Hermetyzacja to kluczowa koncepcja programowania obiektowego, która polega na ograniczaniu dostępu do pewnych pól i metod danej klasy, aby chronić integralność danych i zapewnić ich poprawne użycie. Przykładem hermetyzacji jest użycie modyfikatorów dostępu, takich jak 'private' i 'protected', co pozwala na ukrycie implementacji od użytkowników klasy, a jednocześnie umożliwia dostęp do tych elementów wewnętrznym metodom klasy. Dzięki hermetyzacji programiści mogą wprowadzać zmiany w implementacji bez wpływu na kod zewnętrzny, co wspiera zasady SOLID i ułatwia zarządzanie dużymi systemami. Rekomendowane praktyki w programowaniu obiektowym zalecają, aby klasy były odpowiedzialne za zarządzanie swoimi danymi, a dostęp do tych danych powinien odbywać się wyłącznie poprzez zdefiniowane interfejsy, takie jak metody publiczne, co pozwala na kontrolowanie operacji i walidację danych. W ten sposób hermetyzacja przyczynia się do większej niezawodności, czytelności oraz łatwości w testowaniu aplikacji.
Dziedziczenie to mechanizm, który pozwala na tworzenie nowych klas na podstawie już istniejących, co umożliwia ponowne wykorzystanie kodu i wprowadzanie hierarchii w projektach, jednak nie ma nic wspólnego z ukrywaniem pól i metod. W dziedziczeniu, klasy pochodne dziedziczą właściwości i metody klas bazowych, co sprawia, że możliwe jest ich wykorzystanie, a nie ukrycie. Kolejną koncepcją jest konkatenacja, która w kontekście programowania nie odnosi się do hermetyzacji, lecz do łączenia ciągów tekstowych, co nie ma zastosowania przy ukrywaniu danych w klasach. Polimorfizm natomiast to zdolność obiektów do przyjmowania wielu form, co jest związane z interfejsami i dziedziczeniem, ale również nie dotyczy hermetyzacji. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć z hermetyzacją, ponieważ wszystkie one są fundamentami programowania obiektowego, lecz służą różnym celom. Zrozumienie tego rozróżnienia jest istotne dla prawidłowego stosowania technik programistycznych i wdrażania efektywnych rozwiązań w praktyce.