Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Zawód: Technik leśnik
W drzewach gospodarczych, w których stosuje się rębnię gniazdową częściową (IIIb), realizuje się odnowienie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na stosowanie odnowienia sztucznego na gniazdach oraz naturalnego na powierzchni międzygniazdowej jest poprawna w kontekście rębni gniazdowej częściowej (IIIb). Tego rodzaju metoda odnowienia jest zgodna z zaleceniami w zakresie zrównoważonego zarządzania lasami, pozwalając na zachowanie różnorodności ekosystemu leśnego. Sztuczne odnowienie na gniazdach polega na wprowadzeniu sadzonek lub nasion w miejscach, gdzie naturalna regeneracja jest niewystarczająca lub gdzie z różnych powodów nie występują młode osobniki. Z kolei naturalne odnowienie na powierzchni międzygniazdowej pozwala na wykorzystanie istniejących młodych drzew lub roślinności, co wspiera lokalne procesy biologiczne. Przykładem może być zastosowanie tej metody w lasach liściastych, gdzie gniazda są sztucznie zakładane, aby wspierać strefy domowe dla nowych pokoleń drzew, a przestrzeń między nimi umożliwia naturalny wzrost. Takie podejście sprzyja odporności ekosystemu na zmiany klimatyczne oraz choroby, a także ogranicza koszty związane z wprowadzaniem nowych roślin.
Wybór odpowiedzi, które sugerują wyłącznie naturalne odnowienie na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej, jest problematyczny, ponieważ nie uwzględnia specyfiki rębni gniazdowej częściowej. Naturalne odnowienie w kontekście gniazd nie zawsze jest wystarczające, a praktyka ta może prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami leśnymi. Dodatkowo, sugerowanie wyłącznego zastosowania sztucznego odnowienia na gniazdach oraz naturalnego na powierzchni międzygniazdowej jest mylącą koncepcją, gdyż podważa podstawy ekologicznych interakcji występujących w lesie. Odnowienie sztuczne na gniazdach bez wspierania naturalnych procesów prowadzi często do monokultur, co jest niekorzystne dla bioróżnorodności. Z kolei stosowanie sztucznego odnowienia na całej powierzchni gniazd jest praktyką, która nie uwzględnia dynamiki rozwoju lokalnych siedlisk i może wprowadzać gatunki obce, co negatywnie wpływa na lokalny ekosystem. Właściwe zarządzanie lasami wymaga zrozumienia złożonych interakcji pomiędzy różnymi formami odnowienia, które powinny być dostosowane do lokalnych warunków glebowych, klimatycznych oraz do specyfiki gatunkowej danego drzewostanu.