Masaż Shantala u dwuletniego dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym należy zaczynać od opracowania klatki piersiowej, ponieważ jest to obszar, który ma kluczowe znaczenie dla rozwoju oddechowego i ogólnego samopoczucia dziecka. Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym często mają trudności z oddychaniem, co może prowadzić do hipoksji i obniżonej wydolności organizmu. Poprzez delikatne i rytmiczne techniki masażu na klatce piersiowej, terapeuta może poprawić krążenie krwi, zwiększyć pojemność płuc oraz wspierać ruchomość klatki piersiowej. Dodatkowo, rozpoczęcie masażu od klatki piersiowej pozwala na nawiązanie kontaktu z dzieckiem oraz budowanie zaufania, co jest istotne w kontekście terapii. Przykładowo, techniki takie jak głaskanie i oklepywanie mogą być stosowane w celu stymulacji receptorów sensorycznych oraz poprawy świadomości ciała. Ważne jest również, aby zastosowane techniki były dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka, zgodnie z zaleceniami specjalistów zajmujących się terapią manualną.
Wybór innych obszarów ciała jako punktu wyjścia do masażu Shantala może wynikać z niepełnego rozumienia anatomii oraz funkcji poszczególnych partii ciała u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Rozpoczęcie od twarzy, grzbietu czy powłok brzusznych może wydawać się intuicyjne, jednakże każda z tych decyzji niesie ze sobą ryzyko pominięcia kluczowych aspektów związanych z funkcjonowaniem układu oddechowego. Masaż twarzy, chociaż może wspierać rozwój sensoryczny, nie zapewnia wsparcia dla kluczowych funkcji oddechowych, które są niezwykle istotne dla dzieci z tej grupy. Z kolei opracowanie grzbietu może również być niewłaściwe, gdyż to właśnie w klatce piersiowej zlokalizowane są główne mięśnie odpowiedzialne za proces oddychania. Ponadto, techniki masażu powłok brzusznych mogą być stosowane w celu poprawy funkcjonowania układu pokarmowego, ale nie adresują one problemów z oddychaniem. W kontekście terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, kluczowym jest, aby terapeuta miał pełną świadomość, które obszary ciała powinny być priorytetowo traktowane w procesie terapeutycznym. Pomijanie klatki piersiowej na rzecz innych partii ciała może prowadzić do nieefektywności terapii oraz obniżenia jej skuteczności. Dlatego, aby terapia była efektywna, niezbędne jest ścisłe przestrzeganie standardów oraz dobrych praktyk w zakresie masażu dzieci z dysfunkcjami motorowymi.