Znakiem używanym do definiowania łamania linii tekstu w zmiennych napisowych jest znak nowej linii, reprezentowany jako '\n'. Jest to standardowy sposób w wielu językach programowania, takich jak Python, Java, C++ czy JavaScript. Znak ten sygnalizuje interpreterowi, że w tym miejscu tekst powinien być przerwany i rozpoczęty od nowej linii. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy chcemy sformatować tekst, aby był bardziej czytelny. Na przykład: 'Witaj świecie!\nTo jest nowa linia.' spowoduje, że po wyświetleniu pierwszej części tekstu przejdziemy do nowej linii. Użycie '\n' jest zgodne ze standardami ASCII i Unicode, gdzie znak ten ma przypisaną wartość kodu 10. Pozwala to na łatwe tworzenie wieloliniowych tekstów, co jest niezbędne w wielu aplikacjach, takich jak generatory raportów czy edytory tekstowe. Ponadto, wiele systemów operacyjnych interpretuje '\n' w ten sam sposób, co sprawia, że jest to uniwersalne rozwiązanie wykorzystywane w programowaniu.
Odpowiedzi, które nie są poprawne, to znaki '\\', '\b' oraz '\t', które mają różne znaczenia w kontekście programowania. Znak '\\' służy jako znak ucieczki, który pozwala na wykorzystanie innych znaków w ciągu, np. '\\n' jako dosłowne przedstawienie znaku nowej linii. Nie pozwala on na łamanie linii, a jedynie na jego reprezentację. Z kolei '\b' oznacza znak powrotu karetki (backspace) i jest używany do usuwania ostatniego znaku w tekście, a nie do wprowadzania nowej linii. Nie pełni więc funkcji łamania linii w tekstach. Natomiast '\t' reprezentuje tabulator, który wprowadza odstęp w poziomie, a nie w pionie, co również nie jest zgodne z definicją łamania linii. Tabulator jest użyteczny do wyrównywania tekstu w dokumentach, ale nie tworzy nowej linii. W związku z tym, każde z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie, ale żadne z nich nie jest poprawnym rozwiązaniem dla definicji łamania linii tekstu.