Typ danych FLOAT jest idealnym rozwiązaniem do przechowywania liczb rzeczywistych, ponieważ umożliwia reprezentację wartości z przecinkiem dziesiętnym. W przeciwieństwie do typu INT, który obsługuje jedynie liczby całkowite, FLOAT potrafi przechowywać znacznie szerszy zakres wartości, w tym liczby z miejscami po przecinku. Użycie typu FLOAT jest szczególnie korzystne w aplikacjach wymagających precyzyjnych obliczeń, takich jak kalkulatory, systemy finansowe czy analizy danych. Przykładowo, w systemach baz danych SQL, definiując kolumnę jako FLOAT, możemy przechowywać wartości takie jak 3.14, -0.001 lub 2.71828. Standard SQL określa, że FLOAT może posiadać różne precyzje, co pozwala na dostosowanie pamięci do potrzeb konkretnej aplikacji. W praktyce, FLOAT jest wykorzystywany w złożonych obliczeniach inżynieryjnych, gdzie precyzyjne wartości są kluczowe dla wyników obliczeń.
Typ danych INT służy do przechowywania liczb całkowitych, co oznacza, że nie może on przyjmować wartości z miejscami po przecinku. W zastosowaniach, gdzie wymagana jest precyzja dziesiętna, INT nie będzie wystarczający i może prowadzić do utraty informacji, co jest nieakceptowalne w kontekście obliczeń finansowych czy inżynieryjnych. CHAR oraz VARCHAR to typy danych używane do przechowywania tekstu, a ich zastosowanie w kontekście liczb rzeczywistych jest niewłaściwe. CHAR jest statycznym typem, który alokuje stałą ilość pamięci, niezależnie od długości przechowywanego tekstu, co może prowadzić do marnotrawstwa zasobów. Z kolei VARCHAR jest dynamiczny i może przechowywać zmienną długość tekstu, ale również nie potrafi reprezentować liczb w formie liczbowej. Użycie CHAR czy VARCHAR dla wartości liczbowych może skutkować błędami w obliczeniach, ponieważ traktują one numery jako tekst, co uniemożliwia jakiekolwiek operacje matematyczne na tych danych. W kontekście baz danych, ważne jest, aby dobierać odpowiednie typy danych dla przechowywanych wartości, aby uniknąć problemów z wydajnością oraz integralnością danych.