Weryfikacja kompletności formularza po stronie przeglądarki jest kluczowym elementem interakcji użytkownika z aplikacją internetową. Do realizacji tego zadania najczęściej wykorzystuje się język JavaScript, który umożliwia dynamiczne manipulowanie strukturą HTML oraz reagowanie na zdarzenia użytkownika, takie jak kliknięcia czy wprowadzanie danych. Przykładem może być zdefiniowanie funkcji, która sprawdza, czy wszystkie wymagane pola formularza zostały uzupełnione przed jego wysłaniem. W tym celu można użyć zdarzenia 'submit', aby przechwycić moment wysłania formularza i przeprowadzić odpowiednie sprawdzenie. Standardy, takie jak W3C, zalecają stosowanie walidacji po stronie klienta, jako sposób na poprawę doświadczeń użytkownika i zmniejszenie obciążenia serwera. Przykład kodu JavaScript do walidacji formularza mógłby wyglądać następująco: function validateForm() { var x = document.forms["myForm"]["fname"].value; if (x == "") { alert("Imię musi być wypełnione"); return false; } }. Takie podejście nie tylko zwiększa użyteczność aplikacji, ale również pozwala na wczesne wykrywanie błędów, co może znacznie poprawić jakość danych przesyłanych do serwera.
Zastosowanie CSS do weryfikacji formularzy jest nieodpowiednie, ponieważ CSS jest językiem stylizacji, a nie programowania. Jego głównym zadaniem jest określenie wyglądu i układu elementów na stronie, a nie logika operacji lub przetwarzanie danych. CSS nie ma możliwości interakcji z danymi użytkownika ani przeprowadzania jakichkolwiek obliczeń, co czyni go całkowicie nieadekwatnym narzędziem do walidacji formularzy. Z kolei PHP jest językiem skryptowym działającym po stronie serwera, co oznacza, że wszelkie operacje związane z weryfikacją danych musiałyby odbywać się po przesłaniu formularza, co prowadzi do złego doświadczenia użytkownika. Użytkownik musiałby czekać na odpowiedź serwera, co często wiąże się z opóźnieniami i frustracją. Ruby on Rails, jako framework do rozwijania aplikacji webowych, również nie jest odpowiednim rozwiązaniem do realizacji walidacji po stronie klienta. Jego zastosowanie koncentruje się głównie na logice po stronie serwera i tworzeniu aplikacji, a nie na interakcji użytkownika z interfejsem. Tym samym zarówno PHP, jak i Ruby on Rails nie są w stanie efektywnie zrealizować wymogu weryfikacji formularzy przed ich przesłaniem.