem strony. Zrozumienie i stosowanie standardów HTML jest mega ważne przy projektach webowych, bo wpływa na jakość kodu i jego przyszłą obsługę.