Masaż klasyczny całościowy po długotrwałym wysiłku nie jest wskazany z powodu ryzyka przetrenowania mięśni oraz potencjalnych kontuzji. W przypadku intensywnego wysiłku fizycznego, organizm potrzebuje czasu na regenerację, a stosowanie masażu w takiej sytuacji może prowadzić do nasilenia mikro-uszkodzeń tkankowych. Kluczowym celem masażu po wysiłku jest wspieranie procesów regeneracyjnych, a nie ich zakłócanie. Przykładowo, zaleca się stosowanie technik masażu o niskiej intensywności, takich jak masaż relaksacyjny, który wspomaga krążenie krwi i limfy, a tym samym przyspiesza usuwanie produktów przemiany materii. W praktyce, jeśli osoba intensywnie ćwiczy, powinna wstrzymać się z masażem klasycznym co najmniej 24-48 godzin po zakończeniu aktywności fizycznej, aby uniknąć pogorszenia stanu mięśni oraz przyspieszyć proces ich regeneracji.
Ogólnie rzecz biorąc, masaż klasyczny całościowy nie jest przeciwwskazany w rekonwalescencji po chorobie, jak również po długim unieruchomieniu czy w kontekście otyłości i nadwagi. W przypadku rekonwalescencji, masaż może znacząco wspierać proces zdrowienia, poprawiając krążenie, zmniejszając napięcia mięśniowe oraz stymulując układ limfatyczny, co przyspiesza usuwanie toksyn z organizmu. Długotrwałe unieruchomienie może prowadzić do zastawek krwi i atrofii mięśni, a zatem masaż klasyczny, prowadząc do zwiększenia ukrwienia i mobilności, może być korzystny. W kontekście otyłości oraz nadwagi, odpowiednio dobrany masaż również przynosi korzyści, poprawiając cyrkulację oraz wspierając procesy odchudzania poprzez redukcję napięcia mięśniowego. W praktyce, wiele osób po przebytej chorobie wykorzystuje masaż jako uzupełnienie rehabilitacji, co jest zgodne z zaleceniami uznawanymi w fizjoterapii i rehabilitacji. Warto również podkreślić, że w takich sytuacjach masaż powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowanego terapeutę, który dostosuje techniki do indywidualnych potrzeb pacjenta, biorąc pod uwagę jego stan zdrowia i poziom sprawności fizycznej.